bier Werner verdrijft z'n pijn met Parijs-Moskou in een rolstoel Êoeterwoude: uitstel aanleg ijksweg heilloos standpunt LANGS OMWEGEN „Van een kale kerkduif is het moeilijk veren plukken fOORDWIJKSE ROLSTOELATLEET IS DOOR DE JAREN NUCHTER GEWORDEN Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. U kunt mij telefonisch of schriftelijk vertellen wie u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Ik ben bereikbaar via 071-122244. 100 dagen als een adelaar van toren tot toren wilde vliegen maar dan rollend ont moette hij steeds weer teleur stelling, onbegrip en tegen werking. „Maar", zegt hij, „ik ben een topsporter, een rol stoelatleet. Ik modder niet maar wat aan. Als ik niets doe, wordt er wat van me ge vraagd". Het is een filosofie waar je hoofdpijn van kunt krijgen. „Maar ik heb nu voor het eerst het juiste ma teriaal, voor de juiste afstan den". Tussen 120 fietsers uit acht landen wordt op 6 augustus Peter Werner met zijn rol stoel in Moskou verwacht. Nu al wordt gemompeld over een ontvangst door first la dy's als de dames Bush en Gorbatsjov, en de nieuwe first lady van Japan. Maar dat moet ik maar niet op schrijven, want als die ont vangst niet doorgaat heeft Peter Werner maar weer uit z'n nekharen gekletst. Dan heeft ie het weer gedaan. Of niet gedaan. Parijs-Moskou start op 8 juli a.s. Het wordt bijna een maand hard aanrol len. Alleen op sommige tra jecten in het Oostblokse ge bied moet in de bus geklom men worden, in verband met militaire objecten die niet door fietsers en een rolstoeler geobserveerd mogen worden. Niettemin wil Peter Werner met zijn doordraverij de ge handicapten in de DDR, Po len en Rusland ontknevelen en nieuwe impulsen geven, de gehandicaptensport on derweg promoten. „Ik heb kunnen bereiken, in gesprek ken, dat tijdens de tocht voor het eerst rolstoelsporters mij in die landen mogen begelei den. Dit is een unieke ope ning", heeft Peter becijferd, „en geeft hoop voor de toe komst". Wat hem betreft is het een doorbraak in het ka der van glasnost. Al houdt hij een beetje z'n hart vast, dat die openheid niet omslaat in fnuikende omstandigeheden zoals in China. Desalniette min wil topatleet Peter geen betweter zijn, maar „als een doener meer bereiken dan Bobo's". Zo is het wel weer even mooi. dacht ik. Volgend jaar worden in Assen de wereld- spelen voor gehandicapte at leten gehouden. Natuurlijk is Peter Werner daar als de kippen bij, en hij wil dan vanuit Moskou rollend ver trekken en geladen in Assen aankomen. 'Enfin, op 6 juli maakt Werner „pro forma" een openingsritje in Sassen- heim De Proloog. Misschien een paar honderd meter. Daarna stapt hij in een geac commodeerd busje, nage- gaapt door de Sassemers, en rijdt daarmee naar Eindho ven, waar de nationale fiets- ploeg „Parijs-Moskou", bene vens door enkele Poolse en Duitse coryfeeën, geformeerd wordt Maar dan heeft Sas- sem 'm in elk geval even zien rollen en bijval kunnen be tuigen. „Ik vind mezelf niet bijzon der. Alleen bijzonder is wat ik mag doen", vindt Werner, wiens ingeboren, originele Duitse wellevendheid en be leefdheid als „naïeveteit" wordt uitgelegd, zegt hijzelf, met een grijns. „Wat velen stoort is dat ik t zeg recht voor z'n raap. Ik ben nuchter geworden wat betreft pro en contra". Bij de Werners in de achter tuin het woonoord ligt in een uitbreidingswijk van Noordwijk waarvan de won derlijke straatnamen, uitge dacht door een commissie op drift, de bewoners in verle genheid kunnen brengen maar in de achtertuin van Hoogtij 23 huist een kreupele eend, Gigolo geheten^ die vleugel- en pootlam is. Het grasveldje wordt niet onder houden, want de eend ploegt er gehandicapt in voort, be laagd door roofzuchtige kat ten die hij met veel gesnater en amechtig gefladder op een afstand weet te houden, waarna het voor de ontaarde poezen nog maar een over steek is om aan de Laagtij verder op avontuur te gaan. Maar Gigolo, hoe losbandig hij ook moge zijn, schijnt het wel te redden. Dan, opeens, ontdek ik het raadsel van de Hoogtij: de deur van een bui- tenvertrek der Werners ver toont op een onlogische ma nier vier scharnieren in stede van de gemeenzame twee, of hooguit drie. Waarom? Peter Werner: „U zegt het me nu. Ik zie het vandaag pas voor het eerst". Maar Werner maakt er geen probleem meer van. nelPETERWOUDE De t dimeenteraad van Zoeter- urstoude maakt zich ernstig n %-gen over de voorgeno- g^jen beslissing van minis- ;r Smit van Verkeer en mlrfaterstaat de aanleg van ÊDjijksweg 11 ten oosten ten&n de Ommedijkseweg te tefertragen. Daardoor zal era^t weggedeelte richting >1 jlphen aan den Rijn pas 0 kfl de eeuwwisseling zal avajorden aangelegd. Gister avond nam de raad een beJotie aan waarin wordt ingedrongen al het mo- ïlijke te doen de minis- „van dit heilloze ndpunt af te brengen". )0Je gemeenteraad wijst er op mipt de verkeersafwikkeling nd het industrieterrein Gro- Polder nu reeds een groot elpunt is. Reikhalzend is [tgezien naar aanleg van iksweg 11, temeer daar de irkeerssituatie op de Hoge indijk onhoudbaar is. De be- mere aan die weg moeten al en "een situatie dulden die verantwoord is. In de raads- 'tie' is dan ook opgenomen Ook kamers van koophandel kloppen aan bij minister LEIDEN De Kamers van Koophandel en Fabrieken voor Rijnland en Midden-Holland vinden uitstel of vertraging van Rijksweg 11 onaanvaardbaar. Dit schrijven de kamers in een brief aan de demissionair minister van Verkeer en Waterstaat, mevrouw N Smit-Kroes. De rijksweg tussen Leiden en Bode graven wordt ongeveer vijf jaar later aangelegd dan was voor zien in de oorspronkelijke planning. Het bedrijfsleven mag niet worden geconfronteerd met een ver traging, aldus de kamers. Opgemerkt wordt dat ondernemingen in de regio direct reageerden toen de aanleg van Rijksweg 11 werd aangekondigd. „Hielden de investeringen van bedrijven in het gebied tussen Leiden en Bodegraven tot 1985 nog gelijke tred met de landelijke investeringen, vanaf 1986 was er sprake van het „Rijksweg-ll-effect". De investeringen in Nederland stegen tussen 1986 en 1989 met ruim 3%; in het gebied tussen Leiden en Bodegraven met ruim 30% waarmee het bedrijfsleven overduidelijk anticipeerde op de „zekerheid" van de aanleg van Rijksweg 11", aldus de kamers in de brief. Ze wijzen op het grote economische belang van de weg voor de Rijnstreek. De kamers vrezen dat eventuele vertraging in de aanleg van deze voor dit gebied enige oost-westverbinding een negatieve reactie oproept bij het bedrijfsleven. dat de aanleg van rijksweg 11 in oostelijke richting absoluut noodzakelijk is ter verbetering van de leefbaarheid van de aanliggende woonwijken. Mede daarom is uitstel van de aanleg van de nieuwe rijksweg onacceptabel. Zowel schriftelijk als monde ling zal actie worden onderno men om de minister op andere gedachten te brengen. Waar- nemend-raadsvoorzitter r vrouw H.S. Graniewski-Wij- nands, burgemeester Houdijk was vanwege zijn zilveren hu welijksfeest afwezig, meldde dat meer gemeenten zich tot de minister zullen wenden met het dringende verzoek de ver traging die nu dreigt te ont staan ongedaan te maken. Het valt evenwel te bezien of de minister haar standpunt zal wijzigen. Tot heden is nadruk kelijk prioriteit gegeven aan de situatie rond de verbreding van Rijksweg A4. De raad van Zoeterwoude wees er, op aandrang van de heer Ton Ringersma van de progressieve fractie, nog eens op dat het verkeersluw maken van de Hoge Rijndijk onver minderd van start moet gaan op het moment dat het gedeel te rijksweg 11 tussen de Rijks weg A4 en de Burgemeester Smeetsweg gereed is. Worden dan geen maatregelen geno men dan bestaat de vrees dat het verkeer vanuit Alphen richting Leiden toch via de Hoge Rijndijk de weg zal ver volgen. Tevens wordt ge vreesd voor een zeer moeilijke situatie op de kruising Hoge Rijndijk /Burgemeester Smeetsweg. Boeken De centrale bibliotheek in de m Nieuwstraat houdt morgen ■tornen boekverkoop. Het gaat v8lom boeken die verouderd Wzijn of die om andere rede nen niet meer in de collectie Jassen. De boeken worden verkocht tegen prijzen die variëren van 5 tot 10 gulden Jer stuk. De boekverkoop be- ?int om 10.00 uur en eindigt Jtn 15.00 uur. Iran In Leiden is de Vereniging van Solidariteit voor het Verdedigen van de Mensen rechten in Iran opgericht. Deze groepering wil actie gaan voeren voor het af schaffen van de doodstraf, het onvoorwaardelijk vrijla ten van alle politieke gevan gen en het nakomen in Iran van de mensenrechten. Het contactadres van de vereni ging is postbus 792, 2300 AT in Leiden. Zomerconcert Het Toonkunst Orkest Lei den houdt zondag een zomer concert in de Lokhorstkerk. Het orkest heeft voor die middag werken van Bizet, Strauss en Brahms op het programma staan. Solist is hoornist Jaap Prinsen. Het concert begint om 15.00 uur in de kerk aan de Pieters kerkstraat in Leiden. Clowns In het openlucht-theater in de Leidse Hout wordt zondag een kindervoorstelling ge houden. De werkgroep Leid se Houttheater heeft voor de kleintjes het clownsnummer 'Zapzarapp' op het program ma gezet. De toegang is gra tis, maar er zal een collecte plaatsvinden. De clowns Pof en Kul beginnen om 14.30 uur met hun voorstelling. Honkbal Honk- en Softbalvereniging de Key Town Hitters houdt zondag een open dag. De club, die ontstond uit een fu sie tussen Scorpions en Flash Power, telt nu ongeveer 70 leden. De open dag, die is ge koppeld aan een familiedag, vindt plaats op het Pomona- terrein aan de Wassenaarse- weg in Leiden Archeologie Het Rijksmuseum van Oud heden houdt zondag een ar cheologisch spreekuur. Het is bedoeld voor iedereen die iets ouds heeft gevonden, en daar gratis advies over wil hebben. Conservator M. Brouwer is van 13.00 tot 16.00 uur beschikbaar in het Mu seum aan het Rapenburg 28. K3INI 5DEN OMGEVING CeidócSou/icMit VRIJDAG 30 JUNI 1989 PAGINA 13 Nat schaatshuwelijk in Rijpwetering Daar stonden ze dan. Onno Turk (26) uit Roelofarendsveen en zijn bruid Linda Olijerhoek (24) uit Rijpwetering. Zomers gekleed in barre omstandighe den. Het kostte de fotograaf wel enige overredingskracht om deze foto te kunnen ma ken. De kinderen die met ere- bogen het bruidspaar in de RK Kerk aan de Pastoor van de Plaatstraat in Rijpwetering op wachtten hadden niet zo veel zin om in de stromende regen te poseren. De huwelijksviering zelf ondervond minder tegen werking van de weergoden. De beide echtelieden gaan als graag geziene inwoners van Al kemade door het leven. Beiden zijn al van jongs af aan lid van de plaatselijke ijsclub, waar ze de laatste vijf jaar zeer actief zijn als jeugdbegeleider. Of het bruidspaar gistermiddag in of achter de bruidsauto naar het feest is gegaan is niet bekend. Feit is wel dat de bruidegom, die zelf reed, bij het binnentre den van de kerk de koplampen van de auto liet branden. FOTO: WIM VAN NOORT ZOETERWOUDE „Van een kale kerkduif is het moei lijk veren plukken". Die uit spraak was gisteravond te ho ren in de Zoeterwoudse raads zaal. Gesproken werd over de huisvesting van postduiven vereniging De Kerkduif. Die club zit nu nog in een garage die behoort bij het pand Noordbuurtseweg 1. Dat pand zal echter naar alle waar schijnlijkheid op korte termijn verkocht worden. De Kerkduif heeft verzocht om nieuwe huisvesting en te vens financiële steun. Met name de fractie van Progres sief Zoeterwoude vroeg zich af of de vereniging wel in staat is de financiële verplichtingen na te komen. Met een eenmalig bedrag van 10.000 gulden, zoals aanvanke lijk de bedoeling was, is De Kerkduif niet geholpen omdat men dan niet in staat is de rente en aflossing van een le ning 15.000 gulden te betalen Namens Progressief Zoeter woude stelde de heer Ringers ma dat zijn fractie al beden kingen had tegen het beschik baar stellen van gelden omdat er andere bestemmingen zijn Daarom ook ontstond de dis cussie in hoeverre de gemeen te verplicht is voor herhuis vesting zorg te dragen. De heer Ringersma: „Destijds zat de Kerkduif in een gebouwtje van de kerk in de Zuidbuurt Daar moesten ze uit en toen is de gemeente bijgesprongen omdat er toch een garage leeg stond. Moeten wij ze dan nu weer helpen?". Na enige discussie werd beslo ten in het vervolg bij huurcon tracten nader te bezien of er voorwaarden gesteld moeten worden aan eventuele her huisvesting. Gelet op het klei ne draagvlak van postduiven vereniging De Kerkduif vroeg de raad zich af of de club wel in staat is aan de geldelijke verplichtingen te voldoen. Al lijk veren plukken is". Desal niettemin gingen CDA en VVD akkoord met de rentelo ze lening van 15 mille die dan in 10 jaar moet worden afge lost. Waar het nieuwe onder komen van De Kerkduif komt' is nog niet helemaal duidelijk Gedacht wordt aan sportpark Haasbroek en dan of in de buurt van het zwembad of na bij de accommodatie van handbalvereniging Fairplay. se'] f/ kapo mag, als journalist, waar- ïtig blij zijn als je er even jsen kunt komen. Voor een ,praak raadpleegt de rol- É>j£" jlelatleet zijn agenda en ndt nog een gaatje. Dan is een interview dat constant depbroken wordt door in- 'iffb mende telefoongesprekjes: >t instanties, sponsors, assu- ikon üeurs (die de rolstoel niet ?pe/; mnen verzekeren), met - Tienden die naar de stand zaken informeren, met /Ja on'omische Zaken-ambte ren die „er iets aan zouden innen doen", met leveran- ;rs van vitaminenrijke le- fcnsmiddelen en derzelver ipeitgekiende bidons. Alleen enai mdschoenen, die straks rij- chnisch remmend moeten erken, komt de onderne- lende Noordwijker te kort. gewbj heeft pas twee paar, maar ïderl 's behoefte aan tientallen :out Vrerb want ^ie dingen slij- n mcfi1 *n de kortste keren. De ar i'ijleet vraagt of „de krant" rellicht op dit punt aanvul- uj Jnde bijstand zou kunnen r£e/*ven- ^at moeilijk zal gaan. gesnf° 8aat bet nou overal en paltijd", klaagt de witte duif e e/$et een glimlach: „als puntje oendlj paaltje komt sta je overal TjpyJIeen voor; ze beloven veel, gariaar doen weinig of niets" if /off8101" Rudolph Werner, die ?n /Jagend jaar 50 wordt, gaat k defeer r°llend op stap Deze /ffejfeer van Parijs naar Moskou, 'enpr daar nog eens meedoen no In een marathon. „Als enige v^plstoelnjder". ,or Icht jaar geleden sprak ik ssen em voor 't laatst. In septem- pjjer '81 stond deze rolstoeldui- Ibeif 1 voor de poorten van zout foord^wijk, met een pols bui- romafn dienst en kringen onder te pfi ogen, wachtend op een /a/gJiomfantelijke entree na zijn nonsterrit van 1200 km. of 7^enJaaromtrent' die begon in /jet[arcelona, althans een heel an'/Jnd, weg. Taaie Peter, met in dooWn gev°lg de „Leute" van wiet Zweites Deutsche Fernse- binFn' jongens die hun oud- meej&ndgenoot met hun belang- rtnJelling hadden gevolgd. De c/ufllederlanders hadden die en(ioeite nauwelijks kunnen bbrengen. Maar niemand ist eigenlijk of Peter Wer- r in '40 in Berlijn gebo- n, Duits winnaar van llympisch goud in Tokio '64 Is worstelaar (vrije stijl en Irieks-Romeins), 15 jaar ge- den getrouwd met Noord- ijkse Teun en genaturali- 'erd, sport- en zweminstruc- ur die het in de benen ver Peter Werner heeft zichzelf weer waargemaakt. Na zijn parachutesprong, vorig jaar oktober in W door de media. Maar ook hier voelde Werner zich enigszins „genomen". lamde slachtoffer werd van een falikant werkende rug punctie en tot de rolstoel ver oordeeld niemand wist in '81 of Werner nu eigenlijk iets geweldigs had gepres teerd of niet. Het enige dat duidelijk was lag in de sfeer van een chronisch gebrek aan financiële middelen. En nu gaat hij het opnieuw pro beren. Witte atleet Peter Werners haardos is van grijs inmiddels wit geworden, maar zijn teint is nog immer bruin, door de vier seizoenen heen. Hgt kan vriezen of dooien, maar brons blijft zijn kleur. Het is 't trainingspak aan en hup, trainen in weer en wind. Achter de konijnen aan in de dujnen. Dit is de expert in het lange-afstand rollen; voorvechter ook, bin nen de gehandicaptensport- beoefening, van karaktervor ming en discipline. Geen „ge handicapte" sporter, maar „atleet in een rolstoel". Wer ner is ook een cynicus: „Och, wat leuk dat je ook nog iets kan doen, maar zet alsjeblieft een bel op je rolstoel", hoor ik bijna dagelijks van men sen op een kleinerende toon. Het klinkt zo oppervlakkig alsof je iemand met alle bot ten gebroken in het gips en net uit het ziekenhuis vraagt: „Hoe is het, alles goed?" Werners vrouw Teuni zit in een zijvertrek aan de schrijf machine en tikt er op los. Het is een familiebedrijfje. Het gaat om documenten, reke ningen en vereffeningen. In komsten zijn er nauwelijks bij. Ze neemt ook de telefoon aan, intercipieert en regelt. Ze leest zelfs Cyrillisch schrift en bezit enige flauwe kennis van het Russisch, het geen Peters tocht (een weg, gebaand door glasnost en pe- restroika) naar Moskou, eind volgende week, ten goede kan komen. Paul Werner rolt van de ene naar de andere kamer of draait geroutineerd het voor gehandicapten aan gepaste toilet binnen. Terug zegt hij: „Teun is de beste se cretaresse van de wereld. Als ik haar niet had". In de huis kamer staat het „gele ge vaar" van een Westduitse rolstoelenfabrikant: een lichtgewicht „ros" van 9 kg. dat de rensport niet zou mis staan. Het is een race-stoel „voor marathons", waarmee je een kruissnelheid van te gen de 20 km.p.u. kunt halen. Waarde: van 10.000 tot 12.000 gulden. Werners eerste rol stoelen waren van het zie -Duitsland, werd hij bestormd FOTO PR kenhuistype, 25 kg.zwaar. Waar hij nu in zit weegt 15 kilo en is, evenals het nieuw ste produkt, van titanium vervaardigd, een materiaal dat ook in de ruimtevaart wordt toegepast. In de loop der laatste jaren heeft Peter Werner nog „lan ge rolstoeltochten" gemaakt naar Luxemburg, in zijn huiskamer ontstond de „bloe- menmarathon" een ont werp waarvan de diepere zin mij is ontgaan. In '83 rolde de Noordwijkse atleet van Bre men naar München, in '84 maakte hij decepties mee op een kruistocht door de Ver- Staten, van Washington D.C. naar L A. In '85 was er Inns- bruck-Noordwijk, en sinds '81 is Peter Werner nog steeds bezig met het schrij ven van een boek. Hij vertelt daarover in niet te peilen be woordingen. Maar vorig jaar maakte Werner ook zijn eer ste parachutesprong in Duits land, „waar ik voor heel veel dingen word gevraagd". Het was springen op 3000 m. hoogte, met „m'n benen bui ten boord. Ik sprong naar be neden als een muzelman, met gekruisde armen. Maar ik had wel heel veel vlinders in m'n buik gevoeld". Waarom nu weer Moskou? Peter Werner, als recidivist: „Ik heb 24 uur van de dag pijn, erg veel pijn. Daardoor is misschien mijn haar ook wit geworden. Maar daarom ook wil ik organiseren. Om niet aan die pijn te hoeven denken. Maar het is de pijn die me ertoe brengt. Ik vind het fijn om te kunnen orga niseren. Ik wil me niet be langrijk maken, maar je kunt erg veel doen, of je nu ge handicapt bent of niet, als je het maar samen kunt doen. In hoofdzaak ben ik voor mezelf bezig om die pijn te kunnen verdringen. Ik ver dien er geen cent aan en moet altijd bijbetalen. Maar ik blijf fit, geestelijk en licha melijk. Dat is de hoofdmoot van ijn inspanningen. En ik val niemand lastig. Maar je hebt altijd contra's. Kijk, u roert nu in uw kopje koffie met de klok mee, waarom doet u dat niet andersom? Zo denken de mensen altijd". „Ik ben geen ja-knikker, daarvoor heb ik te veel mee gemaakt. Ik heb geleerd me te beschermen. Rollend door regen en zon, door koude en hitte. Ik respecteer iedereen en alles, maar niemand moet verwachten dat ik ook maar één knieval maak voor wie dan ook. Ook zonder stukjes in de pers rol ik naar Mos kou. Vechten, vechten was het. Dat is voorbij. Nu geniet ik nog maar. Over mijn rug hebben ze geld aan me ver diend. Veel beloven: trai ningspakken, geld. Ik kwam in Chicago aan, maar er was niets. Een dag of drie bellen met Nederland. Geen krant heeft erover geschreven. Hoeft voor mij ook niet meer. Bij Holiday Inn kon ik sla pen, en je moet nog eten en drinken ook". Zo plaagde Peter Werner zich telkenmale naar de ont wikkeling van een rolstoel evenement toe. Met in z'n rug de onverschilligheid van „pro's en contra's". Waar hij als een Napoleon op diens

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 13