ALLER LEI(DS) Buurman wil beweegbare brug over Stroomsloot In Wassenaar dansten de Massais en andere stammen een seizoen open LANGS OMWEGEN De Munnik heeft geen hinderwet vergunning meer „EIDEN OMGEVING CctdócSowant DINSDAG 14 NOVEMBER 1989 PAGINA 13 EEN NIEUWE VAKANTIEPLAATS BIEDT HET AFRIKAANSE TANZANIA door Ton Pieters Vluchtelingen De Evert Vermeer Stich ting houdt vandaag een thema-avond over vluchte lingen en mensenrechten. De stichting die gelieerd is aan de PvdA heeft ver schillende sprekers uitgeno digd. De thema-avond be gint om 19.30 uur in het Gulden Vlies op de Bree- straat 125 in Leiden. Suikerziekte Het gebruik van medicijnen in combinatie met insuline of bloedsuikerverlagende tabletten is vanavond het onderwerp van een voor lichtingsbijeenkomst van de afdeling Leiden van de Di abetes Vereniging Neder land. Apotheker A. van Oort zal over dit onderwerp spreken in de aula van ge bouw 50 (oude poortge bouw) van het Academisch Ziekenhuis Leiden, Wasse- naarseweg 6. De bijeen komst begint om 20.00 uur. Belasting De Leidse Rechtswinkel helpt morgen iedereen die dat wil met het invullen van de loonbelasting-ver klaring. Alle werknemers en ui tkeringsgerech tigden hebben de afgelopen tijd zo'n formulier gekregen in verband met de belasting herziening in het kader van het Plan Oort. De rechts winkel is woensdag van 10.00 tot 12.00 en van 19.00 tot 21.00 uur open. Iedereen kan er zonder afspraak bin nenstappen. Vrijwilligers De Kinder- en Jongerente lefoon Leiden heeft vrijwil ligers nodig. Ze worden in gezet voor hulpverlening aan de telefoon, voor de pu bliciteit, het leggen van contacten met andere in stanties of het trainen van vrijwilligers. Belangstellen den worden uitgenodigd voor een informatie-avond op dinsdag 21 november om 20.00 uur. Aanmelden kan dagelijks tussen 16.00 en 20.00 uur: 071-120611. Kyudo De Kyudo-groep Leiden (Japans boogschieten) houdt in het kader van haar eer ste lustrum donderdag open huis. Van 20.00 en 22.30 uur wordt uitleg gegeven in sportzaal Damlaan 1 in Lei den. Bingo Buurthuis Groenoord houdt donderdag een bingo avond. In vier rondes wor den prachtige prijzen ver deeld. Ook wordt een loterij georganiseerd. De bijeen komst begint om 20.00 uur in het buurthuis aan de Pasteurstraat 23. Kyudo, donderdag te zien in Leiden. FOTO: FRANS ROMBOUT Tijdgebrek ii'.Het gaat niet om één be- ceuring, maar om veertig «keuringen", gaf de Lei- denaar gistermiddag op als nreden waarom hij de par- T! ceerbon niet betaald had. >0tDe Leidse kantonrechter 4 tigters sloeg bijna steil ni ichterover. „Laten we het /andaag toch maar behan- 1 leien. Het is bijna ondoen- idjijk om alle overtredingen iij elkaar te krijgen. U jjjcunt het voortaan beter ,1 roorkomen en gewoon de 5) ion betalen", zei hij. 5 ,Ja, maar dat is nu juist iet probleem", begon de nan. „Het zijn allemaal l' «keuringen van dezelfde itrekking. Ik heb een po- [ing gedaan om een ver- [unning te krijgen, dat I ukte niet. Ik heb toen een ijdje buiten de singels ge- 4! iarkeerd, maar toen het Joordeinde werd afgeslo- en, moest ik de hele stad in loorrijden. Toen heb ik «sloten om de wagen /oortaan op de Boom- narkt te parkeren. Met de larkeerbonnen als resul- aat". De man gaf ook nog ;ijn werkloosheid op als freden waarom hij niet be- aald had. ,Dan had u zeker tijd om en stukje om te lopen", nerkte de rechter cynisch 7 ip. „Nee, ik vind uw argu- II nenten niet erg steekhou- lend", kapte hij de man 3L f. Dat vond de officier ia an justitie, Van Zutphen, >t«k. „Laten we het maar 01 ils een gewone overtre ding behandelen", zei hij, :n eiste vervolgens 60 gul- len boete. Daar was de ge daagde het niet mee eens. 'il Het is een hele moeilijke 3 ïtuatie in de stad. Ik moet r veel werk van maken lt im mijn auto te parkeren. 11 )at komt uit op vier keer •her dag zeven minuten lo- en", rekende hij de rech- er voor. Die was echter jj otaal niet onder de in- Liflruk. „U krijgt toch zestig 2feulden hoor", vond Rig- «8rs- 3(pe man waagde nog een poging om tijd te besparen. 3,Is er een mogelijkheid 15m die andere overtredin gen bij elkaar te krijgen? nders wordt het wel een :1e tijdrovende zaak voor en mij", probeerde hij. fee, was het korte ant- 'oord van de rechter. ik nog wat vragen?", irobeerde hij weer en ileef aanhouden. „Nee, lan moet u bij het parket i Den Haag zijn", zei de .'chter beslist. De Leidse kantonrechter heeft nu maar 39 bekeuringen 'an deze Leidenaar te jaan. frritatie n andere „oudere jonge- had meer geluk. Ook jjij was het niet met zijn io arkeerovertreding eens. ik n november 1988 had de ridenaar zijn wagen voor en uitrit gezet. Hij pakte Is wee foto's en probeerde to e rechter van zijn gelijk x e overtuigen. „Bij alle an- u ere uitritten staan borden jg n kruisen. Hier niet, die lensen die daar wonen, dèebben gewoon zelf ge- 's eld. Dat vind ik een beet- n kinderachtig". )e officier van justitie be- in on ook een beetje kinder- i chtig. „De foto geeft een l; toeprand aan die daalt tot traatniveau. Aan de ver- Naging is te zien dat het d en uitrit is. Maar ik be- 'f rijp dat. de meneer ver- d aal wil halen", herstelde al ij en vroeg 35 gulden alioete. „Ik ben het er niet i i ïee eens, ik vind het een eetje vreemd", hakkelde ■ji e gedaagde. Rechter Rig- a Jrs hakte de knoop door: Ik zie helemaal geen uit- at it op die foto. We spreken 1! dus vrij". '1(!en nette Leidse student 3S ie zich vreselijk irriteer- .3 e aan de mensen die zon- er vergunning op ver- unninghouders-parkeer- |jj laatsen staan, werd ook enti het gelijk gesteld. „Ik di eb een vergunning, al- s' :en was er op een dag Jeen plaats en ik zette de |nVagen een eindje verder- i«p. Toen ging ik naar de arkeerpolitie en daar reeg ik sterk de indruk [c at de bonnen willekeurig f 'erden uitgedeeld", uitte e ij zijn ongenoegen. „Ge il ikkig krijg je dan niet al- ifl jd een bon", vond de l echter. „Is dat zo?", vroeg hcJe boomlange kerel ver- x aasd. „Heeft u dat zelf tH an nog nooit meege maakt", grinnikte Rigters. ,l( Jawel", herstelde de stu- 0 ent snel. x ff icier Van Zutphen be- reep dat de man veronge- 1 jkt was en eiste slechts 35 ojulden boete. Rigters vond t student schuldig zonder af. „U moet uw irritatie oortaan maar zien te verwinnen", besloot hij. KARIN SWIERS Geen toestemming kledingactie SSTR IN VERGADERING VAN RAADSCOMMISSIE DEN HAAG/LEIDER DORP Burgemeester en wethouders van Lei derdorp hebben in 1987 ten onrechte een hinder wetvergunning afgegeven voor het tenniscomplex van de Leiderdorpse Ten nisclub De Munnik aan de Plantage in Leiderdorp. De geschillenafdeling van de Raad van State heeft de betreffende beslissing van B en W vernietigd. Tegen de vergunning was een aantal omwonenden van het tenniscomplex in beroep ge gaan bij de Raad van State. Ze vreesden hinder van de kanti nebezoekers en van de ver lichtingsinstallatie. Maar aan hun bezwaren komt de Raad van State niet eens toe. Alvo rens die te behandelen, keek de Raad namelijk eerst naar de vergunningaanvraag. Daar uit bleek alleen vergunning te zijn gevraagd voor 12 open tennisbanen, een clubgebouw en een verlichtingsinstallatie. Over de tennishal, de parkeer plaats, de kantine en de oefen- kooi die tot het complex ho ren, werd niet gerept. B en W van Leiderdorp hebben die dus ook niet betrokken in hun Hindetwetvergunning. De Raad van State constateert dat vooral de parkeerplaats en de oefenkooi zo essentieel zijn voor het tenniscomplex dat ze onder de Hinderwetvergun ning moeten vallen. Nu dat niet zo is, wordt de afgegeven vergunning vernietigd. De tennisclub moet een nieuwe aanvragen. Wanneer B en W de vergunning afgeven, kun nen de omwonenden opnieuw naar de Raad van State met hun bezwaren. Maar eer die behandeld worden, zijn er wel een paar jaar verstreken. NOORDWIJK De vereni ging Samen Strijden Tegen Reuma (SSTR) mag geen kle- dinginzameling houden in Noordwijk. De gemeente Noordwijk wil geen medewer king verlenen omdat er elk jaar al vier kledinginzamelac- ties zijn in Noordwijk. De ge meente wil voorkomen dat de Noordwijker overvraagd en lastig worden gevallen met dergelijke acties. Er zijn enke le instellingen die de kledin- ginzamelacties houden in Noordwijk. De gemeente meent dat deze instellingen rechten hebben opgebouwd waar rekening mee moet wor den gehouden. De vereniging SSTR protesteert tegen de af wijzing van de gemeente om een inzamelactie te houden. De vereniging stelt dat een jonge vereniging als de SSTR op die manier nooit aan bod komt. Gewezen wordt op het roulatiesysteem dat sommige gemeenten hanteren. „Aan vragers worden dan niet het slachtoffer van vermeende monopolie van enkele instel lingen", aldus de SSTR. De vereniging hoopt alsnog in 1990 toestemming te krijgen voor het houden van een actie. Vanavond mag de vereniging haar bezwaren toelichten. OUD ADE Twee goede buren uit Oud Ade ston den gisteravond tegenover elkaar in de vergadering van de raadscommissie bezwaar- en beroeps- schriften. De een, G. J. van Leeuwen, maakte be zwaar tegen de vergun ning aan het agrarisch loonbedrijf Gebroeders van der Poel voor het ma ken van een vaste brug. Van der Poel maakt nu nog gebruik van een beweegbare brug en Van Leeuwen wil dat de nieuwe brug ook beweeg baar wordt, zodat hij vrije doorvaart houdt. De commissie wees het bezwaar echter af als ongegrond. Van Leeuwen had zijn bezwaar moeten indienen bij Waterschap De Oude Vee- nen. Die instantie gaat over de eventueel noodzakelijke vrije doorvaart. De gemeente Alke made beoordeelt een vergun ningaanvraag voor een brug slechts op de bouwverordening en het bestemmingsplan. De beide buren lieten er gis teravond geen twijfel over be staan dat zij het, behoudens het onderhavig meningsver schil, goed met elkaar kunnen vinden. De niet zo heel jonge Van Leeuwen liet de commis sieleden weten nu niet meer te gaan varen. „Die tijd heb ik gehad, maar over een jaar of wat willen mijn zoons mis schien weer eens gaan varen met het kajuitjachtje dat nu in de schuur staat. Stel dat ik mijn bootje wil verkopen, dan gaat het geld kosten om het vaartuigje weg te laten halen", zo zei Van Leeuwen. Hij wilde zijn rechten voor de toekomst vastleggen. „De helft van de sloot is trouwens eigen water, dat ik wil blijven benutten". Buurman A. van der Poel be toogde dat de huidige ophaal brug dateert van 1947. Het loonbedrijf startte hij samen met zijn broer in 1965. Het be drijf groeide en de omvang van de landbouwmachines nam zodanig toe dat de brug langzamerhand een belemme ring werd voor de uitvoering van het loonbedrijf. Om die reden vroeg hij vorig jaar aan tal van instanties vergunning voor het bouwen van een nieuwe vaste brug. Dat zou de verkeersveiligheid ter plaatse ten goede komen. Ook zouden grote vrachtwagens dan niet meer op de weg hoeven te worden overgeladen. „Al sinds vijftien jaar komt er geen be roepsvaart meer door de Stroomsloot, zo zei Van der Poel. Hij had er niet aan ge dacht dat „buurman Fried" nadeel zou hebben van de brug. „Ik wil buurman Fried beslist niet in zijn vaarwater zitten, uiteindelijk is een goede buur beter dan een verre vriend", zo betuigde hij ten overvloede. De doorvaart- hoogte van de brug blijft gelijk aan vroeger, namelijk zestig centimeter. Ter plaatse bood hij aan de boot van zijn buurman te allen tijde over de brug te zullen hij sen. Ook mag dc buurman een ligplaats innemen bij Van der Poel voor de deur. Dit alles wilde hij zelfs schriftelijk vast leggen. Hoewel Van Leeuwen even weifelde bij al deze aan biedingen, vroeg hij uiteinde lijk toch weer of Van der Poel geen klap in de brug kon ma ken. Deze zag daar echter geen mogelijkheid toe omdat de brug van beton zou worden gemaakt. Van Leeuwen: „Ik heb mijn tijd gehad, maar de jongelui zitten met de brokken als ik nu toegeef". Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. U kunt mij telefonisch of schriftelijk vertellen wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071-122244. garet, maar die waren weer van een andere stam, hoewel gedoopt. Maar sinds de Vere nigde Republiek van Tanza nia stellen de 23 miljoen in woners zich positief op om de voortreffelijkheden van hun gedifferentieerde vaderland naar buiten te kunnen uitdra gen. Dat doen ze samen met de nog eindeloze kudden van ouffels en wildebeesten, de gecamoufleerde giraffen en zebra's. Misschien zie ik de nodige attractieve zeboes, ze- bravinken, leeuwen, leeuwin nen, uit de pijl schietende lui paarden en zwak gepantserde olifanten over het hoofd, maar alles is er in Tanzania voorradig om toeristisch een vooraanstaande plaats te kun nen innemen bij de meest verwende en steeds hogere ei sen stellende westerse week jes- en maandjestoerist. Euro pa heeft z'n toptijd gehad en de zonnige genoegens van het Middellandse Zeegebied kun nen worden ingeruild voor „de nog veel echtere", warme aantrekkelijkheden van Afri ka, zoals die op het moment volop ontplooid worden in Marokko, Egypte en Tunesië. Nog een paar decennia en we bereiken per charter en masse Zuid-Afrika. En dan is er werkelijk opnieuw geen aar digheid meer aan. „Toch?", of „Oder?", zeggen we al een tijd vóór het einde van de Muur tegenwoordig. Eens bereik je het punt, dat je toe ristisch wenst: „Waren er nog maar stammenoorlogen; dan hadden we tenminste nog iets te doen". Er was vrijdagavond een vriendelijke zwarte dame die, namens haar ambassade, onder verwarmend applaus verkondigde: „Tanzania is poor but beautiful!" Hetgeen, alles bij elkaar, niet wegneemt dat in hotel Wasse naar een leerschool is gevon den voor „studenten" in de Tanzaniaanse horeca. Laat zo iets maar aan Martin Spaarga ren over. Die begon 15 jaar geleden als director and troublemaker van de Leidse Holiday Inn al zijn voor keur voor Tanzania te tonen. Hij haalde destijds de brood magere Moses Machege uit Tanzania in huis en samen bouwden ze in korte tijd culi nair de leukste en aantrekke lijkste dingen op. Ik weet niet meer of het de tijd was, dat Spaargaren toen een klein nijlpaardje binnen z'n veste haalde. Maar dat deed-ie wel. Ondanks bezwaar van H.I.'s schatkist. Eigen nicht Martin Spaargaren: „In Holi day Inn is het begonnen, met Tanzania in Leiden. Mister Nyerere zond z'n eigen nicht, Velena Materego, naar Leiden om bij Holiday Inn in het zin derende hotelwezen opgeleid te worden. En hij bleef telefo nisch met ons in contact. Van daag hebben we de grootste medewerking vanuit het land waar ooit Livingstone en Stanley elkaar in verwarren de omstandigheden ontmoet ten. Het was toen nog aftas ten, maar vandaag weten we van elkaar waar we aan toe zijn. Tanzanianen krijgen bij ons, in Wassenaar, een hore- ca-opleiding". Nu is Martin Spaargaren echt een type om „Hi, mister president!' te zeg gen, maar de Tanzanianen kunnen bij hem terecht, zon der meer. Inmiddels heeft Spaargaren zo'n veertien stu denten uit Tanzania over de vloer gehad ter vervolmaking van hun horeca-opleiding. Spaargaren, Tanzania, en „the honourable esteemed mem bers" van weet hij veel, kun nen het voortreffelijk met el kaar vinden. Tanzania weet in Wassenaar, tussen de fake- boekenkasten van de mislei dende honourable Bar met de dure drankjes en de kwistig shaking tender, de juiste noot te vinden. Als het zo doorgaat, komt het best in orde met dat nu al favoriete land Tanzania en z'n „culturele gebeurtenis- De Oostafrikaanse staat Tan zania (met 750 kilometer schoon en fijn zandstrand, en even oud als de Berlijnse Muur sinds '61) heeft zich af gelopen weekeinde met enige nadruk gepresenteerd aan de op te 'roepen Nederlandse be langstelling. De plek van ont moeting was hotel Wassenaar, dat enigszins verloren tussen Wassenaar en Katwijk in een wat kaal aandoend soort nie mandsland z'n aantrekkings kracht staat uit te oefenen, hoewel de parkeergelegen heid nog steeds niet al te best is. Het Garden restaurant, waar een enorme open haard voor een tropische tempera tuur zorgde, was mudjevol ge nodigden die vrijdagavond waren afgekomen op de ope ning van een reeks „tropische culinaire Safari-avonden" met specifiek Tanzaniaanse facetten. Daar stonden ze dan allemaal: een paar excellen ties de vrouwelijke ambas sadeur van de volksrepubliek China keuvelde met haar Egyptische collega Wasse- naarse raadsleden, functiona rissen van het Corps Diplo matique, dames en heren van de pers en dan nog gewone blanke en zwarte dames en heren. Hier ging wat gebeu ren, zo voelde men duidelijk. En dat allemaal met het uit zicht op drie „culinaire safa ri's", de vrijdag- en zaterdag avonden van 17 en 18 en 24 en 25 november. Men ver diepte zich in prachtige plaat jesbrochures: „Visit Tanzania, the land of Kilimanjaro", de met eeuwige sneeuw bedekte befaamde, nationale reus van 19.000 voet hoog. Dat is altijd nog ruim 6000 meter boven A.P. Ergens speelde een Ne derlandse pianeur westerse high lights en andere Unter- haltungsmusik, en nipte nu en dan aan zijn pilsje, want ook pianospelen maakt dorstig, en zeker als er vlak in de buurt een kunstmatig kampvuur staat te gloeien. Er zouden ook de nodige ori ginele Tanzaniaanse hapjes en drankjes gedistribueerd wor den, maar de meeste plateaus waren al geplunderd voordat ze de gasten in de uithoeken hadden bereikt. In elk geval kon ik niet meer dan twee blokjes kaas met een olijfje en partje mandarijn verschalken, en enkele glaasjes „typisch in Wassenaar voor het zeggen. het helemaal voor het zeg gen. Ook al door de aanwezig heid van de Tanzaniaanse mi nister voor Nationale Bron nen en Toerisme, „the honou rable minister mr.Ntagazwa", die de opening van de safari verrichtte. Het was een vera deming te horen hoe in Tan zania politiek troetelkind van de bijna legendarische president Julius Nyerere, en intimus van de Nederlandse Oranjes nog eerbiedig wordt omgesprongen met overgeleverde titels. Daar is het nog de „Hoogedelachtbare Minister en Excellentie", ter wijl wij het allang hebben over Ruud Lubbers, premier. Toch werd het in hotel Was senaar een bijna exotisch fees tje. Daar was, bijvoorbeeld, The Saba Saba Cultural Trou pe, twee zangeressen/danse ressen, twee dansers en een slagwerker, die spontaan en op blote voeten aan hun Tan zaniaanse gevoelens (en die van Zanzibar) dramatisch ui ting gaven. Daarbij kon je je nog een beetje voorstellen hoe het was voordat de magere, most honourable Julius Nye rere (die overigens zijn felici taties naar Wasssenaar stuur de in verband met de jongste Wassenaarse opzet) eens paal en perk stelde aan stamme noorlogen tussen de rijzige Massai's en andere vooraan staande bevolkingsgroepen, bijvoorbeeld die van de Kili manjaro, de hoogmogende berg. De Massai-dansers sprongen nog hoog op, de tril lende speren dreigend (en soms ook speels) geheven, FOTO: WIM VAN NOORT maar het bloeddorstige was er helemaal van af, althans in hotel Wassenaar; hoewel de „troep" erg natuurlijk over kwam. Maar de aanwezige, voornamelijk in Den Haag ge accrediteerde landgenoten, hadden er duidelijk lol in, evenals de meer gereserveer de westerse te benaderende geïnteresseerde pro-toeristen. Schiphol-Dar es Salaam is toch altijd nog een uur of 10 vliegen, hoorde ik van de lief tallige Maria Silvana Mwai- tenda, ondanks haar christe lijke voornamen een slanke Massai-verschijning van rijzig postuur. „Ik ben Maria", stelde ze zich verrassend en ragfijn voor, en haar vrij frêle twee collegaat jes heetten Caroline en Mar- Tanzaniaanse jenever". Ook was er een voorbijgaand ver schijnsel dat bestond uit Tan zaniaanse loempiaatjes. Met een mij toegefluisterd com mentaar van hotel Wasse naars eigen managing director Martin Spaargaren (een naam die een onoverkomelijke hin dernis voor Tanzaniaanse lip pen zou blijken te zijn): „Kijk, ze hebben in Tanzania ook kleine Chineesjes met kleine loempiaatjes". In elk geval greep ik ook naast deze ver warmende offerte. En ik dacht nog: wat ik nu te kort kom is voor een goed doel. Honourable ministers Maar verder had Tanzania, die jonge staat volop uit om in het internationale toerisme z'n partij mee te gaan spelen Tanzania had het vrijdagavond

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 13