,We zijn geen stelletje
grove, zuipende idioten"
„Sommigen hadden nooit meer
dan drie kilometer gelopen"
nnal
Ie
Leidenaars
lopen voor
vluchtelingen
£eicUc0otvtant
ZATERDAG 28 OKTOBER 19
89 PAGINA 33
YVES KUMMER MET NATIONAAL RUGBYTEAM NAAR SPANJE
NOORDWIJK - Yves Kummer is
aanvoerder van het Nederlands
rugbyteam. De Noord wij ker is van
daag met zijn ploeggenoten naar
Spanje vertrokken om tijdens een
internationaal toernooi de volgen
de stap richting de Worldcup 1991
te zetten. Tegenstanders in Madrid
zijn België, Polen en gastland
Spanje. Kummer acht Nederland
tegen geen van deze drie teams
kansloos. „België en Polen moeten
we gewoon verslaan en dat is vol
doende, want de eerste twee gaan
door. Maar ook van Spanje kun
nen we misschien inmiddels wel
winnen. De progressie die het Ne
derlands vijftiental heeft doorge
maakt is namelijk groot, heel
groot".
Door Portugal, Zweden en West-Duits-
land te verslaan heeft het Nederlands
team zich voor het toernooi in Spanje
geplaatst. Volgens hooker Yves Kummer
betekent dat voor het team dat één doel
op zich al bereikt is. „Een wens is in ver
vulling gegaan. Niemand uit de rugby-
wereld had verwacht dat wij het zouden
redden. Portugal en West-Duitsland ver
slaan, dat was nog nooit vertoond in de
historie van het vaderlandse rugby.
Maar ik had het verwacht. Het is een lo
gisch gevolg van de ontwikkeling, die
het nationaal team de laatste jaren onder
de bondscoaches Theo Snijders en Piet
Paul heeft doorgemaakt".
Italië '90
en met zondag 5 november gehouden
wordt, plaats zich voor een toernooi dat
in het najaar van 1990 plaatsvindt. De
overige twee deelnemers daarvan zijn al
bekend: Roemenië en Italié, dat tevens
tastland is. Yves Kummer verwacht dat
panje en Nederland de twee zullen zijn
die zich daarnaast voor 'Italié 1990'
plaatsen. De twee besten van dat toer
nooi gaan rechtstreeks naar de World
cup, die in de zomer van 1991 in Frank
rijk en Engeland gehouden wordt. De
zestien beste landen van de wereld doen
daaraan mee. Onder andere Australië,
Nieuwzeeland, Frankrijk, Engeland, Wa
les, Schotland, de Sovjetunie en Canada.
Of ook Nederland het redt, betwijfelt
aanvoerder Kummer, maar hij sluit het
niet uit. „Roemenië is door ons niet te
verslaan, daar moet je gewoon vanuit
gaan. Maar Italië en Spanje zijn een an
der verhaal. Tot dusverre zaten wij net
iets onder het niveau van dat dat soort
landen, maar wie weet zijn we ze inmid
dels wel gepasseerd. Het toernooi van
komende week en dan met name na-
Diok
De positieve ontwikkeling die het Ne
derlands rugbyteam doormaakt, zette
het eerst in bij de Leidse vereniging
DIOK. Ook bij dat team, dat regerend
kampioen van Nederland is, draagt Yves
Kummer de aanvoerdersband. Bonds
coach Snijders is tevens trainer van de
Leidse landskampioen, die in het on
langs begonnen seizoen weer tot enkele
aansprekende prestaties kwam. Kummer
daarover: „Eigenlijk hebben we in de
competitie te weinig tegenstand van be
tekenis. Alleen van Castricum - deze
ploeg bracht DIOK onlangs de eerste ne
derlaag in een lange tijd toe - en Den
Haag hebben we nog wat te vrezen. In
onze eerste competitiewedstrijd bijvoor
beeld wonnen we met 122-0 van Eem-
land en afgelopen zondag speelden we
tegen RRC een duel van bedenkelijk ni
veau, maar werd het niettemin 82-3
voor ons. Als je dat vertaalt naar voet
baluitslagen dan moet je denken aan 17-
0 <Df daaromtrent. Beetje hoog hè".
Juist daarom vindt Kummer het zeer be
langrijk dat het Nederlands team, dat in
clusief reserves negen spelers van DIOK
telt, veel interlands afwerkt. „Daar leren
we enorm veel van", aldus de robuuste
Noord wij ker, die echter ook met zijn ei
gen club internationale ervaring opdoet.
„Bij DIOK is gewoon de ideale situatie
geschapen om bij te rugbyen. Het be
langrijkste is: er is geld. Dankzij spon
sors kunnen wij bijvoorbeeld naar Pa
pendal en naar het buitenland. Voorts
kunnen we jaarlijks een toernooi organi
seren met Europese topclubs. Maar er is
meer. DIOK, en nu ook het Nederlands
team, speelt het spelletje gewoon goed.
Met de juiste mensen op de juiste plaats,
serieus maar met veel spelvreugde".
Eigen kracht
Kummer vindt die spelvreugde in het
puur aanvallende spel, waarbij zoveel
mogelijk vanuit balbezit gerugbyd
wordt. „Hoe langer ik die bal in mijn
handen heb, hoe gelukkiger ik ben. Je
moet bij rugby altijd van je eigen kracht
uitgaan. Dat kost ook minder moeite. Je
kunt beter met de bal in je handen ren
nen dan achter een vent aanhollen die
de bal in zijn handen heeft. Dan moet je
namelijk nog harder gaan om hem in te
halen. Natuurlijk, soms trap je die bal
over de zijlijn, maar dat is wel zo'n beet
je de enige tactische concessie die ik wil
doen. Je hoort wel eens in het veld dat
we moeten consolideren. Onzin. Kan
eenvoudig niet. Zo gauw je verdedigend
wilt gaan spelen, betekent dat gewoon
dat je niet meer van je eigen kracht,
maar van die van je tegenstander uit
gaat".
Bonds- en DIOK-coach Snijders denkt
er al net zo over. Vandaar ook dat Kum
mer met zijn vierentwintig jaren al de
aanvoedersband kreeg toebedeeld. „Ik
geloof heilig in de aanpak van Snijders
en Paul. Maar dat is niet de enige reden
waarom ik aanvoerde^ ben. De vorige
raakte geblesseerd dus er moest wel een
ander komen", aldus Kummer, die er
niet zonder trots aan toevoegt nog onge
slagen te zijn (vijf wedstrijden inmid
dels) als eerste man van het Nederlands
vijftiental.
Yves Kummer is bezeten van zijn sport.
Tot zijn vijftiende voetbalde hij niet on
verdienstelijk bij Noordwijk, maar van
de overstap naar het rugby heeft hij geen
moment spijt gehad. „Bij het voetbal
kon je een uurtje trainen en dan moest
je wegwezen. Toen ik me bij DIOK
meldde zei een van de trainers: 'Jij wil
rugbyen? Kom vanavond maar naar het
terrein, dan zal ik je een privétraining
geven'. Kijk, dat is nou het verschil: het
is allemaal veel persoonlijker, vriendelij
ker ook".
Idioten
Het slechte imago dat rugby heeft, stemt
volgens meester in de rechten Kummer
niet overeen met de werkelijkheid. „Veel
mensen denken dat rugby bedreven
wordt door een stelletje grove harde en
zuipende idioten. Niets is minder waar.
Bij DIOK en het Nederlands team bij
voorbeeld, is er bijna niemand meer die
Nationaal rugbyteam-aanvoerder en meester in de rechten Yves Kummer: „Van de Bel
gen en Polen moeten we gewoon winnen. En wellicht verslaan we Spanje ook nog wel".
FOTO: WIM VAN NOORT
Waartoe die verbroedering kan leiden,
zal komende week duidelijk worden.
Morgen spelen Kummer en zijn maten
tegen Spanje. Woensdag treden ze in het
strijdperk tegen Belgiè en het toernooi
wordt de zondag daarop besloten met
een wedstrijd tegen Polen.
PAUL DE VLIEGER
rookt of veel drinkt. Iedereen is serieus
met topsport bezig. Een sport waarbij
trouwens alle sociale klassen van de be
volking vertegenwoordigd zijn. Je hebt
er professoren bij, maar ook uitsmijters
om maar eens wat te noemen. En ieder
een gaat als een vriend met elkaar om.
Rugby verbroedert".
Onder redactie van Peter van der Hulst en Paul de Vlieger.
Borden
In niet minder dan acht verschillende ta
len deed Noordwijk vorige week een op
roep in het programmaboekje. I peskep-
kiklidomata; luidde één van die smeek
bedes. Oftewel: toeschouwers wordt ver
zocht achter de reclameborden te blijven.
Nou beweegt zich, met narr\e in de zo
mermaanden, tn de bloemenbadplaats
inderdaad een internationaal volkje. En
dat ook nu sommige niet-Nederlanders
de kraker Noordwijk - Quick Boys be
zochten, willen Wij van Hutspofrjt nog
wel geloven. Zo'n oproep valt aaarom
nog enigszins te begrijpen. Maar, Noord
wijk stelt de toeschouwers daarmee wel
voor een moeilijk probleem. Want wat te
denken van die hoog geplaatste reclame
borden. Enkele jongens probeerden het
nog wel. Erachter lukte niet; dan maar
erop zullen ze als alternatief bedacht heb
ben.
Stand
Al eens naar de stand in de eerste klasse
B gekeken? Noordwijk, Rijnsburgse Boys.
Quick Boys, Spakenburg (Spakenburg?),
ARC, Katwijk, FC Lisse; allen vertoeven
zij aan de linkerkant van de scheidslijn.
Niets lijkt op dit moment dan ook de he
gemonie van de streekclubs aan te kun
nen tasten.
Wie zei er ook alweer dat de streekder-
bv's een negatief effect zouden hebben op
de stand in de eerste klasse?
Scheids
Nu we toch met het zaterdagvoetbal be
zig zijn; bij Rijnsburgse Boys tegen Spar
ta Nijkerk gebeurde vorige week iets op
merkelijks (nee, niet de wedstrijd zelf).
Scheidsrecht ersbobo Leo van der Kroft
zat op de tribune om de arbiter van die
middag. Slijkhuis uit Doornspijk, te be
kijken. Misschien is dat wel wat voor
het betaalde voetbal", schijnt Van der
Kroft gedacht te hebben. Nou, daar zat
de hoge man in het zwart niet ver naast,
want Slijkhuis bleek een fluiter van for
maat te zijn. Alleen is er één probleemp
je: de scheids wil zelf niet. „Ik fluit uit
principe niet op zondag en bovendien ben
je in die profwereld de ene dag een topper
om de volgende dag weer uitgekotst te
worden", zo verklaarde hij na afloop.
Ndar die scheidsrechter kan Van der
Kroft dus wel fluiten.
FOTO: ANDRÉ VAN HAASTEREN
ACHTENVEERTIG LEIDSE LOPERS NAAR MARATHON VAN NEW YORK
LEIDEN - De 48 lopers zijn de da
gen aan het aftellen. De één richt
zich daarbij op de datum van ver
trek en de ander op het sportevene
ment zelf. Maar of de kalender
vandaag nog vier of acht dagen
telt, het doel blijft hetzelfde: de
marathon van New York.
Wat begon met een opmerking en uit
groeide tot een intensieve trainingsperio
de van zo'n negen maanden, moet op
zondag 5 november zijn beslag krijgen
op één van de zwaarste parcoursen ter
wereld. Frans Kortekaas en Tjeerd
Scheffer kijken reikhalzend naar dat mo
ment uit. Beiden geven aan dat de laat
ste loodjes nu toch wel erg zwaar wegen.
De voorbereidingen op de marathon be
gonnen immers al in januari. Een lange
tijd voor redelijk geoefende lopers.
„Maar we zijn begonnen met mensen
die bijvoorbeeld nog nooit drie kilome
ter hadden gelopen", maakt Tjeerd
Scheffer duidelijk. Eén van hen was
Hannie Nederlof. De medewerkster van
het in Zoeterwoude gevestigde bedrijf
3M Nederland maakte vorig jaar, na het
zien van de beelden van de marathon
van New York, de opmerking daar ook
wel eens aan mee te willen doen. 3M-
sportcoördinator Scheffer zag wel wat in
het idee en een kleine inventarisatie bin
nen het bedrijf leverde al gauw een aan
tal van dertig lopers op. „Wij hebben
hen gestimuleerd om ook iemand in de
privésfeer te zoeken, waarmee de groep
op zo'n vijftig man kwam. Al kent die
nu wel een heel andere samenstelling
dan in het begin. Zo'n twintig lopers,
waaronder zeven 3M'ers, zijn er sinds
januari bij. De overigen haakten af door
blessures of omdat het mentaal of finan
cieel niet op te brengen was". Waaron
der Hannie Nederlof.
Pijntjesman
Frans Kortekaas pakt de draad van het
verhaal vervolgens op. „Half februari
kwamen wij via AV Holland zo in con
tact met Teun de Rede, terwijl ook leden
van de vriendenvereniging Niet Lullen
Maar Lopen (NLML) zich aansloten".
Tjeerd Scheffer vult hem aan: „Zij
moesten de groep dragen, uitgaande van
het feit dat 25 man nog nooit gelopen
had. Omdat we van 3M twee begeleiders
mochten aanstellen, hebben we aan
Teun de Rede gevraagd om zich als trai
ner op te werpen. Chiel Houtman werd
onze pijntjesman. Dit tweetal is goud
waard voor de groep en gaat op kosten
van het bedrijf mee naar New York.
Chiel wil met de partners die meegaan
een verzorgingsteam vormen en zo drie
of vier posten inrichten. Je moet name
lijk oppassen dat je niets verkeerd aan
pakt, want anders loop je leeg".
Frans Kortekaas: „Het is zalig als ze
daar bijvoorbeeld met droge shirtjes
staan. Voor de lopers die er vier uur
over doen is zo'n shirtje gelijk aan een
verkwikkende douche".
Onder impulsen van de twee begeleiders
werd in februari begonnen met tweemaal
per week te trainen. Langzaam maar ze-
De groep die op 5 november de marathon van New York hoopt af te werken. Velen van
hen maken voor het eerst kennis met deze afstand.
FOTO: TEJO RINGERS
ook". Belangrijk om te weten, omdat
drie dagen later individueel het definitie
ve besluit genomen moest worden over
de deelname in „The Big Apple". „Van
de vijf- a zeshonderd kaarten die aan
Nederland worden toegewezen, hadden
wij er al vijftig geclaimd. Daarmee vor
men wij de grootste Nederlandse groep
die ooit aan deze marathon meedeed",
aldus Tjeerd Scheffer.
Na de zomer werd de trainingsduur op
geschroefd naar vier avonden per week.
„Met de waarschuwing om vooral te wa
ken voor overtraining. Iedereen loopt
wel een blessure op, maar dan moet je
jezelf wel rust gunnen. En dat is moei
lijk, omdat een onervaren iemand de
angst heeft dat hij de afstand niet redt
als hij zijn kilometers niet heeft ge
maakt", zegt Frans.
„Toch is de hele opzet met intervaltrai-
ningen, duurlopen en heuvellopen goed
ker groeide er een hechte groep. „De
sfeer is uitstekend. Alleen al het er mee
bezig zijn, was belangrijk voor een snelle
genezing van een blessure", laat Frans
weten. Tjeerd was er voor een goed deel
verantwoordelijk voor dat de 48 lopers
niet alleen tijdens de trainingen met hun
gedachten bij de marathon waren. In het
kort wordt een aantal van de activiteiten
opgesomd. Zo werden binnen het bedrijf
nieuwsbrieven verspreid, vond er een
trainingsdag met Wim Verhoorn plaats,
kreeg de groep informatie over blessure
preventie en juiste kleding en schoeisel
en vonden diverse testlopen plaats.
Grootste groep
Eén van die testen vond op 28 mei in
Brussel plaats. Frans: „De eerste echte
test voor de niet-trimmers. Zo onder het
motto van: als dit kan, lukt New York
gebleken. Iedereen heeft op bijna elke af
stand zijn persoonlijk record wel verbro
ken, omdat er gericht getraind is", vult
Tjeerd aan.
Om het in New York niet alleen bij het
lopen te laten, besloten de 48 deelne
mers zich in te zetten voor een goed
doel. Vanaf 1 september trachtten de
deelnemers mensen te vinden die hun
voor een bepaald bedrag per kilometer
willen sponsoren. „Wij proberen zo een
halve ton bijeen te krijgen voor de ge
handicaptensportvereniging De Sleu
tels", geeft Tjeerd aan. „Naar schatting
kunnen we nu rekenen op een bedrag
van 35.000 gulden en zullen we het
streefbedrag waarschijnlijk net niet ha
len. In ieder geval kunnen we er wel
voor zoigen dat De Sleutels, dat dit jaar
zijn 30-jarig jubileum viert, voor zo'n
zeven jaar uit de financiële zorgen is".
De activiteiten staan nu echter op een
laag pitje. „Het gaat toch ten koste van
het lopen".
„Ja, het begint nu toch wel te kriebelen",
laat Frans vervolgens weten. „Negenen
negentig procent van de lopers is er
klaar voor. Alleen Ingrid Middelkoop
houdt op de dag voor de wedstrijd nog
een laatste test. Als ze de vijf kilometer
lange breakfastloop zonder pijn aflegt,
start ze en anders niet". Bij de Leidse
deelnemers is ook Jan Tak. Onder bege
leiding van Piet Bloed hoopt deze blinde
atleet in New York zijn tweede mara
thon te volbrengen.
De groep lopers vertrekt volgende week
woensdag naar de stad van Peter Stuyve-
sant. Tjeerd: „Daar moeten we dan de
dag vanwege het tijdsverschil zien vol te
maken. Op donderdag dienen de startbe
wijzen opgehaald te worden, waarna we
in groepjes excursies maken. Na de bre
akfastloop op zaterdag kunnen we ons
's avonds voieten met koolhydraten. Op
de dag zelf moeten uren van tevoren in
de startarea aanwezig zijn, omdat de
bruggen in de omgeving dan dicht gaan.
Een gedeelte keert dan op maandag weer
terug, maar de meesten vertrekken dins-
dag PETER VAN DER HULST
LEIDEN - Naast de groep van 48
Leidse lopers, nemen ook twee
ambtenaren van de gemeente aan
de marathon van New York deel.
Kees Hofstra, werkzaam bij de Leidse
Gemeentelijke Sociale Dienst, en Wim
van den Eshof, direktie Welzijn, wil
len de afstand volbrengen ter onder
steuning van de actie 'Namibië vrij!
Steun de opbouw'. Met hun sportieve
verrichtingen hopen zij geld in te za
melen voor de Namibiscne vluchtelin
gen.
Kees Hofstra (links) en Wim van den Eshof.
