The Nits stoppen tijdelijk met concerten
Financiële situatie Nationale Ballet zorgelijk
Kwi,
GOUDEN PLAAT VOOR LIVE-ALBUM 'URK'
eking: meeslepende
istorische roman
ver 50 jaar China
Eén-akter van Ha vel
I89P,NST
£otdóc6ou/umt
DONDERDAG 28 DECEMBER 1989 PAGINA 13
_jy:kenverkoop neemt toe in derde kwartaal
essie TERDAM Het aantal door particulieren gekochte algeme-
inior(e ,en ia in het derde kwartaal van 1989 met 2 procent (100.000
ïidse?n) gestegen in vergelijking met dezelfde periode in het jaar
mor. De totale omzet in guldens steeg in die zelfde periode
an 2if procent Het gemiddelde bedrag van 23,10 gulden dat voor
Memó>oek werd betaald, lag in de periode van juli tot oktober 6
initfnt hoger dan een jaar eerder, aldus de stichting Speurwerk
n Lifers komen van het NIPO dat wekelijks in opdracht van de-
b woting bij zeshonderd huishoudens de aankoop registreert van
tien ijoeken, behalve voor studiedoeleinden. Van oktober 1988 tot
i omjseptember van dit jaar werd 621 miljoen gulden uitgegeven
straaleze boeken. Dat is 3 procent meer dan het jaar daarvoor. Er
en in een jaar tijd 26.9 miljoen boeken verkocht, wat neer-
op een gemiddelde besteding van 42,22 gulden per inwoner.
het eerst sinds het onderzoek van het NIPO startte in 1985 is
van een lichte stijging van 100.0000 verkochte boeken
26.9 miljoen exemplaren. Vier jaar geleden werden er nog
tfSL b, °fn verkocht. De omzet, die de laatste jaren wel
hun t' j°fn ec"ter niet 592 miljoen gulden beduidend lager. Per
ilopet e toen maar 19>50 gulden uitgegeven.
AMSTERDAM De finan
ciële situatie van Het Natio
nale Ballet (HNB) is niet zon
der zorgen. Zorgen die de ko
mende jaren eerder groter
dan kleiner dreigen te wor
den. Dat blijkt uit de Beleids
nota 1989-1992 die HNB heeft
uitgebracht.
Over de komende vier jaar
heeft het ballet voor 57 mil
joen gulden aan te financie
ren exploitaties op het pro
gramma staan. Daar staat on
geveer 54,5 miljoen gulden
subsidie tegenover. Het te
kort van 2,5 miljoen wordt
voor een deel opgeheven
door de in de afgelopen jaren
opgebouwde risico-reserve
van 1,9 miljoen. „Beheers
baar" noemt HNB het over
blijvende verschil.
De positie van het HNB
wordt na 1992 echter „onze
ker" omdat de kosten aan de
ene kant en de inkomsten en
subsidies aan de andere kant
vanaf dat jaar niet meer goed
op elkaar aansluiten. „Zeer
gevaarlijk" wordt de finan
ciële situatie indien de over
heid niet meer zou toestaan
dat het Nationale Ballet de
risico-reserve „meeneemt"
naar de volgende periode van
vier jaar om exploitatietekor
ten gedeeltelijk te kunnen
aanvullen.
Het aantal voorstellingen van
het Nationale Ballet zal in de
komende jaren ongeveer ge
lijk blijven; zeventig in het
Amsterdams Muziektheater
en vijfenveertig elders in
binnen- en buitenland. Het
HNB wijst de soms geuite
kritiek dat het ballet „niet
vaak genoeg de provincie in
wil", van de hand. „Opmer
kingen van die strekking ge
tuigen van weinig inzicht in
de werkelijke aantallen en de
organisatorische situatie",
vindt de leiding.
Het aantal voorstellingen in
het buitenland (ruim tien)
kan niet worden verminderd
omdat het Nationale Ballet
dan de aansluiting met de in
ternationale danspodia ver
liest, meent de leiding.
Het aantal voorstellingen in
Amsterdam kan evenmin
worden verminderd omdat
subsidiënt Amsterdam een
aantal voorstellingen claimt.
Daarnaast moet rekening
worden gehouden met de
strakke programmering van
de Nederlandse Opera, naast
het ballet de tweede vaste be
speler van het Muziektheater
en heeft HNB een verplichte
dansinbreng in produkties
van de Nederlandse Opera.
Dat houdt in dat bepaalde
programma's niet gelijktijdig
kunnen plaatsvinden omdat
er grenzen zijn aan de fysie
ke mogelijkheden van de
dansers.
Een ander groot probleem is
de beschikbaarheid van
slechts één orkest (het Ne
derlands Ballet Orkest) dat
zowel voorstellingen van het
Nationale Ballet als van het
Nederlands Dans Theater
moet begeleiden.
De salariëring van dansers is
beneden de maat, constateert
de leiding van HNB. De ver
houding tussen de arbeids
prestatie en de beloning die
daar tegenover staat is volle
dig zoek. Daar komt bij dat
5 van dansers kort
zijn en het toekomstperspec
tief na het 35ste jaar onzeker
Het Nationale Ballet en colle
ga-balletgezelschappen wil
len de komende jaren bij de
overheid pleiten voor betere
arbeidsvoorwaarden voor
dansers.
r^teLOK prikkelt
k iderfantasie
:t 'Mootjes'
PLOK speelt 'Mootjes' van
lumme en Theo Westerduin in
jie van Ton van der Velden,
er a/d Haven te Scheveningen,
iri.jniddag. Herhalingen: t/m 31
am 5 pber om 14.00 uur.
K handige zet van theater
De Zv» om een nieuwe produktie
brengen in de kerstva-
OK?e' Een bomvo1 Theater
6-i2,Javen was dan °°k getuige
6-9, de première van 'Mootjes'.
6-4, K/erhaal levert een romme-
®"®£heel op. Vader en moeder
6-V°n Jos leven lengs elkaar
Merw> Vader kweekt een reuze-
Sponpignon en moeder bestiert
(B)»ezin. Zoonlief haalt aller-
Wgj-kgnbare kattekwaad uit
i een uur tijd trekt zo een
.van dwaze flarden aan de
rs voorbij. Het zou een
elende voorstelling kun-
zijn, maar door de juiste
trant vermaken de aanwe-
kinderen zich alleszins,
rode oortjes duiken zij in
rerhaal en geven voortdu-
:ommentaar op het katte-
van zoonlief of de stom
van vader. Plok heeft
igisseur Ton van der Vel
den absurdistische spel-
gekozen. Afgehakte be-
in hoofden en vliegende
idden geven de scènes
*iid. Hierdoor wordt de kin-
T E Intasie geprikkeld en
T het verhaal voor hen
'al diepgang. Theo Wester-
gj-j is in staat om heel kinder-
;e spelen en komt als een
0S (jfwaardige zoon tot leven,
nd Drent is op onverwach-
bmenten komisch en Ellen
ley is een moeder waar je
igheid mee uit kunt halen.
;n uur tijd maken zij van
verknipte verhaal een
inte voorstelling. Fleurige
ig en leuke regievondsten
>n voor veel kijkgenot, dus
kan de wijde wereld in
dit goed verzorgde pro-
ROB VAN DER MIJL
HEEMSTEDE Bij wijze
van uitzondering zijn de
leden van The Nits dit
jaar aanwezig bij de tradi
tionele kerstborrel van
hun platenmaatschappij
CBS. Maar daar is dit jaar
ook een goede reden voor,
want de groep ontvangt
een gouden plaat, voor het
laatste live-album „Urk",
na „In The Dutch Moun
tains" en „Hat", de derde
in de reeks.
The Nits zijn sinds hun negen
de plaat „In The Dutch Moun
tains", populairder dan ooit.
De groep gaf de afgelopen
maanden concerten in Neder
land, België en Frankrijk. De
tournee is bijna afgelopen. Za
terdag geeft de formatie een
benefiet-concert voor Amnes
ty International, in Paradiso in
Amsterdam. Daarna wordt het
even stil.
Henk Hofstede (m): „Ik heb nooit zo veel met Amerika gehad.
Berlijn, Wenen, Praag en Parijs vind ik even interessant als
Memphis en New Orleans". foto: roy tee
Belangeloos
„We organiseren dat concert
voor Amnesty zelf", vertelt
Henk Hofstede. „We worden
best vaak gevraagd om ergens
belangeloos voor op te treden,
maar dat is dan meestal onder
slechte omstandigheden op een
of ander festival. Dat doen we
in principe niet, want je kunt
dan helemaal niet goed voor
de dag komen. Om toch wat
voor het goede doel te doen,
organiseren we ongeveer elk
jaar zo'n concert. We spelen in
Paradiso niet alleen, maar met
een heleboel gastmuzikanten".
„Na het concert voor Amnesty
treden we zeker een half jaar
helemaal niet meer op. We
gaan aan een nieuwe plaat
werken. Tegelijk concerten
geven en een plaat maken, is
bijna niet mogelijk. Vooral
technisch geeft het problemen.
Dat komt omdat we dezelfde
apparatuur zowel in de studio
als in de studio gebruiken. Het
zou een enorm gesleep wor
den".
Luxe
„Een half jaar zonder concer
ten is voor ons een waanzinni
ge luxe. Dat hebben we nooit
gedaan, maar dat stoppen is
nodig. Anders gaat die molen
maar door. Zo lang als we nu
hebben gespeeld, is wat mij be
treft al op het randje. Als je nu
nog het hele jaar door blijft
gaan, wordt alles een herha
ling. Je kunt twee jaar zo door
blijven spelen en dan kom je
er vervolgens achter dat je je
totaal niet hebt ontwikkeld".
„Ik- weet dat we een heleboel
mensen een plezier zouden
doen door nog meer concerten
te geven. Fans zijn wat dat be
treft veel bezadigder dan wij.
Ze zijn tevreden met de din
gen die je hebt gedaan en wat
hun betreft kun je zo nog wel
jaren doorgaan. Maar zo werkt
dat niet want zij zien zo'n con
cert maar een keer per jaar,
terwijl wij twaalf maanden
met deze muziek bezig zijn.
Voor ons moet er ook span
ning in zitten, anders is het
niks".
„Wij moeten nu echt keihard
nee zeggen tegen verzoeken
om na januari op te treden. Er
zijn veel mensen bij gebaat dat
je wel doorgaat, maar we blij
ven volhouden: nu even niet.
Dit probleem van dat we altijd
wel ergens kunnen optreden,
is ontstaan naarmate we be
kender werden in het buiten
land. Vroeger deden we een
rondje Nederland en dan wa
ren we klaar. Nu zijn we in
bijna alle Europese landen be
kend. En dan duurt het veel
langer voor je helemaal rond
bent".
Zwitserland, Oostenrijk en
Frankrijk waren de eerste lan
den buiten Nederland waar
The Nits populair waren. En
dat aantal groeit gestadig. In
maart gaf de groep drie con
certen in Moskou en in de zo
mermaanden toerden zij door
Engeland en Canada.
Geen magie
Henk Hofstede: „Het is geen
magic of zo. De pers vindt het
natuurlijk wel leuk om te
schrijven dat een Nederlandse
groep succes heeft in het bui-
te'nland, maar in het begin
gaat dat helemaal niet. Je
moet een beetje volhouden".
„We zijn nu bijvoorbeeld heel
populair in Finland, maar dat
ging niet vanzelf. Ik wilde al
tijd naar Finland, omdat ik dat
zo'n leuk land vind. Het was
in 1982 of 1983, ik weet dat
niet meer precies, dat we daar
maar eens heen zijn gegaan. Je
komt daar en je bent totaal on
bekend. In de zaal zitten al
leen mensen van de pers. Als
die dan enthousiast worden,
kan het wat worden".
„Overal heb je wel fans die
waanzinnig fanatiek zijn. Van
de zomer speelden we voor het
ÏTHONEY GREY SCHRIJFT
IILOGIE OVER ZUIDOOST-AZIE
Zijl
buSTERDAM „Daar
naifk dan in Peking. Met
»t mij aan tafel de man
1 f "luij al die 26 maanden
mijn gevangenschap
bewaakt. „Het was
persoonlijk bedoeld",
aij op een gegeven mo
lt. Ik heb er niet op
Die man had
lurlijk gelijk, ook al
ik persoonlijk wel de-
3 jk de gevolgen van
i gevangenschap on-
v(tanden. Maar voor
italf1 was n^et ik, Antho-
Grey, belangrijk. Ik
1 Oj' belangrijk omdat ik
westerling was. Ik
De Vijand".
va'
loney Grey laat bewust
nd( stilte vallen in het ge
le Dat gaat over zijn
E/ste boek, 'Peking' ge-
d. Een meeslepende his-
he roman over ruim vijf
aar Chinese geschiedenis,
het begin van de jaren
tig, via de de Lange Mars
e jaren dertig tot en met
z'jlood van Mao Zedong en
vernietigende aardbeving
is het tweede boek in een
>ekgie over Aziatische landen
jrey fascineren: Vietnam,
en Japan. Het eerste
'Saigon' geheten, vertel-
verhaal van Vietnam
if de Franse koloniale tijd
'^en met de val van het
i Vietnamese bewind in
bn in het midden van de
i zeventig. De nadruk ligt
Tae periode van de Ameri-
inmenging en, uitein-
de nederlaag van de
rnigde Staten.
W de inhoud van het derde
dat ongetwijfeld Tokio
M, heten, wil Grey nog wei-
p^wijt. Hij is nog druk bezig
rmatie te verzamelen. Het
in elk geval over Japan,
j-enïls enige land in Zuidoost-
nooit gekoloniseerd is ge
it. En het zal gaan over de
ier waarop de Japanners
nun beurt, misschien als
een onbedoelde wraak, bezig
zijn de westerse wereld econo
misch te koloniseren.
Journalist
Wie is deze man, wiens boe
ken que opzet en historische
diepgang doen denken aan de
werken van schrijvers als Ja
mes Michener en James Cla-
vell? Van wiens eerste boek
wereldwijd meer dan een half
miljoen exemplaren werden
verkocht en die in de Engels
talige pers louter juichende
kritieken krijgt?
In elk geval is Anthoney Grey
een Brit. Keurig in het pak ge
stoken. Grijze krullenbol.
Priemende ogen. Snel pratend.
Niet bereid zich snel in de
rede te laten vallen.
Hij was journalist. Eerst in zijn
geboorteland, vervolgens in
Oost-Europa. In 1967 werd hij
aangesteld in China. Hij beef
er maar twee en een half jaar.
Maar die periode heeft zijn le
ven ingrijpend veranderd.
In de chaos van de Culturele
Revolutie, toen de door Mao
opgezweepte Chinese jongeren
zich ook tegen buitenlanders
begonnen te keren, werd Grey
gegijzeld. In zijn eigen huis op
gesloten en bewaakt door de
Rode Gardisten.
Toen hij uiteindelijk werd
vrijgalten, was hij naar zijn ei
gen gevoel eigenlijk al journa
list af. „Ach, het klinkt mis
schien wat banaal. Maar ik
wilde altijd al schrijver wor
den. Los van dat haastige van
de journalistiek. Gedurende
mijn gevangenschap heb ik
veel kunnen en moeten na
denken. Ik heb toen de lijnen
voor mijzelf uitgezet, die ik nu
ook hanteer bij het schrijven
van mijn boeken".
„De mensen zien tegenwoor
dig op de televsie steeds meer
alleen de grote lijnen van het
nieuws. De kranten geven wel
wat achtergronden, maar niet
genoeg en kunnen feiten on
voldoende in hun contekst
plaatsen. In mijn boeken, die
decennia omvatten, probeer ik
gebeurtenissen historisch te
verklaren. Vertellen waarom
het zo gegaan is als het is ge-
Anthoney Grey.
gaan. Aangezien ik voor een
groter publiek schrijf, pas ik
de historische feiten in een
verhaal. De mensen willen im
mers vermaakt worden. Ik
maak er een roman van.
Grondig onderzoek
De basis voor zijn verhalen
vindt Grey dus in een belang
wekkende episode in de ge
schiedenis. Maar voor hij ook
maar een letter op papier zet,
doet hij eerst grondig onder
zoek, dat jaren kan duren. „Ik
schreef 'Saigon' zonder ooit in
Vietnam te zijn geweest. Toen
ik vorig jaar naar Saigon ging
voor een tv-documentaire
bleek ik in een mij nog vreem
de stad rond te lopen, die ik
tegelijkertijd ontzettend goed
kende. Ik heb geen moment
de neiging gehad bepaalde
passages in mijn boek te ver
anderen, omdat er iets niet
goed zou zijn beschreven. Ook
op andere terreinen moet het
boek wel kloppen. Anders zou
het niet zowel gebruikt wor
den als instructieboek over de
Vietnam-oorlog aan de Ameri
kaanse militaire academie en
als geschiedenisboek over 'de
oorlpg' in het huidige Viet
nam, aldus Grey.
Een thema dat als een rode
draad zowel door 'Saigon' als
door 'Peking' loopt, is hoe zeer
grote politieke verwikkelingen
ingrijpen in het leven van ge
wone mensen, zowel uit het
land zelf als westerlingen. In
het eerste boek zijn die wester
lingen de leden van een jour
nalisten-familie. In 'Peking' is
de hoofdfiguur een westerse
zendeling, Jacob Kellner. Hij
loopt als gevangene mee in de
Lange Mars en houdt ondanks
- of juist dank zij - de ontbe
ringen die hij doormaakt en de
vernederingen waaraan hij
wordt blootgesteld een levens
lange band met het Chinese
volk.
Overeenkomsten
Op de vraag of in de figuur
van Kellner iets van Grey zelf
is te herkennen, volgt eerst
een krachtig neen. Later
zwakt de schrijver dat wat af.
Howel hij geen zendeling is en
niet de ontberingen heeft
doorstaan die hij Kellner laat
doormaken, zijn er toch wel
enige overeenkomsten.
„Tijdens mijn gevangenschap
in China heb ik geleerd dat
spirituele waarden, of het nu
Taoïsme heet of christendom,
mensen over een groot aantal
jaren een houvast kan bieden.
Iets waar men op terug kan
vallen. Neem bijvoorbeeld de
Lange Mars. Dat was in som
mige opzichten een spirituele
kruistocht. Voor miljoenen
Chinezen was Mao de grote in
spirator, de bezielende kracht.
Later heeft hij zijn macht mis
bruikt en het vertrouwen van
de bevolking geschonden. De
Chinezen zijn op de oude
waarden van vroeger terugge
vallen, omdat die tenminste
nog enige zekerheid boden.
Kellner maakt een soortgelijke
ontwikkeling door. Hij gaat als
zendeling naar China. Door al
les wat hem overkomt, lijkt hij
zijn geloof te verliezen. Maar
later blijkt datzelfde geloof het
enige houvast te zijn dat hij
nog he^ft".
Terugkeer
Begin vorig jaar, twintig jaar
na zijn gevangenschap, keerde
Grey naar China terug. Eerst
foto: dijkstra
in januari alleen, in mei met
een tv-ploeg van de BBC voor
een documentaire 'Terug naar
Peking'. Het contrast met de
jaren zestig had niet groter
kunnen zijn. „Toen mocht nie
mand Engels praten, nu wilde
iedereen het. Ik werd met elle
egards ontvangen. Er werden
banketten voor mij aangericht.
Ik, de vroegere Volksvijand
nummer 1, kreeg de beste
stukjes eend".
„Achteraf is het natuurlijk al
lemaal makkelijk gezegd.
Maar ik had vorig jaar al het
idee dat de ontwikkelingen in
China te snel gingen. Natuur
lijk heb ik nooit kunnen dro
men dat Deng Xiaoping de za
ken die hij zelf mede in gang
had gezet ongedaan zou ma
ken op de manier, zoals in juni
in Peking is gebeurd. Maar ik
weet zeker dat deze terreur en
repressie niet zullen kunnen
standhouden. Net zomin als
die van Mao dat heeft ge
kund".
JOS TIMMERS
Anthoney Grey: Peking.
Uitg. Sijthoff, Utrecht; prijs:
49,50.
eerst in Canada. We speelden
op een festival in Quebec en
hebben gewone concerten ge
geven in Montreal. Daar heb
ben we een stuk of tien men
sen ontmoet, die helemaal
Nits-freak waren. Ze hadden
alles van ons, terwijl er in Ca
nada maar twee van onze pla
ten officieel zijn uitgebracht.
En ze hadden onze teksten be
ter in hun kop zitten dan ieder
groepslid. Er was een jongen,
die moest naar de wc tijdens
ons concert. Maar hij wilde er
absoluut niets van missen en
heeft tegen het podium staan
piesen. Nou ja, het was dan
ook de eerste keer dat hij ons
zag"
„En wij hebben gelukkig niet
van die flauwvallende meisjes
in het publiek. Of tenminste,
het komt bij ons heel weinig
voor. En als het gebeurt dan
merk ik er niks van."
Iets verstorends
De nieuwe elpee moet volgens
Hofstede 'iets verstorends'
worden. „Meer kan ik er nog
niet over zeggen, want het is
voor ons nog helemaal blanco
hoe die er uit moet zien. Maar
hij wordt in ieder geval weer
heel anders".
„Ons wordt bepaald niet ver
weten dat onze elpees op el
kaar lijken. Het is eerder an
dersom. En dat vind ik heel
belangrijk. Ik vind het goed
om als je met een nieuwe elpee
komt, dat je daarmee als het
ware je publiek bijna wegjaagt.
Wij zouden nooit, zoals bij
voorbeeld de Dire Straits wel
doen, een succesvolle sound
vinden om vervolgens jaren
lang op die manier te spelen.
Daar is heus wel wat voor te
zeggen, maar ik moet er niet
aan denken".
„Toch vind ik het niet zo vre
selijk anders, wat wij doen.
Elke nieuwe elpee zie ik een
beetje als omscheppen in je ei
gen landje. Je rommelt er wat
in. Haalt het onkruid er uit en
dat soort dingen. Maar het
landje blijft hetzelfde. We spe
len ook al een hele tijd met de
zelfde mensen.
Men noemt ons wel eens een
anti-rock roll band. Daar
kan ik niet zo mee zitten, want
wat moet je daar mee. Ik vind
ons een redelijk traditionele
groep met drums, bas en gi
taar. En we hebben inderdaad
geen vies lang haar, maar wie
heeft dat tegenwoordig nog
wel".
Mahler
„Er bestaat een algemeen idee
dat alle popmuziek zijn oor
sprong moet vinden in Ameri
ka. Alsof er voor de jaren
twintig in de Verenigde Staten
niets is gebeurd. Als iemand
zich al laat inspireren door de
Europese muziektraditie, is het
meestal Kurt Weill. En Zappa
noemt Varèse en Stravinsky,
maar daar houdt het dan gauw
mee op.
Ik luister veel naar Mahler en
ik heb nooit zo veel met Ame
rika gehad. Berlijn. Wenen,
Praag en Parijs vind ik even
interessant als Memphis en
New Orleans. Misschien vind
ik die Europese steden nog wel
aantrekkelijker, ondanks het
feit dat ze dichter bij mijn ei
gen wereld staan".
CONNIE VERTEGAAL
HILVERSUM De KRO
zendt morgen een toneelstuk
uit van Vaclav Havel, de dissi
dente Tsjechoslo waakse schrij
ver die president wordt van
zijn land na de recente dramati
sche omwenteling. Het is het
stuk „Audiëntie". Hoofdperso
nen in dit sterk autobiografi
sche verhaal zijn een bierbrou
wer en een schrqver die om in
leven te blijven een baantje
heeft als vatenroller. Havel
heeft zelf ooit in een brouwerij
moeten werken om een boter
ham te verdienen.
Door deze keuze verschuift de
aangekondigde documentaire
„Armenië, een jaar na de
ramp" naar een latere datum,
en begint de NCRV-nachtfilm
twintig minuten later.
Havel schreef het toneelstuk in
1975 en publiceerde het via een
ondergronds uitgeverijtje. Hij
schreef het na te hebben ont
dekt dat de directeur afluiste
rapparatuur had aangebracht
om informatie te verzamelen
over die intellectuele, staatsge
vaarlijke vatenroller.
De schrijver in het stuk heet
Ferdinand Vanek. Vanwege
zijn publicaties is hij uit de
Praagse schrijversbond gestoten
en „verbannen" naar een
dorpsbrouwerij. De brouwmees
ter meent het goed met hem en
begrijpt weinig van zijn princi
pes. Uit een gesprek van beide
mannen blijkt, dat de politie
wekelijks een schriftelijke rap
portering van de brouwmeester
verwacht over Vaneks doen en
laten. De brouwmeester wil
goede maatjes blijven met de
politie, maar wil ook Vanek
niet verraden. Hij stelt zijn
werknemer voor, dat die dan
maar zelf de rapporten schrijft,
en hij betrekt hem daarmee in
het corrupte systeem.
Vaclav Havel legt in zijn to
neelstuk subtiel de radertjes
bloot van een big brother-maat-
schappij waarin mensen wor
den gemanipuleerd en worden
gedwongen te leven in achter-
Hans Hoes speelt de rol van
Vanek in Havels „Audiëntie".
foto: pan sok
docht, huichelarij en leugens.
De tv-registratie is geregisseerd
door Zdenek Kraus, zelf Tsjech
van geboorte, zijn land ont
vlucht en al lange tijd wonend
en werkend in Nederland. Hij
zegt: „Het hoofdthema kun je
ook in onze Westeuropese
maatschappij herkennen. Het
gegeven van de middelmaat,
die onder het mom van maat
schappelijke noodzakelijkheid
de uitschieters probeert gelijk
te schakelen. Verzet je je tegen
die maatschappij, dan distan
tieert die maatschappij zich van
jou". De rol van de brouwerij
baas wordt gespeeld door Ber
nard Droog, en die van Vanek
door Hans Hoes. De KRO tele
visie zond het stuk eerder uit in
januari 1981. „Audiëntie" is in
Nederland in het theater ge
speeld in 1979 door de Haagse
Comedie.
Dirigent Kurt Masur ereburger van Leipzig
BERLIJN Dirigent Kurt Masur is voor zijn optreden tijdens
de demonstraties in de Oostduitse stad Leipzig in oktober tot
ereburger van de stad benoemd. Voor de demonstratie van 9 ok
tober wist hij de partij ervan te overtuigen af te zien van wapen
geweld tegen de vreedzame demonstranten. De avonden vooraf
gaand aan de bewuste demonstratie had de politie nog bijzonder
hard ingegegrepen. De burgemeester van Leipzig, Gunter Ha-
drich, verklaarde gisteren in zijn toespraak dat Masur zijn grote
naam als kunstenaar in dienst van de mensheid heeft gesteld.
Ook werd gezegd dat zijn optreden een „beslissend" aandeel
heeft gehad in het voorkomen van een bloedbad onder de bevol
king van Leipzig. Masur is de vijfde ereburger sinds 1945.
