Samen op Weg- partners sluiten compromis over financieel beheer £eidóc6ouront Conciliair Proces dreigt in te zakken Geestelijke adeldom en wereldlijke macht Ziekenhuis kerk wereld brieven van lezers GEESTELIJK LEVEN/OPINIE SaidóaQowumt ZATERDAG 4 NOVEMBER 1989 PAGINA 2 F_ door Marinus van der Berg De man die zo vriendelijk was mij bij de ingang van het ziekenhuis op te halen, opdat ik op tijd op de volgende afspraak kon zijn, sprak er zijn vreugde over uit nog nooit als patient in een ziekenhuis geweest te zijn. Volgens hem was het mooi 'dat die dingen er zijn' maar hij maakt er liever geen gebruik van. Veel mensen denken bij ziekenhuis aan pijn, aan angst, aan verdriet, aan dood misschien zelfs. Een ziekenhuisopname wordt met spanning tegemoet gezien. Er zijn mensen die vragen om een kaars op te steken, om een gebed. Dat is een vraag om veiligheid en houvast. Het moderne ziekenhuis heeft het gezicht gekregen van moderne technieken, van veel kunnen. Aan de ene kant heeft dat het vertrouwen versterkt, tot ongelooflijke hoogte zelfs, maar aan de andere kant is de schrik toegenomen. „Je bent er een nummer. Ze experimenteren er met je. Ze houden je te lang in leven. Er is geen aandacht." De vreugde van de man die me ophaalde kan ik me wel goed voorstellen. Toch is er dagelijkse realiteit van mensen die wel in het ziekenhuis komen of een ziekenhuis kiezen. Ze willen een goed ziekenhuis, maar wat is een goed ziekenhuis, wat is een goede dokter? Wat is goede geneeskunst? Deze vragen worden in onze tijd weer sterker gehoord. Niet alles is goed. Er is een besef dat techniek niet het hele antwoord is. Er is weer vraag om een menselijk gezicht in de gezondheidszorg. Is het daarom alleen toeval of uiting van een nieuwe tijdsgeest dat het Streekziekenhuis in Almelo sindskort heet: 'Twenteborg'. Ik heb wel het nodige commentaar gehoord over deze naams-toestand. Alle briefpapier moet en nog veel meer. Er zullen wel mooie woorden aan het koude buffet zijn gesproken. Het heeft veel gekost in een tijd van bezuiniging. Terughoudende reacties. Inleefbaar, maar als betrekkelijke buitenstaander werd ik toch verrast door de naams-keuze. 'Borg' heeft verwantschap met bergen, herbergen, veiligheid, vertrouwen. In een 'borg' konden mensen vroeger ook al vluchten, als het tenminste een gastvrije en open plaats was. Hier begint het dubbele. Het kan ook een andere kant op. Een ziekenhuis in Almelo heeft zichzelf een nieuwe naam gegeven, maar de beslissende vraag is de oude vraag: 'wat zegt een naam.' Het kan een mooie etiket zijn op een lege doos, maar het kan ook het vermoeden geven van een boeiende inhoud. Zo ben ik door die nieuwe naam nieuwsgierig geworden naar de toekomstige en al aanwezige inhoud. Veel mensen zoeken in het ziekenhuis niet alleen vakbekwame hulp, maar ze hopen ook en hebben ook recht op persoonlijke aandacht. Een dokter die Juistert, die zich fatsoenlijk voorstelt, die niet doet alsof hij de koning of zij de koningin is. Een broeder of een zuster die de tijd dat hij of zij bij een zieke is, laat merken ook de mens te zien. De röntgenlaborante die niet alleen de foto's ziet, maar ook even de gespannen ogen. Mensen die mensen zien. Veel mensen vragen in onze tijd een nieuwe aandacht voor de laatste levensvragen. Vragen die de grenzen van dood en leven raken. Sommigen hebben angst. Allen willen serieus gehoord worden. Dat vraagt om een stijl van omgang die de kunst van het aandachtige luisteren kent. Het ziekenhuis is een plaats waar veel met de mens kan gebeuren. Waar veel oud en nieuw verdriet om ruimte smeekt. Het ziekenhuis in Almelo waar ik net op doelde heeft niet voor een technische naam gekozen. Misschien zal het ook in de toekomst niet de meest technische snufjes in huis hebben. Ze heeft een naam gekozen die een belofte in zich draagt. De belofte dat er gewerkt wordt vanuit een persoonlijke benadering, die veiligheid en eerbiedig respect voor elke persoonlijke benadering, die veiligheid en eerbiedig repect voor elke persoon waarborgt. Het is een naam vanuit een zich vernieuwende tijdsgeest. Ik hoop van harte dat dit ook heel serieus genomen zal worden en merkbaar zal zijn in een zich vernieuwende zorgverlening en eerrzich vernieuwende opvatting over geneeskunde. Persoonlijk ken ik een aantal medewerkenden van het ziekenhuis die deze geest in zich dragen en dat geeft vertrouwen. Paus prijst oecumenische samenwerking UTRECHT Paus Johannes Paulus is zeer verheugd over de samenwerking tussen de kerken in het kader van het Willibordjaar. Niet alleen zal de herdenking van de komst van Willibrord naar Neder land 1300 jaar geleden en zijn sterven 1250 jaar geleden een aansporing vormen om voort te gaan op de weg naar een heid onder de christenen. Ook zal de nieuwe evangelisatie van Nederland, waar het „licht van het geloof" net als in vele andere landen in het westen door onverschilligheid en verwereldlijking wordt verduisterd, door de samen werking tussen de kerken doelmatiger en vruchtbaarder kunnen zijn, zo laat Johannes Paulus weten in een brief aan de bisschoppen en andere ge lovigen in Nederland en Lu xemburg. Het Willibordjaar kan de Nederlandse katholie ken ervan doordringen, dat de kerk die Willibrord in ons land stichtte, een onverdeelde gemeenschap was, zo meent de paus. Zij gaan dan mis schien „oprecht en diep gaand" nadenken over de be ginselen die an de eenheid van de christelijke gemeen schap mogelijk maken. De grote talenten begrijpen de ware passies en respecteren ze. DEN HAAG Het be gint erop te lijken dat een van de grootste struikel blokken in het samen-op- weg-proces, de kwestie van het financieel be heer, binnen afzienbare tijd terzijde kan worden geschoven. De Raad van deputaten Samen op Weg heeft een regeling ont worpen die een brug moet slaan tussen de ver uiteen liggende beheers vormen van gereformeer den en hervormden. De regeling wordt in novem ber aan de combi-synode voorgelegd. Volgens ds. B. J. Aalbers, secretaris van de Raad, vormt de regeling het sluitstuk van de tussenor- de, de kerkordelijke re geling voor samen-op- weg-gemeenten zoals die op dit moment functio neert in afwachting van een definitieve kerkorde. In deze tussenorde is tot nu toe geen regeling op genomen inzake het fi nancieel beheer, hetgeen heeft geleid tot het stroef verlopen van het samen- op-weg-proces. Volgens ds. Aalbers is de regeling een compromis tussen de hervormde en gereformeerde huishou ding. Die liggen in twee zaken ver uiteen. Bij ge reformeerden stelt de kerkeraad en niet de commissie van beheer de financiële begroting vast. In hervormde gemeenten heeft de kerkvoogdij het laatste woord. Wanneer een hervormde kerkeraad het met de be groting niet eens is, kan hij in beroep gaan bij een provinciaal college. Daar ligt dan meteen het twee de probleem, aangezien gereformeerden een der gelijke vorm van boven plaatselijk toezicht niet kennen. In de nieuwe regeling stelt de kerkeraad van een samen-op-weg-ge- meente de begroting vast. Indien er conflicten of onenigheden over die be groting ontstaan, is het college van beheer - de naam van de samen-op- weg-variant van de her vormde kerkvoogdij en de gereformeerde com missie van beheer - ge rechtigd beroep aan te te kenen bij een Provinciaal College van Advies. Van dit College zullen er ne gen gevormd worden in Nederland. Bij routine kwesties heeft het Colle ge een adviserend karak ter. Uitspraken die inzake conflicten worden ge daan, zijn echter bindend. De nieuwe regeling bete kent zowel 'pijn' bij her vormden als bij gerefor meerden, aldus ds. Aal bers. Voor hervormden zullen bestyur en beheer dichterbij elkaar komen te liggen dan voorheen. Gereformeerden dienen overtuigd te worden dat een zekere vorm van toe zicht op een gefedereerde gemeente noodzakelijk is. Prof. D. c. Mulder. FOTO: SP OJEC schort overleg op DEN HAAG Het Overleg orgaan van Joden en Christe nen in Nederland (OJEC) heeft het regelmatige overleg met de Raad van Kerken in Nederland opgeschort. Het is voor het OJEC volstrekt on aanvaardbaar dat de voorzit ter van de Raad, prof.dr. D.C. Mulder, als spreker optreedt bij een door de PLO georgani seerde viering op 23 novem ber a.s. in het Congresgebouw in Den Haag. De PLO her denkt dan dat twee jaar gele den de intifada, de opstand in de bezette gebieden, begon en dat een jaar geleden de Pale stijnse staat werd uitgeroepen. Het OJEC heeft er zich vooral aan gestoten dat de vertegen woordiger van de PLO in ons land zich in de brief ter aan kondiging van de bijeenkomst de vertegenwoordiger van de staat Palestina noemt, een staat die, aldus het OJEC, niet bestaat. Het OJEC vindt nu dat de Raad de staat Israël niet langer erkent. DRIEBERGEN Het .derde jaar van het Conci liair Proces (CP) het jaar van van verbreding - zakt weg. Op veel plaat sen is onzekerheid over de vraag hoe men verder moet nu de Kerkendag (van september jongstle den) voorbij is. Dat bleek gisteren tijdens de huishoudelijke verga dering van de Sint Willi brord Vereniging, de katkholieke organisatie voor oecumene. Secretaris dr. T. Brattinga be vestigde de zorgelijke geluiden die hij van diverse leden hoor de. Het aantal bijeenkomsten dat wordt gewijd aan de op roep van de Raad van Kerken om aandacht te geven aan vrede, gerechtigheid en heel heid van de schepping is sterk gedaald. Er is ook nauwelijks begeleiding van plaatselijke groepen, werd geconstateerd en eigenlijk is er opnieuw sprake van „mist" over hoe het moet, net als dat het geval was bij de start van het CP. Een van de aspecten van het CP is het sluiten van bondge nootschappen (het maken van concrete afspraken over ver anderingen in het leefpatroon naar aanleiding van de the ma's) blijkt moeilijk uit te voe ren: bijvoorbeeld met wie sluit je bondgenootschappen en hoe? Brattinga: „Wij adviseren mensen hun doelstellingen niet te hoog te stellen; blijf maar dicht bij huis. Probeer je af te vragen wat je geloof, ver vat in de teftmen van het Con ciliair Proces voor jou beteke nen, op de plaats waar je staat". Hij voegde eraan toe: „Ik doe liever niet mee met pogingen om de Nederlandse samenleving om te turnen. Voor mij is van meer belang de vraag: wat betekent het CP voor mij als ik in de winkel van de slager sta? Zo concreet en zo dicht bij huis moet je het voorlopig maar houden, vind ik". De twee vrouwelijke leden van de stuurgroep CP dreigen op te stappen, zo werd in Driebergen meegedeeld. De stuurgroep (25 mannen en twee vrouwen) geeft te weinig aandacht aan het afgesproken thema: de problematiek over de machtsongelijkheid tussen vrouwen en mannen, zo is hun klacht. De Willibrord ver eniging moet vooral plaatselij ke oecumenische initiatieven steunen, vond gisteren schei dend bestuurslid J. van Well. Hij constateerde een afnemen de interesse voor oecumene aan de basis, omdat „de ande re kant" (kennelijk de katho lieke kerkleiding) te weinig begrip toont vobr wat er on der de mensen leeft aan oecu menische initiatieven en wen sen. Inmiddels kon vice-voorzitter pater Van Montfoort ook nog enige hoopvolle geluiden laten horen. De Nederlandse Her vormde Kerk en de Gerefor meerde Kerken in Nederland overwegen namelijk hun zon dag voor de oecumene te ver plaatsen naar de Willibrord- zondag, waarop in de Rooms- Katholieke Kerk sinds jaar en dag aandacht aan de oecume ne wordt besteed. Willibrord- zondag wordt gevierd rond 7 november, de rooms-katholie- ke feestdag van de patroon van de Nederlandse kerk. Inmiddels heeft de Sint Willi brord Vereniging drie en een half jaar na het vertrek van dr. R. Huysmans ook weer een nieuwe voorzitter. Het is dr. A.H.C. van Eijk, docent syste matische theologie aan de Ka tholieke Theologische Univer siteit Amsterdam en priester van het bisdom Rotterdam. PARIJS „De naam van Port Royal heeft zijn weerklank gevonden over heel de wereld en de grote herinneringen die zij oproept zouden alle verlichte mensen moeten inspireren tot de wens een moment zijn desolate resten in ogenschouw te nemen. Deze woestenij, op drie mijl van Versail les, vormt een vreemd contrast met de groots heid van het paleis en park van Versailles". In deze gedragen, bijna sacrale stijl vangt André Gazier zijn brochure uit het begin van deze eeuw aan over het janse nistenklooster Port Royal dat op last van de zonnekoning Lodewijk XIV werd verwoest. Port Royal staat voor het klas sieke conflict tussen wereldlij ke macht en geestelijke adel dom waarin de laatste ten on dergaat. De Franse criticus Sainte Beu- ve, zelf niet gelovig, die met zijn kapitale studie over Port Royal in de vorige eeuw voor de grote herwaardering zorgde van dit hervormde cisterciën zer klooster, inspireerde Hen ry de Montherlant tot het schrijven van zijn toneelstuk Port Royal. Het stuk wordt momenteel in Parijs opnieuw opgevoerd en het laat, als een klassieke tragedie, een histo risch nauwkeurig geverifieer de sleutelscène zien uit de ge schiedenis van dit klooster: de verdrijving van de Solitaires op last van de aartsbisschop van Parijs, M. de Beaumont de Péréfixe. De slotzusters had den namelijk geweigerd de Formulaire te ondertekenen van paus Alexander VII waar in de stellingen van Jansenius (waaronder de belangrijkste, die van de predestinatie) wer den veroordeeld. De slotzusters zijn in de opvoe ring getooid in hetzelfde gele habijt met het grote rode kruis op de borst waarin Philippe de Champagne deze religieuzen op zijn schilderijen afbeeldde. Zij gaan hun ondergang tege moet met een scherpzinnige gelatenheid. Opgedrongen Het is belangrijk vast te stellen dat De Montherlant zich, in het spoor van Sainte Beuve, de zienswijze van de zusters heeft eigen gemaakt. Zij waren zich namelijk niet bewust dat zij jansenistische stellingen aan hingen. Het ging in hun ogen in feite om een conflit dat hen was opgedrongen door de je zuïeten die in het aan het be gin van de zeventiende her vormde cisterciënzer klooster een bedreiging zagen van hun na het concilie van Trente verworven machtspositie in de kerk der Contra-Reformatie. Met alle middelen probeerden zij deze beweging te diskwali ficeren, onder meer door aan te tonen dat zij zich van denk beelden bediende die afkom stig waren van Jansenius. De hervorming van Port Roy al - de hervormingsbeweging van Luther en Calvijn was er uiteraard niet vreemd aan, had nadat dit dertiende-eeuw- se klooster steeds verder van haar oorspronkelijke doelstel lingen was afgedreven, tal van prominente Fransen aange trokken. Beroemde namen zijn aan het klooster verbonden als die van Pascal, zijn zuster Jac queline, Saint-Cyran, de Ar- naulds en de tragedieschrijver Racine - die als eerste de visie van de Port-Royalisten en hun geschiedenis beschreef. Waar om waren zij, als zij dan naar hun eigen inzichten geen ket terse denkbeelden huldigden, zo onbuigzaam? Sainte Beuve heeft er op gewezen dat wa neer zij zich tegenover kardi naal Richelieu maar enigszins inschikkelijk hadden getoond, hun geschiedenis heel anders zou zijn verlopen. Maar de ge wetensvrijheid voor een zelf gekozen christelijk ideaal ging bij sdaint Cyran voor alles. Toen de Messieurs op last van Richelieu het klooster moesten verlaten, bleven de slotzusters over. Met hen zou zijn opvol ger Beaumont de Péréfixe zich in augustus 1664 korte metten maken. Het is dit tafereel dat De Montherlant in zijn stuk laat zien. Alleen onderteke ning van het Formulaire zou hun kloosterbestaan kunnen redden. Bij hen echter dezelf de onbuigzaamheid, die de geestelijke en wereldlijke au toriteiten er toe hadden ver leid volksopstootjes voor hun klooster in Parijs te organise ren. Zij waren tot een staatsge- vaar bestempeld, waarmee Lo dewijk XIV zich persoonlijk bezig hield. De stellingen die de slotzusters werden aangewreven en af komstig zouden zijn uit het werk van Jansenius waren hen volslagen onbekend en in feite een constructie van de je zuïet Molina om hun veroor deling mogelijk te maken. De zusters weigeren, op een enke ling na die het vooruitzicht zelf abdis te worden wel toe lacht, op grond van hun gewe ten. Zij voelen zich belasterd door theologische stellingen waar zij menen part noch deel aan te hebben. Hart De Montherlant was vooral getrokken door de geestelijke adeldom van Port-Royal. Als het me ooit zou overkomen dat ik op een dag zou worden neergesabeld door de Gréce (genade), dan zou ik een lijn willen volgen die me naar het hart van het christendom brengt. Die lijn gaat van het evangelie via Paulus en Au- gustinus naar Port Royal. Wie het christendom serieus neemt, kan niet anders dan bij Port Royal uitkomen, zo meenden De Montherlant. De zusters van Port Royal be waren tot op het laatst hun waardigheid ondanks de ge loofstwijfel van sommigen. Het is die grootsheid die De Montherlant zo heeft getrok ken en waar anders zou hij die kunnen vinden dan in de reli gie? Het is diezelfde geestelijke adeldom die de Montherlant ook in zijn andere „katholie ke" stukken heeft willen laten zien. De katholieke internaatscul tuur heeft geen al te beste re putatie. Dat het ook anders kan, blijkt uit La ville dont le prince est un enfant. (De stad waar de prins een kind is). De uitzonderlijke, opofferende moraal veredelt hier de per- sonnages en het instituut waarvan zij de dragers zijn. Bij opvoering ervan in 1967 riep de toneelcriticus van de Sun day Times Harold Hobson uit dat het hier gaat om een van de mooiste stukken van de moderne toneelliteratuur. De Montherlant die zijn leven een ongelovige christen bleef, gaf aan dit katholicisme zijn adeldom. Maar hij realiseerde zich tegelijkertijd dat zo'n on versneden ideaal het steeds moest afleggen tegen opportu nisme en machtswellust. De zusters van Port Royal waren er het slachtoffer van, maar de strekking van zijn stuk laat zich moeiteloos vertalen naar onze eigen tijd. De Montherlant pleegde in 1972 zelfmoord door zich een kogel door het hoofd te schie ten. De verklaring daarvoor kan men achteraf in de pos tuum gepubliceerde memoires, waarvan de titel luidt Tous feux éteints (Alle lichten ge doofd). PAUL VAN VELTHOVEN Het vertrouwen van Lubbers^ Formateur Lubbers zal bij de samenstelling van zijnjF derde kabinet waarvan de personele bezetting op een ofjje twee onzekerheden na nu ook rond is persoonlijk op en-£e] kele punten ongetwijfeld een andere voorkeur hebben ge-pe had. Maar de vorming van een kabinet is nu eenmaal eenDe uiterst moeilijk en gevoelig karwei. Al schuivende moet eenüat formateur rekening houden met de standpunten die de coali-^ tiepartners naar voren brengen en met de noodzaak bij 3lk^j0 voorgenomen wijziging Zorgvuldig het evenwicht in het oog te houden. En dat niet alleen tussen de partijen, maar ook tussen de in zwaarte uiteenlopende ministersposten. Lubber^ zal daarom wel glimlachen bij de kritische kanttekeningen die nu reeds bij de personele samenstelling van zijn derde^ kabinet worden geplaatst en die soms lijnrecht tegenover el kaar staan. Lubbers heeft wel enkele opmerkelijke besluiten geno men. Over het geheel genomen zijn de taken uitstekend ver deeld over CDA en PvdA. Uitgaande van het voor het CDA betere verkiezingsresultaat, is de reeds tijdens de informatie-^ periode gemaakte verdeling van zeven ministeries voor hetl CDA en een gelijk aantal voor de PvdA, enigszins in het voordeel van de partij van Kok uitgevallen. Bij de verdeling van de portefeuilles heeft Lubbers dat verschil evenwel rechtgetrokken. D ee BlJ de vijf ministeries die samen het sociaal-economische eiki financiële beleid van het kabinet bepalen, heeft het CDA eerht duidelijk overwicht met drie ministeries algemene zakerfo van de premier, sociale en economische zaken vergelekerkt met de twee financiën en binnenlandse zaken die dooop de PvdA worden bezet. Dat neemt niet weg dat Wim Kolde ongetwijfeld zeer tevreden zal zijn met de toewijzing aan zijive partij van het ministerie van binnenlandse zaken, dat imvc mers belangrijke benoemingen als die van burgemeesters re-de geit. Kok zelf krijgt bovendien de gelegenheid zijn belangrijVc ke controlerende taak als minister van financiën grotendeelfo met partijgenoten te regelen, omdat de departementen die dd)i grootste aanslag op de schatkist doen, door PvdA'ers worderth beheerd. In CDA-kringen zal men wel met enige zorg vaststellen dab, de ministeries van onderwijs en wvc geheel door socialisteme zullen worden geleid. Over kwesties als de euthanasie, de reee organisatie van de volksgezondheid en het bijzonder onder^ wijs nemen CDA en PvdA duidelijk verschillende standpun^, ten in en vanuit de christen-democratische hoek zullen ontV( wikkelingen op die gebieden ongetwijfeld en terecht ri] met argusogen worden gevolgd. Er is ten minste één CDA'ew die in dat opzicht kennelijk optimistische verwachtingerv heeft en die baseert op informaties, afspraken en toezegging gen van Wim Kok van de afgelopen weken: premier Ruu<£e Lubbers. Daaruit blijkt opnieuw dat hij met het volste verg, trouwen zijn derde regeerperiode tegemoet gaat en daaraaiv met zijn formatieresultaat ook uiting wil geven. Brieven graag kort en duidelijk geschreven. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken te bekorten. Leidse belastingen Het gemeeiftebestuur van Lei den heeft voor het komende jaar forse belastingverhogin gen aangekondigd, waarmee de tarieven hier de hoogste uit de regio zullen worden. De be lastingbetalers zullen dit het gemeentebestuur niet in dank afnemen, want het is ongeloof waardig dat het verband zou houden met de wil om af te komen van het odium „arm lastige gemeente". Geldver spilling en ambitieuze geldver slindende plannen op cultuur gebied, zullen, indien deze zouden worden uitgevoerd, onze stad eerder nog lang arm lastig houden. Wethouder Kuyers van Cultu rele Zaken loopt tegen het eind van zijm ambtsperiode. Wat hij na vele beloften er\ eindeloos uitstellen nu presen teert als 'zijn' beleidsnota komt als mosterd na de maaltijd. De puinhoop die hij achterlaat na de hier eens zo bloeiende mu ziekcultuur, is ontstellend. Van het begin af heeft de heer Kuyers doelbewust onze mu ziekcultus ondermijnd. Het heette om bezuinigingsrede nen. In werkelijkheid was zijn subsidiebeleid gericht op een eenrichtingsverkeer naar de schouwburg. Dit theater incas seert een subsidie van ruim een miljoen gulden, het dubbe le van hetgeen K en O en de muziekschool samen krijgen toebedeeld. Men moet zich af vragen of een subsidie van meer dan een miljoen aan één instelling, de schouwburg, ge wettigd is indien men daarbij de muziekschool aan de rand van de ondergang heeft ge bracht. Daar is wethouder Kuyers ook nog verantwoor delijk voor als voorzitter van het algemeen bestuur. K en O heeft men 'dubbel gepakt' met een subsidievermindering die alle perken van fatsoen te bui>- ten gaat. De heer Kuyers schijnt te vergeten dat hij de belangen dient te behartigen van alle Leidse ingezetenen, dus ook van de muziekliefheb bers die hier rijkelijk zijn ver tegenwoordigd. Daarvoor heeft hij gemeenschapsgelden ter beschikking gekregen. Aan subsidie houdt de direc teur van K en O, Tjitte We ber, 60.000 over, waarvan hij kans heeft gezien ook nu weer een programma-aanbod van 120 concerten samen te stellen inclusief acht concerten met orkest en solisten. Zo langza merhand moet men zich af vragen: hoe lang nog? Kuyers dacht een „oplossing" te hebben gevonden met een rapport, samengesteld door de heer J. Kleijne, mevrouw M. Jbi Grotenhuis (die hiervooi f 150.000 zou hebben ontvang gen) en de heer F. Schikste Merkwaardigerwijze draagt dib* rapport, dat de heer Kuyerfic (VVD) als zijn beleidsnotq-e heeft gepresenteerd, een dui-ni delijke linkse signatuur methi alle dirigistische stokpaardje^) van de PvdA. H Zo moet de muzieksector aansc K en O worden ontnomen erp] in „ambtelijk beheer" wordenk: genomen. De toon van dit rap-n: port is jubelend, maar men re-pi aliseert zich niet dat de totalaa kosten veel hoger, zo'n drie to® vier ton, zullen worden alleenei dus voor het muziekbeleid.fi: Daarbij moet dÉn nog wordend gevoegd de vele ambtenaren^ die aangetrokken moeten wor-k den. ri De heer Kuyers die het istr een publiek geheim te veelt* aan het handje van zijn PvdA-Z collega's loopt, moet gedachtja hebben: „Waarom zullen web het goedkoop doen, als hetjt duur kan?". n B. Rijnders, h LEIDEN. u (ADVERTENTIE) VAAG VAN PLAN EEN HUIS TE KOPEN? Het kopen van een huis is vaak een zaak van lange adem. Niet onbegrijpelijk overigens: een snelle of geforceerde aanschaf leidt achteraf niet zelden tot spijt. Wanneer u vage koopplannen heeft, is het zeker zinvol om hierover met mij eens van gedachten te wisselen. Het is niet onwaarschijnlijk dat ik dan op een gegeven moment precies die ene woning vind die geheel naar wens en op maat voor u is. Een huis waar ik als makelaar volledig achter sta, ook na de aanschaf. Deze extra zekerheid moet ongetwijfeld een plezierig idee voor u zijn. Telefoon 071-412411 Aletta Jacobslaan 94, 2314 GB Leiden (Waardeiland) OPENT DE JUISTE'DEUREN VOOR U Geen krant ontvangen Bel tussen 18.00 en 19.00 uur, zaterdags tussen 14.00 en 15.00 uur, telefoonnr.071- 122248 en uw krant wordt nog dezelf de avond nabezorgd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 2