Duitse jodenhaat had invloed
op Nederlands antisemitisme
CcicUeSouaaC
I
a
II
briewen van lezei
kerk
en
wereld
Onderscheiding voor
Braziliaanse bisschop
Goede wensen voor het onderwijs
Schoolwijzer
I
mtr CcldócSommit
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
EeidócSounant
VRIJDAG 5 JANUARI 1990 PAGJ-
-te
VBOK vraagt Tökes om hulp bij strijd tegen abortus
AMERSFOORT De Vereniging ter Bescherming van het
heeft daarom dominee Laszlo Tökes gevraagd de Roemenen te
waarschuwen tegen abortus, „een kwaad dat hier in het Wes
ten een zo bedenkelijk karakter aan onze welvaart heeft gege
ven". Douma erkent in zijn brief aan Tökes, wiens gedwongen
verhuizing vorige maand leidde tot de eerste betoging tegen
het communistische bewind, dat de voormalige president Ceau-
sescu niet uit ethische motieven abortus had verboden. In zijn
„grootheidswaan" wilde hij de bevolking laten groeien tot 25
miljoen in het jaar 2000.
Paus: val Oosteuropese regimes toont falen atheïsme
VATICAANSTAD De val van de communistische regimes
in Oost-Europa toont volgens paus Johannes Paulus II aan, hoe
fout het is „om te proberen God uit het leven van de mens te
bannen". Tegenover een groep Italiaanse pelgrims gaf hij aan,
welke „uitzonderlijke tijden" de mensheid op dit moment door
maakt. „Aan de ene kant zien we de ineenstorting van bedenk
sels van mensen die alle verwijzingen naar God bewust wilden
uitbannen en anderzijds zien wij dat de mens opnieuw hongert
naar het woord van God". Naar de mening van de paus laat
„de loop der geschiedenis" opnieuw zien dat zonder God de
ontwikkeling van de mens en de samenleving alleen maar te
gen de belangen van de mens gericht kan zijn".
Die liefde is het
sterkst die de
gewoonte verdraagt.
Maurice Roelants
Hoge Vaticaanse
delegatie naar
Sovjetunie
VATICAANSTAD Het
Vaticaan zal later deze
maand een hoge delegatie
naar Moskou sturen om te
praten over de status van
de katholieke kerk in de
Oekraine.
De besprekingen met de Rus-
sisch-Orthodoxe kerk hadden
oorspronkelijk in november
zullen plaatsvinden maar
werden uitgesteld door span
ningen tussen orthodoxen en
katholieken in de Oekraïne.
De besprekingen zullen nu
van 13 tot 17 januari worden
gehouden, zo heeft Radio Va
ticaan gisteren meegedeeld.
De delegatie wordt geleid
door kardinaal Willebrands,
de scheidende voorzitter van
de Congregatie voor de Be
vordering van Christelijke
Eenheid, en zijn opvolger
aartsbisschop Edward Cassi-
dy.
De Oekrainse katholieke
kerk werd in 1946 verboden
door Stalin en samengevoegd
bvij de Russisch-Orthodoxe
kerk. De Oekrainse overheid
liet vorig jaar november we
ten dat katholieken hun con
gregatie net als andere gods
dienstige groeperingen kon
den laten registreren.
Toen Sovjet-president op 1
december een onderhoud had
met paus Johannes Paulus II,
beloofde hij dat er een nieuwe
wet zou komen waarin de
vrijheid van godsdienst wordt
gewaarborgd. Maar de Rus
sisch-Orthodoxe kerk verzet
zich tegen de legalisering van
de Oekrainse katholieken om
dat de Orthodoxe kerk dan
honderden kerkgebouwen en
duizenden volgelingen zou
kwijtraken.
De besprekingen werden in
november uitgesteld toen on
enigheid onstond over een
kerk in Lvov. Volgens de
Russisch-Orthodoxen was de
kerk met geweld bezet door
de katholieken, terwijl de ka
tholieken zeiden dat de paro
chianen zich vrijwillig weer
tot het katholicisme hadden
bekeerd.
Priesters
beschuldigd van
samenwerking
met Securitate
CANBERRA - Verschei-
dene priesters van de
Roemeense orthodoxe
kerk zijn in Australië er
van beschuldigd voor de
Securitate gespioneerd te
hebben. Tot aan de exe
cutie van Ceausescu hing
de oude - communistische
- vlag van Roemenië aan
een van de Roemeens
kerken in Carlton, een
voorstad van Melbourne.
De priester van deze kerk
heeft zijn ontslag genomen na
de beschuldigingen, maar be
strijdt voor het Ceausescu-re-
giem gewerkt te hebben.
De Australische politie is een
onderzoek begonnen naar
Roemeense Securitate-agen-
ten in Australië. Organisaties
van geëmigreerde Roemenen
hebben gezegd dat er zich on
der de 20.000 Roemenen in
Australië minstens 1.000 Secu-
ritate-agenten bevinden. De
organisaties eisen dat zij voor
een Australische rechtbank
worden gebracht of worden
uitgewezen naar Roemenië.
Nederlandse Hervormde Kerk
Beroepen door de Generale Synode
tot zendingspredikant ten dienste
van de Reformed Church In Zimbab
we drs.M.J. Middelkoop, l.l. pred. te
Babyloenienbroek, wonende te
Oegstgeest, die dit beroep heeft
aangenomen en a.s. zondag beves
tigd wordt.
Gereformeerde Kerken
Aangenomen naar Dokkum ing. J.W.
Kuipers te Andijk.
Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt
Beroepen te Garrelsweer i.c.m. Ten
Post drs. P. Groen, kanidaat te Kam
pen
Christelijke Gereformeerde Kerken
Beroepen te Leerdam L.W. van der
Meij te Alphen aan den Rijn.
DEN HAAG Dat het
antisemitisme in ons land
kort na de bevrijding op
leefde is waarschijnlijk
vooral te wijten aan het
tijdens de oorlog, door de
nazi's aangebrachte on
derscheid tussen joden en
niet-joden. Dat conclu
deert Dienke Hondius,
medewerkster van de
Anne Frank Stichting, uit
haar onderzoek naar ne
gatieve reacties van niet-
joden op terugkerende jo
den. Ze schrijft erover in
,,Ter Herkenning", een
tijdschrift voor christenen
en joden.
„De Nederlandse bevolking
leerde, bewust of niet, te den
ken in termen van jood, niet-
jood, half jood en ariër. Wat
voor de oorlog een betrekke
lijke afstand was, groeide uit
tot een scheiding. Het nage
noeg ontbreken van alledaag
se contacten tussen joden en
niet-joden gaf na de bevrij
ding oude vooroordelen en
collectieve beschuldigingen
tegen joden opnieuw de kans,
zoals bij voorbeeld in de snel
doorvertelde verhalen over
ondankbare en onbetrouwba
re joodse onderduikers."
De opleving van antisemitis
me na de oorlog duurde vol
gens Hondius maar kort.
„Mijn voorlopige indruk is dat
een half jaar na de bevrijding,
mede door de dan in bredere
lagen van de bevolking door
gedrongen feiten over de om
vang en het ongeëvenaard
gruwelijke karakter van de
jodenvervolging, antisemitis
me door de publieke opinie al
met meer verontwaardiging
tegemoet getreden wordt."
Maar direct na de oorlog lag
dat zoals gezegd nog duidelijk
anders.
Hondius somt een groot aantal
reacties op waar joden mee te
maken kregen als ze terug
keerden uit de kampen. Groot
was het aantal overigens niet.
Van de 105.000 gedeporteerde
joden, ruim vijfenzeventig
procent van het totale aantal
joden, keerden slecht 4.700 te
rug. Hulpverlening werd door
de staat nog gezien als een
taak voor particuliere organi
saties. De terugkerende joden
werden geconfronteerd met
een vaak onbuigzame bureau
cratie. Schokkend is het voor
beeld dat Hondius noemt van
de terugkeer van achttien
Duitse joden die voor de oor
log als vluchtelingen in Am
sterdam hadden gewoond. In
juni 1945 kwamen zij, overle
venden van Bergen Belsen
die enkele maanden waren
aangestrekt in Tröbitz, per
trein aan in Maastricht. Met
het argument dat andere re
patriëringscentra vol waren,
werden zijn naar een ander
kamp gebracht. Dat bleek een
interneringskamp voor colla
borateurs, Duitse en Neder
landse nazi's te zijn. Geduren
de een week werd deze groep
joodse overlevenden samen
met andere geïnterneerden te
werk. gesteld in een plaatselij
ke grintafgraving. Van de
kampcommandant kregen zij
antisemitische opmerkingen
te horen. Bovendien werd
hen hun hele bagage afgeno
men. Na een week werden ze
na protest van hun kant over
gebracht naar een repatrië
ringscentrum, maar het duur
de nog een jaar voordat ze
hun eigendommen terugkre
gen.
Aan joden die terugkwamen
werd vaak gezegd dat ze hun
plaats moesten kennen. Be
scheidenheid werd geëist en
wanneer dat niet gebeurde,
werd de betrokkenen aange
raden het land te verlaten.
Vaak werd hen ook voorge
houden dat ze hun leven aan
de christenen te danken had
den.
Veel joodse overlevenden ga
ven er daarom na de oorlog
de voorkeur aan te zwijgen
over hun ervaringen.
Hondius meent dat onder in
vloed van de terugkeer van
joden uit de kampen korte tijd
sprake was van een toegeno
men antisemitisme. Overigens
werden ook andere buiten
staanders als politieke gevan
genen en verzetsstrijders vaak
vijandig bejegend in het eer
ste jaar na de oorlog.
Hondius constateert dat de
Nederlandse regering sinds'de
komst van het nazi-régime in
1933 geen aparte aandacht be
steedde aan de joden. Voor de
oorlog werd het lot van de jo
den in Duitsland met ongeloof
bezien. Velen meenden dat de
verhalen overdreven werden
omdat de pers naar een be
kend antisemitisch vooroor
deel gezien werd als een in
strument dat in handen was
van de joden.
Na de oorlog weigerde de Ne
derlandse regering onder
scheid te maken tussen joodse
en niet-joodse Nederlanders.
Iedereen was volgens haar ge
lijk voor de wet en daarom
konden zij geen aanspraak
maken op extra hulp met be
trekking tot huisvesting, kle
ding of voeding.
Naderhand is deze houding de
Nederlandse regering scherp
verweten. Sommige joden za
gen in die houding opnieuw
een bewijs van antisemitisme.
Hondius meent evenwel dat
er bij de overheid als geheel
geen sprake' was van antise
mitisch beleid. Wel consta
teert zij een pijnlijk gebrek
aan erkenning van het lijden
van de joodse bevolkings
groep en de consequente ont
kenning van de verantwoor
delijkheid door de overheid in
dit opzicht.
SAO PAULO De Bra
ziliaanse beweging voor
de mensenrechten heeft
de progressieve bisschop
Pedro Casaldaliga onder
scheiden voor zijn strijd
voor de mensenrechten
in Brazilië.
Pedro Casaldaliga
De in Spanje geboren Casal
daliga, bisschop van Sao Fe
lix, is bekend om zijn betrok
kenheid bij het lot van de ar
men, zijn werk in de basisge
meenschappen en zijn strijd
voor de rechten van de land
loze boeren en de Indianen.
Hij behoort tot de bisschoppen
die op een 'zwarte lijst' van
rechtse doodseskaders staan.
Zijn steun aan het sandinisti-
sche bewind in Nicaragua,
zijn pleidooi voor afschaffing
van het verplichte priesterce
libaat en zijn kritiek op het
functioneren van de nuntiatu
ren hebben Casaldaliga in
conflict gebracht met het Va
ticaan. In 1988 vermaande de
leiding van de kerk hem zich
aan de rooms-katholieke leer
te houden en zich niet te be
moeien met andere bisdom
men.
De onderscheiding wordt Ca
saldaliga uitgereikt tijdens de
openingsvergadering van de
assemblee van mensenrech
tenbewegingen die begin fe
bruari in Sao Paulo wordt ge
houden. Behalve Casaldaliga
zullen dan vier anderen wor
den onderscheiden, onder wie
een leider van de Yanomani-
indianen in het Amazonege
bied en de vakbondsleidster
Maria Aparecida.
Armeniërs voor Kerstfeest bijeen
Catholicos Garegin (links), een Armeense leider, werd deze week in Teheran door Armeense
kinderen en de Armeense aartsbisschop Ardak Manukian (midden) welkom geheten bij zijn aan
komst op de luchthaven van Teheran. Garegin woont morgen de viering van het kerstfeest bij
dat de Armeense christenen traditiegetrouw vieren op 6 januari.
De jaarwisseling biedt
ook een goede gelegen
heid om voor het onder
wijs eens na te gaan wel
ke „beste wensen" men
elkaar zou kunnen mee
geven. Wensen voor de
nieuwe bewindslieden en
voor hun medewerkers in
de eerste plaats. Verder
ook voor het onderwijs in
het algemeen en voor de
werkers erin en eraan in
het bijzonder. En, last but
not least, natuurlijk ook
voor de vele jonge men
sen, die er een belangrij
ke periode van hun leven
in doorbrengen.
„Er moet rust komen in het
onderwijs", hoort men
steeds vaker zeggen. Bete
kent dit, dat er enige tijd
niets meer moet verande
ren9 Zo sterk zou ik het niet
willen zeggen. Er moet be
slist nog wel het een en an
der gebeuren, met name in
het voortgezet onderwijs, en
dan in het bijzonder in de
eerste fase waar een goede
regeling van de basisvor
ming dringend gewenst is.
Daarnaast vraagt het vraag
stuk van het ongehoord
groot aantal drop-outs en
zittenblijvers dringend om
een oplossing. Wanneer ik
toch mee zou willen pleiten
voor rust, bedoel ik daar
mee:
1. Dat die voorgenomen ver
anderingen nu eens niet ge
paard gaan met allerlei ge
mor in het onderwijsveld
omdat alles weer uit een te
krappe beurs moet of op een
manier die vele onderwijs
gevenden frustreert. Dit
vraagt een goede kennis van
de praktijk van het onder
wijs bij met name de be
windslieden er> het departe
ment, alsook begrip bij de
onderwijsorganisaties (en
soms ook wat minder opge
klopte „verontwaardiging"
als men niet alles gekregen
heeft wat men wenste!).
2. Dat de mensen in het on
derwijs nu eens echt mer
ken, dat onderwijs een hoge
prioriteit heeft in de Neder
landse politiek. Dat het ook
werkelijk een hoeksteen
van het beleid is. Dat het
een terrein is waar veel
mensen met plezier hun
werk kunnen doen. (Nu
dreigt er in allerlei sectoren
een groot tekort aan lera
ren!).
Y erdraagzaamheid
Wij hebben een uniek stelsel
van openbaar en bijzonder
onderwijs, waarvan de ge
lijkberechtiging grondwette
lijk is vastgelegd. Mijn vol
gende wens is niet alleen dat
dit in het komende decen
nium zo mag blijven, maar
dat dit van alle kanten ook
van harte gaat. De politieke
situatie van nu is een heel
andere dan die van 1917,
toen die gelijkberechtiging
tot stand kwam. Toen waren
de confessionele partijen in
ons land in de meerderheid.
Nu is dat andersom. En
daarom zijn er thans helaas
nog steeds mensen in het
onderwijs en in de politiek
die vinden dat deze „macht"
moet worden gebruikt om
het openbaar onderwijs
weer een voorkeurspositie te
verlenen. Ik meen te weten
dat de huidige bewindslie
den daaraan niet mee zullen
werken en wens hun daarbij
sterkte toe met betrekking
tot een deel van hun achter
ban. Ik denk dat ook zij van
merling zijn, dat we onze
energie in het onderwijs be
ter voor wat anders kunnen
gebruiken. Bijvoorbeeld om
zowel dat pluriforme bijzon
der onderwijs als dat open
baar onderwijs met zijn ei
gen doelstelling, zoveel mo
gelijk aan hun doel te laten
beantwoorden, namelijk dat
het geen „grijze" scholen
worden, die steeds meer op
elkaar gaan lijken en slechts
door de trend in beweging
zijn te krijgen. Maar scholen
die heel bewust hun eigen
beleid voeren voor een ge
loofwaardige identiteit.
Daarvoor is veel verdraag
zaamheid nodig en een
scherp oog voor de geest van
de tijd.
Vrije scholen
Er is een algemeen streven
bij de overheid om meer aan
de scholen zelf over te laten.
Althans zo heet het. Tegelij
kertijd wil die overheid wat
de zogenaamde kwaliteit
van het onderwijs betreft
haar greep op de scholen
toch eerder groter maken.
En dan bedoel ik niet alleen
de plannen met betrekking
tot de eindtermen, die nu
grotendeels van de baan
zijn, maar vooral het steeds
maar weer pousseren van
een onderwijsfilosofie die
scholen in dienst moet stel
len van onze economie.
Men merkt dat ook bijvoor
beeld als de overheid niet
ophoudt grootschaligheid in
het onderwijs te propageren,
eerst in het hoger beroeps
onderwijs, toen in het mid
delbaar oeroepsonderwijs en
straks ook voor de scholen
die basisvorming moeten ge
ven. En zulks dan vaak bui
ten de parlementaire contro
le om, op een heel listige
manier: je gooit als departe
ment een worst uit naar de
scholen (en vooral naar de
directies!) en ze buitelen
over elkaar heen om vooral
maar niets van de zoge
naamde voordelen te mis
sen! Zo hoor je vanuit Zoe-
termeer nu bijvoorbeeld roe
pen dat de scholen voor
vwo/avo/lbo straks gemid
deld 750 leerlingen groot
„zullen" zijn. Zo moet het
dus niet. Mijn wens is, als
men de scholen meer vrij
wil laten, laat men dat dan
ook werkelijk doen en niet
stiekem weer een nieuwe
trend in de plannen stoppen
die men op een slimme ma
nier presenteert. Vrij onder
wijs betekent dat elke school
echt zijn eigen beleid kan
door drs. K. de Jong Ozn.
maken. Vrij onderwijs bete
kent ook pluriform en veel
vormig onderwijs!
De leerlingen wens ik leer
meesters toe, die vooral cul
tuurdragers zijn, dat wil zeg
gen mensen die echt iets te
vertellen hebben. Mensen
ook die duidelijk zijn, niet
vanuit de hoogte, maar met
gezag omdat ze werkelijk
iets te zeggen hebben. Die
oog hebben voor het unieke
in elke leerling en steeds
maar weer een goed even
wicht weten aan te brengen
tussen die drie steeds terug
kerende componenten in het
onderwijs: persoonlijke ont
plooiing, sociale vorming en
beroepsopleiding. En ten
slotte hoop ik dat in dat on
derwijs altijd centraal mag
staan de relatie tussen leer
ling en leraar. Want alleen
dan kan er iets goed uit
groeien, ook in de jaren ne
gentig.
!Jit
Snoepreisje kamerleden »J'
•rier
KAMERVOORZITTER Deetman kondigde deze wdgn
dens de traditionele nieuwjaarsreceptie van de Tweeifchei
mer aan, dat rond de zomer een nota over staatkundijijze!
stuurlijke en staatsrechtelijke vernieuwingen het li<pt 1
zien. Een nobel streven dat gesteund moet worden, w^enl
en ander moet leiden tot een meer democratisch gehaf^
ons staatsbestel.
prb
WEINIGEN zullen echter op de hoogte zijn van het vp la
men het komend jaar ook twee kamerdelegaties te lat»
zen naar de Verenigde Staten en de Sovjetunie. Zij v
geacht thuis te komen met de nodige know-how over 1
len en zeilen van de parlementen van beide grootmacl
DaT uitje naar Moskou lijkt niet meer te worden d;
snoepreisje, want de 'traditie' van een parlementaire
cratie in de Sovjetunie is immers nog maar enkele m;
oud. Bovendien heeft de communistische partij van
Gorbatsjov nog steeds de in de grondwet vastgelegd»
de rol in het politieke leven en zijn andere partijen ni
gestaan. Wat wij van de Sovjets kunnen leren is di
komma nul.
Het zou daarom verstandiger zijn vertegenwoordig»
politieke bewegingen uit Oost-Europa uit te nodigen ol
een kijkje in de keuken van het Binnenhof te gunn»
politieke partijen in Hongarije, de DDR, Polen, Tsje»
wakije en Roemenië staan immers aan het begin
lange weg om in hun landen democratische systemer
bouwen waarin wij al meer dan honderd jaar hebber
vesteerd.
Op die manier zouden onze belastingcenten heel wat***:
besteed worden, terwijl onze volksvertegenwoordigef-
vendien bij die gelegenheid desgewenst ook zouden k|ou
informeren paar wat ze in Moskou hadden kunnen0UI
over de .traditie van de parlementaire democratie'. Ni^s^
mers.
,pr<
Brieven graag kort an duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezo
stukken te bekorten.
Echt of onecht
Elke generatie blijkt een ande
re kijk op een Oude Meester te
hebben. De Amerikaan Slive,
kenner van Frans Hals (èn Ja
cob van Ruisdael), dacht in
1974 dat er heden nog 222 ech
te Frans Halsen over zouden
zijn. Maar de Duitse kunsthis
toricus Claus Grimm verklaart
in zijn nog geen twee maanden
geleden verschenen Frans-
Halsmonografie nog maar 144
schilderijen als 'echt' en degra
deert niet minder dan negen
tig tot 'atelierwerk' of kopie
naar verloren gegane origine
len. Daar tegenover staan dan
twaalf schilderijen die Slive
verwierp, maar door Grimm
erkend worden. „De schilde
rijen in het Frans Halsmu
seum zijn allemaal echt, even
als de 77 doeken die in het ka
der van een grote expositie te
zien zullen zijn", aldus de
Haarlemse museumdirecteur
Snoep, maar zo simpel is het
dus niet. Tenslotte: 'echte ver
valsingen a la Van Meegerens
Emmaüsgangers zijn extreme
rariteiten. In de regel zijn de
toeschrijvingen aan die of die
meester betwistbaar. De reden
hiervoor is wèl simpel: het is
welhaast onmogelijk driehon
derd of meer jaren ouderdom
geloofwaardig na te bootsen.
Daarom hebben de imitators
van modern werk het heel wat
makkelijker.
Hans M. Cramer,
DEN HAAG.
CDA Alkemade
In het verslag van de CDA-
vergadering Alkemade, in de
krant van 15 december jl.,
stond heel summier wat er
nou precies aan de hand is met
de kieslijst. Voorheen zaten
drie katholieken uit Oud Ade
en Rijpwetering in de gemeen
teraad van Alkemade, eerlijk
verdeeld naar het aantal stem
men bij de raadsverkiezingen.
In 1986 stonden er nog twee op
de lijst, van wie Jac v.d. Bosch
op de achtste plaats (dus laag
ste verkiesbaar). Een bestuur
moet weten dat je dan gewipt
wordt door de Veenders. Dat
gebeurde dus. Nu staat Job
Duivenvoorde als laatste op de
wipplaats en is het over en uit
voor de katholieke vertegen
woordiging in het CDA >ro
kleine kernen. Op die jur
deringen zijn 47 Veend»^
vijf of zes Rippers aan
dus kun je als kleine
niets gedaan krijgen. aa
Wat nu te doen? Eeniaa
CDA kleine kernen paitin
richten? Vindt het ho
stuur niet goed! Dus een
natief! Samen met dieB"
die katholieke afvaardigil
de kleine kernen belaB
vinden zullen we een™"
moeten maken. Nu sU
een totaal onbekende op?^'
vijf en op plaats vier eeifon
dersvrouw die één keeriee
fractievergadering is ge*et
Trouwens, Dorpsraad vaJan
Ade waar bent u? KcPn
voor de kleine kernen. P}.ei
ren: postbus 16 in RijpDn
ring.
Jac v.d. Bosch, n
RIJPWETEfel
Eigen doelpunt too
Zeer uitvoerig wordt i*et
krant van 23 decembr-
'nieuwe Leidato sportv
zing' gehekeld. De redact
argumenteert dat een iil
ogen goede traditie, nai
dat de Leidato Sleutels
een Leidenaar of een 1
vereniging gaan, met het
we reglement is wegge\
Zij besluit de bijdrage
„De gemeente Leiden
het voor het eerst sinds
tig jaar zonder spor
sportvrouw of sportclub
len. Het einde van een i
traditie. Jammer".
De waarheid is echter
het verleden de jury vo
vrij was in haar verk
van sportman, sportvroi
sportploeg. Er bestond
enkel reglement. Met ij
van 1989 is er echter wi
reglement. Het eerste a
over de werkwijze van di
luidt: „De Leidato SI
kunnen alleen worden
kend aan een Leidse v,
man of ploeg".
Voor het eerst is er dus 2
heid over de woonplaat!
de winnaar. Ook voor d<
ste keer zal deze hoof
wórden uitgereikt doo
burgemeester van Leiden
Kan dat duidelijker?
Uitgave- Westerpers (behorende tot Sijthoff Pers).
Kantoor; Apothekersdijk-34, Leiden.
Telefoon: 071 - 122 244.
Postadres, postbus 11, 2300 AA Leiden.
Abonnee service
Telefoon: 071 - 313 677 van ma. t/m tr van 8.30 tot 17.00 u
Nabezorging
Telefoon. 071 - 122 248
van ma t/m vr van 18 00 tot 19 00 u. op za van 14.00 tot 15 00 i
Abonnementsprijzen (inclusief 6% BTW.)
Bij automatische betaling: Bij betaling per accept-giroki
per maand f. 24,85 per maand t 2
per kwartaal f 74,10 per kwartaal f. 7
per jaar f. 284,50 per jaar f 28
Het abonnementsgeld dient vooruit te worden voldaan.
Advertenties
Informatie en tarieven over advertenties tel 071 - 122 244.
Telefax voor uitsluitend advertenties 071 - 134 941
Voor uitsluitend het doorgeven van advertenties kantoor Rijswij
070 - 3902 702.
AMRO BANK NV 473 575 515
POSTBANK NV 663 050
