Geen kruid gewassen
tegen Duitse opslag
Tenniswereld vreest dopingcontroles niet
Lendl blijft in zichzelf geloven
£eidóc<3otvumt
Herhaling van
een jaar eerder
Becker won tien keer van Edberg
23 MINUTEN ZUIVERE SPEELTIJD BIJ TWEE FINALES
m
m
IH
SPORT
MAANDAG 10 JULI 1989 PAGINA 16
LONDEN De finales van Wimbledon
waren een herhaling van vorig jaar. In
1988 won Stefan Edberg met 4-6, 7-6, 6-4,
6-2 van Boris Becker. Steffi Graf ver
sloeg Marina Navratilova met 5-7, 6-2, 6-
1.
Het is een kwart eeuw geleden dat in
twee opvolgende toernooien dezelfde fi
nalisten in het enkelspel op de baan
stonden. In 1964 won de Australiër Roy
Emerson met 6-4, 12-10, 4-6, 6-3 van zijn
landgenoot Fred Stolle, een jaar later
met 6-2, 6-4, 6-4. De vrouwen finales in
die jaren gingen tussen Maria Esther
Bueno (Bra) en Margaret Court-Smith
(Aus). Bueno won in '64 met 6-4, 7-9, 6-3,
Smith nam in '65 revanche met 6-4, 7-5.
LONDEN Er is er nog één,
die blijft geloven dat Ivan
Lendl ooit Wimbledon zal
winnen. Lendl zelf. Gedemo
raliseerd door drie dubieuze
lijnbeslissingen, bekvechtend
met de Braziliaanse scheids
rechter Pereira en getemd
door Boris Beckers backhand,
verdween hij zaterdag in de
halve finales.
Hij verstoorde niet alleen de
Britse thee, maar zelfs het
avondmaal van de royalty
vlak achter hem en liet boven
dien Graf en Navratilova uren
vergeefs wachten, maar na
vier uur en één minuut spelen
en een onderbreking van ruim
een uur, had Becker hem de
hoop Wimbledon ooit te win
nen, voor de derde achtereen
volgende maal geknakt. De
Westduitser had zich met 7-5,
6-7 (2-7), 2-6, 6-4, 6-3 voor de
vierde maal in vijf jaar een
weg naar de finale gebaand.
„Ik had niet graag in zijn
schoenen gestaan", commenta
rieerde Becker de droeve af
tocht van zijn tegenstander.
Maar een uur later was Lendl
de ergste teleurstelling alweer
te boven. „Volgend jaar pro
beer ik het weer. Desnoods
laat ik de Open Franse kampi
oenschappen ervoor lopen. Ik
heb nog steeds het gevoel, dat
ik steeds beter ga spelen op
gras".
„Ik heb het al moeilijk genoeg
met mezelf, waarom maak je
het me nog moeilijker,"
schreeuwde hij naar Pereira,
toen deze in de vijfde set een
beslissing van het elektronisch
oog herriep. Hij stond toen al
een doorbraak achter en wist
dat Becker geen tweede kans
zou toestaan. Dat deed de
Westduitser dan ook niet. Wel
sloeg hij nog een paar aces,
waardoor zijn totaal op 17
kwam. Lendl vermoedde dat
zijn coach Bob Brett en mana
ger Ion Tiriac Boris Becker in
de regenpauze mentaal over
een dood punt hadden gehol
pen. „Voor die tijd had ik "het
gevoel, dat hii niet precies wist
wat hij deed'Becker zelf gaf
dat min of meer toe: „De re
gen kwam voor mij precies op
het juiste moment. Ik kreeg de
tijd om na te denken en fris
opnieuw te beginnen".
LONDEN Tot de finale van Wimble
don 1989 was de balans van de wedstrij
den tussen Boris Becker en Stefan Ed
berg licht in het voordeel van de West
duitser. Van zeventien voorgaande
duels in zes jaar won Becker er tien.
Op gras hadden de finalisten twee keer
eerder tegen elkaar gespeeld. Becker
won de eerste, de finale van Queen's in
Londen van 1988, vier weken later re
vancheerde Edberg zich op Wimbledon.
De onderlinge resultaten zijn:
1984 Keulen Edberg 6-4, 6-4
1986 Dallas Becker 7-6, 7-6, 4-6, 7-6
1986 Toronto Becker 6-4, 3-6, 6-3 (finale)
1986 Tokyo Becker 7-6, 6-1 (finale)
1986 New York Becker 6-4, 6-4 (Masters)
1987 Indian Wells Becker 6-4, 6-4, 7-5;
1987 Montreal Edberg 6-2, 6-4
1987 Cincinnati Edberg 6-4, 6-1 (finale)
1988 Dallas Becker 6-4, 1-6, 7-5, 6-2 (finale)
1988 Londen Becker 6-1, 3-6, 6-3 (finale
Queen's)
1988 Londen Edberg 4-6, 7-6, 6-4, 6-2 (finale
Wimbledon)
1988 New York Edberg 7-6, 3-6, 6-4 (Masters)
1988 Göteborg Becker 6-3, 6-1, 6-4 (Davis-be
ker)
1989 Parijs Edberg 6-3, 6-4, 5-7, 3-6, 6-2
LONDEN De staande
ovaties die gisteren res
pectievelijk Steffi Graf
en Boris Becker ten deel
vielen, verhulden dat
zich op het centre court
van Wimbledon eigenlijk
twee supersaaie finales
hadden afgespeeld. Met
haar bekende brede
glimlach vertegenwoor
digde de hertogin van
Kent de overdreven
waardering voor de
„Duitse dubbel", die bin
nen vier uur tot stand
kwam. Welbeschouwd
op een wat dubieuze wij
ze; want de oorspronke
lijke bedoeling van het
tennisspel was nooit het
aaneen rijgen van on
houdbare opslagen.
De 14.000 toeschouwers rond
het al lang niet meer groene
gras van het Wimbledon-
hoofdveld, waagden het gis
teren nauwelijks een onver
togen woord te laten horen
over de Duitse hegemonie.
Zij hadden als vanouds vele
uren in de rij gestaan, soms
honderden ponden betaald
aan opdringerige „touts"
(zwarthandelaars) en zaten of
stonden uiteindelijk in de
kou toe te kijken. Zij zagen
hoe Steffi Graf haar tweede
en Boris Becker zijn derde
Londense zege vierde, ten
koste van Martina Navratilo
va en Stefan Edberg. Tijdens
het traditionele feestbanket
op de slotavond van Wimble
don feliciteerden de West-
duitse tennis-heersers elkaar
dan ook niet alleen met een
dikke zoen en een dansje,
maar eveneens met een vette
knipoog. Want volgens Duit-
Steffi Graf pinkt een traantje weg tijdens de huldigings-cere-
monie.
FOTO: AP
tot stand door
middel van bikkelharde op
slagen, waartegen geen kruid
gewassen lijkt. Alleen Graf
en Becker lijken daarvoor
het geheime recept tot in de
details te kennen.
De 21-jarige Boris Becker,
om met de meest aanspre
kende winnaar van gisteren
te beginnen, stond tegen ti
telverdediger Edberg twee
uur en twaalf minuten op de
baan. Gedurende de finale-
partij was de bal echter
slechts welgeteld tien minu
ten en 43 seconden in het
spel. In de overige twee uur,
één minuut en 43 seconden,
zat het publiek er dus eigen
lijk voor joker bij. Want die
tijd werd door de spelers
vooral gebruikt om te con
centreren en/of te rusten. Zo
is het onder de huidige gene
ratie tennisprofs inmiddels
„goed" gebruik geworden de
zestig seconden pauze tussen
elke twee games zo optimaal
mogelijk te benutten. Rustig
gezeten op stoeltjes.
Ook de dertig seconden die
zowel de serveerder als de
ontvanger bij elke opslag mo
gen volmaken, worden (nog
wel staand) zoveel mogelijk
uitgebuit. Óm zweet weg te
vegep, aan het shirtje te pik
ken, het racket tegen de
schoenen te slaan en de bal
een aantal malen te laten
stuiten alvorens die eindelijk
eens ,in het spel te brengen.
De internationale reglemen
ten staan voor dit hele ritueel
een halve minuut toe, maar
de mogelijkheid tot het geven
van een waarschuwing (of la
ter een tegenpunt) bij het
overschrijden van de limiet,
werd ook gisteren weer niet
benut. De enige die de afge
lopen twee weken op Wim
bledon wel een keer voor dit
vergrijp werd bestraft, was
John McEnroe. De umpire
die hem op zijn vingers durf
de te tikken kreeg de wind
van voren en moet boven
dien vrezen voor zijn verdere
loopbaan op de hoge stoel.
Onbevestigde verhalen ver
wijzen immers naar de stipte
Britse scheidsrechter Shales,
die door McEnroe (en Lendl)
uit „het circuit"*is gewerkt.
Hij zou te vaak de dertig-se-
condenregel hebben toege
past.
Anti-publiek
Daar hoeft John Parry voor
lopig niet bang voor te zijn.
Hij gedroeg zich gistermiddag
bij de heren-eindstrijd uiterst
spelersvriendelijk, maar
daarmee eigenlijk anti-pu
bliek. Anderzijds kan het
hém nauwelijks worden aan
gerekend, dat de driesetter
Becker - Edberg (6-0, 7-6 (7-
1), 6-4) slechts precies tien
grote slagenwisselingen telde.
In de 29 games ging de bal 35
keren viermaal of vaker ach
tereen over het net; tien keer
vloog de bal zesmaal of meer
onafgebroken heen en weer
en een rally van tien of meer
slagen kwam geen énkele
keer voor. „Boring Boris"
hield zich met een aantal van
vijf „aces" nog flink in, maar
met zijn ongeveer 150 opsla
gen bracht hij Stefan Edberg
zo vaak in de problemen, dat
van aantrekkelijk tennis
geen sprake kón zijn. Dat
gold in iets mindere mate
voor de dag ervoor, toen Bec
ker in de (door regen een dag
uitgestelde) halve finale Ivan
Lendl wéér afhield van een
kansje op zijn eerste Wimble-
don-zege. Becker (die gedu
rende het hele toernooi niet
boven de vijftig procent
kwam met succesvolle eerste
services) en Lendl vochten
zaterdag nog een vijfsetter
uit; de 27e van het toernooi,
waarin in totaal 127 herenen
kelspel-partijen werden afge
werkt (naast 47 viersetters en
53 driesetters).
220 kilometer
Het grote klasseverschil bij
de dames bleek onder meer
uit het gegeven dat geduren
de twee weken Wimbledon
slechts 39 partijen konden
wordèn geteld, die drie sets
nodig hadden voor een be
slissing. De overige 88 eindig
den al binnen twee sets en
dat had Steffi Graf (21 jaar)
zich gisteren eigenlijk ook
voorgesteld van de damesfi
Boris Becker speelt wat met het deksel van de trofee.
nale (voor het eerst in de his
torie verschoven naar zon
dag) tegen Navratilova (32).
Graf, die met haar grote
mannen-services nog niet de
snelheid van Becker bena
dert (220 kilometer per uur),
moest na een eenvoüdige eer
ste zege (6-2) echter toestaan
dat Navratilova nog een
keertje opkrabbelde in haar
verwoede poging het record
aantal van negen Wimble-
don-titels te bereiken. Na 6-7
in de tweede set, sloeg de
Duitse echter weer letterlijk
toe (6-1), opmerkelijk genoeg
zonder een enkele „ace".
Graf scoorde tijdens het toer
nooi trouwens een percenta
ge van bijna zeventig met
haar eerste opslag.
De „strijd" tussen Graf en
Navratilova eindigde gisteren
na één uur en 32 minuten en
werd daarmee precies drie
kwartier korter dan de latere
herenfinale. Toch viel bij de
dames meer tennis te zien,
want zij hielden het balletje
tenminste nog twaalf minu
ten en 34 seconden in bewe
ging. Bij de damesfinale ke
ken de Wimbledon-gangers
dai\ ook maar één uur en ne-
gentienhalve minuut nutte
loos toe. Zij zagen 39 kleine
slagenwisselingen (viermaal
of meer over het net) en 22
grote rally's (zesmaal of
meer).
Wie zich realiseert dat bij
drie uur en drie kwartier fi
nale-tennis iets meer dan 23
minuten aan zuivere speeltijd
kon worden geteld, zou tot
sombere conclusies moeten
komen. Maar ook de boven
genoemde cijfers kunnen het
onaantastbaar goede gemoed
van de Britse tennis-fans
kennelijk niet beïnvloeden.
Geconfronteerd met het ge
geven dat hij in feite drie uur
en 21 minuten rond het cen
tre court had verprutst,
meldde een bolhoed-Londe-
naar nuchter: „Het was leuk
om te zien, was het niet". Om
vervolgens zijn paraplu uit te
vouwen voor de eerste re
genbui van zondag. „Het had
best wat eerder mogen gaan
regenen. Dan was ik morgen
beslist teruggekomen. Want
wat die Boris doet is knap, is
het niet".
^^RO^LANGEVEL^^
LONDEN De WITA, de
internationale dames-ten-
nisbond, heeft vorige
week in Londen aange
kondigd nog dit jaar te
beginnen met dopingcon
troles. De ATP, de man
nelijke tegenhanger van
de WITA, richt binnen
kort een speciale doping-
commissie op. De „drugs
controles" zijn onont
koombaar nu de tennis
sport (weer) de olympi
sche status heeft verwor
ven. Want de betrokke
nen voelen zich, niet al
leen moreel, verplicht
„schone" sporters af te le
veren. Kenners durven te
voorspellen dat de „oogst"
nihil tot gering zal zijn.
„De tennissport is te netjes
voor doping", zegt de Ne
derlandse bondscoach
Stanley Franker.
Hoewel er ruim vijf miljoen
dollar in de Wimbledon-prij-
zenpot zat, hoefde geen van de
spelers de afgelopen twee we
ken met zijn of haar plas naar
de dokter. Het vertrouwen in
het gezonde verstand van de
miljonairs en bijna-miljonairs
is zó groot dat de tennisbobo's
zich nog oostindisch doof to
nen als er eens een geruchtje
de kop opsteekt. Bij wijze van
experiment werden in 1986 op
Wimbledon en een jaar later
op Roland Garros eens wat
urine-monsters geanalyseerd,
maar het geheim gehouden
„negatieve" resultaat stelde
voorlopig weer gerust.
Per jaar voert de ATP nu twee
proefcontroles uit, maar even
als bij de Spelen, in Seoul le
verde dat tot nu toe geen (be
kend gemaakte) positieve re
acties op. De WITA wil min
stens één en hoogstens drie
maal per j^ar officieel de proef
op de som gaan nemen. Wie
dan wordt gesnapt, is vervol
gens negen maanden onwel
kom. Welke straf de heren bo
ven het hoofd hangt, is nog
niet vastgesteld.
Stempel
Het imago van de atletiek is,
vooral sinds „Ben Johnson",
flink verslechterd. In navol
ging van de wielrennerij be
gint ook de atletiek het stem
pel van dopingsport met zich
mee te zeulen en dat willen de
tennissers koste wat kost voor
komen. „Bij golf zul je ook
geen dopinggevallen tegen ko
men", zegt Stanley Franker
wat cryptisch, doelend op de
voorlopig onaantastbare status
die ook het tennis nog lijkt te
hebben. Franker is één van de
velen die betoogt dat doping
„zinloos" is voor tennissers.
„De nu actieve topspelers slik
ken niet", weet hij zeker.
Martin Simek, de Tsjechoslo-
waakse coach van Michiel
Schapers en bekend om zijn
openhartigheid, kent evenmin
broeders uit de vakgroep die
zich bezondigen aan de spuit
of de pil. „Van de Tsjechen ge
bruikt er geen een. En van de
Nederlanders helemaal nie
mand. Er zijn geen topspelers
die doping nemen. Zoiets hoort
bij zwakke karakters en die
kom je in het toptennis niet te
gen. Want daarmee kun je de
top niet bereiken. Misschien
dat er wel spelers zijn die nó
hun carrière aan de drugs
gaan. Dat kan ik me voorstel
len. Want dan val je in een
heel diep gat".
Simek wijst erop dat dopingge-
bruik in de praktijk van bij
voorbeeld Wimbledon al hele
maal niet mogelijk is. Met uit
zondering van de finale of de
eerste wedstrijden van de dag
is immers nooit te voorspellen
wanneer de partijen beginnen.
„Alleen al vanwege de timing
is het onmogelijk. Bovendien
kan doping maar één van de
facetten van het spel beïnvloe
den. Maar als je de kracht be
vordert, moet dat ten koste
gaan van bijvoorbeeld het re
actievermogen. Nee, misschien
dat er alleen in de satelliet-cir
cuits af en toe wat wordt ge
slikt".
Fabeltjeskrant
Tot op heden zijn inderdaad
geen harde bewijzen op tafel
beland die duiden op snoepen
uit de pillenpot. Hardnekkige
geruchten willen wel dat John
McEnroe verdovende midde
len zou snuiven, maar getuige
ook zijh optreden op Wimble
don lijkt dat meer iets voor de
Fabeltjeskrant. De enige wel
licht hard te maken „beschul
diging" is echter dat hij on
langs bij het demonstratietoer-
nooi in Ede (waarover hij in
middels zijn afschuw heeft uit
gesproken) laveloos in zijn ho
tel zou zijn afgeleverd na een
avondje stappen in Amster
dam. Waarmee dopinggebruik
natuurlijk verre van bewezen
is.
Vijay Amritraj, de nieuwe
Indiase voorzitter van de ATP
(Association of Tennis Profes
sionals), zegt dat z'n vakbond
de eigen spelers tijdens het
nieuwe toernooi-circuit flink
zal gaan controleren. „Eens in
de zes maanden of misschien
bij de vier Grand-Slamtoer-
nooien. Om te bevestigen dat
in de tennissport geen doping
wordt gebruikt. Want na de
affaire-Johnson is elke sport
verdacht. We doen het vooral
om het publiek gerust te stel-
WIMBLEDON
PRIJZENGELD
1968-89
sS
560 000
r
i
490 000
gjijfA
420.000
TOTAAL
8 PRIJZENGELD A
350 CCO
irt ir.MV)R QMJMTS
6
280.000
210.000
140.000
68 72 76
to U It 19
70.000
68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 71 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89
len". Dus zullen de resultaten
worden verzwegen? „Nee, dat
is niet de bedoeling. Ik weet
voor 99,9 procent zeker dat
geen enkele tennisspeler zal
worden gepakt. Gewoonweg
omdat er niemand doping ge
bruikt".
Ook Chris Evert juicht de
komst van dopingtests toe.
„Vooral omdat het verhaal
gaat dat anabole steroïden ook
in de tennissport voor extra
kracht en fitheid kunnen zor
gen. Dus als er nu in het da
mestennis geen doping zou
worden gebruikt, dan gebeurt
dat over tien jaar wel". Kent
ze dan nu al spelers of speel
sters die slikken? „Al zou ik ze
kennen, dan zou ik het nog
niet zeggen".
Geweld
Degene die het service-geweld
van bijvoorbeeld Boris Becker
en Slobodan Zivojinovic bestu
deert, kan zich haast niet
voorstellen dat zij puur op na
tuurlijke krachten werken.
Honderden malen per dag een
bal met vele tientallen kilome
ters per uur over het net ja
gen, en dat dag-in-dag-uit, is
een slopende bezigheid. „Maar
doping helpt niet", zegt Made
leine van Zoelen. Ook volgens
haar moet dopinggebruik in de
tennissport een unicum zijn.
De 28-jarige fysio-therapeute
uit Amstelveen heeft naast
haar twee eigen praktijken in
Nederland ook een deeltijd
baan bij zowel de WITA (Wo-
mens International Tennis As
sociation) als bij de ITF (Inter
national Tennis Federation).
„Doping in de tennissport? Ik
heb er nog nooit van gehoord.
Ja toch, één keer. Bij een de-
monstratietoernooi in België
zijn bij een controle twee spe
lers positief bevonden. Het
bleek dat ze neusdruppels had
den gebruikt".
Van Zoelen, bijna-buurvrouw
van de vorig weekeinde op
verkoop van haar vrijkaartje
„betrapte" Nicole Jagerman,
verwacht absoluut niet dat bij
de invoering van dopingcon
troles opmerkelijke gevallen
aan het licht zullen komen.
Van de vele topspeelsters die
ze letterlijk onder handen
heeft, acht ze iedereen ver
standig genoeg. „Doping werkt
niet. Bij wielrennen kan het
de kracht bevorderen, maar
bij tennis gaat het om veel
meer facetten. Om souplesse
bijvoorbeeld. Die lijdt onge
twijfeld onder dopinggebruik.
Iedereen beseft dat, ook bij de
heren".
Blessures
Vertrouwen, in de spelers en
speelsters staat bij Madeleine
van Zoelen voorop. Ze voelt
zich dan ook niet geroepen de
topsporters een speelverbod op
te leggen als ze nog herstellen
van een blessure. „Ze zijn oud
en wijs genoeg", is haar credo.
Hoewel soms het tegendeel
blijkt. Bij een toernooi in
Hamburg konden beide da
mesfinales niet worden ge
speeld door een blessure van
de Tsjechoslowaakse Jana No-
votna. „Ze had de finale van
het enkelspel bereikt en wilde
daarna ondanks haar enkel
blessure ook de halve finale
van de dubbel spelen. Dat
ging. Maar de volgende dag
kon ze geen stap meer zetten".
Madeleine van Zoelen heefl
als WITA-functionaris de
plicht erop toe te zien dat ge
kwetste speelsters de baan nie
betreden. „Als ik denk dat ie
mand de baan opgaat, ma.
partij niet kan afmaken, moe
ik dat doorgeven aan de toer-
nooi-directie".
De Amstelveense, die sinds
1985 door de internationale
tenniswereld stapt, heeft op
Wimbledon weer bevestigd ge
zien dat een ondergrond van
gras vaker tot blessures leidt
dan, bijvoorbeeld, gravel.
„Gras is zwaarder voor de spe
lers. Je ziet vaak blessures aan
de knieën en verrekking of
stijfheid van de bil- en boven
beenspieren. Plus problemem
met de schouders, omdat er
vaker en harder wordt geser
veerd. Op gravel worden nog
al wat spierscheuringen opge
lopen en de hardcourts geven
vaak enkelproblemen. Maar
een tennisarm heb ik nog
nooit ter behandeling gekre
gen".
Voor de wedstrijden wordt het
werk van Van Zoelen bepaald
door „tapen, spieren los masse
ren en blaren behandelen". Na
afloop van de partijen komen
de apparaten aan bod om
eventueel opgelopen blessures
te genezen. „En op de baan
doen we eigenlijk dokters
werk. Als er een blessure is,
wordt één van ons vieren op
gepiept en moeten wij de diag
nose stellen. Pas daarna mag
er eventueel een arts de baan
op. Maar aan de andere kant
komen de speelsters ook bi]
me met de vraag of ik even
een rokje kan naaien. Veelzij
dig werk, dus".
„Alleen de Duitse bond stuurt
af en toe zelf een masseur
mee. Verder zijn alle speelsters
op ons aangewezen. Bij de
heren is dat precies hetzelfde.
Niemand heeft eigen medische
verzorging. Alleen Martina
(Navratilova, red.) heeft eens
een eigen manuele therapeut
gehad. Maar dat beviel niet
zo".
Lui
Volgens Madeleine van Zoelen
zijn Navratilova en Chris
Evert de speelsters die het best
voor zichzelf zorgen. „Maar in
het algemeen zijn tennissers
lui. De warming-up is wel iets
meer dan het inslaan op de
baan. Binnen in de kleedka
mer rekken de meesten wel
een beetje. Maar dat is niet op
timaal. Als je daar met ze over
praat, is het ja en amen, maar
ze zijn het zo weer vergeten.
Net als met het terugkomen
van blessures en de preventie
ervan. Ze willen allemaal zo
snel mogelijk weer de baan op,
want anders valt er niets
verdienen".
Als gevolg van blessures moest
het 103e Wimbledon-toernooi
het de afgelopen twee weken
onder meer stellen zonder
Kent Carlsson (rug), ex-win
naar Pat Cash (achillespezen),
Henri Leconte (rug), Thomas
Muster (knie en schouder na
een auto-ongeluk), Yannick
Noah (voetzool) en Joakim
Nyström (knie). Ook Boris
Becker kampte met rugproble
men, maar hij verscheen wel
degelijk op de grasmat. „Die is
wel zó oersterk", weet Made
leine van Zoelen. „Die heeft
helemaal geen doping nodig".
ROB LANGEVELD
