DIOK sportploeg 1989
'finale
>1
„Op de middenafstanden moet ik het gaan maken"
LSF ziet
toekomst
zorgelijk
tegemoet
M
ZATERDAG 13 JANUARI 1990 PAGINA 39
LEIDEN - DIOK is tijdens de
nieuwjaarsreceptie van de Leidse
Sport Federatie (LSF), gisteravond
in het clubgebouw van de voetbal
vereniging DOCOS, uitgeroepen
tot sportploeg van 1989. Uit han
den van burgemeester C. Goekoop
ontving de rugbyclub een geldbe
drag van 1500 gulden en de bijbe
horende Zilveren Sleutels. Daar-
mee kwam deze prijs voor de twee
de maal bij DIOK terecht. Eerder
al, in 1981, liet deze Leidse vereni-
ging alle concurrentie achter zich.
Het behalen van de landstitel met een
ongeslagen status maakte Leiden tot dè
I sportstad in deze tak van sport, waarin
Leiden trouwens ook internationale
faam heeft. Negen spelers van het eerste
team werden geselecteerd voor het natio
nale team, dat zich onlangs plaatste voor
het WK-k\Valificatietoernooi, zo oordepl-
I de de uit Joop Riethoven, Lodewijk Kal-
lenberg en Ad van Kaam bestaande jury.
Een jury die zich voor het eerst - na de
S nodige discussie - aan een reglement
jH heeft te houden. Daann staat onder
M meer dat de Sleutels in het vervolg al-
W leen toegekend worden aan een Leidse
sportvrouw, -man, ot -ploeg. Daarnaast
zijn er nog vijf (of indien de eerste prijs
naar een Leidse vertegenwoordiger gaat,
zes) prijzen, waar ook vertegenwoordi
gers uit randgemeenten voor in aanmer
king komen en maximaal zes aanmoedi
gingsprijzen. Een aantal dat gisteren met
negen toekennigen overigens al schrome
lijk werd overschreden. Ook de samen
stelling van de jury is nu geregeld. Werd
in het verleden een systeem van coöpta
tie gehanteerd, nu is er sprake van kwa
liteitszetels, waarbij Leidato, sportpers
en LSF ieder één lid benoemen.
Opmerkelijk van de jury was, dat zij in
het na-Olympische jaar met weinig echt
opvallende prestaties drie verenigingen
een hoofdprijs toekende. Naast DIOK
was dat Die Leythe. Vertegenwoordigers
van de roeivereniging bestegen als twee
de het platform. Mede door de inspan
ningen van Die Leythe-roeiers werd
goud tijdens de Rottsee-regatta veroverd
en nog veel belangrijker goud voor de
vier en zilver voor de dubbeltwee tijdens
het WK-roeien in Bied. Uitblinkers Ro
nald Florijn en Rutger Arisz werden met
name genoemd. De prestaties bleken
voldoende voor een geldprijs van 1000
gulden.
De derde prijs ging naar de Noordwij-
kerhoutse tennisster Heieen van der
Berg. Het feit dat zij met haar club Po-
peye kampioen in de hoofdklasse werd,
de halve finales van twee Challanger-
toernooien en het Nederlands kampi
oenschap bereikte, deed de jury beslui
ten haar 700 gulden toe te kennen.
Wielrenner Frank van Veenendaal
maakte in 1989 met zeventien overwin
ningen definitief zijn doorbraak. Het lid
van de nationale selectie zegevierde in
de Omloop van de Mijnstreek, diverse
klassiekers en won een etappe in de Vre-
deskoers. Het leverde hem de. vierde
stek op met een bijpassend geldbedrag
van 500 gulden.
Het zaalvoetbalteam van Bax werd het
derde team dat als vijfde in de rij naar
voren kon komen. Driehonderd gulden
was de beloning voor het behalen van
drie hoofdprijzen, te weten: de Neder
landse beker en titel en het Benelux-
kampioenschap.
De jury reikte ook een coachprijs, waar
over niets in de reglementen staat, uit
aan Jan Klerks. Hij met 400 gulden be
loond, omdat Klerks de concurrentie
met het Oostblok aandurfde en roeiers
tot wereldprestaties aanzette.
Voorts gingen de aanmoediginsprijzen
naar: de juniorenploeg van De Algeme
ne, Fleur Bakker, Marcel Didden, Aad
Grimbergen, Jan Hoogeveen, Ellen Sil-
verentand, Etiénne Vergeer, Antoine van
Weerde en Op Eigen Wieken.
De vierde plaats bij de verkiezing dankt de Sassenheimse wielrenner Frank van Vee
nendaal met name aan zijn etappewinst in de Vredeskoers.
FOTO: HENK SNATERSE
SPRINTKERNPLOEGLID ARNOLD VAN DER POEL:
WEilslecht.
van der Poel: „Dat ik tweede werd bij de afstandskampioenschappen was niet
De tijd viel me wel flink tegen".
FOTO: HENK SNATERSE
ROELOFARENDSVEEN - Ar
nold van der Poel (21) uit Roelof-
arendsveen is schaatser van beroep.
Althans, hij vult zijn dagen met
schaatswedstrijden en de voorberei
ding daarop. Sinds dit seizoen
maakt hij deel uit van de sprint
kernploeg van Eppie Bleeker en
Wobke van der Veght. Bij de vori
ge week gehouden afstandskampi
oenschappen in Heerenveen werd
Van der Poel, achter Arie Loef,
tweede op de duizend meter. On
danks het zilver is de inwoner van
Roelofarendsveen niet tevreden
over die prestatie. „De klassering is
niet slecht natuurlijk, maar de tijd,
1.17,32, viel flink tegen. Ik had ge
dacht dat de winnende tijd mini
maal 1.16 blank zou zijn en dat ik
zelf ook in de 1.16 zou rijden".
Volgens Van der Poel moet de oorzaak
van de matige tijden in de Thialf-hal ge
zocht worden bij de gebrekkige kwaliteit
van het ijs. ,,'s Morgens waren er nog re
creanten op de baan geweest en er wordt
dan weliswaar gedweild daarna, maar de
bovenlaag was toch niet optimaal. De ij
zers sneden diep in en daardoor gleed
het allemaal wat minder. Jammer, want
normaal gesproken is Thialf natuurlijk
een snelle baan. Jongens die onlangs in
Inzeil op de vijftienhonderd meter 1.57
reden, kwamen nu niet verder dan 1.58.
En dat terwijl Heerenveen eigenlijk een
snellere baan is".
Op de vijfhonderd meter liet Van der
Poel de klokken stilstaan na 39,24 se
conden. Met die tijd werd de schaatser
uit Roelofarendsveen uiteindelijk twaalf
de. Voor een lid van de sprintkernploeg
is dit op het eerste gezicht een teleurstel
lende prestatie, maar dat zit volgens de
betrokkene zelf toch anders. ,,Die 39,24
was voor mij een persoonlijk record.
Met éénhonderdste weliswaar, maar het
was er wel één. Om eerlijk te zijn ligt die
vijfhonderd meter me niet zo. De dui
zend en vijftienhonderd meter zijn mijn
favoriete afstanden. Daar moet ik het in
de toekomst op gaan maken".
Baanrecord
Ondanks zijn matige prestaties op de
kortste schaatsafstand vindt Arnold van
der Poel wel dat hij eerder in de kern
ploeg voor de sprinters dan bij de all-
rounders thuishoort. „Bij de allrounders
ligt teveel het accent op het duurwerk en
dat is helemaal niets voor mij. Tot dne
kilometer gaat het uitstekend, daarna
stort ik in en verlies per ronde veel tijd.
Wat mijn persoonlijke records op de vijf
en tien kilometer zijn? Dat mag geen
naam hebben, 7.19 en 15.33 om precies
te zijn". Op de drie kilometer heeft Van
der Poel wel een alleszins redelijke tijd
achter zijn naam staan. Zijn 4.11,12 op
deze incourante afstand is tevens het
baanrecord van de Haagse baan De Uit
hof.
Een echte sprinter is Van der Poel dus
niet. Hij noemt zichzelf een middenafs-
tandsrijder. „Net als Bouchier, Zhele-
zovski en Hoffman. Dat zijn, of waren,
ook goede vijftienhonderdmeterschaat-
sers. Zij zijn hetzelfde type rijder als ik.
Het feit dat Van der Poel zowel de kort
ste als de langste afstanden niet tot zijn
specialiteit mag rekenen, houdt in dat
hij bij een Europees of wereldkampioen
schap nooit om de eerste plaatsen in het
eindklassement zal kunnen meestrijden.
Wie een dergelijke titelstrijd op zijn
naam wil schrijven, kan zich immers
geen middelmatige of slechte prestatie
op één van te rijden afstanden veroorlo
ven. De boomlange Zuidhollander beseft
dat zelf terdege. „Mijn doel is bij een EK
of een WK spnnt bij de bovensten, zeg
maar de eerste tien, mee te draaien. De
Olympische Spelen is een ander verhaal,
want daar vallen natuurlijk wel per af
stand medailles te verdienen. Dat wordt
dan ook mijn voornaamste doel. En of
dat '92 wordt of'94, dat weet ik niet".
Een voorspelling over wat de toekomst
Van der Poel brengen zal, doet de be
scheiden schaatser niet. „We zien het
wel", en „Ik hoop dat ik ver kom"; dat
zijn de niet bepaald schokkende uitspra
ken die hij erover wil doen. Zelfs over
het feit of hij volgend jaar nog wel deel
zal uitmaken van de kernploeg is hij niet
zeker. „Ik had al niet verwacht dat ze
me zouden vragen. Ik werd zesde op de
NK sprint vorig jaar en heb daar de uit
nodiging aan te danken, denk ik. Of ik
er bij blijf, hangt natuurlijk ook af van
mijn prestaties op de Nederlandse kam
pioenschappen sprint van dit jaar, die 27
en 28 januari worden géhouden", aldus
de schaatser van IJsvereniging Alkema
de, die zo'n twaalf jaar geleden voor het
eerst de smalle ijzers onder de schoenen
bond.
Het leventje als kernploeglid bevalt Van
der Poel uitstekend. „Natuurlijk heb ik
ook wel eens geen zin om te trainen,
maar het feit dat je met een groep aan
de slag gaat, trekt je daar vaak al snel
doorheen. En het is wel gezellig hoor.
Met mijn collega's kan ik goed opschie
ten en het feit dat ook de twee vrouwe
lijke sprinters van Nederland, Christine
Aaftink en Anita Loorbach, met ons
meetrainen, verhoogt de sfeer. Het rei
zen vind ik ook wel leuk. Ja, het bevalt
me wel. Rijk word je er niet van, maar
dat weet je vantevoren als je gaat schaat
sen. Nu krijg ik een onkostenvergoeding,
een bescheiden bijdrage van de NSF en
wat sponsorgeld. Een vetpot is dat niet,
want als ik niet bij mijn ouders thuis
zou wonen, zou ik het financieel niet
kunnen redden. Vader houdt me aan het
eten".
Arnold van def Poel is trouwens een telg
uit een echte schaatsfamilie. Vader
schaatste vroeger veel, moeder verzorgt
trainingen voor de kleintjes bij de ijsclub
en de twee dochters des huizes beoefe
nen de sport, net als hun broer, op top
niveau. Anja (22) is shorttracker en
wordt gerekend tot de beste zes van Ne
derland. Wendy (18) maakt deel uit van
Jong Oranje.
PAUL DE VLIEGER
LEIDEN - De Leidse Sport Fede
ratie ziet het nieuwe decennium
met zorgen tegemoet. Dat mag
worden opgemaakt uit de toe
spraak die voorzitter Phil Verstraa-
ten gisteren hield tijdens de nieuw
jaarsreceptie van de LSF in het
clubgebouw van DOCOS. „De gro
te zorg die wij thans hebben, is ei
genlijk hoe het verworvene in
stand te houden. Het niveau van
herinvesteringen en onderhoud van
de faciliteiten is in Leiden bij lan
delijke vergelijkingen bijzonder
laag", meldde de LSF-voorzitter.
„Maar gezien de huidige politiek zullen
we ernstig rekening moeten houden met
een opeenstapeling van achterstallig on
derhoud in de toekomst, dat zal leiden
tot verwaarlozing van de sportaccom
modaties".
De komende gemeenteraadsverkiezingen
zullen de ontwikkelingen niet ten goede
keren, meent Verstraaten. „Het spijt ons
ten zeerste te moeten vaststellen dat de
sport bij de vertegenwoordigers in de ge
meenteraad en hun respectievelijke par
tijen een zeer lage prioriteit heeft gekre
gen. En dat is nog zeer zacht uitge
drukt".
Verstraaten vreest zelfs dat de belangen
van de sport in de toekomst nog minder
gediend zullen worden dan nu al het ge
val is. In dat verband noemde hij de
portefeuille van wethouder Tesselaar,
Nu immers nog behartigt Tesselaar, die
zich niet herkiesbaar heeft gesteld, raast
de volkshuisvesting, de sport. Verstraa
ten: „Een combinatie die op persoonlij
ke titel is ontstaan. Het zal niemand ver
wonderen, wanneer de sport in de toe
komst bij welzijn wordt ondergebracht".
Iets waar de sport, in de ogen van Ver
straaten. niet op zit te wachten. „Zonder
een kritische noot ten opzichte van bij
voorbeeld het buurthuiswezen te laten
horen, hebben wij totaal geen behoefte
aan een vorm van concurrentie of com-
petitiestrijd met deze groeperingen".
Phil Verstraaten noemde het gisteren
onbegrijpelijk. „We hebben de politici in
de afgelopen maanden nog eens geatten
deerd op cijfers van steden van verge
lijkbare grootte, waaruit blijkt dat Lei
den zo'n 2Vi miljoen minder bijdraagt
aan de sport. We vragen ons wel eens af
of de politieke voorgangers de sport
soms alleen maar zien als een onmogelij
ke kostenfactor. De bijdrage die de sport
levert aan de consumptieve bestedingen
in Nederland bedraagt echter 2XA pro
cent. Dat lijkt misschien niet veel, maar
is toch te veel om te verwaarlozen",
meent Verstraaten.
Na zijn uitgebreide waarschuwing aan
de Leidse politiek, had de voorzitter van
de LSF ook nog een boodschap voor de
verenigingen. Zo wees hij nogmaals op
de schuldenlast, „vooral omdat er dit
jaar sancties'zijn te verwachten". Tegen
clubs in grote financiële problemen zei
hij aan meer samenwerking „of het in
middels besmettelijk geworden woord
fusie" te denken. „Confronteer de jeugd
van morgen niet met onze nostalgie van
gisteren", hield hij de receptiegangers
gisteren voor.
jOnder redactie van Peter van der Hulst en Paul de Vlieger.
Reglementen 1
\Reglementen zijn er om nageleefd te
worden. Maar hoe anders is dat bij de
toekenning van de Leidato Sportprijzen.
Slechts een maand geleden werd het re
glement gepresenteerd en nu al wordt er
legen gezondigd.
T Zo mogen er maximaal zes aanmoedi-
J gingsprijzen uitgereikt worden. Gisteren
Konden echter negen personen of groepen
van personen de bij die prijs behorende
VOO gulden in ontvangst nemen. Volgens
k wry lid Lodewijk Kallenberg was er spra-
I <ke van een uitzonderlijke situatie. ..We
f kregen met een hoop aanmeldingen te
maken. Velen van goed niveau. Alle
brijswinnaars zijn Nederlands kampioen;
g wen reden waarom wij van het reglement
>laakijn afgeweken. De huidige regels dienen
i plape eerste jaren ook als proef gehanteerd
'angle worden, alvorens er een definitieve ver-
ex tie komt. Daarom is Ruud Paauw ook
ngevangesteld om de zaken nauwlettend te
urs volgen
maf)p zich geen onlogische verklaring na-
n viuurhjk. Alleen: echt overtuigend staat
lijk het beslist niet dat je zo'n twintig jaar
kunra de instelling van een sportprijs besluit
:er\wat er reglementen moeten komen, die
ïoespok officieel fabriceert en vervolgens stelt
dat het hier toch maar een „proefversie"
ecwetreft...
is T"
aaReglementen (2)
:hil</" d'e versie staat onder meer dat de Lei-
id fa!o (voorheen: Zilveren) Sleutels enkel
ordef" alleen aan Leidse sporters uitgereikt
aarl'fnnen worden. Vertegenwoordigers uit
ichot gemeenten Leiderdorp, Oegslgeest,
^egïoeterwoude, Hoogmade. Warmond.
oorschoten, Valkenburg. Rijnsburg.
betYoOrhout, Katwijk, Noorawijk, Ter Aar,
ItaaiJy°ubrugge, Hazerswoude. Alkemade en
n gWassenaar komen daarnaast wel in aan-
naffërking voor de eerste prijs.
zroir 's nu dus sprake van twee verkiezin
gen in een. Eentje voor Leiden en een
LUN°or de gemeenten Leiderdorp. Oegst-
geest, Zoeterwoude, Hoogmade, War
mond. Voorschoten, Valkenburg, Rijns
burg. Voorhout, Katwijk, Noord wijk. Ter
Aar, Woubrugge. Hazerswoude, Alkema
de en Wassenaar. En met die laatste
weet de redactie van Hutspo(r)t zich eer
lijk gezegd niet zo best raad. En dat niet
alleen omdat in de huidige opzet de Sleu
tels naar de Leidse nummer vier kunnen
gaan. Nee. het probleem zit voorat in het
gegeven dat er sportief gezien geen enkele
reden is om deze gemeenten bij elkaar te
vegen voor een grote sportverkiezing. Nog
even afgezien van het feit dat diverse ge
meenten al lang een dergelijke verkiezing
kennen en dus zeker niet op zo'n ondui
delijk iets zitten te wachten.
Reglementen 3
Lodewijk Kallenberg laat desgevraagd
weten dat in de praktijk opdoemende on
effenheden door LSF en Leidato natuur
lijk zullen worden doorgepraat. Maar of
de gecombineerde inspanning van die
twee organisaties en journalist Ruud
Paauw op korte termijn tot een sluitende,
logische sportverkiezing èn reglemente
ring zal leiden, lijkt ons van deze rubriek
zeer de vraag. De huidige Leidato-lop
wenst tegenwoordig immers zoveel meer
invloed dan in het door mister Leidato"
Jan van Ziip gestuurde verleden, dat de
verschillende belangen in feite niet meer
te combineren zijn. Aan de ene zijde de
Leidato als commerciële organisatie die
voornamelijk oog heeft voor het bereiken
van de groot Leidse regio, aan de andere
zijde de Leidse Sport Federatie die er
slechts is om de belangen van de Leidse
sportwereld te behartigen. Een combina
tie die vroeger geen reglementen nodig
had om te werken. Maar die nu zlfs nau
welijks meer op geloofwaardige wijze
door reglementen kan worden gered.
Onze suggestie aan beide organisaties is
elkaar recht hartelijk dank te zeggen
voor een fijne tijd, maar de samenwer
king wel te beëindigen. De Leidato houdt
vervolgens met ingang van 1991 een
sportverkiezing voor half Zuid-Holland
en programmeert die op en in de eigen
huishoudbeurs. De LSF op haar beurt
koopt zelf een paar sleutels, organiseert
de enig echte, serieus te nemen verkie
zing van sportman, sportvrouw en sport
ploeg van Leiden en reikt (dan al bijna
direct traditiegetrouw) die prijs uit tij
dens de eigen nieuwjaarsreceptie...
Verhoudingen
De muur is weg, maar dat wil nog niet
zeggen dat alle menselijke verhoudingen
ploseling geheel ontspannen. Want er is
niet altijd een muur voor nodig om men
sen in groepjes te verdelen. Neem nu een
Foreholte. De werkomstandigheden bij
de Voorhoutse handbalvereniging waren
dermate verstoord, dat er bij de wedstrijd
tegen Quintus in Kwintsheul twee soor
ten Foreholte-supporters op de tribune
zaten: zij die lachten toen Foreholte-
speelster Mirjam Collart een slrafworp
benutte en zij (ex-speelster Bult c.s.) die
lachten toen Foreholte-speelster Christien
Knigge een strafworp miste. Toch werden
de kampen ook hier gescheiden door, hoe
vreemd het ook mag klinken, een muur.
En wel de natuurlijke muur van de Quin-
tusaanhang.
Gaan?
Niet het enige feit waarmee Foreholte in
het nieuws kwam. Want wat te denken
van de discussie die is ontstaan over de
vraag of voor de Europacupontmoeting
met .-15 Terom Iasi wel of niet naar Roe
menië moest worclen afgereisd.
Het begon allemaal met een telex naar
de internationale handbalfederatie waar
in Foreholte te kennen gaf verontrust te
zijn over de situatie in Roemenië. De
1HF besloot daarop beide wedstrijden in
Voorhout af te laten werken. Een beslis
sing die een dag later weer werd herzien.
Foreholte zag aaarop af van de reis naar
het land van wijlen dictator Ceausescu.
Evenals vertegenwoordigers uit Polen,
Oost-Duitsland en Oostenrijk, die ook te
gen een Roemeense ploeg hadden geloot.
De uitwedstrijd spelen in Tsjechoslowa-
kije, Hongarije of de DDR? Prima. Roe
menië? Neen. Zo luidde het althans tot
het begin van de week.
Later bepaalde het 1HF dat Foreholte. in
tegenstelling tot de loting, eerst thuis
speelt, en pas een aantal weken later in
Roemenië. Opnieuw overleg in Voorhout
dus. De uitkomst daarvan kan, gezien de
Verweer...
ontwikkelingen, elk moment weer achter
haald zijn.
Wij van deze rubriek vinden het dan ook
erg moeilijk om te voorspellen of de
Voorhoutsen nu wel of niet afreizen naar
het land dat aan de Zwarte Zee grenst.
Het enige dat wij durven zeggen, is:
Kent u die mop al van die handbalploeg
die naar Roemenië ging...?
Verweer
Onlangs zag een uiterst humoristisch
werkje van Piet van Leeuwen het levens
licht. Het lid van de tuchtcommissie van
de afdeling Leiden en het district West 2
van de KNVB, heeft daarin de verweren
van diverse sporters en bestuurders opge
tekend. die met diezelfde commissies in
aanmerking kwamen.
Met een soortgelijke humor die in het
boekje te vinaen is. presenteerde Van
Leeuwen het produkt afgelopen maandag
tijdens de nieuwjaarsreceptie van de af
deling Leiden van de KNVB. Aan enkele
voorbeelden ontkwam de schrijver niet.
Wat te denken van: „Na een lichte over
treding van mijn tegenstander raakten
wij in discussie waarbij licht werd ge
FOTO: ANDRÊ VAN HAASTEREN
duwd". Voor de schrijver aanleiding om
zich af te vragen of ze in het voetbal nu
aardig zijn geworden. Als tweede voor
beeld gaf hij: Mijn tegenstander bevond
zich in de baan van mijn voet". Waarop
Van Leeuwen eraan toevoegde: „Kwam
zeker net uit dienst".
Maar de mooiste opmerking is niet in
het boek terug te vinden. Want toen hij
het gehoor meedeelde dal zijn grootste
inspiratiebron de afdeling Leiden vorm
de. zei hij op een droge bekakte Wasse-
naarse toon niets anders dan:
Leiden, bedankt
■£oulóC ÖOUAOttt
