Paul van Vliet gaat
net jubileumshow
erug in de tijd
Stevie Nicks houdt een
jebroken spiegel over
Nureyev weg bij Parijse Opera
Dienstverlening voor
helers gestolen Van Gogh
Cabaret-
vakwerk
Ï.UNST/RTV
üeidrM Souoarit
WOENSDAG 22 NOVEMBER 1989 PAGINA 15
tecordpri js voor
ekening Battem
[STERDAM Een tekening van
ïrrit Battem (1636-1684) heeft gisteren
1 een veiling bij Christie's in Amster-
270.250 gulden opgebracht. De
ihtprijs was 25.000 tot 35.000 gulden.
tekening van 277 bij 426 millimeter
;lt een rivierlandschap voor. De koper
?nst anoniem te blijven, aldus het vei-
ighuis. Een andere tekening, een stu-
van een jonge zittende vrouw (rond
15) door Hendrick Goltzius, werd
ir 63.250 gulden verkocht. Op de ach-
kant staan drie studies van een vrou-
inhoofd. Het werk werd door een
itsvermoedende eigenaar aan Chris-
>'s getoond tijdens een taxatiedag in
ildoorn.
Prince geeft
extra concert
ROTTERDAM
Prince, het Ameri
kaanse popidool die,
zoals eerder aange
kondigd, zaterdag 2
juni volgend jaar
optreedt in het Rot
terdamse Feije-
noord-stadion, heeft
besloten er nog een
uitvoering aan toe
te voegen: zondag 3
juni. Het eerste con
cert is nu al uitver
kocht, kaarten voor
het concert daarna
gaan komende za
terdag in de (uit
verkoop.
Telebingo:
2,2 miljoen
kijkers
HILVERSUM
De eerste uitzen
ding van Telebingo,
KRO-actie voor
zwerfkinderen, af
gelopen maandag,
trok 2,2 miljoen kij
kers. De waarde
ring was 6,8. De
KRO verwacht dat
de belangstelling
voor de liefdadig
heidsactie de ko
mende uitzendin-
Toneelspeler nieuwe
minister in Sovjetunie
MOSKOU Het Sovjetrussische parle
ment heeft gisteren Nikolaj Goebenko
gekozen tot nieuwe minister van cultuur
van het land. De toneelspeler en regis
seur kreeg slechts acht tegenstemmen.
Goebenko begon zijn carrière als toneel
speler in het Tagankatheater in Moskou,
onder de nu in het Westen levende regis
seur Joeri Ljoebimov. De afgelopen twee
jaar fungeerde Goebenko zelf als regis
seur van hetzelfde gezelschap. Na zijn
verkiezing verklaarde hij dat er „geen
snelle uitweg" is uit de crisis waarin de
cultuur in de Sovjetunie momenteel ver
keert, omdat de „oorzaken daarvan te
diep liggen". Verder sprak hij zich uit
voor een vrije ontwikkeling en decentra
lisering van het culturele leven in het
land.
GEEN EMMY
VOOR B.O.O.S.
NEW YORK B.O.O.S., het kin
derprogramma van Bart de
Graaff, is tijdens de uitreiking van
de Emmy Awards, de hoogste on
derscheiding op het gebied van te
levisieprogramma's in Amerika,
niet in de prijzen gevallen. De
Emmy voor het beste kinderpro
gramma ging naar een Canadese
serie, tot verrassing van alle aan
wezigen, die luidkeels lieten blij
ken aan B.O.O.S. de voorkeur te
geven. De winnende serie is een
science-fiction-verhaal, dat vol
gens B.O.O.S. bedenker Rob de
Boer veel verder van kinderen af
staat dan het door en voor kinde
ren gemaakte B.O.O.S.
„Rode Wangen'
krijgt prijs
UTRECHT Het kinderpro
gramma „Rode Wangen", dat
zondag door de VARA wordt
uitgezonden, is in Bulgarije in
de prijzen gevallen. Op het
Gouden Antenne Festival won
de liedjesshow, met Herman
van Veen in de hoofdrol, de
tweede prijs in de categorie
jeugd. Het internationale tele
visiefestival werd dit jaar voor
de tweede keer gehouden.
„Rode Wangen" had concur
rentie van achttien andere kin
derprogramma's uit alle Oost-
europese landen, Cuba, Nigeria,
Engeland, België, Duitsland,
Spanje, India en Jordanië.
Mondriaan terug
tn het Haags Gemeentemuseum hangt sinds vandaag weer
Mondriaans „Ruit met grijze lijnen". Het uit 1918 daterende
werk is geheel gerestaureerd, gezien de staat van verval
waarin het verkeerde een topprestatie van het restauratie
atelier van het museum.
FOTO: PR
TRECHT Paul van
liet viert zijn 25-jarig ju-
ileum als „aansmoeze-
ier" van 26 tot en met 30
?cember 1989 met een
leciaal programma dat
heeft gecomponeerd
in de hand van de meest
iccesvolle thema's uit
jn shows. In het Scheve-
ingse Circustheater gaat
ij met evergreens en mo-
terug in de tijd en
hij opnieuw horen en
en wat hij ooit over zijn
zijn tijd en zijn leven
néeft geschreven,
Lan het slot van deze unieke
he man show, die in de zomer
§bn 1990 in Scheveningen nog
vervolg zal krijgen en
°karna voorgoed geschiedenis
rordt, maken de komische ty-
_es, die in zijn carrière een es-
pntiële rol hebben gespeeld,
[Jog één keer hun opwachting
iet teksten, waar Van Vliet
dit moment driftig aan
putelt.
:ajoor Kees, Bram van de
commune, Arie, Benny en ba
ron Taets van Avezaete heb
ben ook het hoogste woord op
een dubbel-CD, waarmee Pho
nogram Van Vliets jubileum
van een passend geluidsdecor
heeft voorzien. Op de twee zil
verkleurige schijven heeft de
laserstraal ook andere voltref
fers geëtst, waaronder toch
maar weer De jas van Claus,
Meisjes van dertien, De Zee,
Partnerruil, Kom Louise, en
de Schrammen op mijn hart.
Op die manier is een kostelijk
en kostbaar archief ontstaan,
waarin het tijdbestendig talent
van Van Vliet springlevend
zal blijven tot in lengte van ja
ren. In september 1990 ver
schijnt nog een derde CD met
speciaal gearrangeerde liedjes
uit de laatste one man shows.
Ook uitgeverij Fontein maakt
een feestelijk gebaar en lan
ceert een nieuwe, herziene
druk van de bundel „Er is nog
zoveel niet gezegd", met de in
tegrale teksten van tientallen
liedjes, die Van Vliet geschre
ven heeft.
De Avro-televisie zal wellicht
in februari 1990 op dit jubile
um terugkomen. Op welke
wijze dit zal gebeuren is voor
alsnog een punt van discussie,
die even verward is als de
Avro zelf. Gedacht wordt aan
een documentaire, die in vo
gelvlucht over zijn loopbaan
zal scheren.
Van Vliets carrière begon op
18 december 1964: tijdens een
bar en boze winteravond
kraaide de rode haan luid vic
torie in het Gebouw voor
Kunsten en Wetenschappen
aan de Zwarteweg in Den
Haag. Terwijl een verzengen
de vuurzee door de aftandse,
zieltogende kunsttempel kolk
te, sprong enkele kilometers
westwaarts de kersverse mr.
in de rechten Paul van Vliet
op een miniatuurpodium, dat
met kunst en vliegwerk bin
nen de muren van een afge
dankt ijspakhuis aan de Nieu
we Schoolstraat was gefrom
meld. Zijn lang gekoesterde
droom was daarmee feestelijke
realiteit geworden. Theater
PePijn was geboren.
Eregast op deze dubbel
gedenkwaardige avond was de
Haagse burgemeester Kolf
schoten, die ruim een uur na
Paul van Vliet
als „Bram van
de commune",
een van de
typetjes die in
zijn jubileum
programma
zulen
terugkeren.
FOTO: SP
het begin van de voorstelling
buiten adem en met bluswater
in zijn haar het zaaltje betrad
en tegen het middernachtelijk
uur de zegewens uitsprak: „La
reine est morte, de koningin is
dood, vive le petit prince, leve
de kleine prins".
De kleinkunstprins van toen
heeft ondertussen allang de
status verworven van souve-
reine vorst, die per decreet re
geert in het vaderlandse amu
sementsrijk. Negentien keer
heeft hij totnogtoe een avond
vullende troonrede geschre
ven, die hij daarna tijdens
langdurige werkbezoeken in
steden tussen Vaals en Roode-
school uitsprak.
Kort na zijn troonsbestijging
had hij ook reeds op een ande
re wijze de aandacht op zich
gevestigd. In februari 1966
dook hij plotseling op in de
Haagse Ridderzaal, waar hij in
een rechtstreekse telèvisieuit-
zending prins-gemaal Claus
van Amsberg verraste met een
duffel van uitzonderlijke snit.
Het was wederom een uitge
kiend koninklijk gebaar,
waarmee hij zich definitief in
de kijker van gans de natie
speelde.
Onlangs heeft hij nog belang
stellend bij Claus geinfor-
meerd wat er met dat originele
geschenk van weleer is ge
beurd. De prins vertrouwde
hem toe: „Hij hangt nog steeds
in Huis Ten Bosch aan de kap
stok. Als we een gast in huis
hebben die een wandeling in
de tuin wil maken en geen jas
bij zich heeft, bieden wij uw
jas aan".
LEO THURING
oncert Stevie Nicks. Ahoy', Rotter-
im. Voorprogramma Richard Marx,
isteravond.
yje Amerikaanse zangeres Ste
ile Nicks nam ons op haar
elpee mee naar de an-
kant van de spiegel. De
klanken die uit dit
gecreëerde sprookjesland
waren zeker niet on
De vooruitzich
op haar Nederlandse con-
leken dan ook, ondanks
wat beduimeld podium-
verleden, uiterst gunstig. Wat
'Stevie haar publiek, in een tot
Hn heel kleine zaal verbouwd
otterdams Ahoy' voorhield,
■as echter niet meer dan een
"Ebroken spiegel,
lyaar de schoen precies wrong
niet te zeggen. Het was een
i>mbinatie van factoren,
een wat vlak en neu-
zingende Stevie, een
afgeregelde geluidsin-
en een te kort aan
bht sterk materiaal het spie-
celtje aan de wand al snel in
dvee deed breken.
De vie Nicks bleef verborgen
een brei van geluid,
r/aarin soms een enkel instru
ment (de drums, saxofoon, pia-
eib) een hoofdrol kon spelen,
f |m toch niet helemaal uit dit
ubrookje te worden geschre-
en, bouwde Stevie Nicks haar
btreden uit tot een gebeuren
cat het midden hield tussen
;efen modeshow en een circus.
kunstjes waren van drum-
Russ Kunkel en percus-
esonist Peter Michaels. Laatst-
kreeg tijdens een
drum-intermezzo steeds weer
nieuwe stokken vanaf de zij
lijn toegeworpen. En in de mo
deshow speelde de zangeres
zelf de hoofdrol. Zij had haar
complete garderobe meegeno
men en wilde al die kleding
niet ongedragen laten. Hier
door verdween ze na elk num
mer even in de coulissen om
iets anders aan te trekken,
haar make-up op orde te bren
gen en haar enorme kapsel
weer even wat op te schudden.
Het gevolg was dat alle vaart
er uit was. Je kon soms zelfs
tussen de nummers een speld
horen vallen.
Bovendien had de vertelling
niets Europees. Nadat het pu
bliek halverwege de voorstel
ling in een muzikaal drijfzand
terecht was gekomen, stond
Stevie aan de kant als de goe
de fee de drenkelingen te be
danken „uit de grond van mijn
hart". Het verhaal bleek dus
uiteindelijk ook nog van goed
koop (Amerikaans) sentiment
aan elkaar te hangen, en be
reikte daarbij zijn „hoogte
punt" toen Nicks tiidens het
fantastische „Edge Of Seven
teen" de drenkelingen uitein
delijk de helpende hand toe
stak. Ze werd daarbij bijge
staan door twee helpers, die
haar lange jas naar achteren
hielden en er voor zorgde dat
ze zelf niet ten onder ging.
Ze kwam een keer terug voor
het sentimentele „Has Anyone
Ever Written Anything For
You", maar blies toen, na een
uur en drie kwartier, het
sprookje definitief uit.
HANS PIËT
Crosby, Stills en Nash bij Berlijnse Muur
Crosby, Stills en Nash tijdens het concert dat ze gisteren gaven
bij de Berlijnse Muur, vlak voor de Brandenburger Tor. De Ame
rikaanse groep was maandag in Berlijn aangekomen om een
spontane voorstelling te geven bij de Muur. Met hulp van de
Westberlijnse politie kon dat geregeld worden. Het trio zong en
kele oude hits als „Teach Your Children", maar ook een reggae-
achtig nummer getiteld „Chip It Away", waarin de Berlijners wer
den aangespoord om de Muur weg te hakken. Na de opening
van de grens tussen de DDR en West-Duitsland hadden ook de
cellist Mstislav Rostropovich en de popzanger Joe Cocker al een
voorstelling bij de Muur gegeven.
Carmen
ritmisch
keurslijf
in
Spaans Danstheater met „Carmen"
en „La Trilla", dinsdagavond, herha
ling hedenavond.
Sedert Argentina de volksdans
tot theaterdans verhief, nam
de Spaanse dansinvasie
groepsgewijs van jaar tot jaar
toe. Het kritische Nederlandse
publiek werd na 1945 minder
kieskeurig. Men vond het al
lang goed dat de theaterdans
tot danstheater werd en dat
stijl - vooral in de flamenco -
nog wel eens werd opgeofferd
aan virtuositeit.
Vanaf het begin van de jaren
vijftig was de Mexicaanse
Spanjaard Luisillo, al dan niet
met zijn vrouw Teresa of met
een eigen groep, vaste podium-
gast in ons land. En nog steeds
trekt deze choreograaf, voor
Wie de dans drift is, met een
tot de laatste scènische moge
lijkheid benutte combinatie
van ritmiek en motoriek door
de wereld. Net tussen Italië en
de Verenigde Staten in bleek
het mogelijk twee dagen voor
Nederland uit te trekken. Ex
clusief voor het Scheveningse
Circustheater, dat deze uitver
kiezing qua belangstelling
maar matig honoreerde.
Het programma vermeldde
„Carmen" en de flamenco-af
deling na de pauze kreeg nu
eens geen café-ambiance maar
een pastorale omgeving met
hooi en andersoortige veldar
beid. Nu is „Carmen" evenmin
Spaans als „Butterfly" Japans
is, maar dat doet er weinig toe
als het ritme blijft aanzuigen
Carmen, zoals gisteren te zien in het Circustheater.
als een wervelwind en als een
ferme erotische tic de vele
voetroffels en het vaak fili-
graanfijne handenspel afwis
selt.
Oudtijds kende „Carmen"
geen wulps wiegelende siga
rettenmeisjes, maar de tijden
veranderen. Ook op een
„Spaans" podium, waarop het
bloterige in het moederland
waarschijnlijk op enig verzet
zou stuiten. De discipline
bleek verrassend groot, de
zang op de juiste wijze schroei
end en de gitaristen kenden
hun vak. In de Carmen-versie
van Luisillo bleek de figuur
van Micaela overigens verdon
keremaand, terwijl Bizets
Bloemenaria tot een - overi
gens prima gedanst - duet was
getransformeerd. Een kniesoor
die zich daaraan stoorde. De
publieke ontvankelijkheid
werd over een breed visueel
front kleurig geattaqueerd en
wat wil men dan nog meer?
FRANK DELBOY
'ARIJS De wereldbe
roemde danser Rudolf
^|ureyev is gisteren afge
beden als artistiek direc-
^ur van het balletgezel-
i£hap van de Parijse Ope-
a. Wel blijft Nureyev aan
e^ls „eerste choreograaf",
^en functie die speciaal
,oor hem in het leven is
inroepen.
jcfet deze bekendmaking is een
inde gekomen aan het maan-
iiPn slepende conflict tussen
ureyev en Pierre Berge, de
oigeheel directeur van de Ope-
[JeL een conflict dat de laatste
igeken via de media werd uit
gevochten. In een interview
c>et Le Figaro in New York
laagde Nureyev dat hij niets
had gehoord van Berge over
zijn contract, dat eind augustus
was afgelopen. Berge, zei hij,
was nog moeilijker te bereiken
dan God. Berge riposteerde
dat het lastig was met iemand
in contact te komen die bijna
nooit in Parijs is.
Omdat Nureyev nog zoveel
andere verplichtingen had en
daarom vaak weg was, wilde
Berge dat in het nieuwe con
tract een clausule werd opge
nomen waarmee de danser
verplicht werd een half jaar
bij het Parijse balletgezelschap
te blijven. Het gezelschap zelf
was naar verluidt ook weinig
gelukkig met Nureyevs veel
vuldige afwezigheid. Maar Nu
reyev weigerde. Bekend was
verder dat Nureyev niet goed
kon opschieten met de zakelijk
directeur Jean-Albert Cartier.
Toch schijnen de twee partijen
niet geheel gebrouilleerd te
zijn, getuige de nieuwe functie
van „eerste choreograaf" die
nu voor Nureyev in het leven
is geroepen. Dat ging wel an
ders met Daniel Barenboim,
die als directeur van het nieu
we operagebouw aan de Place
de la Bastille door Berge regel
recht de laan werd uitge
stuurd. Berge was het niet
eens met Barenboims hoge sa
lariseisen en zijn „elitaire" vi
sie op de opera.
Rudolf Nureyev, die zijn functie
als directeur dans van de Pa
rijse Opera wegens veelvuldige
afwezigheid moest opgeven.
ARNHEM De rechtbank in
Arnhem heeft gisteren de
twee helers van het gestolen
Van Gogh-schilderij „De uit
gebloeide zonnebloemen" ver
oordeeld tot een alternatieve
straf van driehonderd uur
dienstverlening en een voor
waardelijke gevangenisstraf
van zes maanden. Bovendien
moeten zij vrouw zich onder
therapeutische behandeling la
ten stellen. Als ze zich daar
niet aan houden moeten ze als
nog een gevangenisstraf van
zes rhaanden uitzitten.
De 24-jarige vrouw en haar 22-
jarige vriend hadden het schil
derij met een geschatte waarde
van tussen de 80 en 100 mil
joen gulden onder hun bed
verstopt. In de slaapkamer
werden ook de foto's gemaakt
om kracht bij te zetten aan de
losgeldeis voor de gestolen
schilderijen.
Het schilderij maakte deel uit
van drie schilderijen die op 12
december vorig jaar werden
gestolen uit het rijksmuseum
Kröller Mv)ller in Otterlo. De
twee hoofdverdachten van de
diefstal werden in september
door de Arnhemse rechtbank
veroordeeld tot een gevange
nisstraf van vijf jaar.
De rechtbank is het eens met
de opvatting dat de man en
vrouw hebben gehandeld uit
„onwerkelijke naïviteit door
een gebrek aan levenserva
ring". De officier van justitie
omschreef de twee als doods
bange mensen die nog nooit'
eerder met justitie in aanra
king waren geweest.
MUSICAL IN
LEIDSE SCHOUWBURG
Leidse schouwburg: Cabaret van
Harold Prince. Gebaseerd op het to
neelstuk van John van Druten en de
verhalen van Christopher Isher-
wood. Script: Joe Masteroff. Muziek:
John Kander. Liedteksten: Fred
Ebb. Choreografie: Bonnie Walker.
Vertaald door Coot van Doesburgh.
Regie: Scott Faris. Muzikale leiding
en arrangementen: Maurice Luttik-
Normaal gesproken is ons
vriendelijke Leidse schouw
burgje te klein voor een groots
gemonteerde musical. Maar
door een uitkoopsysteem dat
rekening houdt met de grootte
van de zaal is het mogelijk dat
Cabaret vijf avonden in Lei
den te zien is.
De musical is met veel bomba
rie aangekondigd, en voldoet
aan de hooggespannen ver
wachtingen. Het verhaal
wordt goed en intelligent ge
presenteerd en de afwerking is
uitstekend.
De Amerikaanse schrijver
Clifford Bradshaw reist naar
Berlijn op de grens van 1930
om er zijn boek te schrijven.
Hij komt in contact met Sally
Bowles uit de Kit Kat Club,
die al snel bij hem intrekt. Als
hij het opkomende nazisme
het permanente Berlijnse feest
ziet verstoren, besluit hij om
terug te gaan naar huis. Maar
zonder Sally. Zij wapent zich
met naïveteit, wil van politiek
niks weten en blijft.
Theo Nijland en Alexandra
van Marken spelen het centra
le paar met een natuurlijkheid,
die in de glitter wereld van de
musical uitzonderlijk is. Van
Marken is een herkenbaar on
nozel meisje, ondaks de lagen
make up en glimlach, Nijland
is als Cliff ondanks zijn princi
pes geen drammer.
Ze wonen op kamers bij Fröu-
lein Schneider, die ingaat op*
het aanzoek van de eveneens
oudere, maar joodse Herr
Schultz. Ouwe rotten Lia Do-
rana en Guus Verstraete se
nior maken van het tweede
paar een ontroerend stel, waar
nog veel energie van uit gaat.
Het verhaal is gevat in het
spetterende amusement van de
club. De muziek daarvan zit
goed, soms zelfs complex in el
kaar (Money makes the world
go round is daarvan een voor
beeld), maar is toch aansteke
lijk en wordt ook nog eens
zeer precies gespeeld en gezon
gen.
Als een duivelse regisseur, niet
alleen van de shows in de
club, maar van de geschiede
nis, treedt de Master of Cere
monies op. Willem Nijholt
schrijft een mooie Mefistofe-
les-figuur bij op zijn conto zon
der morele belemmeringen,
die grijnzend het fascisme op
gang helpt. Cabaret is een Ne
derlandse musical die tot in de
puntjes klopt en toch niet kil
of bedacht overkomt.
DICK VAN TEYLINGEN
Budget allochtone
kunstenaars
moet gehandhaafd
DEN HAAG Het budget
van twee miljoen gulden dat
nu beschikbaar is voor kunst
uitingen van allochtonen in
Nederland, moet worden ge
handhaafd. Ook in het volgen
de kunstenplan over de perio
de 1992-1996 blijft een extra
injectie nodig om deze kunst
écht een kans te geven.
De Raad voor de Kunst con
cludeert dit in een evaluatie
van zeven jaar beleid voor al
lochtone kunstvormen. Vol
gens het ministerie van WVC
zou het stimuleringsbeleid met
ingang van 1992 moeten wor
den beëindigd. Maar dit voor
nemen moet volgens de Raad
voor de Kunst worden inge
trokken. Ze meent dat het
aantal subsidieverzoeken uit
de allochtone hoek in de pe
riode 1982-1989 zowel kwalita
tief als kwantitatief gestaag is
toegenomen. Probleem is dat
beoordelingsnormen en de
eenzijdige samenstelling van
adviescolleges bij raden en
fondsen echte integratie be
moeilijken. Ook is er nog te
weinig kader gekweekt bij al
lochtone kunstenaars en zijn
kunstopleidingen nog te wei
nig ingesteld op allochtone
studenten.
