Samen op Weg- partners
sluiten compromis
over financieel beheer
£eidóc6ouront
Conciliair Proces dreigt in te zakken
Geestelijke adeldom en wereldlijke macht
Ziekenhuis
kerk
wereld
brieven van lezers
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
SaidóaQowumt
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1989 PAGINA 2 F_
door Marinus van der Berg
De man die zo vriendelijk was
mij bij de ingang van het
ziekenhuis op te halen, opdat ik
op tijd op de volgende
afspraak kon zijn, sprak er zijn
vreugde over uit nog nooit als
patient in een ziekenhuis
geweest te zijn. Volgens hem
was het mooi 'dat die dingen er
zijn' maar hij maakt er liever
geen gebruik van. Veel mensen
denken bij ziekenhuis aan pijn,
aan angst, aan verdriet, aan
dood misschien zelfs. Een
ziekenhuisopname wordt met
spanning tegemoet gezien. Er
zijn mensen die vragen om een
kaars op te steken, om een
gebed. Dat is een vraag om
veiligheid en houvast. Het
moderne ziekenhuis heeft het
gezicht gekregen van moderne
technieken, van veel kunnen.
Aan de ene kant heeft dat het
vertrouwen versterkt, tot
ongelooflijke hoogte zelfs,
maar aan de andere kant is de
schrik toegenomen. „Je bent
er een nummer. Ze
experimenteren er met je. Ze
houden je te lang in leven. Er is
geen aandacht." De vreugde
van de man die me ophaalde
kan ik me wel goed voorstellen.
Toch is er dagelijkse realiteit
van mensen die wel in het
ziekenhuis komen of een
ziekenhuis kiezen. Ze willen
een goed ziekenhuis, maar wat
is een goed ziekenhuis, wat is
een goede dokter? Wat is
goede geneeskunst? Deze
vragen worden in onze tijd
weer sterker gehoord. Niet
alles is goed. Er is een besef
dat techniek niet het hele
antwoord is. Er is weer vraag
om een menselijk gezicht in de
gezondheidszorg. Is het
daarom alleen toeval of uiting
van een nieuwe tijdsgeest dat
het Streekziekenhuis in Almelo
sindskort heet: 'Twenteborg'.
Ik heb wel het nodige
commentaar gehoord over
deze naams-toestand. Alle
briefpapier moet en nog veel
meer. Er zullen wel mooie
woorden aan het koude buffet
zijn gesproken. Het heeft veel
gekost in een tijd van
bezuiniging. Terughoudende
reacties. Inleefbaar, maar als
betrekkelijke buitenstaander
werd ik toch verrast door de
naams-keuze. 'Borg' heeft
verwantschap met bergen,
herbergen, veiligheid,
vertrouwen. In een 'borg'
konden mensen vroeger ook al
vluchten, als het tenminste een
gastvrije en open plaats was.
Hier begint het dubbele. Het
kan ook een andere kant op.
Een ziekenhuis in Almelo heeft
zichzelf een nieuwe naam
gegeven, maar de beslissende
vraag is de oude vraag: 'wat
zegt een naam.' Het kan een
mooie etiket zijn op een lege
doos, maar het kan ook het
vermoeden geven van een
boeiende inhoud. Zo ben ik
door die nieuwe naam
nieuwsgierig geworden naar de
toekomstige en al aanwezige
inhoud. Veel mensen zoeken in
het ziekenhuis niet alleen
vakbekwame hulp, maar ze
hopen ook en hebben ook
recht op persoonlijke
aandacht. Een dokter die
Juistert, die zich fatsoenlijk
voorstelt, die niet doet alsof hij
de koning of zij de koningin is.
Een broeder of een zuster die
de tijd dat hij of zij bij een zieke
is, laat merken ook de mens te
zien. De röntgenlaborante die
niet alleen de foto's ziet, maar
ook even de gespannen ogen.
Mensen die mensen zien. Veel
mensen vragen in onze tijd een
nieuwe aandacht voor de
laatste levensvragen. Vragen
die de grenzen van dood en
leven raken. Sommigen
hebben angst. Allen willen
serieus gehoord worden. Dat
vraagt om een stijl van omgang
die de kunst van het
aandachtige luisteren kent. Het
ziekenhuis is een plaats waar
veel met de mens kan
gebeuren. Waar veel oud en
nieuw verdriet om ruimte
smeekt. Het ziekenhuis in
Almelo waar ik net op doelde
heeft niet voor een technische
naam gekozen. Misschien zal
het ook in de toekomst niet de
meest technische snufjes in
huis hebben. Ze heeft een
naam gekozen die een belofte
in zich draagt. De belofte dat er
gewerkt wordt vanuit een
persoonlijke benadering, die
veiligheid en eerbiedig respect
voor elke persoonlijke
benadering, die veiligheid en
eerbiedig repect voor elke
persoon waarborgt. Het is een
naam vanuit een zich
vernieuwende tijdsgeest. Ik
hoop van harte dat dit ook heel
serieus genomen zal worden en
merkbaar zal zijn in een zich
vernieuwende zorgverlening en
eerrzich vernieuwende
opvatting over geneeskunde.
Persoonlijk ken ik een aantal
medewerkenden van het
ziekenhuis die deze geest in
zich dragen en dat geeft
vertrouwen.
Paus prijst oecumenische samenwerking
UTRECHT Paus Johannes
Paulus is zeer verheugd over
de samenwerking tussen de
kerken in het kader van het
Willibordjaar. Niet alleen zal
de herdenking van de komst
van Willibrord naar Neder
land 1300 jaar geleden en zijn
sterven 1250 jaar geleden een
aansporing vormen om voort
te gaan op de weg naar een
heid onder de christenen. Ook
zal de nieuwe evangelisatie
van Nederland, waar het
„licht van het geloof" net als
in vele andere landen in het
westen door onverschilligheid
en verwereldlijking wordt
verduisterd, door de samen
werking tussen de kerken
doelmatiger en vruchtbaarder
kunnen zijn, zo laat Johannes
Paulus weten in een brief aan
de bisschoppen en andere ge
lovigen in Nederland en Lu
xemburg. Het Willibordjaar
kan de Nederlandse katholie
ken ervan doordringen, dat
de kerk die Willibrord in ons
land stichtte, een onverdeelde
gemeenschap was, zo meent
de paus. Zij gaan dan mis
schien „oprecht en diep
gaand" nadenken over de be
ginselen die an de eenheid
van de christelijke gemeen
schap mogelijk maken.
De grote talenten
begrijpen de ware
passies en
respecteren ze.
DEN HAAG Het be
gint erop te lijken dat een
van de grootste struikel
blokken in het samen-op-
weg-proces, de kwestie
van het financieel be
heer, binnen afzienbare
tijd terzijde kan worden
geschoven. De Raad van
deputaten Samen op Weg
heeft een regeling ont
worpen die een brug
moet slaan tussen de ver
uiteen liggende beheers
vormen van gereformeer
den en hervormden. De
regeling wordt in novem
ber aan de combi-synode
voorgelegd.
Volgens ds. B. J. Aalbers,
secretaris van de Raad,
vormt de regeling het
sluitstuk van de tussenor-
de, de kerkordelijke re
geling voor samen-op-
weg-gemeenten zoals die
op dit moment functio
neert in afwachting van
een definitieve kerkorde.
In deze tussenorde is tot
nu toe geen regeling op
genomen inzake het fi
nancieel beheer, hetgeen
heeft geleid tot het stroef
verlopen van het samen-
op-weg-proces.
Volgens ds. Aalbers is de
regeling een compromis
tussen de hervormde en
gereformeerde huishou
ding. Die liggen in twee
zaken ver uiteen. Bij ge
reformeerden stelt de
kerkeraad en niet de
commissie van beheer de
financiële begroting vast.
In hervormde gemeenten
heeft de kerkvoogdij het
laatste woord.
Wanneer een hervormde
kerkeraad het met de be
groting niet eens is, kan
hij in beroep gaan bij een
provinciaal college. Daar
ligt dan meteen het twee
de probleem, aangezien
gereformeerden een der
gelijke vorm van boven
plaatselijk toezicht niet
kennen.
In de nieuwe regeling
stelt de kerkeraad van
een samen-op-weg-ge-
meente de begroting vast.
Indien er conflicten of
onenigheden over die be
groting ontstaan, is het
college van beheer - de
naam van de samen-op-
weg-variant van de her
vormde kerkvoogdij en
de gereformeerde com
missie van beheer - ge
rechtigd beroep aan te te
kenen bij een Provinciaal
College van Advies. Van
dit College zullen er ne
gen gevormd worden in
Nederland. Bij routine
kwesties heeft het Colle
ge een adviserend karak
ter. Uitspraken die inzake
conflicten worden ge
daan, zijn echter bindend.
De nieuwe regeling bete
kent zowel 'pijn' bij her
vormden als bij gerefor
meerden, aldus ds. Aal
bers. Voor hervormden
zullen bestyur en beheer
dichterbij elkaar komen
te liggen dan voorheen.
Gereformeerden dienen
overtuigd te worden dat
een zekere vorm van toe
zicht op een gefedereerde
gemeente noodzakelijk is.
Prof. D. c. Mulder. FOTO: SP
OJEC schort
overleg op
DEN HAAG Het Overleg
orgaan van Joden en Christe
nen in Nederland (OJEC)
heeft het regelmatige overleg
met de Raad van Kerken in
Nederland opgeschort. Het is
voor het OJEC volstrekt on
aanvaardbaar dat de voorzit
ter van de Raad, prof.dr. D.C.
Mulder, als spreker optreedt
bij een door de PLO georgani
seerde viering op 23 novem
ber a.s. in het Congresgebouw
in Den Haag. De PLO her
denkt dan dat twee jaar gele
den de intifada, de opstand in
de bezette gebieden, begon en
dat een jaar geleden de Pale
stijnse staat werd uitgeroepen.
Het OJEC heeft er zich vooral
aan gestoten dat de vertegen
woordiger van de PLO in ons
land zich in de brief ter aan
kondiging van de bijeenkomst
de vertegenwoordiger van de
staat Palestina noemt, een
staat die, aldus het OJEC, niet
bestaat. Het OJEC vindt nu
dat de Raad de staat Israël
niet langer erkent.
DRIEBERGEN Het
.derde jaar van het Conci
liair Proces (CP) het
jaar van van verbreding -
zakt weg. Op veel plaat
sen is onzekerheid over
de vraag hoe men verder
moet nu de Kerkendag
(van september jongstle
den) voorbij is.
Dat bleek gisteren tijdens
de huishoudelijke verga
dering van de Sint Willi
brord Vereniging, de
katkholieke organisatie
voor oecumene.
Secretaris dr. T. Brattinga be
vestigde de zorgelijke geluiden
die hij van diverse leden hoor
de. Het aantal bijeenkomsten
dat wordt gewijd aan de op
roep van de Raad van Kerken
om aandacht te geven aan
vrede, gerechtigheid en heel
heid van de schepping is sterk
gedaald. Er is ook nauwelijks
begeleiding van plaatselijke
groepen, werd geconstateerd
en eigenlijk is er opnieuw
sprake van „mist" over hoe
het moet, net als dat het geval
was bij de start van het CP.
Een van de aspecten van het
CP is het sluiten van bondge
nootschappen (het maken van
concrete afspraken over ver
anderingen in het leefpatroon
naar aanleiding van de the
ma's) blijkt moeilijk uit te voe
ren: bijvoorbeeld met wie sluit
je bondgenootschappen en
hoe? Brattinga: „Wij adviseren
mensen hun doelstellingen
niet te hoog te stellen; blijf
maar dicht bij huis. Probeer je
af te vragen wat je geloof, ver
vat in de teftmen van het Con
ciliair Proces voor jou beteke
nen, op de plaats waar je
staat". Hij voegde eraan toe:
„Ik doe liever niet mee met
pogingen om de Nederlandse
samenleving om te turnen.
Voor mij is van meer belang
de vraag: wat betekent het CP
voor mij als ik in de winkel
van de slager sta? Zo concreet
en zo dicht bij huis moet je het
voorlopig maar houden, vind
ik".
De twee vrouwelijke leden
van de stuurgroep CP dreigen
op te stappen, zo werd in
Driebergen meegedeeld. De
stuurgroep (25 mannen en
twee vrouwen) geeft te weinig
aandacht aan het afgesproken
thema: de problematiek over
de machtsongelijkheid tussen
vrouwen en mannen, zo is
hun klacht. De Willibrord ver
eniging moet vooral plaatselij
ke oecumenische initiatieven
steunen, vond gisteren schei
dend bestuurslid J. van Well.
Hij constateerde een afnemen
de interesse voor oecumene
aan de basis, omdat „de ande
re kant" (kennelijk de katho
lieke kerkleiding) te weinig
begrip toont vobr wat er on
der de mensen leeft aan oecu
menische initiatieven en wen
sen.
Inmiddels kon vice-voorzitter
pater Van Montfoort ook nog
enige hoopvolle geluiden laten
horen. De Nederlandse Her
vormde Kerk en de Gerefor
meerde Kerken in Nederland
overwegen namelijk hun zon
dag voor de oecumene te ver
plaatsen naar de Willibrord-
zondag, waarop in de Rooms-
Katholieke Kerk sinds jaar en
dag aandacht aan de oecume
ne wordt besteed. Willibrord-
zondag wordt gevierd rond 7
november, de rooms-katholie-
ke feestdag van de patroon
van de Nederlandse kerk.
Inmiddels heeft de Sint Willi
brord Vereniging drie en een
half jaar na het vertrek van
dr. R. Huysmans ook weer een
nieuwe voorzitter. Het is dr.
A.H.C. van Eijk, docent syste
matische theologie aan de Ka
tholieke Theologische Univer
siteit Amsterdam en priester
van het bisdom Rotterdam.
PARIJS „De naam van
Port Royal heeft zijn
weerklank gevonden
over heel de wereld en
de grote herinneringen
die zij oproept zouden alle
verlichte mensen moeten
inspireren tot de wens
een moment zijn desolate
resten in ogenschouw te
nemen. Deze woestenij,
op drie mijl van Versail
les, vormt een vreemd
contrast met de groots
heid van het paleis en
park van Versailles".
In deze gedragen, bijna sacrale
stijl vangt André Gazier zijn
brochure uit het begin van
deze eeuw aan over het janse
nistenklooster Port Royal dat
op last van de zonnekoning
Lodewijk XIV werd verwoest.
Port Royal staat voor het klas
sieke conflict tussen wereldlij
ke macht en geestelijke adel
dom waarin de laatste ten on
dergaat.
De Franse criticus Sainte Beu-
ve, zelf niet gelovig, die met
zijn kapitale studie over Port
Royal in de vorige eeuw voor
de grote herwaardering zorgde
van dit hervormde cisterciën
zer klooster, inspireerde Hen
ry de Montherlant tot het
schrijven van zijn toneelstuk
Port Royal. Het stuk wordt
momenteel in Parijs opnieuw
opgevoerd en het laat, als een
klassieke tragedie, een histo
risch nauwkeurig geverifieer
de sleutelscène zien uit de ge
schiedenis van dit klooster: de
verdrijving van de Solitaires
op last van de aartsbisschop
van Parijs, M. de Beaumont de
Péréfixe. De slotzusters had
den namelijk geweigerd de
Formulaire te ondertekenen
van paus Alexander VII waar
in de stellingen van Jansenius
(waaronder de belangrijkste,
die van de predestinatie) wer
den veroordeeld.
De slotzusters zijn in de opvoe
ring getooid in hetzelfde gele
habijt met het grote rode kruis
op de borst waarin Philippe de
Champagne deze religieuzen
op zijn schilderijen afbeeldde.
Zij gaan hun ondergang tege
moet met een scherpzinnige
gelatenheid.
Opgedrongen
Het is belangrijk vast te stellen
dat De Montherlant zich, in
het spoor van Sainte Beuve, de
zienswijze van de zusters heeft
eigen gemaakt. Zij waren zich
namelijk niet bewust dat zij
jansenistische stellingen aan
hingen. Het ging in hun ogen
in feite om een conflit dat hen
was opgedrongen door de je
zuïeten die in het aan het be
gin van de zeventiende her
vormde cisterciënzer klooster
een bedreiging zagen van hun
na het concilie van Trente
verworven machtspositie in de
kerk der Contra-Reformatie.
Met alle middelen probeerden
zij deze beweging te diskwali
ficeren, onder meer door aan
te tonen dat zij zich van denk
beelden bediende die afkom
stig waren van Jansenius.
De hervorming van Port Roy
al - de hervormingsbeweging
van Luther en Calvijn was er
uiteraard niet vreemd aan,
had nadat dit dertiende-eeuw-
se klooster steeds verder van
haar oorspronkelijke doelstel
lingen was afgedreven, tal van
prominente Fransen aange
trokken. Beroemde namen zijn
aan het klooster verbonden als
die van Pascal, zijn zuster Jac
queline, Saint-Cyran, de Ar-
naulds en de tragedieschrijver
Racine - die als eerste de visie
van de Port-Royalisten en hun
geschiedenis beschreef. Waar
om waren zij, als zij dan naar
hun eigen inzichten geen ket
terse denkbeelden huldigden,
zo onbuigzaam? Sainte Beuve
heeft er op gewezen dat wa
neer zij zich tegenover kardi
naal Richelieu maar enigszins
inschikkelijk hadden getoond,
hun geschiedenis heel anders
zou zijn verlopen. Maar de ge
wetensvrijheid voor een zelf
gekozen christelijk ideaal ging
bij sdaint Cyran voor alles.
Toen de Messieurs op last van
Richelieu het klooster moesten
verlaten, bleven de slotzusters
over. Met hen zou zijn opvol
ger Beaumont de Péréfixe zich
in augustus 1664 korte metten
maken. Het is dit tafereel dat
De Montherlant in zijn stuk
laat zien. Alleen onderteke
ning van het Formulaire zou
hun kloosterbestaan kunnen
redden. Bij hen echter dezelf
de onbuigzaamheid, die de
geestelijke en wereldlijke au
toriteiten er toe hadden ver
leid volksopstootjes voor hun
klooster in Parijs te organise
ren. Zij waren tot een staatsge-
vaar bestempeld, waarmee Lo
dewijk XIV zich persoonlijk
bezig hield.
De stellingen die de slotzusters
werden aangewreven en af
komstig zouden zijn uit het
werk van Jansenius waren
hen volslagen onbekend en in
feite een constructie van de je
zuïet Molina om hun veroor
deling mogelijk te maken. De
zusters weigeren, op een enke
ling na die het vooruitzicht
zelf abdis te worden wel toe
lacht, op grond van hun gewe
ten. Zij voelen zich belasterd
door theologische stellingen
waar zij menen part noch deel
aan te hebben.
Hart
De Montherlant was vooral
getrokken door de geestelijke
adeldom van Port-Royal. Als
het me ooit zou overkomen dat
ik op een dag zou worden
neergesabeld door de Gréce
(genade), dan zou ik een lijn
willen volgen die me naar het
hart van het christendom
brengt. Die lijn gaat van het
evangelie via Paulus en Au-
gustinus naar Port Royal. Wie
het christendom serieus
neemt, kan niet anders dan bij
Port Royal uitkomen, zo
meenden De Montherlant.
De zusters van Port Royal be
waren tot op het laatst hun
waardigheid ondanks de ge
loofstwijfel van sommigen.
Het is die grootsheid die De
Montherlant zo heeft getrok
ken en waar anders zou hij die
kunnen vinden dan in de reli
gie? Het is diezelfde geestelijke
adeldom die de Montherlant
ook in zijn andere „katholie
ke" stukken heeft willen laten
zien.
De katholieke internaatscul
tuur heeft geen al te beste re
putatie. Dat het ook anders
kan, blijkt uit La ville dont le
prince est un enfant. (De stad
waar de prins een kind is). De
uitzonderlijke, opofferende
moraal veredelt hier de per-
sonnages en het instituut
waarvan zij de dragers zijn. Bij
opvoering ervan in 1967 riep
de toneelcriticus van de Sun
day Times Harold Hobson uit
dat het hier gaat om een van
de mooiste stukken van de
moderne toneelliteratuur.
De Montherlant die zijn leven
een ongelovige christen bleef,
gaf aan dit katholicisme zijn
adeldom. Maar hij realiseerde
zich tegelijkertijd dat zo'n on
versneden ideaal het steeds
moest afleggen tegen opportu
nisme en machtswellust. De
zusters van Port Royal waren
er het slachtoffer van, maar de
strekking van zijn stuk laat
zich moeiteloos vertalen naar
onze eigen tijd.
De Montherlant pleegde in
1972 zelfmoord door zich een
kogel door het hoofd te schie
ten. De verklaring daarvoor
kan men achteraf in de pos
tuum gepubliceerde memoires,
waarvan de titel luidt Tous
feux éteints (Alle lichten ge
doofd).
PAUL VAN VELTHOVEN
Het vertrouwen van Lubbers^
Formateur Lubbers zal bij de samenstelling van zijnjF
derde kabinet waarvan de personele bezetting op een ofjje
twee onzekerheden na nu ook rond is persoonlijk op en-£e]
kele punten ongetwijfeld een andere voorkeur hebben ge-pe
had. Maar de vorming van een kabinet is nu eenmaal eenDe
uiterst moeilijk en gevoelig karwei. Al schuivende moet eenüat
formateur rekening houden met de standpunten die de coali-^
tiepartners naar voren brengen en met de noodzaak bij 3lk^j0
voorgenomen wijziging Zorgvuldig het evenwicht in het oog
te houden. En dat niet alleen tussen de partijen, maar ook
tussen de in zwaarte uiteenlopende ministersposten. Lubber^
zal daarom wel glimlachen bij de kritische kanttekeningen
die nu reeds bij de personele samenstelling van zijn derde^
kabinet worden geplaatst en die soms lijnrecht tegenover el
kaar staan.
Lubbers heeft wel enkele opmerkelijke besluiten geno
men. Over het geheel genomen zijn de taken uitstekend ver
deeld over CDA en PvdA. Uitgaande van het voor het CDA
betere verkiezingsresultaat, is de reeds tijdens de informatie-^
periode gemaakte verdeling van zeven ministeries voor hetl
CDA en een gelijk aantal voor de PvdA, enigszins in het
voordeel van de partij van Kok uitgevallen. Bij de verdeling
van de portefeuilles heeft Lubbers dat verschil evenwel
rechtgetrokken. D
ee
BlJ de vijf ministeries die samen het sociaal-economische eiki
financiële beleid van het kabinet bepalen, heeft het CDA eerht
duidelijk overwicht met drie ministeries algemene zakerfo
van de premier, sociale en economische zaken vergelekerkt
met de twee financiën en binnenlandse zaken die dooop
de PvdA worden bezet. Dat neemt niet weg dat Wim Kolde
ongetwijfeld zeer tevreden zal zijn met de toewijzing aan zijive
partij van het ministerie van binnenlandse zaken, dat imvc
mers belangrijke benoemingen als die van burgemeesters re-de
geit. Kok zelf krijgt bovendien de gelegenheid zijn belangrijVc
ke controlerende taak als minister van financiën grotendeelfo
met partijgenoten te regelen, omdat de departementen die dd)i
grootste aanslag op de schatkist doen, door PvdA'ers worderth
beheerd.
In CDA-kringen zal men wel met enige zorg vaststellen dab,
de ministeries van onderwijs en wvc geheel door socialisteme
zullen worden geleid. Over kwesties als de euthanasie, de reee
organisatie van de volksgezondheid en het bijzonder onder^
wijs nemen CDA en PvdA duidelijk verschillende standpun^,
ten in en vanuit de christen-democratische hoek zullen ontV(
wikkelingen op die gebieden ongetwijfeld en terecht ri]
met argusogen worden gevolgd. Er is ten minste één CDA'ew
die in dat opzicht kennelijk optimistische verwachtingerv
heeft en die baseert op informaties, afspraken en toezegging
gen van Wim Kok van de afgelopen weken: premier Ruu<£e
Lubbers. Daaruit blijkt opnieuw dat hij met het volste verg,
trouwen zijn derde regeerperiode tegemoet gaat en daaraaiv
met zijn formatieresultaat ook uiting wil geven.
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden
stukken te bekorten.
Leidse
belastingen
Het gemeeiftebestuur van Lei
den heeft voor het komende
jaar forse belastingverhogin
gen aangekondigd, waarmee
de tarieven hier de hoogste uit
de regio zullen worden. De be
lastingbetalers zullen dit het
gemeentebestuur niet in dank
afnemen, want het is ongeloof
waardig dat het verband zou
houden met de wil om af te
komen van het odium „arm
lastige gemeente". Geldver
spilling en ambitieuze geldver
slindende plannen op cultuur
gebied, zullen, indien deze
zouden worden uitgevoerd,
onze stad eerder nog lang arm
lastig houden.
Wethouder Kuyers van Cultu
rele Zaken loopt tegen het
eind van zijm ambtsperiode.
Wat hij na vele beloften er\
eindeloos uitstellen nu presen
teert als 'zijn' beleidsnota komt
als mosterd na de maaltijd. De
puinhoop die hij achterlaat na
de hier eens zo bloeiende mu
ziekcultuur, is ontstellend.
Van het begin af heeft de heer
Kuyers doelbewust onze mu
ziekcultus ondermijnd. Het
heette om bezuinigingsrede
nen. In werkelijkheid was zijn
subsidiebeleid gericht op een
eenrichtingsverkeer naar de
schouwburg. Dit theater incas
seert een subsidie van ruim
een miljoen gulden, het dubbe
le van hetgeen K en O en de
muziekschool samen krijgen
toebedeeld. Men moet zich af
vragen of een subsidie van
meer dan een miljoen aan één
instelling, de schouwburg, ge
wettigd is indien men daarbij
de muziekschool aan de rand
van de ondergang heeft ge
bracht. Daar is wethouder
Kuyers ook nog verantwoor
delijk voor als voorzitter van
het algemeen bestuur. K en O
heeft men 'dubbel gepakt' met
een subsidievermindering die
alle perken van fatsoen te bui>-
ten gaat. De heer Kuyers
schijnt te vergeten dat hij de
belangen dient te behartigen
van alle Leidse ingezetenen,
dus ook van de muziekliefheb
bers die hier rijkelijk zijn ver
tegenwoordigd. Daarvoor
heeft hij gemeenschapsgelden
ter beschikking gekregen.
Aan subsidie houdt de direc
teur van K en O, Tjitte We
ber, 60.000 over, waarvan hij
kans heeft gezien ook nu weer
een programma-aanbod van
120 concerten samen te stellen
inclusief acht concerten met
orkest en solisten. Zo langza
merhand moet men zich af
vragen: hoe lang nog?
Kuyers dacht een „oplossing"
te hebben gevonden met een
rapport, samengesteld door de
heer J. Kleijne, mevrouw M. Jbi
Grotenhuis (die hiervooi
f 150.000 zou hebben ontvang
gen) en de heer F. Schikste
Merkwaardigerwijze draagt dib*
rapport, dat de heer Kuyerfic
(VVD) als zijn beleidsnotq-e
heeft gepresenteerd, een dui-ni
delijke linkse signatuur methi
alle dirigistische stokpaardje^)
van de PvdA. H
Zo moet de muzieksector aansc
K en O worden ontnomen erp]
in „ambtelijk beheer" wordenk:
genomen. De toon van dit rap-n:
port is jubelend, maar men re-pi
aliseert zich niet dat de totalaa
kosten veel hoger, zo'n drie to®
vier ton, zullen worden alleenei
dus voor het muziekbeleid.fi:
Daarbij moet dÉn nog wordend
gevoegd de vele ambtenaren^
die aangetrokken moeten wor-k
den. ri
De heer Kuyers die het istr
een publiek geheim te veelt*
aan het handje van zijn PvdA-Z
collega's loopt, moet gedachtja
hebben: „Waarom zullen web
het goedkoop doen, als hetjt
duur kan?". n
B. Rijnders, h
LEIDEN. u
(ADVERTENTIE)
VAAG VAN PLAN
EEN HUIS TE KOPEN?
Het kopen van een huis is vaak een
zaak van lange adem. Niet onbegrijpelijk
overigens: een snelle of geforceerde
aanschaf leidt achteraf niet zelden tot
spijt.
Wanneer u vage koopplannen heeft,
is het zeker zinvol om hierover met mij
eens van gedachten te wisselen. Het is
niet onwaarschijnlijk dat ik dan op een
gegeven moment precies die ene
woning vind die geheel naar wens en op
maat voor u is.
Een huis waar ik als makelaar
volledig achter sta, ook na de aanschaf.
Deze extra zekerheid moet ongetwijfeld
een plezierig idee voor u zijn.
Telefoon 071-412411
Aletta Jacobslaan 94, 2314 GB Leiden
(Waardeiland)
OPENT DE JUISTE'DEUREN VOOR U
Geen krant ontvangen Bel tussen
18.00 en 19.00 uur, zaterdags tussen
14.00 en 15.00 uur, telefoonnr.071-
122248 en uw krant wordt nog dezelf
de avond nabezorgd.