Ivan Nielsen mag alsnog
seizoen blijven bij PSY
0
Paul Haldan heeft van vlucht totaal geen spijt
SPORT
£etdóe Commit
MAANDAG 19 JUNI
In zijn 33e levensjaar is Ivan Nielsen
aangeland in misschien wel de
belangrijkste periode van zijn leven.
Gekweld door een slepende dijbeenblessure
zweefde de Deense voetbalprof de
afgelopen tien maanden tussen hoop en
vrees, bang en angstig voor wat de
toekomst hem brengen zou. Tien jaar
topvoetbal had hij er op zitten, zou het dan
ineens voorbij zijn? Zomaar? En wat dan?
Zijn contract bij PSV liep ten einde en....ja,
er waren wel andere clubs, maar die
wilden toch alleen maar een fitte Nielsen?
Zou hij nog ooit fit worden? Vragen, vragen
en nog eens vragen. Maar wanneer kwam
nu het antwoord?
Woensdag 7 juni werkte hij met het Deense
nationale elftal tegen Engeland zijn eerste
test af. Een bevredigende test na tien
maanden revalidatie. Een week daarna
maakte hij deel uit van het brok Deense
dynamiet, dat Zweden tot ontploffing
bracht (6-0). Afgelopen weekeinde was hij
bij het duel met de Braziliaanse
balkunstenaars (4-0 voor de Denen) in het
toernooi in Kopenhagen. In de wetenschap
dat hij werd gevolgd door
vertegenwoordigers van belangstellende
clubs. Na zijn prestaties in de twee
interlands lijkt het erop dat hij nog een
seizoen blijft in Eindhoven. Na
aanvankelijke twijfels bij de leiding van
PSV over de fitheid van de Deen, zal de
landskampioen hem waarschijnlijk morgen
een aanbod doen zijn verblijf te verlengen.
KOPENHAGEN Met
de neusvleugels trillend
van welbehagen snuift
Nielsen na tien maanden
weer de geur van de
kleedkamer op. Lucht,
zwanger van zweet, mas
sage-zalf, shampoo en af-
ter-shave. ,,Het is goed
om terug te zijn", volgt
het op een big-smile.
Ivan Nielsen heeft zijn ren
tree gevierd. Vrijwel vlekke
loos bevestigde de Deen on
langs in Kopenhagen de zo
vertrouwde indruk. Be
trouwbaar, sterk in de lucht,
resoluut in de dekking en de
directe confrontatie niet
schuwend. Tien ellendige
maanden lijken verleden tijd.
„Weet je trouwens waar ik
nog het meest aan moest
wennen? Je gelooft het niet,
maar aan mijn wedstrijd
schoenen. Die knelden. Ver
der ging het perfect".
Voor de Deense voetbalbond
waren de wedstrijden tegen
Engeland, Zweden en Brazi
lië een gelegenheid om gezel
lig met het legioen het hon
derd-jarige jubileum te vie
ren. Voor Ivan Nielsen is het
echter de confrontatie met de
harde werkelijkheid, op zoek
naar zijn plafond voor de ko
mende jaren. Op zoek naar
een bevredigend afscheid
van de voetballerij. „Want
het lijkt me niets om dit le
ven als een toerist gedag te
moeten zeggen". Aan de an
dere kant: „Ik ben nu geeste
lijk in ieder geval zo ver dat
ik me er bij neer kan leggen
als het niet meer honderd
procent goed komt. Want ik
heb al het mogelijke gepro
beerd om terug te komen".
Grote vlucht
Tien jaar geleden maakte ook
Ivan Nielsen deel uit van de
grote vlucht van voetbalta
lent uit Denemarken. Samen
met Klaus Berggreen streek
Nielsen bij Ajax neer, maar
de Amsterdamse club achtte
hen niet goed genoeg. Berg
green verplaatste zijn domici
lie naar Italië en ontwikkel
de zich daar tot een zeker
niet onverdienstelijk aanval
ler en Feyenoord durfde de
gok met Nielsen wel aan. Het
pakte goed uit. De robuuste
voorstopper ontwikkelde zich
tot één van de beste verdedi
gers van Europa en won bij
na alles wat een voetballer
'zich kan wensen.
Met Feyenoord werd hij
kampioen van Nederland en
behaalde hij de KNVB-beker.
Met PSV pakte Nielsen zelfs
twee keer de saladeschaal en
veroverde hij opnieuw de
KNVB-beker. De Europa
Cup ging eveneens door zijn
handen, bovendien was Niel
sen te bewonderen op twee
EK's (in '84 en '88) alsmede
op het toernooi om de we
reldtitel in Mexico. Een een
voudige verdediger met een
glanzende carrière zoals hij
vaak vanonder zijn wonder
lijke snor meldt.
Tien jaren van voorspoed
werden door tien maanden
van rampspoed naar de ach
tergrond verdreven. De el
lende begon in de eerste
competitiewedstrijd van het
juist afgelopen seizoen tegen
zijn oude club Feyenoord
toen Nielsen zich moest laten
vervangen, met wat naar la
ter bleek, gescheurde ham
strings. Een periode van re
valideren, terugslag, revali
deren, opnieuw tegenslag en
uiteindelijk een operatie was
aangebroken.
Altijd pijn
Ivan Nielsen, teruggrijpend
in dat verse, donkere verle
den: „Weet je, eigenlijk heb
ik altijd met pijn gespeeld. Bij
Feyenoord al. Maar met aan
gepaste trainingsschema's en
rustperiodes op zijn tijd was
het te doen. Operaties? Nee,
schei uit. Het betrof een ge
vaarlijke zone, met belangrij
ke zenuwen die je gehele be
wegingsapparaat beïnvloe
den. Bovendien, de pijn was
te dragen. Tot aan het begin
van dit seizoen. Er vond
blijkbaar een ontploffinkje
plaats in dat bovenbeen. Dat
moment moest er gewoon
een keer van komen".
Ondanks de vervelende ge
volgen heeft Nielsen er geen
spijt van dat hij zich niet
eerder tot een operatie heeft
laten verleiden. Verwijten
maakt hij niemand, ook zich
zelf niet. „Ik heb tenslotte al
les meegemaakt wat een
voetballer kan meemaken. Ik
ben overal op de goede mo
menten bijgeweest. Dat was
volgens mij nooit gebeurd als
ik me had laten opereren. Ik
zat in de beste jaren van mijn
carrière en dan komt het
idee niet eens in je op om tot
een operatie over te gaan,
met het gevolg dat je geruime
tijd een pas op de plaats moet
maken".
„En", gaat-ie verder, het
voorhoofd gefronst. „Wat is
pijn eigenlijk? Pijn is relatief,
zolang je zelf de grens kunt
bepalen. Ik kon vorig jaar
amper zitten, maar speelde
elke wedstrijd mee en we
grepen drie prijzen. Dan is
het de moeite waard om op
de tanden te bijten".
Nadat hij tegen Feyenoord
echter uitviel met die ge
scheurde hamstring, verging
het van kwaad tot erger. „Ik
kreeg ineens overal last van.
Het was het sein tot algehele
aftakeling, ja. Er bleek spra
ke van een chronische slijm
beursontsteking, die het ge
hele linkerbovenbeen ont
krachtte. Steeds weer begon
ik vol goede moed te trainen,
steeds weer kwam ook de
man met de hamer. En alles
speelde op. Van mijn rug tot
aan de enkels. Geen pretje.
Toen achtte ik het moment
rijp om het risico van een
operatie op de koop toe te ne
men. Het was de enige kans
om nog weer op niveau te
kunnen spelen".
Kans klein
De wetenschap dat die kans
klein zou zijn en de daaruit
voortvloeiende onzekerheid
maakten het er niet gemak
kelijker op. Twijfels? Ja na
tuurlijk, had hij die. Natuur
lijk vroeg hij zich meermalen
radeloos af of het allemaal
wel goed zou komen. Natuur
lijk kwam ook bij hem in een
onbewaakt ogenblik de ge
dachte bovendrijven om de
hele handel erbij neer te
gooien, als hij op de weg naar
vooruitgang weer tegen een
ondoordringbare muur op
liep.
„Tien maanden is lang. Ver
schrikkelijk lang. En als je
dan het idee had eindelijk
weer op de goede weg te zijn,
dan kwam je de man met de
hamer weer tegen. Werd je
weer twee maanden terugge
worpen. En als er iets fnui
kend voor het zelfvertrou
wen is, is dat het wel. En dan
denk je inderdaad wel eens
om er maar een dikke streep
onder te zetten. Maar na
twee dagen pak je de draad
weer op. Waarom? Omdat je
niet beter weet en de wil nog
zo sterk is".
Bovendien leerde Nielsen in
die dagen meer dan ooit de
kunst van het relativeren.
„Die terugslag was wel ver
klaarbaar. Die spieren zijn
door de inactiviteit ver
schrikkelijk slap geworden.
Er is gewoon een aanslag op
de totale spierkracht uitge
voerd. Soms had ik echt het
idee dat het nooit meer goed
zou komen. Massagetafel,
looptraining en voor de wed
strijden de tribune beklim
men. Zo zag mijn dagelijkse
patroon er ongeveer uit. Ik
ben werkelijk gek geworden
van het lopen. Steeds maar
weer dat bos in. Op het laatst
ging ik de bomen gewoon
Van der Toorn
Totdat de Rotterdamse fysio
therapeut Dick van der
Toorn, hem uit het slop haal
de. Van der Toorn had in
Nielsens Feyenoord-tijd al
met hem gewerkt en kon
luisteren naar het Deense li
chaam. Hij kende de proble
men en dus ook de oplossin-
tastisch geholpen. Zonder
hem was het nooit gelukt. Ik
dank mijn carrière aan hem.
Zeker, de medische staf bij
PSV heeft me goed geholpen.
Maar op een gegeven mo
ment bespeurde ik het gevoel
dat mijn herstel niet meer
vorderde. Ik kon niet meer
verder. In goed overleg heb
ik toen besloten Van der
Toorn te consulteren. Die
wist precies hoe hij me moest
behandelen. Vooraf kon hij
me niet voor honderd pro
cent garanderen dat ik fit zou
worden, Maar hij heeft me
toch maar zover gekregen".
En met enig afgrijzen in zijn
stem: „Vijf tot zes uur per
dag ben ik in de weer ge
weest om weer fit te worden.
Dag in dag uit, week in,
week uit. Maar het is het
waard geweest. Ik heb ont
zettend veel kracht in mijn
benen gekregen. Toen ik
voor het eerst weer sprintjes
kon trekken zonder dat er
een reaktie op volgde heb ik
feest gevierd. En zo ging het
stapje voor stapje verder".
Niet verwacht
Uiteindelijk dus een niet
meer verwachte rentree.
Deense supporters hadden
aanvankelijk niet eens in de
gaten dat Nielsen op 7 juni
zijn opwachting maakte te
gen Engeland. Hij had im
mers alleen nog maar ge
traind, kon toch niet zomaar
in een interland opdraven?
Ivan Nielsen werd na een tien-jaar durende, voorspoedige voetbalcarrière getroffen do^
tien maanden durende periode van tegenslag. De lange Deen is nu terug.
FOTO: CEES VI
„Ach wat heet risico? Als je
tieri maanden geen wedstrijd
hebt gespeeld, is het mis
schien niet helemaal verstan
dig om direct in een inter
land te starten. Maar ik móet
spelen. Ook al is het zomer
en ligt de Nederlandse com
petitie stil. Ik heb mijn va
kantie al ruimschoots gehad
en moet nu aan het werk. En
als Piontek het aandurft om
me te laten spelen, omdat ik
in de afgelopen acht jaar
waardevol voor het team ben
geweest, moet ik alleen maar
blij zijn met dat vertrouwen.
En dan wil ik wel het risico
nemen dat het onverhoopt
verkeerd kan gaan".
Het ging niet verkeerd. Niel
sen doorstond de test-case
klachtenvrij en bespeurde
ook de volgende dag geen re
actie. „Het is me honderd
procent meegevallen. Zeker
als je nagaat dat ik bij PSV
alleen maar twee wedstrijden
in het tweede heb gespeeld.
Van die blessure voel ik in
elk geval helemaal niets
meer. Angst heb ik eigenlijk
geen moment gekend. Op de
training kon ik voluit gaan.
Ik was nergens bang meer
voor. Mijn zelfvertrouwen
groeide zo dat ik het idee
kreeg van wat kan mij eigen
lijk nu nog gebeuren".
Want Pionteks grootste zorg
is dat Nielsen op tijd fit is
voor de allesbeslissende twee
interlands in de herfst van
dit jaar tegen Roemenië. Dan
moet Denemarken een ticket
voor het WK in Italië veilig
stellen. En zeker nu de thans
al legendarische Morten Ol-
sen afgelopen weekeinde te
gen Brazilië definitief af
scheid nam, kan Piontek rou
tine in zijn vernieuwde jonge
selectie goed gebruiken.
„Als ik ook maar iemand kan
vinden, die Olsen voor zestig
procent kan vervangen ben
ik allang tevreden", aldus de
bondscoach. „Nielsen kan in
dat proces een heel belangrij
ke rol spelen. Ik ben ervan
overtuigd dat hij -mits fit-
nog drie jaar op het hoogste
niveau meekan".
Voor Nielsen zelf snijdt het
mes ook nog aan de andere
kant. De verdediger moet
immers een nieuw contract
verdienen. „Ik voel me fit en
lichamelijk in staat om een
paar goede wedstrijden te
spelen. Dat is belangrijk. Hoe
beter ik speel, hoe beter mijn
onderhandelingspositie
wordt. Zo simpel is het. Maar
ja, aan de andere kant weten
die mensen ook dat ik een
jaar lang niets heb uitge
spookt. En dat maakt het er
niet gemakkelijker op. Na
Brazilië zal ik de zaken een
op een rijtje zetten".
Graag inlijven
Nielsen heeft al een aanbod
op zak van Bröndby,
Deense full-profclul
kampioen van Dener
die volgend jaar woi
traind door Morten
wil Nielsen graag i
Zoals ook clubs uit
Duitsland (FC Köln),
en Frankrijk hun ir l
hebben uitgesproken. u nc
dien meldde zich afj
weekeinde tegen
PSV-manager Kees
ma op de tribune
Idraetspark. Ploegsma
te kennen gegeven,
fitte Nielsen graag voild
te behouden. Aanva
wilde PSV niet verde™
dan Nielsen een contr
lenging tot 1 januari li
te bieden. Inmiddels
ner Guus Hiddink ov
van de fitheid van de
diger en zal hij Ploegs
viseren Nielsen nog ei
seizoen vast te leggen.
Nielsen: „Natuurlijk,
ook best bij PSV I
Maar niet voor een ha
Ik kon me die voor;
heid indenken, maar
de laatste weken got
me. En als blijkt
klachtenvrij interlam
spelen, beschouw ik
als fit. En ik heb me JHT
tien maanden natuurli
het apezuur gewerk
een contractje van eerj
jaar. Zeker niet als ik
zekerheid kan kxyd oj
PETER WEKorstt
Van
tN l
d
Ci
m(
de
op
ping
APELDOORN Op 7
oktober van dit jaar is
Paul Haldan exact zes jaar
in Nederland. Voor de
destijds in Apeldoorn ach
tergebleven ex-Roemeen
geldt deze „Parel der Ve-
luwe" in ieder geval nog
altijd als vaste woon- en
verblijfplaats. De tafelten-
nisnomade zwerft echter
meer dan regelmatig door
landen als West-Duitsland
en Zweden om het myste
rie van het stuiterende
celluloid te ontrafelen.
Voor deze zomer had hij
China als reis- en trai-
ningsdoel op z'n program
ma staan. „Maar door de
hele toestand daar kan ik
een visum wel vergeten",
meldt hij monter. Alle
reisdoelen vielen echter
in het niet bij een trip, die
hij een paar weken gele
den eindelijk kon onder
nemen. Zijn geboorteland
Roemenië stond voor het
eerst op z'n vliegticket ge
drukt. Na ruim vijf jaar
dus eindelijk een hereni
ging met z'n familie, die
hij als 17-jarige zo abrupt
de rug had toegekeerd.
„Ik heb nooit spijt van m'n
vertrek gehad", stelt Haldan
nu oprecht. Het woord
„vlucht" komt nooit over zijn
lippen. Hij praat over achter
blijven, wat vriendelijker
•klinkt. En dat achterblijven
deed hij na een Europa Cup
duel van zijn club Craiova te
gen De Veluwe in Apeldoorn.
„Ik was daarvoor al eens in
Oostenrijk geweest en had
daar de levensstandaard beke
ken. Mij was overduidelijk dat
ik me in Roemenië als tafel
tennisspeler niet verder kon
ontwikkelen, omdat je slechts
spaarzaam de mogelijkheid tot
internationaal contact hebt.
Roemenië barst nog altijd van
het talent op-tafel tennisgebied,
maar op het moment dat ze
niet internationaal mogen spe
len, dan raken ze de motivatie
hun spel hard elke relatie is dat toch het be
langrijkste".
Afgekocht
Haldan kon in de afgelopen ja
ren een weerzien met zijn
moeder en broer wel uit het
hoofd zetten, omdat de Roe
meense autoriteiten vast en ze
ker over zijn dubbele nationa
liteit zouden vallen. „Ik had
wel redelijk snel een Nederr
lands paspoort", legt hij uit.
„Maar daarnaast had ik ook
nog steeds de Roemeense na
tionaliteit. Wil je ongestpord
naar je geboorteland terug dan
moet je een bewijs hebben dat
je geen Roemeen meer bent,
dat die nationaliteit is afge
kocht".
Dat bewuste bewijs kreeg Hal
dan dit jaar dan eindelijk in
zijn bezit. Na de wereldkampi
oenschappen in het Westduitse
Dortmund kon hij zich gaan
richten op een ruim twee we
ken durende terugkeer naar
de Balkanstaat. „Eigenlijk rea
liseerde ik me toen, dat die vij-
feneenhalfjaar verschrikkelijk
snel voorbij waren gegaan. Ik
weet nog niet hoe het kan,
maar je hoofd zit vol met spe
len, doelen stellen en halen en
vooruitkijken. Eigenlijk heb ik
nooit de tijd gehad om na te
denken over wat er allemaal
met me gebeurd was. Pas na
de WK nam ik rust, ging ik
aan het werk in m'n nieuwe
flat in Zevenhuizen. Toen had
ik plotseling alle tijd voor me
zelf om de zaken eens te rela
tiveren. Tsja, en dat is ook best
eens prettig", glimlacht hij.
Emotioneel
De thuiskomst in Roemenië
leidde nauwelijks tot emotio
nele taferelen. „Ach, natuur
lijk voelde ik me op de heen
reis in het vliegtuig niet hele
maal op m'n gemak. Dat was
een vreemd gevoel, dat bij de
terugreis weer terugkwam.
Maar wat in mijn gedachten
nu overheerst is het feit dat ik
nu zo in het vliegtuig naar
Roemenië kan stappen als er
wat loos is. Dat is best gerust
stellend. Daarnaast heb ik in
al die jaren wel via brieven en
telefoon contact gehouden,
maar dat haalt het uiteraard
niet bij het visuele contact. In
Z'n moeder heeft het hem ook
nimmer kwalijk genomen dat
hij er als tiener tussenuit
kneep. „Ze had wel begrip
voor wat ik gedaan heb. Ja, ei
genlijk konden m'n familiele
den het best begrijpen. Voor
mij was het uiteraard niet al
tijd even gemakkelijk. Want
niet alles verloopt in zo'n hec
tische periode volgens plan
ning. Je houdt ook altijd moei
lijke momenten, maar spijt-
...nee, nooit gehad"
Moeilijke momenten lopen
overigens synchroon met de
ups en downs van elke top
sporter. Haldan: „Als je niet
goed speelt, dan functioneer je
daarnaast als mens ook niet
optimaal. Dan wil je de men
sen in je directe omgeving wel
eens vergeten. Maar ik leef
voor de volle honderd procent
voor mijn sport, dus zit je daar
ook voortdurend met je ge
dachten bij. Toch vind ik daar
naast ook dat ik mezelf heel
gemakkelijk kan omstellen.
Als ik namelijk thuis ben, dan
loop ik echt met hele andere
gedachten rond".
Waarom Haldan destijds juist
Nederland had uitgekozen om
zich als tafeltennisser verder
te ontwikkelen berustte eigen
lijk op een gok. „Nu weet ik
dat Nederland een prima land
is om te wonen. Vooral met
het oog op de tóekomst weet ik
dat ik me niet druk hoef te
maken. Met de wil om te wer
ken kom je in Nederland al
een heel eind. Het is ook een
prettig idee, dat ik hier kan
doen wat ik zelf wil. En dat
het tafeltennisklimaat toeval
lig niet zo perfect is, dat neem
je dan op de koop toe. Geen
enkel land is perfect, denk ik
dan maar. Maar ja, ook Zwe
den kent interne problemen in
de bond. Ja, zelfs daar bij de
wereldkampioenen en de vele
topspelers".
Wat vuur
Als het gesprek toch afdwaalt
naar zijn sport, het tafeltennis,
dan komt er plotseling wat
vuur in de starende ogen van
Haldan. Dan neemt hij ineens
keiharde stellingen in, hij stipt
Paul Haldan kreeg onlangs een Nederlands paspoort en kon daardoor na bijna zeven jaar een
bezoek brengen aan zijn vroegere vaderland.
FOTO: EPA
fouten aan, maar laat het posi
tivisme hoogtij vieren. In Zwe
den, waar Haldan het afgelo
pen jaar successen vierde bij
IK Bele (hij won 15 van de 28
partijen) en waar hij komend
seizoen in de topploeg van de
spoorwegen naast wereldkam
pioen Jan-Ove Waldner zal
uitkomen, maakte Haldan
kennis met een benaderings
wijze die haast haaks staat op
het door de Nederlandse
bondscoach Jan Vlieg gevoer
de trainingsbeleid. En dat wil
Haldan best uitleggen. „En
dan zal ik het krantje ook nog
naar Vlieg opsturen", voegt hij
er strijdlustig aan toe.
Wat Haldan in de werkwijze
van de Groningse tafeltennis-
goeroe steekt is diens negatie
ve benadering van het spel.
Haldan: „Vlieg wijst je continu
op je fouten. Je krijgt dan op
een gegeven moment de in
druk dat je gewoon slecht
bent. Kritisch zijn is volgens
mij niet verkeerd, maar te kri
tisch kan slechts negatief uit
pakken. Natuurlijk moet je tij
dens een training kritisch ge
volgd worden. Maar bij wed
strijden moet een speler, vol
gens mij, slechts verteld wor
den, wat hij moet doen en niet
te horen krijgen wat hij alle
maal aan fouten heeft ge
maakt".
„Ook in de voorbereiding op
de wereldkampioenschappen
had Vlieg het, achteraf beke
ken, anders moeten aanpak
ken. Drie weken voor Dort
mund speelde ik nog hartstik
ke goed en op het toernooi
wilde het niet echt lukken.
Natuurlijk bepaalt de bonds
coach wat er moet gebeuren in
die weken, maar als het aan
mij gelegen had, dan had ik
het op mijn eigen manier ge
daan. Er werd namelijk veel te
veel op de zwakke punten van
de spelers getraind en te wei
nig op de sterke punten. Trai
nen op zwaktes doe je normaal
in de zomerperiode. In het
wedstrijdseizoen moet je uit
gaan van je eigen sterkte. Jij
moet je tegenstander met je ei
gen sterke wapens naar je
hand zetten. Logisch, dat die
sterkste slagen dan ook goed
getraind moeten worden".
In de clinch
„Ja, daarom heb ik vaak met
Vlieg in de clinch gelegen. En
in al die tijd heeft hij nog nooit
een fout toegegeven. En je
kunt mij niet wijsmaken dat
iemand in vijf jaar tijd geen
enkel foutje maakt. Jan is best
een goede coach, maar ik ken
betere trainers. Hij wil het Mi
lan Stencel-type (Stencel is
oud-bondscoach van Neder
land en nu actief in België;
red.) imiteren. Maar hij moet
daarbij niet vergeten, dat
Stencel een hele goede trainer
is. Kijk maar eens naar een
jongen als Henk van Spanje.
Die heeft onder Stencel de
mëeste progressie gemaakt".
„Vlieg kletst zich gewoon
overal uit. Dat kan hij heel erg
goed. Ik had tijdens de WK
ook alles op hem kunnen af
schuiven, maar zo werkt dat
volgens mij niet. Je werkt
daar met z'n tweeën en dan
moet je er alles uithalen wat er
in zit en niet gaan afgeven op
de ander. Maar via de pers gaf
hij mij de schuld. Want als het
goed gaat met de jongens, dan
heeft Jan het gedaan en als
het slecht gaat, dan hebben de
spelers het op hun geweten.
Ja, in het voetbal gaat dat al
tijd andersom, maar daar lo
pen ook jongens als Ruud Gul-
ja
(CE
lijk
ij
zeke
,stri;
lit, die heel goed ki!BÖS(
mee
sch
lich
Tie::
Je
t d<
terr
die
iade
(VV
,kos1
org;
gul<
i istei
de
eels
Allemaal rijp
„Jaren geleden, tijd<
in India liet Vlieg inr sp>
los dat wij allemaal
voor psychologen,
later in Parijs was
logisch dat we proi
naar de eerste catej
geen van ons was in
tijd bij een psycholo
tonoom geweest, mal
den met de Eindhov
(Haldan speelde dat
L en T samen mei
Spanje en Bart vai
;red.) gewoon veel
daan. Plotseling was
toen ineens de goe ft b
coach".
Dat Vlieg vooral
interviews z'n g£
in de richting vafing
spuide en daarmee o iiet
slaggevers op z'n h<
interesseert Haldan
„Mijn vriendin Mar
alle krantenknipse
bums, maar ik kijk 1
in. Het maakt me ec
wat ze van me denkf^'
mezelf maar al te
dan ook het beste o'
oordelen".
EK 1990 p.
Voorlopig stemt Ha^-*
af op de Europese
die in 1990 in Zv
plaatsvinden. „Daari iats
ook nog een jaar ii an
getekend", erkent vor
wedstrijden op nivea
sterke sparringpartn, 1
heen is de beste voo nee
op een kampioens
voor mij is op een r
veel meer te halen d
WK. Je kent al je
ders en hebt gewoo
een hogere klasserii
daarna terug zal ko
Nederland om werk Iri
staat al vrijwel vasUur
een keer je prioriteies
verleggen", aldus HfSTR
in Eindhoven al een T
meur-cursus heeft
Ook heeft hij al ee
ding op zak om bij di
tafeltennisgigant Stijfant
functionaris in dieR19-
den. „Maar dan mo
bereid zijn om heel 'avo
zen en dat zie ik m
echt zitten".
RONALD WOU1
