De meeste
tennissers
zijn verwend
Teamgeest
„Ik noem mijzelf
maar liever gastvrouw
99
95
99
„Als Manon Bollegraf het kan, kan ik het ook"
HELEEN VAN DEN BERG:
mêÈMTVÉi'iirW
HAR MEIJER OVER
BOEKHORSTER
CORRY YAN DEN BERG:
THEO SANDERS:
n
NOORD WIJKERHOUT/LEI-
DEN - Natuurlijk had zij al
tijd al in gedachten om haar le
ven-na-school te vullen met al
leen maar tennis. Van jongs af
aan had zij er immers blijk van
gegeven uit het goede tennis-
hout gesneden te zijn en had
zij reeds vele titels in de wacht
gesleept. Maar toen de natio
nale topspeelster Manon Bolle
graf ook mondiaal vele succes
sen boekte, was voor Heieen
van den Berg het besluit zich
volledig voor het tennis te ge
ven helemaal geen enkel pro
bleem meer. „Ik kwam Manon
wel eens tegen op toernooien
en vond haar nu niet zo bij
zonder. Ik vond mezelf in ie
der geval niet erg veel minder
dan Manon".
Nadat zij haar Mavo in 1988 had
afgesloten, werd Noordwijkerhoutse
Heieen dan ook full-prof. Iets wat
zij van plan was vanuit het Leidse
te gaan doen, bij haar toenmalige
trainer Carel de Bruyn van Dekker
Tennis. Dat plan ging evenwel niet
door. De goede verstandhouding
met De Bruyn veranderde in een
kille afstandelijke. „En", verzekert
zij, „bepaald niet door mijn
schuld".
In de persoon van Cees Houweling
was een andere trainer snel gevon
den. Waarmee direct een succesvol
le combinatie een feit was. Want
sinds Van den Berg met de Amster
dammer en zijn drill-trainer Cocky
van Duivenbode in zee ging, is haar
tenniscarière in een stroomversnel
ling terecht gekomen. Het jaar 1989
werd een aaneenschakeling van suc
cessen. En het is zelfs moeilijk uit
te maken wat het beste resultaat
was. Was het de verrassende pro
motie met het tweede team van
haar huidige club Popeye Goldstar
naar de eredivisie of de perfecte in
valbeurt (voor de geblesseerde Ca-
rin Bakkum) in het eredivisieteam
met overwinningen op Caby Coor-
engel, Marianne van der Torre en
Marcel la Mesker? Of was het toch
de halve-finaleplaats tijdens de na
tionale kampioenschappen in Son,
„Ik stel mezelf geen doelen, want dc
die zij bereikte na in twee korte sets
met de gedoodverfde favoriete Ma
non Bollegraf de baan aangeveegd
te hebben?
Buitenland
Voor de buitenwacht waren het
prestaties van groot formaat, voor
zet je jezelf alleen maar nodeloos
de insiders wegen Van den Bergs
buitenlandse uitslagen evenwel nog
zwaarder. Immers, de voornoemde
successen werden behaald met be
hulp van een aantal „voorzeggers",
zoals Houweling en Van Duivenbo
de. In het buitenland moest Heieen
van den Berg het helemaal alleen
doen. Wat inhoudt dat zij in den
>.r druk".
FOTO: HENK SNA TERSE
vreemde steeds zelf alles moest re
gelen: wedstrijdtaktiek, training
partners, hotels en reizen. Dat ging
haar uitstekend af. In 1989 speelde
Heieen van den Berg in Italië, Bel
gië, Joegoslavië en Marokko met
steeds aansprekende resultaten,
waarin hoogtepunten werden ge
vormd door finaleplaatsen bij onze
zuiderburen en in Joegoslavië. Bij
de KNLTB was de situatie van He-
leen van den Berg niet onopge
merkt gebleven. De bond besloot
zelfs de jonkheer Mr. R. de Brauw-
beker aan haar uit te reiken. Een
beker die wordt toegekend aan de
jeugdspe(e)l(st)er die goede presta
ties paart aan voorbeeldig gedrag op
en rond de baan. Het feit dat Van
den Berg haar weg in de tenniswe
reld in haar eentje moest zien te
vinden, was een doorslaggevende
factor bij die beslissing. Het geeft
aan hoe belangrijk een coach/bege
leider in de tenniswereld wordt er
varen. Dat vindt Heieen van den
Berg evenzo: „Als je zo'n persoon
mee kan nemen, dan heb je al die
sores niet aan je hoofd en kan je je
helemaal toeleggen op het tennis.
Zelf kan ik me zo'n coach niet per
mitteren, hoewel het financieel pri
ma gaat. Dat wil zeggen dat ik pre
cies quitte draai. Zo'n coach gaat
dus net even boven de begroting".
Jong Oranje
Van den Bergs hoop is er dan ook
op gevestigd lid te worden van jong
oranje, waardoor zij bij buitenland
se reizen altijd verzekerd is van
door de bond verzorgde begelei
ding. Vooral ook omdat Van den
Berg dit jaar weinig in Nederland te
aanschouwen zal zijn, behoudens
haar competitie-optreden in het eer
ste team van Popeye. Dat de hoop
op een plek in de bondsploeg niet
ijdel hoeft te zijn, bleek haar uit ge
sprekken met bondscoaches Stanley
Franker en Marian Laudin. Bij wie
zij tegenwoordig elke dag de trai
ningen mag volgen. Gevolg van het
feit dat zij in één jaar tijd van de
700ste naar de 290ste plaats op de
wereldranglijst is geklommen. Die
plaats heeft zij onder meer te dan
ken aan haar eerste zege in een tien
duizend dollar toernooi, onlangs in
het Amerikaanse Midland. De
290ste plek ziet Heieen zeker niet
als einddoel. „Ik stel mezelf welis
waar geen doelen, want dan zet je
jezelf alleen maar nodeloos onder
druk. Maar toch, in mijn achter
hoofd zit wel een plaats bij de eer
ste honderd. Immers, als je die
meisjes, zoals ja inderdaad Bolle
graf, ziet die er nu bij zitten, dan
denk ik..."
Wat een geweldig spektakel was de
finale van het wereldkampioenschap
hockey in Pakistan. In een tumul
tueuze broeikas werden 22 echte
vrienden wereldkampioen. Spelers,
reserves, coaches en begeleiders
vormden samen een grote familie
bezeten van de wil om te winnen.
Illustratief waren de beelden waarop
de reserves minstens zo blij waren
met hel behaalde succes als de spe
lers zelf Kanon" Floris Jan Bove-
lander sprak continu over „het
team" en roemde coach Hans Jor-
ritsma als de „pater familias" ach
ter dit succes. Toen de NOS einde
lijk wat aandacht aan dit evenement
besteedde en de zelfingenomen Mart
Smeets Hans Jorritsma interviewde,
bleek deze topcoach vooral de men
selijke benadering voor te staan.
Een trainingskamp in Kenia was
zijns inziens de basis van het succes
en had alle neuzen in de succesvolle
richting gezet. En passant vertelde
Jorritsma ook nog dat topsport al
leen niet zaligmakend is en dat hij
mogelijk maar eens „iets anders"
?ing doen. Over relativeren gespro-
en!
Ook in de tenniswereld bleek kame
raadschap deze zomer de sleutel tot
het succes. Onder leiding van de ge
dreven coach Frits Don werd Lei-
monias, nog een echte chique Haag
se club, kampioen van Nederland.
Met veel trainen en praten had Don
een zo sterke eenheid gesmeed dat
men zich onverslaanbaar voelde en
zelfs het poenerige Popeye van het
gravel veegde. Echte clubleden als
Schneider en Wouter Fok. beiden
oud-Nederlands kampioen, waren
steeds bereid Don te steunen en hun
ervaring in dienst van de jeugd te
stellen. Toppers zijn natuurlijk te
koop, maar met noeste trainingsar-
beid en gezelligheid kan je een heel
eind komen.
Een laatste voorbeeld vormen de
„Haagse blujfertjes" in de schaats
sport. Haagse Bart je, Benny en
Thomas vormden een zo sterke een
heid dal zij elkaar tot grootse pres
taties stimuleerden. Coach Krpok
hoefde een en ander slechts te coör
dineren en de perfect getrainde „lij
ven" leverden de ene na de andere
topprestatie. Vriendschap, keiharde
maar glaseerlijke concurrentie.
sen van het Nederlands hockeyelftal.
Helaas zijn onze voetballers van het
WK nog lang niet zover. Met veel
geld, pijn en moeite weet men de ve
detten bii elkaar te scharrelen en
dan nog levert men een oervervelend
produkt af Tegen Finland telde al
leen de winst, maar tegen Brazilië
en Italië was schraalhans keuken
meester. De ambitieuze kille mo
depop" Thijs Libregts moet hier een
eenheid van trachten te smeden,
maar ik vrees het ergste. Ik citeer
tophockeyer Tom van het Hek:
„Toen Libregts drie zinnen had ge
sproken, wist ik het al, met deze
man worden we nooit wereldkam
pioen". Zover wil ik niet gaan,
maar dat er een echte kanjer met
voetbalcapaciteiten boven de jon
gens moet gaan staan, is duidelijk.
Een gouden koppel Michels-Cruyff
zou menig tegenstander bij voorbaat
de schrik op net lijf jagen. In het an
dere geval vrees ik dat op de finale
dag een bezoek aan de aistrictskam-
pioenschappen van Lodewijk Kal
lenberg de voorkeur gaat genieten.
Allez, op naar de baan. Naar het
Steve Noorlander A Paastoernooi
dat in de Paasweek op Unicum ver
speeld zal worden en waar alle loka
le coryfeeën zullen optreden. We
hebben in april een groot risico met
het weer genomen, maar als oude
rooms-katholieke vereniging zullen
we maar een kaarsje voor de goede
afloop opsteken. Er staat een sterk
deelnemersveld, waarop Charles van
der Voort de banen met zijn fraaiste
bloemen zal versieren. Ik hoop u al
len met Pasen te nlogen ontmoeten
en misschien pakken Jacqueline van
Wijk en Kees-Jan Schuilenburg wel
een hoofdprijs mee.
HAR MEIJER
NOORDWIJKERHOUT - De
kennismaking geeft al precies
aan, wat je van Corry van den
Berg mag verwachten. Naast
het kopje koffie wordt een
moorkop geserveerd, de bezoe
ker krijgt een perfecte ont
vangst. Vanaf de oprichting
van De Boekhorst in 1964 fun
geert Noordwijkerhoutse Cony
als wedstrijdleidster bij de di
verse toernooien. „Ik noem
mijzelf maar liever gastvrouw"
zegt zij zelf, „want dat ben ik
feitelijk".
Tijdens het open toernooi van 1989
vierde Cony van den Berg haar vij
fentwintigjarig vrijwillig dienstver
band met De Boekhorst. Die hele
periode vervulde de inmiddels 62
jarige inwoonster van Noordwijker-
hout de rol van gastvrouw voor de
tennisclub. Zij kent alle leden en er
is geen lid, die haar niet kent of die
vroeger of later niet door haar ver
der wordt geholpen.
Jubileum
Het vijfde lustrum duidt op een ten-
nisachtergrond, die nog eerder be
gonnen moet zijn. „Ik speel dit jaar
precies vijftig jaar tennis", klinkt
het bescheiden en met een onder
toon, alsof die periode absoluut niet
vermeldenswaard is. „Ik ben begon
nen met tennissen op de banen van
KOGO in Noordwijk en vervolgens
werd ik lid van 'Smash', dat op de
banen van Casino speelde". Anton
Doeswijk was er de grote man naast
de Engelse Nora Bouwmeester. „Ei
genlijk was Doeswijk een 'gestrui
kelde' kapelaan, die daar tennis
speelde en bleef spelen tot de Duit
sers het park sloten".
Met echtgenoot-Piet trok Corry van
den Berg naar Teylingen, waar nog
Corry van den Berg: dit seizoen weer c
wel getennist mocht en kon worden.
Het echtpaar bleef er 20 jaar tot in
1964 de overstap naar De Boekhorst
volgde. „Bij Teylingen speelden we
met de bekende familie Oost. In die
tijd was tennis nog een elitesport en
werden we vaak uitgescholden voor
'hoogmoedlijers'. Vanaf 1966 speel
de ik in de competitie in de vierde
klasse voor De Boekhorst en heb ik
zelfs nog een jaar derde klas ge- derhalve ver achter op vroegere ac-
speeld". Een versleten heup is er de tiviteit, het gastvrouwschap in de
oorzaak van, dat het verblijf op de toernooiwereld is een uitstekende
tennisbanen heden ten dage meer compensatie voor het gemis aan
buiten dan op het gravel plaats wedstrijdritme,
vindt. „Het probleem is, dat ik een
vechter ben. Ik heb veel wedstrijden Opvang
gespeeld en wil ook blijven preste
ren. Je kunt mij dus geen echte re- Ook dit jaar doet Corry van den
creante noemen". Blijft het spelen Berg weer de opvang van deelne
mers in toernooien en nieuwe leden
in de club. Acht toernooien staan op
de rol. „Het begint 1 april met de
opvang van nieuwe leden. Je geeft
ze een kopje koffie, stelt ze voor aan
het bestuur en verwijst ze naar de
juiste persoon als er vragen zijn.
Voor de drie open toernooien ben
ik ook heel druk bezig, er zit dit jaar
zelfs een open jeugdtoernooi bij".
Daarnaast doet de Noordwijker
houtse elke donderdagavond het
rackettrekken en één maal per jaar
het Palingtoernooi, dat tijdens de
jaarlijkse kermis valt. „Om twee uur
weet ik hoeveel er mee doen. Dan
gaat Piet de paling halen. We doen
Uit haar rijke ervaring weet de jubi
laris dat zij trouwe klanten bevoor
deelt. De afgelopen vijfentwintig
jaar kwam er op het park een Duitse
vrouw. „Ook tijdens het open toer
nooi regel ik dan voor haar een
baantje. Ich bin noch immer da, zeg
ik dan". De verhalen van de gast
vrouw blijven enthousiast en wor
den met glinsterende ogen verteld.
„Wat ik triest vond, was dat ik ery
jaar vrijwel op non-actief ben gezet.
Er moesten toen jongeren in de
commissie. Maar deelnemers heb
ben mij teruggeroepen en het be
stuur is toen voor die aandrang ge
zwicht". Om te vervolgen met: „Ik
heb eens een pijnlijke blessure ge
had. Met Jan van der Lippe won ik
het toernooi van Lisse. We gooiden
de rackets in de bomen en Jan tilde
mij op. Maar ja, Jan is sterk en ik
hield gekneusde ribben over".
Continuïteit is zeer belangrijk voor
Corry van den Berg. „De mensen
moeten je kennen, anders nemen ze
niets van je aan. Als het ijs eenmaal
gebroken is, heb en kun je ze wat
vertellen. Ik zeg, leef sportief. Wees
als sporter zuinig op jezelf. Wat je
nu haalt, valt later niet in te lopen".
LEIDEN - Een jonge atleet
werkt in de stromende regen
zijn rondjes af op de atletiek
baan De Leidse Hout. Zijn ij
ver dwingt bij Theo Sanders,
die toekijkt vanuit de hoger ge
legen commissiekamer, het no
dige respect af: „Uitzonderin
gen daargelaten hoor, maar de
meeste tennissers zijn meer
verwend", trekt hij een verge
lijking tussen beide sporten.
Mentaliteit is, in de ogen van de
Rijnsburger, waar de sport om
draait. Dat is nu zo, maar was ook
in de tijd van Sanders zo. Het
steekt de veelvoudig Nederlands
kampioen gewichtheffen daarom
dat vele tennissers, die zeggen se
rieus met hun sport bezig te zijn, er
niet alles voor laten. „B-spelers die
naar de A-lijst willen, kunnen be
paalde dingen niet laten. Wij hiel
den ons aan een dieet, nu zie ik
jongens en meisjes vlak voor de
wedstrijd met een colaatje en een
zakkie patat lopen. Of teams die de
avond voor de wedstrijd naar de
disco gaan. Ik doe het zelf nog niet
eens", zegt de D-speler. „Een partij
die je dan verliest, verlies je ook
voor de drie andere spelers. Als ik
klop krijg, weet ik gewoon dat die
andere jongen sterker is".
Maar winnen van Sanders is zoiets
als slechten van de Berlijnse Muur.
De over-mijn-lijk-mentaliteit van
de Rijnsburger leidt vaak tot einde
loze partijen. Redt de speler, die het
veelal van zijn inzet en snelheid
zegt te moeten hebben, het niet op
techniek, dan wordt de bal alleen
maar keurig binnen gehouden. Laat
de tegenstander maar een fout ma
ken. „Zo versloeg ik vorig jaar tij
dens een toernooi in Frankrijk in
de halve finale een sterkere tegen
stander". Een speelwijze ook die de
wedstrijdleiding tot wanhoop kan
drijven. Zeker als hij tegen gelijk
waardige tennissers uitkomt. Potjes
van vier uur zijn de Rijnsburger
niet vreemd. „Tegen John Dahl-
haus bijvoorbeeld. Ik heb zelfs wel
eens twee dagen over een partij ge
daan". Normaal gesproken niet zo
erg, anders wordt dat als de partij
pas laat begint. „Twee jaar terug
stond ik al in mijn slippie toen ik
door Estec gebeld werd of ik om
twaalf uur nog een partij kon spe
len. Rond half vier 's nachts was ik
klaar", zegt Sanders.
De volgende ochtend mocht hij
weer vroeg beginnen, omdat de ba
nen van Unicum weer speelklaar
gemaakt moesten worden. Vooral
aan het begin van het seizoen heeft
de medewerker van de dienst Sport
en Recreatie van de gemeente Lei
den zijn handen vol. Sanders: „Dan
ben je vaak de hele ochtend bezig
met het schuiven en vlakken van
de baan. Als de banen wat harder
worden, heb je er minder omkijken
Theo Sanders: „De tennisbanen worden tegenwoordig veel intensiever bespeeld. Het onderhoud is daardoor groter
geworden".
F O TO: HENK SNA TERSE
naar". Desondanks is het onder
houd is het onderhoud in de laatste
jaren eerder toegenomen, weet de
Rijnsburger. „De huidige tennisba
nen zijn geen minuut meer vrij. Ze
worden veel intensiever gebruikt.
Ook bij lichte regenval speelt men
gewoon door. Het onderhoud is
daardoor groter geworden". Vooral
ook omdat de buitenbanen vaak tot
laat in het jaar gebruikt worden.
Het biedt de medewerkers van
Sport en Recreatie weinig tijd om
de banen voor aanvang van het
nieuwe seizoen in orde te brengen.
Vooral als het weer tegenzit.
Dit jaar hoeven zij zich echter geen
zorgen te maken. Van de korte luw
te tussen de stormen van de laatste
tijd werd dankbaar gebruik ge
maakt. De drie 'lentedagen' eind fe
bruari bleken voldoende om de par
ken speelklaar te maken. „Als het
in maart de gehele maand regent
dan blijft het liggen. Nu hebben we
alles in drie dagen gedaan en kan er
niks meer gebeuren". In die periode
zijn de banen opengemaakt tot op
het lava, gevlakt, gerold en klaarge
maakt voor belijning. „De tennis
banen nemen zo'n twintig procent
van ons werk in", zegt Sanders,
waar ook 's avonds wel eens een
beroep op wordt gedaan, omdat er
een net stuk is of er iets aan het
sproeisysteem mankeert. „Een geste
aan de clubs", zegt Sanders. „Je
gaat mensen toch kennen, hè. Tot
nu toe is dat drie of vier maal voor
gekomen. We instrueren de mensen
ook, we komen immers niet voor
ieder wissewassie".
Het cijfer van twintig procent zal
voor Sanders alleen maar groeien,
omdat hij aan het eind van het jaar
van plan is korter te gaan werken.
„Ik heb vijftien tot twintig iaar on
der een halter gestaan. Je denkt ei
genlijk alleen maar aan winnen en
dan doe je jezelf toch wat aan. Mijn
knie en rug zijn er minder op ge
worden". Het geeft de Rijnsburger
de gelegenheid zijn andere hobby,
het verzamelen van schilderijen op
een meer professionele wijze uit te
gaan oefenen.
Dat doet hij liever dan naar de ver
richtingen van de tennissers te kij
ken. „Als ik naar sport kijk, wii
de top zien. De rest interesseert me
niet zo. Sommige C- en D-jongens
hebben vaak hele verhalen. Maar
wat wij doen is toch niet meer dan
een balletje slaan".
