£1
I
Marcel Lindenaar
leidt dubbelleven
Jacqueline Goormachtigh verbaast vooral zichzelf
Niet
/voetballerlei
J SPORT
Ccidóe Commit
ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1989 PAGINA 19
door Frank Werkman
De verleiding om het licht onder
de korenmaat vandaan te halen
en te laten schijnen over een
aantal zaken is groot, maar ik
heb de lokroep van bepaalde
sirenes kunnen weerstaan.
Vandaar dat u op deze plaats
niets zult lezen over Hans
Kraay, Diego Maradona en Ben
Johnson. Hun avonturen zijn de
voorbije tijd in voldoende mate
de revue gepasseerd. De
Vergulde Cicero-lat, het
werktuig van een
opmaakredacteur om de lengte
van een stukje tekst te bepalen,
is moeiteloos door de corpulente
Argentijn in de wacht gesleept.
Het flexibele metalen meet
instrument zou trouwens prima
kunnen fungeren om Diego
venijnige klapjes op het stevige
achterste mee te geven. Want als
er één sportman is, die zich in
alle opzichten heeft getooid met
de kenmerken van het door-en -
door-verwende-kind. dan is fret
wel het voormalige sloppenjoch
uit Buenos Aires. Van wie
niemand bevroedde dat-ie gelijk
tennis-collega Miloslav Mecir
een hang had naar de hengel,
maar vrijwel louter bot ving. Of
gooide Diego voortdurend
spierinkjes uit om kabeljauwen
te vangen
De reden om niet een nadere
beschouwing te wijden aan Hans
Kraay ligt ook voor de hand. De
juiste toedracht van de
onafzienbare reeks incidenten in
de Kuip zal wel pas in de
memoires van alle betrokkenen
kunnen worden teruggelezen.
Dat duurt mij te lang. Het
wachten is op de bevestiging van
de geruchten dat Kraay bij de
één of andere gelegaliseerde
televisiepiraat voetbalplaatjes
van verbale begeleiding gaat
voorzien. Want om commentaar
heeft de man-van-de-twaalf-
am bach ten -en-de-dertien -
ongelukken nimmer verlegen
gezeten. En dat siert hem.
ondanks alles.
Ben Johnson is een uitgekauwd
verhaal, waaraan evenwel ook
met de regelmaat van de klok
nieuwe hoofdstukken worden
toegevoegd. Niet hier, want de
snelste sprinter sedert het
dopingloze tijdperk zorgt straks
zelf wel weer voor nieuwe
afleveringen. Hetzij door een
auto te stelen, hetzij door met
schiettuig te zwaaien. Johnson
houdt wel van symboliek, want
als hij dan weer eens een keer
een patrouillerende straat-agent
bedreigt, doet hij het tenminste
met een startpistool.
Leo van der Kroft is ook een
figuur, die het verdient
periodiek tegen het licht te
worden gehouden. Maar ach, wat
moet er worden toegevoegd aan
de mededelingen, die de
inmiddels gestopte Chris van der
Laar over de scheidsrechtersbaas
ten beste heeft gegeven?
„Contactarm. dictatoriaal en
mono-talig" volstaat. Die zit dan
ook nog in een UEFA-
commissie, net als trouwens Jan
Huijbregts. Maar van de laatste
kan tenminste worden gezegd
dat hij zijn talen spreekt en zijn
zaakjes kent. Leuke reisjes, daar
gaat het 't duo om. Ach, wie is er
vies van een paar dagen op stap
op kosten van de baas?
Thijs Libregts dan maar onder
de loep nemen? Ach, Thijs' tijd
komt nog wel. Mogelijk reeds als
hij terugkeert uit noord-Italië,
waar hij op inspectiereis is. Had
in Milaan met de nu in
Nederland verblijvende Gullit
en Van Basten willen spreken
over Oranje. En met Gullit
misschien ook over diens knie
om en passant eindelijk ook eens
te praten over het Oude Zeer
Tenzij de bondscoach, die zich
ooit laatdunkend uitliet over de
Surinaamse oorsprong van
Gullit. meent dat hij uiteindelijk
door het fysieke ongemak van
de vedette het gelijk aan zijn
zijde krijgt. Op 20 september kan
Libregts trouwens eindelijk van
het tegendeel worden overtuigd
als hij m Rotterdam een
compleet Surinaams elftal tegen
zijn eigen formatie in actie ziet.
Nee. met Kraay, Maradona,
Johnson, Van der Kroft,
Huybregts en Libregts wil ik u
dit keer niet lastigvallen.
Waarover dan wel? Toch met
voetbal! Nederland en België als
kandidaat voor een EK° Of de
enquete van de KNVB bij 37
betaald-voetbalclubs naar
bezwaren tegen een
rechtstreekse televisie
uitzending van PSV-Ajax op
zondag 10 septemberEventueel
de Brabantse Turk Yilmaz, die
in de buurt van Istanboel ging
voetballen, maar huilend van
ellende naar ons land
terugvluchtte omdat hij de taal
niet spreekt.
Ach, mijn ideeën omtrent die
zaken kent u zo langzamerhand
wel. Daarom deze week maar
een keer een column over niets.
Dat is tenminste iets.
Jurgen Kohier
Butragueno nog vijf
jaar bij Real Madrid
Emilio Butragueno heeft zijn
verbintenis met Real Madrid
met vijf jaar verlengd. In die
periode gaat „El Buitre" („de
gier") ruim een miljard pese
ta's (16,5 miljoen gulden) ver
dienen. De 26-jarige aanvaller
werd acht jaar geleden opge
nomen in de jeugdafdeling van
Real. In 1984 maakte hij zijn
debuut in de hoofdmacht van
de Spaanse landskampioen.
Butragueno drong zelf aan op
verlenging van de overeen
komst. Hij wil zijn loopbaan
afsluiten bij Real.
Koeman en Hofkens
niet tegen Denen
Bondscoach Thijs Libregts kan
voor de vriensehappelijke in
terlandwedstrijd tegen Dene
marken, woensdag 6 septem
ber in De Meer in Amsterdam,
niet beschikken over het KV
Mechelen duo Erwin Koeman
en Wim Hofkens. Het tweetal
liet de bondscoach weten te
veel hinder te ondervinden
van blessures. Koeman kampt
sinds enige weken met een
lieskwetsuur, opgelopen in de
competitie-wedstrijd tegen
Germinal Ekeren. Hofkens
heeft verschillende klachten.
Hij heeft last van zijn rug, van
een lies en van beide achilles
pezen.
Kohier tien weken
uitgeschakeld
Jiirgen Kohier is de komende
tien weken voor FC Bayern
Mtlnchen en het Westduitse
voetbalelftal niet inzetbaar. De
23-jarige verdediger scheurde
afgelopen maandag tijdens de
-training van de nationale se
lectie de enkelbanden van het
rechterbeen. Een dag later is
hij in München geopereerd.
Volgens de behandelend ge
neesheer prof. Werner Kiel
vergt de genezing zeker tien
weken. Men verwacht dat de
Westduitse bondscoach Franz
Beckenbauer Uwe Bein (Ein-
tracht Frankfurt) dan wel
Thomas von Heesen (Hambur
ger SV) aan zijn selectie voor
de vriendschappelijke inter
land op 6 september in Dublin
tegen Ierland zal toevoegen.
Transfer Stevens
valt duur uit
Trevor Stevens is sinds dins
dag voor Glasgow Rangers een
heel dure speler geworden. De
international van Engeland
hoefde daar niets voor te doen,
dat deed de arbitrage-commis
sie van de Football Associa
tion. Die bepaalde dat Glasgow
Rangers 1,53 miljoen pond,
zo'n vijf miljoen gulden, dient
over te maken op de rekening
van Stevens' vorige werkge
ver, Everton. De ploeg uit Li
verpool vroeg als transferbe
drag ruim twaalf miljoen gul
den. Glasgow, de ploeg waar
Graeme Souness de scepter
zwaaide, wilde niet verder
gaan dan zo'n twee miljoen
gulden.
Overgang Allots
ter discussie
Een arbitragecommissie van
de UEFA zal zich buigen over
de transfer van Thomas Allofs
van FC Köln naar Racing
Strasbourg. Intussen is het be
stuur van de Franse club ge
sommeerd in elk geval het
transferbedrag van 1,6 miljoen
mark (rond 1,8 miljoen gul
den) over te maken. FC Köln
meent echter recht te hebben
op nog twee miljoen Mark
meer en verwijst naar de be
palingen van de UEFA.
IJSSELSTEIN Marcel
Lindenaar heeft het mo
menteel zo druk als een
klein baasje. De 1.96 me
ter lange reserve-spits van
FC Den Haag beleeft de
nadagen van zijn politie
opleiding in Leusden.
Daarnaast pendelt hij als
semi-profvoetballer ook
nog eens tussen woon
plaats IJsselstein en werk
plaats Den Haag.
In zijn ouderlijk huis vertelt
de 21-jarige Marcel Lindenaar
over zijn dubbelleven. En over
het rampzalige begin van zijn
merkwaardige voetballoop
baan.
Als knulletje van vijf jaar
meldde Marcel Lindenaar zich
aan bij de plaatselijke ama
teurclub WIJ, dat aanvanke
lijk in hem een doelman zag.
„Ik begon de eerste wedstrijd
op doel en kreeg er meteen
dertien tegen. Janken, natuur
lijk. Ik wilde ze veel liever
zelf maken. Na die ene wed
strijd ben ik in de spits gaan
lopen. En daar ben ik nooit
meer weggeweest"
Bij het IJsselsteinse WIJ,
waar onder anderen ook Frans
Adelaar van FC Utrecht op
groeide, werd Lindenaar niet
direct beschouwd als het grote
talent van de club. „Ik speelde
wel altijd in de hoogste jeugd-
elftallen, maar ik heb nooit
het idee gehad dat ik wel eens
prof zou kunnen worden. Met
A 1 speelden we interregio
naal, onder meer tegen Ajax
en Haarlem. Kennelijk ben ik
daar ontdekt door Ed van
Stijn, die me naar FC Utrecht
heeft gehaald". Lindenaar
leek toen, als 17-jarige, een
traditie te gaan maken van
miserabele debuut-optredens.
„We speelden een testwed
strijd en dat ging ongelooflijk
slecht. M'n vader zei meteen:
„Kom, we gaan naar huis". En
zelf dacht ik dat ook. Maar
Van Stijn kwam vertellen dat
ik de volgende week weer
moest komen. Ze hadden me
natuurlijk al langer gevolgd,
maar dat realiseer je je op dat
moment niet".
Koelkast
Toen Nol de Ruiter (nu bonds-
trainer) het bewind voerde in
de Galgenwaard, belandde
Lindenaar als amateur bij de
B-selectie. „Hoewel ik er
dichtbij woonde, sprak FC
Utrecht (de club waar jaren
lang politie-agent Ton de
Kruijk actief was) me vroeger
eigenlijk niet aan. Ik was Fey-
enoord-fan, voornamelijk om
dat m'n vader voor Ajax was
Na vier maanden ontvin
gen Lindenaar en zijn ploegge
noot Rob Alflen als enigen een
zogenaamd „koelkast-con
tract", een inmiddels achter
haalde methode waarbij geld
wordt opgepot voor het behou
den van de amateurstatus.
„Ook tóen dacht ik nog niet
eens aan een profcarrière. Na
de MAVO en een mislukt jaar
HAVO ging ik in militaire
dienst. Op de Kromhout-ka
zerne, naast het stadion", glun
dert Lindenaar. In zijn tweede
seizoen bij FC Utrecht moest
Lindenaar, die het inmiddels
tot de UEFA-jeugd had ge
schopt, de ongelijke strijd aan
gaan met John van Loen.
„Daar was ik nog helemaal
niet aan toe", zegt de IJssel-
steiner, die in februari 1987,
nog tijdens zijn .militaire
diensttijd, werd uitgeleend aan
Vitesse. „Ze speelden in de
eerste divisie, onder Hans Dor-
jee. Ik stond de eerste wed
strijd direct in de basis. Door
dat ik last kreeg van m'n en
kels heb ik helaas wedstrijden
moeten missen. Achteraf niet
zo gek, want het jaar ervoor
had ik 120 wedstrijden ge
speeld. Maar ze wilden me bij
Vitesse graag houden".
„Jut"
De Utrechtse club vroeg de
Arnhemmers echter meer dan
een ton en dat viel toen niet
op te hoesten. Lindenaar:
„Twee dagen voor het sluiten
van de termijn, kreeg ik van
FC Utrecht een contract aan
geboden. Maar dat beviel me
niet. Toen heb ik besloten te
kiezen voor m'n maatschappe
lijke carrière en gesolliciteerd
bij de politie. Bij de rijkspolitie
was geen plaats. Ik kon toen
kiezen tussen de gemeente-po-
litie van Den Haag, Amster
dam en Rotterdam. Die keuze
was niet moeilijk". Marcel
Lindenaar prefereerde te wor
den aangeduid met de Haagse
bijnaam ,juut" en voelde niets
voor „wout", wat in de Dom
stad opgeld doet. „Den Haag
sprak me het meest aan". Als
voetballer belandde hij weer
bij WIJ, dat uitkomt in de
vierde klasse van de KNVB.
Ruim een jaar na het begin
van zijn politie-opleiding,
kwam Lindenaar voor een sta-
ge-periode naar Den Haag.
Waar hij, eind vorig seizoen,
het Zuiderpark binnenwandel
de om eens te informeren naai
de mogelijkheid om mee te
trainen met de B-selectie.
„Puur om een beetje in condi
tie te kunnen blijven. Hele
maal niet met de gedachte dat
ik daar zou kunnen gaan spe
len". Lindenaar wendde zich
tot assistent-trainer René Not-
ten, maar hoofdtrainer Adri-
aanse luisterde mee. De spits
en aanstaand „diender": „Het
verbaasde mij. Adriaanse ken
de me nog en wist zelfs nog
van welke amateurclub ik
kwam. Hij wilde me er wel
bijhebben".
Cup-fighter
„Van FC Den Haag wist ik on
geveer evenveel als van de an
dere eredivisie-clubs. De club
heeft bij mij vooral een imago
als cupfighter", aldus Linde
naar, die vanavond bij de eer
ste vaderlandse bekerronde te
gen IJsselmeervogels (20.00
uur in het Zuiderpark) waar
schijnlijk op de reservebank
zit. Overleg met de Haagse
korpsleiding leidde aanvanke
lijk tot „nee", maar door stug
volharden kregen Lindenaar
en de club uiteindelijk toch
hun zin. „Er is een rooster uit
gekomen, waarbij ik 's zondags
kan voetballen", aldus Linde
naar, die op 1 oktober officieel
in dienst zal treden bij het
Haagse korps, in de volks
mond ook wel „kitterij" ge
naamd. „Ik heb als voorkeur
het bureau aan de Nieuwe
Parklaan opgegeven, maar
waar ik terecht kom, is nog
niet bekend".
Tijdens een stage van vijf
maanden in Den Haag, om
precies te zijn in het Bezuiden-
hout, werd de agent in spé
voorbereid op zijn job. „Het is
zoals je het bij je sollicitatie
zegt: omgaan met mensen, dat
is het leuke. En dan is er na
tuurlijk een vorm van span
ning. Je weet nooit wat er het
volgende moment zal gebeu
ren". Tijdens één van zijn
diensten in Den Haag werd
aanstaand-agent Lindenaar
buiten het stadion van FC Den
Haag geposteerd. „Dat was één
van de laatste wedstrijden (FC
Den Haag - SC Heracles, 6-0;
red.) van het seizoen, toen ik
al met die jongens had meege-
traind. Ik kon niks van die
wedstrijd zien, maar ik hoorde
zes keer juichen. Toen kreeg
ik er echt zin in".
Traditie
Bij het aantreden van Linde
naar opperde trainer Adriaan
se nog dat van zijn toevallig
aangewaaide nieuwe spits pas
in de tweede helft van het sei
zoen echt iets mocht worden
verwacht. Na twee seizoenen
in het amateurvoetbal keerde
Lindenaar echter sneller terug
op prof-niveau dan werd ver
wacht. „Tot nu toe is het al
meer dan ik me ervan had
voorgesteld", zo zegt hij zelf.
Uitgerekend tegen Vitesse de
buteerde hij gedurende de hele
tweede helft, waarin hij spotte
met zijn debuut-traditie. In de
slotminuut bij de stand 1-1
brak Lindenaar door richting
doelman Van der Gouw, waar-
Marcel Lindenaar
op libero Frans Thijssen niets
anders te doen stond dan de
spits onderuithalen. Uit de
daarvoor verkregen vrije trap
zorgde Danny Hoekman voor
de winnende treffer.
Vorige week tegen FC Twente
viel Lindenaar, eveneens ver
dienstelijk, in. Alleen tijdens
de veelbesproken competitie
opening FC Den Haag - Ajax
keek hij inactief toe. Waarbij
hij zijn aandacht moest verde
len tussen zijn voetballende
collega's en de vakbroeders bij
de Mobiele Eenheid. De laat-
sten werden met stenen beko
geld door een groepje suppor
ters, dat de enige smet op het
duel vormde. „Als het spel
dood was, keek ik naar wat er
op de tribune gebeurde", be
kent Lindenaar „Maar verder
lette ik op het voetbal, want
daarvoor kwam ik".
Pet
Als voetballer voelt Lindenaar
zich gesteund door de vaak
luidruchtig aanmoedigingen
van het Haagse publiek. Maar
met de pet op van agent ont
dekt hij ook de schaduwkan
ten. „Het vandalisme hoort
niet bij het voetballen. We
hebben het er alleen aan het
begin van onze opleiding over
gehad. Maar dan in algemene
zin. De boodschap is daarbij
zo'n beetje dat je het vandalis
me nooit in je eentje kunt op
lossen Elke beslissing heeft
weer een consequentie. Nu is
er bij dat gooien tijdens FC
Den Haag - Ajax niet ingegre
pen. Als dat wel was gedaan,
FOTO: BUREAU 'T STICHT
was er misschien rotzooi ont
staan. Nu hebben ze een paar
dagen later aanhoudingen
kunnen verrichten aan de
hand van video-beelden".
„Het is geen ideale combina
tie", aldus Lindenaar over zijn
dubbelleven. „Ik moet nog
maar afwachten hoe mijn li
chaam reageert als ik bijvoor
beeld nachtdienst heb gehad.
Maar voor mij staat het vast:
het wordt óf politie en voet
ballen óf alleen politie. Als één
van de twee partijen moeilijk
zou gaan doen, kies ik voor de
politie. Dat weten ze ook bij
FC Den Haag. Politieman zijn
is mijn hoofdberoep. Ik ga
geen risico's nemen in de voet
ballerij. Tenzij er natuurlijk
een bérg geld tegenover staat".
Discus
werpster
Jacqueline
Goormachtigh
met de
mascotte die
ze als Miss
Jupea van de
Europese
Jeugd
Kampioen
schappen in
ontvangst
nam.
FOTO:
DE JONG&
VAN ES
OVERSCHIE Praten
als Brugman moesten at
leten en trainers van het
Rotterdamse PAC destijds
om Jacqueline Goormach
tigh de overstap van re-
creatie-atletiek naar de
wedstrijdsport te laten
maken.
De toen zeventienjarige Goor
machtigh hóórde niet tussen
'de recreanten, vonden de insi
ders. Uiteindelijk zwichtte
Jacqueline Goormachtigh, on
der licht protest, want: „Ik
vond het bij de recreanten
veel gezelliger en bovendien
had ik er helemaal geen zin in
om hard te trainen". Waarmee
ze meteen verklaart waarom
ze zich toelegde op kogelstoten
en discuswerpen. „Dat zijn een
beetje de luie nummers".
Tweeëneenhalf jaar na haar
beslissing zich wat serieuzer
met atletiek te gaan bezighou
den veroverde Jacqueline
Goormachtigh afgelopen
weekeinde tijdens de Europese
Jeugd Kampioenschappen in
Varazdin, Joegoslavië, de
bronzen medaille bij het dis
cuswerpen. Met een afstand
van 57 meter en 2 centimeter
verbeterde ze haar eigen na
tionale record, dat ze eerder
dit seizoen op 56.28 meter
bracht. Het Nederlands iunio-
renrecord outdoor verdween
daarmee na twaalf jaar uit de
boeken. Met haar 57.02 meter
is Goormachtigh, die zich tot 1
november 1989 junior mag
noemen, de derde Nederlandse
aller tijden, achter Bea Wiarda
en Ria Stalman. Ook het na
tionaal jeugdrecord indoor, dat
al zeventien jaar stond, verbe
terde Goormachtigh dit jaar.
Naast het veroveren van atle-
tiektitels, brengt ze het er op
het onderdeel harten verove
ren ook niet slecht af. Door de
verzamelde sportpers werd ze
afgelopen weekeinde in Joego
slavië uitgeroepen tot Miss Ju
pea („Het leukste meisje, of
zo") van de EJK en het leven
de bewijs daarvan, een mans
hoge mascotte, siert de huiska
mer in Overschie. „Zondaga
vond hadden we met alle atle
ten en allemaal ministers een
groot diner als afsluiting van
de kampioenschappen. Zegt
zo'n minister naast mij, in een
soort Joegoslavisch-Engels:
„Er wacht jou straks een hele
grote verrassing". Werd ik
voor die honderden mensen
naar voren geroepen en toen
kreeg ik dat beest. Miss Jupea.
ha ha, weer een titel erbij!",
lacht ze.
Nieuwe generatie
Met Stella Jongmans (derde op
de 800 meter bij de EJK), El
len van Langen. Mieke van
der Kolk, Yvonne van Dorp
en Bob Dielis om er maar
een paar te noemen maakt
Jacqueline Goormachtigh deel
uit van de nieuwe atletiek-ge-
neratie, die Nederland stor
menderhand verovert. De vor
deringen van de 19-jarige Rot
terdamse zijn indrukwekkend:
de laatste twee jaar verbeterde
ze per seizoen haar beste per
soonlijke prestatie met tien
meter. „Maar dat is ook niet zo
gek", vertelt sprinttrainer en
levensgezel Leo van der Mei-
de. „Als je ziet met wat voor
techniek ze twee jaar geleden
38 meter gooide..."
Goormachtigh, die vier jaar
geleden het turnen liet voor
wat het was toen ze eenmaal
kennismaakte met atletiek,
combineerde aanvankelijk de
werpnummers met sprinten.
Al gauw moest ze een keuze
maken en de snelle vorderin
gen op de onderdelen kogel
stoten en discuswerpen gaven
de doorslag. Hoewel ze een
verdienstelijke 12,8 in de be
nen heeft op de 100 meter
(„Maar ik train er nooit op,
hoor") sprint ze momenteel al
leen nog om haar snelheid,
haar explosiviteit, in de ring te
vergroten.
„Toen ik begon met atletiek
wilde ik het liefst zevenkamp-
ster worden. Maar die 800 me
ter... dat wordt nooit wat.
Meer dan honderd punten zal
me dat niet opleveren. Boven
dien ligt speerwerpen me niet
zo. Als discuswerpen één van
de onderdelen was, zou het 't
overwegen waard zijn, maar
nu niet".
Trainer
Belangrijk in de ontwikkeling
van Jacqueline Goormachtigh
was de komst van trainer Pa
trick Homoet, ruim een jaar
geleden. „Toen ik begon met
de werpnummers, trainde ik
onder Fred van der Steenho
ven", vertelt Goormachtigh.
„Maar hij ging na één jaar
weg. Ik wilde graag met hem
doorgaan, maar dat kon niet.
„Als je zorgt dat je bij het NK
indoor goed presteert, heb je
zo een nieuwe trainer", zei
hij". Met haar tweede plaats
tijdens dat NK zette Gormach-
tigh zichzelf inderdaad in de
etalage; Homoet zat in de zaal
en onderkende onmiddellijk
met een bijzonder talent te
maken te hebben.
„Patrick begon meteen met
me hele zware krachttrainin
gen te laten doen, terwijl ik
voor die tijd eigenlijk heel
voorzichtig was behandeld",
aldus de atlete. Voor de ge-
wichttrainingen meldt ze zich
driemaal per week bij het
Haagse V<C, dat over een
goed uitgerust krachthonk be
schikt. „Door die krachttrai
ningen en een heel goeie tech
nische begeleiding ga ik nu zo
hard vooruit", weet Goor
machtigh.
Met haar trainer werkte ze af
gelopen winter toe naar wat
het hoogtepunt van haar ju-
niorentijd moest worden: het
EJK. En passant bracht ze bij
het NK indoor het jeugdrecord
kogelstoten op 14.80 meter.
Toen er weer buiten kon wor
den getraind verruilde ze de
kogel voor de discus. Het dis
cuswerpen heeft, ook al door
de goede prestaties, haar voor
keur. „Kogelstoters en discus
werpers zijn eigenlijk twee
verschillende soorten men
sen", vertelt ze. „Wat mij
vooral aanspreekt bij het dis
cuswerpen is, dat je daar niet
zoveel massa voor hoeft te
hebben. Kogelstootsters zijn
altijd van die heel grote mei
den".
Goedbedoeld
De opmars van Jacqueline
Goormachtigh bleef niet onop
gemerkt. Ze werd opgenomen
in de Nederlandse senioren-
ploeg voor de Europa Cup en
wordt bovendien overladen
met goedbedoelde adviezen.
„Tijdens wedstrijden komen er
wel eens mensen naar me toe.
„Jacqueline, ik wil even met je
praten. Het kan zijn dat er dit
jaar een kink in je ontwikke
ling komt. dat je niet meer zo
hard vooruitgaat", zeggen ze
dan. Heel aardig bedoeld,
maar ik blijf gewoon elke keer
verder gooien. Mijn techniek
is nog niet zoals-ie zou moeten
zijn; ik schommel nog-te veel.
Daarom weet ik dat er nog
veel meer inzit. Maar het zal
niet lang meer duren of mijn
techniek is wel perfect en dan
komt het aan op ervaring,
wedstrijdervaring vooral".
Haar prestaties hebben niet in
de laatste plaats Jacqueline
Goormachtigh zélf verrast.
„Vóór het EJK heb ik voor de
radio gezegd dat ik al heel blij
zou zijn met een finaleplaats.
Dat was geen valse beschei
denheid, maar omdat ik nog
niet gelijkmatig presteer, weet
ik gewoon zelf nog niet wat ik
Met haar voorbeeld Ria Stal
man heeft Jacqueline Goor
machtigh nog nooit gesproken,
maar ze hoopt de voormalig
olympisch kampioene snel
eens te ontmoeten. „Om ge
woon te praten over de sport
en om advies te vragen. Want
ik weet natuurlijk nog niks, ik
begin eigenlijk net. Aan haar
Nederlandse record van 71.22
ben ik voorlopig nog niet toe.
Maar ik heb de tijd, want zij
was ruim over de dertig toen
ze haar beste prestaties lever
de".
CORIEN BOTMAN
