Bewoners Pancras West kunnen auto niet kwijt I STAD OMGEVING uffrouw Annie al zestig jaar tussen de heren Leidse delegatie bezoekt Torun Voor zonzoekers dan (87) langereden nota van gemeente: Geen behoefte aan werving industrie AZL: geen spijkerharde grenzen voor harttransplantaties VRIJDAG 10 NOVEMBER 1989 PAGINA 13 EIDEN Een 87-jarige fiet- r uit Voorschoten is gister- iddag rond een uur in kritie- toestand overgebracht naar et AZL nadat hij was aange ven op de kruising van de eneraal Spoorlaan en de Ka- 1 Doormanlaan. Volgens de ilitie kreeg hij vlak na het igeluk een hartaanval. Over i oorzaak van het ongeval is eel weinig bekend. De politie eet alleen dat er een rode achtwagen bij was betrok- >n, die gaas en ijzerdraad irvoerde. Getuigen wordt irzocht contact op te nemen et de Voorschotense politie. Alcoholcontroles gaan door LEIDEN De Leidse politie gaat door met het houden van subregiona le alcoholcontroles. Gisteren kreejg de politie een brief van de hoofdofficier met het advies om doelgericht alco holcontroles op een laag pitje te zet ten, dan wel achterwege te laten. Dit naar aanleiding van een uitspraak van het Gerechtshof in Den Haag. „We moeten hierover een woord van verbittering uitspreken", vond poli- tievoorlichter D. Graveland vanoch tend. Leiden houdt in samenwerking met de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Verkeersveiligheid en de groep verkeer van de universiteit re gelmatig subregionale alcoholcontro les. Graveland: „Dat heeft ertoe ge leid dat er ruim 25% minder met al cohol op achter het stuur wordt gere- Demonstranten uren versleept LEIDEN De demonstranten die gistermorgen voor de abortuskliniek aan het Kort Rapenburg demonstreerden hebben hun actie tot kwart voor twee volgehouden. Tot half twee heeft de politie volgens woordvoerder D. Gra veland „vele malen met de tien demonstranten moeten schuiven". De tien, die zichzelf omschreven als „indivi duele christenen", blokkeerden vanaf half negen de toegang tot de kliniek. Ze gingen steeds in de deurope ning staan en wilden zo patiënten tegenhouden. Als ie mand naar binnen wilde kwam de politie in actie. De demonstranten lieten zich dan vallen en moesten ver volgens door de politie worden weggesleept. „Aanvankelijk zou de actie tot ongeveer 11.00 uur du ren. Toen dat uitliep, werd besloten dranghekken bij de ingang te plaatsen en de demonstranten te sommeren daarachter plaats te nemen", aldus Graveland. Toen zij te horen kregen dat ze eventueel afgevoerd zouden wor den als ze niet achter het hek zouden blijven, staakten ze hun actie. LEIDEN Het is niet zinvol om in Leiden gericht indus triële bedrijven te werven. Dat wordt gesteld in een ambtelij ke notitie van de gemeente. Daarin wordt gereageerd op een pleidooi van het CDA om de werkgelegenheid te stimu leren met een plan tot indus trialisatie. Volgens de ambtelijke reactie klopt het wel dat er in Leiden relatief weinig mensen in de industrie werken. In de prak tijk blijkt echter ook dat werk zoekenden niet uit zijn op ba nen in die sector. De groei van werkgelegenheid in handel, toerisme en kantoor de afgelo pen jaren sterk is gegroeid sluit aan op de behoefte van werkzoekenden. Ook mensen die eerder in de industrie en de bouw werkten, geven vaak een voorkeur op voor een an dere sector. In de notitie wordt ook gesteld dat er niet veel ruimte is in Leiden voor nieuwe industrie. De beschikbare bedrijfsterrei nen zijn voor een belangrijk deel ook nodig om de bestaan de industrie op te vangen bij verplaatsen of uitbreiding. Het stimuleren van de bestaande industrie zou de aangewezen weg zijn om de werkgelegen heid in die sector uit te brei- De verhoudingen tussen in dustrie en andere sectoren worden volgens de nota in Leiden scheefgetrokken door de aanwezigheid van universi teit en academisch ziekenhuis. Daardoor ontstaat direct en in direct veel werkgelegenheid buiten de industrie. Met die beide beeldbepalende instellin gen binnen de gemeente zou het niet mogelijk zijn het plaatselijke beeld van de werkgelegenheid te laten overeenkomen met het lande lijke. Opgemerkt wordt dat ook landelijk de industriële werkgelegenheid terugloopt. Tegelijkertijd zijn er de afgelo pen jaren in Leiden juist ba nen bijgekomen en is de werk loosheid fors gedaald. Wel is het zo dat relatief veel mensen met lage opleidingen werkloos MEER PLAATSEN VOOR VERGUNNINGHOUDERS ZIJN NOODZAKELIJK LEIDEN De parkeer- controle moet worden uitgebreid, het aantal parkeerplaatsen voor vergunninghouders ver groot en de Kaasmarkt als parkeerplaats behou den. Dat zijn enkele con clusies uit de gisteravond gepresenteerde enquête van de wijk Pancras West. Een forum be staande uit vertegen woordigers van de groot ste drie partijen in de Leidse gemeenteraad on derkende de problemen in deze buurt maar wist geen concrete oplossin gen aan te dragen. De enquête werd in mei in de wijk gehouden. Van de 350 autobezitters stuurden 133 hun formulier terug. Vol gens de onderzoekers is dit een duidelijk signaal dat de parkeerproblemen in de wijk bij veel bewoners hoog zitten en veel ergernis opwekken. Voor een handjevol belang stellenden, voornamelijk be staande uit bestuursleden van andere wijkverenigingen uit de binnenstad, werden de resultaten gisteren bespro ken. Onrechtvaardig Uit de inzendingen blijkt dat het aantal beschikbare par keerplaatsten voor de beta- lenden in de wijk veel te laag is. Er zijn slechts 80 plaatsen voor 250 vergunninghouders gereserveerd, die jaarlijks 180 gulden aan de gemeente be talen voor een „zekere" plaats in de wijk. „Men er vaart het als een zekere on rechtvaardigheid dat men moet betalen voor een par keerplaats die in werkelijk heid vaak niet kan worden geboden", aldus J. van Meij- gaarden, voorzitter van de wijkvereniging. Zo heeft 92 procent van de bewoners moeite met het vinden van een plaats op koopavonden maar ook voor meer dan de helft geldt dit op gewone avonden. Verder vindt tweederde van de be woners dat er vaker door de parkeerpolitie moet worden gecontroleerd. Hoe nijpend de situatie in de wijk is, geven gemaakte tel lingen aan waaruit blijkt dat het aantal parkeerplaatsen in de wijk overbezet is. Veel vuldig foutparkeren is hier een van de oorzaken van. De parkeergarages van Marca en Sanders geven geen oplossing vanwege de prijs die daar be taald moet worden en het feit dat ze niet dag en nacht geo pend zijn. Geconcludeerd wordt dat de garages geen reëel alternatief voor de be woners bieden. Over de parkeerproblemen in het algemeen zei het PvdA-raadslid T. van Rij dat als. mensen in Pancras West willen gaan wonen, ze zich moeten realiseren dat parke ren daar nou eenmaal een probleem is. Verder was hij het met P. Kliick (CDA) en E. Koldenhof (VVD) eens dat de parkeercontrole moet worden verscherpt maar over de financiering daarvan rezen ondelinge verschillen. Over de Kaasmarkt wilden de politici geen uitspraken doen. Pancras West wil dat de Kaasmarkt niet wordt be bouwd zolang het aantal par keerplaatsen voor de betalen de buurtbewoners niet wordt gegarandeerd. ÏEGENTIG EN NOG STEEDS EEN ONMISBARE HOSPITA SIDEN Ze is zelfs op uar negentigste nog on- isbaar voor „de heren", kt kwam juffrouw Annie ;ze week te weten toen uit Canada terugkwam. )e heren hebben me eel erg gemist. De was as verkleurd, ze vonden ;t stilletjes en ongezellig huis. Ze voelden zich lemaal eenzaam. Dus at dacht je, ze stonden e alle acht op Schiphol te wachten. In hun ïalrode jacks en met oemen", meldt de kam- oene „kamertje verhu- n". Dit jaar viert ze haar istigjarig jubileum als Dspita. Van de weerom- uit besloot ze voor het •rst in zestig jaar op va- intie te gaan. Naar Ca- ida. En ze kwam onge- honden en vol verhalen rug. iffrouw Annie is nog hele- aal vol van haar eerste va- Ïitiereis in zestig jaar. „Je et je eens indenken om op negentigste met het vlieg- ïg helemaal naar de andere nt van de oceaan te gaan. Ze apten er in Canada dan ook lmaal niets van", verhaalt nog immer zeer kwieke ispita pur sang. „Trouwens mensen daar geloofden al et eens dat ik negentig ben. e zeiden: ben je gek, je ziet uit als zestig. Nou ja, in het ïgels dan". anleiding voor de reis was de enlange smeekbede van lar twee nichtjes uit Canada, 'ijdens de grote reünie eind ptember ter gelegenheid van ijn zestigjarig jubileum, zei- n de heren dat ik nou einde eens moest gaan. Dat zou alle verrassingen die mij reid waren tijdens het feest n aardige verrassing zijn lor mijn Canadese nichtje dat Nederland was. Ik zou dan eteen mee terug kunnen idvinder e trip van een maand naar Juffrouw Annie bij het fotoboek van haar vakantie in Canada: „Ik dacht dat die politieagent een padvinder was". FOTO: WIM VAN NOORT haar familie is haar enorm be vallen. „Wat een enorm land, alles is er voor uitbreiding vat baar. We hebben honderden kilometers gereden en heel veel gezien. Weet je wat leuk was: winkels waar je bij wijze van spreken naakt en honge rig in kan lopen en waar je dan gevoed, gekleed en boven dien getrouwd weer uitkomt". De meeste indruk maakte een autochtone politieman. „Ik dacht eerst dat het een pad vinder was", lacht juffrouw Annie. „Mijn nicht heeft die man toen geroepen en we heb ben een praatje gemaakt. Hij vond het zo leuk dat ik op mijn 90ste nog op reis was ge gaan en al zestig jaar kamers verhuur, dat hij met me op de foto wilde. En ik heb van hem ook nog een officieel politie- insigne gekregen". Vol trots laat ze het glimmende klei nood zien. Een paar dagen na haar terug komst is ze al weer helemaal gewend aan de Hollandse klein-kneuterigheid. „De eer ste nacht kon ik vanwege het tijdsverschil maar niet slapen. Ik lag maar te woelen tot een uur of drie 's nachts. En toen versliep ik me ook nog tot half elf. De kapper stond toen aan de deur te bellen". Sindsdien geniet ze weer met volle teu gen van het gezelschap van haar „heren", zoals ze al zestig jaar „als ongetrouwde vrouw alleen" tussen de mannelijke kamerhuurders zit. Met plezier en heel veel om haal wil ze wel vertellen hoe ze in de kamerverhuur ver zeild raakte en hoe ze het er zestig jaar lang heeft volge houden. De verhuur begon in een voor de familie Van Dijk zwarte tijd. Vader Van Dijk verdronk als politieman. „En daar stond mijn moeder met haar kinderen en slechts een bescheiden pensioentje". Rijendik Besloten werd de drie kamers die het gezin over had te ver huren. Ook na een verhuizing naar de Johan de Wittstraat werd het verhuren voortgezet. „In 1932 konden we een huur huis betrekken aan de Oegst- geesterlaan. Dat is dit huis, want later werd de laan omge doopt in Boerhaavelaan. Het was een enorm huis. Mijn moeder wilde aanvankelijk al leen de benedenverdieping huren om daar met haar kin deren te gaan wonen. De huis baas wilde echter het boven huis erbij verhuren. Mijn moe der vond dat niet zo'n goed plan. Die zei: wat moet ik met al die kamers". Het eind van het liedje was dat moeder Van Dijk toch het hele huis huur de. Ze zou de kamers op de bo- venetages gaan verhuren. „Het verhaal deed de ronde, bij mevrouw Van Dijk zijn er kamers te huur. Zwart stond het, rijendik stonden de heren voor de deur. We hadden wel zés huizen kunnen vullen met studenten van Minerva", diept juffrouw Annie vlotjes op. „We zaten voor medicijnenstu denten dan ook aan de goede kant van de spoorlijn. Vroeger had je dat viaduct niet en dan stonden talloze studenten me dicijnen die in het ziekenhuis moesten zijn voor de bomen te wachten. Als ze bij ons zouden wonen waren ze van dat onge mak af". Er werden acht nette studen ten-heren geselecteerd, waar op er voor de 33-jarige Annie drukke tijden aanbraken. „Ik was naaister, maar daarmee stopte ik omdat het anders voor mijn moeder veel te druk zou worden". Die drukte was het gevolg van de service die Huize Van Dijk verschafte. „De heren hadden een klok met de gewenste wektijd aan hun kamerdeur hangen. Zo te gen zessen 's ochtends zei mijn moeder dan dat het tijd was om aan het werk te gaan. Ik liep dan langs de kamers en haalde de schoenen weg van de heren om ze gepoetst te hebben voordat ze weg moes ten. Intussen werden de heren gewekt, moest ik thee zetten en de ontbijttafel gereed ma ken. Als de heren dan weg waren haalde ik de bedden af, liet ik de kamers luchten en moest het huis worden schoon gemaakt. Tussen de middag werd de tafel weer gedekt voor de lunch en dan werd er 's avonds voor de heren ge kookt. Het leek hier wel een hotel, maar wel een goedkoop hotel. Mijn moeder vond dat we er niet rijk van hoefden te worden". Poetsbeurt Na 1951, het jaar dat de moe der van juffrouw Annie stierf, werd het met de service nood gedwongen minder. „Toen heb ik gezegd dat de heren maar voor zichzelf moesten gaan zorgen en dat vonden ze hele maal niet erg". Toch bleef er voor de immer bedrijvige hos pita genoeg werk over. Zo konden de huurders juffrouw Annie regelmatig zien soppen in het trappenhuis. „En ik klopte traplopers, en wat te denken van de tachtig koper en roeden die dan ook hard aan een poetsbeurt toe waren en het maaien van het gras in de voor- en achtertuin". Het woord dames komt juf frouw Annie niet of nauwe lijks over de lippen tijdens de spraakwaterval. Kwamen er dan geen dames in huis? „Nee, er kwamen geen dames in huis. We hebben het wel eens geprobeerd. We hadden er toen twee over de vloer. Een ervan was een hele lieve rusti ge meid, maar de andere was dermate druk en maakte zo veel herrie, dat was echt niks gedaan. Sindsdien houden we het op heren. Want ook voor hen geldt dat ze zich keurig en rustig moeten gedragen. Zo niet, dan ben ik niet voor de- poes. En dat weten ze". Van trouwen is het door al de drukte niet gekomen. „Maar denk niet dat ik daar spijt van heb. Ik kon mijn moeder en de klapt wel dat ze drie huwelijk saanzoeken resoluut naast zich neer heeft gelegd. „Hoewel het echt keurige heren waren hoor. En wat moest ik met ei gen kinderen; ik kreeg ze ge kleed en al in huis". Sinds vijf jaar is het echt zwa re werk echter taboe voor haar. Ze kwam in het zieken huis terecht, toen haar bloed- suikerspiegel opeens toren hoog werd. „Drie dagen ben ik buiten bewustzijn geweest, maar ik ben er bovenop geko men", meldt ze monter in haar knalrose jack, een presentje van haar Canadese familie. „Maar ik moest me echt kalm gaan houden. De heren doen nu dus het werk, ik was alleen nog wat voor enkelen van hen. Dat gaf haar de gelegen heid om voor het eerst in tien tallen jaren op vakantie te gaan. „Met de zorg die ik voor al die heren had, kón ik echt nooit weg", motiveert ze. „Maar ook daar heb ik geen spijt van. In deze ene maand in Canada heb ik echt zestig jaar vakantie ingehaald". ERIK HUISMAN loedspoor verraadt inbreker OORSCHOTEN Het kost- de politie van Voorschoten innacht weinig moeite om de eidse dader aan te houden enkele kledingstukken had stolen uit de etalage van een ipsalon/ boetiek aan het Jo in Vermeerplantsoen. Bij het irbreken van de dikke ruit ïd de man zich dusdanig ver- ond aan zijn arm dat hij een oedspoor achterliet. Dat leid- 5 naar de woning van een «mis, enkele honderden me- fs verderop. LEIDEN Het Acade misch Ziekenhuis Leiden (AZL) hanteert geen spij kerharde grenzen voor het uitvoeren van hart transplantaties. Dat ver telde de heer Dallinga, lid van de raad van toezicht van het ziekenhuis, gister avond tijdens een verga dering van de raadscom missie volksgezondheid. Hij deed dit naar aanlei ding van een brief van raadslid J. Laurier (Groen Links). Laurier reageerde op berich ten in de pers over het niet meer uitvoeren van harttrans plantaties bij personen die ou der zijn dan 55 jaar of perso nen die de Nederlandse taal niet voldoende spreken. Dal linga ontzenuwde deze geruch ten. „Er worden uitsluitend medische criteria gehanteerd. Die criteria zijn nodig want er zijn te weinig donorharten be schikbaar", zo zei hij. Er wordt onder meer gekeken naar de algemene gezondheidstoestand van de patiënt, zijn of haar slechte gewoonten, de instel ling en de leeftijd van de pa tiënt. De leeftijdsgrens is ech ter niet absoluut, aldus Dallin ga Een ander belangrijk criteri um is de communicatie tussen arts en patiënt. „Die communi catie moet goed zijn. De sug gestie dat allochtonen niet geo pereerd worden, omdat ze de Nederlandse taal niet beheer sen, is onjuist. Soms hebben we tolken nodig en die gebrui ken we dan ook. Er is geen sprake van dat mensen wor den uitgesloten", aldus Dallin ga. Voordat de leden van de com missie zich vergaloppeerden in een discussie die eigenlijk op landelijk niveau gevoerd moet worden, greep wethouder F. Kuijers in. „Je mag je als be stuurder niet inlaten met me dische handelwijzen. Daarvoor hebben we bijvoorbeeld de in spectie van volksgezondheid. Het AZL gaat uiterst zorgvul dig met deze materie om be sloot Kuijers. Maaike Nicola in Jazz on Sunday LEIDEN De groep Maaike Nicola Friends treedt zondag op bij Jazz on Sunday. De groep, die al drie elpees heeft gemaakt, heeft nog nooit in Leiden opgetreden. De bezetting is: Cock Schelvis (drums), Peter Krijnen (bas), Jan Rath (piano) en Ron van den Bergen (tenorsax). Maaike Nicola zingt. De band brengt voornamelijk mainstream jazz. Het optreden begint om 15.30 uur in café Cheers, Doelensteeg 11, Leiden. De toegangsprijs is ƒ10,- (niet leden), ƒ8,50 (studen ten/CJP) en ƒ7,50 (leden). LEIDEN Een vierkop pige Leidse delegatie brengt aanstaande dins dag een driedaags bezoek aan partnerstad Torun in Polen. De delegatie die bestaat uit burgemeester C. Goekoop, wethouder H. van Dongen en twee leden van de wergroep Leiden-Torun zal de steden band-verklaring officieel teke nen. Ongeveer anderhalf jaar geleden, op 9 mei 1988, werd besloten die band aan te gaan. Daarnaast wordt gesproken over de toekomstige invulling van de stedenband. Inmiddels zijn er al verschillende uitwis selingen geweest. Zo heeft een Poolse volksdansgroep in de 3- oktober optocht meegelopen, nam een Leids politieteam deel aan een voetbaltoernooi in Polen en is het koor van de Regenboogkerk in Torun ge weest om daar te zingen. Daarnaast ziin er plannen voor een uitwisseling van de Louise de Coligny scholengemeen schap en van een FNV-delega- tie. Ook wordt gewerkt aan een Poolse culturele week die in 1990 in Leiden moet wor den gehouden. Deze sportieve zonnebril met verwisselbare oorklemmen wordt van u na het op geven van een nieuwe abonnee. Deze ontvangt onze krant de eerste 14 dagen gratis. Noteer als nieuwe abonnee ingaande j Postcode/plaats: Telefoon (voor controle bezorging) j Deze ontvangt de krant de eerste twee weken gratis. Daarna wordt het abonnementsgeld betaald per maand automatisch betalen f 24,24 I kwartaal per acceptgiro f 72,34 i: i I Stuur deze bon in een open envelop postzegel met nodig - naar ^Leidse Courant. Antwoordnummer 998,2501 VC Den Haag. i Stuur als dank de zonnerbril naar Postcode/plaats: LU Ceidóe(3otrumt De Leidse Kaasmarkt enige jaren geleden. De bewoners van Pancras West willen niet dat de markt bebouwd wordt zolang er onvoldoende parkeerruimte is voor buurtbewoners met een parkeervergunning. FOTO: WIM VAN NOORT

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 13