Koolhaas: over liefde,
lood en eenzaamheid
'ijk geluidsbeh
Wan Spandau Ballet
BELANGRIJKE
LIQUIDATIE
VERKOPING
CeidaeSoiviaiït
^jlecordprijs voor
40 jorceleinen paard
Authentieke uitvoering Handel's Messiah
Overzichtsexpositie
Jacobs van den Hof
Rijnlanders spelen met toneel) werkelijkheid
N HAAG Spuistraat 10
KEL (ZH) Noordeindseworj 114
^ÜNST/RTV
WOENSDAG 13 DECEMBER 1989 PAGINA 19
DNDEN Een 1.200 jaar oud porceleinen paard
j de periode van de Chinese Tang-dynastie heeft
ids floeren op een veiling bij Sotheby's in Londen de
en "tordprijs van twaalf miljoen gulden opgebracht.
68 centimeter hoge beeldje werd na hevig bie-
Üjwiön het eigendom van de Japanse kunsthandelaar
ïimojo. De uiteindelijke prijs was drie keer zo
™tg als het veilinghuis van te voren geschat had
c, het dubbele van de oude recordprijs voor een
-772#'nees kunstwerk. Het groen-bruine beeldje
>rd vorige maand door gewapende mannen ge-
jlen tijdens een expositie in Hongkong. Nadat er
1T n beloning was uitgeloofd kwam het beeld weer
pen water. Het was eigendom van een Brits pen-
=Senfonds. Volgens deskundigen is het verkochte
B9*jprd een van de mooiste stukken keramiek uit de
4 ng-periode van de Tang-dynastie.
Captain Baines
overleden
Acteur Howard Lang,
die in ons land voorna
melijk bekendheid
kreeg door zijn rol van
de weerbarstige Captain
Baines uit de Britse suc
cesserie The Onedin
Line, is gisteren op 78-
jarige leeftijd in zijn
woonplaats Londen
overleden. Lang speelde
in een groot aantal tv-
series en films. In de
laatste categorie was hij
onder meer te bewon
deren in Ben Hur,
Cromwell en Roman Po-
lanski's Macbeth.
FOTO: AP
DEN HAAG De Ber
gense concertorganisator
Hans Petri brengt deze
maand in vier vaderland
se steden een authentieke
uitvoering van de Messiah
van Handel. Met een koor
van louter jongens en
mannen èn een origineel
barok-orkest.
„In Engeland usance, maar
voor Nederland een unieke
zaak", aldus Petri. Eén van die
steden waar de Messiah wordt
uitgevoerd is Den Haag, waar
een Brits gezelschap zangers,
zangeressen en musici op
woensdag 20 december in de
dr. Anton Philipszaal het ora
torium ten gehore zal brengen.
De uitvoerenden zijn het
Choir of Winchester College,
het London Handel Orchestra,
een orkest dat zich toegelegd
heeft op de authentieke uit
voering van de barokmuziek,
de sopraan Lynne Dawson, de
alt Margaret Cable, de tenor
John Mark Ainsley en de bas
David Wilson Johnson. Diri
gent is Roy Goodman.
The Choir of Winchester Col
lege bestaat uit 16 jongens en
18 mannen. Het London Han
del Orchestra bestaat uit ba-
rokmusici die ook regelmatig
meewerken aan concerten van
The Amsterdam Baroque Or
chestra, The Academy of An
cient Music en The Europeen
Community Baroque Orches
tra. Van dat laatste orkest is
dirigent Roy Goodman overi
gens ook leider. Een barokor-
kest speelt een halve toon la
ger dan een 'gewoon' orkest.
„Dat hoor je niet" aldus Petri,
„maar wat je wel hoort is dat
het orkest een heel andere,
aparte klankkleur heeft." Pe
tri is bezeten van muziek in
originele uitvoering. Volgend
jaar wil hij authentieke versies
van de Johannes Passion en
van de Vespers van Montever
di naar Nederland halen.
OVERVEEN Uit kamers en kelders heef
Museum Jacobs van den Hof in Overveen werl
bijeengebracht voor een overzichtstentoonstel
ling van zijn naamgever Gijs Jacobs van der
Hof (1889 - 1965). Ze omvat meer dan dertij
plastieken en tekeningen, penningen, stempels
en werktuigen. De expositie kan van 16 decem
ber tot en met 26 februari op vrijdag-, zaterdag
en zondagmiddagen worden bezocht. Het mu
seum is op de honderdste geboortedag van de
beeldhouwer, 24 maart van dit jaar, door erven
van de kunstenaarscollectie geopend. Bruikle
nen zijn ontvangen van onder meer particulie
ren, het Rijksmuseum Kröller-Muller in Otter-
lo, het Centraal Museum in Utrecht en het Ge
meentemuseum in Arnhem.
CINNAAR HUIJGENSPRIJS MEER DAN ALLEEN MAAR SCHRIJVER
EN HAAG Een leven
jl literaire en andere ar-
itieke aktiviteit, een le-
!n ook vervuld van ziek-
dood, eenzaamheid, zo-
s uit zijn werk en in zijn
èlichting daarop in veel
terviews te lezen valt.
nton Koolhaas, die vrij-
ig geëerd wordt met de
jnstantijn Huijgensprijs,
vooral een schrijver,
aar veel meer dan dat.
werkte in de film, niet al-
[n als scenario-schrijver, of
i regisseur („De dijk is
|ht"), maar ook als directeur
n de Nederlandse Film Aka-
mie in Amsterdam, waar hij
meeste Nederlandse filmers
i nu werkzaam zijn, in hun
irlingentijd begeleidde. In
t theater had hij zijn aan-
el, praktisch in zijn jonge ja-
ti als regisseur, later als to
pschrijver en als theater-
balletrecensent. Maar de
instantijn Huijgensprijs komt
In toe voor zijn literair
(rk, en dat is ook het eerste
tar je aan denkt, wanneer je
t over Anton Koolhaas hebt.
|n vele aktiviteiten op artis-
ik en cultureel gebied, waar-
In bovenstaande opsomming
&ar een klein deel weergeeft,
,i er misschien wel de oor-
li van dat hij nogal laat als
fcrijver debuteerde. Hij was
I toen in 1956 „Poging tot in
stinct" verscheen, een bundel
dierenverhalen. Er volgt een
reeks van bundels met allerlei
verhalen over allerlei al dan
niet werkelijk bestaande die
ren, een jaar of tien later kwa
men zijn eerste verhalen en
romans waarin mensen ook en
later uitsluitend optraden.
Tussen die dieren- en mensen
verhalen blijkt uiteindelijk
niet zo'n groot verschil te be
staan: het thema is steeds de
ervaring dat het leven op na
tuurlijke wijze offers vraagt,
dingen onttakelt of wegvaagt,
dat de dood onverbrekelijk
met het leven te maken heeft
en dat ieder zijn strijd geheel
alleen te leveren heeft. In een
interview dat Koolhaas in 1966
aan De Nieuwe Linie gaf, ver
telt hij over zijn visie op het
leven aan de hand van een
voorbeeld: „Ik kan wel dagen
en dagen naar dieren kijken.
Onze poes heeft onlangs ge
jongd. Als je zo'n proces volgt
dan zie je, hoe na de geboorte,
voor de jongen direct de een
zaamheid begint".
Werktuig
Het lijkt er achteraf wel op dat
Koolhaas zijn dierenverhalen
schreef, omdat hij in die „be-
gin"-jaren de confrontatie tus
sen de mens en de dood nog te
zwaar, te moeilijk of te ge
vaarlijk vond om over te
schrijven. In een recensie op
een van die dierenbundels
wordt het zo geformuleerd:
„Het dier en de dood zijn als
het ware eikaars tegenspelers,
terwijl de mens, als hij in het
verhaal voorkomt, in feite niet
veel meer is dan een werk-
hebben Koolhaas in zijn leven
niet gespaard. Hernia, blaas-
problemen, een pace-maker.
In 1976 een ernstig verkeers
ongeval, waarbij zijn gezinsle
den op onfortuinlijke wijze
ook betrokken waren. In 1986
een bijna fatale longontste
king. „Tijdens die longontste
king ben ik praktisch dood ge
weest. Toen ontdekte ik dat als
je wekelijk denkt dat het le
ven afgelopen is, dat helemaal
niet zo erg is. Sindsdien kan ik
me nauwelijks meer ergens
over opwinden. Van de onaan
gename dingen voel je meteen
het betrekkelijke". Dat de
dood en alles wat daarmee te
maken heeft in Koolhaas werk
een hoofdrol speelt, spreekt
dan ook voor zich.
In de dierenverhalen is dat
overigens al overweldigend en
obsederend aan de gang. Kro
kodillen die door de droogte
worden overvallen en het wa
ter, hun levensbelang, niet
meer kunnen bereiken. Kal
koenen die de naderende kerst
afwachten en de komende
slachtpartij ervaren als levens
ideaal. Zoals ook de biggen in
„Mijn Tip is de dikste meneer"
maar gauw vet en log en
zwaar willen zijn, omdat ze
dan meegenomen zullen wor
den door de boer of zijn
knecht. Naar het licht, dat zij
vanuit hun donkere hok in de
verte zien. Dat hun ideaal de
dood is, komt niet bij hen op.
Of daagt er toch iets?
Liefde
Een van de mooiste verhalen,
waarin de liefde als ander be
langrijk gegeven in Koolhaas'
werk een plaats krijgt, is „De
liefde schuilt in een doublet
van hazen", uit de bundel „Er
zit geen spek in de val". De
haas Leendert is altijd op de
vlucht, want hij is letterlijk
een angsthaas. De hoop dat hij
ook bij een andere haas zijn
gevoelens kwijt kan, houdt
hem nog op de been. Het ge
vaar komt van een boerderij-
hond, Dian. Als Leendert de
haas Mathilde ontmoet is die
hond de bedreiging die het
duo (of „doublet") bij elkaar
brengt. Aan het slot is er dan
toch de zekerheid van de
dood, die komt uit het dubbel
loops geweer van een jager. De
tere liefde kan het leven dan
weliswaar niet eeuwig maken,
maar toch wel inhoud en
kracht geven om de onder
gang en het verval te kunnen
compenseren.
Deze dierenthema's keren in
Koolhaas later werk, over
mensen, weer terug. De prille
liefde als antwoord op het on
gemak van leven is het gege
ven van „Vanwege een tere
huid" uit 1973. Onderwerp is
wat er op kinderlijke manier
gebeurt tussen een twaalfjarig
meisja en een even oud jonge
tje. Takkie, dit meisje, is de
dochter van een vrouw die als
kind zeer werd ontzien, van
wege haar tere huid. Diezelfde
zorg wil zij geven aan haar
dochter, Takkie. Dat lijdt tot
grote eenzaamheid van het
kind. Na de geboorte begint de
eenzaamheid direct, voor dier
en mens.
Fantasiedieren
Maar ook in dit „mensen-
boek" spelen dieren een rol
van groot belang. Ditmaal zijn
het de „hoedna's", dieren uit
de fantasie. Ze worden voorge
steld als een uitstervende
soort, die door hun vreemd
paargedrag niet voor veel na
komelingen kunnen zorgen.
Deze wezens vallen Takkie's
vriendje aan. De dood volgt.
Ook in andere romans van
Koolhaas speelden niet be
staande dieren een sombere
rol. Maarten 't Hart heeft zich
daar wel eens over opgewon
den. Het zinde hem in het ge
heel niet dat Koolhaas naast
de twee miljoen bestaande
diersoorten er nog wat fanta
siedieren bij nodig had. Maar
ten 't Hart kon de vermenging
van werkelijkheid en fantasie,
die bij Koolhaas in een aantal
boeken een rol speelt, werke
lijk niet volgen. Koolhaas had
daar wel zijn weerwoord op:
,,'t Hart voelt zich een uitver
korene en ik gruwel van men
sen die zich boven anderen
verheven voelen. Een man die
voor zijn rechthaberij oneer
lijk citeert dat is een walgelij
ke vent". Verder- over 't Hart:
„Burgerpreu, fantasie van een
kwartje, bah".
Daar spreekt het verschil in
niveau en in opvatting over
het menselijk leven. Koolhaas
heeft daar een diepgaand ge
voel en een reeks van boeien-
icert Spandau Ballet. Ahoy', Rot-
lam. Gisteravond. Herhaling: 12
lari 1990.
i drie maanden durende
pleetiropese tournee, die het
0Uwd|ëelse Spandau Ballet
imenteel onderneemt,
hand-irkeert het tienjarig be-
s an van een groep, die
izikaal gezien rijk ge-
Irive, dsbehang aflevert. Het
jnr^ftal zet een show neer
zowel qua aankleding
evige muziek een grote di-
rsiteit kent.
e
dingep tijdens „Gold" denkt in
I James Bond-film te zijn
jic (geland, moet even later bij
rue" constateren dat de
Jstartlc]e rillingen hebben plaats
naakt voor een brok in de
tl. Bij de aankleding is het
t anders.
spreekbuis van de Blitz-
veging, grossierde Spandau
let aan het begin van de ja-
tachtig vooral in dansbare
id. BTIJ^ die niet alleen muzikaal,
Ïr ook visueel uiterst ver-
d werd gepresenteerd. Al
bleek dat vooral tiener-
isjes gretig toehapten en dat
akte de vraag actueel of dat
door hun uiterlijk of door
muziek kwam. De afgelo-
i negen jaar heeft bewezen
de groep niet alleen bestaat
uit mooie pakken, maar dat gi
tarist Gary Kemp een compo
nist van formaat en Spandau
Ballet een goed geoliede mu-
ziekmachine is.
In het een uur en drie kwar
tier durende concert, inclusief
toegift, wandelde de groep
door zijn hele carrière, waarbij
zelfs de eerste single „To Cut
A Long Story Short" niet
werd overgeslagen. Het con
cert had iets weg van een
„grootste hits-parade", was
daardoor in keuze niet echt
verrassend, maar maakte dat
weer goed in de uitvoering.
Niet dat Gary Kemp andere
arrangementen had geschre
ven, maar muzikaal stond het
optreden als ëen huis.
Daarbij viel een aantal zaken
op. Zo bewoog Tony Hadley
zich als een Freddy Mercury
over het podium, al miste hij
het stukje microfoonstandaard
en speelde Gary Kemp de
tweede viool. Hoewel de gita
rist een aantal keren de schijn
werpers opzocht om prachtige
soli af te leveren, was het
vooral de ingehuurde toetse
nist Toby Chapman die de
show stal. Zijn hoekige piano
spel in „Heart Soul" maakte
het nummer tot een belevenis
en zijn blazerspartijen op de
synthesizer in „Be Free With
Your Love" was onontbeerlijk.
Gary had iets weg van een
hardrockgitarist, die zich in
stond te houden, maar van zijn
gezicht viel af te lezen dat hij
er duidelijk plezier in had.
Gary en zijn broer Martin oog
den overigens als de beruchte
Londense criminelen Ronnie
en Reggie Kray. Dit in tegen
stelling tot Tony en de strak
blazende en opvallend soleren
de saxofonist Steve Norman,
die er altijd weer uitzien als
heren. Tony was niet alleen op
dreef, maar ook in zijn nopjes.
Moeiteloos en vol vuur klon
ken uit de duizenden kelen in
een bomvol Rotterdamse
Ahoy' de teksten als hij er om
vroeg. „Jullie zijn het beste
publiek dat een groep zich kan
wensen".
Spandau Ballet zetten een
show neer, die de sterkste en
zwakste kanten van de groep
laat zien. Zo is het jammer dat
het vijftal zijn funk-invloeden
bijna volledig achter zich heeft
gelaten en ingeruild voor soms
te gladde en daardoor weinig
verrassende composities. Het
dansbare „Chant No. 1" bij
voorbeeld, dat op een indruk
wekkende wijze werd uitge
bouwd, klinkt na acht jaar nog
even fris. Maar wie om een
ballade verlegen zit, kan bij
Spandau meer dan zijn hart
ophalen. Ze werden prachtig
gedoseerd over de show uitge
strooid van „A Matter Of
Time" tot het nog altijd in
drukwekkende „Through The
Barricades".
HANS PIËT
Tony Hadley, zanger van Spandau Ballet, tijdens het optreden
gisteren in Ahoy'. Op de achtergrond bassist Martin Kemp.
1 BNnodriedaagse
ft 250 deelnemers
TTERDAI
TERDAM Aan de Rot-
lamse pianodriedaagse
mt een recordaantal van
amateurpianisten deel.
twel de belangstelling aan-
ilijk groter was, kon de or-
isatie van het grootste Ne-
landse amateurpianofesti-
dat op 27, 28 en 29 decem-
in De Doelen in Rotter-
wordt gehouden, niet
ïr deelnemers plaatsen.
i 250 pianisten kunnen zich
de eerste ronde vijf minu-
lang laten horen. De
fllf besten daarvan spelen
laatste dag nog een kwar-
waarna deskundigen uit
ten welke twee vijf ama-
rpianisten 's avonds het
»te deel van het slotconcert
gen verzorgen,
bist Rian de Waal en het
fest St. Michaël onder lei-
g van Heinz Friesen ver
gen het tweede gedeelte
i dit afsluitende concert. Zij
len werk van onder meer
jshwin en Slothouwer.
Voorstelling: Black Comedy en Pit
ten. Auteurs: Peter Shaffer en Her
man Heijermans. Gespeeld door:
leerlingen van het Rijnlands Lyceum
te Oegstgeest. Regie: Hans Luyen-
dijk. Gezien: 12 december. Herhalin
gen: 14, 15 en 16 december.
De fraaiste vondst in de voor
stelling van de eenakters
Black Comedy en Pitten, gis
teravond gespeeld door leer
lingen van het Rijnlands Ly
ceum in Oegstgeest, is onge
twijfeld de wijze waarop de
avond na de pauze hervat
wordt. De spelers van Black
Comedy staan bij de opening
van het doek opnieuw het ap
plaus in ontvangst te nemen
en dén pas vindt het change
ment naar Pitten plaats. Dat
changement is dan op zichzelf
weer een adembenemend kijk
spel, waarin licht, geluid en
beweging een uiterst harmo
nieus geheel vormen.
Zo'n vondst is tekenend voor
de precisie waarmee regisseur
Hans Luyendijk, zijn spelers
en zijn medewerkers achter de
schermen de afgelopen drie
maanden gewerkt moeten
hebben. Beide eenakters stel
len ontegenzeggelijk hoge ei
sen aan het gevoel voor timing
en de nauwgezetheid in bewe
gingen van de spelers. In
Black Comedy bijvoorbeeld
moeten de acteurs de suggestie
waarmaken dat zij zich bewe
gen in het volslagen duister,
terwijl zij vanuit het perspec
tief van het publiek rondlopen
in een overvloedig speellicht.
In Pitten, de befaamde klucht
van Herman Heijermans, gaat
het om een komische situatie,
waarin de spelers spelen dat zij
toneelspelen; „pitten" is een
van die smeuïge toneeltermen
waar de eenakter vol mee zit.
Het betekent zoveel als: niet
gehinderd worden door enige
tekstkennis en volledig ver
trouwen op het 'opgeven' door
de souffleur.
Van „pitten" was bij de leer
lingen van het Rijnlands geen
sprake: rolvastheid, scherpe ti
ming en precieze bewegingen:
zij hadden het allemaal in hun
pakket. De wijze bijvoorbeeld
waarop - in Black Comedy -
de vrijgezel Miller (Rogier in 't
Hout) in een veronderstelde
duisternis het in bruikleen ge
nomen huisraad van zijn over
buurman wegsleept, is onver
getelijk. En zo werd in Pitten
het samenspel tussen souffleur
Ritman (Frans Teitler) en „ac
trice" Machteld van Barc-
hjanssen ouderwets verrukke
lijk gespeeld.
Als er al kritiek op deze heer
lijke toneelavond valt te ge
ven, dan uitsluitend op de
enigszins tekort schietende
dictie bij bepaalde leerlingen
en in het algemeen: een ver
staanbaarheid die wat te wen
sen overliet. Maar dat zijn
slechts terzijdes; wat overblijft
is de herinnering aan een
voorstelling die naarmate de
avond vorderde lekker warm
begon te draaien om tenslotte,
in Pitten, tot grote hoogte te
stijgen.
Terecht dan ook de lovende
woorden van de rector na af
loop - geen school kan daar
kennelijk omheen - voor spe
lers, regisseur en de altijd „on
zichtbare" mensen tussen de
coulissen. Wie wil, kan de
Rijnlanders deze week nog
drie maal gaan bekijken.
JOS NIJHOF
de gedachten over, waar hij
overigens vaak moeizaam mee
omgaat. Het lijkt hem zwaar te
vallen om in nieuwe verhalen
toch weer dezelfde ideeën en
opvattingen gestalte te geven.
Zijn literaire werk heeft daar
wel eens merkbaar onder gele
den. Maar het is altijd te ver
kiezen boven het oeuvre van
auteurs, die niet verder komen
dan hun eigen gesloten we
reldje. Want zelden zijn de
persoonlijke ervaringen van
Koolhaas de enige inspiratie
tot zijn verhalen en romans.
Altijd is er transpositie en
vormgeving. Afstand nemen
en bezinnen. Beperken en
overwinnen.
JAN VERSTAPPEN
De zeer omvangrijke voorraad, Oosterse-/Perzische-/Chinese tapijten. Zoals
in een lange reeks van jaren opgebouwd, omvat vele duizenden stukken, w.o.
zeer fraaie verzamelaars-exemplaren in wol en zijde, kostbare antieke en oude
alsmede hedendaagse tapijten in alle gangbare afmetingen, zoals eetkamer-,
salon-, hal- en tafelmaten lopers, etc.
Enkele voorbeelden
Van Voor
Oude Belouch
68x 70
495.- 175
Belouch
79x 60
220- 110
Afshar
51 x 50
240- 125
Oude Sparta
71x 58
325- 230
P Bochara
95x620
240- 100
Agra
78 rond
495.- 250
Chinees
94x 62
540.- 275
Oude Kelim
98x 73
450 - 250
I. Sarouck
88x 61
580- 350
I.Yalameh
70x 52
230- 100
Belouch
76x 48
225, 125
Belouch
kussen
145, 55
Belouch
kussen
135- 75
Belouch
kussen
140- 55
Yaqcibedir
125x 76
350 - 200
Oude Belouch
128x 89
750- 175
Belouch
131x 80
460, 175
Belouch
130x 75
350, 200
Belouch
140x 95
650, 175
Belouch
121x 76
225, 150
l Bidjar
142x 75
1150, 600
I.Tabriz
140x100
2100, 800
OudeHamadan
114x 76
1450, 990
Lambaran
133x 90
1750 - 900
Kozak
128x 82
950, 600
Chinees
125x 62
650 - 400
Bergamo
120x 91
2450- 1500
OudeLilihan
115x800
1850 - 1250
P Bochara
130x 80
950 - 400
Oude Lambaran
132x107
1250 - 500
OudeEnd|ilass
125x 80
.1150- 600
I. Tabriz
160x 93
1350, 990
Oude Kaskay
153x107
1150, 500
I. Bidjar
159x 89
1450, 600
OudeHenz
134x103
2450, 2000
I Bidjar
156x 88
2150, 1600
Oude Heriz
134x103
2450, 200
I Bid|ar
156x 88
2150- 1600
OudeHamadan
190x100
2250- 1500
I Bidjar
206x141
1850- 1400
OudeSaveh
200x136
Yaqcibedir
198x115
1500 - 990
OudeSarouck
201x132
6250, 3000
Oude Mahal
210x128
4250 - 3000
OudêMalayer
163x122
2950 - 2000
I. Bidjar
204x137
1850, 1400
Bochara antiek
188x136
3950, 1000
OudeSarouck
192x130
2750, 1000
Belouch
190x 98
1450 - 790
OudeEnd|ilass
187x122
2950, 2000
Sarouck
211x136
3850, 3000
Armenibaff
198x132
2450 1500
Dosemealti
182x135
2250, 1650
I Tabriz
185x130
2100, 1100
P Bochara
195x123
1250- 500
Plaine modern
235x173
1250, 990
Bachtiar
278x153
7500 - 3000
Kars
171x253
2450, 1600
OudeKaskav
199x157
2450 1600
Belouch
255x140
2250, 1500
I Keshan
246x170
2450 - 1750
I Sarouck
243x170
2850 - 2000
I Lambaran
240x165
2100- 1350
Isfahan
220x160
12500 6000
Keshan
251x170
8250, 3000
I Bidjar
230x168
3200 - 2100
I Mir
242x165
2450- 1800
Dhurrie
275x183
1000 - 600
Dhurrie
272x182
950- 500
Dhurrie
282x180
1000, 650
I Keshan
308x250
14500 - 4000
I Sarouck
200x257
3950 - 2000
I Tabriz
300x201
4500- 2500
Tabriz
350x254
11000 - 3500
I Bidiar
303x200
5200 - 2000
Tabriz
330x253
9800, 4500
I Keshan
297x200
12500- 4500
I Bidjar
280x199
4500 - 2000
Arad
325x250
7250, 3000
Oude Afghan
320x240
5600, 3200
Bochara
302x206
2950, 2000
I. Kirman
275x180
3950, 2500
I Heriz
280x222
3650- 1000
I Sarouck
340x250
9250, 4000
OudeChorassan
360x256
11000, 6500
Oude Bachtiar
318x215
11000, 6000
I Djozan
198x292
4800, 1800
I.Sarouck
355x254
7600, 2950
Nepal
343x250
7650- 5200
Sarouck
339x210
5600, 2500
I.Saman
295x201
5400, 3000
I.Mir
278x 72
2100, 1500
I.Tabriz
302x 70
2300, 1500
Melas
290x 77
1650 1000
I.Tabriz
185x 66
1650- 1100
Mouth
350x 86
2750, 1900
Bij aankoop van een lapijl minimaal
grootte 240 170 een BELOL'DJ 140
*90 (een authentiek nomadenkleed)
GRATIS (winkelwaarde 650,-).
Tengevolge van deze opheffing een
exceptionele gelegenheid om een
tapijt van buitengewoon allure te
verwerven.
N B. Alle tapijten zijn voorzien van
een certificaat van echtheid. Tevens 5
jaar garantie en service
