-Onpersoonlijke scholen brengen
Amerikaanse tieners in gevaar
ndiërs staan te trappelen om een blad uit te brengen
Oudste vrouwenpartij voelt
zich niet serieus genomen
Ondervoede Mocambiquanen
vechten om maiskorrels
O.pEKBLADEN FLOREREN IN DEELSTAAT MADHYA PRADESH
29 JU)
JITENLAND CcidócOotwcmt donderdag 29 juni i9s9 pagina 7
f. 20,36
bare-schoolleerlingen vfoegtij-
dig het onderwijs. Volgens het
rapport zijn het alleen maar de
scholen die „miljoenen op drift
geraakte jongeren" kunnen
opvangen.
De cijfers die het rapport over
de Amerikaanse tieners pre
senteert liegen er niet om. On
geveer 92 procent van de leer
lingen die eindexamen op een
middelbare school doen drinkt
regelmatig. Een groot aantal
meisjes onder de zestien heeft
regelmatig geslachtsgemeen
schap: dat is het geval bij vijf
tien procent van de blanke en
dertig procent van de zwarte
meisjes. Een-kwart daarvan
loopt een geslachtsziekte of
een andere seksueel over
draagbare ziekte op. Jaarlijks
worden in de VS ongeveer een
miljoen meisjes onder de acht
tien ongewenst zwanger.
Jongens lopen hoge risico's
omdat ze vanaf hun 16e jaar
mogen autorijden. Het zelf
moordcijfer bij de Amerikaan
se tieners ligt zeer hoog: 13 op
de 100.000 in de leeftijdscate
gorie van 15 tot 24 jaar. Op
scholen komt steeds meer ge
weld voor en wordt in toene
mende drugs gehandeld.
„T rack-system"
Het rapport constateert dat
veel problemen worden ver
oorzaakt omdat de scholen die
de Amerikaanse tieners bezoe
ken veel te groot zijn. Het op
zetten van "kleinere scholen
binnen de grote gehelen"
wordt dan ook aanbevolen. Ie
dere leerling zou, volgens het
rapport, een volwassene toege
wezen moeten krijgen op wie
hij in schoolverband kan te
rugvallen met persoonlijke
vragen of problemen. De soci
ale relaties in de school zouden
bevorderd moeten worden.
Dat geldt ook voor de sociale
contacten buiten de school.
Voor wat dat laatste betreft
beveelt het rapport meer vrij
willigerswerk buiten schooltijd
Overigens is het rapport zeer
kritisch over het zogenaamde
„track-system". Volgens dat
systeen worden leerlingen met
gelijke intellectuele capacitei
ten in een klas samengebracht.
Het rapport noemt dat „een
van de meest verstorende en
schadelijke praktijken die er
op de scholen bestaan".
Het rapport zegt ook dat de
overgang van de basisschool
naar hogere onderwijsvormen
meestal veel te groot is en te
abrupt geschiedt waardoor
kinderen plotseling voor aller
lei problemen worden ge
plaatst die ze niet kunnen op
lossen.
„Jonge mensen worden bij
voorbeeld geconfronteerd met
een samenleving die seksuele
vrijheid en drugsgebruik af
wijst en tegelijkertijd als
hoogst belangrijk afgschildert.
Niet langer afhankelijk zoals
dat in de kinderjaren het geval
was, maar niet in staat hun ei
gen weg naar volwassenheid
te vinden, gaan steeds meer
tieners zich verlaten en geïso
leerd voelen", aldus hét rap
port.
Verloren
„Voor de meeste tieners bete
kent de overgang van de basis
school naar de middelbare
school een overgang van een
kleine, stabiele buurtschool
naar een veel groter, geheel
onpersoonlijk leerinstituut dat
bovendien veel verder van
huis ligt. In deze nieuwe om
geving moet vaak zes tot ze
ven keer per dag van klas of
van leraar gewisseld worden.
Deze voortdurende wisselin
gen werpen grote barrières op
voor het vormen van groepen
en voor het ontstaan van
hechte, ondersteunende rela
ties met zorgzame volwasse
nen in de school. De kans dat
een leerling zich daardoor
steeds meer verloren gaat voe
len, neemt hierdoor sterk toe",
aldus de Carnegie-studie.
Verder bestaat er een veel te
grote discrepantie tussen de
veeleisende lesprogramma's en
de emotionele situatie waarin
kinderen in de leeftijd van
tien tot zestien jaar zich bevin
den, zegt het rapport. „Tieners
hebben een sterke behoefte
aan intimiteit, maar toch
moeten ze grote, zeer onper
soonlijke scholen bezoeken".
In groepjes trekken spijbelende Amerikaanse tieners de stad in waar ze hun zakgeld aan de film,
seksshop of hamburgers uitgeven. foto: sp
IN GILE WACHTEN DUIZENDEN VLUCHTELINGEN
plaatsin"
drie pk
)PAL Kruidig
Heerlijke Geur en
MAtjnimie Pappie zijn
flits een paar van de
;ebruikelijke titels van
220 tijdschriften die
[e week verschijnen in
3x J Indiase stad Bhopal.
2x beijhans, in theorie. Want
f 8 48{meeste uitgevers zijn er
t zozeer op uit een
luwe lezerskring te ver-
f. 8,48|rven als Wel om chan-
f.i0.i8(e te bedrijven of be-
f.i2,72fdde privileges van de
f. 15.261
overheid te krijgen.
„Ik hoef iemand maar te drei
gen dat ik een negatief artikel
over hem zal publiceren, en ik
krijg heel wat gedaan", zegt
Hyder- Murtaza (27), de uitge
ver, hoofdredacteur, eindre
dacteur, verslaggever, zetter
en drukker van „Hyder Hre-
dai" „Hyders Hart" in het
Hindi.
Op deze manier krijgt hij zijn
motor voor niets gerepareerd
en kan hij kosteloos de maal
tijd gebruiken in restaurants.
Zijn blad heeft een oplage van
500 exemplaren, maar bij de
overheid geeft hij een oplage
van 5.000 op. Zo zorgt hij er
voor dat de deelstaatregering
van Madhya Pradesh als
steunmaatregel voor kleine
periodieken iedere maand een
advertentie plaatst en daar
voor 1.600 roepie (220 gulden)
betaalt. Het kost Murtaza drie
honderd roepi om de 500
exemplaren te drukken.
Het risico dat met deze illegale
praktijken gepaard gaat, is mi
nimaal. Corruptie is een zeer
wijdverbreid verschijnsel in
India, waar de overheid nau
welijks iets tegen onderneemt.
Een plaatselijke journalist ver
telt dat de meeste „uitgevers"
hun blad twee keer per maand
uitbrengen, zodat ze alleen al
aan de advertentie van de
overheid duizend roepie over
houden. „Het. zijn allemaal op
lichters", klaagt hij.
De „Hyder Hredai" kost vijftig
bladen slordig gedrukt met Madhya Pradesh nog eens 633
óude letterplaten. Een scheef weekbladen uitgegeven. Vol-
logo, talrijke drukfouten en gens de jongste officiële cijfers
omgedraaide kolommen lijken telt heel India 6.112 weekbla-
niemand te deren. De druk-
diërs die kunnen lezen. Daar
naast bestaan er natuurlijk nog
honderden serieuze dagbladen
waardoor India kan bogen op
een grote persvrijheid.
In Madhya Pradesh kan 27
procent van de bevolking le
zen en schrijven, terwijl het
landelijke gemiddelde op 37
procent ligt. „Toch staat ieder
een in de deelstaat te trappe
len om een blad uit te bren
gen, omdat de regering van
Madhya Pradesh zoveel privi
leges toekent aan geaccredi
teerde journalisten", vertelt
den voor de 290 miljoen In- een hoge ambtenaar. Die pri-
kosten worden ook laag ge
houden doordat vijf tot acht
uitgevers hun bladen vullen
met hetzelfde materiaal, waar
bij alleen het logo wordt aan
gepast. De artikelen bestaan
meestal uit persberichten van
de overheid en artikelen die
worden overgenomen uit lan
delijke bladen.
'ileges bestaan uit kosteloos
vervoer met de bus, gratis me
dische verzorging, treinkaar
tjes met korting en de kostelo
ze toewijzing van staatswonin-
gen. Hoewel de overheid weet
dat er op grote schaal misbruik
van wordt gemaakt, kan er
niet veel aan worden gedaan,
omdat ook de zogenaamde
journalisten voldoen aan het
criterium dat zij het vak ten
minste vijf jaar beoefend
moeten hebben.
Het is heel eenvoudig om in
India een tijdschrift te begin
nen. Het enige vereiste is een
verklaring van het Register
voor Kranten, een overheids
instantie waar een kranten-
naam aangemeld moet wor
den. Volgens het hoofd van
het Register, Kripa Sagar,
staan op het ogenblik zo'n
180.000 titels geregistreerd.
Zijn enige eis is dat geen twee
titels dezelfde mogen zijn. „Ik
kan een Indiaas burger niet
het recht ontzeggen een krant
te beginnen, hoe mallotig de
naam van het blad ook mag
zijn. Wat ze ermee doen gaat
mij niet aan", zegt Sagar.
ONDERZOEKSINSTITUUT VS SLAAT ALARM
is de leervaardigheid
teruggelopen, neemt het
hand over hand toe,
van een grote ver
onder de school
borden leerlingen intel-
ovèrbelast en verlaat
groot percentage middel-
GILE Verpleger Ar
mando Sorinho houdt in
zijn register minutieus bij
welke medicamenten hij
heeft voorgeschreven, en
die hij al maanden niet in
voorraad heeft. Buiten
zijn betonnen optrekje
wachten zeker honderd
Mogambiquaanse kinde
ren en volwassenen. Ze
hebben skelet-achtige li
chamen, gevolg van on
dervoeding, tuberculose
en koortsaanvallen door
malaria.
(AankqVan onze correspondent
vantorf j0 Wijnen)
ksHINGTON De
ïierikaanse middelbare
moeten anders
ingericht, in klei-
klasverbanden gaan
minder nadruk
op het individuele
van de leerling en
omgeving meer op
gezin gaan lijken,
deze veranderin-
niet doorgevoerd, dan
een complete gene-
tieners in gevaar, zo
een onlangs
rapport van
kaanse Carnegie
Itraatbeeld van Reykjavik, hoofdstad van het eerste land in Europa waar vrouwen stemrecht kregen. FOTO: 1
:EYKJAVIK De vrou-
/enpartij van IJsland be-
jt zich erover te wor-
en behandeld als een
lub van „kleine bloemp-
;s" met kleine denkbeel-
len. Maar een vrouwelijk
larlementslid van een an-
lere partij vindt dat de fe-
ninisten de politiek niet
erieus nemen, en hef par
ement omlaag halen.
'wee jaar geleden veroverde
Ivennalist (Vrouwenlijst), de
erste vrouwenpartij ter we-
eld, tot veler verrassing zes
'an de 63 zetels in de Althing,
iet IJslandse parlement.' Een
ijdlang zag het ernaar uit dat
Ie vrouwen hiermee eer. wip-
'ositie hadden veroverd in de
'olksvertegenwoordiging.
'hans beklaagt Thorhildur
'horleifsdottir zich er ecfiter
ver dat de door mannen ge-
lomineerde IJslandse maat-
chappij, en met name de IJs-
fandse media, „een zeer grote
oalitie"' hebben gevormd „om
'ns tot zwijgen te brengen".
Radicaal
De tegenstanders van Kven-
palist, zowel mannelijke als
vrouwelijke, zeggen dat de fe
ministische partij pas serieus
kan worden genomen als zij de
gevestigde politieke regels in
De eerste vrouw van IJsland,
presidente Vigdis Finnboga-
dottir. FOTO: SP
acht neemt, iets wat Kvenna-
list weigert omdat het volgens
haar neerkomt op uitlevering
aan een door mannen bedacht
en geleid systeem:
De Vrouwenlijst is radicaal,
anti-atoom, en anti-NAVO.
Daarmee plaatst de partij zich
buiten het politieke midden.
Deze positie van buitenbeentje
wordt nog versterkt door de
non-conformistische werkwij
ze van de partij, wars van ie
dere vorm van hiërarchie, be
sluitvorming via consensus,
roulerende bezetting van de
parlementszetels en een acht
jarige limiet aan het parle
mentslidmaatschap.
De Vrouwenlijst beschouwt
deze uitgangspunten als haar
kracht, maar politieke tegen-.
standers en buitenlandse
waarnemers zien daarin haar
zwakte.
„Hiërarchie" is iets typisch
mannelijks. Vrouwen probe
ren hun gezin zonder hiërar
chie te laten functioneren, en
wij beschouwen dit land als
een grote familie", zegt Sigri-
dur Duna Kristmundsdottir,
een van de oprichters van de
Vrouwenlijst met een vierjari
ge ervaring als parlementslid.
De tegenstanders zeggen dat
de Vrouwenlijst met doorge
winterde, herkenbare leiders
zal moeten komen wil zij door
andere partijen worden aan
vaard als partner in een coali
tie de gebruikelijke rege
ringsvorm in het 250.000 inwo
ners tellende IJsland.
Gudrun Helgadottir, de eerste
vrouwelijke voorzitter van de
Althing, noemt het systeem
van roulerend parlementslid
maatschap absurd. Het parle
ment is niet bedoeld als een
soort opleidingsinstituut, zegt
zij.
„Ik vind dat het parlement
daardoor omlaag wordt ge
haald". Helgadottir, een lid
van de linkse Volksalliantie
die deel uitmaakt van de hui
dige coalitie van drie centrum
linkse partijen, zegt dat de ge
woonte van de Vrouwenlijst
om besluiten alleen na algeme
ne goedkeuring te nemen de
partij ongeschikt maakt om
deel uit te maken van een re
gering. „Zo'n beweging is
nooit homogeen genoeg om po
litieke standpunten in te ne-
Stemrecht
IJsland was het eerste Europe
se land waar vrouwen stem
recht kregen. Sinds 1980 heeft
het een vrouwelijke president,
Vigdis Finnbogadottir.
De Vrouwenlijst werd ui 1981
opgericht door een twaalftal
vrouwen dat zag dat het ver
schil in beloning van mannen
en vrouwen, ondanks een in
1976 aangenomen wet op gelij
ke rechten, steeds groter werd.
De partij kreeg drie zetels bij
de verkiezingen van 1985, het
jaar waarin IJslandse vrouwen
het land platlegden met een
staking ter gelegenheid van
het door de VN uitgeroepen
Decennium van de Vrouw.
Bij de verkiezingen van 1987
kregen de feministen 10,8 pro
cent van de stemmen, waar
mee zij hun zetelaantal in het
parlement verdubbelden. Een
opinie-onderzoek dat een jaar
later werd uitgevoerd gaf de
Vrouwenlijst maar liefst 28,4
procent van de stemmen. Dat
percentage is in april blijkens
een nieuw onderzoek terugge
zakt tot 12,8 procent, maar
zelfs de tegenstanders geven
toe dat Kvennalist een fascine
rend verschijnsel is dat vrou
wen in de hele wereld heeft
geïnspireerd.
Honderd meter verder staat
een vliegtuigje van de Ameri
kaanse hulporganisatie World
Vision op het gras. Het brengt
wat voedselhulp naar Gilé,
een voor de helft door de oor
log verwoest dorpje dat 250 ki
lometer noordwestelijk ligt
van Quelimane, hoofdstad van
de provincie Zambezia. De
ruim tien jaar woedende bur
geroorlog in Mozambique treft
vooral deze provincie.
Nieuwe vlucht
Uit het vliegtuig wordt een ton
mais geladen en het toestel
vertrekt voor een nieuwe
vlucht. Het cirkelt boven het
dorp naar hogere luchtlagen
om niet een doel te worden
voor guerrilla-troepen. Op de
landingsbaan zoeken tientallen
kinderen naar uit de zakken
gevallen maiskorrels. Het
voedsel wordt gedragen naar
een grote tent, het magazijn
van de DPCCN, de Mogambi-
quaanse organisatie die de in
ternationale noodhulp distri
bueert. De tent, de ruïnes van
het hoofdkwartier van de re
geringspartij Frelimo en van
de politiepost vormen het cen
trum van Gilé.
De guerrillabeweging Renamo
bezette Gilé van oktober 1985
tot juli vorig jaar. Zoals ge
woon is in de burgeroorlog,
verklaarden hulpverleners en
missionarissen, vluchtte de
legereenheid uit Gilé bij de
eerste schoten. Na enkele we
ken van bezetting was het Re
namo dat de biezen pakte bij
het eerste teken van een te
genoffensief. Het verzet be
heerst het platteland in Zam
bezia, maar vecht niet om
plaatsen onder controle te
houden.
Kindersterfte
Rond het dorp leven 28.000
mensen in hutten die tegen
over elkaar zijn geplaatst, om
ze zo veel mogelijk af te scher
men tegen aanvallen.
Het zijn vluchtelingen en ze
vormen eénderde van het to
taal aantal inwoners van het
district. Ze zijn door de bur
geroorlog van huis en haard
verdreven, hebben vaak vijftig
of zestig kilometer- moeten lo
pen en hebben slechts wat
zaaigoed en gereedschap kun
nen meenemen.
Omdat de laatste schermutse
ling met Renamo van septem
ber vorig jaar dateert, heeft
het Mogambiquaanse leger toe
stemming gegeven tot vijf ki
lometer buiten het dorp de
velden te bebouwen. Op de
vlakte en heuvels rond de
vluchtelingenkampen ziet men
enkele maisvelden liggen.
De Mozambiquaanse hulporga
nisatie heeft nog rond 25 kilo
suiker in voorraad en voor een
week voedsel voor de onder
voede kinderen in Gilé. Er
zijn er ongeveer zeshonderd in
de kampen, verklaarde een
ploeg van Artsen zonder gren
zen die ze regelmatig bezoekt.
Vorige maand werd verpleeg
ster Marie-José Michelet van
AZG met de hoge kindersterf
te geconfronteerd. „Ik bezocht
hut na hut en zag bijna geen
jonge kinderen, in de leeftijd
tussen nul en vijf jaar. Praten
de met vrouwen bleek dat zij
ze allen binnen enkele maan
den hadden verloren, door
ziekten of ondervoeding".
Uitgemergelde Mogambiquanen
ten grave.
1 regelmatig een aan ondervoeding gestorven landgenoot
