Open camera-oog van
12 Haagse fotografen
Romy was beroemd en doodongelukkig
EXPOSITIE IN KADER 150 JAAR FOTOGRAFIE
KUNST
GeldóaQowumt
MAANDAG 7 AUGUSTUS 1989 PAGINA)
La Toya Jackson
op Rode Plein
Het blijven opmerke
lijke beelden. Deze
keer is het La Toya
Jackson, de ook al
zingende zus van Mi
chael Jackson, die op
het Rode Plein in
Moskou een pet
mocht lenen van een
soldaat van het Rode
leger, kort voor haar
optreden tijdens het
jaarlijkse Moskou
Top Muziek concert.
De soldaat achter
haar vindt het goed,
maar denkt er toch
een eigen verhaal bij.
FOTO: EPA
Te weinig publiek bij eerste officiële concert In terna tionaal Jeugd Orkest
Zij, de leden van het Nationaal
Jeugd Orkest, verdienden za
terdagavond een uitverkocht
Circustheater. De kille waar
heid was anders. Het eerste of
ficiële concert van een toernee
met tien concerten in Neder
land en, in het kader van de
300-jange vriendschapsbanden
tussen Engeland en Nederland,
ook in Groot-Brittannië, werd
gegeven in een theater met vele
lege stoelen. In de zaal zaten
ongeveer evenveel mensen als
op het podium
Het Haagse publiek - o trieste
constatering - moet het. in te
genstelling tot Amsterdam, al
zo lang zonder zpmerconcerten
doen dat zo'n enkel concert
nauwelijks publiek trekt. Er
was toch werkelijk sprake van
„een goede oude tijd" toen we
kelijks in de Kurzaal vijf a zes
concerten werden gegeven.
Toen had Den Haag/Scheve-
ningen het publiek en de va
kantieganger culturele verpo
zing te bieden, nu is het Casino
de trekpleister. Wie neemt het
initiatief om „Den Haag, bad
plaats aan zee" op cultureel ge
bied weer leven in te blazen?
Het Nationaal Jeugd Orkest
werd opgericht in 1957 en biedt
getalenteerde jonge musici de
mogelijkheid ervaring op te
doen in het spelen van symfo
nisch repertoire. De orkestle
den worden geselecteerd en zijn
voornamelijk studenten van de
conservatoria. Het orkest, met
uiteraard een sterk wisselende
bezetting, wordt sinds 1984 ge
dirigeerd maakte het orkest rei
zen naar Spanje, België, Grie
kenland en Italië.
Na deze toernee dirigeert hij op
17 september in de Amsterdam
se Beurs van Berlage zijn af
scheidsconcert.
De programmasamenstelling zal
mede oorzaak zijn geweest van
de geringe publieke belangstel
ling. Een concert zonder solist
en een programma zonder ech
te „trekkers": het symfonisch
gedicht „Don Juan" van Ri
chard Strauss, „La Mer" van
Debussy en de eerste symfonie
van Mahler. Bijzonder ambi
tieus maar waarschijnlijk teveel
gedacht vanuit het orkest en te
weinig vanuit het publiek.
Adam Gatehouse en de leden
van het Nationaal Jeugd Orkest
moesten bij de opening van het
concert in het Circustheater
kennelijk eerst een teleurstel
ling wegslikken. Zo'n lege zaal
werkt ook niet echt inspire
rend. „Don Juan" kreeg daar
onder te lijden, de hartsverove-
raar stond wat wankel op de
benen. De zinnelijke muziek
klonk rommelig en droog tot
dat hoboïste Nicoline Alt aan
het woord kwam en een won
derschone solopartij neerzette.
Zo dicht bij zee moet „La Mer"
van Debussy wel sfeer krijgen!
Gatehouse is een Engelsman
die deze door en door Franse
muziek prachtig weer te tref
fen, die het spel van wind en
zee fascinerend weergeeft. Met
deze vertolking zal hij de ko
mende dagen zijn landgenoten
Eerste concert van een toernee door
Nederland en Groot Brittannië door
het Nationaal Jeugd Orkest onder
leiding van Adam Gatehouse. Op
het programma werken van Richard
Strauss, Debussy en Mahler. Zater
dagavond, Circustheater, Scheve-
ningen.
verbazen.
Mahler is kennelijk een favo
riet van het orkest. Eerder wer
den vertolkingen gegeven van
de vijfde en de zesde symfonie,
zaterdagavond weerklonk de
eerste symfonie. Een bijzonder
zware opgave voor een orkest
dat jaarlijks een andere samen
stelling kent. Om die partituur
te realiseren besloot Gatehouse
het geheel voorzichtig te bena
deren. Té voorzichtig waardoor
veel van de expressie verloren
ging. ADRIAAN HAGER
Galerie Nouvelles Images, Westein
de 203, Den Haag. Ogen Blikken
(werk van Haagse fotografen). Geo
pend van dinsdag tot en met zater
dag van 11 uur tot 17 uur. Tot en
met 30 augustus.
In Den Haag gebeuren de
dingen op z'n Haags. Dat
is nu het geval, maar dat
gold anderhalve eeuw ge
leden nog sterker. De
vroege Haagse fotografie
is daar een aardig voor
beeld van. Hier was het
een adellijke dame, de
freule Alexandrine Tinne,
die als een der eersten
met de nieuwe techniek
experimenteerde. Een op
name van haar uit 1861
toont het rustieke en in al
die jaren nauwelijks ver
anderde Lange Voorhout.
Een zeer Haagse start van
een fototraditie die in de
jaren dertig van deze
eemv ook experimentele
fotografen zoals Piet
Zwart zou voortbrengen.
De foto 'Lange Voorhout' van
freule Alexandrine Tinne
opent de catalogus bij de ten
toonstelling Ogen Blikken in
galerie Nouvelles Images. De
aanleiding voor de expositie is
het Jaar van de Fotografie.
Nouvelles Images toont deze
zomer werk van 12 eigentijdse
Haagse fotografen. Flip Bool,
tot voor kort hoofdconservator
van het Haags Gemeentemu
seum, schreef de inleiding bij
de tentoonstelling en selecteer
de met Guus Rijven en Leo
L
iMl
Br
§2T
Valladolid '88.
van der Kleij de twaalf expo
santen.
Den Haag heeft geen bloeien
de fotografie-cultuur, zeker in
vergelijking met Rotterdam of
Amsterdam. Toch is dat
vreemd. Voor de oorlog werk
ten er baanbrekende fotogra
fen zoals Piet Zwart en Paul
Schuitema; in de jaren vijftig
vestigde de eerste professione
le opleiding voor fotografen
zich in Den Haag: de School
voor Fotografie en Fototech
niek. Ondanks de traditie en
FOTO: GUUS RIJVEN
de aanwezigheid van een gere-
nomeerde opleiding mist Den
Haag momenteel een platform
voor de fotografie, er is geen
gespecialiseerde galerie, geen
documentatie- en fotoarchief
en ook geen vereniging. De ac
tiviteiten in het kader van het
Jaar van de Fotografie zijn
dan ook beperkt; de expositie
Ogen Blikken vormt, naar het
zich nu laat aanzien, het hoog-
teDunt.
Door het ontbreken van een
platform ontwikkelen Haagse
fotografen zich enigszins geïso
leerd en in beslotenheid, zo
blijkt uit de expositie Ogen
Blikken Het geëxposeerde
werk (zo'n 150 foto's) vertoont
een grote diversiteit aan stijlen
en fotografische invalshoeken.
Elke exposant hanteert zijn ei
gen idioom. De onderwerpen
variëren sterk: landschappen,
portretten, theaterscènes, reis
reportages en zelfs dieren in
een dierentuin. De verschei
denheid is groot en dat is ook
meteen een van de aantrekke
lijke aspecten van de expositie.
De samenstellers hebben ge
zocht naar fotografen die in
hun genre staan voor kwaliteit
of in ieder geval een originele
benaderingswijze hanteren.
Enkelen van hen behoren in
hun specialiteit tot de besten
van Nederland. Dat geldt zon
der twijfel voor theaterfoto
graaf Pan Sok en de huisfoto
graaf van het. ontwerpbureau
Studio Dumbar, Lex van Pie-
terson. Pan Sok (1946) is de
vaste fotograaf van toneelge
zelschappen als De Appel en
het Nationale Toneel. Hij is
niet, zoals lang standaard was
in de theaterfotografie, ge
fixeerd op het grote gebaar
van de schmierende acteur of
op een expressieve gezichtsuit
drukking. De acteurs op zijn
foto's spelen vaak niet, maar
zijn verzonken in gedachten of
vervullen slechts een beschei
den rol in een groot decor. De
foto's zijn dramatisch, maar
nooit dik aangezet, altijd sub
tiel en vaak ingetogen. Soms
valt niet van de foto af te le
zen dat het een toneelscène
betreft. Ook los van het stuk
blijven de opnamen een grote
Paris '88, Quai d'Orsey.
zeggingskracht behouden. Er
hangen foto's van produkties
uit het afgelopen seizoen, on
der andere Woyzeck, Hamlet
en de Grijsbrecht. Zonder uit
zondering zijn het zeer even
wichtig opgebouwde composi
ties. Pan Sok brengt in veel
opnamen een mooie balans
aan tussen horizontale en ver
ticale lijnen. Soms fungeren de
houten planken van de bühne
als perspectieflijnen en geven
aan de foto's een grote diepte.
Lex van Pieterson (1946) staat
in zijn genre eveneens op een
zame hoogte, de laatste jaren
wordt zijn stijl dan ook driftig
gecopieerd. Hij specialiseert
zich in de zogenaamde 'staged
photographie'. geënsceneerde
fotografie. Voor Studio Dum
bar maakt hij het beeldmateri
aal dat als basis fungeert voor
bijvoorbeeld de vormgeving
van de posters van het Hol
land Festival, maar ook van
het kleine Haagse theater Zee
belt. Doorgaans zijn het surre
alistische en nogal komische
beelden waarop opvallend
vaak vissekoppen en 'vissen
op het strand' voorkomen.
Op de expositie hangt een foto
die Van Pieterson maakte
voor een nieuwe reclamecam
pagne van computerfabrikant
Apple. In een woentijnland-
schap ligt, half onder het zand,
een computer met een hel ver
licht blauw scherm. De com
puter wordt omringd door an
dere, door dé mens in de loop
der eeuwen ontworpen hulp
middelen. Een kurketrekker,
een schaar en een vork steken
in het zand. Dit beeldmateriaal
is een radicale breuk met de
wijze waarop doorgaans recla
me voor computers wordt ge
maakt. Het betekent nogal wat
dat Apple voor een nieuwe
campagne aanklopte bij Studio
Dumbar en fotograaf Lex van
Pieterson.
De expositie Ogen Blikken is
mede zo boeiend omdat er van
elke fotograaf genoeg werk
hangt om een goede indruk
van zijn of haar benaderings
wijze te krijgen. De foto's laten
meer zien dan alleen de af
beelding. ze verraden ook op
welke wijze de fotograaf naar
zijn object heeft gekeken. Zo
toont Marcel Minnée (1941)
een serie met de titel 'De be
grafenis van mevrouw Wong'.
In Indonesië fotografeerde hij
een begrafenisritueel. De foto's
zijn de observaties van een
buitenstaander die met enige
schroom en terughoudendheid
de emotionele gebeurtenis
vastlegt. Hij is geen deelne
mer. maar een bescheiden
waarnemer. Frederick Lifick
(1942) daarentegen is veel
meer een deelnemer, hij port
retteerde op een zeer oncon-
FOTO: LEO VAN DER KLEIJ
ventionele wijze zijn buren in
hun in huis- of slaapkamer.
Op de foto 'Emmy en haar
moeder' zit moeder op een ho
metrainer en staat haar doch
ter naakt naast haar. Bij deze
fotograaf kijken de geportret-
teerden steeds in de lens van
de camera alsof ze vragen: „Is
dit de houding die je in ge
dachten had?" Hier treedt de
man achter de camera op als
regisseur. De van oorsprong
Tsjechische fotograaf Vojta
Dukat (1947) daarentegen be
trapt de werkelijkheid, hij legt
vast wat hem voor de voeten
komt tijdens zijn vele reizen.
Ook hier weer een 'bewogen'
waarnemer, maar wel een bui
tenstaander.
De expositie Ogen Blikken
maakt weer eens duidelijk hoe
subjectief waarnemingen zijn
Fotografen als Guus Rijven
(1947) en Leo van der Klei]
(1954) manipuleren de omge
ving die zij fotograferen niet
toch treft hun blik een beeld
dat een ander zou ontgaan. Ze
kijken altijd naar de achter
kant of de onderkant van de
dingen. Deze expositie biedt de
toeschouwer de kans mee te
kijken door de ogen van
twaalf geobsedeerde 'kijkers'.
Een goede foto heeft immers
niet alleen een esthetische
waarde, het is letterlijk een
'eye opener.'
HANS OERLEMANS
Van Dale eist verbod
puzzelwoordenboek
op floppy-disc
UTRECHT Van Dale Lexieo-
grafie BV, uitgever van de dik
ke Van Dale, wil dat Ruud
Romme uit Bosch en Duin stopt
met de vervaardiging van woor
denlijsten voor puzzelaars op
floppy-disc. Romme maakt daar
mee inbreuk op het auteursrecht
van Van Dale, omdat hij zich
baseert op de woordenschat van
„de dikke". De uitgeverij be
toogde dat vrijdag in een kort
geding voor de vice-president
van de rechtbank in Utrecht,
mr. A. van den Ende. Met enke
le vrienden heeft de man uit
Bosch en Duin, „een crypto-
grammenfanaat", in drie jaar
tijd 360.000 woorden op floppy-
disc getikt. In combinatie met
een zoekprogramma vormt die
lijst een soort puzzelwoorden
boek in de computer. Zo zijn bij
voorbeeld met een simpele druk
op de knop alle woorden van
veertien letters beginnend met
een D en eindigend met een K
op het beeldscherm te toveren.
Volgens Van Dale-advocaat mr.
H. Wefers Bettink hebben Rom
me en companen domweg de
dikke Van Dale overgetikt. De
betreffende floppy-discs zou de
man uit Bosch en Duin hebben
verspreid onder zijn medewer
kers en daarnaast ter verkoop
hebben aangeboden aan een uit
gever van puzzelbladen. De uit
geverij ziet dat als een ernstige
inbreuk op haar auteursrecht.
„Het gaat om de woordenverza
meling; dat geheel dat de grote
Van Dale de grote Van Dale
maakt", aldus de advocaat.
Volgens de raadsman van Rom
me, mr. R. Wagenmans. is de in
houd van de Van Dale echter
slechts een onderdeel van de
lijst van zijn cliënt. Het woor
denboek bevat „slechts" 230.000
trefwoorden, aanzienlijk minder
dan de vrucht van Rommes
noeste arbeid. De gedaagde en
zijn vrienden zouden daarnaast
gebruik hebben gemaakt van al
lerlei andere bronnen. Boven
dien, zo betoogde Wagenmans,
zou er van verspreiding geen
sprake zijn geweest. Slechts
twee vrienden van Romme zou
den beschikken over de drie
schijfjes waarop de lijst is vast
gelegd. Er zijn contacten ge
weest met een gëïnteresserde
uitgever, maar die zouden zijn
verbroken toen Van Dale daar
bezwaar tegen maakte. De uit
spraak is op 17 augustus.
DAGBOEKEN VAN ROMY SCHNEIDER REKENEN AF MET SISSI-IMAGO
„Voor het publiek heette
ik 'Sissi' en voor de pro
ducenten was ik de beli
chaming van het zoete,
onschuldige keizerinnetje.
Alleen ik scheen te weten
dat ik geen Sissi was. Ik
heb Sissi gespeeld maar in
het echte leven leek ik
zelfs niet op deze droomfi
guur."
Deze woorden schreef Romy
Schneider in 1958, „Na al die
leugens". De rol van Sissi, ko
ningin van Oostenrijk, maakte
haar tot een wereldberoemde
ster. De rol betekende ook een
jarenlang gevecht tegen een
bepaald imago dat haar door
publiek, pers en (Duitse) film
producenten was opgelegd.
Dat gevecht is de rode draad
door het boek 'Ik, Romy', een
biografie waarin teksten, losse
aantekeningen en brieven aan
diverse personen bijeen zijn
gebracht. Het boek begint met
aantekeningen van Romy's
moeder, Magda Schneider
over haar dochter. Daarna vol
gen de dagboeken van Romy
zelf.
Rosemarie
Romy Schneider wordt als Ro
semarie Albach op 23 septem
ber 1938 in Wenen geboren.
Aangezien haar beide ouders,
Magda Schneider en Wolf Al-
bach-Retty, volledig door hun
filmwerk in beslag worden ge
nomen, brengt Romy haar
kindertijd door bij haar groot
ouders in Berchtesgaden-
Schöngau. Romy gaat in sep
tember 1944 voor het eerst
naar school. Een jaar later
volgt de scheiding van haar
ouders.
Op 1 juli 1949 komt ze als leer
linge terecht op het internaat
Goldenstein, waar ze een rede
lijk gelukkige periode door
maakt. Als telg uit een echt
theatergeslacht weet ze al op
jonge leeftijd wat haar beroep
zal worden, móet worden: ac
trice. Op 23 september 1951
schrijft ze in haar dagboek:
„Muziek, theater, film, reizen,
kunst. Ja! Dat zijn mijn ele
mentaire eigenschappen. Bij
deze vijf woorden begint mijn
Romy Schneider in de film van Otto Preminger „Kardinaal".
FOTO: PR
haar familie, maar wil dat ei-
theaterbloed sneller te stro
men."
Als Romy veertien jaar oud is
staat zij voor het eerst voor de
camera's in de film 'Wenn der
weisse Flieder wieder blüht'.
Ze geniet van haar eerste film,
haar eerste ervaringen voor de
camera. Toch heeft ze als vijf
tienjarige al gemengde gevoe
lens over dit vak: „Eigenlijk is
het een afschuwelijk beroep -
filmactrice. Toneelspeelster. Je
moet je er met je hele hart aan
wijden maar aan de andere
kant mag dat ook weer niet. Ik
weet dat ik helemaal in acte
ren op kan gaan. Het is net
een vergif dat je slikt en waar
aan je verslaafd raakt, maar
dat je ook verwenst."
Burgertrut
Romy wordt in het begin van
haar carrière tegen pers en pu
bliek beschermd door haar
moeder, wat haar de bijnaam
'de maagd van Geiselgasteig'
oplevert. In het hoofdstuk 'Na
al die leugens' kijkt ze terug
op die periode: „Maar toen
leek het me volstrekt onbe
langrijk wat de mensen van
me dachten, wat ze over me
schreven of roddelden. Ik wil
de leven, liefhebben, me artis
tiek ontwikkelen, een nieuw
mens worden."
Romy is erg onzeker over haar
leven, over haar films. Zij kan
zich nog niet losmaken van
genlijk wel. In 1958 ontmoet ze
acteur Alain Delon, de rebel,
de vrijbuiter en haar tegen
pool. Bij hun eerste ontmoe
ting op het vliegveld van Pa
rijs in 1958 haten ze elkaar. Hij
vindt haar een burgertrut, zij
vindt hem oninteressant en
smakeloos.
Maar ze raken toch verliefd,
er ontstaat zelfs een hartstoch
telijke liefde. Romy besluit in
Parijs te gaan wonen. Op aan
dringen van haar ouders ver
loven ze zich in 1959. Delon
zegt hierover: „Zij is afkomstig
uit de maatschappelijke klasse
die ik het meeste haat. Dat
kan ze ook niet helpen, maar
ze is er helaas wel door ge--
vormd." Romy zal in een in
terview met het Duitse week
blad 'Stern' in 1981 zeggen dat
ze toen begon met leven,
maar, zegt ze:wat een leven
is dat geworden..."
Familietraditie
In Frankrijk is ze onbekend.
Romy lijdt onder het feit dat
ze geen contracten meer aan
geboden krijgt en door de
Duitse en Oostenrijkse filmin
dustrie wordt genegeerd. In
1961 staat ze voor het eerst op
het toneel. In het Théatre de
Paris speelt ze het stuk 'T is
pity she's a whore' met Delon
als tegenspeler en in de regie
van Luchino Visconti. Zij
voelt zich erg ongelukkig en
onzeker bij Visconti en voelt
de theatererfenis van haar fa
milie als het zwaard van Da
mocles. „Ik durf niet te vragen
wat hij (Visconti) van mij
vindt. Ik voel me een misluk
king. En dit gevoel groeit en
groeit tot het een nachtmerrie
is. Ik voel me beladen met fa
milietraditie - en die traditie
stelt eisen."
Pijn
Na de scheiding van Alain De
lon is Romy uitgeput. Plannen
voor films mislukken, ze zou
graag weer op het toneel staan.
In Berlijn leert ze toneelspeler
en regisseur Harry Meynen
kennen. Hij is van joodse af
komst, veertien jaar ouder en
heeft op haar een rustgevende
invloed. „Bij Harry ben ik ein
delijk geborgen. Ik ben rusti
ger geworden. Ik heb niet
meer diezelfde ziekelijke am
bitie als vroeger. Ik kan me
zelfs indenken dat ik ooit met
filmen zal stoppen."
Op 3 december 1966 wordt
hun zoon David geboren.
Twee jaar lang speelt Romy dè
rol van echtgenote en moeder.
Maar dan is het uit met de rust
en de rol van moeder. Romy
verlangt weer naar haar werk.
In het voorjaar van 1968 ac
cepteert ze een rol in de film
'Hoogspanning Portobello
Road' die in Londen wordt op
genomen. David en Harry zijn
bij haar.
Met één telefoontje weet Alain
Delon haar te strikken voor de
rol van Marianne in 'La pisci
ne'. Als ze in augustus '68 op
het vliegveld van Nice arri
veert is ze weer de gevierde
actrice. De pers volgt haar sa
menwerking met Delon op de
voet en speculeert heel wat af.
Romy beschouwt de opnamen
met Delon niet als vervelend.
Zij ziet hem als een collega.
Maar het feit dat het Duitse
publiek en de Duitse pers nog
steeds als Sissi ziet - en haar
andere vertolkingen negeert -
doet haar pijn.
Nu Romy eenmaal weer de
smaak van het filmen te pak
ken heeft, draait ze de ene na
de andere. Haar huwelijk loopt
mede daardoor stuk. Na de
scheiding in 1975 gaat Romy
met haar zoontje David terug
naar Parijs waar ze de film 'Le
vieux fusil' draait. Haar doel:
met grote regisseurs steeds
weer nieuwe filmavonturen
beleven, steeds tot aan de
grenzen van het haalbare
gaan, geen risico schuwen.
Onbezonnen gedrag dat voort
vloeit uit haar mislukte huwe
lijk, overmatig alcoholgebruik
en geëmotioneerde gevoelsuit-
barstingen, vormen de keerzij
de van een griezelig hard en
gedisciplineerd werkende
filmactrice. In 1975 trouwt ze
met haar secretaris Daniel Bi-
asini. Een jaar later wordt
haar tweede kind, Sarah Mag-
dalena geboren. Ook dit huwe
lijk is gedoemd te mislukken.
Romy kan en wil alleen nog
maar werken. Ze is kapot, op
geleefd en overspannen. Haar
grote liefdé voor David houdt
haar op de been.
Band
Op 3 juli 1981 schrijft Romy:
„Mijn zoon David van veertien
en ik hebben een zeer liefde
volle en hechte band. Hij is
een fantastische vriend voor
mij. Het zou me niets verbazen
als hij later ook toneelspeler of
regisseur zou willen worden."
Twee dagen later verongelukt
David dodelijk als hij bij het
huis van de grootouders Biasi-
ni over een traliehek wil klim
men.
Rusteloos zwerft Romy rond.
De gedachte om weer films te
gaan draaien houdt haar over
eind. Op 12 oktober begint ze
in Berlijn aan de opnamen van
'Een leven vol liefde'. Romy
speelt een aangrijpende dub
belrol. Met haar laatste krach
ten, maar vol passie en ener
gie, draait ze de film met een
joodse jongen van twaalf jaar,
die haar steeds weer aan Da
vid doet denken.
Ook de stad Berlijn herinnert
haar aan hem. „Berlijn heeft
een heel bijzondere betekenis.
Daar is mijn zoon geboren. En
daar heb ik de drie mooiste,
gelukkigste jaren van mijn le
ven doorgebracht." De pre
mière van de film is een groot
succes en Romy spreekt en
thousiast over nieuwe films,
buiten wonen, rust vinden.
Romy Schneider als Sissi.
FOTO: PR
Maar het is over: op de och
tend van 29 mei 1981, zes we
ken na de première, overlijdt
Romy Schneider aan een hart
aanval.
Zelfkritiek
'Ik, Romy' is een openhartige
(auto)biografie over het leven
en werken van een filmster.
Het boek is in perioden van ja
ren chronologisch opgebouwd,
waardoor een duidelijk beeld
wordt geschetst van de 'mens'
Romy Schneider. De vrees al
leen maar 'een klaagzang van
een actrice' te lezen is onge
grond. De notities van Romy
zijn openhartig en aan zelfkri
tiek ontbreekt het haar niet.
Het boek is ingedeeld in perio
des van jaren. Renate Seydel,
die het boek samenstelde uit
Romy's dagboeken, heeft de
lijn in het boek bepaald door
te kiezen voor korte samen
vattingen voorafgaand aan elk
hoofdstuk en een overzicht
van films die Schneider in die
tijd maakte. Dit maakt het
overzichtelijk en de lezer kan
op die manier snel informatie
over een bepaalde periode op
zoeken.
In de tekst is de ik-vorm uit
de dagboeken gehandhaafd;
Seydel koos hiervoor om de le
zer de 'echtheid' van het ge
schrevene te laten voelen. Fo
to's uit Romy's films en privé-
leven vullen het boeiende
boek op plezierige wijze aan.
Het is overigens af te raden
het boek in één keer uit te le
zen: daarvoor is er téveel ake
ligs gebeurd in het leven van
Romy Schneider.
ELKE LANDSTRA
Romy Schneider Renate
Seydel: 'Ik, Romy', autobio
grafie in dagboeken en docu
menten; uitgave Luiting-
h/Sijthoff, prijs 29,90.
J
Voor een uitgebreide
agenda, ook voor de ko]
mende dagen, raadplege'
men „UIT", de gratis we
kelijkse bijlage van deze
krant.
bioscopen
straat 6, tel. 01720-20800): LI
cence to kill (al); 13.30, 20.30
EUROCINEMA II: Road Housi
(16); 13.45, 18.45, 21.30. EU.
ROCINEMA III Three Fugitive)
(al); 13 45, 18.45, 21.15. EU
ROCINEMA IV: Tequila Sunrin
(al); 18.30, 21.15. Platvoet ei
zijn vriendjes (al); 14.00.
LEIDEN LUXOR (Stationswei
19, tel. 071-121239): Road Hou
se (al); 19.00, 21.15. wo. ook'
14 30 LIDO en STUDIO
(Steenstraat 39, tel. 124130)
The Karate Kid III (al); 14 30;
19.00, 21.15. Licence to kill (al)
14.15. 18.45, 21 15. Three Fugi
tives (al); 14.30, 1900, 21.15
My stepmother is an alien (al)
14.30, 21.15 The Burbs (all
19.00, 21.15. Taran en de tover-
ketel (al); 14.30. Platvoet en z'n
vriendjes (al); 14.45. •TRIANON
(Breestraat 31, tel. 123875): Thi
Bear (al); 19.00. wo. ook 14.30.
9'/2 Weeks (16); 21.15. RB
(Haarlemmerstraat 52, tel. 071
125414): Every woman has i
fantasy (16); 14.30, 19.00, 21.15,
KATWIJK CITY THEATER
(Badstraat 30, tel. 01718-74075)
Police Academy VI (al); 19.00
21.15. CITY THEATER II Missis
sippi Burning (16); 19.00. Rair
Man (al); 21.15. Lady en de Va
gebond (al); wo. 14.45.
VOORSCHOTEN GREENWA1
tel. 01717-4354): Police Aca
demy VI (al); ma. t/m wo. 14.00
15 45 My stepmother is ar
alien (al); ma. t/m wo. 15.45
20.00. Rain man (al); ma. t/u
wo. 20.15.
WASSENAAR ASTRA tel
01751-13269):Accused (12); ma
t/m wo 20.00.
KINDERVOORSTELLINGEN
My stepmother is an alien; wo
14.00.
DEN HAAGASTA: 1 (Spul 27, tel
463500): Roadhouse (16); 14.00
18.45, 21.30. ASTA 2: Danct
academy (al); (al); 14 00, 18.45i
21.30. ASTA 3 My stepmo
ther is an alien (al); 14.00
18.45, 21.30 BABYLON
(naast Den Haag Centraal tei
471656): Paperhouse (16)
14 00, 19.15, 21.45. BABYLOt
2: Dangerous liaisons (all
14.00, 19.00, 21.30. BABYLOfi
3: Scandal (16); 19.00, 21.30,
CINEAC 1 (Buitenhof 20, tel
630637): The karate kid 3 (all
14.00, 18.45, 21.30. CINEAC
2: The burbs (al); 14.00, 18.45
21.30 CINEAC 3: Police acs
demy 6 (16); 18.45, 21.30
METROPOLE 1 (Carnegielaar)
tel. 456756): Licence to kill (al
14.00, 18.45, 21.30. METRO
POLE 2: Rain man (al); 18.45
21.30. METROPOLE 3: Dirt;
rotten scoundrels (16); 14.00
18.45, 21.30 METROPOLE
The naked gun (al); 14.00
18.45, 21.30. METROPOLE 5
Filmzomer '89; 14.00, 18.45
21.30. ma. 14.00. 20.30. CH
freedom: ma. Yeelen; di. Mi<
night run; wo ODEON 1 (Hi
rengracht 13, tel 462400): Tlir*
fugitives (al); 13.45, 18.45
21.30 ODEON 2: Pet semi
tary (16); 13.45, 18.45, 21.31
ODEON 3: Licence to kill (at
13.45, 18 45, 21.30. ODEON j
De stam van de holebeer (al
13.45, 18 45, 21.30. STUDIO
(Kettingstraat 12b, tel. 656407
Do the right thing (16); 19.15
21.45. STUDIO 2: A cry in tb
dark (al); 19.00, 21.15. STUDI(
3 She's gotta have it (18,
19.00, 21.00. HAAGS FILM
HUIS: Zaal 1: Kleine Ven
19.30, 22.00. Zaal 2: Fabula 6
la bella Palomera, 19.30. Bag
dad café; 21.45. Zaal 3: 19.30
21.45 Colors; ma. Frantic; d
Salaam Bombay; wo.
KINDERVOORSTELLINGEN
BABYLON: Platvoet en zijl
vriendjes, 14.00. CINEAC: T»
ran en de toverketel; 14.00.*
METROPOLE: Platvoet en zij
vriendjes; 14.00.
Kabelexploitantei
tegen verplichte
doorgave stations
AMSTERDAM De vJ
eniging van kabelexpll
tanten (VECAI) is tegj
wijzigingen in de medj
wet die een verplichtii
voor kabelexploitant!
behelzen om commercie
tv-stations door te gevé
De rijksoverheid or
neemt daarmee kabelnj
beheerders de mogelij
heid om met deze statio
te onderhandelen over I
voorwaarden tot toegal
op de kabel, aldus de V)
CAI.
Minister Brinkman vi
WVC diende vorige maa
een wijziging van de med
wet in bij het parlement,
de memorie van toelichti
stelt de minister maatregel
in het vooruitzicht in vi
band met de komst van 0
ropese richtlijnen vc
grensoverschrijdende tele
sie-omroepactiviteiten. 1
die richtlijn tot stand kor
zo stelt de minister, moet
wetgeving garanties bied
voor organisaties die deel
willen maken van het
blieke bestel en ruimte b
den aan commerciële ge(
digden.
GRATIS ELKE WOENSDAG DE
BIJLAGE BIJ UW KRANT MET
INFORMATIE OVER FILMS, MUZIEK
THEATER, RECREATIE, EXPOSITIES
EN EEN COMPLETE AGENDA