Wie bijbel letterlijk vertaalt,
maakt zich tot een leugenaar
brieven van lezer
Boete voor Nederlandse piraat-pastoor in Duitsland
kerk
wereld
Klagen
Hoedemaker moet het alsnog
winnen van Abraham Kuyper
Ceidóc
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
ftjidaeSowuvnt
ZATERDAG 28 OKTOBER 1989 PAGIN
GOTTINGEN De Ne
derlandse pastoor Johann
van den Brule is door de
rechtbank in het West-
duitse Duderstadt veroor
deeld tot een boete van
ruim 2500 gulden voor
het gebruik van een pira
tenzender.
Via de zender verstuurde Van
den Brule, die zijn standplaats
heeft in Breitenberg (Neder-
saksen), kerkelijke berichten
naar zieke mensen. De pas
toor wil ondanks de veroorde
ling doorgaan met de uitzen
dingen.
De 64-jarige Nederlander
heeft de zender viereneenhalf
jaar zonder vergunning ge
bruikt. „Hij weet dat het niet
mag, maar hij laat de 1
van de zieken zwaarder we
gen dan het oordeel van de
rechtbank", zei de openbare
aanklager.
Op de vraag van de rechter
hoe het nu verder moet, ant
woordde Van den Brule: „Als
de bisschop zegt dat de uitzen
dingen moeten stoppen, dan
moet hij dat de mensen maar
zelf komen vertellen. Dat zul
len ze van mij niet horen.
Men moet God eerder gehoor
zamen dan mensen".
In de loop der jaren zijn di
verse keren kleine zenders bij
de pastoor in beslag genomen.
Tijdens het proces gaf hij toe
de zenders zelf te bouwen.
Voor andere kerken had hij
ongeveer 70 zenders gefabri
ceerd.
Beleefdheid kost niets en
koopt alles
Lady Montagu
door Marinus van der Berg
„Nooit klagend, nooit
vragend, moedig gedragen
lijden". Ik lees het zo vaak in
deze krant. Met deze sobere
zinnen willen naasten een
geliefd iemand, soms minder
geliefd, gedenken.
Wie plotseling of min of meer
voorbereid, helemaal
voorbereiden kan niet,
bekend moet maken dat
iemand je is ontvallen, wil
graag iets goeds van die
persoon zeggen. Een korte
kenmerk. Als een uiterst
sobergehouden tekening. Niet
iedereen heeft daarvoor eigen
woorden. Vaak worden
woorden gebruikt die al
eerder werden gebruikt. Je
bent vaak ook te beduusd
voor eigen woorden. Een al of
niet haastige man, soms een
vrouw, van het uitvaartwezen
heeft voorbeelden te over. Hij
moet verder, vanwege de
sluitingstijden.
Wie zich heeft kunnen
voorbereiden wordt niet
geplaagd door deze tijdsdruk.
Dat biedt kans op meer
persoonlijke woorden, ais ik
het goed zie dan neemt dit
laatste toe. Heel onze wijze
van leven wordt weer
persoonlijker. „Steeds minder
objectief, steeds minder
algemeen wordt alles", zei een
collega. Ik voel het ook zo. We
beginnen afscheid te nemen
van het stoere, het flinke, het
alsmaar jezelf groot moeten
houden. We komen in de tijd
van „jij mag er zijn". De mens
wordt gevoeliger voor
persoonlijke waardering,
persoonlijke aandacht. Dat
persoonlijke komt ook tot
uitdrukking in de berichten
over iemands sterven.
In deze dagen voor Allerzielen
wordt weer aandachtig
geluisterd naar het noemen
van de namen van hen die zijn
heengegaan. Het is een gaan.
Een gaan naar het
onvoorstelbare, naar het
ongelooflijke. We mogen ons
er alles bij voorstellen. Is het
een land? Mensen drukken
zich altijd menselijk uit. Ik stel
me het zo voor:
,,Als het een ander land is
dan moet het wel een land
vol van kleur zijn.
Rijk zijn de beschilderde
doeken.
met paradijsvogels
en waterlelies tal van kleur.
De letters zijn sierlijk.
De geluiden van de nachtegaal
verheugen het hart.
Heel het wonder gehoor
van dwarsfluitistes,
die ons welkom heten,
brengt ons in vervoering.
Alles zal er wonderschoon zijn
De kleding van hen die komen
uit lijden en onderdrukking
zal schoongewassen zijn
geweven met subtiel blauw en
lentegroen.
Maar wij die dit lezen zijn nog
hier. En hier is soms veel pijn,
veel verdriet. Komt er een tijd
waarin dit verdriet weer
gehoord mag worden? Komt
er een tijd van klagen mag?
Klagen is immers het
gedenken van het verdriet.
Klagen is er zorg voor dragen
dat verdriet je niet verstikt of
verbittert. Klagen is je uiten en
zo nieuwe adem ontvangen.
Klagen is zeer gelovig. Wie
klaagt, heeft er vertrouwen in
ook gehoord te worden. Wie
niet anders doet dan klagen,
vraagt om aandacht. Die wil
graag liefde. Wie niet anders
doet dan klagen, loopt het
risico op een eiland te komen.
Het moet me wel van hart, dat
is ook een klacht, dat iemand
in onze tijd nog te snel een
zeur wordt genoemd. Daarom
worden zovelen ziek-van-
verdriet. Ik heb me in deze
dagen echt gesteund gevoeld
door het boekje van Kees
Waayman: Het leed
doorleven, meditaties bij zes
klaagzangen (Gooi en Sticht,
Hilversum, 1989). Graag
aanbevolen.
EERSTE HOOGLERAAR BIJBELVERTAALKUNDE:
AMSTERDAM - „Met
vertalingen is het als met
vrouwen; als ze mooi zijn,
zijn ze niet trouw; en als
ze trouw zijn, zijn ze niet
mooi', luidt een oud ge
zegde uit de middeleeu
wen.
De nieuwe hoogleraar in de
bijbelvertaalkunde aan de
Vrije Universiteit, prof. dr.
Jan de Waard, maakte vrij
dagmiddag bij zijn ambtsaan
vaarding duidelijk, dat recent
wetenschappelijk onderzoek
aangetoond heeft dat het mo
gelijk is vertalingen te maken
die zowel mooi als trouw zijn.
De bijzondere leerstoel bijbel
vertalingen is ingesteld door
het Nederlands Bijbelgenoot
schap. Ze is zowel aan de fa
culteit van de godgeleerdheid
als aan die van de letteren ge
vestigd. Het is de eerste leer
stoel in de bijbelvertaalkunde
ter wereld.
Prof. De Waard was eerst
hervormd predikant docent
aan een Pedagogische Acade
mie. Sedert 1966 is hij in
dienst van de Wereldbond
van Bijbelgenootschappen
eerst als vertaalconsulent in
Cameroun en vervolgens als
coördinator van al het ver
taalwerk in geheel Europa en
het Midden-Oosten.
Hoewel de bijbelvertaler
Hieronymus al schreef dat
een getrouwe vertaler een
tekst niet woord voor woord
moet weergeven, leefde vol
gens prof. De Waard sedert de
middeleeuwen sterk de ge
dachte dat „de voorkeur gege
ven moet worden aan een let
terlijke vertaling".
Pas in de allerjongste tijd
wordt groter aandacht ge
schonken aan de noodzakelij
ke „getrouwheid" van een
vertaling. Deze is pas echt
trouw, als ze recht doet aan
de betekenis van de oorspron
kelijke taal, aan de taalkundi
ge eisen van de taal waarin
vertaald wordt en aan het be
gripsvermogen van de men
sen die een vertaling lezen.
Getrouwheid vereist, volgens
prof. De Waard, dat de he
dendaagse lezers bijvoorbeeld
ook de spreekwoorden begrij
pen die in de oorspronkelijke
talen worden gebezigd.
Een probleem vormen voor
bijbelvertalers woorden die
slechts één maal in het He
breeuwse oude testament
voorkomen en waarvan de
betekenis niet helemaal dui
delijk is. Vaak laten bijbelge-
leerden zich dan leiden door
de betekenis van verwante
woorden uit andere, in dit ge
val, Semitische talen. Maar ze
kunnen daardoor gemakkelijk
op een dwaalspoor komen.
Dat blijkt bijvoorbeeld in de
verschillende betekenissen
tussen het het Duitse „Aus-
fahrt" en het Nederlandse
woord „uitvaart".
Van groot belang is recent on
derzoek van de Arabische taal
en cultuur. Jarenlang was
Hooglied 4:9 een probleem.
Letterlijk staat daar, „Gij hebt
mij betoverd... met één blik
van uw ogen, met één snoer
van uw halsversiersel". Door
een studie van de Bedoeïe-
nen-poëzie kwam de Arabi-
De eerste hoogleraar bijbelvertaalkunde ter wereld: prof. dr. J.
de Waard.
foto: pers unie
sche bijbelvertaler en literator
Yusuf Al Khal echter tot de
conclusie dat niet sprake is
van een „halsversiersel" maar
van „één buiging van uw sier
lijk hals".
Maar een vertaling moet niet
alleen trouw zijn aan de oor
spronkelijke betekenis, maar
moet die ook overdragen in
eigentijdse taal. Een probleem
ontstaat als bepaalde gramma
ticale constructies van het He
breeuws of Grieks niet voor
komen in de taal waarin
wordt vertaald. Zo wordt in
veel Nederlandse vertalingen
gezegd dat de profeet Jona
zich buiten Ninevé terugtrok
en daar een hut bouwde. In
werkelijkheid maakte de ver
teller met zijn grammaticale
werkwoordsvorm duidelijk,
dat hij „een hut wilde bou
wen, maar dat niet deed". Zo
vertaald wordt pas het ver
volg duidelijk.
In dit verband schonk prof.
De Waard aandacht aan het
hedendaagse streven om man
nelijk taalgebruik te vermij
den. Hij acht dat in het alge
meen juist. „Er is geen enkele
reden bijvoorbeeld Spreuken
26:12 weer te geven als in de
Willibrordvertaling: „Ziet gij
een man die wijs is in zijn ei
gen ogen", meende De Waard.
Hij achtte de vertaling van de
oecumenische Groot Nieuws
Bijbel veel beter, waar staat,
„Ken je iemand die zichzelf
de wijste vindt?
Recente pogingen van femi
nistische zijde om „Heer" te
vervangen door „Verhevene",
of „God de Vader" door „God
de Moeder en Vader" wees
prof. De Waard evenwel af.
Dan wordt tekort gedaan aan
het feit dat over God alleen in
beelden kan worden gespro
ken.
Kan een vertaling altijd in
alle opzicht getrouw zijn aan
de oorspronkelijke tekst?
Prof. De Waard gaf toe dat
trouw in het ene soms trouw
op een ander punt uitsluit.
Bijbelvertalers zullen steeds
naar een middenweg moeten
streven. Verder dan de nega
tieve definitie van rabbi Ye
huda wilde hij daarom niet
gaan: „Wie een bijbelvers for
meel (of letterlijk) vertaalt is
een leugenaar; wie er iets aan
toevoegt is een Godslaste
raar".
W.J. Blanken
voorzitter
Baptistenunie
DRACHTEN De heer W.J.
Blanken uit IJmuiden is tij
dens de algemene vergade
ring in Drachten gekozen tot
voorzitter van de Unie van
Baptistengemeenten. Hij is de
opvolger van ds. A. de Vries
uit Emmen.
Blanken (59) heeft sinds 1987
zitting in het bestuur van de
Unie. Hij heeft lange tijd in
het bedrijfsleven gewerkt en
geniet sinds enkele maanden
van de vut. Er zijn in de ge
schiedenis van de Baptistenu
nie al eerder niet-theologen
voorzitter geweest.
De nieuwe voorzitter kan zich
goed vinden in de lijn die
door De Vries en diens voor
gangers is uitgezet. De Vries
waarschuwde woensdag aan
het begin van de algemene
vergadering voor de polarisa
tie binnen de Baptistenge
meenten. Doelend op de
werkgroep Ruimte niet er
kend door de algemene ver
gadering wees hij op het
gevaar om in landelijk ver
band geestverwanten te zoe
ken.
Blanken betreurt het dat deze
werkgroep, die vorig jaar is
gevraagd haar activiteiten op
te schorten, gewoon activitei
ten blijft organiseren. „De al
gemene vergadering is de
plaats waar wij met elkaar
spreken", zegt hij. „Dat moet
niet gebeuren in selecte
groepjes". De werkgroep
Ruimte wil binnen de Unie
meer aandacht voor ethische
en politieke onderwerpen.
Bisschoppen
stellen
internationale
persprijs in
UTRECHT De Nederland-
se rooms-katholieke bisschop
pen hebben een internationa
le persprijs ingesteld. Deze zal
driejaarlijks worden toege
kend aan „een actieve katho
lieke journalist die zich on
derscheid met publicaties en
publicitaire initiatieven voor
de catholica in brede zin".
De persprijs draagt de naam
van Titus Brandsma, de Frie
se carmeliet die onder meer
voor zijn strijd voor de pers
vrijheid in concentratiekamp
Dachau om het leven werd
gebracht. De prijs levert de
gelukkige journalist duizend
gulden op.
De bisschoppelijke commissie
voor de sociale communicatie
zal samen met de mondiale
katholieke persvereniging
UCIP een jury benoemen.
SUGGESTIE IN STELLING DR. BALKE:
AMSTERDAM De An
tirevolutionaire Partij en
de Christelijke Histori
sche Unie mogen dan
verenigd zijn in het CDA;
de Nederlandse Her
vormde Kerk en de Ge
reformeerde Kerken mo
gen dan wel „in staat van
hereniging" zijn, de her
vormde CHU-wortels
blijken nog springlevend.
Dat bleek gisteren tijdens
de discussie op een van
de diverse Hoedemaker-
herdenkingen ie dit jaar
worden gehouden (Hoe
demaker werd honderd
vijftig jaar geleden gebo
ren).
In de van oorsprong gerefor
meerde Vrije Universiteit in
Amsterdam vond een herden
kingsbijeenkomst plaats Waar
bij een schilderij van de pre
dikant en hoogleraar dr. Ph.
J. Hoedemaker werd onthuld
door de Kamervoorzitter drs.
W.J. Deetman.
Dr. W. Balke, hervormd pre
dikant in 's-Graveland, ver
dedigde de stelling dat het Sa
men op Weg-proces tussen
hervormden en gereformeer
den pas echt vruchtbaar kan
zijn als deze oecumenische be
weging positie bepaalt in de
tegenstelling tussen de her
vormde Hoedemaker en de
gereformeerde Abraham
Kuyper. Beide voormannen
namen tegengestelde posities
in onder meer met betrekking
tot de kerk. Hoedemakers
ideaal was het Evangelie in
„een kerk voor heel het
volk"; Kuyper opteerde met
zijn Gereformeerde Kerken
voor een kerk van eensgezin-
den die elkaar vonden op een
statuut.
De keuze die Balke wil ma
ken was duidelijk: de gerefor
meerden dienen zich in te
voegen in de grote hervormde
volkskerk. Voor hen is daar
tenminste plaats; andersom
bieden de gereformeerden
geen ruimte aan hervormden
omdat die het niet eens zijn
met het statuut van Kuyper.
Samen-op-Weg secretaris ds.
J.B. Aalbers had het een beet
je moeilijk met de stelling. De
honderdvijftig jaar hervorm
de en gereformeerde geschie
denis wordt zo veronacht
zaamd, vond hij; noch de posi
tie van Hoedemaker, noch die
Dr. Hoedemaker
foto: pr
van Kuyper bestaan immers
nog. Bovendien hebben de
beide tradities van elkaar ge
leerd, vond ds. Aalbers.
De praktijk van Samen-op-
Weg laat volgens ds. Aalbers
al jaren zien dat de door dr.
Balke genoemde tegenstelling
historie is. Hervormden en
gereformeerden aanvaarden
elkaar met eikaars geschiede
nis en de totaliteit van de
plaatselijke situatie wordt
overal aanvaard. Aalbers zei
voorts dat in de officiële Sa-
men-op-Weg stukken wordt
uitgegaan van de hervormde
kerkorde van 1951 als model
voor het „formele spoorboek
je" van de herenigde kerk.
Wat dat betreft heeft Balke
z'n gelijk al gekregen, aldus
ds. Aalbers.
Kerk
De Europarlementariër drs.
A.M. Oostlander (voorheen
Wetenschappelijk Instituut
CDA) waarschuwde er in een
stelling voor de kerk niet een
te grote bemiddelende rol te
geven. Christenen in christe
lijke organisaties en in andere
verbanden zijn mans genoeg
om zelf maatschappelijk vorm
te geven aan de oproep vanuit
het Evangelie; de kerk is
daarbij niet zo nodig.
De praktijk van de Rooms-
Katholieke Kerk laat zien hoe
mensen worden gefrustreerd
als de kerk zich opwerpt als
bemiddelende instantie tussen
het Evangelie en het ant
woord daarop van mensen in
de praktijk van hun leven.
Teveel aandacht voor het be
lijden van de kerk kan ten
koste gaan van de eigen ver
antwoordelijkheid van men
sen en (christelijke) organisa
ties en zou weieens averechts
kunnen werken, aldus Oost
lander.
Met die uitspraak werd ken
nelijk het hervormd kerkge-
voel geprikkeld: dr. R. Mooi,
voormalig secretaris-generaal
van de Hervormde Kerk en
dr. Balke lieten duidelijk we
ten dat zo'n opvatting over
kerk en belijdenis niets met
de Hervormde Kerk of met
de Reformatie te maken
heeft. „Hier is sprake van een
misverstand; bij ons is geen
sprake van een kerk zonder
belijden en zonder kerk is er
ook geen belijden. Oostlander
spreekt vanuit een hiërarchi
sche kerkvisie", aldus dr.
Mooi.
Onderwijs
Oostlander bracht nog ter
sprake hoe naar zijn oordeel
het georganiseerd christelijk
onderwijs veel te weinig ver
antwoordelijkheid heeft geno
men voor een eigen vormge
ving van het onderwijs.
Christelijke scholen zouden
net ais trouwens andere chris
telijke organisaties voorop
moeten lopen in vernieuwing
en verbetering. De praktijk
leert echter dat het christelijk
onderwijs liever „houdt wat
het heeft" en behoudzucht
paart aan het lopen aan de
leiband van de overheid.
Wellicht sprak Oostlander
deze woorden mede met het
oog op de aanwezigheid van
de oud-minister van onder
wijs, Deetman (CHU). Deze
onthulde een portret van
Hoedemaker, gemaakt in op
dracht van de VU en bestemd
voor de Senaatskamer van de
universiteit. Hoedemaker was
zeven jaar hoogleraar aan de
VU en nam ontslag wegens
een andere visie op onder
meer (hoger) onderwijs dan
Kuyper, de stichter van de
VU.
Ter gelegenheid van de her
denking is bij uitgeverij Ten
Have een boek verschenen
waarin artikelen over Hoede
maker en aspecten van diens
leven en werk zijn versche
nen. „Hoedemaker herdacht"
werd samengesteld door dr.
G. Abma (Leeuwarden) en dr.
J. de Bruijn (direkteur Histo
risch Documentatiecentrum
voor het Nederlands Protes
tantisme van de Vrije Univer
siteit (Passage-reeks).
LÜTSEN KOOISTRA
Vrijzinnigen:
Samenwerken met
geestverwanten
LEIDSCHENDAM De
Vereniging van Vrijzinni
ge Hervormden wil met
de Remonstrantse Broe
derschap en de Neder
landse Protestantenbond
een gezamenlijk bureau
oprichten. „Als we willen
overleven, zullen we za
kelijk moeten samenwer
ken", zegt algemeen se
cretaris B.J. Gilhuis.
Net als de Protestantenbond
en de Remonstrantse Broe
derschap wordt de vereniging
kleiner en grijzer. Het leden
tal schommelt nu rond de
6.000. Met de samenwerking
wordt verhoging van de ef
fectiviteit en verlaging van de
kwetsbaarheid nagestreefd.
Het voorstel wordt op 11 no
vember door de algemene
vergadering besproken.
De nieuwe samenwerking zou
eind volgend jaar rond
moeten zijn.
Op het landelijk bureau van
de WH werken twee betaal
de krachten. De Protesten-
bond en de Remonstranten
hebben respectievelijk twee
en zeven mensen in dienst.
Zelfs de zakelijke samenwer
king ligt in bepaalde kringen
van de vereniging gevoelig,
aldus Gilhuis. Er zijn vrijzin
nigen die denken dat de drie
organisaties binnen de kortste
keren ook bestuurlijk op één
lijn zitten, maar zo hard zal
het volgens hem niet lopen.
Homo-predikant
voor vijf jaar op
wachtgeld gezet
HANNOVER De ho-
moseksuele predikant
Hans-Jlirgen Meyer is vijf
jaar op wachtgeld gezet.
De Westduitse voorganger
mag in die tijd niet preken,
geen sacramenten bedienen
en andere ambtshandelingen
verrichten, zo heeft een
tuchtcommissie van de Evan
gelische Kerk besloten.
Het oordeel van de commissie
ging minder ver dan het
voorstel van de kerk van
Hannover, die liever had ge
zien dat de predikant defini
tief uit het ambt werd gezet.
Meyer (40) woont samen met
een vriend. Dat is volgens de
kerk een „levenswijze die in
strijd is met het ambt".
Meyer is nu van plan al zijn
energie te stoppen in het pas
torale werk onder aids-pa-
tiènten.
Belemmering vrachtverkeer
De Oostenrijkse regering wil het buitenlandse vrachtvjes»
keer aan banden leggen. Transportreuzen van vreemde koPP
af zullen als het aan Wenen ligt voortaan 's nachts langslee
weg staan. Ze mogen zich alleen bij daglicht over de Oosti te
rijkse snelweg bewegen. De Oostenrijkers geven twee ar|aa
menten op voor het nachtelijke rijverbod dat zij serieus ovLra
wegen. Al die voortdiezelende vrachtwagens verstorenled
nachtrust van Oostenrijk en ze beschadigen het milieu. Its
kan niet langer, vindt de nationale overheid.
NOU echoot het inderdaad stevig in de Alpen en Oosten
kers zijn kennelijk een gevoelig volkje met een lichte slaj
Dat ze ook milieubewust zijn is voor ons overigens
nieuw. Tot dusver maakten immers vooral buitenlandse i
lieugroeperingen zich bezorgd over bijvoorbeeld de dreig{
de vernietiging van het fraaie berglandschap door een onj
breidelde stroom van wintersporters. Hun lawaaiige, mi
wel zeer lucratieve, aanwezigheid blijkt de gemiddelde Tij
Ier echter aanzienlijk minder te storen dan het gebrom C"
vrachtauto's, met name van vrachtauto's met buitenland
nummerplaten.
3V
Het is duidelijk dat de regering van Oostenrijk probelt
met behulp van doorzichtige gelegenheidsargumenten het ir
ternationale transitoverkeer in te dammen, ten gunste u:
de eigen vervoerders en de eigen staatskas. De gebruikeli o<
chicanes van de Oostenrijkse douaniers op de Brennerja]
dienen datzelfde doel. ïie
De zaak wordt extra pikant vanwege de reactie van
Westduitsers op het voornemen van hun zuiderburen. BoiWl
is des duivels. De Duitsers zoals bekend ook gevoeIei
rustminnend en eveneens met een snel versjoorbare slaap
hebben aangekondigd dat zij de Oostenrijkers met gelifL
munt zullen betalen. Oostenrijkse vrachtauto's mogen cr~
's nachts ook niet op de Duitse Autobahn rijden. Van z\r
vergeldingsmaatregel zou Wenen vermoedelijk niet waklf-*
liggen. De Bondsrepubliek zou in een nachtelijke truckjy]
oorlog altijd aanmerkelijk meer schade oplopen dan Ooste
rijk. fc
DaT uitgerekend de Bondsrepubliek zich zo opwindt is L]
z'n zachtst gezegd opvallend en het bewijst dat er nog iets tb
gerechtigheid bestaat. Want elders in Europa is juist grfi<
opwinding ontstaan over de aankondiging dat Bonn nu e<Je
ernst wil maken met zijn omstreden plan buitenlandse vu
voerders een forse rekening te presenteren voor het gebri^e)
van de Autobahn. Onder andere de Nederlandse regering ijer
dit plan desnoods met inschakeling van de Europese Coiei
missie van tafel halen. Zoals eerder via een interventie vfe
de EG nota bene mede op Duits verzoek een vergeliju
baar Belgisch initiatief werd getorpedeerd.
N
De pogingen van Duitsers, Oostenrijkers en Belgen om p^.
en perk te stellen aan het internationale wegtransport o
door hun landen trekt, zijn niet helemaal onredelijk,
'doorgangslanden' leven zij reeds jaren met de frustratie <f
hun kostbare wegen kapot worden gereden door buitenlij
ders. Met daarbij in veel gevallen de wetenschap dat de br'
tenlandse concurrentie in eigen land aanzienlijk minder lj^
ten kent dan de inheemse transportbedrijven. Plus het gegr(
vén dat diverse Europese landen zoals Frankrijk, Italië re
Zwitserland al sinds jaar en dag tol heffen. Welisw^e
moet de eigen bevolking daar ook betalen, maar die wor
langs andere kanalen ruimschoots schadeloos gesteld. L(
!>n
NiETTEMIN zijn de recente plannen om één en ande
„recht te zetten" heilloos en onzinnig. Dat geldt zeker vcr^
de Bondsrepubliek en België, leden van het toekomstige
ropa zonder grenzen. Oostenrijk beschouwt zich trouwens (v
aspirant-lid van diezelfde EG. In de eerste plaats staan niek
we nationale heffingen, compleet met bijbehorende greigi
controles en andere bureaucratische rompslomp, haaks op r
ontwikkeling naar een vrije Europese binnenmarkt. In r
tweede plaats zijn ze via simpele U-bochtconstructies ze
eenvoudig te omzeilen.
ALLE opwinding van dit ogenblik is daarom voorbarig
overbodig. De plannen voor tolheffingen en rijverboden k
men uiteindelijk toch vanzelf terecht op de plek waar
thuishoren: in de prullenbak. De bestaande onrechtvaard^
heden in de concurrentiepositie van de diverse nationale
internationale vrachtvervoerders kunnen alleen aan de qe
derhandelingstafel in Brussel worden weggenomen. B;<
moet dan ook snel gebeuren.
Brieven graag kort en duidelijk geschreven.
De redactie behoudt zich het recht voor ingezondei
stukken te bekorten.
Botte bij!
Het wordt die Amerikanen nu
toch wel echt menens met hun
strijd tegen de drugs. Hun par
lement heeft besloten dat de
FBI in andere landen ver
dachten mag arresteren, zon
der dat land daarvoor vooraf
toestemming te vragen. De
CIA overigens, mag zich weer
met het om zeep helpen van
buitenlandse staatshoofden
gaan bezighouden. Ook dit in
het kader van de verkleining
van het drugsaanbod, zodat de
prijzen ervan zullen stijgen en
de criminaliteit om ze te be
machtigen overeenkomstig.
Dit bijltje is wel erg bot; hoog
ste tijd om het te slijpen en te
zoeken naar de oorzaken van
de grote behoefte aan drugs in
eigen land.
N. Pleumekers,
DEN HAAG.
Grafiek
De krant plaatst steeds vaker
grafieken bij artikelen, maar
deze werken lang niet altijd
verhelderend. Op pagina drie
van de krant van vrijdag stond
er een die eigenlijk in de puz
zelrubriek thuishoorde. Ik heb
de grafiek met en zonder dub
belfocus getracht te lezen en
slaagde daarin, zij het niet
«dank zij de optiek, maar dank
zij de eigenschap van het men
selijk brein aan te vullen wat
niet wordt gezien. Maar het
was pittig. De aanduiding <jj
ik aanvankelijk als „workh\
mer" meende te moeten
leggen bleek „werknemer" jr
zijn, „minstuuthuiverint(
meende ik het zinnigst j-j
„minimumuitkering" te verfo
len en met „zonder lunderei
kan niet anders dan „zond.
kinderen" bedoeld zijn. Aard]
was ook dat de legenda, beh
rende bij dit barre staafdL
gram, drie precies even zwaF
tonen aanwendde voor df
kabinetten, die als gevolg vt
de beroerde druk nu als e[j
niet meer te ontcijferen inL
brei uit de verf kwamen.
bovenkop van het bijbehoref
artikel luidde „Niet moo^,
maken dan het is". Voor vi
betreft' de grafiek vind ik
dit juist wel moet. l
M.J. van Lieshout, l
VOORBURG.
Sport
I
Als ik de sportpagina's in on
krant lees, dan valt het me
dat een steeds wezenlijk
aandeel van het nieuwsaanbi
in deze sector bestaat uit pi
cessen, korte gedingen, b
roepszaken, strafschorsingd
berispingen en ga zo ma|
door. Wat dit alles nog ni
sport te maken heeft begrijp
niet. Maar misschien begrijp'
er wel helemaal niks vj|
want ik heb geen verstand vi
sport.
K.F. Leenmans,
LEIDSCHENDAM.
