Delta Jazz: nieuwe podia
t oor de Europese jazz
gekleurd gezien
Badmode in oktober: het
verweer vande zuilen
Museum of Modern Art
verkoopt kunst voor
aankoop Van Gogh
Twee premières
bij De Appel
Amsterdam als Hollywood tijdens première Batman
vatie voor Kathryn Harries in 9Ariane et Barbe-BIeue9
UNST.
£eicUc Commit
DINSDAG 10 OKTOBER 1989 PAGINA 11
Het is zaterdagmiddag. De
herfst is op komst. Windstoten
en vlagen stortregen bepalen
de weersgesteldheid. Binnen is
het lekker warm, de familie
schaart zich om de televisie.
Veronica (niet te verwarren
met Veronique) begint een
nieuw magazine onder de titel
„Take 5". De presentatrice (la
ter in het gezelschap van drie
collegaatjes die allemaal het
vak nog moeten leren) kondigt
aan wat ze van plan zijn: tips
voor leven en uitgaan, opmaak
en kleding. Het belooft dus
een soort Viva-van-de-buis te
worden. En veel mode van
Nederlandse makelij.
Het programma opent dan ook
met buitenlandse mode, van
de hand van de vriendin van
Mick Jagger, persoonlijk aan
wezig om niet-ondertiteld een
aantal béte clichés mee te de
len, nadrukkelijk in de camera
kijkend, want dat doen ze zo
in de internationale jet-set. En
wat maakt deze Jerry Hall
voor mode? Je gelooft je ogen
niet, met de herfst nog steeds
aan de ruiten rukkend, bad
mode. Oktober is het, nog
steeds.
En zo klungelt het showtje
door. Een hakkelend gesprekje
en een veel te snel voorgele
zen evenementenagenda met
drie „items" („En wie meer
wil weten moet maar even
bellen met de plaatselijke
VVV" - het is dus zaterdag
middag, een uur of vijf, de
VVV is allang dicht). Dit is
dus een voorbeeldje van het
verweer zoals de zuilen van
Nederland 1 en 2 dat denken
te voeren tegen de aanstor
mende satelliettelevisie. Ik
kan de dames en heren in het
Gooi een geheimpje verklap
pen: zo werkt dat niet. Wie
zich te weer wil stellen tegen
de zuigkracht van Veronique
en TV10 op het kijkerspubliek
(want de cijfers in de eerste
week van Veronique waren
dan wel niet zo florissant,
maar laat „Hilversum" zich
daar niet op verkijken. De kij
ker weet straks Luxemburg
heus wel te vinden), moet iets
énders bedenken, en niet met
nóg meer van 't zelfde komen.
Het aardige is, dat er na de
golf van paniek en opwinding
die de afgelopen weken ons
medialandschap overspoelde,
er nu al NOS-journaals voor
bijgaan waarin het begrip
commerciële televisie al niet
eens meer wordt genoemd. Er
lijkt nu weer rust te zijn geko
men, en de club van Lex Har
ding mag voorlopig ongestoord
haar gang gaan en laten zien
wat ze wil en kan, en je hoort
er bijna niemand meer over.
Maar juist dit is de gevaarlijk
ste periode voor „Het Bestel".
Harding kan immers, ongehin
derd door bepalingen van de
Omroepwet over evenwicht in
het pakket (naast amusement
moet een zendgemachtigde
ook aan informatie en cultuur
doen), ongestoord uitpakken.
Akkoord: ze doen iets aan in
formatie. Althans, er zijn
nieuwsuitzendingen. Maar
daarin doen snel gesneden jon
gelui weinig meer dan in vijf
minuten tijd tien geïllustreer
de berichten van de telex
voorlezen. Achtergrond, ver
dieping, inzicht - vergeet het
maar, daar zijn ze in Luxem
burg te teer voor gebouwd,
daar zijn de adverteerders niet
op gesteld, er móet worden ge
keken, en dat bereik je alleen
met het vertonen van zoveel
mogelijk publieksvriendelijke
lichte kost
Als de mensen dat eenmaal
goed in de gaten hebben, mag
je vrezen dat ze zich massaal
tot de satelliet zullen bekeren.
Zeker als straks Jos Brink en
de andere coryfeeën van Joops
Sterrennet de ether ingaan. Er
is wel wat voetvolk ontslagen
bij TV 10, maar die Sterren kó
men. Tegenstribbelingen in de
vorm van zoiets als „Take 5"
zullen de storm niet keren, en
het vertonen van amateur-
presentatrices al helemaal niet.
RENÉ DE COCQ
NEW YORK Het Mu
seum of Modern Art in
New York heeft door de
verkoop van twee Picas
so's, een Monet, een Re
noir en drie andere schil
derijen uit zijn permanen
te collectie de hand weten
te leggen op het portret
van de postbode Joseph
Roulin, dat Vincent van
Gogh 100 jaar geleden
schilderde.
Het portret kwam al op 31 juli
in het bezit van het museum.
Het behoorde het grootste deel
van deze eeuw tot de Zurichse
collectie van B. Mayer, tot het
in 1987 in andere handen
overging. Daarna heeft het in
een Zwitserse bankkluis opge
slagen gelegen. De niet bij
naam genoemde eigenaren de
den het van de hand omdat zij
wilden dat het in een museum
te bezichtigen zou zijn, ver
klaarde Kirk Varnedoe, direc
teur van het Museum of Mo
dern Art.
Het schilderij zou volgens pre
sident Christopher Burge van
het veilinghuis Christie's in
New York evenveel kunnen
opbrengen als de „Irissen" van
Van Gogh, die in 1987 voor
53,9 miljoen dollar werden ge
veild. Varnedoe zei dat het
museum de „Roulin" voor een
aanzienlijk geringer bedrag
had verworven, „al was het
geen koopje".
Aanvankelijk dacht het mu
seum de Van Gogh niet te
kunnen betalen. Maar door
veranderingen in de kunst
markt bleken de schilderijen
waarover het Newyorkse mu
seum beschikte meer op te
brengen dan verwacht, zei
Varnedoe. De meeste stukken
die het museum van de hand
deed hadden langdurig in op
slag gelegen en vormden geen
cruciaal deel van de collectie.
Maar zelfs al was dat wel het
geval geweest, dan was de Van
Gogh een offer waardig ge
weest, zei Varnedoe. „Wij be
schouwen Van Gogh's portret
ten als het beginpunt voor een
hele generatie 20ste-eeuwse
kunst. Ze hadden invloed op
Matisse en vele anderen, het
hele concept om een persoon
lijkheid niet door voorkomen
maar door kleur te onthullen
had een diepgaande invloed en
wij konden dit deel van het
verhaal van de moderne kunst
zonder het portret niet vertel
len. Het was een hoofdstuk dat
ontbrak".
Zoals bekend is het voorne
men van de directeur van het
Haags Gemeentemuseum Rudi
Fuchs onder meer werk van
Picasso te verkopen, om zo een
fonds te vormen waaruit aan
kopen kunnen worden gedaan,
op veel protesten gestuit.
Fuchs wilde er overigens geen
Van Gogh, maar ontbrekende
moderne kunstenaars in zijn
collectie mee aanschaffen.
Candy Dulfer niet
terug naar Prince
(ROEK IN WATERLAND Alt-
ixofoniste Candy Dulfer, net terug
it Amerika waar ze samen met su-
erster Prince een videoclip heeft op-
biomen van het hitnummer „Party
lan" neemt geen deel aan de tien
faanden durende Amerikaanse tour-
ee die de zanger/componist van
fan is. Ze is van plan een elpee on-
pr eigen naam op te nemen, iets dat
(rince ook met haar van plan was,
[aar bij hem zou dat pas over drie
jar gebeuren. Dulfer wil dat niet af-
(achten en nu een nieuwe eigen
foep formeren, samen met gitarist
fclco Prins, eerder al lid van haar
brige groep Funky Stuff en nu lei-
pr van de formatie Moonbootz.
Veronique voor de rechter
HILVERSUM RTL Veronique is door ID-TV, het Am
sterdamse produktie-bedrijf van Harry de Winter voor de
rechter gedaagd. De Winter eist dat de commerciële zen
der alsnog zijn contractuele verplichtingen nakomt voor
het maken van 250 afleveringen van „De Ontbijtshow".
Veronique drong aan op ontbinding van het contract met
ID-TV toen bleék dat ze geen financiële garanties kon bie
den. ID-TV stemde aanvankelijk toe omdat er vervangen
de opdrachten tegenover stonden. Er werd maanden ge
sleuteld aan een compromis, maar dat kwam uiteindelijk
niet van de grond. Harry de Winter eist nu op z'n minst
een vergoeding van de aanloopkosten van het drie-en-
eèn-half miljoen gulden kostende project, maar wil uitein
delijk dat het oorspronkelijke contract wordt nagekomen.
Na het conflict met ID-TV is Veronique „De Ontbijtshow"
zelf gaan maken met dezelfde mensen als die voor ID-TV
zouden gaan werken. Volgens Harry de Winter gaat het
proces ook niet over de inhoud van het programma, maar
over het contract en de daar uit voortvloeiende verplich
tingen.
Veronique heeft meer
kijkers dan Nederland 3
HILVERSUM De commerciële satellietzen
der Veronique heeft in de eerste week van zijn
bestaan meer kijkers getrokken dan Neder
land 3, zo blijkt uit de kijkcijfers. Nederland 1,
2 en 3 zagen vorige week hun marktaandeel
dalen van tachtig naar zeventig procent. De
gemiddelde kijkdichtheid naar Veronique ligt
rond de 2,6 procent (343.000 kijkers) van het
totale publiek. Dat is vier procent van iedereen
die Veronique kan ontvangen. Van de mensen
die 's avonds hun toestel afstemmen op Vero
nique is de leeftijdsgroep tussen de 20 en 35
jaar het sterkst vertegenwoordigd. Ouderen
boven de vijftig jaar blijken veel minder geïn
teresseerd in Veronique. Normaal is hun aan
deel veertig procent. Bij de satelliet is nog geen
vijfde deel ouder dan vijftig.
DEN HAAG Theater De Appel komt dit na
jaar met twee premières. De eerste voorstellin
gen van 'Antonius en Cleopatra' van William
Shakespeare beginnen op vrijdag 20 en zaterdag,
21 oktober in het Appeltheater in Den Haag. De
premières van 'Plaats van Bestemming' van
Thomas Bernhard zijn het weekend daarvoor op
13 en 14 oktober in de Appelstudio. Eric Schnei
der zal als Antonius het podium betreden en
Geert de Jong speelt Cleopatra. De regie is in
handen van Erik Vos. In „Plaats van Bestem
ming" laat regisseur Mark Timmer het verhaal
zien van mensen die „proberen het onvermijd
bare te vermijden en niet weg te zinken in een
zaamheid".
JONGE EUROPESE JAZZ ZOEKT ZELFRESPECT"
Optreden McCartney
in Ahoy' verplaatst
IEN MAAG Enkele
eken terug valt een wat
inkerig gestelde uitnodi-
ng door een aantal
aagse brievenbussen,
oor de Delta Jazz Con-
frten op 12, 13, 14 okto-
er. De tekst heeft de
orm van een dialoogje:
Weer een jazzfestival er-
Ij?". „Nee". „Weer Ame-
Ikaanse stersolisten met
immelende Nederlandse
kmesecties?". „Zeker
iet". „Dan zal het wel
lts heel erg modieus en
tibegrijpelijks zijn?"
Dok niet". Voor een posi-
jever antwoord op de
fadseltjes rond Delta Jazz
ingeklopt bij Wouter
urkenburg, hoofd afde-
hg jazz van het Konink-
jk Conservatorium aan-
eklopt. „D'r komt bij ons
pen Amerikaan in" be-
int die quasi-streng. Eu-
ppa is ook hier het tref-
joord.
Fouter Turkenburg, woord-
fierder voor Delta Jazz,
[aakt er meteen een kantte-
tning bij. „We zijn niet anti-
merikaans of zo. Delta Jazz
a-Amerikaans. Gericht op
nieuwe Europese jazz". Die
euwe Europese jazz kwam te
iinig aan bod, er moest een
indeling komen, naar het
ee van de mensen van Delta
zz. Er was af en toe een inci-
nteel concert, geen continuï-
it, zeker niet in Den Haag.
irwijl er een jazz in Europa
n het ontstaan is, gespeeld
ior jonge muzikanten van in
twintig, die èn niveau heeft
i wel degelijk gemeenschap-
ilijke kenmerken,
irkenburg c.s. spraken hun
ee door om tot een jaarlijks
ncert-treffen te komen (het
oord festival wil Delta Jazz
!t liefst vermijden) met colle-
's in Parijs en Barcelona,
egen van hen een aantal na-
|en en wensen, beluisterden
Andy Sheppard en zijn sextet zijl
Concerten op 12 oktober in het
groepen en brengen het resul
taat op 12 oktober in de mu
ziekzaal van het Koninklijk
Conservatorium en op 13 en 14
oktober in Het Paard aan de
Prinsegracht. Het moet een
jaarlijks gebeuren worden,
waar jonge jazzmuzikanten uit
steeds meer Europese landen
aan bod komen. Uit Duitsland
bijvoorbeeld, maar net zo goed
uit Oost-Europa.
Verhouding
„Volgens een ongeschreven
wet vinden om de tien jaar
vernieuwingen plaats in de
jazz" stelt Delta Jazz. „In de
jaren tachtig keek iedereen te
rug. Zelfs de meest vrije im
provisator maar ook de straks-
n in het kader van de Delta Jazz
Koninklijk Conservatorium.
FOTO: PR
te fusionspeler had iets met de
traditie".
Hoe ziet de New Jazz die
straks op de twee Haagse po
dia te zien is er uit? Turken-
burg: „Er is een generatie ge
komen van zeer goed opgelei
de jazzmuzikanten. Ze hebben
allemaal al een aantal platen
gemaakt. Ze hebben overal en
nergens gespeeld met de grote
Amerikanen. Ze kennen de
traditie, hebben er allemaal
een iets andere verhouding
mee, maar zijn op zoek naar
een eigen sfeer, zelfrespect".
Acht van die groepen zijn eind
deze week present in Den
Haag. Om te beginnen het
Andy Sheppard Sextet: net
een tweede plaat gemaakt, met
jazz die los is gekomen van
Coltrane, waarin pop, rock en
bop een plaats hebben, een
„must" volgens de Britse pers
en daar al als „New Jazz" geë
tiketteerd. „Veel interessanter
nog dan Courtney Pine die
een beetje door de publiciteit is
groot gemaakt" aldus Turken-
burg.
Franse fusion
Typisch voor de nieuwe Euro
pese jazz is het terugvinden
van de wortels in de eigen cul
tuur. Het hoorbaar mnaken
van wat er in die Europese
cultuur anno nü aanwezig is.
Elke muzikant kent inmiddels
de befaamde solo's van grote
Amerikaanse solisten als
Charlie Parker of John Col
trane, het leek er een tijdlang
zelfs op dat de conservatoria
alleen maar hooggetalenteerde
„klonen" gingen opleveren.
Het moment is gekomen dat
de eigenheid van de Europese
jazz benadrukt moet worden.
De Franse groep „Sixun" doet
dat (Paard, 14 oktober). Nog
nooit in Nederland geweest.
Een fusiongroep, waarin de
culturele smeltkroes die Parijs
heet, herkenbaar wordt.
„Klassiek hoor je erin, en fol
klore" zegt Turkenburg.
„Geen echte volksmuziek,
maar de sfeer, de klankkleur
ervan. De helft van de groep is
uit Afrika afkomstig". De Ze
Eduardo Unit (Paard, 13 okto
ber) komt uit Spanje. „Daar is
cultureel zeer veel aan de
hand op het ogenblik" zegt
Turkenburg. Jose Eduardo
werd in Portugal geboren, ves
tigde zich midden zeventiger
jaren in Barcelona, waar hij de
Talier de Musics, een jazz-
school oprichtte. Hij speelt met
twee slagwerkers. „Jazz waar
in je die typische arabesken,
het ornamentale van de
Spaanse cultuur terugvindt' al
dus Turkenburg.
Nederland
Uit Nederland is er het Ben
van den Dungen/Jarmo Hoog-
endijk Quintet (Paard, 13 ok
tober). Een Quintet dat dit jaar
een Europese doorbraak mee
maakt, nadat ze Nederland al
gek hadden gekregen voor
hun perfecte instrumentale be
heersing en hun enorme „dri
ve". Turkenbiirg wist ze met
medewerking van het Institut
Neerlandais irt Parijs te pre
senteren. Ook daar niets dan
lof. Uit Engeland waar volop
leven in de New Jazz zit ver
der het Jason Rebello Trio
(Paard 14 oktober). Rebello is
nog geen twintig. Het blad
„Wire" wijdde laatst een 'co
verstory' aan hem. Uit Fin
land komt het Jukka Perko
Kwartet. Saxofonist Jukka
Perko heeft al eens in Neder
land gespeeld: Als altist in de
Dizzy Gillespie band, op het
North Sea Jazz Festival van
een aantal jaren geleden. Zijn
groep staat het dichtst bij de
jazztraditie. Hij speelt (alt- en
sopraansax) vooral eigen com
posities. Als speciale „eigen"
produktie brengt Delta Jazz
niet minder dan vijf jonge
trombonisten bijeen (zeiets
hoor je normaal gesproken
nauwelijks, sax en trompet
FOTO: PR
winnen het meestal in popula
riteit), onder wie de Nederlan
der Bert Boeren voor een Del
ta Jazz Trombone Summit
(Paard, 14 oktober).
Delta Jazz wil beslist geen
eenmalig gebeuren zijn. Het
wil zich ook niet vastleggen
de formule waarmee dit jaar
gestart wordt. Turkenburg:
„In de toekomst zal een zaal
als Korzo ook deel moeten
gaan uitmaken van zo'n serie
concerten". Bovendien moet
Delta Jazz een Europese uit
straling krijgen. Als katalysa
tor gaan werken voor het ont
staan van meerdere van zulke
podia in Europa voor de jonge,
eigen jazz. Een eigen „circuit".
De Amerikanen blijven toch
wel komen, een North Sea
Jazz is niet meer weg te den
ken uit Den Haag (Turken-
burg zit trouwens in de advies
raad van Paul Acket), het
wordt tijd voor Europa. Acket
heeft Turkenburg al gebeld
om hem alle succes van de we
reld te wensen.
BERT JANSMA
Hall
/lick
bekend als fotomodel en als vriendin van Stoneszan-
Jagger, maakt aan de hand van Batman zelf haar en-
i in Tuschinski. Hall speelt ook een klein rolletje in de film.
FOTO: ANP
AMSTERDAM „Wil de
heer Rob de Nijs zijn auto
even opzij zetten. De Bat
mobiel kan er niet door".
Presentator Jeroen van
Inkel, die gisteravond in
het Amsterdamse Tu
schinski Theater vooraf
gaand aan de première
een verzameling bekende
Nederlanders nog even
het belang mocht bijbren
gen van de film „Bat
man", kreeg de boodschap
uitgereikt door Batman
zelf. De vleesgeworden
stripheld kwam daartoe
aan een katrol vanuit de
nok van het theater naar
beneden glijden, een aar
dige opwarmer voor het
spektakel dat de film zelf
even later zou brengen.
Nederland,, of misschien beter
gezegd Amsterdam, ging giste
ren Hollywood even achterna.
Voor de ingang van Tuschins
ki stonden lange rijen mensen,
die zich in het licht van de
schijnwerpers en onder het
oog van tv-camera's even éch
te sterren mochten wanen.
Mensen als Joop van den
Ende, Karin Bloemen, Paul de
Leeuw en Patty Brard, die van
hun entree in het theater een
show op zichzelf maakten door
poserend voor society-fotogra-
fen en gewone toeschouwers
te doen alsof dit de avond van
hun leven was. Hetgeen de
toch al tamelijk laat geplande
première nog eens een half
uur later deed beginnen.
Eenmaal binnen werden ze
opgewacht door een geheel
nieuw fenomeen in de historie
van de stripheld: Bat-vrou
wen. Jonge dames die echter
één essentieel onderdeel mis
ten van hun voorbeeld: de
vleermuiskap. Ze deelden Bat
man-speldjes uit en een spe
ciaal Batman-exemplaar van
het filmblad Skoop.
In het theater zelf moest het
publiek nog lang wachten
voordat de film inderdaad be
gon te draaien. Jeroen van In
kel, radio- en tv-presentator,
was speciaal ingehuurd om
nog even in te gaan op de his
torie van de menselijke vleer
muis. Regelmatig onderbroken
door geschreeuw van mensen
die vonden dat de film nou
maar moest beginnen, maakte
Van Inkel er vooral een woor
denspelletje van, over het Bat-
bed en het Bat-batje (het tafel-
tennisbatje van Batman). Maar
zelfs Van Inkel („Ik word
hiervoor betaald, dus ga ik nog
even door) moest uiteindelijk
het veld ruimen voor de onge
kende krachten van de ge-
vleermuisde mensenredder.
Waarna het feest echt kon be
ginnen, met een film die tij
dens deze première werd be
geleid door muziek op orkaan-
kracht, en een sterrenparty
waar tout-Amsterdam aanwe
zig was.
ïemière door de Nederlandse Ope-
van „Ariane et Barbe-BIeue" van
■ul Dukas onder leiding van Henry
•wis. Herhaling in Den Haag op 4
Nederlandse Operastich-
g heeft een moedige daad
teld door de uitvoering van
weinig bekende opera „Ari-
et Barbe-BIeue" van Paul
ukas. Dat de première gister-
ond in Amsterdam na een
at aarzelende aanloop toch
succes werd is in belang-
e mate te danken aan de
teer- en zangprestaties van
prima donna Kathryn Har-
es die met de rol van Ariane
haar debuut maakte. On-
ks een lichte keelaandoe-
mg gaf zij met haar kruidige
mezzo deze rol zoveel diep
gang dat het wankele verhaal
toch geloofwaardig werd.
Het libretto van Maeterlinck
geeft aan het Blauwbaardver-
haal een geheel andere strek
king dan in de veel bekendere
opera „Blauwbaards burcht"
van Bartok. Blauwbaard zingt
hooguit drie minuten en blijft
verder grotendeels buiten
beeld. Alles draait om Ariane,
zijn zèsde bruid, die tesamen
met haar voedster de vijf op
gesloten voorgaande bruiden
wil bevrijden. Dukas had met
deze enige opera die hij vol
tooide vanaf de première in
1907 veel succes en werd door
componisten als Debussy,
Schönberg, Berg en Webern
openlijk geprezen. In Neder
land werd het werk in 1935
voor het eerst uitgevoerd.
Daarna verdween het van het
toneel om in 1986 in Duitsland
zijn rentree te maken.
De rijk geïnstrumenteerde
muziek toont veel verwant
schap met „Pelleas et Melisan-
de" van Debussy terwijl ook
Wagner soms even om de
hoek kijkt. Vanaf de pakken
de inzet voor koor en orkest
blijft de toonzetting groten
deels gelijk. De zeven vrou
wen zingen geen aria's, maar
vervlechten hun lange recita
tieven met de rijk gekleurde
orkeststroom, zonder dat er
sprake is van belangrijke dy
namische contrasten of tempo
wisselingen.
Pas in de derde akte, als
Blauwbaard door het boze
landvolk wordt aangevallen
en de vrouwen moeten beslis
sen om hem aan zijn lot over
te laten en Ariane te volgen,
wordt de toonzetting feller.
Uiteindelijk blijken de vijf
vrouwen zich toch niet van
Blauwbaard los te kunnen ma
ken, vandaar de ondertitel
„De mislukte bevrijding".
Verhaal en muziek zijn sterk
symbolisch geladen. Dirigent
Henry Lewis, regisseur Philip
pe Sireuil en decorontwerpster
Xenia Hausner waren zich
daar duidelijk van bewust. De
exacte orkestleiding en vooral
de uitgekiende klankbalans
vormden, ondanks kleine on
effenheden bij het koper, de
sterke basis van het geheel. De
tweede peiler vormde de ze
ven uitstekend op elkaar afge
stemde vrouwenstemmen en.
het goed zingende koor De
decors in de drie aktes waren
kunstwerken op zichzelf en
drukten als zodanig een heel
eigen aesthetisch stempel op
het geheel.
Daarbinnen was het èen en al
beweging, misschien soms wel
wat al te veel. Dat en de wei
nig heldere dictie van de Aria
ne waren twee minpuntjes in
een opera die sterk afwijkt
van het bekende genre, maar
waar men zich gaandeweg, of
men het nu wel of niet met de
strekking eens is, aan over
geeft door de artistiek en mu
zikaal geslaagde uitvoering.
ERIK BESIER
ROTTERDAM Het concert
dat Paul McCartney op vrijdag
9 november zou geven in
Ahoy' Rotterdam is verplaatst
naar 11 november. Volgens
concert-organisator Mojo is het
voor McCartney onmogelijk
om drie show achter elkaar te
brengen, wil de kwaliteit er
niet onder leiden. McCartney
staat vier dagen in Ahoy, op 7,
8, 10 en 11 november. De
kaarten die voor 9 nove.ber
zijn verkocht zijn nu geldig op
11 november.
Mary Dresselhuys
en Ton Lensink
(foto) keren, na
vorig seizoen al
geschitterd te
hebben in „Een
Gelukkige Hand",
samen terug op
het toneel in
„Cocktailuur", (n
deze komedie,
die op 16, 17 en
18 oktober wordt
gespeeld in de
Koninklijke
Schouwburg,
draait het om de
zoon in een
burgerlijke
Amerikaanse
familie, die tijdens
het borreluur
meedeelt een
roman over de
familie
geschreven te
hebben. Naast
Dresselhuys en
Lensink wordt
verder aan
„Cocktailuur"
meegedaan door
Ramses Shaffy en
Marlous Fluitsma.
FOTO: PAN SOK
