Ooievaars keren steeds
vaker naar Nederland terug
R uig roman tisch
de winter in
VAN HUIS UIT £eidóc6oiwa*it maandag 25 september i989 pagina
'Hoe vaak heb ik je nu
zegd, dat je moet
waar je iets neer zet.
melkbeker op het puntje
de tafel... dat is toch
om moeilijkheden!'
Ik hoorde het door
van de tuin. Bij de
speelden de kinderen m
gezinnetje: kind kreeg
langs van moeder. Als
stemmetje de 'moeder'
verraden had, zou je
gezworen dat de
generatie zélf aan
Een paar dagen later was
broertje in heftige discussie
wikkeld met een vriendje: '71 -
verzeker je, 'hoorde ik zijn na 's
maak-bromstem,dat echt sue
ces in de sport enorme inspan
ning vraagt! 'Geen mens krijg jw
het cadeau!'
Waarom zij we er tegen woor u
dig toe geneigd te menen c/aj
we kinderen niet opvoedenM
tegemoet behoeven te tredenf'
Dat we ze vrij moeten latei
om later zelf hun keuzes 1'
kunnen doen. Kiezen moi
een mens toch de hele da
Hoe zou een kind dat leren t
hem niet verschillende mogeI
lijkheden werden aangereikt
Als het bovendien niet voorti
durend kon 'afkijken' van an
deren, hoe die' zich gedragen
Een kind zoekt duidelijkheid Ün
houvast - op allerlei gebied
Als zijn ouders geen uitspra
ken doen, geen herkenbaaur,
gedrag vertonen, zal het chao
tisch, met een overal heen
zwervende geest, opgroeien.
Een kind 'maakje maar nie r\
even gelovig. Misschien hoog
stens (en dan nog niet éven
godsdienstig. Verstaat U mi
goed. Godsdienst, hebben w( VA
hier onlangs vastgesteld,
dienst aan God. Dat is 'doen
naar de kerk gaan (probere 1 'h'
te) bidden. Gelovig zijn is hoi do
ding, is manier van ie vei B? c
Maar, en dat hebben wij oudi an
ren van thuis meegekregei ten
geloof is een genade. Klaar ui et
dusZitten afwachten of da e
als Manna uit de hemel kom an
regenenToch niet. Want w 'ini
hebben óók geleerd dat w :op
met de genade moeten mee e b
werken. Is dat niet zoiets al >an
ervoor openstaan, haar toela og
ten, ernaar uit kijken, binnen tan
lokken? In die zin kunnen ou ag
ders dan ook veel laten ontwa et 1
ken bij jonge kinderen.
school of de parochiegemeen
schap. Het is natuurlijk gt
als op school aandacht aan 0
loofsvorming wordt besteed 'a
Dat gebeurt tegenwoordig mis e
schien maar al te weinig; in ie
der geval niet meer zo van 1
zelfsprekend als vroegeiaati
Daarom nemen, terecht en ge epr
lukkig, parochiegemeenschap e
pen die taak gedeeltelijk overanf
Voorbereiden op de Eefste H "8
Communie, het H. Vormse an<:
gebeurt al dikwijls langs diq*\
weg.
Maar gevoel voor het onbé f
noembare laten groeien, bese nar
dat er dingen zijn die je nieur®
helemaal kunt verklaren, wis P
kundig bewijzen, zelfs niet he
lemaal één wijzen kunt, is tocl ^as
nog iets anders. Je hoeft daar
in niet een speciale scholing h f!
hebben gehad als ouders; ji 1
kunt er ook niet even een cur
sus voor gaan volgen. Die va- r
der of moeder die bij en van uil Iet
zichzelf de ervaring laat ople ie"
ven, dat er 'meer is tussen he
mei en aarde' dan zij verkla ere
ren kunnen, hebben goedt fop
kansen. Natuurlijk is het dar n d
zinvol samen met het kind ii 'all
de kinderbijbel te lezen. MaaiWie
even zinvol is het bij voor -
beeld bij de wonderverhalei r*
daaruit als ouder rustig te zeg H
gen, dat je ook niet zomaai*-*
snapt wat er nu precies is gt
beurd. Dat je er geen feitelijk
verklaring voor hebt. Als je e
dan maar op laat volgen, dat]t
daar ook geen behoefte aai
hebt om toch te kunnen aan
nemen dat er iets heel bijzon 'H
ders, iets heel wezenlijks is ge er
beurd. We moesten weer een
de aloude sprookjes vertellen in(
waardoor o.a. zin voor symbo
Hek kan worden aangekweekt j~;
En versjes en verzen lezen
waaruit blijkt dat er dikwijl
meer wordt gezegd dan er lel
terlijk staat. Dat samen me
kinderen beleven is voorleven ®lc
Het besef voorleven dat we ii
een groter, nauwelijks te om
schrijven verband zijn opgeno 'e F
men, wij mensen. Religie^ >ndi
zijn is verbonden zijn. En we*n'g
ten hoe de draden van da 'e h
verbonden zijn precies lopen itn d
minder belangrijk dan te erva jese
ren dat we gedragen worden te°'
door iets, door Iemand die gro- ^rc
ter is dan wijzelf. 'f*11
Wij, kinderen en volwassenei
sémen. Wat een veilig gevoe. je c
moet dat geven als je jong ben! fori
en geborgenheid zoekt.
Vrouwen en
kinderen eerst?
Uit enquête na enquête blijkt dat
wij, Nederlanders, een goede ge
zondheid het allerbelangrijkste vin
den. Tegelijkertijd dreigt de dubbe
le vergrijzing (steeds meer mensen
worden almaar ouder) plus een
steeds kostbaardere medische tru
cendoos onze gezondheidszorg on
betaalbaar te maken. We willen
dus meer dan we kunnen betalen.
Geen wonder dat al jaren het be
grip 'medische selectie' als een
zwaard van Damocles boven de ge
zondheidszorg hangt: als we geen
geld genoeg hebben om iedereen te
gerieven, wie komt er dan wel voor
kostbare medische behandelingen
in aanmerking en wie niet?
Zo beklom een paar weken geleden
de Utrechtse hoogleraar dr. G.
Schrijvers op het congres 'Zorgen
voor morgen' het spreekgestoelte
en stelde het volgende voor. In de
economie, aldus Schrijvers, is het
gebruikelijk om de kosten tegen de
baten af te wegen. Je investeert
niet in een bodemloze put. Welnu.
„Aangezien mensen met een gezon
dere levensstijl, statistisch gezien,
een langere levensduur hebben, be
tekent dit dus: wie gezond leeft
gaat voor". Daar zit, op het eerste
gezicht, wat in. Wat heeft het nou
voor nut om een peperdure levert
ransplantatie te doen bij iemand
die drinkt als een heel cafe? En
waarom kostbare hartoperaties bij
iemand die geen poot verzet, zich
volpropt met tv-maaltijden en
rookt als een schoorsteen? Zo ie
mand hoort achteraan op de lijst,
want dat geld kan beter besteed
worden. Wie breekt betaalt, en als
het niet anders kan, betaalt hij met
zijn leven.
De stelling is verleidelijk en doet
ontegenzeggelijk een beroep op het
gezonde verstand. Maar dat zegt
niet alles, want volgens het gezon
de verstand is de wereld plat en
draait de zon om de aarde. Een
paar vragen dringen zich op. Hoe
moet dat nou als de dokter je naar
je leefgewoonten vraagt? Je zou
wel gek zijn als je zou antwoorden
dat je niet in een glaasje bier
spuugt en de ene sigaret met de an
der aansteekt. Alles wat je zegt kan
tegen je worden gebruikt! „Ik lees
hier in uw medische dossier dat u
niet erg gezond leeft. Tja, dat wordt
dan heel moeilijk". En wat gebeurt
er als je 'verkeerde' informatie ver
strekt? Maak je je dan schuldig aan
verzekeringsfraude? Of worden er
misschien medische rechercheurs
ingezet om ontkennende verdach
ten te ontmaskeren?
Sociale klassen
Bezwaarlijker is dat met zo'n regel
klappen gaan vallen in een hoek
waar toch al de meeste klappen
vallen: de hoek van, zoals dat heet,
de 'lagere sociale klassen'. Uit het
Vergelijkend Buurtonderzoek in
Amsterdam bleek dat mensen met
alleen lagere school veel minder
gezond zijn dan mensen met een
universitaire opleiding. De mannen
hebben twee keer zoveel chroni
sche ziekten onder de leden, zijn
gemiddeld vijf centimeter korter
(wat wijst op een slechtere voe
dingstoestand in hun jeugd), en
mannen en vrouwen van deze
groep hebben minder lang te leven.
Daarbij leven ze ook minder ge
zond. Ze roken meer, doen minder
aan sport en eten tamelijk onge
zond.
Waar ligt dat laatste aan? Mis
schien, aldus een commentaar in
het ziekenfondsblad 'Inzet', komt
het wel doordat de voorlichtings
campagnes deze mensen helemaal
niet bereiken. Die campagnes zou
den wel eens te veel vanuit de
mentaliteit van de gegoede mid
denklasse zijn opgezet: gezond
heidsvoorlichting door en voor de
modale yup dus. Een citaatje van
de hoogleraar gezondheidspsycho
logie Winnubst kan dat misschien
verduidelijken: „Een collega onder
zocht eens of fabrieksarbeiders er
toe te bewegen waren om met ro
ken te stoppen. Dat lukte niet, die
mensen rookten in de pauzes hun
frustraties over hun werk weg. Als
je dat begrijpt, snap je ook dat kie
zen voor een gezond leven geen
eenvoudig verhaal is". Snap je dat
niet, dan komen rokende arbeiders
achteraan op de wachtlijst. Dus als
de dokter naar uw beroep vraagt,
verzin er dan een diploma bij. Zeg
zonder blikken of blozen dat u doc
torandus bent.
Met de discussie over wie een
plaatsje in de medische reddingsbo
ten is gegund, zijn belangrijke
maatschappelijke waarden in het
geding. Tot op heden is gezond
heidszorg een recht, en geen gunst.
Bovendien is de gezondheidszorg
tot op heden in principe voor ieder
een toegankelijk. In het buitenland
staan deze waarden al behoorlijk
op de tocht. In Amerika bijvoor
beeld bepleit een rapport dat in de
toekomst zwangere vrouwen alleen
een prenataal onderzoek krijgen,
als ze bereid zijn een abortus te on
dergaan bij een afwijking van de
vrucht. Sommige autoriteiten vin
den dat bejaarden, afgezien van
pijnstilling, geen recht hebben op
medische hulp, omdat zij al zoveel
van het leven hebben genoten. In
Engeland komen bejaarde patiënt
boven een zekere leeftijd niet in
aanmerking voor bepaalde behan
delingen. Staat ons dat ook te
wachten?
Afweging
Dat hangt ervan af. De regering
pleit in haar nota 'Grenzen van de
zorg' voor een afweging van de
kosten tegen de baten. Een bejaar
de die, statistisch, nog op vijf le
vensjaren kan rekenen, heeft dan
minder kans op een schaars inten-
sive-care bed, dan een jongeman
die zijn auto met een dronken kop
tegen een boom heeft geparkeerd.
De Ziekenhuisraad wijst dit model
af en pleit voor een gelijke verde
ling van de schaarse middelen.
Maar de hoogleraar gezondheids
recht prof. dr. H. Leenen waar
schuwt nu al voor een aantasting
van fundamentele grondrechten
van de mens. De samenleving, de
overheid of de dokters hebben niet
uit te maken of het leven van een
andere burger de moeite waard is
om geleefd te worden. Dat recht
komt niemand toe. Nu al staan de
rechten van 'incompetente mensen'
zoals coma-patiënten, te vroeg ge
boren kinderen, geestelijk gehandi
capten, of kinderen die met ernsti
ge afwijking worden geboren, op
de tocht. „Het gevaar is zeer reëel
aanwezig", aldus Leenen op een
congres een half jaar geleden, „dat
als rechten van incompetenten zijn
aangetast, dit zal terugwerken op
rechten van competente (gezonde)
mensen". De discussie hierover is
nog in volle gang, en de uitkomst
ervan is belangrijker voor de ge
zondheidszorg dan alle nieuwe me
dische hoogstandjes en sensationele
huzarenstukjes bij elkaar. Want
wat heb je daaraan als je daar geen
gebruik van mag maken?
Het gaat de ooievaars in Nederland weer voor de wind. Na
een lange periode van het toneel verdwenen te ziin geweest, Nederland, onder meer in Gorssel ('t Zand) en in De Wijk
doet de de opzienbarende langpoot in groten getale zijn her- bij Meppel (De Lokkerij), aan de rand van het fraaie Reest-
intrede in ons land. Een groot succes voor de Nederlandse dal. In Gorssel vlogen dit jaar zeven jonge ooievaars uit, in
vogelbescherming, die tien jaar geleden in het project Het De Wijk bijna veertig.
Liesvelde bij Groot Ammers in Zuid-Holland begon met het
Els Koopman van het ooievaarsdorp De Lokkerij in Drenthe: „Ik voel me toch een beetje een moeder voor de ooievaars".
GORSSEL De statige
langpoot herwint lang
zaam maar zeker terrein
in Nederland. Daarover
zijn Wim Verholt, be
heerder van het
ooievaarstation 't Zand in
Gorssel, en het echtpaar
Els en Frits Koopman,
opzichters van het
ooievaarsdorp De Lokke
rij bij Meppel het roe
rend eens. „Met dank
aan het moederproject
Het Liesveld in Groot
Ammers in Zuid-Holland
van de Nederlandse Ver
eniging van Vogelsbe
scherming, dat een aan
tal jaren geleden is be
gonnen met het uitzetten
van ooievaars", zegt Ver-
holt.
Hij vertelt dat er nu in het
station in Gorssel zesentwin
tig ooievaars rondlopen.
Daarnaast vliegen er vier
paartjes vrij rond, die zich
hebben genesteld op palen in
de buurt en die een stevige
relatie met de dorpsbewoners
onderhouden. „Een ooievaar
is een groepsdier", lacht Ver-
holt. „Hij zorgt ervoor dat hij
de binding met de kolonie
niet verliest".
Geslachtsrijp
De paartjes die vrij rondvlie
gen, hebben dit jaar in totaal
zeven jongen grootgebracht.
Zij zijn inmiddels uitgevlogen
en samen met (wilde) soort
genoten op weg naar warme
re oorden. Wim Verholt legt
uit dat de ooievaars in het
dorp niet zomaar de vrijheid
krijgen. Nadat ze geslachts-
rijp zijn geworden en een
partner hebben gekozen
brengen ze een seizoen door
in een speciale kooi van het
dorp, waar, als alles goed
gaat, hun eerste jongen wor
den geboren.
Pas na dit eerste broedjaar
krijgen zij gelegenheid hun
eigen nesten in de buurt van
de kolonie in te richten. De
io het eerste jaar voortge
brachte jongen voegen zich
bij de kolonie binnen de om
heining. Zij mogen nog niet
vliegen en worden, voor be
houd van de groep, tijdelijk
gekortwiekt. Pas als ook zij
geslachtsrijp zijn geworden
en het eerste broedseizoen
achter de rug hebben is ook
voor hen een periode van
grote (vlieg)vrijheid aange
broken.
Verholt: „De paarties die hier
in de buurt broeden komen
meestal 's avonds en 's nachts
naar de kolonie. Overdag
vind je ze vaak in de uiter
waarden, waar veel voedsel
is te vinden. Als het goed is
zullen de paartjes hun hele
leven lang, een jaar of twin
tig dus, contact houden met
de kolonie, al zal er heus wel
eens een stelletje wegtrek
ken, dat het hier niet naar de
zin heeft. Over het algemeen
trekken alleen de jongen van
de paartjes die op de nesten
in de buurt van de kolonie
hebben gebroed, weg. We ho
pen dat ze vroeg of laat in
het wild levende soortgeno
ten, die ze ontmoeten op hun
internationale trektochten,
meenemen naar Nederland
om hier een wild nest te
stichten. Mannetjes hebben
de neiging terug te keren
naar hun geboortgebied,
vrouwtjes vliegen er dan
vanzelf achteraan".
Verholt heeft zelf nog niet
het genoegen mogen smaken
een teken te krijgen dat een
in Gorssel opgegroeide ooie
vaar is teruggekeerd naar het
goede vaderland. Enkele an
dere stations in Nederland
waren in dat opzicht tot nu
toe gelukkiger. Het hoofd
project Het Liesvelde en de
ooievaarsdorpen Herwijnen,
Haastrecht en De Wijk heb
ben, door herkenning van
ringen, her en der te horen
gekregen dat een aantal jon
gen terugkeerde naar Neder
land.
„Er is wel een van onze jon
gen gesignaleerd in Honga-
rije,' in het stadje Seregelyef.
Die had al meer dan duizend
kilometer gevlogen, vermoe
delijk met een populatie via
de Balkan op weg naar Oost-
Afrika. We vermoeden dat
deze ooievaar is meegetrok
ken met een Oostduitse colle
ga die gebroed heeft op een
nest in Voorst".
In Voorst is een van de drie
nesten met wilde ooievaars
in Nederland te vinden. De
andere twee wilde nesten lig
gen in Grafhorst en in
Schoonrewoerd. Verholt laat
weten dat het nest in Voorst
dit jaar geen nieuwe ooie
vaars heeft kunnen uitzen
den. „De jongen zijn doodge
gaan. Het was voor de ouders
dit seizoen heel moeilijk goed
voedsel te vinden, omdat het
zo ontzettend droog was".
Naast de wilde ooievaarsnes
ten bestaan er in Nederland
zes nesten met gemengde hu
welijken, paartjes die voor de
helft uit het wild afkomstig
zijn en voor de andere helft
uit een Nederlands
ooievaarsdorp. Een van deze
zes nesten is te vinden in de
schoorsteen van een steenfa-
briek aan de IJsel in Zutp-
hen. De twee jongen in dit
nest hebben het seizoen goed
overleefd en zijn er inmid
dels op uitgetrokken.
De beheerder van de Gors-
selse ooievaarskolonie hoopt
van harte dat er spoedig
meer wilde nesten zullen ko
men. „Voor de oorlog hadden
we er nog bijna vierhonderd.
In 1971 was er nog slechts
een over, in de gemeente
Gorssel".
Gevaren
Het ooievaarsnet 't Zand in
Gorssel is gesticht in 1981.
Sinds het ontstaan zijn er 21
jonge ooievaars de wijde we
reld in getrokken. Vanuit De
Lokkerij in De Wijk zijn dat
er vele tientallen meer. Ver
holt en de familie Koopman
van De Lokkerij beseffen dat
weggetrokken vogels lang
niet meer allemaal in leven
zullen zijn. Oorzaken: hoog
spanningskabels, jacht in met
name Spanje en Afrika en
het gebruik van landbouw-
vergif en bestrijdingsmidde
len tegen sprinkhanen - het
hoofdvoedsel van de ooie
vaars in Afrika -, waarin ge
chloreerde koolwaterstoffen
voorkomen.
Els Koopman van De Lokke
rij moet even slikken als ze
dat soort dingen noemt. „Ik
voel me toch een beetje een
moeder voor de ooievaars.
Wanneer je kinderen verliest
gaat het je niet in de koude
kleren zitten".
Ondanks de verliezen tijdens
de gevaarlijke tocht en het
verblijf in Afrika keren er
steeds meer ooievaars in Ne
derland terug en gaat het
met de ooievaarsstand weer
de goede kant op. Wim Ver-
holt: ..Heel belangrijk is dat
FOTO: GERRIT BOER
de ooievaars die terug komen
naar Nederland, hier een
gunstig voedselgebied vin
den. Gelukkig zijn bestrij
dingsmiddelen waarin gech
loreerde koolwaterstoffen
voorkomen, in Nederland
verboden. Verder heb je hier
uiterwaarden. Daarin voelt
een ooievaar zich thuis, mits
er. niet te veel onrust is".
Els Koopman meldt dat door
de activiteiten van de
ooievaarsdorpen de vogel po
pulair is geworden in de
buurt. „De eerste jaren
noemden de mensen in de
omgeving mij 'dat malle
vrouwtje met die paar ooie
vaars'. Dat is voorbij. Ieder
een raakt enthousiast. De
steun is groot. We krijgen re
gelmatig materialen en dona
ties. Zo kunnen we de touw
tjes ook financieel aan elkaar
knopen".
Vruchtbaar
Het ooievaarsdorp in Gorssel
leidt eveneens letterlijk en fi
guurlijk een vruchtbaar be
staan. Beheerder Wim Ver
holt vertelt dat er, naast de
vier vrij vliegende paartjes,
drie paren klaar staan de
aparte broedkooi te verlaten.
Zij krijgen binnenkort de
vrijheid. „Voor een verblijf
in die kooi staan dan alweer
twee pas gevormde paartjes
klaar. Als die hier straks ook
gaan rondvliegen wordt het
zoetjesaan erg druk. We heb
ben gezegd: als we het aantal
van twaalf rondvliegende pa
ren hebben bereikt is voor
ons het station voldoende be
zet. Als we dan nog verder
zouden uitbreiden zou het
hier in de omgeving een ech
te ooievaarstoestand wor
den".
VAN DEK WOLF
VOORLEVEN
Traditie dat is dat de
mens de pedagogische
aandurft.
Lea Dasberg.
Pueblo-aspecten in gele druk geprinte wijde rok met bijpas
send lang vest (een mouw geel, een mouw diep wijnrood) op
donker petrol pullover (Chillytime).
On t werpers zoe
ken naar sporen
in de woestijn. In
het tentenkamp
kleden mannen
en vrouwen zich
anders dan in Pa
rijs of Amster
dam. Ze hullen
zich in Mexicaan
se 'serapes' (grote
kleurige omslag
doeken) en dra
gen paardebroe-
ken of een lange
gerende rok tegen
de warmte over
dag en de kou 's
nachts. In een
mix van prairie-
invloeden samen
met de outfit van
de Amerikaanse
cowgirl galop
peert een bepaal
de, maar niet te
onderschatten,
modetrend naar
kleine exclusieve
boetieks en grote
warenhuizen. Er
is een ruig ro
mantisch aanbod
voor de winter,
geïnspireerd op
kleren waarin
mannen en vrou
wen te paard over
het hete zand ja
gen en kooplie
den met hun
waar de nacht
doorbrengen on
der een klare he
mel. Met franje
afgezette suède
jacks en kameel-
kleurige (camel)
hemden horen
daarin thuis,
evenals grote
shawls gebruikt
als paardedeken.
De Europese
vrouw kan hier
van in de koude
winter die is
voorspeld veel
nut hebben. Ze
wikkelt zich er
van schouders tot
enkel in. Dit soort
kleren zal ertoe
bijdragen dat oer-
Hollandse win
kelstraten een
wat buitenissig
karakter krijgen.
Vooral als er ge
noeg durfals zijn
die kiezen voor
de door ge win ter-
de Western stijl
en bijvoorbeeld
de oosterse tul
band. broederlijk
verenigd. Mo-
disch grapje is dat
zo'n tulband dan
wordt versierd
met een groot
medaillon van
voren naar de
smaak van eer-
tijdse haremvrou-
Ralph Lauren, die
over de mode zit
te piekeren in zijn
Manhattan studio,
heeft een verf
lenst denim shirt
in zijn collectie,
waarbij een brede
leren riem past,
die hij zelf draagt
op zijn Colorado
ranch met 13.000
acres grond. Elk
seizoen improvi
seert hij in afzon
dering een collec
tie prairie-kleren
waarbij hij niet
schroomt voor dit
jaar zo'n denim
hemd op te bor
duren met parels
en het te combi
neren met een
vest van schape
vacht of zadelleer
bij mocassins van
geitevel of hoge
rijlaarzen. Een
dergelijke outfit
lonkt naar de stijl
der Navaho-Indi-
anen. Dat die ook
in Nederland is
doorgedrongen
blijkt uit het feit
dat merk Chilly
time is gekomen
met een thema
'Pueblo' (betekent
(Indiaans) dorp).
Het is duidelijk
afgeleid van de
typisch Noorda-
merikaanse fol
klore, gedragen
door vrouw van
het opperhoofd.
Hierin geven
truien, rokken,
broeken en jacks
in zon doorregen
kleuren of juist
zeer aardse tinten
een beeld waar
het leven in die
streken van af
straalt.
Ook het thema
'Indian Winter'
neigt met paarse
wollen mantels,
lamswollen twin-
sets en blazer-
coats in kleurmé-
langes en rimpel-
taille in die rich
ting. Suède blou-
sons en -jacks met
imitatie bontgar
nering aan de
kraag, die onder
zo'n grote doek
worden gedragen,
neigen naar het
ruwe leven waar
in cape-achtige
toestanden een
grote plaats inne
men. Natuurlijk
behoren grof ge
breide truien en
vesten in dit
beeld. Typerend
is dat de kleding
met dit sterk
aards gerichte
imago mooier
wordt naarmate
ze langer wordt
gedragen. Een
beetje slijtage mag
men er wel van
afzien. De hier
beschreven stijl is
een markante
mode voor de in
dividualist, die
meer om fantasie
geeft dan om de
realiteit. Deze
doet een beroep
op een mythologi
sche wereld van
avontuur en le
ven met de ele
menten, dat in
ons allen diep
verborgen ligt.
TINY FRANCIS
door Joke Forceville-Van Roesum
Warme gevoerde katoenen parka met imitatie bontkraag
175,-) over beige lamswollen pull 69,-). Desgewenst te
combineren met een 'serape' (Yessica, C A).
