ALLER
LEI(DS)
Buurman wil beweegbare
brug over Stroomsloot
In Wassenaar dansten de Massais
en andere stammen een seizoen open
LANGS
OMWEGEN
De Munnik heeft
geen hinderwet
vergunning meer
„EIDEN OMGEVING
CctdócSowant
DINSDAG 14 NOVEMBER 1989 PAGINA 13
EEN NIEUWE VAKANTIEPLAATS BIEDT HET AFRIKAANSE TANZANIA
door
Ton
Pieters
Vluchtelingen
De Evert Vermeer Stich
ting houdt vandaag een
thema-avond over vluchte
lingen en mensenrechten.
De stichting die gelieerd is
aan de PvdA heeft ver
schillende sprekers uitgeno
digd. De thema-avond be
gint om 19.30 uur in het
Gulden Vlies op de Bree-
straat 125 in Leiden.
Suikerziekte
Het gebruik van medicijnen
in combinatie met insuline
of bloedsuikerverlagende
tabletten is vanavond het
onderwerp van een voor
lichtingsbijeenkomst van de
afdeling Leiden van de Di
abetes Vereniging Neder
land. Apotheker A. van
Oort zal over dit onderwerp
spreken in de aula van ge
bouw 50 (oude poortge
bouw) van het Academisch
Ziekenhuis Leiden, Wasse-
naarseweg 6. De bijeen
komst begint om 20.00 uur.
Belasting
De Leidse Rechtswinkel
helpt morgen iedereen die
dat wil met het invullen
van de loonbelasting-ver
klaring. Alle werknemers
en ui tkeringsgerech tigden
hebben de afgelopen tijd
zo'n formulier gekregen in
verband met de belasting
herziening in het kader van
het Plan Oort. De rechts
winkel is woensdag van
10.00 tot 12.00 en van 19.00
tot 21.00 uur open. Iedereen
kan er zonder afspraak bin
nenstappen.
Vrijwilligers
De Kinder- en Jongerente
lefoon Leiden heeft vrijwil
ligers nodig. Ze worden in
gezet voor hulpverlening
aan de telefoon, voor de pu
bliciteit, het leggen van
contacten met andere in
stanties of het trainen van
vrijwilligers. Belangstellen
den worden uitgenodigd
voor een informatie-avond
op dinsdag 21 november om
20.00 uur. Aanmelden kan
dagelijks tussen 16.00 en
20.00 uur: 071-120611.
Kyudo
De Kyudo-groep Leiden
(Japans boogschieten) houdt
in het kader van haar eer
ste lustrum donderdag open
huis. Van 20.00 en 22.30 uur
wordt uitleg gegeven in
sportzaal Damlaan 1 in Lei
den.
Bingo
Buurthuis Groenoord houdt
donderdag een bingo
avond. In vier rondes wor
den prachtige prijzen ver
deeld. Ook wordt een loterij
georganiseerd. De bijeen
komst begint om 20.00 uur
in het buurthuis aan de
Pasteurstraat 23.
Kyudo, donderdag te zien in
Leiden.
FOTO: FRANS ROMBOUT
Tijdgebrek
ii'.Het gaat niet om één be-
ceuring, maar om veertig
«keuringen", gaf de Lei-
denaar gistermiddag op als
nreden waarom hij de par-
T! ceerbon niet betaald had.
>0tDe Leidse kantonrechter
4 tigters sloeg bijna steil
ni ichterover. „Laten we het
/andaag toch maar behan-
1 leien. Het is bijna ondoen-
idjijk om alle overtredingen
iij elkaar te krijgen. U
jjjcunt het voortaan beter
,1 roorkomen en gewoon de
5) ion betalen", zei hij.
5 ,Ja, maar dat is nu juist
iet probleem", begon de
nan. „Het zijn allemaal
l' «keuringen van dezelfde
itrekking. Ik heb een po-
[ing gedaan om een ver-
[unning te krijgen, dat
I ukte niet. Ik heb toen een
ijdje buiten de singels ge-
4! iarkeerd, maar toen het
Joordeinde werd afgeslo-
en, moest ik de hele stad
in loorrijden. Toen heb ik
«sloten om de wagen
/oortaan op de Boom-
narkt te parkeren. Met de
larkeerbonnen als resul-
aat". De man gaf ook nog
;ijn werkloosheid op als
freden waarom hij niet be-
aald had.
,Dan had u zeker tijd om
en stukje om te lopen",
nerkte de rechter cynisch
7 ip. „Nee, ik vind uw argu-
II nenten niet erg steekhou-
lend", kapte hij de man
3L f. Dat vond de officier
ia an justitie, Van Zutphen,
>t«k. „Laten we het maar
01 ils een gewone overtre
ding behandelen", zei hij,
:n eiste vervolgens 60 gul-
len boete. Daar was de ge
daagde het niet mee eens.
'il Het is een hele moeilijke
3 ïtuatie in de stad. Ik moet
r veel werk van maken
lt im mijn auto te parkeren.
11 )at komt uit op vier keer
•her dag zeven minuten lo-
en", rekende hij de rech-
er voor. Die was echter
jj otaal niet onder de in-
Liflruk. „U krijgt toch zestig
2feulden hoor", vond Rig-
«8rs-
3(pe man waagde nog een
poging om tijd te besparen.
3,Is er een mogelijkheid
15m die andere overtredin
gen bij elkaar te krijgen?
nders wordt het wel een
:1e tijdrovende zaak voor
en mij", probeerde hij.
fee, was het korte ant-
'oord van de rechter.
ik nog wat vragen?",
irobeerde hij weer en
ileef aanhouden. „Nee,
lan moet u bij het parket
i Den Haag zijn", zei de
.'chter beslist. De Leidse
kantonrechter heeft nu
maar 39 bekeuringen
'an deze Leidenaar te
jaan.
frritatie
n andere „oudere jonge-
had meer geluk. Ook
jjij was het niet met zijn
io arkeerovertreding eens.
ik n november 1988 had de
ridenaar zijn wagen voor
en uitrit gezet. Hij pakte
Is wee foto's en probeerde
to e rechter van zijn gelijk
x e overtuigen. „Bij alle an-
u ere uitritten staan borden
jg n kruisen. Hier niet, die
lensen die daar wonen,
dèebben gewoon zelf ge-
's eld. Dat vind ik een beet-
n kinderachtig".
)e officier van justitie be-
in on ook een beetje kinder-
i chtig. „De foto geeft een
l; toeprand aan die daalt tot
traatniveau. Aan de ver-
Naging is te zien dat het
d en uitrit is. Maar ik be-
'f rijp dat. de meneer ver-
d aal wil halen", herstelde
al ij en vroeg 35 gulden
alioete. „Ik ben het er niet
i i ïee eens, ik vind het een
eetje vreemd", hakkelde
■ji e gedaagde. Rechter Rig-
a Jrs hakte de knoop door:
Ik zie helemaal geen uit-
at it op die foto. We spreken
1! dus vrij".
'1(!en nette Leidse student
3S ie zich vreselijk irriteer-
.3 e aan de mensen die zon-
er vergunning op ver-
unninghouders-parkeer-
|jj laatsen staan, werd ook
enti het gelijk gesteld. „Ik
di eb een vergunning, al-
s' :en was er op een dag
Jeen plaats en ik zette de
|nVagen een eindje verder-
i«p. Toen ging ik naar de
arkeerpolitie en daar
reeg ik sterk de indruk
[c at de bonnen willekeurig
f 'erden uitgedeeld", uitte
e ij zijn ongenoegen. „Ge
il ikkig krijg je dan niet al-
ifl jd een bon", vond de
l echter. „Is dat zo?", vroeg
hcJe boomlange kerel ver-
x aasd. „Heeft u dat zelf
tH an nog nooit meege
maakt", grinnikte Rigters.
,l( Jawel", herstelde de stu-
0 ent snel.
x ff icier Van Zutphen be-
reep dat de man veronge-
1 jkt was en eiste slechts 35
ojulden boete. Rigters vond
t student schuldig zonder
af. „U moet uw irritatie
oortaan maar zien te
verwinnen", besloot hij.
KARIN SWIERS
Geen toestemming
kledingactie SSTR
IN VERGADERING VAN RAADSCOMMISSIE
DEN HAAG/LEIDER
DORP Burgemeester
en wethouders van Lei
derdorp hebben in 1987
ten onrechte een hinder
wetvergunning afgegeven
voor het tenniscomplex
van de Leiderdorpse Ten
nisclub De Munnik aan de
Plantage in Leiderdorp.
De geschillenafdeling van
de Raad van State heeft
de betreffende beslissing
van B en W vernietigd.
Tegen de vergunning was een
aantal omwonenden van het
tenniscomplex in beroep ge
gaan bij de Raad van State. Ze
vreesden hinder van de kanti
nebezoekers en van de ver
lichtingsinstallatie. Maar aan
hun bezwaren komt de Raad
van State niet eens toe. Alvo
rens die te behandelen, keek
de Raad namelijk eerst naar
de vergunningaanvraag. Daar
uit bleek alleen vergunning te
zijn gevraagd voor 12 open
tennisbanen, een clubgebouw
en een verlichtingsinstallatie.
Over de tennishal, de parkeer
plaats, de kantine en de oefen-
kooi die tot het complex ho
ren, werd niet gerept. B en W
van Leiderdorp hebben die
dus ook niet betrokken in hun
Hindetwetvergunning.
De Raad van State constateert
dat vooral de parkeerplaats en
de oefenkooi zo essentieel zijn
voor het tenniscomplex dat ze
onder de Hinderwetvergun
ning moeten vallen. Nu dat
niet zo is, wordt de afgegeven
vergunning vernietigd. De
tennisclub moet een nieuwe
aanvragen. Wanneer B en W
de vergunning afgeven, kun
nen de omwonenden opnieuw
naar de Raad van State met
hun bezwaren. Maar eer die
behandeld worden, zijn er wel
een paar jaar verstreken.
NOORDWIJK De vereni
ging Samen Strijden Tegen
Reuma (SSTR) mag geen kle-
dinginzameling houden in
Noordwijk. De gemeente
Noordwijk wil geen medewer
king verlenen omdat er elk
jaar al vier kledinginzamelac-
ties zijn in Noordwijk. De ge
meente wil voorkomen dat de
Noordwijker overvraagd en
lastig worden gevallen met
dergelijke acties. Er zijn enke
le instellingen die de kledin-
ginzamelacties houden in
Noordwijk. De gemeente
meent dat deze instellingen
rechten hebben opgebouwd
waar rekening mee moet wor
den gehouden. De vereniging
SSTR protesteert tegen de af
wijzing van de gemeente om
een inzamelactie te houden.
De vereniging stelt dat een
jonge vereniging als de SSTR
op die manier nooit aan bod
komt. Gewezen wordt op het
roulatiesysteem dat sommige
gemeenten hanteren. „Aan
vragers worden dan niet het
slachtoffer van vermeende
monopolie van enkele instel
lingen", aldus de SSTR. De
vereniging hoopt alsnog in
1990 toestemming te krijgen
voor het houden van een actie.
Vanavond mag de vereniging
haar bezwaren toelichten.
OUD ADE Twee goede
buren uit Oud Ade ston
den gisteravond tegenover
elkaar in de vergadering
van de raadscommissie
bezwaar- en beroeps-
schriften. De een, G. J.
van Leeuwen, maakte be
zwaar tegen de vergun
ning aan het agrarisch
loonbedrijf Gebroeders
van der Poel voor het ma
ken van een vaste brug.
Van der Poel maakt nu nog
gebruik van een beweegbare
brug en Van Leeuwen wil dat
de nieuwe brug ook beweeg
baar wordt, zodat hij vrije
doorvaart houdt. De commissie
wees het bezwaar echter af als
ongegrond. Van Leeuwen had
zijn bezwaar moeten indienen
bij Waterschap De Oude Vee-
nen. Die instantie gaat over de
eventueel noodzakelijke vrije
doorvaart. De gemeente Alke
made beoordeelt een vergun
ningaanvraag voor een brug
slechts op de bouwverordening
en het bestemmingsplan.
De beide buren lieten er gis
teravond geen twijfel over be
staan dat zij het, behoudens
het onderhavig meningsver
schil, goed met elkaar kunnen
vinden. De niet zo heel jonge
Van Leeuwen liet de commis
sieleden weten nu niet meer te
gaan varen. „Die tijd heb ik
gehad, maar over een jaar of
wat willen mijn zoons mis
schien weer eens gaan varen
met het kajuitjachtje dat nu in
de schuur staat. Stel dat ik
mijn bootje wil verkopen, dan
gaat het geld kosten om het
vaartuigje weg te laten halen",
zo zei Van Leeuwen. Hij wilde
zijn rechten voor de toekomst
vastleggen. „De helft van de
sloot is trouwens eigen water,
dat ik wil blijven benutten".
Buurman A. van der Poel be
toogde dat de huidige ophaal
brug dateert van 1947. Het
loonbedrijf startte hij samen
met zijn broer in 1965. Het be
drijf groeide en de omvang
van de landbouwmachines
nam zodanig toe dat de brug
langzamerhand een belemme
ring werd voor de uitvoering
van het loonbedrijf. Om die
reden vroeg hij vorig jaar aan
tal van instanties vergunning
voor het bouwen van een
nieuwe vaste brug. Dat zou de
verkeersveiligheid ter plaatse
ten goede komen. Ook zouden
grote vrachtwagens dan niet
meer op de weg hoeven te
worden overgeladen. „Al sinds
vijftien jaar komt er geen be
roepsvaart meer door de
Stroomsloot, zo zei Van der
Poel. Hij had er niet aan ge
dacht dat „buurman Fried"
nadeel zou hebben van de
brug. „Ik wil buurman Fried
beslist niet in zijn vaarwater
zitten, uiteindelijk is een goede
buur beter dan een verre
vriend", zo betuigde hij ten
overvloede. De doorvaart-
hoogte van de brug blijft gelijk
aan vroeger, namelijk zestig
centimeter.
Ter plaatse bood hij aan de
boot van zijn buurman te allen
tijde over de brug te zullen hij
sen. Ook mag dc buurman een
ligplaats innemen bij Van der
Poel voor de deur. Dit alles
wilde hij zelfs schriftelijk vast
leggen. Hoewel Van Leeuwen
even weifelde bij al deze aan
biedingen, vroeg hij uiteinde
lijk toch weer of Van der Poel
geen klap in de brug kon ma
ken. Deze zag daar echter
geen mogelijkheid toe omdat
de brug van beton zou worden
gemaakt. Van Leeuwen: „Ik
heb mijn tijd gehad, maar de
jongelui zitten met de brokken
als ik nu toegeef".
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
garet, maar die waren weer
van een andere stam, hoewel
gedoopt. Maar sinds de Vere
nigde Republiek van Tanza
nia stellen de 23 miljoen in
woners zich positief op om de
voortreffelijkheden van hun
gedifferentieerde vaderland
naar buiten te kunnen uitdra
gen. Dat doen ze samen met
de nog eindeloze kudden van
ouffels en wildebeesten, de
gecamoufleerde giraffen en
zebra's. Misschien zie ik de
nodige attractieve zeboes, ze-
bravinken, leeuwen, leeuwin
nen, uit de pijl schietende lui
paarden en zwak gepantserde
olifanten over het hoofd,
maar alles is er in Tanzania
voorradig om toeristisch een
vooraanstaande plaats te kun
nen innemen bij de meest
verwende en steeds hogere ei
sen stellende westerse week
jes- en maandjestoerist. Euro
pa heeft z'n toptijd gehad en
de zonnige genoegens van het
Middellandse Zeegebied kun
nen worden ingeruild voor
„de nog veel echtere", warme
aantrekkelijkheden van Afri
ka, zoals die op het moment
volop ontplooid worden in
Marokko, Egypte en Tunesië.
Nog een paar decennia en we
bereiken per charter en masse
Zuid-Afrika. En dan is er
werkelijk opnieuw geen aar
digheid meer aan. „Toch?", of
„Oder?", zeggen we al een
tijd vóór het einde van de
Muur tegenwoordig. Eens
bereik je het punt, dat je toe
ristisch wenst: „Waren er nog
maar stammenoorlogen; dan
hadden we tenminste nog iets
te doen". Er was vrijdagavond
een vriendelijke zwarte dame
die, namens haar ambassade,
onder verwarmend applaus
verkondigde: „Tanzania is
poor but beautiful!"
Hetgeen, alles bij elkaar, niet
wegneemt dat in hotel Wasse
naar een leerschool is gevon
den voor „studenten" in de
Tanzaniaanse horeca. Laat zo
iets maar aan Martin Spaarga
ren over. Die begon 15 jaar
geleden als director and
troublemaker van de Leidse
Holiday Inn al zijn voor
keur voor Tanzania te tonen.
Hij haalde destijds de brood
magere Moses Machege uit
Tanzania in huis en samen
bouwden ze in korte tijd culi
nair de leukste en aantrekke
lijkste dingen op. Ik weet niet
meer of het de tijd was, dat
Spaargaren toen een klein
nijlpaardje binnen z'n veste
haalde. Maar dat deed-ie wel.
Ondanks bezwaar van H.I.'s
schatkist.
Eigen nicht
Martin Spaargaren: „In Holi
day Inn is het begonnen, met
Tanzania in Leiden. Mister
Nyerere zond z'n eigen nicht,
Velena Materego, naar Leiden
om bij Holiday Inn in het zin
derende hotelwezen opgeleid
te worden. En hij bleef telefo
nisch met ons in contact. Van
daag hebben we de grootste
medewerking vanuit het land
waar ooit Livingstone en
Stanley elkaar in verwarren
de omstandigheden ontmoet
ten. Het was toen nog aftas
ten, maar vandaag weten we
van elkaar waar we aan toe
zijn. Tanzanianen krijgen bij
ons, in Wassenaar, een hore-
ca-opleiding". Nu is Martin
Spaargaren echt een type om
„Hi, mister president!' te zeg
gen, maar de Tanzanianen
kunnen bij hem terecht, zon
der meer. Inmiddels heeft
Spaargaren zo'n veertien stu
denten uit Tanzania over de
vloer gehad ter vervolmaking
van hun horeca-opleiding.
Spaargaren, Tanzania, en „the
honourable esteemed mem
bers" van weet hij veel, kun
nen het voortreffelijk met el
kaar vinden. Tanzania weet
in Wassenaar, tussen de fake-
boekenkasten van de mislei
dende honourable Bar met de
dure drankjes en de kwistig
shaking tender, de juiste noot
te vinden. Als het zo doorgaat,
komt het best in orde met dat
nu al favoriete land Tanzania
en z'n „culturele gebeurtenis-
De Oostafrikaanse staat Tan
zania (met 750 kilometer
schoon en fijn zandstrand, en
even oud als de Berlijnse
Muur sinds '61) heeft zich af
gelopen weekeinde met enige
nadruk gepresenteerd aan de
op te 'roepen Nederlandse be
langstelling. De plek van ont
moeting was hotel Wassenaar,
dat enigszins verloren tussen
Wassenaar en Katwijk in een
wat kaal aandoend soort nie
mandsland z'n aantrekkings
kracht staat uit te oefenen,
hoewel de parkeergelegen
heid nog steeds niet al te best
is. Het Garden restaurant,
waar een enorme open haard
voor een tropische tempera
tuur zorgde, was mudjevol ge
nodigden die vrijdagavond
waren afgekomen op de ope
ning van een reeks „tropische
culinaire Safari-avonden"
met specifiek Tanzaniaanse
facetten. Daar stonden ze dan
allemaal: een paar excellen
ties de vrouwelijke ambas
sadeur van de volksrepubliek
China keuvelde met haar
Egyptische collega Wasse-
naarse raadsleden, functiona
rissen van het Corps Diplo
matique, dames en heren van
de pers en dan nog gewone
blanke en zwarte dames en
heren. Hier ging wat gebeu
ren, zo voelde men duidelijk.
En dat allemaal met het uit
zicht op drie „culinaire safa
ri's", de vrijdag- en zaterdag
avonden van 17 en 18 en 24
en 25 november. Men ver
diepte zich in prachtige plaat
jesbrochures: „Visit Tanzania,
the land of Kilimanjaro", de
met eeuwige sneeuw bedekte
befaamde, nationale reus van
19.000 voet hoog. Dat is altijd
nog ruim 6000 meter boven
A.P. Ergens speelde een Ne
derlandse pianeur westerse
high lights en andere Unter-
haltungsmusik, en nipte nu en
dan aan zijn pilsje, want ook
pianospelen maakt dorstig, en
zeker als er vlak in de buurt
een kunstmatig kampvuur
staat te gloeien.
Er zouden ook de nodige ori
ginele Tanzaniaanse hapjes en
drankjes gedistribueerd wor
den, maar de meeste plateaus
waren al geplunderd voordat
ze de gasten in de uithoeken
hadden bereikt. In elk geval
kon ik niet meer dan twee
blokjes kaas met een olijfje en
partje mandarijn verschalken,
en enkele glaasjes „typisch
in Wassenaar voor het zeggen.
het helemaal voor het zeg
gen. Ook al door de aanwezig
heid van de Tanzaniaanse mi
nister voor Nationale Bron
nen en Toerisme, „the honou
rable minister mr.Ntagazwa",
die de opening van de safari
verrichtte. Het was een vera
deming te horen hoe in Tan
zania politiek troetelkind
van de bijna legendarische
president Julius Nyerere, en
intimus van de Nederlandse
Oranjes nog eerbiedig
wordt omgesprongen met
overgeleverde titels. Daar is
het nog de „Hoogedelachtbare
Minister en Excellentie", ter
wijl wij het allang hebben
over Ruud Lubbers, premier.
Toch werd het in hotel Was
senaar een bijna exotisch fees
tje. Daar was, bijvoorbeeld,
The Saba Saba Cultural Trou
pe, twee zangeressen/danse
ressen, twee dansers en een
slagwerker, die spontaan en
op blote voeten aan hun Tan
zaniaanse gevoelens (en die
van Zanzibar) dramatisch ui
ting gaven. Daarbij kon je je
nog een beetje voorstellen hoe
het was voordat de magere,
most honourable Julius Nye
rere (die overigens zijn felici
taties naar Wasssenaar stuur
de in verband met de jongste
Wassenaarse opzet) eens paal
en perk stelde aan stamme
noorlogen tussen de rijzige
Massai's en andere vooraan
staande bevolkingsgroepen,
bijvoorbeeld die van de Kili
manjaro, de hoogmogende
berg. De Massai-dansers
sprongen nog hoog op, de tril
lende speren dreigend (en
soms ook speels) geheven,
FOTO: WIM VAN NOORT
maar het bloeddorstige was er
helemaal van af, althans in
hotel Wassenaar; hoewel de
„troep" erg natuurlijk over
kwam. Maar de aanwezige,
voornamelijk in Den Haag ge
accrediteerde landgenoten,
hadden er duidelijk lol in,
evenals de meer gereserveer
de westerse te benaderende
geïnteresseerde pro-toeristen.
Schiphol-Dar es Salaam is
toch altijd nog een uur of 10
vliegen, hoorde ik van de lief
tallige Maria Silvana Mwai-
tenda, ondanks haar christe
lijke voornamen een slanke
Massai-verschijning van rijzig
postuur.
„Ik ben Maria", stelde ze zich
verrassend en ragfijn voor, en
haar vrij frêle twee collegaat
jes heetten Caroline en Mar-
Tanzaniaanse jenever". Ook
was er een voorbijgaand ver
schijnsel dat bestond uit Tan
zaniaanse loempiaatjes. Met
een mij toegefluisterd com
mentaar van hotel Wasse
naars eigen managing director
Martin Spaargaren (een naam
die een onoverkomelijke hin
dernis voor Tanzaniaanse lip
pen zou blijken te zijn): „Kijk,
ze hebben in Tanzania ook
kleine Chineesjes met kleine
loempiaatjes". In elk geval
greep ik ook naast deze ver
warmende offerte. En ik
dacht nog: wat ik nu te kort
kom is voor een goed doel.
Honourable ministers
Maar verder had Tanzania,
die jonge staat volop uit om
in het internationale toerisme
z'n partij mee te gaan spelen
Tanzania had het vrijdagavond