De Bus populair in de bergetappes TOUR Goormachtigh op drie titels Favorieten doen niet meer dan hun plicht OPDELOSSE Emiel Mellaard gaat niet naar Nice Canfranc spookstation in hart van Pyreneeën Dagboek TOURist TOUR DE FRANCE SPORT CcidócSouocmt MAANDAG 10 JULI 1989 PAGINA i: Wielergekke kapelaan wordt geëerd Met de start van de achtste Touretappe voor zijn kerkje is 78-jarige kapelaan Joseph Massie in het paradijs geko men. Precies dertig jaar gele den stichtte de wielergekke priester de Notre Dame des Cyclistes. Hij ontving in het gehucht La Bastide d'Armag nac, .honderd kilometer onder Bordeaux, duizenden wielrij ders en cyclotoeristen. Van eenvoudige trimmers tot be roemde vedetten. Sommige kampioenen schonken hem trofeeën voor in zijn kerkje. Bij de start van de Tour hin gen regenboogtruien van on der andere Darrigade, Hinault, Simpson, Bobet en Van Looy te pronken naast de gele trui en van Ocana en Anquetil. Kapelaan Joseph Massie rijdt elke dag een half uurtje op een echte koersfiets. „Dat houdt me gezond", zei hij gisteren op de mooiste dag uit zijn leven. Het complete Tourpeloton maakte halt om zijn zegenin gen in ontvangst te nemen. In tegenstelling tot alle andere etappeplaatsen hoefde hij er niets voor te betalen. Speciale lichte fiets voor rit Voor de korte etappe naar Pau was Martin Earley zeer over tuigd van zichzelf. Hij vroeg mecanicien John Krijnen om zijn speciale lichte fiets. Hij koerste attent en was mee in de enige - en beslissende - vlucht. Hij werd niet nerveus van de solo van de Fransman Louviot. Die had zijn beste krachten reeds verbruikt in de achtervolging op de kopgroep. Earley kwam in het gezel schap van Wilson en Caritoux terug en verschalkte hen met een demarrage in de voorlaat ste bocht. Zo kwam Jan Gis- bers voor de tweede keer aan een verrassende overwinning. Eerst Alcala in Francor- champs, vervolgens Earley in Pau. HENGELO Emiel Mellaard doet niet mee aan de Grand Prix atletiekwedstrijden, die vandaag dag in Nice worden gehouden. Wel voegt Mellaard zich twee dagen later bij de Nederlandse kampioen verspringen Frans Maas in Barcelo na als het internationale atletiekcircus daar de tent opslaat. Het is de bedoeling van beide atleten en manager Jos Her mens dat het tweetal gezamenlijk het internationale circuit afloopt. Dat moet nog dit jaar leiden tot een verbetering van het nationale record tot 8,35 meter. Mellaard acht zich na het lange en succesvolle indoorsei- zoen, een val van de trap en een auto-ongeluk nog niet op alle momenten reisvaardig. „Je kunt beter afzeggen dan een slechte serie neerzetten. Daarom ben ik na de wedstrijd van vorig week in Helsinki naar huis gegaan". Terwijl Maas gis teren het vliegtuig naar zuid-Frankrijk nam, startte Mell aard in Hengelo op de 100 meter. Jacqueline Goormachtigh stijlvol in actie tijdens het discuswerpen, dat ze won in een stijl die doet denken aan Ria Stalman. FOTO: PERS UNIE HENGELO Jacqueline Goormachtigh is de enige Ne derlandse atlete die drie titels veroverde bij een nationale at- letiektitelstrijd. De negentien jarige Rotterdamse stapte giste ren in het FBK-stadion de are na uit met het Nederlandse kampioenschap discuswerpen achter haar naam. Een week eerder had Goormachtigh in Bergen op Zoom de jeugdtitels op kogel en discus veroverd. Bovendien Werd zij met een fraai jeugdrecord (56,28 meter) één van de weinige Neder landse medaillekandidaten voor de Europese jeugdtitel- strijd, die eind augustus in Va- razdin wordt gehouden. Is zij een nieuwe Ria Stalman? Zeer waarschijnlijk. De olympische kam pioene van 1984 (Los Angeles) reik te als junior lang niet tot de verten, die Goormachtigh anno 1989 verwe zenlijkt. In de recordboeken junio ren ontbreekt de naam van de hui dige tv-commentator. Zover als het record met de twee pond zware schijf, kwam Goor machtigh afgelopen weekeinde in Hengelo overigens niet. In de door regen glibberig geworden ring, le verde zij een worp van 52,72 meter af. Vlijtige Jacqueline, wier presta ties een jaar geleden nog rond de 48 meter schomelden, wil nu twee keer per dag gaan trainen. Twee en een half jaar geleden had de forse Goor machtigh nog nooit een kogel of dis cus in handen gehad. Ondanks beperkte aandacht voor de kogel, wilde ze haar aanwezigheid toch benutten en pakte daarmee za terdag brons mee. Hetgeen de drie titels nog wat meer cachet gaf. Sport op tv VANDAAG Nederland 3, 19.18 uur: Tour de Nederland 3, 21.25 uur: Sport Studio. BBC 1, 21.00 uur: Atletiek uit Sky Channel, 19.00 uur: Auto- en motorsport. Sky Channel, 21.00 uur: Euro sport-weekoverzicht. Sky Channel, 22.00 uur: Atle tiek. Sky Channel, 23.30 uun Boksen. HENGELO Zonder de prikkel van limieten voor afvaardiging naar Olym pische Spelen of Europese kampioenschappen, schijnt de vonk op de na tionale titelstrijd atletiek niet over te springen. Er sneuvelde in het tropisch warme, lange weekeinde in het FBK-stadion zelfs geen Nederlands record. Het werd in Hengelo daardoor een vlak en vrij sfeerloos gebeuren. Gevestigde namen als Marjan Olijslager, Elly van Hulst, Marti ten Kate, Erik de Bruin, Emiel Mellaard en Frans Maas deden wat van hen verwacht werd. Olijslager (100 m en 100 m horden), Van Hulst (1500 en 3000 m) en Ten Kate (5 en 10 km) veroverden twee kampi oenschappen. Erik de Bruin, die dit seizoen zijn nationale record via 67,52 naar 67,58 meter bracht en daarnaast nog twee keer de grens van 67,00 meter passeer de, is aan zijn beste seizoen be zig. Hij verklaart dat door het feit dat hij afgelopen winter voor het eerst in zijn loopbaan de krachttraining in een sport school kon doen en niet bij temperaturen rond het vries punt buiten met halters en ge wichten hoefde te oefenen. De Bruin verscheen dit sei zoen ook veel meer op buiten landse wedstrijden. „Het is een leuke ervaring maar het rei zen is vermoeiend. Volgend jaar, wanneer in augustus in Split de Europese titel op het spel staat, zal ik mij veel meer op de training concentreren". Hoe constant De Bruin dit sei zoen is, bewees hij in Hengelo. Ondanks de vermoeidheid en de vertaging, waardoor hij niet op het kogelstoten kon uitko men, wierp hij bij volledige windstilte vier keer over de 62,00 meter met als beste af stand 63,34 m. Laten zien Alleskunner Marti ten Kate voelde zich in zijn woonplaats verplicht wat te laten zien. De kleine Twent won vrijdaga vond onder tropische omstan digheden de tien kilometer in 28 minuten en 43,43 seconden, ruim vijftig seconden boven zijn persoonlijk record dat hij vorig jaar in Seoul, waar hij negende werd, in 27.50,30, ves- Nog geen twee dagen later ze gevierde Ten Kate ook op de vijf kilometer. Aanvankelijk Marti ten Kate veroverde in H 10.000 meter. wisselden Ten Kate, Hans Koeleman, die de steeple chase had laten lopen, en Tonnie Dirks elkaar elke ronde af. Koeleman viel na ruim drie kilometer af. In de laatste 400 meter, die Ten Kate in 59,5 se conden aflegde, had Dirks rigelo de titels op de 5000 en FOTO: ANP geen antwoord op de versnel ling van de Twent. Ten Kate won in 13.45,60. In haar laatste jaar als atlete schijnt Marjan Olijslager alles te kunnen. De atlete die dit seizoen haar nationale record op de 100 meter horden op 12,77 seconden bracht, was in Hengelo uiteraard een klasse apart. Zij veroverde echter ook het kampioenschap op de 100 meter in 11,63 seconden. Het kwam niet tot een con frontatie met Nelli Cooman, omdat de kleine Rotterdamse zich op doktersadvies wegens verschijnselen van bloedver giftiging moest afmelden. Olij slager veroverde nog een der de gouden medaille met haar club AVR op de 4 x 100 meter. Niet tijdig Elly van Hulst zag in Hengelo af van haar gebruikelijke drie titels op de middenafstand. De Rotterdamse moest gisteren de 800 meter laten schieten om dat zij anders niet tijdig in Nice kon zijn, waar zij van daag in het Grand Prix-circuit de mijl moet lopen. Van Hulst, die de afgelopen tien dagen te kampen had met darmstoor nissen, incasseerde haar natio nale titels nummer 57 en 58. Van Hulst had gezien de tac tisch domme race die in de fi nale van de 800 meter werd gelopen, ongetwijfeld ook dit nummer gewonnen. De aan stormende talenten Anneke Schutte en Laetitia Vriesde Etienne de Wilde ...zevende etappe... FOTO: ANP Tourkroniek PAU De op één na langste etappe gaat zater dag van Poitiers naar Bor deaux over 258,5 kilometer onder zwaar bewolkte he mel waaruit langdurig re gen valt. Harde zijwind. Wedstrijd begint bij 141e kilometer met kopgroep van dertien met o.a. Maas- sen, Poels, Hanegraaf, Lubberding en Nijdam. Na hergroepering bij 157e ki lometer ontsnappen Poels, Hodge en Frison. In peloton zijn verschil lende valpartijen. Alcala wordt ernstigst getroffen. Maximale voorsprong kop- trio: 4.45. Leiders ingelo pen na 228 kilometer. In zeer levendige finale valt beslissing twee kilo meter voor het einde. De Wilde sprint uit kopgroep met Bauer, Nijdam, Colotti en Tolhoek naar zege in zevende etappe. In de achtste etappe wordt peloton na verplaatsing uit Bordeaux door zware re genbui getroffen. Het wordt later droog en af en toe breekt de zon door. Rit gaat door heuvellandschap naar Pau over 157 kilome- Dertig Nederlanders mis sen collectief de slag. Half weg rijden Earley, Wilson en Caritoux weg. Louviot rijdt gat van twee minuten dicht. In slotfase sluiten Tebaldi en Bezault bijna Na mislukte solo van Lou viot ontsnapt Earley in voorlaatste bocht en wint 8e etappe. In beide etappes komt gele trui van Le- mond niet in gevaar. Martin Earley ....achtste etappe... FOTO: ANP lieten het na een trage eerste ronde (ruim 69 seconden) op een eindsprint aankomen waarin de in Amsterdam stu derende indoorkampioene El len van Langen met de winst ging strijken. Aantrekkelijke duels leverden het verspringen zowel bij de mannen als vrouwen op. Emiel Mellaard en Frans Maas leverden een boeiend duel. Daarin maakte Maas, 8.07 me ter, in zijn vierde poging Mell aard (8,03) de titel afhandig. Mellaard pakte een dag later toch nog goud door de 100 me ter te winnen. Mieke van der Kolk prolon geerde haar verspringtitel wel. De kleine, felle Noordholland se, ook een pupil van bonds- trainer Peter van Wijk, kwam in haar derde poging met bijna anderhalve meter rugwind tot 6,57 meter. Zij bleef daarmee slechts vier centimeter verwij derd van het nationale record van Tineke Hidding, die even als vorig jaar tweede werd. Hidding, komend weekeinde aanvoerster van de Neder landse zevenkamploeg in de strijd om de Europese beker in Helmond, deed in haar zesde en laatste poging nog een ver woede poging Van der Kolk te passeren. Ondanks de steun van bijna 2,7 meter rugwind slaagde zij niet: 6,51 meter. Het opknappen van de vervallen spoorlijn en de gebouwen zal ongeveer dertig miljoen gulden gaan kosten. FOTO: SP Vanderaerden tekent bij Raas PAU Eric Vanderaerden heeft zaterdag na afloop van de ze vende Touretappe in Bordeaux een contract voor de ploeg van Jan Raas getekend. De overeenkomst gaat over twee jaar. De Belgische sprinter/tijd rijder had ook een aanbieding van een Italiaanse ploeg. CANFRANC-ESTA- CION Klimmend naar de venijnige Col de Marie-Blanque en de roemruchte Aubisque kruist de Tour vandaag een mysterieus spoor. De roestige rails zijn door onkruid overwoekerd. Nog maar twintig jaar geleden liep hier, dwars door de Bearn, de „in ternationale lijnPau- Zaragoza. Het was de enige trein ver bin ding door het hart van de Py reneeën. Het vervallen traject slingert door tunnels en over pitto reske bruggetjes naar de hoge grens met Spanje. Daar, even in het Aragonese land, wacht nieuwgierige spoorzoekers een bijna sur realistisch schouwspel: het spookstation Canfranc. Als een kathedraal gewijd aan de glorie van het spoor staat het sinds 1928 midden in de bergen, op 1100 meter hoog te. De paar huisjes eromheen versterken de megalomanie van de Italiaanse architect. Tunnel Uit de bijna twee kilometer lange Somport-tunnel die richting Frankrijk gaapt kwam in 1970 de laatste trein. Op „Canfranc-Esta- cion" stapte iedereen uit om, na de douane te zijn gepas seerd, op het Spaanse perron in de Talgo over te stappen. De stoffige stationshal met zijn lege loketten en afgebla- derde dienstregeling is een droom zijn voor fotograven. Maar het is de nachtmerrie van de RENFE, de Spaanse spoorwegen, die alles doen om de schijn van een echt station op te houden. Een enkele trein vertrekt nog steeds naar Zaragoza. „Trei nen a la Kaf ka, vrijwel zon der reizigers en op een dood lopend spoor", volgens een Franse journalist. De verbinding werd eenzij dig verbroken door de SNCF, de Franse spoorwe gen. Een banaal ongeluk met een goederentrein in de Bearn waarbij een brug zwaar werd beschadigd) was het argument de "onrenda bele" lijn op te heffen. Een beslissing waartegen vooral de provincie Aragon te hoop liep. Het goederenvervoer per spoor moet nu de enor me omweg maken over Irun. De reizigers kunnen zich troosten met SNCF-bus sen. Comité Maar gelukkig - sommige bruggen en viaducten zijn ware kunstwerken - heeft Canfranc ook aan Franse kant enige voorvechters. Ze zijn sinds drie jaar verenigd in de CRELOC, het comité voor herstel van de spoor verbinding. „Het is eeuwig zonde zo'n prachtige lijn af te schrijven", vindt CRE LOC-voorzitter Alain Caze- nave-Piarrot (40). Op door het comité georganiseerde bijeenkomsten tracht de treingekke aardrijkskunde leraar vooral de economi sche haalbaarheid van her opening aan te tonen. Met cijfers van de RENFE. „Die weerspreken wat de SNCF altijd heeft beweerd. Met het oog Europa hebben enige lokale Qndernemers zich nu achter ons ge schaard. Net als de burge meester van Jaca (een Spaans Pvreneeëndorp vlak onder Canfranc, BVH), dat zich kandidaat wil stellen voor de Olympische Spelen van 1998", aldus Cazenave- Piarrot. Hoewel de SNCF het op knappen van de lijn twee jaar geleden op ruim 30 mil joen gulden becijferde is alle hoop nog niet verloren, zo denkt het CRELOC. Tijdens de laatste Eurotop zou Can franc een van de gespreks onderwerpen tussen Fransen en Spanjaarden zijn geweest. Een woordvoerder van de SNCF bevestigt dat maar voegt eraan toe: „Het is nu een zaak van de politiek. Het standpunt van de SNCF zal duidelijk zijn. Met een gemiddelde van 22 reizigers per trein en 3369 goederen wagons (in 1965ging het om een uiterst onrendabele lijn. Helaas kunnen we ons niet veroorloven die uit nostalgi sche overwegingen te hero penen Het peloton zaterdag in actie in de stromende regen in de etappe naar Bordeaux. Vervelend voor de rijders en voor de sponsors die door de regenkleding hun sponsornamen niet zien. FOTO: AP PAU Aan het begrip tijd worden in de Ronde van Frankrijk strenge re gels gesteld. De tijd kent zijn glorie en veroorde ling. Bijna nergens liggen de uitersten zo dicht bij elkaar als in de Tour. Er hangt veel en vaak alles vanaf. Vraag het de ren ners die niet kunnen klimmen. Zij voeren in het hooggebergte vaak een verwoede strijd tegen de soms onverbiddelijke tijd. De oplossing is om mee te rijden in de „bus", die niet te laat binnen komt. Vandaag reed de eerste. x Renners die deel uitmaken van een bus moeten zich hou den aan ongeschreven regels. Er dient te worden gehoor zaamd aan de „chauffeur", die op zijn beurt waakt over het tempo tijdens de beklimming; iedereen moet zonder boven matige inspanningen kunnen volgen. In de afdaling luidt de verplichting: snelheid maken. En op de vlakke stukken wordt georganiseerd hard ge reden om zo veel mogelijk op gelopen achterstand in te lo pen. Zo zijn de regels en wie zich daar niet aan houdt, zal het merken. Als alle radertjes in elkaar passen, arriveert de bus binnen de tijdslimiet aan de finish en blijft eliminatie achterwege. De voorbereidingen op de „busreis*, die in het peloton gruppetto rijden wordt ge noemd, beginnen al de avond voor een bergrit. Renners die een broertje dood hebben aan de cols, slaan het routeboek er op na, bekijken het coëfficiënt voor tijdsoverschrijding en slaan aan het rekenen. Aan de gemiddelde snelheid van de winnaar is een percentage ge koppeld. Bij benadering is dan uit te rekenen hoeveel tijd mag worden verloren op de winnaar. Die gegevens worden keurig genoteerd, evenals de ideale tijdstippen waarop de bergtoppen kunnen worden gepasseerd. Aan de hand van informatie die de ploegleiders doorgeven, worden onderweg zo nodig correcties aange bracht. Het is dus zaak de ide ale bus uit te zoeken. Routiniers Een bus ontstaat doorgaans op initiatief van enkele routi niers. Dat zijn dan ook de chauffeurs, van wie de Frans man Gilbert Duclos-Lassalle en de Italiaan Guido Bontempi Raul Alcala is zaterdag ten val gekomen, maar startte gisteren wel ondanks het vermoeden van één of meer gebroken ribben. FOTO: AP Onze correspondent Bob vqn Huët reist de Tour de France- karavaan vooruit en geeft dagelijks een impressie van stad en streek waar de deelnemers aan de Grande Bouclé later rijden. Vandaag een schets van het vervallen spoortraject tussen Pau en Zaragoza. Nog maar twintig jaar was dat de enige trein verbin ding door het hart van de Puyreneeën. blijken dan toch nog voor ei gen eer te fietsen. Waarvoor eigenlijk? Hun klassement is niet belangrijk en zij hebben er alleen maar baat bij om op tijd binnen te komen. Laten ze zich aan de regels houden, dan komt alles in orde". Dat vindt ook Mathieu Her mans, die daarbij opmerkt dat er soms renners zijn die het tempo van de bus opvoeren om de zwakken te laten los sen. Zij laten zich niets gele gen aan het geroep om piano, een teken dat er te hard wordt gereden. -TCen onsympathieke manier om een aantal concur renten uit koers te krijgen. Volgens Hermans had Gerrie Knetemann, in zijn tijd een er kend buschauffeur daar een handje van. Hermans: „Hij liet renners er dan afwapperen onder het mom: die zien we morgen niet terug aan de start. Dat is niet mijn stijl. Dan heb ik liever met Bontempi te ma ken. Die is correct en kan op het vlakke flink tempo ma ken. Trouwens ik moet nog zien of in al die korte bergrit ten veel bussen worden gefor meerd. Ik verwacht eerder taxi's, kleine groepjes dus. Vooral als die Colombianen gaan rijden. En reken maar dat dat gebeurt. Herrera bij voorbeeld heeft al zoveel ver loren dat hij alleen nog uit is op ritzeges. En die man rijdt zo hard omhoog, dat hij- in de bochten moet remmen. Voor ons is dat ongunstig". Een dergelijke ervaring had Maarten Ducrot twee jaar ge leden toen op een dag het ge middelde dermate werd opge schroefd dat een bus van 50 renners vier minuten voor sluiting van de tiidcontrole binnenkwam. „Jazelcer, zo'n groep gaat ei* onverbiddelijk uit", weet hij. „Het is niet zo dat de kwantitateit als pressie middel wordt geaccepteerd. Vroeger misschien, maar te genwoordig trapt de organisa tie daar niet meer in. De regels wordt strikt nageleefd". HENK STOUWDAM de bekendste zijn. Als zij bij het begin van een beklimming „gruppetto" roepen wordt de bus geformeerd. De bescherming van de bus wordt vooral in lange bergrit ten gezocht. Over een korte afstand is de tijdslimiet door gaans gering. Zeker als de klimmers een hoog gemiddel de onderhouden. De Colombi anen zijn daarvoor gevreesd en dus onder de busreizigers niet populair. Het scheelt nog al of je een marge van 30 of 50 minuten hebt. De Nederlander John Talen zoekt daarom de etappes uit om in de bus te stappen. „In korte ritjes zoek ik doorgaans mijn eigen weg, omdat ik nog niet zo slecht omhoog ga. I?at kost me dan wel veel kracht, maar als de afstand de dag erop groter is, rijd ik in de bus. Als ik gruppetto rijd, kom ik zelden op kop. Ik schijn te hard te rijden. Ik hoor de an deren dan alleen maar schel den. Dan laat ik me maar wat afzakken", aldus de drager van de rode trui. Laatste wiel Met Henk Lubberding, een frequent busreiziger, ligt het weer iets anders. Hij rijdt op kop van de groep of in het laatste wiel. „Omdat ik het tempo wil bepalen of niet", is zijn uitleg. „Ik 'houd er niet van dat er mannen naast me komen fietsen, die onregelma tig rijden. Dat irriteert me. Dan bemoei ik me liever hele maal niet met het tempo. In de bus zie je trouwens wel wie de juiste profs zijn. En dat zijn er maar weinig. Veel renners

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 13