Solliciteren naar een huis
jonden keurig in hotel
oor het WK trimmen
»cioloog in proefschrift: Aandacht voor verslaafde in jaren tachtig tanende
Spreiding minderheden
alleen op vri jwilige basis
u nnenland
QeidóaQowumt
ZATERDAG 23 SEPTEMBER 1989 PAGINA 5
TERDAM De aandacht die verslaaf-
fnodig hebben op psychisch en sociaal
Jied is tanende. Daarvoor in de plaats
„arrogante regelaars die hoog en
Jjg zetelend boven de wereld van de
llaafden de zaken voor hen regelen".
de euforie in de jaren zestig naar de „nieuwe
lijkheid" van de jaren tachtig, noemt de 38-ja-
socioloog A. Baanders dat. Baanders promo-
t dinsdag aan de Universiteit van Amsterdam
jjn proefschrift „De Hollandse aanpak", een
„■rzoek naar de werkwijze en de opinies binnen
Nederlandse harddrugsbeleid.
Nederland doet het ondanks de zakelijker benade
ring van de laatste jaren lang niet gek, concludeert
Baanders uit de gesprekken die hij hield met ne
gen sleutelfiguren binnen het harddrugsbeleid. De
meningen van de gezondheidswerkers en die van
politie en justitie verschillen wel aanzienlijk. Ge
zien de niet aflatende stroom illegale drugs en een
niet zichtbare verbetering van het verslavingspro
bleem, beoordelen politie en justitie de situatie als
veel minder rooskleurig.
Toch concludeert Baanders dat vergeleken bij veel
andere landen in ons land sprake is van een even
wichtige situatie. De resultaten die worden geboekt
zijn zeker niet minder dan elders en worden met
heel wat minder pijn behaald. Een reden temeer,
vindt Baanders, om de „Hollandse aanpak'Lniet los
te laten wanneer de Europese binnengrenzen in
1992 vervallen.
Hoe groot acht hij de kans dat dat lukt? „Het zal
moeilijk te verdedigen zijn. We zijn slechts een
klein, maar economisch wel degelijk belangrijk
land. Buitenlandse deskundigen hebben allang te
kennen gegeven dat de Nederlandse aanpak de
beste is. Als je er nuchter naar kijkt kun je je haast
niet voorstellen dat weldenkende politici Neder
land zullen dwingen water bij de wijn te doen", al
dus Baanders.
Voorwaarde
Voorwaarde is wel dat degenen die het beleid
moeten uitvoeren standvastig blijven. En daar,
oordeelt de socioloog, ontbreekt het nog wel eens
aan. „Men laat zich te snel van de wijs brengen
door het uitblijven van resultaten", vindt Baan-
Pers en publiek houden alle ontwikkelingen met
argusogen in de gaten en de kritiek is niet van de
lucht als er niet snel resultaten worden geboekt.
Dat, gevoegd bij de wens om een zakelijk en bo
venal effectief beleid te voeren, heeft tot gevolg
dat oude inzichten te snel worden vervangen door
een nieuwe, „trendy" aanpak. „Zonde", vindt
Baanders, „want dat betekent dat nuttige gegevens
in de kast verdwijnen en al die reeds opgedane
kennis onbenut blijft".
Baanders zou graag zien dat de neiging om beleid
te onderbouwen met vage, ver in de toekomst gele
gen doelen wordt onderdrukt. Het is beter, vindt
hij, om de doelstellingen uiterst bescheiden te hou
den en de streefdata realistisch en binnen bereik.
Kritiek heeft de socioloog ook op de slechte voor
lichting over verslaving. Die komt nu voorname
lijk terecht bij de verkeerde groep, vindt hij. Scho
lieren worden er zo ongeveer onder bedolven, ter
wijl huis- en bedrijfsartsen zitten te springen om
meer kennis. Volgens Baanders wordt er een one
venredig groot effect verwacht van voorlichting.
„Zodra mensen niet meer weten hoe ze het pro
bleem moeten aanpakken, grijpen ze terug op
voorlichting. Daarmee kun je je goede wil tonen en
het kost niet eens veel". Hij is niet tegen voorlich
ting, maar dan wel graag aan de juiste groep; dege
nen die concrete hulp moeten verlenen. Nu weten
ze soms niet eens waaraan ze een drugsverslaafde
kunnen herkennen, laat staan hoe ze moeten han
delen.
5L Honden maken
ïdaag in Motel Tiel de
nst uit. Fraai geknipte,
loon gewassen en ge-
manente viervoeters
eten hun baasje helpen
de wereldtitel hon-
tefitrimmen.
akbo bi
ik je'1.
e zijn er echt trots op dat
eindelijk gelukt is dit unie
kampioenschap naar Ne
land te halen", vertelt de
igse Jetty van der Hulst,
tuurslid van de organise-
le stichting Kynorama.
der Hulst was verschil-
1 keren wereldkampioen,
die zij in New York wist
«halen. „En als wij zeggen
iek' dan is dat echt niet
rdreven", voegt medebe-
ürslid Hans Diehl daaraan
„Wij zijn erin geslaagd de
olute wereldtop naar Ne
land te halen. Dat betreft
alleen de deelnemers zelf,
maar ook de juryleden. Juan
Cabrera uit Spanje en John
Oulton uit Amerika zijn op
hun gebied grote autoriteiten".
Dat er toptrimmers uit de ge
hele wereld in Tiel zijn, is lo
gisch, want als superhonden-
kapper ga je een gouden toe
komst tegemoet. Zowordt
Hetty van der Hulst nog regel
matig overal ter wereld uitge
nodigd om te jureren en de
monstraties te geven, tot in
Hollywood toe.
De kampioenschappen zijn on
derverdeeld in klassen. Er is
vanochtend begonnen met het
trimmen van rassen als de
bouvier en de terrier. Vervol
gens komen de poedels aan de
beurt. In de volgende ronde
staan de spaniels en setters
model. Tot slot komt de cate
gorie diverse en overige ras
sen. Die laatste groep zal het
publiek ongetwijfeld aanspre
ken. Daarin zitten naast rassen
als de bichon frisé en de bed-
lington terrier ook de 'gewone'
Van de ruim zestig deelnemers
komen er veertig uit Neder
land. Maar of de titel in eigen
land blijft is de vraag. Enge
land is met tien kandidaten
aanwezig en ook Frankrijk,
België, Canada, Denemarken,
Duitsland en de Verenigde
Staten zijn sterk vertegen
woordigd. Met name van Ro-
main Michelle uit Chicago
wordt het een en ander ver
wacht.
Het evenement wordt gehou
den in de grote hal van Motel
Tiel. Er is tevens een uitge
breide beurs. Morgen en
maandag wordt het grote, jaar
lijkse Kynorama Kongres ge
houden.
Meervoudig wereldkampioene
hondentrimmen Jetty van der
Hulst uit Den Haag is vandaag
jurylid bij het WK in Tiel.
woningbouwvereniging heeft het over „moeilijk plaats-
t n". Jan de Boer, directeur van de Sociale Dienst in
'i iwarden, is duidelijker. Mensen die hun buren voortdu-
overlast bezorgen, zijn „asocialen met crimineel woon-
ag". Woningverhuurders krijgen steeds vaker te ma-
met lieden die een geweldige bron van ergernis voor
omgeving vormen. De overlast die ze veroorzaken, va-
van katten die hun behoefte in de tuin van de buren
kl en in één moeite door de Afrikaantjes uitgraven, tot
,t eigingen met vuurwapens. Tot voor kort hebben de
j uurders geprobeerd het probleem binnenshuis op te
lossen. De Stuurgroep Experimenten Volkshuisvesting
(SEV) is echter van mening dat het de hoogste tijd is om er
openlijk over te praten en hield deze week een congres.
Een oplossing heeft de stuurgroep ook: verhuurders moeten
bij het toewijzen van woningen rekening houden met de
leefwijze van de huurder. Informatie daarover moet niet al
leen van de woningzoekende zelf komen. Het moet moge
lijk worden dat er bij een vorige verhuurder navraag ge
daan wordt over het 'woonverleden'. En de onverbeterlijke
lastpakken mogen afgezonderd worden.
BURENOVERLAST DWINGT VERHUURDERS TOT NATREKKEN WOONVERLEDEN
dai'
N HAAG In beeld
ichijnt een vrolijk la
nde jongen van een
of twintig. Hij zit te-
,ai den van een indruk
kende batterij synthe-
Vrjrs. De suggestie is on-
tt dellijk duidelijk. Met
t eigentijdse geluidsap-
ituur is het jongmens
alleen in staat om
jdgolven te veroorza-
in de koffiemokken
Ie buren. Nee, hij moet
ijn minst in staat wor-
geacht de heicon-
ctie onder de flat op
deugdelijkheid te tes-
hè
ipot van Postbus 51 wordt
sloten met de oproep 'La-
naawe zacht zijn voor elkaar',
w ijl de jongen een koptele-
opzet.
beeld dat de Nederlandse
'e iting Geluidhinder (NSG)
prti spot laat zien, lijkt over-
il en. Maar de cijfers spre-
boekdelen. Zeventigdui-
ij keer per jaar moet de po-
opdraven om burencon-
en over geluidsoverlast te
>n. En dan hebben we het
n nog maar over lawaai,
andere irritaties die tot,
zeer hoog oplopende, ru-
leiden zijn nog geen cijfers
nd.
n wijkagenten weten uit
l i ervaring dat conflicten
buren steeds vaker
[komen. „Burenruzies zie
Kt in de statistieken terug,
n r het is de grootste brok
ons werk", zegt wijkagent
het an de Moolen. „Ik had hier
rhuurdcr moet
ter kijken
er naast wie
nt te wonen
norgen een vrouwtje dat
m klagen over de herrie
de buren. De overlast had
rnstige gevolgen gehad. Ze
e zenuwtabletten, terwijl
man aan de drank was
akt. Naast hen wonen jon-
mensen met een ander
itme. Tot diep in de nacht
n ze de muziekinstallatie,
in dag uit worden ze er-
geconfronteerd, waardoor
irritaties geweldig oplo-
lelijkheid
diefstal is het duidelijk
je moet doen", vult zijn
j ïga P. van Boxtel aan.
Ian& t is namelijk een strafbaar
m Als iemand met klompen
n°l z'n parketvloer wil stam-
kunnen wij vragen daar
op te houden. Wil hij dat
dan staan we verder
:e hteloos. Mensen kunnen
lar het leven ontzettend
maken zonder de wet te
|rtreden. Dan moet je een
>ep op hun redelijkheid
n en ze ervan bewust ma-
dat ze hun gedrag moeten
T£ inderen".
baan solliciteert, dan wordt er
naar zijn arbeidsverleden ge
ïnformeerd. Daarbij is vaak
heel belangrijk, hoe zo iemand
met zijn collega's heeft samen
gewerkt. En iedereen vindt
het volstrekt normaal dat daar
naar gevraagd wordt. Als je
dan weet dat een nieuwe be
woner een grote invloed kan
hebben op het leefklimaat in
een straat, dan is het toch niet
onredelijk om naar het 'woon
verleden' te informeren? Dat
moet natuurlijk altijd met toe
stemming van de betrokkene
gebeuren. En de vragen
moeten alleen gericht zijn op
de punten die van belang zijn
voor het woonklimaat. De
vraag of iemand naar de kerk
gaat en of de lakens wel ge
streken in de kast liggen, zijn
zaken die daar natuurlijk niet
bij horen".
Uit een recent onderzoek van
de NVH is gebleken dat wo
ningbouwverenigingen al re
gelmatig bij een vorige ver
huurder informatie inwinnen.
In driekwart van de gevallen
gebeurt dat zonder toestem
ming van de woningzoekende.
Het gaat daarbij vooral om de
''Aparte wijken voor
asocialen Die
vergroten
problemen slechts
vraag of iemand z'n huur op
tijd heeft betaald en of hij
overlast veroorzaakt.
Gedragscode
Van Nimwegen: „In de prak
tijk komt het dus al voor.
Maar er mag niet openlijk
over gesproken worden. Als je
voorstelt om richtlijnen vast te
stellen, waar iedereen zich aan
te houden heeft, dan worden
de verhuurders schichtig.
Want dat zou wel eens het
verwijt van discriminatie op
kunnen leveren. Maar je
werkt juist discriminatie in de
hand door er niet over te pra
ten. Een gedragscode, die door
de verhuurders is afgesproken,
geeft de huurder een handvat
om naar de rechter te stappen
als hij het idee heeft dat hij be
nadeeld wordt".
Wanneer verhuurders reke
ning houden met de leef- en
woonwijze van woningzoeken
den, zijn ze veel beter dan nu
in staat om de samenstelling
van straten en wijken te beïn
vloeden. Een sterk vergrijzen
de buurt, waar de winkels en
scholen langzaam maar zeker
uit verdwijnen, kan weer
nieuw leven in geblazen wor
den door leegkomende wonin
gen toe te wijzen aan gezinnen
met kinderen. Dat sommige
woningzoekenden door een
dergelijk beleid langer op een
huis moeten wachten, is vol
gens Van Nimwegen aan
vaardbaar zo lang ze niet vol
ledig buiten de boot vallen.
Met wat sturen kunnen ver
huurders dus veel ergernissen
voorkomen. Het bejaarde echt
paar komt niet meer naast de
'hardrockers' te wonen, nacht
brakers en gezinnen met
schoolgaande kinderen wor
den uit elkaar gehouden, de
naar hartelust borende en za
gende klusjesman kan een flat
op zijn buik schrijven, en een
kattenliefhebber krijgt geen
siertuin naast de deur.
Degradatiewoning
Met een dergelijk toewijzings
beleid is het probleem van de
burenoverlast niet volledig op
gelost. Want dan is er nog die
kleine groep die altijd overlast
veroorzaakt, waar ze ook wo
nen. Omdat ze het vertikken
zich aan te passen aan het
leefpatroon van hun buren.
Evenals de Bergse wethouder
Bakx vindt Jan de Boer, direc
teur van de Sociale Dienst in
Leeuwarden, dat deze groep
hard aangepakt moet worden.
In Binnenlands Bestuur, een
weekblad voor de lagere over
heden, stelde hij vorige week:
„Wie zich aan elke verplich
ting onttrekt, wie niet bereid
is om zijn gedrag te verbete
ren, ontzegt zich het woon-
recht. Voor zulke on willigen
moeten we 'degradatiewonin
gen' inzetten: wind- en water
dicht, met muntautomaten
voor water en energie. Dat
klinkt hard, maar laten we
wel wezen: het gaat in deze
gevallen niet om onmacht,
maar om pure onwil of ge
stoord gedrag".
Grenzen
De Boer's woorden zijn Van
Nimwegen uit het hart gegre
pen. „Er heerst in Nederland
een vrij algemene opvatting
dat de samenleving zich open
dient te stellen voor mensen
die zich misdragen. Maar aan
alles zit een grens. En ik ben
dan ook blij dat een zeer soci
aal bewogen man als Jan de
Boer die grens aangeeft".
„Iemand die z'n auto fout par
keert, krijgt een bon. Iemand
die tot diep in de nacht z'n
boxen laat blèren, krijgt een
waarschuwing. Dat klopt niet.
Ik vind dat je met betrekking
tot het woongedrag dezelfde
duidelijkheid moet creëren als
met foutparkeren. Lieden die
zich consequent misdragen,
moeten uit een straat gehaald
worden. Zet ze maar in afzon
dering, ze hebben het aan
zichzelf te wijten. In de proce
dure moet wel de mogelijkheid
van terugkeer zitten en de
voorwaarden die daarbij ho
ren. Ook over een maatschap
pelijke straf moet duidelijk
heid bestaan".
Van Nimwegen ziet het niet
als bezwaar dat er dan weer
nieuwe probleemwijken ont
staan. „In de huidige praktijk
worden ook al speciale buurt
jes gecreëerd. Woningbouw
verenigingen hebben het dan
over vuilnisvat-complexen. En-
of dat nou bijzonder geweldda
dige wijkjes worden... Een kle
renkast moet je niet naast een
bang, oud dametje laten wo
nen. Die moet je naast een an
dere klerenkast zetten. Dan
kan het heel erg meevallen".
FRANS BOSSCHER
landers op een portiek" en ook
de gemeente weet van deze
normering. Anderen rekenen
per complex of met een be
paald percentage per wijk.
Dat kan wel, zegt het LBR,
want niemand is er gelukkig
mee als er een verdeling ont
staat met achterstandsbuurten
waar minderheden wonen en
betere buurten met blanke Ne
derlanders. Maar buitenlan
ders moeten wel de kans krij
gen in een huis te komen dat
hun voorkeur heeft. Als hun
dan een woning wordt gewei
gerd - zoals in Haarlem - is
dat in strijd met de Woon-
ruimtewet, het non-discrimi
natiebeginsel uit de Grondwet
en het Internationaal Recht.
Het LBR beveelt nu aan de
verschillende nationaliteiten
van woningzoekenden te re
gistreren, zodat precies duide
lijk wordt wat een bepaald ge
zin wil en waar het uiteinde
lijk terecht komt. Registratie
op zich is niet discriminerend,
stelt directeur A. Kruyt van
het LBR. Het komt er op aan
wat er met die gegevens ge
beurt. En daarmee kan altijd
wat misgaan.
In de meeste gevallen moeten
ze dus bemiddelen, iets waar
de wijkagenten niet voor opge
leid zijn. Al doende moeten ze
zich de benodigde vaardighe
den eigen maken. „Er is geen
standaard-recept"/ zegt Van
Boxtel, „We 'proberen altijd
een gesprek' tussen de partijen
te arrangeren. De ene keer
blijft dat dan beperkt tot grove
scheldpartijen, een andere
keer beginnen ze binnen de
kortste keren te slaan en met
stoelen te gooien".
De toename van burenruzies is
het gevolg van een aantal ver
anderingen in de maatschap
pij, meent Frank van Nimwe
gen, secretaris van de Stuur
groep Experimenten Volks
huisvesting een adviesgroep
voor het ministerie van
VROM, en voorzitter van het
Nederlands Verbond van
Huurders.
„Voor de oorlog woonden er
tachtigduizend mensen in re
delijke harmonie in de Am
sterdamse Jordaan. Nu wonen
er nog geen twintigduizend en
iedereen klaagt over de be
nauwdheid. Het grote verschil
is is dat er geen gemeenschap
pelijke wooncultuur meer be
staat. In de vooroorlogse Jor
daan hadden de mensen vrij
wel dezelfde dagindeling.
Maar dergelijke homogene
wijken bestaan niet meer".
In het kleine Nederland >vo-
nen liefst 357 mensen op een
vierkante kilometer. De mees
te mensen hebben in zo'n
dichtbevolkt land dus op zeer
korte afstand buren. Dat
brengt echter niet automatisch
met zich mee dat er ook met
die buren rekening gehouden
wordt. „In de afgelopen tien
tallen, jaren vinden mensen
steeds meer dat ze ergens
recht op hebben", zegt Van
Nimwegen. En anderen, inclu
sief buren, hebben dat recht
maar te respecteren, ook wan
neer ze daardoor overlast ver
oorzaken.
Haan
Zo houdt een man uit Harder
wijk stug vol dat hij een haan
mag hebben, ook al wekt het
beest met zijn gekraai 's och
tends in alle vroegte de hele
buurt en niet alleen zijn baas.
Toch is de man zó overtuigd
van z'n recht, dat hij in beroep
is gegaan tegen verboden van
gemeente en provincie. De
Raad van State mag zich er nu
over buigen.
Van Nimwegen vindt het tijd
dat woningbouwverenigingen
zich intensiever gaan bezig
houden met wat hij een 'groot
maatschappelijk probleem'
noemt. Met name het toewij
zingsbeleid moet ingrijpend
gewijzigd worden om de pro
blemen van burenoverlast te
lijf te gaan.
Hoofd Woonzaken Toon Her
brink van woningbouwvereni
ging De Goede Woning krijgt
wekelijks zo'n vier probleem
gevallen op z'n bureau. „We
hebben het meest te maken
met lawaaioverlast, waarbij
overmatig drankgebruik nogal
eens een rol speelt. Verder
klachten over blaffende hon
den, drugshandel die allerlei
figuren aantrekt, prostitutie en
kleinere irritaties over bij
voorbeeld de hoogte van de
heg".
De meeste problemen kunnen
volgens hem opgelost worden
door de betrokken buren met
elkaar in gesprek te brengen.
„Vaak hebben mensen niet in
de gaten dat ze overlast ver
oorzaken. Er is geen contact
met de buren en ze weten wei-
'Een klerenkast zet
je niet naast 'n bang,
oud dametje'
nig over eikaars leefwijze. Als
de klacht in die situatie wordt
voorgelegd, is er meestal be
grip. Ze doen de toezegging
dat het niet weer gebeurt en je
hoort er vrijwel nooit meer
iets over".
Toch wordt ook De Goede
Woning geconfronteerd met
mensen die zich ernstig mis
dragen en angstgevoelens op
roepen. Herbrink: „Ja, we
hebben niet zo lang geleden
die man gehad die de buurt
een nacht lang bezighield door
met een vuurwapen rond te
zwaaien. En vorige week gooi
de iemand vanaf een flat een
fiets naar beneden. Die kwam
bovenop een auto terecht. Dan
komt de buurt overeind Bij
herhaling van zulke gebeurte
nissen krijg je een sterk gevoel
van bedreiging in de buurt".
Bemiddelen helpt dan niet
meer. Wat nog wel eens uit
komst wil bieden is een ver
huizing. Het is volgens Her
brink niet zo dat daarmee ook
de overlast verhuist. „Je
brengt zo'n persoon of gezin
naar een wijk waar ze niet be
kend zijn. In zo'n wijk leeft
geen vooroordeel tegenover
deze mensen. Dat is een abso
lute voorwaarde. Want zo
gauw een buurt iets te weten
komt over het verleden, dan
staat de telefoon hier rood
gloeiend".
Hard opstellen
„Verder houden we bij het
zoeken van een woning reke
ning met de hobby's en eigen
aardigheden", zegt Herbrink.
„Een gewezen drugshandelaar
moet je geen woning aanbie
den in een straat waar een
dealer woont. Nee, je moet
proberen ze een echte, nieuwe
kans te geven. Als aan die
voorwaarden is voldaan en je
maakt goede afspraken over
de inzet, dan pakt het vaak
goed uit".
In de gevallen dat het niet
goed uitpakt en er opnieuw
een stroom klachten over mis
dragingen loskomt, kan de wo
ningbouwvereniging de rech
ter inschakelen. „Alles staat of
valt natuurlijk met de bereid
heid om het gedrag te veran
deren. Wil men dat niet, dan
moet de woningbouwvereni
ging zich in het belang van de
omwonenden hard opstellen",
stelt Herbrink. „Die harde op
stelling betekent een verzoek
aan de kantonrechter om de
woonovereenkomst te ontbin-
HAARLEM Het beleid
waarbij gemeenten en wo
ningbouwcorporaties
mensen uit etnische min
derheidsgroepen verspreid
over de stad huisvesten
om „concentratiegebie
den" te voorkomen, is.ge
oorloofd mits de alloch
toon zelf een vinger in de
pap heeft. Het gaat niet
aan, zoals de gemeente
Haarlem doet, om alloch
tonen een huis te weige
ren omdat er op dat por
tiek al meer buitenlandse
gezinnen wonen.
Een
flatgebouw
met tientallen
woningen.
Vooral het
dicht op elkaar
wonen
veroorzaakt
veel overlast.
FOTO: SP
den. Dat komt echter maar
zeer weinig voor. En als het al
voorkomt, gaat er vaak direct
al een corrigerend effect van
uit. Zo hebben we vorig jaar
een net gestarte procedure te
elfder ure kunnen afblazen.
De mensen waren kennelijk zo
geschrokken dat ze alsnog eie
ren voor hun geld kozen".
De Goede Woning voelt niets
voor het idee om onverbeter
lijke veroorzakers van overlast
bij elkaar te stoppen in een
apart wijkje dat toch al afge
schreven is. Een paar maan
den geleden opperde wethou
der C. Bakx van Bergen op
Zoom deze oplossing. Hij kreeg
een stortvloed van kritiek
over zich heen. Herbrink kan
zich dat voorstellen.
„Het bij elkaar plaatsen van
die mensen versterkt hun ne
gatief gedrag alleen maar. Bo
vendien moet zo'n afgeschre
ven wijk op een gegeven mo
ment toch gesloopt worden en
dan komt het probleem terug.
Weigeren is ook geen oplos
sing, want het uitgangspunt is
en blijft dat de woningbouw
vereniging een instelling is die
sociaal zwakke groepen op
vangt en aan onderdak helpt.
Bij moeilijke gevallen moet er
daarom goed gekeken worden
of ze passen in een bepaalde
buurt. Het puntensysteem kan
dan niet rigoureus gehanteerd
worden".
Woonverleden
SEV-secretaris Frank van
Nimwegen gaat een stap ver
dér. „Als iemand naar een
Dat stelt het Landelijk Bureau
Racismebestrijding (LBR) in
een nota die voortkwam uit
een onderzoek in de gemeente
Haarlem naar het huisves
tingsbeleid aldaar.
Veel woningbouwcorporaties
in Nederland hanteren een
dergelijk spreidingsbeleid.
Haarlem houdt het op „niet
meer dan twee of drie buiten-
