„Oecumenische situatie
lijkt op Oost-Berlijn
Keuze nodig voor of tegen
slachtoffers van welvaart
ficidócGomcmt
brieven van lezers
CeidaeSotuuvnt
kerk
wereld
Historisch reisverhaal over
grondlegger christendom lage landen
Lawson-affaire maakt
einde aan rijk Thatcher
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
MAANDAG 6 NOVEMBER 1989 PAGINA i
Pax Christi: solidair met hervormers Oost-Europa
HILVERSUM De ledenvergadering van de rooms-katholie-
ke vredesbeweging Pax Christi Nederland heeft de nieuwe re
gering opgeroepen tot een beleid van politieke en economische
solidariteit met de hervormers in Oost-Europa. De regering zou
minstens vier keer zoveel financiële steun moeten geven aan
Polen als de 200 miljoen die tot nu toe is toegezegd. Op de We
reldbank en het IMF zou zij druk moeten uitoefenen om de
Sovjetunie tot deze organisaties toe te laten. De leden richtten
zich tot regering en het parlement naar aanleiding van de con
ferentie 'Leven in waarheid: katholieken in OostrEuropa', die
Pax Christi de afgelopen drie; dagen in Hilversum hield. De
deelnemers waren hoopvol-óver het hervormingsproces in hun
land, maar zij betreurden het dat de regeringen in het westen
zo talmen met steun.
Onverkorte uitvoering Milieubeleidsplan gevraagd
KAMPEN Het Nationaal Milieubeleidsplan moet onverkort
worden worden uitgevoerd. Het mag geen voorwerp worden
van 'aanpassingen' die de ernst van de bedreiging van het mi
lieu ontkennen. Dat standpunt verwoorden 47 voornamelijk
protestantse theologen in een brief aan kabinetsformateur
iLübbers. De brief is geschreven in het kader van de nationale
milieu-estafette 'De Groene Puzzel', een actie van het Lande
lijk Milieu Overleg, waaraan behalve milieubewegingen en an
dere maatschappelijke organisaties ook honderden mensen uit
de wetenschap deelnemen.
De theologen zijn hoofdzakelijk werkzaam aan drie univeris-
teiten: de Vrije Universiteit te Amsterdam, de Rijksuniversiteit
Utrecht en de Theologische Universiteit van de Gereformeerde
Kerken in Kampen.
Het is een knappe
vader die zijn eigen
kind kent.
W. Shakespeare
Ontslag van
gereformeerde
studentenpastor
gevraagd
AMSTERDAM Een
groep verontruste gere
formeerden, verenigd in
het Confessioneel Gere
formeerd Beraad (CBG),
heeft aangedrongen op
het ontslag van de stu
dentenpastor van de Vrije
Universiteit in Amster
dam, S. de Lange.
De aanleiding vormt de naar
de smaak van de gerefor
meerden „vrijmoedige inter
pretatie" van de bijbel door
De Lange. Dat meldt Ad Val-
vas, het weekblad van de VU.
De pastor kwam enkele we
ken geleden in opspraak door
een artikel in het dagblad
Trouw. Daarin werden de
persoonlijke associaties van
De Lange vermeld bij de bij
belse woorden „Neemt, eet,
dit is mijn lichaam", uitge
sproken bij het Laatste
Avondmaal. Deze hadden een
uitgesproken erotische lading.
De Lange maakt zich niet on
gerust over de dreigementen.
Hij is van mening dat de ver
ontruste groep contact met
hem had moeten opnemen,
„omdat je met een dwalende
broeder hoort te spreken". Hij
neemt niets terug van zijn
woorden. „Het zijn gewoon
wat gedachten die ik op een
speelse manier op papier heb
gezet."
De verklaring die de gerefor
meerde kerk van Amster
dam-Zuid dit weekeinde uit
gaf staat daar echter haaks op.
Daarin staat dat De Lange het
betreurt het dat hij de inzet
tingswoorden van het Avond
maal (Neemt, eet, dit is Mijn
lichaam) in verband heeft ge
bracht met erotiek. Hij erkent
dat de woorden van Christus
geen betrekking hebben op
seksualiteit en erotiek, maar
zinspelen op Zijn lijden en
sterven. De verklaring is ge
zonden aan een groot aantal
plaatselijke gereformeerde
kerken.
De Lange is als studentenpas
tor niet in dienst van de VU,
maar van de kerkeraad Am
sterdam zuid-oost, waar de
bezwaarschriften tegen hem
waren binnen gekomen.
Kerkendag Binnen de
Raad van Kerken tekent zich
overeenstemming af over het
houden van een tweede ker
kendag. Deze zou in 1992
moeten plaatshebben. Dan
worden niet alleen de Euro
pese binnengrenzen openge
steld, maar wordt ook her
dacht dat Columbus 500 jaar
eerder Amerika ontdekte. De
tweede kerkendag zou dienen
als Nederlandse afsluiting van
het conciliair proces voor ge
rechtigheid, vrede en behoud'
van de schepping. Er wordt
over gedacht een „besluitpro
cedure" op te stellen, waarbij
deelnemers aan de kerkendag
zichzelf bepaalde verplichtin
gen opleggen.
OUD-SECRETARIS FIOLET VAN RAAD VAN KERKEN:
HARLINGEN - "De oe
cumenische situatie in
Nederland lijkt bedroe
vend veel op de situatie
in Oost-Berlijn. De auto
riteiten houden de muur
in stand, terwijl de bur
gers massaal naar de vrij
heid trekken. De Ker
kendag in Utrecht was de
definitieve doorbraak van
de oecumene in Neder
land, maar zonder enige
bevestiging van de ker
kelijke autoriteiten".
Dit zei prof. dr. H. A. M. Fio-
let, oud-secretaris van de
Raad van Kerken in Neder
land, zaterdag in Harlingen
ter gelegenheid van het feit
dat daar de Werkgemeen
schap van Kerken te Harlin
gen twintig jaar geleden werd
opgericht.
Fiolet meende dat zonder oe
cumene het geloof gedegra
deerd wordt tot een partij-
ideologie, die bestaat uit ge
loofswaarheden en een ker
korde. "Dat is echter niet de
mentaliteit van Jezus Chris
tus. Hij is geen ideoloog. Hij
heeft geen partij gesticht".
Volgens de oud-secretaris van
de Raad van Kerken zijn "wij
vier eeuwen lang geloofslui
geweest". Na het concilie van
H.A.M. Fiolet
Trente en de synode van Dor
drecht in de 16e eeuw zijn de
geloofswaarheden van de ker
ken niet meer veranderd.
"Wij zijn niet meer bereid de
bijbel vanuit de krant te le
zen", meende Fiolet.
De Kerkendag in Utrecht,
heeft volgens hem duidelijk
gemaakt dat de oecumene be
zig is afscheid te nemen van
de kerk met haar onwrikbare
geloofsbelijdenis en kerkorde.
"De kerken waren in Utrecht
afwezig. De kerkleiders wa
ren wel aanwezig, maar ze
hadden niet de moed om te
verklaren dat 18.000 christe
nen de eenheid hadden her
vonden en feestelijk beleef
den. Het ging ten diepste om
de manifestatie van de 'ene
kerk van Jezus Christus".
Illegaliteit
Dit kerk-zijn mag niet in de
kerkelijke illegaliteit gedron
gen worden. Fiolet doelde
hierbij op de aangepaste vie
ring van de tafel van brood
en wijn. Om niet in de proble
men te komen, hadden de or
ganisatoren van de Kerken
dag besloten om in plaats van
het delen van brood en wijn
te kiezen voor het aan elkaar
doorgeven van druiven. "De
heilige symbolen van brood
en wijn zijn", aldus Fiolet,
"verkwanseld voor het door
geven van druiven en het op
richten van een regenboog".
Fiolet gaf een aantal voor
waarden voor de nieuwe oe
cumenische kerk. Een daar
van luidde dat de kerkelijke
verdeeldheid niet meer moet
gelegitimeerd worden met
een beroep op de bijbel. Fio
let: "Het geloof is een gave,
geen grond voor uniforme
ring in geloofsbelijdenissen en
kerkstructuren. We moeten
het geloof niet stollen; dan
maken we het kil en onleef
baar". Vervolgens stelde hij
dat de geloofsontmoeting met
Jezus Christus voller is dan
welke kerkopvatting ook. Ge
loofsgemeenschappen moeten
elkaar niet uitsluiten in hun
anders zijn. Iéder is van
Christus. De ander is in zijn
anders zijn niet de mindere.
Tenslotte zullen in die ene
pluriforme kerk toch grenzen
moeten worden gesteld. Deze
grenzen kunnen niet door
mensen worden vastgesteld.
God heeft het laatste woord.
Fiolet: "Luther had de bullen
van de R.-K. Kerk moeten te
rugsturen. De kerk had het
moeten uithouden tot het pro
ces zich uitgekristalliseerd
had. De kerk moet een vrije
landingsbaan zijn voor de
werking van de Geest".
GERRIT GEERDS
PROF. K.A. SCHIPPERS OP DIAKONALE DAG:
UTRECHT „Liefda
digheid is het surrogaat
van liefde, het aftreksel
van een in wezen onver
schillige kerk en ze heeft
wat dat betreft veel boter
op het hoofd".
Dat zei prof. drs. K.A. Schip
pers (Kampen) zaterdag tegen
meer dan elfhonderd her
vormde en gereformeerde di
akenen die hun jaarlijke lan
delijke ontmoetingsdag hiel
den.
Prof. Schippers sprak over
een keuze waarvoor diakenen
worden gesteld: wel of niet de
weg inslaan naar de mensen
binnen en buiten de kerk die
niet gezien, noch gehoord
worden; die niet bevorderd of
gepensioneerd worden. Barm
hartigheid en gerechtigheid
zijn de trefwoorden, aldus
Schippers. Het zijn woorden
die van God komen; (kerk-
)mensen ontkrachten ze vaak
tot liefdadigheid. „Wat heb
ben we wij ze uitgehold, die
woorden".
De diakenen hebben nieuwe
kansen, vond Schippers:
„Dwars door het Nederlandse
volk loopt een scheidingslijn.
Aan de ene kant de mensen
die profijt trekken van de
welvaart en wachten op be
lastingverlaging en aan de an
dere kant de mensen die
slachtoffer zijn van de wel
vaart en voor wie het maar
afwachten is of hun vijftien
procent achterstand ooit zal
worden ingehaald".
Schippers bond de diakenen
op het hart een keuze te ma
ken: „De vraag is wat de dia
ken kiest. Functioneren als
een moderne Sinterklaas (lief
dadigheid) of als bondgenoot,
iemand die partij kiest en op
komt voor recht". Echt diako-
naat verschanst zich niet ach
ter kerkelijke grenzen: „dat
er bondgenoten zijn buiten de
kerk (politiek, actievoerders,
vakbond) verheugt de kerk.
Er kunnen immers geen
bondgenoten genoeg zijn tot
dat recht is gedaan en alle
mensen waardig kunnen le
ven", aldus prof. Schippers.
Ds. A. Romein, scriba van de
hervormde Provinciale Kerk
vergadering (PKV) in Gelder
land bond de diakenen op het
hart vooral te blijven zorgen
dat diakenen blijven strijden
voor de verliezers in de sa
menleving, met name richting
overheid die voor deze men
sen een bijzondere verant
woordelijkheid heeft. Tegelij
kertijd is die strijd een volks
zaak. Kerkleden zijn in het
algemeen ver afgedreven van
de zwaksten in de samenle
ving, vond ds. Romein. De ac
tiviteiten („we hollen van de
ene vergadering naar de an
dere") zijn vooral naar binnen
gericht. Te weinig komt het
tot echte ontmoetingen met
de zwaksten. De PKV-secre-
taris pleitte voor vaste ont
moetingspunten in wijjc, dorp
of stad waar de zo noodzake
lijke ontmoeting kan plaats
vinden, „in de hoop dat isole
ment en verbittering worden
doorbroken", aldus ds. Ro
mein.
Drs. R. Rahman, hoofd van
het hervormde Werelddiako-
Prof. K. A. Schippers
FOTO: PERS UNIE
naat roerde in haar bijdrage
de relatie met zwaksten in de
derde wereld aan: „Voeten
van mensen in de derde we
reld zitten onder de modder
van de rijstvelden en onder
het straatvuil van de moderne
wereld. Durven wij die voe
ten wassen en durven wij de
reuk van armoede opsnuiven?
Of staan we klaar met par
fum, uit angst voor de geur
van een ander mens?"
Paus keert zich tegen drugs
Paus Johannes Paulus II sprak gisteren op het Sint Pieters
plein in Rome zo'n twintigduizend demonstranten toe die zich
verzetten tegen de handel in en het Italiaanse beleid rond
drugs. foto: epa
„Willibrord tussen Ierland en
Rome" KRO-documentaire van
Hans Wynanda. Uitzending van
avond op Nederland I van 22.40 tot
23.30 uur.
HILVERSUM Al vanaf
zijn geboorte was de Iers-an-
gelsaksisch monnik en Ro
meins bisschop Willibrord
voorbestemd om een heilige
te worden. Immers, Willi-
brords biograaf Beda be
schreef een droom van zijn
moeder, waarin zij een maan
aan de hemel zag verschijnen
als een grote vuurbal.
Plotseling daalde de maan als
een steen naar beneden, ze
slikte hem door en voelde een
innerlijke gloed. Daarop
vroeg ze een wijze priester om
uitleg, die haar droom als
volgt verklaarde. De maan,
die ze zo plotseling uit het
niets zag verschijnen, symbo
liseerde haar zoon, die ze die
nacht ontvangen had. Deze
zou met het licht van zijn
overtuiging de duisternis van
angst en onwetendheid ver
drijven. Hij zou schitteren als
de gloed van de volle maan
en véle ogen zouden op hem
gericht zijn.
Met die historische overleve
ring begint Hans Wynands
zijn documentaire „Willibrord
tussen Ierland en Rome", die
de KRO vanavond in het ka
der van de Willibrordjaar, het
herdenkingsjaar van de r.k.
Kerk en de Raad van Kerken,
uitzendt.
Wynands neemt in zijn docu
mentaire de kijker mee naar
Ierland, Nederland, Luxem
burg, Denemarken en Italië.
Aan de hand van beelden van
Ierse kloosterruïnes, resten
van het klooster in Echter-
nach, van Utrecht en Rome,
en door de uitleg van histori,
een keltoloog en een archeo
loog schetst hij zo een beeld
van het leven en het werk
van de Ierse monnik, die Ne
derland kerstende. Geen dro
ge opsomming van de feiten,
maar een historisch reisver
haal, een tocht langs de plaat
sen die „de grondlegger van
het christendom in de lage
landen" in zijn leven heeft
aangedaan.
Aantekening
In het jaar 690 belandde Wil
librord met twaalf metgezel
len (in navolging van Chris
tus met zijn apostelen) bij
Katwijk aan land. We weten
dat door een korte biografi
sche aantekening die Willi
brord op zijn kalender maak
te. „In het jaar 690 na Chris
tus, kwam ik, Willibrord,
over zee, naar het land der
Franken. En in het jaar 695
ontving ik, ofschoon onwaar
dig, in Rome de bisschopswij
ding uit handen van paus Ser-
gius. Nu in het jaar 728 leeft
Willibrord voorspoedig en ge
lukkig". Zijn kersteningswerk
verrichtte hij in de duinstreek
van het moerassige Noord en
Zuid-Holland en op de hoge
zandgronden in Limburg en
Brabant, alwaar hij de neder
zettingen en de magische
plaatsen bezocht waar de hei
dense bevolking van oudsher
hogere machten vereerde en
hij de heidense heiligdommen
omverhaalde of ze omvormde
tot christelijke symbolen. Spo
ren daarvan laat Wynands
zien in het Luxemburgse Bol-
lendorf, waar Willibrord ooit
zijn abdij stichtte: de sokkel
van een omvergehaald Ro
meins beeld en een tot Iers
kruis omgevormde menhir.
Bij zijn prediking zocht Willi
brord de steun van de Franki
sche hofmeier Pippijn en het
hoogste gezag in Rome. Paus
Sergius II stelde hem aan tot
bisschop van de Franken,
wees Utrecht als de bisschops
zetel aan, en gaf hem liturgi
sche boeken en een aantal re
likwieën van heiligen, marte
laren en apostelen, voor de
kerken, die Willibrord wilde
bouwen.
Martelaarsideaal
Het zendingswerk van deze
stichter van de Nederlandse
kerk kwam voort uit een ty
pisch martelaarsideaal van
deze angelsaksische monni
ken. De Ierse historicus kar
dinaal T.O Fiach verklaart in
de film dat Ierland geen mar
telaren gekend heeft die hun
bloed hadden vergoten om
wille van het christendom.
Volgens de kardinaal ontwik
kelde een Ierse theoloog daar
om een „witte" en een „groe
ne" martelaarstheologie. Het
„groene" martelaarsschap
hield een leven in van ver
sterving, kuisheid, vroomheid
en het opgeven van de dingen
die dierbaar zijn, terwijl het
„witte" martelaarschap eruit
bestond huis, familie, vrien
den en het land te verlaten
om nooit weer terug te keren:
een voortdurende pelgrim
stocht in naam van Christus
(„pro Christi nomine peregri-
nari"). De Ierse monniken
zwierven uit naar afgelegen
plaatsen in Ierland, Schot
land, de Shetland-eilanden,
Groenland en de lage landen
bij de zee. „Het evangelisatie
proces van Willibrord is dus
een eindpunt van een langere
ontwikkeling", aldus kardi
naal Fiach.
Twaalf eeuwen later is er een
opleving van de belangstel
ling voor Willibrord te be
speuren. Dr. A. Muskens, his
toricus en rector van liet Ne
derlands college, in Rome,
zoekt aan het eind van deze
KRO-documentaire de ver
klaring voor die hernieuwde
belangstelling in een algeme
ne heimwee, een behoefte van
de mens om te leven in grote
re verbanden dan alleen maar
in zijn eigen land. „Politieke
grenzen vallen weg, men
spreekt over één Europa, over
één culturele geschiedenis
van het Europese volk. Men
wil graag teruggrijpen naar de
tijd dat we één waren en al
die grenzen van de verschil
lende naties nog niet beston
den. Willibrord is met al zijn
contacten een aansprekend
voorbeeld uit het verleden,
waarin Europa één was en
men zich overal thuisvoelde".
THEO KRABBE
Pagina 6: Mgr. Bar opent
Willibrordjaar in Oegstgeest
Dramatische ontwikkeling in DDR
TERWIJL de betogingen in Oost-Duitsland nog steeds in
omvang en felheid toenemen en de vluchtelingenstroom
naar West-Duitsland onverminderd voortduurt, zijn er aan
wijzingen dat zich deze week in de DDR nieuwe en ingrij
pende politieke ontwikkelingen zullen voordoen. Het plei
dooi dit weekeinde van de Oostduitse minister van cultuur
Hans-Joachim Hoffmann, alle leden van het politburo te la
ten opstappen, is méér dan zomaar een losse opmerking van
een in het 'nauw gedreven politicus.
HOFFMANN is behalve minister van cultuur tevens lid var^
het centrale comité, dat de macht heeft de leden van het po
litburo het dagelijks bestuur van de partij aan de kant
te zetten. Het feit dat het staatspersbureu ADN het pleidooi
van Hoffmann wereldkundig heeft gemaakt, wijst erop dat
invloedrijke Oostduitsers zijn standpunt delen. Het ziet er
daarom naar uit dat op een vergadering van het centrale co
mité, dat van woensdag tot en met vrijdag in Oost-Berlijn bij
eenkomt, het vonnis over het politburo zal worden voltrok
ken.
De wereld is getuige van het complete bankroet van het
communistische systeem. Gesterkt door de Russische glas
nost- en perestrojka-beweging neemt het verzet in de landen
van het Oostblok tegen de dictatuur toe. Het één-partijsys
teem kraakt in al zijn voegen. In Hongarije en Polen hebben
de tot voor kort almachtige communistische partijen het al
niet meer alléén voor het zeggen.
In de DDR is het verzet tegen het regime nog sterker. De
machthebbers dreigen er onder de voet te worden gelopen.
Beloftes en toezeggingen de oppositiebeweging Neues Forum
te legaliseren en reis- en emigratiemogelijkheden te verrui
men, blijken niet voldoende om de rust enigermate te doen
terugkeren. Dat geldt ook voor het aan de kant zetten van
partijbonzen, onder wie de vrouw van de al eerder afgevoer
de partijleider Honecker. Het is de vraag of het pleidooi van
minister Hoffmann zo spoedig mogelijk een nieuwe regering,
te vormen teneinde de nieuwe partijleider Egon Krenz een
kans te geven hervormingen door te voeren, al niet te laat
komt.
TEGEN deze achtergrond krijgt de onverwachte vervroe
ging met een half jaar van de topontmoeting tussen president
Bush en zijn Russische ambtgenoot Gorbatsjov een steeds
grotere betekenis. Vooral van Amerikaanse zijde is bena
drukt dat het slechts om een informele minitop zal gaan,
waarop de eigenlijke topconferentie van volgend voorjaar zal
worden voorbereid. Gaandeweg zal echter niemand meer het
belang van de bijeenkomst op dit moment onderschatten. Het
is van het grootste belang, dat de leiders van de twee mach
tigste landen ter wereld elkaar begin december eens diep in
de ogen kijken.
SlNDS het aantreden van George Bush als president van de
VS heeft Gorbatsjov herhaaldelijk op een snelle topontmoe
ting aangestuurd, maar zijn Amerikaanse ambtgenoot heeft
die boot lange tijd angstvallig afgehouden. Hij wilde pas een
ontmoeting met Gorbatsjov als er na een degelijke voorberei
ding nieuwe ontwapeningsakkoorden konden worden afge
sloten. Bush voelde er niets voor om, zoals zijn voorganger
Reagan is overkomen, tijdens het topoverleg platgewalst te
worden met totaal nieuwe voorstellen.
VERWACHT mag worden dat de twee leiders elkaar nu op
de eerste plaats zullen bijpraten over de ingrijpende verande
ringen die zich de afgelopen weken en maanden in het Oost
blok hebben voltrokken. Gorbatsjov zal daarbij ongetwijfeld
het meest aan het woord zijn. Zijn 'perestrojka' in de Sovjetu
nie heeft in het gehele Oostblok zo'n stormachtig domino-ef
fect gehad, dat niemand de afloop al met zekerheid kan
voorspellen.
De ontwikkelingen in Oost-Duitsland zijn daarbij het meest
dramatisch. Meer dan elders in het Oostblok brengen ze het
risico met zich mee van onberaden stappen van de haviken
onder de machthebbers om alsnog te trachten de hervor-
mingsdrang een halt toe te roepen. Zo'n poging nu nog het tij
te keren zal tot mislukken gedoemd zijn. De gevolgen ervan
zouden er echter niet minder ernstig om kunnen zijn.
(Van onze correspondent
Roger Simons)
LONDEN De politieke situ
atie waarin de Britse premier
Thatcher is beland door het
plotse ontslag van Nigel Law-
son als minister van financiën
wordt alsmaar hachelijker.
Thatcher zegt nu zelf dat ze
ontslag zal nemen na de vol
gende parlementsverkiezin
gen.
Vroeger blufte ze altijd dat ze
gemakkelijk nog een vijfde
ambtsperiode zou aandurven.
Ze geloofde werkelijk dat ze
eeuwigdurend was. Maar het
ontslag van Nigel Lawson en
de deining die daardoor werd
veroorzaakt hebben haar ken
nelijk tot het besef gebracht
dat haar rijk bijna uit is. Het
Thatcher-moreel schijnt een
lelijke knauw te hebben ge
kregen.
De controversiële premier ont
hulde haar plan om al op te
stappen na de komende parle
mentsverkiezingen in een
vraaggesprek met de nieuwe
Londense zondagskrant The
Sunday Correspondent. De
volgende parlementsverkie
zingen moeten op zijn laatst
door haar worden uitgeschre
ven in de eerste helft van
1991. Premier Thatcher vertel
de gisteren in The Sunday
Correspondent dat haar partij
tegenwoordig over voldoende
geschikte elementen beschikt
die van haar „de toorts" kun
nen overnemen. Iets dergelijks
zou zij voor het incident Law
son nooit hebben gezegd.
Politieke waarnemers in Lon
den beschouwen Thatchers
andere toon als een duidelijk
teken dat ze een voorwendsel
zoekt om te kunnen vertrek
ken zonder gezichtsverlies.
Thatchers geloofwaardigheid
werd gistermiddag opnieuw in
opspraak gebracht. Nigel Law
son, de ex-minister van finan
ciën, verklaarde in het „Brian
Walden Interview" dat hij de
premier een goede kans had
gegeven om zich te redden. Hij
zou zijn ontslag niet hebben
ingediend als zij haar economi
sche goeroe, Professor Sir
Alan Walters, de laan uitstuur
de voor het jaar om was. Maar
Thatcher hapte niet toe. Ze
weigerde Walters te ontslaan,
wat tot gevolg had dat Lawson
meteen opstapte en zij zelf in
diskrediet werd gebracht.
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden
stukken te bekorten
Bedrijfsovernames (3)
Best mogelijk dat met name
werknemers soms ingenomen
zijn met overname van de
vennootschap door een dyna
mischer management, zoals
een briefschrijver stelt. Maar
dat mag nauwelijks 'n criteri
um heten. Welbeschouwd im
mers zijn de werknemers er
nog altijd ten dienste van het
bedrijf, en niet andersom. Zij
zijn te allen tijde vrij naar een
minder 'vastgeroest' bedrijf
over te stappen. Zo ook let
niets degene die ziet dat een
bedrijf 'stom' geleid wordt, om
er een slim geleide concurre
rende onderneming naast te
bouwen, indien overname on
gewenst blijkt. De grote vraag
is namelijk wat Joep van den
Nieuwenhuijzen zal doen in
dien een bod op zijn zaakjes
wordt uitgebracht. Zal dan
niet alles in het werk gesteld
worden, om te voorkomen dat
deze van de ene dag op de an
dere zijn levenswerk kwijt is?
N. Pleumekers,
DEN HAAG.
