Open camera-oog van 12 Haagse fotografen Romy was beroemd en doodongelukkig EXPOSITIE IN KADER 150 JAAR FOTOGRAFIE KUNST GeldóaQowumt MAANDAG 7 AUGUSTUS 1989 PAGINA) La Toya Jackson op Rode Plein Het blijven opmerke lijke beelden. Deze keer is het La Toya Jackson, de ook al zingende zus van Mi chael Jackson, die op het Rode Plein in Moskou een pet mocht lenen van een soldaat van het Rode leger, kort voor haar optreden tijdens het jaarlijkse Moskou Top Muziek concert. De soldaat achter haar vindt het goed, maar denkt er toch een eigen verhaal bij. FOTO: EPA Te weinig publiek bij eerste officiële concert In terna tionaal Jeugd Orkest Zij, de leden van het Nationaal Jeugd Orkest, verdienden za terdagavond een uitverkocht Circustheater. De kille waar heid was anders. Het eerste of ficiële concert van een toernee met tien concerten in Neder land en, in het kader van de 300-jange vriendschapsbanden tussen Engeland en Nederland, ook in Groot-Brittannië, werd gegeven in een theater met vele lege stoelen. In de zaal zaten ongeveer evenveel mensen als op het podium Het Haagse publiek - o trieste constatering - moet het. in te genstelling tot Amsterdam, al zo lang zonder zpmerconcerten doen dat zo'n enkel concert nauwelijks publiek trekt. Er was toch werkelijk sprake van „een goede oude tijd" toen we kelijks in de Kurzaal vijf a zes concerten werden gegeven. Toen had Den Haag/Scheve- ningen het publiek en de va kantieganger culturele verpo zing te bieden, nu is het Casino de trekpleister. Wie neemt het initiatief om „Den Haag, bad plaats aan zee" op cultureel ge bied weer leven in te blazen? Het Nationaal Jeugd Orkest werd opgericht in 1957 en biedt getalenteerde jonge musici de mogelijkheid ervaring op te doen in het spelen van symfo nisch repertoire. De orkestle den worden geselecteerd en zijn voornamelijk studenten van de conservatoria. Het orkest, met uiteraard een sterk wisselende bezetting, wordt sinds 1984 ge dirigeerd maakte het orkest rei zen naar Spanje, België, Grie kenland en Italië. Na deze toernee dirigeert hij op 17 september in de Amsterdam se Beurs van Berlage zijn af scheidsconcert. De programmasamenstelling zal mede oorzaak zijn geweest van de geringe publieke belangstel ling. Een concert zonder solist en een programma zonder ech te „trekkers": het symfonisch gedicht „Don Juan" van Ri chard Strauss, „La Mer" van Debussy en de eerste symfonie van Mahler. Bijzonder ambi tieus maar waarschijnlijk teveel gedacht vanuit het orkest en te weinig vanuit het publiek. Adam Gatehouse en de leden van het Nationaal Jeugd Orkest moesten bij de opening van het concert in het Circustheater kennelijk eerst een teleurstel ling wegslikken. Zo'n lege zaal werkt ook niet echt inspire rend. „Don Juan" kreeg daar onder te lijden, de hartsverove- raar stond wat wankel op de benen. De zinnelijke muziek klonk rommelig en droog tot dat hoboïste Nicoline Alt aan het woord kwam en een won derschone solopartij neerzette. Zo dicht bij zee moet „La Mer" van Debussy wel sfeer krijgen! Gatehouse is een Engelsman die deze door en door Franse muziek prachtig weer te tref fen, die het spel van wind en zee fascinerend weergeeft. Met deze vertolking zal hij de ko mende dagen zijn landgenoten Eerste concert van een toernee door Nederland en Groot Brittannië door het Nationaal Jeugd Orkest onder leiding van Adam Gatehouse. Op het programma werken van Richard Strauss, Debussy en Mahler. Zater dagavond, Circustheater, Scheve- ningen. verbazen. Mahler is kennelijk een favo riet van het orkest. Eerder wer den vertolkingen gegeven van de vijfde en de zesde symfonie, zaterdagavond weerklonk de eerste symfonie. Een bijzonder zware opgave voor een orkest dat jaarlijks een andere samen stelling kent. Om die partituur te realiseren besloot Gatehouse het geheel voorzichtig te bena deren. Té voorzichtig waardoor veel van de expressie verloren ging. ADRIAAN HAGER Galerie Nouvelles Images, Westein de 203, Den Haag. Ogen Blikken (werk van Haagse fotografen). Geo pend van dinsdag tot en met zater dag van 11 uur tot 17 uur. Tot en met 30 augustus. In Den Haag gebeuren de dingen op z'n Haags. Dat is nu het geval, maar dat gold anderhalve eeuw ge leden nog sterker. De vroege Haagse fotografie is daar een aardig voor beeld van. Hier was het een adellijke dame, de freule Alexandrine Tinne, die als een der eersten met de nieuwe techniek experimenteerde. Een op name van haar uit 1861 toont het rustieke en in al die jaren nauwelijks ver anderde Lange Voorhout. Een zeer Haagse start van een fototraditie die in de jaren dertig van deze eemv ook experimentele fotografen zoals Piet Zwart zou voortbrengen. De foto 'Lange Voorhout' van freule Alexandrine Tinne opent de catalogus bij de ten toonstelling Ogen Blikken in galerie Nouvelles Images. De aanleiding voor de expositie is het Jaar van de Fotografie. Nouvelles Images toont deze zomer werk van 12 eigentijdse Haagse fotografen. Flip Bool, tot voor kort hoofdconservator van het Haags Gemeentemu seum, schreef de inleiding bij de tentoonstelling en selecteer de met Guus Rijven en Leo L iMl Br §2T Valladolid '88. van der Kleij de twaalf expo santen. Den Haag heeft geen bloeien de fotografie-cultuur, zeker in vergelijking met Rotterdam of Amsterdam. Toch is dat vreemd. Voor de oorlog werk ten er baanbrekende fotogra fen zoals Piet Zwart en Paul Schuitema; in de jaren vijftig vestigde de eerste professione le opleiding voor fotografen zich in Den Haag: de School voor Fotografie en Fototech niek. Ondanks de traditie en FOTO: GUUS RIJVEN de aanwezigheid van een gere- nomeerde opleiding mist Den Haag momenteel een platform voor de fotografie, er is geen gespecialiseerde galerie, geen documentatie- en fotoarchief en ook geen vereniging. De ac tiviteiten in het kader van het Jaar van de Fotografie zijn dan ook beperkt; de expositie Ogen Blikken vormt, naar het zich nu laat aanzien, het hoog- teDunt. Door het ontbreken van een platform ontwikkelen Haagse fotografen zich enigszins geïso leerd en in beslotenheid, zo blijkt uit de expositie Ogen Blikken Het geëxposeerde werk (zo'n 150 foto's) vertoont een grote diversiteit aan stijlen en fotografische invalshoeken. Elke exposant hanteert zijn ei gen idioom. De onderwerpen variëren sterk: landschappen, portretten, theaterscènes, reis reportages en zelfs dieren in een dierentuin. De verschei denheid is groot en dat is ook meteen een van de aantrekke lijke aspecten van de expositie. De samenstellers hebben ge zocht naar fotografen die in hun genre staan voor kwaliteit of in ieder geval een originele benaderingswijze hanteren. Enkelen van hen behoren in hun specialiteit tot de besten van Nederland. Dat geldt zon der twijfel voor theaterfoto graaf Pan Sok en de huisfoto graaf van het. ontwerpbureau Studio Dumbar, Lex van Pie- terson. Pan Sok (1946) is de vaste fotograaf van toneelge zelschappen als De Appel en het Nationale Toneel. Hij is niet, zoals lang standaard was in de theaterfotografie, ge fixeerd op het grote gebaar van de schmierende acteur of op een expressieve gezichtsuit drukking. De acteurs op zijn foto's spelen vaak niet, maar zijn verzonken in gedachten of vervullen slechts een beschei den rol in een groot decor. De foto's zijn dramatisch, maar nooit dik aangezet, altijd sub tiel en vaak ingetogen. Soms valt niet van de foto af te le zen dat het een toneelscène betreft. Ook los van het stuk blijven de opnamen een grote Paris '88, Quai d'Orsey. zeggingskracht behouden. Er hangen foto's van produkties uit het afgelopen seizoen, on der andere Woyzeck, Hamlet en de Grijsbrecht. Zonder uit zondering zijn het zeer even wichtig opgebouwde composi ties. Pan Sok brengt in veel opnamen een mooie balans aan tussen horizontale en ver ticale lijnen. Soms fungeren de houten planken van de bühne als perspectieflijnen en geven aan de foto's een grote diepte. Lex van Pieterson (1946) staat in zijn genre eveneens op een zame hoogte, de laatste jaren wordt zijn stijl dan ook driftig gecopieerd. Hij specialiseert zich in de zogenaamde 'staged photographie'. geënsceneerde fotografie. Voor Studio Dum bar maakt hij het beeldmateri aal dat als basis fungeert voor bijvoorbeeld de vormgeving van de posters van het Hol land Festival, maar ook van het kleine Haagse theater Zee belt. Doorgaans zijn het surre alistische en nogal komische beelden waarop opvallend vaak vissekoppen en 'vissen op het strand' voorkomen. Op de expositie hangt een foto die Van Pieterson maakte voor een nieuwe reclamecam pagne van computerfabrikant Apple. In een woentijnland- schap ligt, half onder het zand, een computer met een hel ver licht blauw scherm. De com puter wordt omringd door an dere, door dé mens in de loop der eeuwen ontworpen hulp middelen. Een kurketrekker, een schaar en een vork steken in het zand. Dit beeldmateriaal is een radicale breuk met de wijze waarop doorgaans recla me voor computers wordt ge maakt. Het betekent nogal wat dat Apple voor een nieuwe campagne aanklopte bij Studio Dumbar en fotograaf Lex van Pieterson. De expositie Ogen Blikken is mede zo boeiend omdat er van elke fotograaf genoeg werk hangt om een goede indruk van zijn of haar benaderings wijze te krijgen. De foto's laten meer zien dan alleen de af beelding. ze verraden ook op welke wijze de fotograaf naar zijn object heeft gekeken. Zo toont Marcel Minnée (1941) een serie met de titel 'De be grafenis van mevrouw Wong'. In Indonesië fotografeerde hij een begrafenisritueel. De foto's zijn de observaties van een buitenstaander die met enige schroom en terughoudendheid de emotionele gebeurtenis vastlegt. Hij is geen deelne mer. maar een bescheiden waarnemer. Frederick Lifick (1942) daarentegen is veel meer een deelnemer, hij port retteerde op een zeer oncon- FOTO: LEO VAN DER KLEIJ ventionele wijze zijn buren in hun in huis- of slaapkamer. Op de foto 'Emmy en haar moeder' zit moeder op een ho metrainer en staat haar doch ter naakt naast haar. Bij deze fotograaf kijken de geportret- teerden steeds in de lens van de camera alsof ze vragen: „Is dit de houding die je in ge dachten had?" Hier treedt de man achter de camera op als regisseur. De van oorsprong Tsjechische fotograaf Vojta Dukat (1947) daarentegen be trapt de werkelijkheid, hij legt vast wat hem voor de voeten komt tijdens zijn vele reizen. Ook hier weer een 'bewogen' waarnemer, maar wel een bui tenstaander. De expositie Ogen Blikken maakt weer eens duidelijk hoe subjectief waarnemingen zijn Fotografen als Guus Rijven (1947) en Leo van der Klei] (1954) manipuleren de omge ving die zij fotograferen niet toch treft hun blik een beeld dat een ander zou ontgaan. Ze kijken altijd naar de achter kant of de onderkant van de dingen. Deze expositie biedt de toeschouwer de kans mee te kijken door de ogen van twaalf geobsedeerde 'kijkers'. Een goede foto heeft immers niet alleen een esthetische waarde, het is letterlijk een 'eye opener.' HANS OERLEMANS Van Dale eist verbod puzzelwoordenboek op floppy-disc UTRECHT Van Dale Lexieo- grafie BV, uitgever van de dik ke Van Dale, wil dat Ruud Romme uit Bosch en Duin stopt met de vervaardiging van woor denlijsten voor puzzelaars op floppy-disc. Romme maakt daar mee inbreuk op het auteursrecht van Van Dale, omdat hij zich baseert op de woordenschat van „de dikke". De uitgeverij be toogde dat vrijdag in een kort geding voor de vice-president van de rechtbank in Utrecht, mr. A. van den Ende. Met enke le vrienden heeft de man uit Bosch en Duin, „een crypto- grammenfanaat", in drie jaar tijd 360.000 woorden op floppy- disc getikt. In combinatie met een zoekprogramma vormt die lijst een soort puzzelwoorden boek in de computer. Zo zijn bij voorbeeld met een simpele druk op de knop alle woorden van veertien letters beginnend met een D en eindigend met een K op het beeldscherm te toveren. Volgens Van Dale-advocaat mr. H. Wefers Bettink hebben Rom me en companen domweg de dikke Van Dale overgetikt. De betreffende floppy-discs zou de man uit Bosch en Duin hebben verspreid onder zijn medewer kers en daarnaast ter verkoop hebben aangeboden aan een uit gever van puzzelbladen. De uit geverij ziet dat als een ernstige inbreuk op haar auteursrecht. „Het gaat om de woordenverza meling; dat geheel dat de grote Van Dale de grote Van Dale maakt", aldus de advocaat. Volgens de raadsman van Rom me, mr. R. Wagenmans. is de in houd van de Van Dale echter slechts een onderdeel van de lijst van zijn cliënt. Het woor denboek bevat „slechts" 230.000 trefwoorden, aanzienlijk minder dan de vrucht van Rommes noeste arbeid. De gedaagde en zijn vrienden zouden daarnaast gebruik hebben gemaakt van al lerlei andere bronnen. Boven dien, zo betoogde Wagenmans, zou er van verspreiding geen sprake zijn geweest. Slechts twee vrienden van Romme zou den beschikken over de drie schijfjes waarop de lijst is vast gelegd. Er zijn contacten ge weest met een gëïnteresserde uitgever, maar die zouden zijn verbroken toen Van Dale daar bezwaar tegen maakte. De uit spraak is op 17 augustus. DAGBOEKEN VAN ROMY SCHNEIDER REKENEN AF MET SISSI-IMAGO „Voor het publiek heette ik 'Sissi' en voor de pro ducenten was ik de beli chaming van het zoete, onschuldige keizerinnetje. Alleen ik scheen te weten dat ik geen Sissi was. Ik heb Sissi gespeeld maar in het echte leven leek ik zelfs niet op deze droomfi guur." Deze woorden schreef Romy Schneider in 1958, „Na al die leugens". De rol van Sissi, ko ningin van Oostenrijk, maakte haar tot een wereldberoemde ster. De rol betekende ook een jarenlang gevecht tegen een bepaald imago dat haar door publiek, pers en (Duitse) film producenten was opgelegd. Dat gevecht is de rode draad door het boek 'Ik, Romy', een biografie waarin teksten, losse aantekeningen en brieven aan diverse personen bijeen zijn gebracht. Het boek begint met aantekeningen van Romy's moeder, Magda Schneider over haar dochter. Daarna vol gen de dagboeken van Romy zelf. Rosemarie Romy Schneider wordt als Ro semarie Albach op 23 septem ber 1938 in Wenen geboren. Aangezien haar beide ouders, Magda Schneider en Wolf Al- bach-Retty, volledig door hun filmwerk in beslag worden ge nomen, brengt Romy haar kindertijd door bij haar groot ouders in Berchtesgaden- Schöngau. Romy gaat in sep tember 1944 voor het eerst naar school. Een jaar later volgt de scheiding van haar ouders. Op 1 juli 1949 komt ze als leer linge terecht op het internaat Goldenstein, waar ze een rede lijk gelukkige periode door maakt. Als telg uit een echt theatergeslacht weet ze al op jonge leeftijd wat haar beroep zal worden, móet worden: ac trice. Op 23 september 1951 schrijft ze in haar dagboek: „Muziek, theater, film, reizen, kunst. Ja! Dat zijn mijn ele mentaire eigenschappen. Bij deze vijf woorden begint mijn Romy Schneider in de film van Otto Preminger „Kardinaal". FOTO: PR haar familie, maar wil dat ei- theaterbloed sneller te stro men." Als Romy veertien jaar oud is staat zij voor het eerst voor de camera's in de film 'Wenn der weisse Flieder wieder blüht'. Ze geniet van haar eerste film, haar eerste ervaringen voor de camera. Toch heeft ze als vijf tienjarige al gemengde gevoe lens over dit vak: „Eigenlijk is het een afschuwelijk beroep - filmactrice. Toneelspeelster. Je moet je er met je hele hart aan wijden maar aan de andere kant mag dat ook weer niet. Ik weet dat ik helemaal in acte ren op kan gaan. Het is net een vergif dat je slikt en waar aan je verslaafd raakt, maar dat je ook verwenst." Burgertrut Romy wordt in het begin van haar carrière tegen pers en pu bliek beschermd door haar moeder, wat haar de bijnaam 'de maagd van Geiselgasteig' oplevert. In het hoofdstuk 'Na al die leugens' kijkt ze terug op die periode: „Maar toen leek het me volstrekt onbe langrijk wat de mensen van me dachten, wat ze over me schreven of roddelden. Ik wil de leven, liefhebben, me artis tiek ontwikkelen, een nieuw mens worden." Romy is erg onzeker over haar leven, over haar films. Zij kan zich nog niet losmaken van genlijk wel. In 1958 ontmoet ze acteur Alain Delon, de rebel, de vrijbuiter en haar tegen pool. Bij hun eerste ontmoe ting op het vliegveld van Pa rijs in 1958 haten ze elkaar. Hij vindt haar een burgertrut, zij vindt hem oninteressant en smakeloos. Maar ze raken toch verliefd, er ontstaat zelfs een hartstoch telijke liefde. Romy besluit in Parijs te gaan wonen. Op aan dringen van haar ouders ver loven ze zich in 1959. Delon zegt hierover: „Zij is afkomstig uit de maatschappelijke klasse die ik het meeste haat. Dat kan ze ook niet helpen, maar ze is er helaas wel door ge-- vormd." Romy zal in een in terview met het Duitse week blad 'Stern' in 1981 zeggen dat ze toen begon met leven, maar, zegt ze:wat een leven is dat geworden..." Familietraditie In Frankrijk is ze onbekend. Romy lijdt onder het feit dat ze geen contracten meer aan geboden krijgt en door de Duitse en Oostenrijkse filmin dustrie wordt genegeerd. In 1961 staat ze voor het eerst op het toneel. In het Théatre de Paris speelt ze het stuk 'T is pity she's a whore' met Delon als tegenspeler en in de regie van Luchino Visconti. Zij voelt zich erg ongelukkig en onzeker bij Visconti en voelt de theatererfenis van haar fa milie als het zwaard van Da mocles. „Ik durf niet te vragen wat hij (Visconti) van mij vindt. Ik voel me een misluk king. En dit gevoel groeit en groeit tot het een nachtmerrie is. Ik voel me beladen met fa milietraditie - en die traditie stelt eisen." Pijn Na de scheiding van Alain De lon is Romy uitgeput. Plannen voor films mislukken, ze zou graag weer op het toneel staan. In Berlijn leert ze toneelspeler en regisseur Harry Meynen kennen. Hij is van joodse af komst, veertien jaar ouder en heeft op haar een rustgevende invloed. „Bij Harry ben ik ein delijk geborgen. Ik ben rusti ger geworden. Ik heb niet meer diezelfde ziekelijke am bitie als vroeger. Ik kan me zelfs indenken dat ik ooit met filmen zal stoppen." Op 3 december 1966 wordt hun zoon David geboren. Twee jaar lang speelt Romy dè rol van echtgenote en moeder. Maar dan is het uit met de rust en de rol van moeder. Romy verlangt weer naar haar werk. In het voorjaar van 1968 ac cepteert ze een rol in de film 'Hoogspanning Portobello Road' die in Londen wordt op genomen. David en Harry zijn bij haar. Met één telefoontje weet Alain Delon haar te strikken voor de rol van Marianne in 'La pisci ne'. Als ze in augustus '68 op het vliegveld van Nice arri veert is ze weer de gevierde actrice. De pers volgt haar sa menwerking met Delon op de voet en speculeert heel wat af. Romy beschouwt de opnamen met Delon niet als vervelend. Zij ziet hem als een collega. Maar het feit dat het Duitse publiek en de Duitse pers nog steeds als Sissi ziet - en haar andere vertolkingen negeert - doet haar pijn. Nu Romy eenmaal weer de smaak van het filmen te pak ken heeft, draait ze de ene na de andere. Haar huwelijk loopt mede daardoor stuk. Na de scheiding in 1975 gaat Romy met haar zoontje David terug naar Parijs waar ze de film 'Le vieux fusil' draait. Haar doel: met grote regisseurs steeds weer nieuwe filmavonturen beleven, steeds tot aan de grenzen van het haalbare gaan, geen risico schuwen. Onbezonnen gedrag dat voort vloeit uit haar mislukte huwe lijk, overmatig alcoholgebruik en geëmotioneerde gevoelsuit- barstingen, vormen de keerzij de van een griezelig hard en gedisciplineerd werkende filmactrice. In 1975 trouwt ze met haar secretaris Daniel Bi- asini. Een jaar later wordt haar tweede kind, Sarah Mag- dalena geboren. Ook dit huwe lijk is gedoemd te mislukken. Romy kan en wil alleen nog maar werken. Ze is kapot, op geleefd en overspannen. Haar grote liefdé voor David houdt haar op de been. Band Op 3 juli 1981 schrijft Romy: „Mijn zoon David van veertien en ik hebben een zeer liefde volle en hechte band. Hij is een fantastische vriend voor mij. Het zou me niets verbazen als hij later ook toneelspeler of regisseur zou willen worden." Twee dagen later verongelukt David dodelijk als hij bij het huis van de grootouders Biasi- ni over een traliehek wil klim men. Rusteloos zwerft Romy rond. De gedachte om weer films te gaan draaien houdt haar over eind. Op 12 oktober begint ze in Berlijn aan de opnamen van 'Een leven vol liefde'. Romy speelt een aangrijpende dub belrol. Met haar laatste krach ten, maar vol passie en ener gie, draait ze de film met een joodse jongen van twaalf jaar, die haar steeds weer aan Da vid doet denken. Ook de stad Berlijn herinnert haar aan hem. „Berlijn heeft een heel bijzondere betekenis. Daar is mijn zoon geboren. En daar heb ik de drie mooiste, gelukkigste jaren van mijn le ven doorgebracht." De pre mière van de film is een groot succes en Romy spreekt en thousiast over nieuwe films, buiten wonen, rust vinden. Romy Schneider als Sissi. FOTO: PR Maar het is over: op de och tend van 29 mei 1981, zes we ken na de première, overlijdt Romy Schneider aan een hart aanval. Zelfkritiek 'Ik, Romy' is een openhartige (auto)biografie over het leven en werken van een filmster. Het boek is in perioden van ja ren chronologisch opgebouwd, waardoor een duidelijk beeld wordt geschetst van de 'mens' Romy Schneider. De vrees al leen maar 'een klaagzang van een actrice' te lezen is onge grond. De notities van Romy zijn openhartig en aan zelfkri tiek ontbreekt het haar niet. Het boek is ingedeeld in perio des van jaren. Renate Seydel, die het boek samenstelde uit Romy's dagboeken, heeft de lijn in het boek bepaald door te kiezen voor korte samen vattingen voorafgaand aan elk hoofdstuk en een overzicht van films die Schneider in die tijd maakte. Dit maakt het overzichtelijk en de lezer kan op die manier snel informatie over een bepaalde periode op zoeken. In de tekst is de ik-vorm uit de dagboeken gehandhaafd; Seydel koos hiervoor om de le zer de 'echtheid' van het ge schrevene te laten voelen. Fo to's uit Romy's films en privé- leven vullen het boeiende boek op plezierige wijze aan. Het is overigens af te raden het boek in één keer uit te le zen: daarvoor is er téveel ake ligs gebeurd in het leven van Romy Schneider. ELKE LANDSTRA Romy Schneider Renate Seydel: 'Ik, Romy', autobio grafie in dagboeken en docu menten; uitgave Luiting- h/Sijthoff, prijs 29,90. J Voor een uitgebreide agenda, ook voor de ko] mende dagen, raadplege' men „UIT", de gratis we kelijkse bijlage van deze krant. bioscopen straat 6, tel. 01720-20800): LI cence to kill (al); 13.30, 20.30 EUROCINEMA II: Road Housi (16); 13.45, 18.45, 21.30. EU. ROCINEMA III Three Fugitive) (al); 13 45, 18.45, 21.15. EU ROCINEMA IV: Tequila Sunrin (al); 18.30, 21.15. Platvoet ei zijn vriendjes (al); 14.00. LEIDEN LUXOR (Stationswei 19, tel. 071-121239): Road Hou se (al); 19.00, 21.15. wo. ook' 14 30 LIDO en STUDIO (Steenstraat 39, tel. 124130) The Karate Kid III (al); 14 30; 19.00, 21.15. Licence to kill (al) 14.15. 18.45, 21 15. Three Fugi tives (al); 14.30, 1900, 21.15 My stepmother is an alien (al) 14.30, 21.15 The Burbs (all 19.00, 21.15. Taran en de tover- ketel (al); 14.30. Platvoet en z'n vriendjes (al); 14.45. •TRIANON (Breestraat 31, tel. 123875): Thi Bear (al); 19.00. wo. ook 14.30. 9'/2 Weeks (16); 21.15. RB (Haarlemmerstraat 52, tel. 071 125414): Every woman has i fantasy (16); 14.30, 19.00, 21.15, KATWIJK CITY THEATER (Badstraat 30, tel. 01718-74075) Police Academy VI (al); 19.00 21.15. CITY THEATER II Missis sippi Burning (16); 19.00. Rair Man (al); 21.15. Lady en de Va gebond (al); wo. 14.45. VOORSCHOTEN GREENWA1 tel. 01717-4354): Police Aca demy VI (al); ma. t/m wo. 14.00 15 45 My stepmother is ar alien (al); ma. t/m wo. 15.45 20.00. Rain man (al); ma. t/u wo. 20.15. WASSENAAR ASTRA tel 01751-13269):Accused (12); ma t/m wo 20.00. KINDERVOORSTELLINGEN My stepmother is an alien; wo 14.00. DEN HAAGASTA: 1 (Spul 27, tel 463500): Roadhouse (16); 14.00 18.45, 21.30. ASTA 2: Danct academy (al); (al); 14 00, 18.45i 21.30. ASTA 3 My stepmo ther is an alien (al); 14.00 18.45, 21.30 BABYLON (naast Den Haag Centraal tei 471656): Paperhouse (16) 14 00, 19.15, 21.45. BABYLOt 2: Dangerous liaisons (all 14.00, 19.00, 21.30. BABYLOfi 3: Scandal (16); 19.00, 21.30, CINEAC 1 (Buitenhof 20, tel 630637): The karate kid 3 (all 14.00, 18.45, 21.30. CINEAC 2: The burbs (al); 14.00, 18.45 21.30 CINEAC 3: Police acs demy 6 (16); 18.45, 21.30 METROPOLE 1 (Carnegielaar) tel. 456756): Licence to kill (al 14.00, 18.45, 21.30. METRO POLE 2: Rain man (al); 18.45 21.30. METROPOLE 3: Dirt; rotten scoundrels (16); 14.00 18.45, 21.30 METROPOLE The naked gun (al); 14.00 18.45, 21.30. METROPOLE 5 Filmzomer '89; 14.00, 18.45 21.30. ma. 14.00. 20.30. CH freedom: ma. Yeelen; di. Mi< night run; wo ODEON 1 (Hi rengracht 13, tel 462400): Tlir* fugitives (al); 13.45, 18.45 21.30 ODEON 2: Pet semi tary (16); 13.45, 18.45, 21.31 ODEON 3: Licence to kill (at 13.45, 18 45, 21.30. ODEON j De stam van de holebeer (al 13.45, 18 45, 21.30. STUDIO (Kettingstraat 12b, tel. 656407 Do the right thing (16); 19.15 21.45. STUDIO 2: A cry in tb dark (al); 19.00, 21.15. STUDI( 3 She's gotta have it (18, 19.00, 21.00. HAAGS FILM HUIS: Zaal 1: Kleine Ven 19.30, 22.00. Zaal 2: Fabula 6 la bella Palomera, 19.30. Bag dad café; 21.45. Zaal 3: 19.30 21.45 Colors; ma. Frantic; d Salaam Bombay; wo. KINDERVOORSTELLINGEN BABYLON: Platvoet en zijl vriendjes, 14.00. CINEAC: T» ran en de toverketel; 14.00.* METROPOLE: Platvoet en zij vriendjes; 14.00. Kabelexploitantei tegen verplichte doorgave stations AMSTERDAM De vJ eniging van kabelexpll tanten (VECAI) is tegj wijzigingen in de medj wet die een verplichtii voor kabelexploitant! behelzen om commercie tv-stations door te gevé De rijksoverheid or neemt daarmee kabelnj beheerders de mogelij heid om met deze statio te onderhandelen over I voorwaarden tot toegal op de kabel, aldus de V) CAI. Minister Brinkman vi WVC diende vorige maa een wijziging van de med wet in bij het parlement, de memorie van toelichti stelt de minister maatregel in het vooruitzicht in vi band met de komst van 0 ropese richtlijnen vc grensoverschrijdende tele sie-omroepactiviteiten. 1 die richtlijn tot stand kor zo stelt de minister, moet wetgeving garanties bied voor organisaties die deel willen maken van het blieke bestel en ruimte b den aan commerciële ge( digden. GRATIS ELKE WOENSDAG DE BIJLAGE BIJ UW KRANT MET INFORMATIE OVER FILMS, MUZIEK THEATER, RECREATIE, EXPOSITIES EN EEN COMPLETE AGENDA

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 6