Marco van Basten-show moet
WK-reeks alsnog glans geven
regel
Fanny Blankers-Koen is uitzondering op de
7 uoetballerlei
Diego
OLYMPIC ORDER VOOR „LEVENDIGE" LEGENDE
SPORT
£eidóc@ou4a/nt
ZATERDAG 11 NOVEMBER 1989 PAGINA 19
71
door Frank Werkman
Valdano terug op de velden
BUENOS AIRES/MADRID Jorge Valdano trekt de voetbal
schoenen weer aan. De 34-jarige oud-international reageerde tij
dens de bruiloft van Diego Maradona in Buenos Aires positief op
i het verzoek van bondscoach Carlos Bilardo, terug te keren in de
nationale selectie.Dat met het oog op de wereldtitelstrijd van
Italië, waar de Argentijnen de wereldtitel verdedigen.
De beslissing van Valdano is zo opvallend als het verzoek van
Bilardo, die de kwaliteit van de huidige generatie topspelers
kennelijk te laag acht. Valdano stopte in de jzomer van 1988 met
voetballen bij Real Madrid, omdat de ziekte geelzucht maar niet
wilde wijken. Sindsdien speelde hij slechts drie, zij het vriend
schappelijke, partijen.
Overwinning
van Vienna
ongeldig
WENEN De over-
winning van 1-0 van
Sportclub Vienna op
FCS Tirol is door de
controlecommissie van
de nationale bond ver
anderd in een neder
laag van 3-0, omdat
Vienna de geschorste
middenvelder Herbert
Gager had opgesteld.
Door deze beslissing
heeft Tirol, onder lei
ding van Happel in de
Oostenrijkse voetbal
competitie nu alleen de
leiding met 29 punten.
Roberto Donadoni.
ROME Midden
velder Roberto Do
nadoni van AC Mi
lan is weer opgeno
men in de Italiaanse
selectie van bonds
coach Azeglio Vicini.
Vanwege blessures
was Donadoni een
tijdje niet beschik
baar. Vandaag speelt
Italië een oefenwed
strijd tegen Algerije
en over vier dagen
tegen Engeland.
Ancelotti aan
knie geopereerd
ROME Middenvelder Car
lo Ancelotti van AC Milan is
afgelopen woensdag in Rome
geopéreerd aan de linker
knie. Volgens dokter Perugia
is hij ongeveer zes weken uit
geschakeld. Het is de vraag
of hij mee kan doen in de
wedstrijd om de wereldbeker
voor clubs tegen Nacional
Medellin, op 17 december in
Tokyo. Het was de vierde
keer, dat de Italiaanse inter
national aan een knie werd
geopereerd. Perugia, die
eerder Ruud Gullit behandel
de, verwijderde tijdens de in
greep stukjes kraakbeen uit
de knie.
Hoge boete doelman Norwich
NORWICH Doelman Bryan Gunn van Nor
wich heeft van zijn club de maximale geldboete
gekregen: ruim 3200 gulden. Hij had in de pers de
spelers van Arsenal de schuld gegeven van het in
cident, afgelopen zaterdag, waarbij spelers van
Arsenal en Norwich met elkaar op de vuist gin
gen. De straf van Gunn komt overeen met zijn sa
laris over twee weken. Gunn was woensdag al in
staat van beschuldiging gesteld door de Engelse
voetbalbond FA.
Gullit in maart pas in topvorm
MILAAN Ruud Gullit is pas volgend jaar,
maart weer in topvorm volgens voorzitter Berlus
coni van AC Milan. Gullit is momenteel herstel
lende van twee knie-operaties. Deze week meldt
hij zich opnieuw in Brussel voor onderzoek. Ver
wacht wordt dat Gullit medio december weer
voorzichtig speelt.
Marco van Basten is de laatste weken in de vorm van zijn leven. Hij kan het glansloze optreden van
het Nederlands elftal in de WK-kwalifikatiereeks tot dusver in het laatste duel nog van enige allure
voorzien. foto: anp
ROTTERDAM De op
stelling van interviewer
Theo Reitsma afgelopen
woensdag bij Studio Sport
was er al één, waaruit een
zekere reserve sprak. De
voetbalcommentator leek
wel het verlengstuk van
het technisch apparaat
van de KNVB en zijn vra
gen schenen hem bijna
door de uit oud-journalis
ten Stolk en Racké be
staande afdeling voorlich-
ting in Zeist voorge-
j kauwd. „Kon dat nou wel,
Frans van Rooy tussen al
die andere vedetten van
het Nederlands elftal?",
„Werd bij Antwerp FC
het vuile werk niet door
anderen opgeknapt" en
„Was er in Zeist iets aan
de hand waardoor hij niet
werd geselecteerd"?
Dat waren een paar prikke
lende voorzetten van Reitsma,
die Van Rooy echter allemaal
moeiteloos, zoals het een ve
dette betaamt, terugkopte.
„Waarom zou ik iemand de
schuld geven als ik niet wordt
uitverkoren", kaatste hij de
bal behendig terug, waar
Reitsma volgaarne een tirade
had gezien in de richting van
bondscoaches Libregts en De
Ruiter. Een scheldkanonnade
richting Zeist, die even begrij
pelijk als onverstandig zou
zijn. Want in het voetbal we
reldje mogen dan grote jon
gens rondlopen, kleine dingen
'bepalen vaak het verschil tus-
jsen wel en niet. En dat heeft
Frans van Rooy, inmiddels
qua uitstraling buiten het veld
al bijna net zo sterk als binnen
de kalklijnen, inmiddels al wel
geleerd.
Liet de Antwerpse vedette
zich niet uit zijn tent lokken,
anderen die door Reitsma aan
het woord werden gelaten wa
ren een stuk pertinenter. Col-
AMSTERDAM Xenia
de Stad-Jong, Netty Wit-
ziers-Timmer en Gerda
Van der Kade-Koudijs.
Alleen de meest fanatieke
atletiek-kenner zal deze
namen nog associëren met
de Olympische Spelen van
1948. Die van hun estafet
te-ploeggenote Fanny
Blankers-Koen klinkt
daarentegen zelfs ver
trouwd in de oren van de
genen die het rumoerige
radioverslag van Peter
Knegjens uit Londen nooit
hebben kunnen horen. De
vliegende huismoeder,
Amazing Fanny, the Fly
ing Dutch Women; super
latieven schoten tekort
om een idee te geven van
de wereldklasse van Am
sterdamse Fanny, die met
vier gouden medailles de
heldin van de ganse natie
werd.
Op zaterdag 18 november aan
staande ontvangt Fanny Blan
kers-Koen (71) in Utrecht, als
eerste Nederlandse sporter, de
zilveren Olympic Order. Zij
krijgt het felbegeerde kleinood
van het Internationaal Olym
pisch Comité waarschijnlijk uit
handen van voorzitter Sama-
ranch-himself. Hij staat ver
meld op de gastenlijst van de
bijeenkomst waarop alle 237
Nederlanders die tussen 1920
en 1988 olympisch metaal mee
naar huis hebben genomen
een olympische speld krijgen
opgeprikt. Daar staat de in
Baarn geboren boerendochter
in het middelpunt van de be
langstelling. Voor de zoveelste
keer. „Ik leid goed leven. In
mijn tijd waren er geen recht
streekse televisie-uitzendingen
en kon je niet rijk worden van
de sport. Maar toch word ik
nog overal herkend. En ik heb
nooit nadelen gehad van die
bekendheid", aldus Blankers-
lega-speler Jan Ceulemans,
opponent-trainer Arie Haan
en clubcoach Davidovic staken
niet onder stoelen of banken
dat Van Rooy in het Neder
lands elftal thuishoort. „Onbe
grijpelijk", was hun eenslui
dende mening over het ont
breken van de naam van de
26-jarige gezichtsbepaler van
de Belgische sub-topper in de
selectie van Libregts. „Ik
wacht op een kansje", zei Van
Rooy daar zelf over.
Slechts statistisch
Komende woensdag gaat, daar
twijfelt niemand over, Neder
land zich plaatsen voor het
toernooi om de wereldtitel vol
gend jaar in Italië. Een bekro
ning op een kwalifikatiereeks,
die slechts statistisch allure
heeft. Sportief was de race er
één zonder hoogtepunten. Wat
dat betreft heeft het Neder
lands elftal, en niet in de laat
ste plaats de samensteller van
dat team én opdrachtgever
Thijs Libregts, nog een schuld
in te lossen. En de wetenschap
van de noodzakelijkheid van
het behalen van slechts één
punt en de relatieve zwakte
van de Finnen zou de bonds
coach moeten aanzetten tot het
formeren van een offensief
elftal pur sang, dat van de ne
gende ontmoeting met de
Scandinaviërs een feestelijke
gebeurtenis moet maken. Een
team, waarin niet de afbraak
centraal staat, maar de creati
viteit. En juist daarin schuilt
in de spelersgroep van Li
bregts een pijnlijk manco. Dat
met het uitnodigen en opstel
len van een dragende speler
als Frans van Rooy groten
deels zou kunnen zijn verhol
pen.
Van Rooy zou de tiende offi
ciële interlandwedstrijd onder
leiding van bondscoach Thijs
Libregts de uitstraling kunnen
geven, die te vaak heeft ont
broken in de negen eerdere
duels (waarvan vijf in de WK-
reeks) van Oranje sinds sep
tember vorig jaar. Niets anders
Koen, die nog steeds net zo rap
praat als ze vroeger liep.
Cruijff
Fanny Blankers-Koen, wedu
we sinds 1977, is met haar 71
lentes nog altijd een zeer „le
vendige" legende. Ze tennist
nog bijna dagelijks en 's zo
mers trekt ze haar baantjes
door het water van de Vinke-
veense plassen. Want geduren
de vijf maanden per jaar ver
ruilt ze haar huiselijke uitzicht
op de Amstel voor haar vaste
caravan-stek aan de grens van
de (voormalige) woonplaats
vari Johan Cruijff.
,,Ik heb horen zeggen dat de
Olympic Order een waarde
ring is voor het feit dat ik me
heb ingezet voor de damesatle-
tiek", meldt Fanny Blankers,
die na haar actieve carrière ja
renlang ploegleidster was.
„Vooral zo vlak na de oorlog
betekende het nogal wat voor
de damesatletiek dat ik als ge
trouwde vrouw met twee kin
deren (Jan en Fanny, red.) aan
sport deed. Dat betekende een
stimulans voor de atletiek", al
dus Fanny Blankers-Koen, die
als eerste Nederlandse sporter
door de toenmalige koningin
Juliana werd geridderd in de
Orde van Oranje Nassau.
Behalve de olympische fakkel
die destijds door de straten
van Londen werd gedragen, is
de Ridder-orde voor Fanny
Blankers-Koen de enige tast
bare herinningen aan de gou
den tijden van weleer. Vooral
toen ze zeven jaar geleden bij
de renovatie van haar woning
aan het opruimen sloeg, gin
gen haar befaamde oranje pof
broek, shirts, spikes, trainings
pakken, diploma's en start
nummer (ook dat van '48) via
de Amsterdamse vuilverbran
ding in rook op. „Achteraf heb
ik daar veel spijt van", biecht
ze op.
Startschepje
„Het had bijvoorbeeld nog
leuk geweest voor dat nieuwe
sportmuseum. Het enige dat ik
dan een futiliteit moet de uit
verkiezing van Van Rooy heb
ben tegengehouden. De im
port-Antwerpenaar sprak
eerder tijdens een interview
met deze krant over een inci
dentje van geruime tijd gele
den tussen hem en assistent-
bondscoach Nol de Ruiter. Van
Rooy had zich toen naar de
mening van de in verband met
Feyenoord nimmer meer ge
noemde hulp van Libregts te
weinig onderdanig en geïnte
resseerd getoond in een even
tueel optreden in de olympi
sche- of bondsploeg. Dat, meer
van ongewendheid dan van
arrogantie getuigende, voor
valletje heeft Van Rooy waar
schijnlijk tot dusver van een
uitverkiezing afgehouden.
Voetbaltrainers willen zich
nog wel eens lichtgeraakt to
ten komen in de voetballerij
misschien nog wel meer voor
dan in de „normale" maat
schappij.
Geen duiventil
Het argument dat voorheen
nog wel eens werd gehoord,
„Het Nederlands elftal moet
geen duiventil worden", is in
dit geval ook niet van toepas
sing. Libregts trommelde na
melijk voor de negen inter
lands onder zijn bewind sinds
september vorig jaar niet min
der dan 37 verschillende spe
lers op. Waarbij dan voor de
eerlijkheid Spartaan Edwin
Vurens, die optrad in het duel
met het Kleurrijk Elftal (Li
bregts' tiende duel) mocht aan
treden, maar even buiten be
schouwing wordt gelaten.
Het hier en daar opklinkende
verhaal dat Libregts geen een-
dagsvlinders wil creëren snijdt
geen hout; daarvoor heeft hij
er zelf te veel uitgenodigd.
Reekers (Vfl Bochum, Rutten
(FC Twente), Fraser (Roda JC)
en Verkuyl (Ajax) waren wat
dat betreft de beste voorbeel
den. Maar ook de meervoudige
uitverkiezing van Roy (Ajax)
en Huistra (FC Twente) en het
nu heb kunnen schenken was
een sjawl en het startschepje
waarmee we in 1936 bij de
Spelen in Berlijn nog kuiltjes
moesten graven. Toen had je
nog geen startblokken, hè.
Zelf heb ik alleen nog maar
wat foto's en mijn medailles.
Die liggen in een kluis. Niet
omdat ze van goud zijn, want
het is alleen maar de bena
ming goud. Maar ik zou ze niet
graag missen. En verder heb
ik mijn eigen geheugen".
Daarin staat onder meer ge
grift hoe ze als dertig(!)-jarige
atlete viermaal goud bijeen
holde in de Engelse hoofdstad.
Na als talentje van 18 jaar tij
dens de Spelen van '36 in Ber
lijn onaangenaam te zijn ver
rast door de Hitlergroet, kon
zij zich pas twaalf jaar later
voor het eerst op het interna
tionale toneel presenteren. En
hoe! Met 11,9 seconden op de
100 meter, 24,4 op de 200, 11,2
op de 80 meter horden en een
totaaltijd van 47,5 op de 4 x
100 meter schreef Fanny Blan
kers-Koen wereldgeschiede
nis. Tijdens haar, alleen via de
radio rechtstreeks verslagen,
finale-wedstrijden werden in
Nederland zelfs raadsvergade
ringen stilgelegd en bij haar
terugkeer in Amsterdam (per
boot!) stond de stad op z'n kop.
De beroemdste huismoeder al
ler tijden („kleren naaien voor
de kinderen vond ik enig")
had in Londen eigenlijk ook
„dolgraag" nog willen mee
doen aan het verspringen,
maar echtgenoot/trainer-
hinkstapspringer Algemeen
Dagblad-sportverslaggever (en
later chef-sport bij de Tele
graaf) Jan Blankers raadde dat
ten strengste af. „Het is beter
om eenmaal goud te winnen
dan tweemaal zilver", moti
veerde hij zijn dwingende ad
vies om niet op dezelfde dag
mee te doen aan de kwalifica
tie-strijd voor het verspringen
én de finale tachtig meter hor
den. „Achteraf bezien had hij
daar natuurlijk gelijk in",
beaamt de toenmalige wereld
hen vervolgens weer afvoeren
getuigden niet van erg kon-
sekwent selecteren. Hetgeen
eveneens geldt voor Gillhaus
(PSV) en Krüzen (Kortrijk).
Figuren als Eykelkamp (FC
Groningen), Van Loen (Roda
JC), Koot (PSV) en Koever-
mans (FC Groningen) werden
opgeroepen als remplacant
van niet-beschikbare, vaste
krachten. Hetgeen tevens gold
voor de doelverdedigers Stan
ley Menzo (Ajax), Edward
Metgod (Haarlem) en Ruud
Hesp (Fortuna Sittard). Defini
tief afgevallen zijn inmiddels
Troost (Feyenoord) en Suvrijn
(Montpellier). Door langdurige
blessures viel niet alleen Gullit
regelmatig af, maar vooral Si-
looy (Ajax) definitief weg.
Kortom, voldoende beweging
in de tent van Libregts om een
invitatie van Van Rooy ook
om die reden te rechtvaardi
gen.
Kleurmaker
Een door steeds meer betrok
kenen betreurde omissie, die
wellicht kan worden ver
klaard uit het feit dat de ver
antwoordelijke keuzeheer on
voldoende de moeite heeft ge
nomen zich persoonlijk te
overtuigen van de gegroeide
kwaliteiten van de kleurma
ker van de Belgische competi
tie. Libregts koos steevast voor
de toppers.
Afgelopen weekeinde nog was
hij bij de botsing tussen An-
derlecht en KV Mechelen.
Daar waren weliswaar vijf
van zijn spelers actief, maar
hun capaciteiten mogen zo
langzamerhand bekend wor
den verondersteld. En als het
al in dit geval zou zijn gegaan
om te bepalen of bijvoorbeeld
Erwin Koeman zich al vol
doende van zijn langdurige
blessure had hersteld, dan had
ook Libregts' assistent De Rui
ter zich daarover een oordeel
kunnen vormen.
Die was tenslotte ook heel
goed in staat om het weekein
de vóór het uitduel tegen Wa-
recordhoudster ver- én hoog
springen. „Dat hoogspringen,
daar gaf ik helemaal niks om.
Ik was wel wereldrecordhoud
ster met 1.71 meter, maar dat
vond ik helemaal geen lekker
nummer. Maar verspringen
had ik graag gedaan. Na de
200 meter kreeg ik een ontzet
tende inzinking. Ik verlangde
naar de kinderen en ik zei te
gen m'n man: „Ik schei d'r
mee uit". Hij zei: „Je mag er
best mee stoppen, maar ik ben
zo dat dat je er later spijt van
krijgt"
Regenjas
Het had overigens weinig ge
scheeld of Fanny Blankers-
Koen had in haar gloriejaar
haar vierde medaille toch nog
letterlijk misgelopen. „De esta
fette-finale was op zaterdag
middag en ik had nog hele
maal geen tijd gehad om inko
pen te doen. En ik wilde zo
graag een regenjas hebben. Ik
ging zaterdagochtend, met de
les Marco van Basten in Mi
laan te bekijken. Een getergde
Van Basten die, omdat Li
bregts in zijn onnadenkend
heid bepaalde toezeggingen en
uitspraken had gedaan, alsnog
als invaller in Wrexham in het
veld kwam. En daar provoce
rend en etalerend een half
uurtje inleiding verzorgde
voor wat hij nu in vrijwel elk
duel toont: een topvorm.
Van Basten-show
Het heeft er dan ook vooraf
alle schijn van dat Nederland-
Finland de Marco van Basten-
metro, Londen in. Maar het
was daar vreselijk druk en ik
raakte m'n begeleider kwijt.
Vanaf het station moest je nog
een eindje lopen en ik was nog
maar net op tijd terug voor de
finale. Je had die gezichten
van die meiden moeten zien.
Die waren allang aan het inlo
pen. Nou, ik denk dat ik daar
door extra hard gelopen heb.
Toen ik als vierde wisselde
dacht ik dat ik die Australi
sche (King, red.) die voor me
liep nóóit meer zou kunnen in
halen. Maar op de laatste me
ters lukte het nog net".
„Vier jaar later, bij de Spelen
in Helsinki, was ik eigenlijk
nog béter in vorm. Maar ik
had daar vreselijke pech. Een
steenpuist op een ontzettende
nare plaats. Verschrikkelijk.
Later kwam er nog eentje bij
en toen was het feest voorbij.
Ik heb wel getracht te lopen,
maar het kon gewoon niet.
Eerst mocht ik niet eens mee
van de dokter. Maar ik heb
show wordt. Als dat inderdaad
gebeurt, zorgt één van de
grootste kritikasters van Li
bregts dan voor een glanzend
besluit van een moeizame
WK-kwalifikatiereeks. Waar
van het schijnsel dan toch ook
afstraalt op de gekritiseerde
bondscoach, want hij zal dan
toch na Frantisek Fadrhonc
en Jan Zwartkruis de derde
bondscoach van na de oorlog
zijn, die een oranjeteam naar
een toernooi om de wereldtitel
loodst.
Fadrhonc en Zwartkruis kre
gen in West-Duitsland (1974)
het toch geprobeerd. Ze gaven
me penicilline en allerlei in
jecties. Ik heb daar nog een
paar dagen in het ziekenhuis
gelegen. Ik liep de finale hor
den en had het idee dat ik
dronken was. Ik had een start,
jongens, fantastisch. Maar bij
de derde horde lag ik al op
m'n gezicht. Veertien dagen
later hadden we revanche
wedstrijden in Berlijn en toen
vrat ik al die meiden op. Dat is
natuurlijk nooit een echte re
vanche, maar ik vond het toch
wel leuk dat ik nog effe kon
laten zien dat ik er nog was".
Hemelsnaam
Pas sinds vorig jaar beschikt
Fanny Blankers-Koen over
kleurenbeelden van haar le
gendarische prestaties in Lon
den. „Die beelden heb ik in
Engeland gekregen", aldus de
Amsterdamse, die nog veelvul
dig wordt uitgenodigd voor
sportbijeenkomsten in het bui
tenland. „Ik heb die film nu
tweë keer teruggezien. In het
begin interesseerde het me
niet zo. Maar naarmate je ou
der wordt, vind je het toch wel
steeds leuker. Dan denk je bij
jezelf: „Hoe heb ik dat in he
melsnaam kunnen presteren?"
Fanny Blankers, die 58 Neder
landse titels en negen wereld
records op haar naam bracht,
erkent dat haar hele verdere
leven is bepaald door dat éne
weekje in het Wembley-sta-
dion. Roem heet vergankelijk
te zijn, maar zij is de uitzonde
ring op de regel. „Dat is zeker
niet vervelend. Na '48 heb ik
alle delen van de wereld ge
zien. In die periode trainde je
's zomers tweemaal en had je
op zondag een wedstrijd. Toen
was het echt spórt. Ik heb écht
een fijne tijd gehad. Die meis
jes nu krijgen er een hoop geld
voor. Maar voor mij had dat
niet gehoeven. Ik zou dat aan
tal trainingsuren nooit kunnen
opbrengen".
FBK Games
Aan de schier onafzienbare rij
en Argentinië (1978) een man
boven zich, die vervolgens niet
gespeend van fortuin de oran
jeformatie naar de eindstrijd
leidde. De vraag of Nederland
bij zijn derde optreden op een
WK na 1945 weer zo ver zal
reiken, zal de toekomst leren,
hoewel de huidige generatie
voetballers daarvoor potentieel
zou moeten kunnen zorgen.
Eerst komt aan de orde de
kwestie wie Libregts (boven
zich) zal moeten dulden. Daar
op zal het antwoord al vrij snel
worden gegeven.
FRANK WERKMAN
van lofuitingen die Fanny
Blankers-Koen in de loop der
jaren ten deel zijn gevallen,
wordt er door Samaranch dus
nog een gewichtige aan toege
voegd. De sportvrouw, die als
eerste Nederlandse werd opge
nomen in de reizende „Wo
men's Sports Hall of Fame" en
die in 1982 in New York werd
uitgeroepen tot de beste atlete
uit de olympische geschiede
nis, moest echter ook wat inle
veren. Nadat haar naam gedu
rende zeven jaar verbonden
was aan de internationale atle-
tiek-wedstrijden in Hengelo
(FBK-games) werd door de or
ganisatie overgestapt op een
eerbetoon aan de overleden
Ad(je) Paulen. Met de „APM
Games" zegt Fanny Blankers,
maar insiders, beweren dat ze
er wel degelijk „pijn" van
heeft gehad. „Pijn? Welnee,
daar ben ik veel te nuchter
voor. Ad Paulen was een grote
man en een goede vriend van
me. Hij heeft ook heel veel
voor de sport gedaan. Trou
wens, het stadion heet nog
steeds naar mij", berust ze.
Zoals ze ook berust in de ver
troebelde relatie met Gerda
Koudijs, degene van wie ze 41
jaar geleden in Londen (met
naar schatting vijf meter ach
terstand) het stokje overnam
op weg naar haar vierde gou
den medaille. Met haar andere
ploeggenotes, (de inmiddels
hertrouwde. Rijswijkse, Xenia
Van Bijlevelt-De Jong en Net
ty Witziers-Timmer), heeft de
viervoudig olympivch kampi
oene sporadisch nog wel con
tact. Maar Gerda van der
Kade-Koudijs houdt zich bij
dergelijke reünies steevast af
zijdig. „Jaloezie", beweren
boze tongen. „Nou ajuu, hoor",
reageert Fanny Blankers
nuchter „Ik heb echt geen
idee wat voor haar de aanlei
ding is. Werkelijk niet. Ik ver
wacht het niet. maar ik zou
het flink vinden als ze wél
naar Utrecht komt".
ROB LANGEVELD
Er is slechts één trap, die
Diego Maradona niet onder
controle heeft, de
vliegtuigtrap. Dat
noodzakelijke verbindingsstuk
tussen vertrekhal en
vliegmachine, daar heeft de
Argentijn aan broertje aan
dood. Vooral als hij zich in
Buenos Aires bevindt. Het
bestijgen van zo 'n ladder is
voor hem zo iets als het
beklimmen van de treden
naar de hel. Want Diego mag
dan in Italië onmetelijke
rijkdom vergaren, het liefst
ligt hij toch aan het strand in
Zuid-Amerika. Een cuba libre
in de ene hand en een half
dozijn donkere schonen in de
andere is natuurlijk ook verre
te prefereren boven de kleffe
zoenen van collega-voetballers
in Napels na een briljante pass
of een onvergelijkbaar fraai
doelpunt.
Die hang naar zee. zon en zilt
is Diego aan te zien. De toch al
gedrongen balgoochelaar toont
al jaren tekenen van
corpulentie, die hem eens
zullen doen uitdijen tot een
kogelrond kereltje. Wim van
Hanegem heeft eens gerept
van de conditie van een
wijkagent waar het ging om
het fysieke doen, waarin een
doorsnee profvoetballer
verkeert. De lichamelijke staat
van Maradona laat zich het
best vergelijken met die van
de eigenaar van een snackbar.
Die ovérigens ziin zaak al lang
en breed naar de verdoemenis
zou hebben geholpen als hij
even plichtsgetrouw zou zijn
als de Zuidamerikaanse bal-
virtuoos.
Maar vanaf deze week
verloopt alles vlekkeloos. Als
tenminste het verhaal van de
is. ontschoten, nog steeds
opgaat. Die riep ooit toen een
recalcitrante speler van hem
in de echt was verbonden dat
het daarna beter zou gaan. De
huwelijkse staat zou voor
ver an t woordelijkh eids besef
zorgen. Niet langer elke avond
stappen, achter de meiden aan
en aan Bacchus offeren; nee,
de sokken op tafel en een
avondje A VRO. Met
vrouwlief, de koektrommel en
de afstandsbediening binnen
handbereik.
Tot afgelopen dinsdag was het
bekendste handgebaar van
Maradona de beweging,
waardoor Engeland tijdens het
toernooi om de wereldtitel in
Mexico naar een kansloze
achterstand werd „gekopt".
Nu gebruikt Diego die arm
vooral om zijn bruid door
Napels te leiden.
Diego is getrouwd en
Argentinië heeft het geweten.
Bruid en bruidegom droegen
een outfit, die volgens goed
ingelichte bronnen in Buenos
Aires meer dan 60.000 gulden
heeft gekost. Peanuts
vergeleken bij het bedrag dat
het echtpaar moest uittrekken
om de gasten te laten
overkomen: 1,4 miljoen. Onder
hen president Carlos Menem,
die overigens een broer zou
kunnen zijn van Cesar Luis
Menotti, dank zij Maradona als
coach furore makend. Verder
de baas van Gullit, Van Basten
en Rijkaard, Berlusconi.
Alsmede de Napolitaanse
zangers Peppino di Capri,
Lucio Dalla en Vasco Rossi.
Toch waren er zelfs voor
Diego grenzen. Hij vond het
Sans Souci-paleis met twee ton
huur te duur en ook de band
Gipsy Kings, die voor een
muziekje 3,5 ton vroegen,
kwam de deur van het Luna
Park (voor niks) niet in. Maar
voor het overige klonk het
feest als een klok, die
overigens voor Maradona
meedogenloos verdertikt. Hij
is inmiddels rond de dertig en
besluit mogelijk zijn carrière
volgend jaar in Italië. Veel
langer doorgaan zal er voor
Diego waarschijnlijk toch al
niet inzitten. Je kunt niet
ongestraft aan het strand
blijven liggen, terwijl je
ploeggenoten zich op een
trainingsveld in het zweet
werken.
Ja, zo lang die pass perfect
aankomt en die goal er mooi
in vliegt, kun je je veel
veroorloven. Maar aan alles
komt een eind. Eens zal ook
Diego de rekening krijgen
gepresenteerd. Het is dan voor
hem. zijn mooie blondine
Zulema Yoma en zijn dotten
van dochtertjes Dal ma Nerea
en Gianina Dinorah te hopen
dat hij met zijn geld
zorgvuldiger omspringt dan
met zijn lichaam. Niet
iedereen kan een rentree
maken als Johan Cruijff. die
platzak de piste weer betrad
omdat slechte raadgevers hem
hadden uitgekleed Want toen
dat was gebeurd zat er geen
grammetje te veel op zijn lijf.
Fanny Blankers-Koen met de olympische fakkel die in Londen
werd gebruikt. Haar enige tastbare herinnering aan de gouden
tijden van weleer. foto: dijkstra
JV