edietbank moet steeds
neer schulden saneren
^elcUcSoti^cmt^
STAD OMGEVING
indeelhouders Brill: Boek in plaats van dividend
romotie-reizen naar Japan hebben in 1992 resultaat"
DONDERDAG 22 JUNI 1989 PAGINA 11
iper slaat
ter AZL
Een werkster die aan
was in het Academisch Zie-
Leiden is gisteren aan het
de middag door een inslui-
~en. De vrouw had de man
zien binnengaan en was
terna gelopen. Toen hij een
-tor wilde meenemen, wil-
m dat verhinderen. De man
projector inderdaad staan,
-or hij vertrok sloeg hij de
- Leidse vrouw twee keer in
Ze is na onderzoek met
over onder andere hoofd-
naar huis gegaan. De ins-
u ongeveer twintig jaar oud
ft donker haar en droeg een
-hemd met korte mouwen.
23 Midzomernacht
in Leiden
De kortste nacht, of de langste
avond, van het jaar is gisteren niet
onopgemerkt voorbijgegaan in Lei
den. Het openluchttheater in de
Leidse Hout was het decor van een
Caribean Night, waar de Rotterdam
se band Karma voor tropisch getinte
muziek zorgde. Het feest was geor
ganiseerd door de werkgroep Leidse
Houttheater die ook jaarlijks een
kindervoorstelling op touw zet. De
werkgroep is onderdeel van de wijk-
vereniging Raadsherenbuurt. Elders
in de stad, op het Arsenaalplein,
vierde de Leidse jeu de boulesvere-
niging Heleboule midzomernacht
met haar jaarlijkse toernooi.
FOTO: HENK VAN DEN ENDE
Geding over speciaal
onderwijs dient 13 juli
LEIDEN Het kort geding dat Leiden tegen de Staat
der Nederlanden aanspant dient op donderdag 13 juli
in Den Haag. Inzet van het geding is het ongedaan ma
ken van de bevriezingsmaatregel in het speciaal onder
wijs. Volgens die maatregel mag het speciaal onderwijs
niet uitbreiden. Leiden wil verder dat de personeels
formatie over de jaren 1988/89 en 1989/90 betaald
wordt „als was de bevriezingsmaatregel niet van toe
passing". Ruim een maand geleden besliste de Raad
van State dat de gemeente Leiden de leerling Bert
Kemper toe moest laten aan de openbare Dr. van
Voorthuijsenschool. Sindsdien heeft de school nog twee
leerlingen toegelaten en personeel aangenomen. De ge
meente draait op voor de kosten van dat personeel, zo
lang de bevriezingsmaatregel door staatssecretaris N.
Ginjaar-Maas niet is ingetrokken. Vorige week liet de
heer C. KLein van de directie onderwijs weten dat dat
niet eerlijk.
Buurtvereniging
wil eigen zaal
LEIDEN Buurtvere
niging De Put in de
Oude Morsch vraagt de
gemeente in een brief
opheldering over de
huur van ruimte in het
wachtgebouw bij de
Morspoort. Volgens de
vereniging is een zaaltje
toegezegd. F. Vervest
van de directie gebou
wen heeft het tegendeel
laten weten. Dat is bij
De Put in het verkeer
de keelgat geschoten, te
meer omdat de inmid
dels niet meer erkende
„oude" buurtvereniging
wel van het gebouw ge
bruik maakt.
Een op vijf
te snel
LEIDEN Bij een snel
heidscontrole op de Lam-
menschansweg reed gister
morgen een vijfde van het
aantal passerende auto's te
snel. In totaal werd tussen
tien en twaalf uur de snel
heid van 572 auto's geme
ten, 114 waren er in over
treding. De hoogst gemeten
snelheid was 96 kilometer
per uur. Er mag op de Lam-
menschansweg maximaal 50
kilometer per uur worden
gereden. De politie bekeur
de alleen auto's die werden
staande gehouden. In totaal
ging het daarbij om 37 auto
mobilisten.
IDEN De Gemeen-
jke Kredietbank in
den constateert in
ir overzicht van 1988
stijging van twintig
jicent aan schuldrege-
sverzoeken ten op-
te van het jaar daar-
Directeur J.W. Sie-
van deze geldinstel-
vermoedt dan ook
het totaal huishou-
s dat in de regio met
stige financiële moei-
heden kampt, fors is
enomen.
zien alleen maar het
van de ijsberg". Om
ietregeling en -verstrek-
in de toekomst te kun-
blijven garanderen, is de
genoodzaakt haar
ktaandeel in de „norma-
kredietverstrekking te
oten. Ruim 400 schul-
vragen, afkomstig uit
noordelijk deel van Zuid-
hand, kreeg de Gemeente-
e Kredietbank (GKB) het
Jlopen jaar te verwerken,
dineer het beleid van de
gende regering hetzelfde
blijft als dat van het nu de
missionaire kabinet, vreest
Siebols dat dit aantal in de
toekomst fors zal toenemen.
„De verzorgingsstaat wordt
langzaam maar zeker afge
broken. Tegenwoordig zit je
soms binnen een half jaar na
dat je zonder werk bent ge
komen, op bijstandsniveau.
Vroeger duurde dit 2Vè jaar.
Het uitgavenpatroon binnen
een gezin rigoureus terug
dringen, vereist een geweldi
ge discipline. Velen hebben
het daar moeitlijk mee".
Verleiding
Ook het probleem van de
verleiding blijkt om de hoek
te komen kijken. Vele parti
culiere instellingen storten
zich volgens Siebols meedo
genloos juist op deze groep
mensen. De directeur van de
GKB verwijt de bedrijven
het publiek een veel te opti
mistische stand van zaken
voor te schilderen. Door hen
een maandelijkse afbetaalbe-
drag te noemen, in plaats van
de volledige koopsom, probe
ren zij de „soms veel te arm
lastige consument" te verlei
den tot aankoop.
Vooral credit-cards leidden
voor velen tot vaak onover
komelijke schulden. „Stel je
voor, een electronica-winkel
adverteert dat je al voor ze
ventig gulden per maand een
nieuwe geluids-installatie
kan bezitten. Je stapt de win
kel binnen, haalt je kaart te
voorschijn, zet een handteke
ning en binnen de kortste
keren loop je met de modern
ste CD-speler over de Haar
lemmerstraat. Pas veel later
blijkt die maandelijkse uitga
ve niet meer in het budget te
passen. Als dergelijke aanko
pen een aantal malen gedaan
worden, moet het slachtoffer
leningen gaan afsluiten om
zijn begroting rond te krij
gen. Dan zijn de grote proble
men daar".
Van de vierhonderd aanvra
gen om financiële bijstand
die de bank, voortgekomen
uit de vroegere lommerd, in
1988 te verwerken kreeg,
werd vijfenveertig procent
direct geholpen. Deze men
sen moesten in staat zijn hun
schulden in drie jaar af te be
talen. Bleek dit onmogelijk,
dan deed de geldinstelling
een voorstel aan de schuldei
ser genoegen te nemen met
een veel lager percentage. In
het algemeen was men hier
toe bereid. Bij de vijfenvijftig
procent die de GKB vorig
jaar niet kon helpen, onbra-
ken veelal de aflossingsmo
gelijkheden. Te hoge lasten,
of onwil persoonlijke uitga
ven te beperken, waren dan
de voornaamste oorzaken. Zo
weigerde een enkeling de
auto de deur uit te doen,
waardoor het budget niet
sluitend kon worden gekre
gen.
Krediet
Wanneer een aantal van de
cliënten eerder naar de GKB
was toegestapt, dan waren
vele problemen nu niet zo
groot geweest. Daarom is Sie
bols ook extra tevreden dat
de bank de 'gewone' krediet
verstrekking gaat uitbreiden.
„Mensen komen nu eenmaal
moeilijker binnen in een ge
bouw waar men normaal ge
sproken alleen maar finan
ciële probleemgevallen helpt.
Wij streven ernaar in de toe
komst zoveel mogelijk een
bank te worden met twee po
ten. Eén blijft gereserveerd
voor mensen die hulp behoe
ven, maar de andere, en die
moet minstens net zo groot
worden, zal er een zijn met
leningen die elke andere gel
dinstelling ook verstrekt".
De Kredietbank als forse
concurrent van overige be
kende fianciers? Nu al wor
den leningen aan de 'gewone'
cliënt verstrekt tegen de
laagste rentepercentages van
het land. Siebols: „Soms wel,
wij verlenen normale kredie
ten tot 30.000 gulden. In die
zin zijn wij een concurrent.
Maar wij verlenen veel klei
ne leningen. Hiervoor tonen
andere geldinstellingen min
der interesse. Deze zijn voor
hen niet winstgevend ge
noeg. Maar ja, voor ons is het
dan ook al voldoende dat wij
met onze gezonde geldver-
strekking, hulp aan financië
le probleemgevallen kunnen
continueren".
In september zal de Krediet
bank, in samenwerking met
de Stichting Consument en
Huishouding die in hetzelfde
pand is gevestigd, een cam
pagne starten. De bank wil
de mensen voorlichten over
maatregelen, om budgetover
schrijding te voorkomen. Ge
hoopt wordt op deze manier
Directeur Siebols (GKB): „Het gemak waarmee je met de tallo
ze credits cards aankopen kunt doen, is voor velen de oor
zaak van grote schulden".
FOTO: WIM VAN NOORT
de consument te beschermen gen. Siebols: „Ook 1988 heeft
tegen de verleidelijke vor- bewezen dat dit hard nodig
men van produktaanbiedin- is".
EN De aandeel-
van de in moei-
0en verkerende
tandel en Drukkerij
jen E.J. Brill krij
ger 1988 geen divi-
'tgekeerd, maar zij
wel een boek te-
zien.
het resultaat van een
eting tussen een groep
aandeelhouders die
in de jaarvergadering
tel om het dividend
en betwistte, en com-
en en interim-direc-
n kleine groep aan-
"ers rondom de Rot-
jurist Van Traa en
ntse bedrijfsadviseur
Jansen meent dat commissa
rissen en interim-directeur
Pruyt door de „huidige kille
saneringsdrang" de onderne
ming in sneltreinvaart naar de
ondergang leiden. „Brill begint
na het inkrinmpen van de bui
tenlandse activiteiten en het
afstoten van de drukkerij aar
dig te lijken op een lokaal
Leids bedrijfje", meende Van
Traa. Brill is al overgegaan tot
het drastisch terugdringen van
de activiteiten in Duitsland en
in de Verenigde Staten. Een
technische noodzaak om daar
gevestigd te zijn, was volgens
Pruyt niet meer aanwezig.
Ook wil Brill nu ook het werk
van de drukkerij/zetterij in
Leiden uitbesteden. Toch is
het volgens Pruyt' niet zo dat
Brill louter vanuit Nederland
gaat opereren. De vorige di
recteur, Backhuys, breidde de
activiteiten in het buitenland
juist uit en als aandeelhouder
stemde hij mee met de groep
kritische aandeelhouders.
Bod
Nadat mr. Van Traa had ge
dreigd met nieuwe juridische
procedures en in verband
daarmee om zijn handen
vrij te houden tegen de
jaarrekening had gestemd, zin
speelde hij op een openbaar
bod op de aandelen Brill die
op de onofficiële markt wor
den verhandeld. „Om te red
den wat er kapot dreigt te
gaan". Hij greep het voorstel
om het dividend te passeren
aan voor een krachtmeting
met commissarissen en direc
tie.
Brill leed vorig jaar een ver
lies van f 1,9 miljoen. Van
Traa wilde niettemin divi
dend. De Stichting Luchtmans
kreeg immers als houdster van
de cumulatief preferente aan
delen wel dividend, namelijk
7,5 procent, te betalen uit de
reserves. Van Traa wilde het
zelfde voor alle aandeelhou
ders. De Stichting Luchtmans
is opgericht om te voorkomen
dat Brill via aankoop van ge
wone aandelen in ongewenste
handen komt. De stichting kan
door het uitoefenen van stem
recht ongewenste ontwikke
lingen tegengaan en daarmee
een „overval" onaantrekkelijk
maken. In een vorige aandeel
houdersvergadering diende
Van Traa een motie van wan
trouwen in tegen het bestuur.
Die motie werd verworpen en
daarbij gaven de stemmen van
de stichting de doorslag. Van
Traa spande een kort geding
aan om te voorkomen dat zo
iets opnieuw zou kunnen ge
beuren, maar hij verloor dat.
Hij is in appèl gegaan tegen
het vonnis.
In tegenstelling tot de voor
gaande vergadering kreeg Van
Traa gisteren geen meerder
heid van de gewone aandelen
achter zich. Het bestuursvoor
stel werd aangenomen mej 337
stemmen van de gewone aan
delen tegen en 649 stemmen
van de gewone aandelen voor.
De 1300 stemmen vóór op de
preferente aandelen waren dit
keer dus niet doorslaggevend.
Koekjes en tapijten
Ook een voorstel van Van
Traa om de raad van commis
sarissen te vragen een andere
commissaris voor te dragen,
haalde het niet. Van Traa
meende dat mr. N.J. Westdijk,
de beoogde opvolger van mr.
J L Heldring die wegens het
bereiken van de wettelijke
leeftijdsgrens moet terugtre
den, een insider moest zijn in
de boekenwereld. Volgens
Van Traa is, gezien de proble
men waarin Brill zich bevindt,
daar veel behoefte aan. West-
dijk had volgens Van Traa
echter alleen verstand van
'koekjes en tapijten'.
Tijdens de discussie over het
dividend namen de commissa
rissen de suggestie van een
van de aandeelhouders om
boeken te geven in plaats van
geld gretig over. Eerder al had
interim-directeur Pruyt im
mers uiteengezet dat een van
de problemen van Brill is dat
er te veel geproduceerd is en
de magazijnen nu uitpuilen.
En, zo zei een van de aandeel
houders, keerde de Verenigde
Oostindische Compagnie niet
reeds peper uit als dividend?
Over de huidige gang van za
ken zei Pruyt tegen de aan
deelhouders: „Ik kan niet zeg
gen, gaat U maar rustig sla
pen". Nadat dit jaar een proces
van automatisering wordt af
gesloten, zou Brill pas in de
tweede helft van 1990 weer
winstgevend kunnen worden.
Snel vaststellen
eerlijke verdeling
ambulanceritten
LEIDEN De inmiddels
gevormde commissie, die
moet gaan zorgen voor
een rechtvaardige ritver-
delingsregeling voor de
ambulancedienst, moet zo
snel mogelijk aan het
werk gezet worden.
Dat stelt advocaat mr. M. Tee-
kens in een brief aan de ge
meenteraad. Hij doet dat na
mens ambulancedienst Gebr.
De Jong Leiden B.V.. Hij
vraagt aan de raad er bij het
college van B en W op aan te
dringen dat er zo spoedig mo
gelijk een oplossing wordt ge
vonden voor de ritverdelings-
perikelen binnen de Centrale
Post Ambulancevervoer
(CPA). Al geruime tijd staan
Gebr. De Jong en de Vereni
ging Ambulancediensten regio
Leiden enerzijds en de Eerste
Hulpdienst en de CPA ander
zijds als kemphanen tegenover
elkaar. De Jong c.s. vinden dat
de verdeling van de ambulan
ceritten door de CPA niet
rechtvaardig gebeurt. De Eer
ste Hulpdienst, ondergebracht
bij de Leidse brandweer, zou
onevenredig veel ritten toebe
deeld krijgen. Het bestuur van
de CPA heeft al verschillende
malen geprobeerd de geschil
len op te lossen met een nieuw
ritverdelingssysteem. Er is
zelfs in december 1988 een re
geling aangenomen door het
CPA- bestuur. De Jong heeft
zich altijd tegen die regeling
verzet.
Teekens wijst erop dat de pro
vincie Zuid-Holland op 8 juni
de nieuwe regeling niet heeft
goedgekeurd. De voorgestelde
regeling zou volgens de pro
vincie geen oplossing bieden
voor de bestaande problemen
vanwege mogelijke interpreta
tieverschillen en onduidelijk
heden over de aansluiting van
de voorgestelde regeling op de
marktverhoudingen ten tijde
van de oprichting van de
CPA. Ook verwijst hij naar
een advies van de geneeskun
dige inspectie van de volksge
zondheid voor Zuid-Holland.
Daarin staat dat de door de
CPA voorgestelde regels zul
len leiden tot een teruggang in
het aandeel van de particulie
re vervoerders. Ook zou er
geen kwaliteitsverschil zijn
tussen de verschillende ver
voerders. Volgens Gebr. De
Jong is haast geboden bij de
vaststelling van een goede ver
deling, omdat volgens De Jong
sprake is van een informele en
sluipende verschuiving van de
ritverdeling ten faveure van
de EHD.
IDEND WETHOUDER JOS FASE:
I Aan de voora
an haar vertrek uit
dse politiek heeft
der Jos Fase (48)
geval één duidelij-
dschap aan de ach-
ers. De gemeente
ooral door blijven
et de werving van
en in Japan. „Als je
"t de aanloop lang
t je vroeg beginnen
akker te ploegen,
nu heel stom zijn
rmee te stoppen.
r_u niet doorgaat is
werk weggegooid".
zocht de afgelopen
twee keer Japan om
lling te wekken voor
e het Leidse Bioscien-
Vooral de eerste reis
wege de hoge kosten
tblijven van resultaat
kritiek. Fase noemt
ichtig. „Je kunt je bij
ng voor het Bioscien-
niet beperken tot de
de Staten. Japan is het
and op het gebied van
ologie. Bovendien
et voor Europese far-
he concerns geen bal
n Frankrijk of in
d zitten".
zoeken aan Japan was
haar niets aan het toe-
rgelaten. „Het pro-
was tot in het absurde
iedere seconde is ge-
Dan is het beledigend
raf te horen dat het
reisjes ging",
heent bovendien dat
er wel degelijk in ge-
is belangsteUing te
wekken in Japan. Ze is ervan
overtuigd dat als de inspan
ningen worden voortgezet, „in
1992 tastbaar resultaat is ge
boekt".
Watergraaf
De wethouder neemt vandaag
officieel afscheid om volgende
week in Zwolle aan te treden
als watergraaf bij het Zuive
ringschap West-Overijssel.
Haar stoel in het college wordt
ingenomen door de huidige
VVD-fractievoorzitter Theo
van der Nat (38). De uit Dren
te afkomstige wethouder
maakte elf jaar geleden haar
entree in de Leidse politiek
om gelijk wethouder voor eco
nomische aangelegenheden te
worden. Toen hoorden het be
heer van de gemeentelijke ge
bouwen en personeelszaken
ook nog tot haar portefeuille.
Een dergelijke vliegende start
is ongebruikelijk. Fase: „Het is
deels ook toeval. Op het mo
ment dat ik begon, waren de
linkse partijen in de raad net
hun absolute meerderheid
kwijt. De VVD moest wethou
ders gaan leveren. En dan lig
gen in Leiden de kandidaten
niet voor het oprapen".
Fase vindt een periode van elf
jaar wethouderschap zelf lang.
Niettemin vertrekt ze op een
moment dat ze he^.nog „prima
naar de zin" heeft in Leiden.
„Het zal misschien nog tegen
vallen om weg te gaan". Te
rugblikkend zegt ze de zin van
haar werk vooral te hebben
gevonden in contacten met het
bedrijfsleven en haar bemoeie
nis met het inmiddels tot EWR
gefuseerde Energiebedrijf
Rijnland. „Buiten het stadhuis
voelde ik me lekkerder dan
V"'.
1/
m r Maar
WV* Theo va
r a h- - Nat: "ln
I.- V-C "°rdv"
1 A v -rf - een ,.kw
'KH J' N vangerr
f
Jos Fase met
haar °Pvol9er
Tl"1" van der
Leiden
overal
„kwestie"
gemaakt".
daar binnen. Het werken met
en voor bedrijven vond ik het
aardigste. Ik heb toch een
scheut ondernemersbloed in
de aderen".
Hobbyisten
Dat de wethouder vooral be
kend staat als een pragmatisch
politicus die het vooral van
praktisch handelen moet heb
ben, is dan ook niet verwon
derlijk. In het verlengde daar
van ligt dan ook haar afkeer
van de manier waarop in Lei
den nogal eens zaken worden
gepolitiseerd. „In Leiden
wordt óveral een kwestie van
gemaakt. Als er iets aan de
hand is in de stad, wordt di
rect geroepen wat hèt beleid
van dé gemeente is. Terwijl
veel zaken dan gewoon om
een oplossing vragen. Begrijp
me goed, ik vind niet dat je
geen principes moet hebben,
maar als je daarmee je stand
punt over aHes steeds vastlegt,
wordt het moeilijk om je aan
Als voorbeeld daarvan noemt
Fase de neiging binnen de ge
meenteraad om duizendeneen
zaken in moties vast te leggen.
„Binnen de EWR zien verte
genwoordigers van andere ge
meenten met verwondering
aan hoe door „Leiden" maar
met moties wordt geschermd.
Alsof een toezegging dat iets
gebeurt, niet voldoende is. Het
is niet voor niets dat we bij de
behandeling van de gemeente
begroting de indiener van de
honderdste motie dit jaar een
zure bom hebben aangeboden.
Er heerst wat dat betreft een
aparte cultuur in Leiden. Als
gewoon burger op de tribune,
zou ik niet kunnen volgen wat
er in de raad gebeurt. Het lijkt
soms een soort spel van hobby
isten".
Daarnaast noemt Fase het
standpunt van de Leidse PvdA
over parkeergarages. „Nu sluit
de PvdA niet uit dat de ge
meente bijdraagt in de kosten
daarvan. Maar een aantal ja
ren geleden was dat zoiets als
vloeken in de kerk. Het heeft
heel lang geduurd voordat het
zover kon komen. Dat begon
met een formulering over „ge
bouwde parkeervoorzienin
gen". Omdat het woord „par
keergarage" niet mocht".
De vertrekkende wethouder
zegt niettemin dat de samen
werking binnen het college
haar goed bevallen is. „Het is
misschien het beste een combi
natie van partijen die zo uit
eenlopen. Linkse partijen zijn
geneigd zich van elkaar te wil
len onderscheiden voor hun
achterban, vaak ten koste van
beleid. Een combinatie van
links en rechts weet van el
kaar waar ze staat en kan dan
compromissen sluiten of een
bepaalde kwestie voorlopig
uitsteUen".
LDM
Met haar pragmatisch hande
len was Jos Fase altijd geneigd
zich vooral te beperken tot
hoofdlijnen van beleid. De
technische details vond ze een
zaak voor haar .ambtenaren.
„Bestuurders zijn over het al
gemeen nu eenmaal niet tech
nisch onderlegd", zegt ze daar
over. Die houding droeg bij tot
de oplossing van meningsver
schillen over de zeggenschap
binnen de EWR.
Andersom kreeg ze daardoor
ook verwijten toen het „LDM-
schandaal" aan het licht kwam
in 1986. Toen bleek dat de
toenmalige directie van de
Leidse Drinkwater Maatschap
pij jarenlang gesjoemeld had
met de samenstelling van het
water. Fase was als president
commissaris verantwoordelijk
voor het reilen en zeilen van
de LDM. Toch vindt ze ook
achteraf dat haar dat schan
daal niet verweten kan wor
den. „Als nu door een kabel
breuk de stroom uitvalt en het
blijkt dat die kabel jaren gele
den had moeten worden ver
vangen, kan mij dat ook niet
worden aangerekend. Ook al
ben ik politiek verantwoorde
lijk. Dergelijke technische de
tails horen bij de bedrijfsvoe
ring. Achteraf is de LDM door
\yat toen is gebeurd, aUeen
maar sterker geworden. Er is
enorm veel verbeterd".
Industrie
De balans opmakend van elf
jaar wethouderschap consta
teert Fase tevreden dat in die
periode een begin is gemaakt
met een economisch beleid.
„Maar dat is heel-betrekkelijk.
Je kunt wel wat zaken sturen,
maar het bedrijfsleven moet in
eerste instantie zichzelf red
den. Je kunt aUeen zo gunstig
mogelijke omstandigheden
scheppen. Tot in de jaren ze
ventig heerste nog de gedachte
dat je tegen bedrijven naar be
lieven maatregelen kon ne
men en als gemeente de eco
nomische ontwikkeling kon
sturen."
Het economisch beleidsplan
dat in 1980 verscheen, was
vooral gericht op het naar Lei
den halen van bedrijven op
het gebied van zakelijke
dienstverlening. Dat terrein
was tot dan toe sterk verwaar
loosd waardoor de sluiting van
industriële bedrijven zoals de
Grofsmederij keihard aan
kwam. Dat resulteerde in het
aantrekken van kantoren op
de Plesmanlaan en Schutters
veld, de aanleg van het Bios-
ciencepark en de bouw van
bedrijfsverzamelgebouwen.
Van die laatste constateert
Fase trots dat Leiden daarmee
vooropgelopen heeft. „Inder
tijd kende je het woord niet
eens, nu zijn Olga, Mostert en
het ABC (Academisch Bederij-
ven Centrum, red.) niet meer
weg te denken".
De laatste tijd is er kritiek dat
te weinig industrie is aange
trokken. Fase is het daar niet
mee eens. „Echte industrie die
veel ruimte nodig heeft, komt
hier toch niet naar toe. Ze zou
den wel gek zijn, daarvoor is
de grond in dit zo voUe gebied
veel te duur. Dat bijvoorbeeld
Heineken wel hier naar toe is
gekomen heeft andere rede
nen. Die heel traditionele in
dustrie waarbij mensen aan de
lopende band dingen vast
schroeven bestaat toch ook
nauwelijks meer. Dat is ook al
lemaal geautomatiseerd. En
vergis je niet, het produktiebe-
drijf van Centocor op het Bios-
ciencepark is ook industrie".
RUDOLF KLEIJN
