1
I
Werfstraat- reünisten op
zoek naar hun redder Waas
Mt
„Alleen koek en
kaas is niet goed''
LANGS
OMWEGEN
IL
dagpuzzel
aan tafel
Macaroni met boter-1
ham worstei, kaas
en tomatensalade -
yogh urt-cocktail
Een salade garneren met e
paar eetbare bloemetjes, di
doen we in ons land no
veel te weinig. De keren d,
ik het doe, oogst ik er altij
bijval en veel verwonderin
mee. Probeer het ook mai
eens.
Als u met z'n beiden bei
dan heeft u het volgende nf
dig:
250 g macaroni, zout, 1 flii
ke ui, 25 g margarine, 1 pla >c
boterhamworst van 75 g,
ei, 2 lepels melk, 75 g geras\
te kaas, peper, aroma, wo
oestersaus, peterselie;
400 g tomaten, zout, peper,
lepel azijn, bieslook, peters r|
lie, borage (bloemetjes
(madeliefjes of viooltjes); r(
4 dl yoghurt, 40 g have
mout, 50 g aardbeien, lpe
zik, basterdsuiker nai C
smaak, 2 kaneelbeschuitjé^
of waaierbiscuits.
Kook de
gens de gebruiksaan wijzing
het pak. Fruit de kleingesnta
den ui in de margarine lan{11
zaam (de stukjes moeten ga, n
kunnen wordenglazig. Sni4 B
de boterhamworst in blokjt r
en bak deze al omscheppenc c
mee met de ui tot het mengsi
lichtbruin begint te wordei
Voeg de uitgelekte, maar toe11
nog wat vochtige macaroi3
toe, sluit de pan en laat 'f
massa op een klein vuur doi
en door warm worden. Schu a
daarbij - als u op gas kookt
een sudderplaatje onder t
pan. Klop het ei los met mei,
kaas en peper, schenk d3
mengsel bij de hete macaroi0
en blijf roeren tot het ei gi
stold en de kaas gesmolten
Breng het gerecht op smaaf'
met zout, peper, aroma
worcestersaus en bestrooi ht
in de schaal met fijngeknip
peterselie.
Ontvel de in kokend water gi
dompelde tomaten, snijd ze
partjes en meng deze met zou r
peper, azijn en fijngeknip 11
bieslook, peterselie en borag n
Garneer de salade met eeIC
paar boragebloemetjes, madt
liefjes of viooltjes. e
Meng yoghurt en ha vermot K
en laat het mengsel - op ee
koele plaats - enige uren ti,
een halve dag staan, zodat
havermout zacht wordt. Zt
stukjes aardbei en perzik ee
halfuur weg met basterdsuikt
en meng ze door de ha vei
moutyoghurt. Maak het yo$
hurtmengsel op smaak af
basterdsuiker en doe het pt
persoon in een glas. Steek
vlak voor het op tafel zetten
een kaneelbeschuitje of u-a,
erbiscuit in de cocktail.
JEAN1\ c
APOTHEKEN De avond- en nachf'
diensten van de apotheken ir
gio Leiden worden waargenomtè-
door de apotheken die ook weekeni
dienst hebben.
ONGEVALLENDIENST ZIEKENHU
ZEN LEIDEN Ongevallendie
elke dag Academisch Ziekenhuis t
halve van dinsdag 13.00 u. tot woerm
dag 13.00 u. (Diaconessenhuis poliklj
nieken tel 155543, afdeling S.C.U. m
175639) en van vrijdag 13.00 u. ti
zaterdag 13 00 u. (Elisabeth-ziekeil
De Geneeskundige Dienst Leiden f
verhuisd van de Roodenburgerstral,
in Leiden naar de Cronesteinkadj
18a in Leiden.
VERENIGING BESCHERMING Otë
GEBOREN KIND Hulpverlening t|
ongewenste zwangerschap voor mo®
der en kind. Bel tel. 071-896309; 07*
897762; 033-620244 (dit laatste nunii
mer is dag en nacht bereikbaar). 6
CENTRALE REGISTRATIE KINDER
OPVANG (Koornbrugsteeg 2, 231L
EK Leiden, tel 254810Informal!
over en aanmelden voor kindero!
vang in Leiden. Geopend, ma t/m i
dag 9-12.
ANTI-DISCRIMINATIE CENTRA»
MELDPUNT LEIDEN Ketelboetej
steeg 10. Ma. t/m vr telefonisch bi
reikbaar van 10.00 tot 16.00 via 071
120903 Spreekuur ma. 13.00-15.(1
en do. 18.80-20.30.
LEIDSE RECHTSWINKEL Jul
disch Adviesbureau, Ketelboeter!
steeg 10. tel. 130775; afdeling belai
tingen; alleen op afspraak, klachtel
bureau; di en do 18.30-20.30, afdl
ling vreemdelingenrecht: ma. 13-1
en do. 18 30-20.30, afdeling vrouw
vr. 10-12
SOS Telefonische Hulpdienst Lef
den e.o. Voor een gesprek va
mens tot mens. Vertrouwelijk. Dag efr
nacht bereikbaar Telefoonnummf
achterop de telefoongids (071
125202)
BUREAU VOOR RECHTSHULP
Herengracht 50, tel. 123942; spreek#
ren ma en di. 10.00-12.30 u„ vd
13.30-16.00 u.; do. 18 30-20.30 u. f
DIERENHULP- EN AMBULANCn
DIENST Hulpverlening in Leidei
Leiderdorp, Oegstgeest, Rijnsburi
Valkenburg, Voorschoten, Warmoil
en Zoeterwoude. Tel. 071-174141. I
door
Ton
Pieters
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
Concert
Frank Segers geeft donder
dagavond een orgelconcert
op het Adema-orgel in de Jo-
sefkerk in Hillegom.
Aanvang kwart over acht.
Segers brengt een program
ma dat bestaat uit werken
van onder andere Bach, Re-
ger, Benedictus Andriessen
en Monnikendam. Toegang
kost f6. Pas- en kaarthouders
betalen f4.
Concert
Organist Albert de Klerk en
hoboïst Han de Vries geven
donderdag een orgelconcert
in de Grote Kerk in Noord-
wijk-Binnen. De Klerk is
bekend om zijn stijlvolle in
terpretaties van orgelmuziek
maar ook om zijn improvisa
ties. Han de Vries wordt be
schouwd als één van de beste
hoboïsten van onze tijd. Hij
heeft als lid van diverse in
ternationaal befaamde en
sembles opgetreden en maakt
deel uit van het Blazersen
semble, het Danzikwartet en
het Nederlands Kamerorkest.
Daarnaast heeft hij als solist
een zeer druk bezette agenda.
Op het programma staat
werk van Buxtehude, Stan
ley, Bach, Vivaldi en Ba bell.
Aanvang kwart over acht.
Toegangskaarten zijn voorf7
in voorverkoop bij het VVV
kantoor.
Strandloop
Recreantie- en wedstrijdlo
pers kunnen donderdag
avond meedoen aan een loop
over het Noordwijkse
strand. Aanvang half acht bij
de politiepost. Meedoen kost
p
Bridgedrive
Twee zomer-bridgedrives
worden komende dagen ge
houden in Leiderdorp. Don
derdag houdt de Leiderdorp-
se Bridgeclub de eerste. Aan
melden moet voor kwart
voor acht gebeuren en kost
f8 per paar. Maandag 31 juli
houdt Crash een zomerdrive.
Hiervoor kan men inschrij
ven van zeven uur tot half
acht a f7,50 per paar. De dri
ves worden gehouden aan de
Bernhardstraat 3.
Orgelconcert
De Franse organist Jean
Guillou geeft vrijdagavond
een concert in de Nieuwe
Kerk in Katwijk aan Zee.
Guillou speelt in Katwijk zijn
bewerking van het stuk
„Schilderijen van een ten
toonstelling" van de Russi
sche componist Modest Mous-
sorgsky. Voorts staan werken
van Brahms en Handel op
het programma.
Het concert begint om kwart
over acht, de toegang kost
/I0.
LEIDEN OMGEVING QeidviQowuvnt dinsdag 25 juli 1939 pagina
SLACHTOFFERS INDONESISCHE VOLKSOPROER WACHTEN OP ERKENNING
OPLOSSING
euaujiu g :ai6;ue
t> Ueiiete lauueiue z :u;e|uo)
MAGISCH FIGUUR
„Een gat in de muur van de
Werfstraat-gevangenis in Soe-
rabaja. Door dit gat zijn we
naar buiten gekropen". Dat
was op 10 november 1945.
Gruwelijke belevenissen die
nog niet eerder volledig in de
openbaarheid zijn geweest,
liggen er aan ten grondslag.
Bijna 2400 Nederlandse man
nen en jongens en Indische
Nederlanders, maar ook vrou
wen en kinderen, ontsnapten
aan een zekere dood die voor
hun was weggelegd door toe
doen van een horde bloeddor
stige Hollandhaters in de
maanden na de Japanse over
gave, gevolgd door de wanda
den van aanhangers van de
nieuwe republiek Indonesia,
moordlustige pemoeda's. Voor
de tweede keer wordt daar
aan een reünie besteed. De
„Werfstraat-reünie". Er zijn
misschien nog maar een paar
honderd overlevenden van
toen, en elk jaar wordt die
„club" kleiner.
Waar het nu om gaat, is op
het spoor te komen van de
man door wiens waarschu
wing zo velen in het land der
levenden zijn gebleven; kort
weg de Ambonnees Waas.
Waar is hij? Leeft hij nog? Zo
niet, zijn er dan nog nabe
staanden? De overlevenden
van toen, november 1945, wil
len dit weten. Ze zijn Waas
veel verschuldigd. „Door hem
zijn we de dans ontsprongen",
is de overtuiging van een stel
oud-Indiëgasten. Op 30 sep
tember a.s. is de tweede Werf
straat-reünie. Plaats van bij
eenkomst: De Witte Kakatoe,
Damlaan 36, Leidschendam,
waar de geuren van de Indi
sche tafel de deelnemers tege
moet zullen walmen. Met
dichte ogen zul je dan kunnen
zeggen; dit is Indiè. Maar pas
als Waas getraceerd is, zal
deze bijeenkomst van mannen
en vrouwen die een bewogen
tijdperk herdenken, ook ge
slaagd genoemd mogen wor
den. Vorig jaar was de eerste
reünie, met ongeveer 200
deelnemers. Ditmaal zal er ze
kerheid moeten komen aan
gaande de gevangenisbewa
ker Waas. Al moet de onder
ste steen boven komen.
Om allerlei redenen heeft
Den Haag altijd een grote
aantrekkingskracht uitgeoe
fend op mensen die „Indië" in
hun ziel gegrift hebben staan.
Amsterdam, Utrecht of Stads
kanaal zouden nooit een voe
dingsbodem voor dezulken
kunnen zijn. In Den Haag
werd de trots van het „Indi
sche gouvernement" bijgezet.
Wie daar afstand van wil ne
men, noemt Den Haag de
„kouwe kakstad". Maar het
was ook de enige stad in Ne
derland die de landgenoten in
de Archipel zich konden
voorstellen. Daar heerste de
afstandelijke deftigheid waar
van de Indiëgangers destijds
droomden als ze eens met per
manent verlof en bijna blauw
bloed „terug" zouden gaan.
Het waren de deftigheid en
waardigheid die pasten bij de
glorietijd der plantages waar
de zwepen knalden, maar in
de jaren '40 tijdens de Japanse
overheersing een gevoelige
knauw kregen. Maar „Indië"
is er nog steeds. Dat kun je er
varen als je met die laatsten
der Mohikanen van de Gordel
van Smaragd spreekt. Ik had
met enkelen van hen een
oriënterend gesprek. In de
MARKTMEESTER BEUGELSDIJK:
Bijdrage: Gerard de Klerk
Hij woont in het „Blushuis" in
Noordwijkerhout, is ambte
naar op het geipeentehuis en
tevens marktmeester voor de
maandagmarkt en motorlief
hebber. Zijn naam is Jan Beu-
gelsdijk. Gisteren was hij zoals
elke maandag aanwezig op de
weekmarkt in Noordwijker
hout. Dit keer met mooi weer
maar Beugelsdijk is ook met
een noordwesterstorm aanwe
zig op de Noordwijkerhoutse
markt, die in de zomermaan
den ook veel toeristen trekt.
Beugelsdijk haalt op de week
markt de marktgelden op. De
Noordwijkerhoutse week
markt bestaat vanaf 1972. „In
het begin hadden de onderne
mers er moeite mee vanwege
de concurrentie. Maar toen we
tijdens de bouw van de Dag-
markt van het marktplein
verhuisden naar de Van Ier-
sellaan, vonden de mensen dat
jammer". Volgens Beugelsdijk
moet de markt wel aantrekke
lijk worden gehouden. „Alleen
koek en kaas is niet goed.
Staat er al een meneer met la
kens en slopen dan mag er
geen tweede meer bij. In zeke
re zin selecteer ik op het pro-
dukt. Verder let ik op dat er
geen reclame wordt gemaakt.
Alleen handel is toegestaan en
dan kuise handel".
Grinnikend haalt de Noord
wijkerhoutse marktmeester
KNIL-reserve-kapitein Jan Boer, die een paar duizend gevan
genen een gat naar de vrijheid verschafte, geflankeerd door
enige oud-gevangenen die uit de Werfstraat-hel ontsnapten:
links J.E.CIaproth, tweede van rechts G.C.Mariano di Calouta,
restauratie van Den Haag
Centraal. Onder het vermeen
de genot van een Javaanse si
garet, bereid met kruidnagel
en nog steeds, onder de naam
Gudang Garam, in de handel
bij gezegende toko's in het
troosteloze moederland. Wel
nu, de Gudang Garam mag
voor mij het antimiddel he
ten. Na twee van die geïnha
leerde krengen taal je niet
meer naar een sigaret. Het
was een volstrekt goede oplos
sing vond ook Claproth
om het budget van de geïm
proviseerde „persconferentie"
binnen de perken te houden.
Ik sprak met G.C.Mariano di
Calouta (met enig Italiaans
bloed; hoewel je dit niet aan
hem afziet; het is meer bleke
Betje) geboren in Soerabaja,
zeer Nederlands aandoend en
organisator van de komende
reünie; met H.van Laar (Pur-
woredjo, 1916) en met Julius
Ernest Claproth (Soerabaja,
1930). Er was nog een vierde
gesprekspartner, maar die
wenste naamloos aanwezig te
zijn, ofschoon hij over de bes
te (voorlichtende) papieren
beschikte. Ik doe nu een beet
je familiair met Julius Cla
proth, maar dat komt omdat
ik hem al jarenlang ken en
omdat hij in Leiden woont en
zich al eerder met reünies ac
tief heeft beziggehouden. Ei
genlijk een „displaced person"
onder de Indische Nederlan
ders die, per definitie, in Den
Haag terecht gekomen zijn.
Verschrikkingen
Het was warm in de Haagse
spoorrestauratie. Er was ook
een dienstertje dat door Julius
Ernest gloedvol werd uitgeno
digd om met hem spoorslags
naar het strand van Scheve-
ningen te vertrekken. Het
dienstertje, sinds Suriname
lichtelijk aangetast door de
koperen ploert, leek verguld
maar ze had wijselijk nog an
dere verplichtingen. In elk
geval had Julius's „voorslag"
iets weg van het oude aftasten
dat van den beginne al thuis
hoorde bij het minnekozen in
de tropen, en de temperatuur
in de Hollandse Residentie
werkte daar vorige week
overvloedig aan mee. Maar
dat ging dus niet door, het uit
stapje naar het strand bij de
pier. En nu maar hopen dat
Clap's wettige echtgenote niet
deze krant leest. Speelse Juli
us, evenwel, had nog genoeg
pijlen op zijn veerkrachtige
boog om me trefzeker te kun
nen inlichten betreffende de
verschrikkingen die zich in
het najaar van '45 voordeden.
„Clap" was 15 jaar toen op 17
augustus 1945 de Japanners
de „zaak" overdroegen aan de
nieuwe Republic Indonesia.
„Ik werd opgepakt en afge
ranseld, omdat ik geen rood
wit speldje droeg. Een dreun
voor m'n kop en zó de w.c. in.
Het waren dagen van marte
lingen, waarbij 200 mensen
werden vermoord. Maar waar
is de Ambonnees Waas, die in
de haven van Soerabaja via
kapitein Boer de Britten
waarschuwde en ons, gevan
genen in de Werfstraat, red
den van een zekere dood?"
De meeste dragers der Neder
landse nationaliteit waren
amper bevrijd uit de Jappen
kampen, toen de nieuwe
machthebbers van Indonesi-
schen bloede de aanhangers
Jan
Beugelsdijk:
Alleen handel
is toegestaan
en dan kuise
handel.
FOTO:
TON KOEVOET
een gebeurtenis uit het verle
den op: „Ik kreeg een keer een
aanvraag met alle officiële
handtekeningen van een be
kende handelaar in pornogra
fie. Ik denk, dat kan niet maar
het was allemaal officieel.
Mijn collega's zeiden dat ik dat
niet kon weigeren. Na een
week of drie kwam ik er ach
ter dat diezelfde collega's mij
in de maling hadden geno-
Regels
Voor de Noordwijkerhoutse
markt zijn een aantal regels
opgesteld waar Beugelsdijk
streng de hand aan houdt. Er
mag niet voor twaalf uur ver
kocht worden en er mogen
geen inferieure waren aange
boden worden. „Als je over
wicht wilt houden moet je op
treden op de markt, ook al
vind je het vaak zelf allemaal
niet zo vreselijk ernstig. Ik
kan de marktlieden de wacht
aanzeggen Beugelsdijk moet
ook het branchepatroon zien
te handhaven. „De een mag
alleen kinderkleding verko
pen en de ander kleding voor
volwassenen en geen andere
kleding. Maar elke week pro
beren ze het toch weer", stelt
Beugelsdijk die naast markt
meester ook nog ander werk
heeft bij de gemeente Noord
wijkerhout. „Ik controleer of
de plannen van de gemeente
goed uitgevoerd worden zoals
bij de vernieuwing van de
Dorpskern. Ik regel ook ver
keerssituaties. Verder hou ik
milieutoezicht zoals op auto
wrakken en huisvuil", aldus
Beugelsdijk. De naam „Blus
huis", de naam van de woning
van de Noordwijkerhoutse
marktmeester, stamt uit Beu-
gelsdijks verleden. Elf jaar ge
leden was hij carnavalsprins
en lid van de brandweer. Zijn
naam werd toen prins Bluswa
ter en zijn huis werd een Blus
huis. Nog altijd vermeldt een
bord langs de Victoriberg deze
naam en het huis is dan ook
opgenomen in heel wat puzzel-
tochten. Het echtpaar Beugels
dijk is altijd bereid om te zeg
gen waarom het huis zo heet.
sische opstandelingen, de
rampokkers, overal de Neder
landers, vooral de Indische
Nederlanders, gingen oppak
ken en molesteren.
De verhalen daarover zijn ui
termate bloedig ën afstotend.
Ze zijn te boek gesteld (ook
dr.Lou de Jong rept er globaal
van in deel 12 van zijn ge
schiedschrijving) en vormen
een zwarte bladzijde in de ge
schiedenis van „Nederlandse
overheersers en vertrapte in
boorlingen", zoals het destijds
pas ontstane Indonesië de af
wikkeling zag. „De behande-
rechts H.van Laar. „Noem het een clubje van gevangenisboe
ven, die ouwe jongens van Soerabaja", vindt Claproth met
enige trots.
FOTO PR
van de oude Nederlandse orde
gingen oppakken om ze te
kunnen liquideren. Op 15 ok
tober '45 begon het pas goed.
Van Laar (72) bijbelvast,
gelovig mens en daarom niet
uit het islamitische veld te
slaan had zijn verhaal ero
ver. „Ik werd gegrepen en
mocht nog even afscheid van
m'n doodzieke moeder ne
men. Ik moest drie onbenulli
ge vragen beantwoorden; heb
je al een rood-wit speldje? Zo
niet, dan was je lot al beze
geld. Wel, ik had zo'n speldje.
Maar ze vroegen ook of ik
Nica-geld bezat. Dat was ver
foeid geld dat door de Neder
lands-Indische regering in
Australië was gedrukt. Zo ja,
dan kon je ook wel inpakken.
Men vroeg mij ook of ik bij
het Rode Kruis had gewerkt.
Dat had ik. Ik had toen ook
meteen de eerste klap op m'n
smoel te pakken. Ze waren
witheet van woede en haat".
Van Laar, getuigend in de
restauratie van Den Haag
C.S., is na „Indië" nooit meer
de oude geworden, ook al
heeft hij een gruwzaam
bewind overleefd. Claproth
ving Van Laars getuigenis,
puttend uit een jarenlange er
varing, attent op: „Het is nog
steeds treurig dat wij die el
lende hebben meegemaakt,
terwijl we nooit enige Neder
landse erkenning hebben ge
kregen, materieel noch mo
reel. Men heeft ons links la
ten liggen". Hetgeen door zijn
collega's tijdens ons gesprek
beaamd werd. Nog steeds lij
den mensen als Claproth, Van
Laar en Mariano aan een syn
droom sinds de grote razzia
van 15 oktober '45, op „Bloe
dige Maandag", toen Indone-
ling in de Werfstraat-gevan
genis tart elke beschrijving",
schreef De Jong al. Legio zijn
de beschrijvingen door indivi
duele slachtoffers. „Straten in
Soerabaja vol gewapende ben
des die met hun wapens
zwaaiden en „Dood aan de
Hollanders" schreeuwden.
Een ziedende menigte. Slagen
en trappen regenden op je
neer. Rennen tussen twee rij
en gillende Javanen. In de
Werfstraat-gevangenis werd
je dan in een cel gejaagd".
Bloedig relaas
Zo heeft iedereen zijn eigen
verhaal. Rampzalig klinken
die verhalen. Alles bij elkaar
zijn ze zelfs eentonig: „Ge
weerkolf, doodslaan; je wurm
de je onder de dode lichamen
vandaan; een vraag om water
met als antwoord een slag met
een geweerkolf". Een doorlo
pend relaas van „bloederige
massa's, een vermoorde pas
toor („in stukken gehakt"),
gruwelen in de toiletten,
slachtoffers met kap-, slag- of
steekwonden; ik heb mijn
vriend zien afmaken op een
heel gruwelijke wijze; ik weet
van een meisje L., dat zich in
een toilet had verstopt tijdens
de razzia's, er werd toen
dwars door de toiletdeur heen
geschoten, zij overleefde dit
niet". Tot 10 november '45
ging het non stop door.
Toen was er een KNIL-kapi-
tein Jan Boer, een reserve-
man, eerder ontsnapt uit een
extremistisch gevangenen
kamp, die zich na zijn ont
snapping meldde bij de Brit
ten, die aan het naoorlogse
Indonesië ook de handen vol
hadden. Boer ontmoette daar
een Ambonnees, „een fatsoen
lijk man" en Waas geheten,
die als bewaker in de gevan
genis dienst deed. „De Am
bonnees waarschuwde kapi
tein Boer en zei: „Morgen
vroeg zal de gevangenis in
brand worden gestoken. De
open benzinedrums en de
vrachtwagens staan al klaar.
Als de Britten niet vlug in
grijpen, gebeurt er een cata
strofe en zullen nagenoeg
3000 mannen, vrouwen en
kinderen het leven verlie
zen". Welnu, kapitein Boer
bood de Britten aan de gevan
genen te bevrijden, mits hij
een tank en tien Brits-Indi
sche soldaten meekreeg. Eerst
zouden ze de wachten buiten
moeten overvallen en daarna
moest de tank een gat in de
gevangenismuur rijden. Ver
volgens moesten de bewakers
op de torens worden doodge
schoten. Tenslotte moest er
vervoer komen, zodat de be
vrijde gevangenen naar de
haven gebracht konden wor
den. Het tot in details voorbe
reide plan slaagde. Het kostte
de Brits-Indiërs één man; één
man te veel, dacht kapitein
Boer. Het gat in de muur van
de Werfstraat-gevangenis in
Soerabaja ontstond en hon
derden kropen erdoor, op weg
naar een onzekere vrijheid
die tot op de dag van vandaag
nog haar scherpe kanten
heeft. Er was onder hen nog
een overlevende die zich de
exclusieve Simpangclub in
Soerabaja herinnerde waar
het eerste bloedbad werd aan
gericht. Die getuige had het
goede, onbezorgde leven van
vóór de oorlog nog gekend:
„De Simpangclub, waar ik
vóór de oorlog menig gezellig
uurtje had doorgebracht".
Dan denk je nog weieens: van
die gezellige uurtjes hing onze
gehele „Oost" aan elkaar.
Daarna wachtten hen mis
handeling met stokken,
zwaarden en gummiknuppels,
als uitroeiende wapens van de
nieuwe orde. Maar nu willen
de reünisten van de Werf
straat eindelijk wel eens we
ten waar de Ambonnees Waas
is gebleven. Van Laar, Clap
roth, Mariano di Calouta en
nog zoveel anderen zijn hem
„erg veel dank" verschuldigd.
Voor inlichtingen kan men
terecht bij de heer Mariano,
tel.070-858814.
Het gat in de muur van de Werfstraat-gevangenis in Soerabaja is een gepleisterd monument
geworden. FOTO: NIC. DRAKULIC
