Verhelderend overzicht werk
Gi js Bakker in Centraal Museum
Solist en
dirigent
werken
elkaar tegen
Ballet van Ohad Naharin in première bij NDT
Utrechtse
ateliers
tien dagen
open voor
publiek
Raad voor de Kunst vraagt
Lubbers om 50 miljoen extra
Leidse Courant: voor meer dan nieuws alleen. Een krant voor u!
UNST/
EcidócSouocmt
VRIIDAG 13 OKTOBER 1989 PAGINA 15
ecordprijs voor werk Leo Gestel
MSTERDAM Op een veiling van mo-
srne en hedendaagse kunst bij het vei-
nghuis Sotheby's in Amsterdam is giste-
in een stilleven met gladiolen uit 1913
an Leo Gestel verkocht voor 460.000 gul-
rjc en. Er is nog niet eerder op een veiling
h »n dergelijke prijs voor een schilderij
jan Gestel betaald, aldus een bekendma-
arl ing van Sotheby's. De richtprijs was tus-
- (in de 60.000 en 80.000 gulden. Gestel
uw 881-1941) was een van de belangrijkste
:r< Vilders van de zogenoemde Bergense
Ti chool. In zijn werk wisselden lyrisch-ro-
lai iantische en monumentaal gerichte
emmingen zich af met illustratief werk.
or' [ij onderging onder meer de invloed van
'Pe et Vlaamse expressionisme. Daarin vond
c ij de drie motieven die zijn werk gingen
e' irerheersen: het paard, de werker en het
aakt.
HAVEL BENUT GELD
VREDESPRIJS
VOOR UITGEVERIJ
FRANKFURT De dissidente,
Tsjechische schrijver Vaclav
Havel wil het geld van de Vre
desprijs (ongeveer 28.000 gul
den) die hij dit jaar van de
Westduitse boekhandelaren
heeft ontvangen, gebruiken
voor het oprichten van een on
afhankelijke uitgeverij in
Praag, meldde donderdag de
Westduitse vereniging van
boekhandelaren in Frankfurt.
De uitgeverij, die 'Atlantis' gaat
heten, moet werken van verbo
den schrijvers uit Tsjechoslo-
wakije uitgeven. Bij de Tsjechi
sche autoriteiten is reeds een
vergunning aangevraagd.
NDT sluit contract
met Parijse Opera
DEN HAAG Het Neder-
lands Dans Theater heeft in
Parijs gedurende een toernee
twee belangrijke contracten
afgesloten: begin maart 1991
zal het NDT twee weken op
treden in de Parijse Opéra en
in de periode 1992 tot 1994 zal
het Haagse gezelschap jaarlijks
twee uitvoeringen gedurende
tenminste tien dagen geven in
de Opéra van Bordeaux. Dit is
vastgelegd afgelopen weekein
de na afloop van een serie van
acht voorstellingen in het The
atre de la Ville in het kader
van het 30-jarig bestaan van
het NDT.
Kesten Shakespeare's Globe Theatre ontdekt
Archeologen aan het werk bij de resten van het
Globe Theatre.
foto: ap
LONDEN Op de zuid
oever van de Theems in
Londen zijn de resten ont
dekt van wat eens het
Globe Theatre was, het
theater, waarvan William
Shakespeare mede-eige
naar was en waar veel
van zijn toneelstukken
zijn opgevoerd.
De resten van de Globe bevin
den zich vlakbij die van een
ander befaamd Elizabethaans
theater, het Rose Theatre.
Eerder dit jaar kwam de Rose
in het nieuws omdat project
ontwikkelaars boven de resten
Tijdens de opgravingen waar
bij het Globetheater werd ont
dekt kwam een hele laag ha-
zelnootschillen te voorschijn.
Deze vondst was voor de ar
cheologen een verder bewijs
dat het theater op deze plek
moet hebben gestaan. In Sha
kespeare's tijd plachten de the-
atergangers tijdens de voor
stellingen hun honger te stil
len met hazelnoten.
De eigenaar van het terrein
heeft 250.000 pond gedoneerd
ter financiering van de opgra
vingswerkzaamheden. Het is
de bedoeling om de resten la
ter voor bezichtiging door het
publiek toegankelijk te maken.
Het Globe Theater werd in
1599 gebouwd Shakespeare
was een van de aandeelhou
ders. Voorstellingen werden
alleen zomers gegeven omdat
het theater geen dak had. Vol
gens de encyclopedie van Lon
den ging het theater in 1613 in
vlammen op na een ongelukje
met twee kanonnen, levens
echte rekwisieten bij de op
voering van Shakespeare's
Henry VIII. In 1614 werd het
theater herbouwd, om in 1642
op last van de puriteinen ge
sloten te worden. Twee jaar la
ter werd het afgebroken.
lelfts koor
luikt in
Onbekend werk
ibileumconcert door Arti Varia, het
idatedelijk Begeleidingsorkest,
organisten Hans de Jong en
jhristo Lelie en vocale solisten. Di-
igent Willem Blonk, Oude Kerk,
kift.
Willem Blonk, dirigent van het
)elfts gemengd koor Arti Va-
ïa, kwam op de unieke ge
achte om het jubileum van
ijn koor te vieren met de uit-
oering van werken van Delft-
e componisten. In een stamp-
olie Oude Kerk kwamen gis-
iravond composities tot klin-
en die meer waard bleken
an gelegenheidswerkjes,
ftat geldt zeker voor „Ein
«eutsches Requiem" van Wil-
r em van Thienen (1859-1939)
ie bijna zestig jaar als dirigent,
imponist en organist aan de
lelftse Oude Kerk was ver-
onden. Op tekst van de We
er Kurt Erich Rotter schreef
an Thienen zijn Requiem
oor koor en orgel, dank zij
iet van Amstel, die de Oude
erk ook vele jaren als orga-
st diende, is het werk ver-
jkt met een voortreffelijke or-
ïestratie. Van Thienen kende
jn vak en wist hoe een koor-
erk kan klinken. Hij liet zich
eliswaar inspireren door het
•lijknamige Requiem van
rahms, maar stond composito-
isch voldoende op eigen benen
im een boeiend werk te kun-
ïen schrijven. Hij componeerde
iet werk in een week tijd en
;t klinkend resultaat is even
:pressief als aangrijpend,
.rti Varia, dat omgedoopt is tot
Ars Vocalis, werd voor deze
litvoering flink uitgebreid en
de weergave was overtuigend
m trefzeker. Minder overtui
gend presenteerde Willem
Elonk met de kleinere bezet-
ling psalmen van Cornelis Bos
koop en een kostelijke suite uit
halia's lusthof van Dirk
(holl die van 1664 tot 1727 in
elft woonde en werkte. De
lite werd uitgevoerd door het
andstedelijk Begeleid ings Or-
est dat door Willem Blonk te
oorzichtig werd gedirigeerd
waardoor een deel van deze
neesterlijke muziek in de
ikoestisch grote ruimte van de
)ude Kerk verloren ging. Bij-
onder jammer. De organisten
lans de Jong en Christo Lelie
irachten Piet van Amstel ver-
liende hulde voor zijn aandeel
lan dit concert met de weerga-
ze van zijn Divertimento voor
wee orgels. Koor en houtbla-
ers bewezen dat de madriga
len van Schoonhoven al even-
teer de moeite van het uitvoe-
waard zijn. Al met al een
tostelijke jubileumviering ter
iavolging.
ADRIAAN HAGER
UTRECHT Het Cen
traal Museum in Utrecht
brengt tot en met 5 no
vember een overzicht
van het werk van de
Amersfoortse sierade-
nontwerper en indus
trieel vormgever Gijs
Bakker.
Onder de mooie titel
'Solo voor een solist' zijn
in de tot expositievleugel
omgebouwde voormalige
paardenstallen van het
Utrechtse museumcom
plex van de nationaal en
internationaal vermaar
de ontwerper werkstuk
ken uit de afgelopen
twintig jaar bijeenge
bracht.
Bakker, die tot de belangrijk
ste pioniers van het naoorlog
se design in Nederland wordt
gerekend, heeft in de afgelo
pen twintig jaar een formeel
sterk gevarieerd ontwerper-
soeuvre opgebouwd. Het
Centraal Museum heeft daar
uit een kernachtige selectie
gemaakt, die een representa
tief beeld geeft van de veel
zijdigheid en alerte vernieu
wingszin van de ontwerper.
Het is bij mijn weten voor de
eerste maal dat van het werk
van Gijs Bakker een breder
overzicht werd samengesteld.
Aanleiding tot de tentoon
stelling vormde de toeken
ning in 1988 aan Gijs Bakker
van de Francoise van den
Bosch-prijs, een prijs voor
jonge sieradenmakers, die in
1988 bij gebrek aan voldoen
de kwaliteit onder jongere
generaties naar een oudere
sieradenmaker ging, wiens
reputatie op dat moment al
hoog en breed gevestigd was.
Kon je tegen de leeftijd en
alom erkende reputatie van
Bakker (1942) als laureaat in
dit verband bezwaar aante
kenen, het onderstreept tege
lijkertijd de lenigheid en
nooit verflauwende vernieu
wingsdrang waarmee Bakker
zijn generatiegenoten en na
hem komende ontwerpers
vaak een stap voor blijft.
Dat blijkt niet alleen uit zijn
Ontwerp voor een koffiezetapparaat, van Gijs Bakker.
foto: persunie
Armband uit 1973, gemaakt van aluminium, een van de ont
werpen van Gijs Bakker, te zien op de expositie in het Cen
traal Museum in Utrecht. foto: persunie
ontwerpen op de tentoonstel
ling, maar ook uit de vorm
geving en inrichting van de
tentoonstelling zelf. Bakker
vroeg zijn jongere collega Ed
Annink de tentoonstelling in
het Centraal Museum vorm
te geven. Annink ontwierp
een hoge open steiger van
blankhouten balkjes, die zich
in een flauwe bocht en bijna
organisch door het centrum
van twee grote expositiezalen
voortplant.
Met behulp van losse plexi
glas raampjes die schuin te
gen het balkwerk leunen,
werden vitrines gecreëerd
die alleen nog maar in een
verwijzende zin aan de geslo
ten uitstalkasten in winkels
en musea doen denken.
Het geheel vormt een fragiel
ogende, transparante stellage,
waarin de wisselend neerge
zette of opgehangen objecten
voortreffelijk tot hun recht
komen. In haar eenvoud en
functionaliteit een juweel
van een constructie, die de
getoonde ontwerpen verlost
van hun mogelijke museale
pretentie en ze in hun meest
eigenlijke betekenis aan de
bezoeker presenteert.
Tegenspraak
De ontwerper Gijs Bakker is
al 25 jaar op vele terreinen
actief. Zijn aandacht verdeelt
hij met schijnbaar een zelfde
gemak op een verpakkings
probleem als op het stallen
van een fiets. Met uitkomsten
die zo met elkaar in tegen
spraak zijn dat je ze aan ver
schillende ontwerpers zou
toeschrijven als je niet beter
Zijn ontwerp van een fietsen
stalling voor de Openbare Bi
bliotheek Apeldoorn (1984)
bijvoorbeeld, vormt tegen
over de strakke, zakelijke ar
chitectuur die Hans Ruijsse-
naars verwerkte in de biblio
theek een bijna potsierlijke
wirwar van schematische pa
rapluvormpjes, gebogen
klembeugels en diagonale
verbindingsstangen. Op zich
zelf een inventief compromis
tussen een overdekte en een
buitenstalling, maar in zijn
repeterende vormentaal zo
dominant dat ze de architec
tonische hoofdvorm op de
achtergrond danig in de wie
len rijdt.
Verbluffend helder daarente
gen is zijn recente ontwerp
van een honingpotje met dip
per voor Mellona. Het is een
transparant glazen ribkarafje
met een kraaghals dat best
eens als hommage aan Copier
bedoeld zou kunnen zijn. De
glazen dipper een steeltje
met aan de top van elkaar
geplaatste glasschijfjes
vormt tevens de stop. De
eenvoudige vorm en functie
van het ontwerp staan geheel
in dienst van de inhoud: het
goud van de honing.
Het karafje uit 1989 staat op
een zelfde superieure lijn als
zijn brilmontuurontwerp
voor Polaroid, gemaakt in
1972: een dik buisframe van
gekleurd glas dat in één sim
pele en volstrekt logische be
weging lijkt te zijn ontstaan.
Ook hier zijn functie en ver
leiding op een natuurlijke
manier geïntegreerd, waarbij
de moderne ontwerpersop
tiek overigens zonder voor
behoud manifest blijft.
Hoewel de bril pas in 1990
(maar goddank dan toch!) in
produktie wordt genomen,
sluit Bakkers ontwerp niet
alleen moeiteloos aan bij de
recente golf van tendentieuze
monturen, het steekt er
met kop en schouders boven
uit. Het bewijst nog eens hoe
zeer Bakker de ontwikkelin
gen en veranderingen van
ons formele behoeftenpa-
troon jaren vooruit kan blij
ven, en dat moet op veel jon
gere ontwerpers een frustre
rende uitwerking hebben.
Het is zeker zo dat alle ont
werpen van Gijs Bakker
steunen op een conceptueel
en analytisch uitgangspunt,
dat vervolgens methodisch
wordt uitgewerkt. De con-
ceptualiteit schuilt vooral in
de onveranderlijk kritische
houding van de ontwerper
tegenover de vormen en het
materiaalgebruik binnen zijn
eigen discipline. De analyse
is vooral gericht op het defi
niëren van de kale grond
vorm, om vervolgens te gaan
kijken hoe je die, met behoud
van het eenmaal vastgestelde
vormbeginsel, weer kunt
veranderen.
We zien dat met een bijna
overrompelende eenvoud op
gelost in een ahornhouten
armband uit 1972. Dunne
houtstripjes van gelijke leng
te zijn tot een cirkel gebogen.
De binnenste strip vormt een
gesloten cirkel. De stripjes
die er overheen zijn geplakt
komen de dikte van de on
derliggende strip telkens te
kort. Dit sprongsgewijze ver
minderingsproces zet zich
voort tot op een kwart van
de binnenste cirkel.
Gijs Bakker is op z'n best
waar hij materiaal en func
tionele vorm opvat als een
autonome uitkomst. Frictie
en tegenspraak duiken op zo
dra zijn ontwerpen in een na
drukkelijke relatie tot een
gebruiker ontstaan.
De Kokerkraag uit 1967
krijgt, opgevat als onpersoon
lijke, beeldende vorm, in
Utrecht de stille allure van
een gematerialiseerd gedicht.
Maar geprojecteerd om de
hals van een draagster is het
alsof het hoofd van Johannes
de Doper moet worden opge
diend.
De tentoonstellingstitel zegt
het al: Gijs Bakker is een so
list. Met een mooie, gevoelige
en zuivere stem. „Solo voor
een solist" is tevens de titel
van een monografie over de
vormgever, geschreven door
Gert Staal en uitgegeven
door de SDU. Het is een hel
der geschreven zowel als ver
helderende tekst, waarin
Staal de tegenstrijdigheden
en fricties in het oeuvre van
Bakker bepaald niet uit de
weg gaat. Tekst en afbeeldin
gen in het boekje vormen
een zinvolle aanvulling op de
tentoonstelling.
GODERT VAN COLMJON
Het Reeidentie-Orkeet o.l.v. Aldo
Ceccato m.m.v. Naum Grubert, pia
no speelt werken van Brahms Wag
ner en Ravel, Philipszaal, gisteren.
Lang heeft het geduurd voor
dat Brahms zijn eerste piano
concert durfde te presenteren
voor het grote publiek. De
compositie heeft een uitgebrei
de ontstaansgeschiedenis die
begint in 1854 toen Brahms
zich zette aan het componeren
van een symfonie. Hij was
echter zo onzeker over zijn
componeerkunst dat hij bij na
der inzien besloot zich nog
maar niet aan symfonieën te
wagen.
Immers - zo redeneerde
Brahms -, wie was hij om te
pretenderen stukken te kun
nen schrijven in het genre
waarin de grote Beethoven ex
celleerde? Zodoende werd het
stuk eerst omgewerkt tot een
sonate voor twee piano's en
tenslotte (de componist was
nog niet tevreden) verscheen
het werk pas in 1858 als piano
concert. Désondanks zijn de
symfonische wortels van dit
concert nog duidelijk herken
baar, bijvoorbeeld in de lange
orkestinleiding.
Gisteren lukte het de Italiaan
se dirigent Aldo Ceccato niet
de spanning hierin vast te
houden. Hij zette het maestoso
te langzaam in, dat het deel in
plaats van gespierd en boeiend
eerder routineus en vlak
klonk. Ook de samenwerking
tussen solist en Residentie Or
kest verliep daardoor niet
vlekkeloos. Naum Grubert,
een Russische pianoleeuw,
speelt juist sterk en legt in
Brahms' concert meer nuance
ringen dan het orkest wat een
merkwaardige balans tot ge
volg heeft. Over de tempi wa
ren dirigent en solist het niet
helemaal eens. Ceccato wil
langzaam, grijpt ook iedere ge
legenheid aan om het tempo te
drukken, Grubert wil sneller.
Na de pauze leek het alsof
Ceccato pas goed los kwam,
waarschijnlijk doordat hij zich
nu minder belemmerd voelde
door de solist. Uit het hoofd
dirigeerde hij Ravels tweede
suite uit Daphnis et Chloé en
het Vorspiel en Liebestod uit
Wagners Tristan und Isolde.
Ravels stuk werd prachtig en
met de in het pianoconcert af
wezige inzet gespeeld.
ARTHUR VAN DER DRIFT
DEN HAAG Het Ne
derlands Dans Theater
heeft in zijn tweede pro
gramma van dit seizoen
Queens of Golub" opge
nomen van Ohad Naharin.
Deze Israëlisch-Ameri-
iaanse choreograaf heeft
het voor het gezelschap
gemaakt op muziek van
Arvo Part, een componist
die uit Estland komt. De
wereldpremière is op 19
oktober in het AT T
Danstheater in Den Haag.
Het Haagse gezelschap danste
van Naharin eerder diens bal
let Tabula Rasa, ook op mu
ziek van Part. Naharin (37)
werkte bij de Bat Sheva Dance
Company in zijn vaderland,
ging naar het gezelschap van
Martha Graham in de Vere
nigde Staten, bezocht de Juil-
lard en de New York City Bal
let School en danste bij ver
schillende gezelschappen.
Maurice Béjart maakte voor
hem speciaal het ballet Raja.
Naharin debuteerde negen
jaar geleden als choreograaf.
Zijn werk staat intussen op het
repertoire van tal van beken
de gezelschappen. Hij heeft
ook een eigen gezelschap, dat
tijdens het Holland Dans Fes
tival in 1987 in ons land Tabu
la Rasa danste.
Behalve het premièreballet
vermeldt het programma drie
werken van artistiek directeur
Jiri Kylian: No more play van
vorig jaar op muziek van An
ton Webern, Silent Cries dat
in april 1986 werd uitgebracht,
op muziek van Claude Debus
sy, en Sechs Tënze uit oktober
1986 op muziek van W. A. Mo
zart.
De muziek, behalve die van
Webern, wordt uitgevoerd
door het Nederlands Balletor
kest onder leiding van Roelof
van Driesten. Het programma
wordt deze tot en met 8 no
vember herhaald in Den Haag,
Rotterdam en Amsterdam.
UTRECHT Meer dan zeven
tig beeldende kunstenaars stel
len acht dagen hun ateliers in
de stad Utrecht open voor pu
bliek: van 20 tot en met 23 ok
tober en van 27 tot en met 30
oktober. Het is voor het eerst
dat in Utrecht zo'n manifestatie
plaats heeft. Het initiatief er
voor komt van kunstenaars, die
voor een vervolg erop de Stich
ting Utrechtse Beeldende Kunst
(suB-K) hebben opgericht. De
zeventig kunstenaars werken in
tien ateliercomplexen die ver
spreid over de stad liggen. Van
af het Centraal Station worden
tijdens de open dagen tussen de
verschillende lokaties busdien
sten onderhouden.
DEN HAAG De ko
mende regeerperiode is
vijftig miljoen gulden per
jaar meer nodig om een
kunstbeleid te kunnen
voeren dat aan de eisen
van een nieuwe tijd is
aangepast.
Dit heeft de Raad voor de
Kunst gisteren kabinetsin
formateur Lubbers geschre
ven. Het extra bedrag is vol
gens de raad nodig om knel
punten op te lossen. Van de
vijftig miljoen zijn er negen
bestemd voor beroepskosten
vergoedingen voor beelden
de kunstenaars. Zeven mil
joen moet besteed worden
aan produktiefondsen en dis
tributie van artistiek waar
devolle films. Ook zeven
miljoen wil de raad extra
voor de letteren, met name
voor vertalingen, literaire
tijdschriften en het Fonds
voor de Letteren. Voor ama
teuristische kunstbeoefening
en kunstzinnige vorming ziet
de raad vijf miljoen extra ge
reserveerd. Een extra bedrag
van twee miljoen gulden oor
deelt de raad nodig voor
kunstuitingen van migran
ten.
De rubriek muziek en dans
wordt in het lijstje met 15
miljoen extra het grootste
portie toegekend. Dat is te
bestemmen voor kamermu
ziek, dans, operaspreiding en
incidentele activiteiten. Ten
slotte is vijf miljoen extra no
dig voor theater. Behalve
voor ad hoc-projecten zijn de
extra gelden nodig voor
werkplaatsen, jeugdtheater
en festivals.
Twee kabinetten Lubbers
hebben de kunstensector in
grijpende financiële aderla
tingen bespaard, maar dat
moet geweten worden aan
het feit dat de kunsten toch
maar 0,2 procent van het
rijksbudget uitmaken. Dat is
in sterk contrast met de
groeiende interesse voor de
kunsten.
In het omroepbestel dienen
voldoende mogelijkheden
voor kunst en cultuur te
worden gegarandeerd, vindt
de raad. De komst van meer
commerciële omroeporgani
saties versterkt de opdracht
met kwaliteitsprogramma's
een alternatief te bieden.
Hegla Ruebsamen.
foto: cees verkerk
Witte-prijs voor Helga Ruebsamen
DEN HAAG De twee-jaarlijkse literaire De Witte-prijs 1989,
in 1977 ingesteld ter gelegenheid van het 175-jarig bestaan van
de Nieuwe of Littéraire Sociëteit De Witte is dit jaar toegekend
aan de Haagse schrijfster Helga Ruebsamen voor haar novellen-
bundel Op Scheveningen. Deze bundel is uitgegeven door Que-
rido in Amsterdam. De prijs, bestemd voor een Haagse auteur of
voor een werk met een typisch Haagse achtergrond, bestaat uit
een bedrag van tweeduizend gulden en een 'De Witte-legpen-
ning', ontworpen door de Haagse beeldhouwster Thea IJdens-
Schipperheijn. De prijs wordt woensdagmiddag 8 november in
het gebouw van Sociëteit De Witte uitgereikt.
Opnieuw prijs
voor Hagenaar
Paul Driessen
DEN HAAG De animatie
film „De schrijver en de dood"
van Paul Driessen uit Den
Haag heeft de Grand Prix ge
kregen van het zesde interna
tionale animatiefilmfestival
„Varna '89", dat op 11 oktober
in Bulgarije is besloten. Deze
hoofdprijs is de derde belang
rijke internationale onder
scheiding voor dit werkstuk
van Driessen. De film werd
eerder bekroond in Chicago en
Madrid. Paul Driessen is in
middels begonnen met de
voorbereidingen voor een te
kenfilm op supergrootbeeld-
formaat. Deze film is bestemd
voor zestig speciale theaters
die over de hele wereld staan,
waaronder het Omniversum
in Den Haag. Deze nieuwe
film van Driessen is een co-
produktie van Nederland en
Canada. Hii zal naar verwach
ting 20 miljoen mensen trek
ken. Het is de eerste geheel
getekende film die voor het
Imax/Omnimax-systeem
wordt vervaardigd. Ook deze
film zal worden geproduceerd
door Nico Crama.
Marie Claire Alain speelt orgel in Jacobuskerk
DEN HAAG De befaamde
Franse organiste Marie Claire
Alain geeft op 20 oktober een
concert in de Haagse St Jaco
buskerk. De opbrengst van het
concert is bestemd voor de res
tauratie van het huisorgel dat
werd gebouwd door haar va
der Albert Alain. Zij speelt on
dermeer composities van haar
jong gestorven broer Jehan
Alain. Na de dood van haar
vader heeft Marie Claire ge
poogd het instrument te be
houden in het ouderlijk huis.
Dat is niet gelukt. Het inmid
dels gedemonteerde instru
ment zal tezijnertijd terecht
komen in een Zwitsers plaats
je. Met benefietconcerten
overal ter wereld wil de orga
niste bijdragen aan de restau
ratie.
ELEKTRONISCHE
MUZIEK BU
GAUDEAMUS
AMSTERDAM Stichting
Gaudeamus, centrum voor he
dendaagse muziek, houdt van
20 tot en met 22 oktober in
Amsterdam een festival onder
de titel „Modèles sonores"
Daarmee worden de beginjaren
van de elektronische muziek
worden belicht (1950 - 1963). In
vijf concerten in het Stedelijk
Museum en De IJsbreker wor
den geluidsbanden en films ge
toond. Ze geven een beeld van
de experimenten van pioniers,
die de weg baanden voor een
snelle ontwikkeling van een
nieuw soort muziek.
De vijf programma's zijn regio
naal gekleurd en in volgorde
gewijd aan: Frankrijk, Duits
land, Amerika, Nederland- Bel®
gië en diverse landen als Italië,
Canada, Japan, Polen en Zwe
den. Een getuige uit het betref
fende land leidt het program
ma in. Ze nemen ook deel aan
een forumgesprek.
Het programma voor het festi
val is samengesteld in samen
werking met Hugh Davies,
componist en historisch onder
zoeker. Te horen zijn werken
die de tand des tijds hebben
doorstaan en klassieke stukken
zijn geworden. Er zijn ook vele
vaak korte werken van belang
rijke componisten te horen die
in de loop der jaren in verge
telheid zijn geraakt of hier vrij
wel nimmer waren te beluiste-
