Cor van der Hart
en de eenzaamheid van
Marokkaanse avonden
voetballerlei
Lezen
service
Winnen
BERLIJN
Ǥ*SIJTHOFF PERS
SPORT
QeidóaQowuvnt
ZATERDAG 1 JULI 1989 PAGINA 11
(ADVERTENTIE)
m\
door Frank Werkman
Een mij bekende
sportjournalist placht in zijn
nog actieve periode bij de
krant altoos op een aparte
wijze gewag te maken van zijn
voorkeur en misprijzen. Als
een groot evenement aan de
gang was. Wimbledon of de
Tour de France bijvoorbeeld,
en er werd ergens anders op
deze aardkloot getennist of
gefietst riep hij steevast:
„Onbelangrijk!; hadden ze
maar in Londen of de Ronde
van Frankrijk moeten zitten".
Aan die kreet moet ik denken
zo halverwege Wimbledon en
op de dag van vertrek van de
Tour de France. Natuurlijk,
het puikje van tenniswereld
en wielermetier komen in
actie in beide genoemde
evenementen. Maar de 128
mannen en 128 vrouwen in
Engeland en de pakweg 200
mannen en straks enige
tientallen vrouwen in
Frankrijk zijn natuurlijk niet
de enige actieven in hun stiel.
Het zijn wel de beteren.
Wimbledon en de Tour
spreken tot de verbeelding.
Daar worden reputaties
gemaakt en gekraakt. Het is
ook niet voor niets dat tijdens
die grote gebeurtenissen geen
ander evenement van enige
allure plaatsgrijpt. Er is
gedurende de veertien dagen
van The Championships niet
één ander proftennistoernooi.
Dat geldt ook voor La Grande
Bouclé.
Profs derhalve kunnen
nergens anders terecht. Ook
de af- en uitvallers niet.
Verliezers in de eerste ronde
van Wimbledon hebben een
kleine veertien dagen
n oodgedwongen vakan tie,
afstappers in de beginfase van
de Tour de France zelfs meer.
Zij kunnen die tijd natuurlijk
goed benutten. Een tennisser
legt zich nog eens extra toe op
de cross-court
backhandpasseerslag en de
running topspin lob, een
wielrenner zal wat extra
kilometertjes maken. Of
beiden houden een paar dagen
gewoon vakantie.
Er is een verschil tussen
racketvoerders en
pedaalridders. Tennissers zijn
uit onmacht en gebrek aan
talent veroordeeld tot toezien,
ze zijn domweg door een
betere opponent verslagen.
Fietsers stappen gewoon af. Ze
beginnen lekker uitgerust aan
de rondjes om de kerk, na
eerst nog even te hebben
gepoogd in de Tour op het
vlakke een ritje te winnen.
Een etappezege, toch vaak niet
meer dan een sprintje pakken
in een veredeld criterium,
wordt gehonoreerd met in
verhouding belachelijk hoge
startgelden in de
kermiskoersen. Een
etappekoers is een loterij met
elke dag kansen, in een
tennistoernooi moet je na één
keer winnen weer winnen.
Meest treffende voorbeeld van
deze scheefgroei was dertien
jaar geleden A ad van den
Hoek, die uit het dragen van
de rode lantaarn in de Tour de
France zo veel publiciteit
puurde dat hij hogere
vertrekpremies kon bedingen
dan de renner die dank zij
onopgemerkt beulswerk
ergens anoniem, midden in het
peloton finishte.
Wimbledon en de Tour de
France bevatten potentieel
heldendom, dat staat buiten
kijf. Een Chang, die een
Edberg verslaat en Parijs wint.
maakt een meer dan
beklijvende indruk. Maar een
Darren Cahill, die een John
McEnroe uitschakelt en
vervolgens zelf wordt
geëlimineerd is gauw
vergeten. Zoals de onbekende
Italiaan, die - pak beet - de
zevende Tourrit op zijn naam
brengt ook bij ons niet lang
blijft hangen.
Een tennisser en wielrenner
tellen mee als zij simpelweg
aan het vertrek staan van
Wimbledon en de Tour de
France. Hij hoort bij het
circus, waarop de sportwereld
is gefocust. Maar het A-
toernooitje tennis in
Appingedam en de
amateurwielerronde van
Krabbendijke gaan gewoon
door. En terecht. Ook mindere
goden hebben hun rechten.
André Agassi en Peter
Winnen, twee zogeheten
toppers in hun vak. ontbreken
in Londen en Luxemburg.
Beiden gelden als kapitaal-
vergaarders. Anderen winnen
nu. Agassi wilde niet. Winnen
mocht niet. kon-ie ook niet
meer. Van het duo zullen we
niet veel meer horen. Zij zijn
verliezers.
Hadden ze maar op
Wimbledon en in de Tour de
France moeten zitten, heb ik
ooit iemand horen zeggen
Misschien had-ie wel gelijk.
Ciao mascotte
WK voetbal
De mascotte van het wereld
kampioenschap voetbal vol
gend jaar in Italië heeft
„Ciao". De tifosi hadden de
keus tussen vijf namen: Ami-
co, Beniajnino, Bimbo, Dribbly
en Ciao. Van april hebben de
deelnemers aan de voetbaltoto
via de formulieren hun voor
keur duidelijk kunnen maken.
In totaal kreeg Ciao, in het
Italiaanse zowel welkomst- als
afscheidsgroet, 7,15 miljoen
stemmen. Amico werd met
5,83 miljoen tweede. De WK-
mascotte heeft een lijf van
doelpalen in de nationale
kleuren en een voetbal als
Spelers Torino
lopen premie mis
Voor de spelers van Torino is
het gouden kalf verdronken.
De spelers hebben de laatste
premie van het jaar, de man
ruim 100.000 gulden, gemist.
Over die laatste premie heeft
zelfs Italië, waar niemand zich
verwondert over de beloning
van voetbalsterren, verbaasd
gereageerd. De selectiegroep
van het gedegradeerde Torino,
waar de spelers tussen de vijf
ton en anderhalf miljoen gul
den per jaar verdienen, eiste
van voorzitter Gianmario Bor-
sano een extra-premie van
1.000.000.000 lire (anderhalf
miljoen gulden) als de degra
datie zou kunnen worden af
gewend.
Onder druk stemde de voorzit
ter toe. Hij behoefde de premie
niet uit te keren, want Torino
dat bij Lecce moest winnen,
verloor met 1-3 en verdween
na dertig jaar uit de Serie A
van de nationale competitie.
Matthaus drie
duels geschorst
De Italiaanse kampioen Inter
moet het de eerste drie wed
strijden van het nieuwe sei
zoen stellen zonder Lothar
Matthaus. De Westduitser
werd voor drie duels ge
schorst, naar aanleiding van
de rode kaart die hij op de
laatste speeldag van dit seizoen
in de wedstrijd tegen Fiorenti-
na kreeg. Aangezien het de
derde keer in het seizoen was
dat Matthdus uit het veld werd
gestuurd, kreeg hij tevens een
boete van ruim 40.000 gulden.
100.000 Russen
eren Blochin
Voor 100.000 toeschouwers in
het stadion van Kiev heeft
Oleg Blochin afscheid geno
men als voetballer. De wed
strijd tussen een Russische se
lectie en een wereldteam ein
digde in 3-3. Blochin, die vlak
voor het einde zijn shirt wis
selde met doelman Pfaff van
de tegenstander, scoorde uit
een strafschop. Blochin, Euro
pees voetballer van het jaar in
1975, maakte voor de nationale
ploeg meer doelpunten dan
welke international ook. Hij
speelde ruim 500 wedstrijden
voor Dinamo Kiev. Zijn laatste
club was Vorwarts Steyr in
Oostenrijk. Met Dinamo Kiev
won hij de Europa Cup voor
bekerwinnaars in 1975 en
1986. Het duel was de afslui
ting van twee dagen feest ter
ere van zijn loopbaan.
Strejlau nieuwe
bondscoach Polen
Andrzej Strejlau is benoemd
tot bondscoach van het natio
nale voetbalelftal van Polen.
De 49-jarige trainer volgt Woj-
ciech Lazarek op die ontslag
nam na de nederlaag tegen
Engeland (3-0) in de kwalifica
tie-wedstrijd voor het wereld
kampioenschap. Strejlau was
dit seizoen werkzaam bij Legia
Warschau, waarmee hij zon
dag de nationale beker won.
j HOOFDDORP Het
regenachtige weer van
eerder deze week heeft op
Cor van der Hart minder
de uitwerking van een
koude douche dan zijn er
varingen in Marokko, het
land dat hij eind vorige
week verliet om zich weer
in de vertrouwde omge
ving in de Haarlemmer
meer te vestigen. Om er
nooit meer terug te keren.
,,Ja, eventueel op vakan
tie", grijnst Van der Hart.
„Want ik heb er wel veel
vrienden achtergelaten".
Zijn 61e verjaardag in januari
was daarvan een fraai staaltje.
„Wat ik daar heb meege
maakt, had ik nog nooit be
leefd", herinnert Van der Hart
zich met genoegen. „De mana
ger, overigens getrouwd met
een Nederlandse vrouw, wist
dat ik jarig was. Bleek er op
die dag een geweldig feest te
zijn georganiseerd. Iedereen
was. Alle spelers. En iedereen
had een cadeau meegebracht.
Ik werd echt bedolven onder
de geschenken. Het mooiste,
één of ander groot ding waar
je je handen in kon wassen,
heb ik aan mijn huishoudster
gegeven. Als dank voor alle
goede zorgen. Dat mens heeft
me daar voortreffelijk ver
zorgd. Prima voor me gekookt,
alles voor me gedaan. Ze huil
de tranen met tuiten toen ik
wegging. Voelde misschien
wel aan dat ik niet meer terug
zou komen".
Die gedenkwaardige 25e janu
ari was een dag in het Marok
kaanse leven van Cor van der
Hart om nooit meer te verge
ten. „Zoiets had ik in mijn
loopbaan hier nog nooit eerder
meegemaakt. Bij een Neder
landse club weten ze niet eens
dat je jarig bent. Dus hier ge
beurt gewoon helemaal niks.
Dat daar was ongeëvenaard".
Eenzaamheid
Zoals ook zijn zeven maanden
durende verblijf in het land
van koning Hassan II een on
vergetelijke maar dan negatie
ve indruk heeft gemaakt op de
trainer, die in zijn leven toch
al het nodige had meege
maakt. Waarbij de door hem
aanvankelijk slechts aange
stipte eenzaamheid een grote
rol speelde. „Ik zat elke avond
in mijn eentje thuis", vertelt
Van der Hart met een wat
sombere blik op het gezicht.
„Ik heb mijn hele leven niet
zo sober geleefd als die zeven
maanden daar. Met de mana
ger had ik afgesproken dat
alle uitnodigingen die ik zou
krijgen eerst aan hem zouden
worden voorgelegd. Ook bij
mijn club WAC heb je lieden
die verliefd zijn op hun vere
niging en die alles voor je wil
len doen. Ik werd in het begin
dan ook door jan en alleman,
supporters en bestuursleden
geïnviteerd om te komen eten
of een avond door te brengen.
Ik heb het, op advies van de
manager, maar een paar keer
gedaan. Zou te veel verplich
tingen hebben gegeven, denk
ik. Op het laatst heb ik ook
Nederlanders in Marokko ont
moet, een stel dat er al dertien
jaar woonde en mensen die et
een paar maanden zaten. Pri
ma lui, ben ik een keer ge
weest. Maar je gaat ze ook niet
opbellen en vragen of je kunt
komen. Ik heb ook zelf nog
wel mensen op bezoek gehad.
Had mijn huishoudster gewel
dig gekookt. Was heel gezel-
lig"-
Wat overheerste, zo blijkt uit
het verhaal van Cor van der
Hart, was toch de eenzaam
heid, vooral gedurende de
avonduren. Die hij ook niet
bestreed door zelf regelmatig
op stap te gaan. „Je bent toch
een bekende persoonlijkheid.
Dan kun je je niet zo veel per
mitteren".
Met geen pen
Het minder prettige facet .van
het alleen zijn, wat gedurende
een aantal keren werd opgehe
ven door bezoek van zijn eega
Netty en dochter Ellen, werd
nog versterkt door problemen
die Van der Hart kende met
het sportieve reilen en zeilen
bij WAC, de Widad Athletic
Club. Weliswaar eindigde
WAC aan het eind van de rit
op de vierde plaats, een presta
tie van formaat zoals verderop
zal blijken, maar de kommer
en kwel die Van der Hart daar
in Casablanca meemaakte is
bijna met geen pen te beschrij
ven.
„Ik had best wat langer bij Cor
willen zijn", vertelt zijn char
mante, gastvrije en oorspron
kelijk uit Limburg afkomstige
echtgenote Netty. „Maar ik
heb zelf een baan, op Schiphol
en die wil ik niet opgeven. Op
mijn leeftijd krijg je tenslotte
niet zo gauw een andere job.
uitstekende gasten zijn, een
goed karakter en sommigen
zijn zelfs zeer goede voetbal
lers. Ik zou er zo een paar in
Nederland kunnen onderbren
gen, die kunnen moeiteloos
mee. Nu is de spelbepalende
middenvelder ep internatio
nal, van het niveau Lozano,
Scifo, misschien beter, bezig
met Vfl Bochum. Daar gaat-ie
half juli een week stage lopen.
Maar er zijn er een stuk of
drie, vier van dat niveau. Ze
hebben mij gevraagd of ik wil
bemiddelen bij het zoeken
naar een club. Maar je zit hier
in Nederland met de stichting
Arbeidszaken. Dat maakt het
bij ons een beetje moeilijk".
Het logo van het WK voetbal
van 1990 in Italië. Het ding
luistert naar de naam Ciao.
FOTO: ANP
gingen voor elke wedstrijd in
voorbereiding, in retraite.
Daarbij was alles tot medio
april keurig geregeld. Maar op
het laatst was'er niets meer,
geen eten, geen drinken, niets.
Dat werkt demoraliserend".
„Bij WAC was het gewoonte
dat de spelers aan het begin
van het seizoen vrijwel hun
hele salaris al kregen betaald.
Die jongens voelden zich dan
de koning te rijk en gingen
zich te buiten aan van alles,
autootje, cadeautjes, het kon
niet op. Het gevolg was dat ze
in de loop van het seizoen al
leen nog maar de premies ont
vingen en als het dan sportief
minder gaat, kun je wel na
gaan dat er geen geld binnen
komt. Dan kwamen ze bij mij,
maar ik kon niet anders doen
dan ze naar het bestuur door
sturen Daar werden ze weer
naar a sponsor verwezen. Zo
gingen ze van het kastje naar
de muu maar geld kregen ze
niet".
De competitie in Marokko, dat
in 1982 tijdens het WK in
Spanje de voetbalwereld nog
verbaasde en slechts als gevolg
van schandalig onderling mar
chanderen van West-Duits-
land en Oostenrijk buiten de
tweede ronde werd gehouden,
bleek ook een aanfluiting.
„Er bestond niet eens een
competitieschema", zo denkt
Van der Hart er met afgrijzen
aan terug. „Maar de scheids
rechters waren misschien nog
wel het ergste. Het gebeurde
ons in een uitwedstrijd in Fez
Cor van der Hart, terug in
regenachtig Nederland onder
één van de cadeaus die hij
tijdens een onvergetelijke
verjaardag in januari kreeg.
„Terug naar Marokko? Ja, op
vakantie!"
FOTO: CEES VERKERK
dat een gelijkmaker van ons
werd afgekeurd. De voorzitter
van Fez was na ons glaszuive-
re doelpunt met de scheids
rechter gaan praten, in de
middencirkel nota bene. Dat
duurde maar liefst twaalf mi
nuten. Het resultaat was dat
die scheidsrechter onze gelijk
maker alsnog afkeurde, na bij
na een kwartier nota bene.
Later werd die man geschorst,
maar toen waren wij onze
punten al kwijt. Dat soort din
gen was schering en inslag".
Zenuwen in lijf
Weer thuis, in zijn comforta
bele nieuwbouw-woning in
een woonerfwijk in het onder
de rook van Schiphol liggende
Hoofddorp, kan Cor van der
Hart er nu slechts met ge
mengde gevoelens 'op terug
kijken. Na een paar dagen is
hij al redelijk tot rust geko
men, maar geeft wel volmon
dig toe: „Ik had de zenuwen in
m'n lijf, de laatste weken
daar".
Alle reden voor de oud-bonds-
coach om er van uit te gaan
dat er geen invulling zal wor
den gegeven aan de rest van
zijn in principe nog een jaar
voortdurende contract met
WAC. „Er is slechts twee pro
cent kans dat ik nog terugga",
stelt hij vast. „Dan moet het
bestuur, waarvan de voorzitter
een vroegere Marokkaanse
ambassadeur in Den Haag was,
weg. De sponsor was bereid
genoegen te nemen met zijn
aanwezigheid als de rest van
het bestuur maar vertrok.
Maar het gebeurde niet. Ken
nelijk zijn er te veel zaken die
in elkaar grijpen, er waren de
laatste jaren bijvoorbeeld vele
tonnen gewoon verdwenen,
waardoor ze niet kunnen ver
trekken".
„Het gaat me wel aan het hart
dat ik daar met iets was be
gonnen, wat ik niet kan afma
ken. Vooral omdat de jongens,
met wie ik daar heb gewerkt
Praktijkjongen
Hoe moet het nu verder met
Cor van der Hart, een eenvou
dige praktijkjongen, zoals hij
zichzelf typeert. Bij de Haagse
amateurclubs DHB en KSD
hield de oud-prof van onder
meer Fortuna '54 en vroegere
trainer van Scheveningen
Holland Sport de voot-bije ja
ren zijn conditie en sociale le
ven op peil. „Mijn dochter El
len heeft daar nog een baan
aan te danken", vertelt Cor
van der Hart, die geen woord
meer wil vuilmaken aan zijn
alcoholische verleden.
„Dat is gebeurd, geweest. Daar
wordt al twee jaar geen letter
meer over geschreven. Dat
moet maar zo blijven. Ik heb
van vroeger geleerd dat ik niet
meer buiten de deur moet
drinken. Vroeger, bij Holland
Sport, had ik het euvel dat ik
een voorzitter (Kroesemeijer;
red.) had, met wie ik nog wel
eens een hapje ging eten en
een slokje drinken. Daardoor
is het fout gelopen. Maar ik
heb mijn leergeld betaald. Ik
heb er nooit zo mee gezeten,
wat er over mij werd gezegd
en geschreven. Op die ene
keer na dat Dé Stoop in Pano-
rame een boekje over me
opendeed. Ik heb maanden de
deur niet uitgedurfd en mijn
kinderen niet school. Dat ging
toen te ver. Maar nu zit ik
nergens meer mee. Ik drink
een glaasje vlak voor het eten
en dat is het dan".
Over zijn directe toekomst als
trainer kan Cor van der Hart
nog geen zinnig woord zeggen.
„Eerst even bijkomen", zegt
hij. „Maar ik vo^l me fit en
daarna wil ik wel weer iets
gaan doen, in de jeugdsfeer, de
betaalde jeugd wel te verstaan.
Scouten, rapporteren, dat soort
dingen. Zelf iets aankaarten?
Dat heb ik nog nooit gedaan.
Zal ik ook nu met doen. Iets
tijdens het WK van volgend
jaar? Dat zou mooi zijn. Heel
mooi. In 1974 ging het met Mi-
chels geweldig. Fadrhonc
moest op de bank naast Mi-
chels zitten. Kon-ie het minste
kwaad doen. Ik bekeek tegen
standers en dat ging heel goed.
Michels nam de beslissingen,
op grond van mijn adviezen.
Dat hij met de eer ging strij
ken? Ach. dat was een onder
deel van de constructie. Ik
sprak Michels bij de afscheids-
wedstrijd van Rob de Wit en
zei tegen hem dat ik vond dat
zijn elftal „scheef" stond.
Bleek ook wel bij de eerste
wedstrijd van het EK, tegen
Rusland. Daarna stond Erwin
Koeman er onder meer in en
was de ploeg beter uitgebalan
ceerd. Ik vergeet nooit de keer
dat Michels zich in '74 om
keerde naar de tribune, naar
mij keek en z'n duim opstak.
Van mij nam ie wat aan".
Cor van der Hart kijkt er iet
wat gelukzalig bij. Het is een
mooie herinnering. Een betere
dan die van zeven maanden
Marokko. Die lijkt meer op
een nachtmerrie. „Hoewel ik
er ook mooie momenten heb
beleefd".
FRANK WERKMAN
Zaterdag wordt u in de gelegenheid ge
steld om een bezoek aan Oost Berlijn te
brengen (kosten 1. 25,- incl. stadstour met
gids).
Op zondag vindt de terugreis plaats
Hannover en Oberhousen.
Inclusief mvervoer per luxe touringcar
volgens programma «verblijf in hotel Igel
op basis van half pension (3 x ontbijt en
3 x diner) «stadstour West Berlijn.
Exclusief «lunches «excursies Oost Ber
lijn (f. 25,- p.p. «verzekeringen.
Cór van der Hart: „Ik heb nog nooit zo sober geleefd als de afgelopen zeven maanden. Ik zat elke
avond alleen thuis".
FOTO: CEES VERKERK
Bovendien heb ik het trainers
vak door de jaren heen leren
kennen. Het is onzeker. Voor
al zo'n Marokkaans avontuur
biedt allemogelijke kans dat
het voortijdig misloopt".
Zo'n vaart liep het niet met
Cor van der Hart, die overi
gens wel zijn Braziliaanse col
lega Valente de Marokkaanse
bondscoach als een dief in de
nacht zag verdwijnen nadat
Marokko door nota bene Mali
was uitgeschakeld voor het
WK van volgend jaar. „Ik heb
tot het eind van de rit willen
blijven zitten", vertelt de trai
ner, die in 1974 vooral bij ex
perts waardering oogstte voor
zijn tactische analyses bij het
toenmalige WK. „Als ik
eerder was weggegaan, was
dat toch een vlucht geweest.
En dat is de makkelijkste op
lossing, die niet in mijn aard
ligt".
Eerste vliegtuig
Zelfs als het verhaal van Cor
van der Hart maar voor de
helft waar zou zijn, zou dat
voor ieder redelijk denkend
mens alle mogelijk aanleiding
zijn geweest om het eerste 't
beste vliegtuig terug naar huis
te nemen. Het begon al met de
spelersgroep die de oud-Am
sterdammer in Casablanca
aantrof. Zo'n kleine veertig
spelers stonden hem ter be
schikking, maar van enige "ba
lans in die selectie was geen
sprake. „Allemaal middenvel
ders", schampert hij. Het eer
ste wat de Nederlandse trai-
'ner, die na negen maanden
werkloosheid pas in tweede
instantie was ingegaan op de
Marokkaanse, via Philips lo
pende, verzoeken, was schoon
schip maken. Er werd meer
dan een elftal spelers onderge
bracht bij tweede- divisieclubs
en Van der Hart kon van start.
Om vervolgens weer andere
trammelant mee te maken va
riërend van blokkades van.
Casablanca vanwege Arabi
sche topconferenties, onver
wacht niet doorgaande compe
titieduels, niet beschikbaar
zijnde internationals, een stil
gelegde competitie, corrupte
scheidsrechters, a-collegiale
hulptrainers en elkaar bestrij
dende bestuurders en sponsors.
Een controverse tussen beide
laatsten was er de oorzaak van
dat Van der Hart en met hem
spelers en de rest van de tech
nische staf vanaf half april
geen salaris meer kregen. Het
geen voor een aantal spelers
aanleiding was om er maar he
lemaal de brui aan te geven.
Met junioren
„Wat ik daar heb meegemaakt
grenst aan het onwaarschijnlij
ke", vertelt Cor van der Hart!
„Ik heb de laatste maand met
een ploeg gespeeld, die voor
het grootste deel bestond uit
junioren en een paar senioren.
De internationals kwamen al
helemaal niet meer, die waren
gefrustreerd door de slechte
resultaten in de WK-kwalifi-
katie-wedstrijden. Dan nog
vierde worden is dan nog een
knappe prestatie. Zeker als je
weet dat er, doordat er geen
geld meer beschikbaar kwam,
niets meer mogelijk was. We
4 daagse luxe touringcarreis
Vertrekdatum: donderdag 6 juli
«-uuiX \J I HL VvC
U logeert in hotel Igel, rustig gelegen aan
de Tegeler See, op 25 minuten rifden van
het centrum van de stad. Uw kamer is
voorzien van bad of douche en toilet.
De eerste dag reist u per luxe touringcar
via de transitroute naar West Berlijn.
Op vrijdagochtend maakt u een stadstour
door West Berlijn o.l.v. gids. 's Middags
kunt u op éigen gelegenheid deze stad
gaan bekijken.
