Ie Schaduw van het Euthanasieprobleem
rank vloeit
a '92 rijkelijk
ver grenzen
39,50
Lezen
iservice
:nland
Politiek
Partij
Parlement
SIJTHOFF PERS 55
EeidóeSommit
ZATERDAG 10 JUNI 1989 PAGINA 5
J_
HAAG Op de
\e zondag van augus-
p87 zond de AVRO-
een interview uit
H. Addens, pro-
ta-generaal bij het
Uitshof in Leeuwar-
Onderwerp van ge-
was het wetsvoor-
[nzake euthanasie dat
weede kabinet-Lub-
[kort daarvoor bij de
(de Kamer had inge-
i[raf gezien blijken de
Jen die mr. Addens toen
een belangrijke rol te
i gespeeld bij de latere
|ke ontwikkelingen rond
juthanasievraagstuk. De
I van het wetsontwerp,
lan langdurig was gesleu-
jiehelsde een broos com-'
5 tussen de coalitiepart-
fcDA en VVD. Euthana-
lijft te allen tijde straf
baar een arts die op aan-
jnd verzoek van een pa
lot beëindiging van diens
'overgaat, kan tegenover
1 een beroep doen op
Met andere
jen: hij mag als verzach-
omstandigheid aanvoe-
■iat hij geen weerstand
lieden aan de dringende
Ivan de patiënt om uit
iden te worden verlost.
Als de arts zich daarbij dan
ook nog heeft gehouden aan
enkele nauwkeurig omschre
ven zorgvuldigheidseisen (zo
als het raadplegen van een
collega en het bijhouden van
een verslag van zijn weder
waardigheden) kan hij worden
ontslagen van rechtsvervol
ging-
Voor procureur-generaal Ad
dens was het duidelijk hoe dit
wetsontwerp, indien ongewij
zigd aanvaard, in de praktijk
zou uitwerken. Een arts die
gewetensvol en zorgvuldig eu
thanasie pleegt heeft een gere
de kans dat hij niet door justi
tie zal worden vervolgd, con
stateerde hij. Kortom: de be
staande praktijk (minstens
5.000 euthanasiegevallenper
jaar) zou worden geconti
nueerd. „Het wetsontwerp
biedt artsen een behoorlijk
houvast", aldus mr. Addens.
Kruistocht
Deze uitspraak, later gevolgd
door soortgelijke conclusies
van andere leden van het
'openbaar ministerie' (procu
reurs-generaal en officieren
van justitie) was koren op de
molen van de VVD maar had
in het CDA een uitwerking als
een rode lap op een stier.
CDA-Kamerlid Fred Borg
man, onlangs nog in het week
blad De Tijd afgeschilderd als
een „fanatieke fundamenta-
list" op euthanasiegebied, be
gon namens zijn fractie een in
tensieve kruistocht tegen de li
berale interpretatie van het
wetsontwerp. Alle artsen die
euthanasie plegen moeten aan
een justitieel onderzoek wor
den onderworpen, luidde zijn
stelling. Bovendien heeft een
arts die zich bij het toepassen
van euthanasie aan de zorg
vuldigheidseisen houdt en
daarna een beroep doet op
overmacht volgens Borgman
géén automatische garantie dat
hij vrijuit kan gaan. Dit zou de
Nederlandse artsenstand zoda
nige schrik moeten inboeze
men dat elke geneesheer zich
voortaan wel driemaal zou be
denken eer hij aan een ver
zoek tot het plegen van eutha
nasie zou voldoen.
Intussen bleef de VVD conse
quent een andere uitleg van
het wetsontwerp hanteren.
Het was en is de vaste overtui
ging van de liberalen dat de
gegroeide euthanasiepraktijk
niet mag worden teruggedron
gen. De liberalen móésten ook
wel aan deze zienswijze vast
houden omdat zij daarmee
voor zichzelf en voor de bui
tenwacht een argument in
handen hadden om geen steun
te verlenen aan het veel rui
mer geformuleerde euthana-
sie-wetsontwerp dat de D66-
fractie had opgesteld. Het
liefst had de VVD dit initia
tief-voorstel wèl omarmd,
want volgens deze opzet is een
arts per definitie niet strafbaar
als hij, zich houdend aan de
zorgvuldigheidseisen, een zie
ke op diens herhaalde verzoek
aan een zachte dood helpt. Dit
spreekt de liberalen meer aan
dan het strengere en met meer
onzekerheden omgeven kabi
netsvoorstel. De werkelijke re
den dat de VVD niet met het
D66-voorstel wilde instemmen
was dan ook niet van inhoude
lijke maar van louter politieke
aard. Van CDA-zijde is meer
dan eens gedreigd met een cri
sis als de VVD zich niet aan
het moeizaam tot stand geko
men coalitie-compromis zou
houden.
Spanning
Eind april van dit jaar leek het
uur van de waarheid te zijn
aangebroken. Het wetsont
werp van het kabinet èn dat
van D66 kwamen beide op de
agenda van de Tweede Kamer
te staan. Niet alleen in de coa-'
litie zelf maar ook daarbuiten
werd het debat met spanning
tegemoet gezien. Zelfs tot ver
over de landsgrenzen bestond
belangstelling voor de kracht
meting, want Nederland be
loofde immers het eerste land
ter wereld te worden waar eu
thanasie bij wet zou worden
geregeld. Binnenslands ging
het echter vooral om de vraag
hoe hoog de interpretatieruzie
tussen CDA en VVD zou oplo
pen en, in het verlengde daar
van, in hoeveel bochten de mi
nisters Korthals Altes (VVD)
en Brinkman (CDA) zich bij
de verdediging van hun ont
werp zouden moeten wringen
om hun partijgenoten in de
kamerfracties genoegdoening
te verschaffen.
De eerste ronde van het debat,
op 27 april, eindigde in mist en
wrevel. CDA en VVD bleven
elk vasthouden aan hun eigen
visie op de praktische uitwer
king van het wetsontwerp.
Geen van beide kampen gaf
een duimbreed toe, sterker
nog: de meningen leken nog
verder uiteen te zijn gegroeid.
Het Salomonsoordeel moest
dus komen van de twee be
windslieden die op 2 mei de
Kamer van repliek zouden
dienen. Zover kwam het ech
ter niet. Op die bewuste dins
dag bracht de VVD-fractie het
kabinet ten val.
Het is verleidelijk te specule
ren hoe de euthanasiekwestie
zich zou hebben ontwikkeld
als de coalitie overeind was
gebleven. Het meest simpele
scenario had er als volgt uitge
zien: Korthals Altes en Brink
man zouden op eieren hebben
gelopen en beide fracties een
beetje gelijk hebben gegeven.
Uiteindelijk zou dan zowel
CDA als VVD zuchtend met
het omstreden wetsontwerp
akkoord zijn gegaan onder het
motto: we moeten maar af
wachten wat er in de praktijk
van komt. Meer waarschijnlijk
is echter dat er zich een ge
compliceerder schouwspel had
ontrold. In het hiervoor ge
schetste patroon is namelijk
geen rekening gehouden met
de reeds bestaande, vooral in
VVD-kring levende irritaties
over andere onderwerpen dan
euthanasie. Dat had veel libe
ralen er wel eens toe kunnen
brengen om uit wraak of balo
righeid tóch voor het D66-
wetsontwerp te stemmen. En
ook dan had het eind van het
liedje een crisis kunnen zijn
geweest.
Sfeerbedervend
Belangrijker dan dit giswerk is
overigens het antwoord op de
vraag hoe het nu verder moet.
Het euthanasieprobleem zal
opnieuw, evenals in 1986, als
een schaduw over de kabinets
formatie hangen. Het kan een
struikelblok vormen in de on
derhandelingen tussen PvdA
en CDA, zeker als daar ook
nog D66 bij komt, maar ook in
eventuele besprekingen tussen
CDA en VVD. Alleen als er
een kabinet van PvdA, VVD
en D66 wordt geformeerd
(maar wie gelooft daarin?) zal
de zaak in politiek opzicht
probleemloos kunnen worden
leen enkele van de genoemde
vier partijen heeft er baat bij
als de euthanasiekwestie tij
dens de kabinetsformatie
sfeerbedervend werkt en de
onderhandelingen over een
nieuwe regeerakkoord fru
streert. Het lijkt daarom ver
reweg het verstandigst om
overeenkomstig het onlangs
door PvdA-fractieleider Wim
Kok gedane voorstel de wette
lijke regeling van de zachte
dood tot een vrije kwestie te
verklaren. Ieder kamerlid zal
dan zonder dwang van regeer
akkoord of fractiediscipline
zijn of haar eigen geweten
kunnen volgen, zoals dat ook
gebeurde in het met emoties
geladen debat over de vrijla
ting van de Twee van Breda.
Voor het CDA zal dit een har
de dobber zijn, maar op deze
manier wordt wel de meest
eerlijke en democratische poli
tiek bedreven.
DICK VAN RIETSCHOTEN
l]e(ÜWE NIEDORP
zijn een kleine club.
e strijd begint steeds
op dat bekende
echt tegen de bierkaai
op lijken". Voorzitter Ype
rstra van de Algemene
?riandse Drankbe-
'ersorganisatie is be-
rfniet vrolijk gestemd
het steeds maar toe-
is bijna 150 jaar geleden
le eerste drankbestrijders
zich lieten horen, zonder
taat want de alcoholcon-
itie is groter dan ooit. En
het wegvallen van de Eu-
binnengrenzen zal de
lolica nog rijkelijker gaan
en, is de grote vrees van
NDO-voorzitter. Een gro-
us voor het nieuwe Euro
parlement, dat volgende
k wordt gekozen. Maar
stra stelt tot zijn ergenis
dat het probleem door de
ici, ook de Europese, ern-
wordt onderschat. Er
kt dan ook vertwijfeling
in het motto van de vorig
gestarte ANDO-campagne
üisme; bestaat dat nog?"
tfers
cijfers geven ook alle aan-
jng om in somberheid weg
pinken. In ons land zijn
"0 mensen die hun drink-
niet in de hand heb-
ongeren in de leeftijd
115 tot 24 jaar geven jaar-
1,9 miljard uit aan alco-
ludende dranken, gemid-
zo'n vijftien gulden per
[eJk; per hoofd van de bevol-
wordt elk jaar 83 liter
gedronken (tegen 61 liter
|k); per maand sterven bij-
mensen aan de gevol-
van alcoholgebruik; het
Korsakov-patiënten
it jaarlijks toe met 500.
er^onfronteerd met een der
resultaat van zijn in-
lingen zou menig actie-
Ier het café induiken en
een donker hoekje aan
de oude klare overgeven. Voor
geheelonthouder Dijkstra be
staat die uitweg niet. „We blij
ven streven naar een 'betere'
wereld. Dat betekent een strijd
tegen de verloedering. De
ANDO verzet zich dus tegen
de modieuze instelling dat al
les maar kan. Het alcoholge
bruik is veel te gemakkelijk
geworden. Bier wordt tegen
woordig niet meer per glas be
steld, maar per meter. Zoiets
moet toch tot nadenken aan
zetten. We vragen de mensen
dan ook: bestaat er nog idealis
me? Is er nog iets om voor te
vechten in dit ik-tijdperk?"
Blauwe NV
De ANDO is voortgekomen uit
een fusie van diverse drankbe-
strijdingsorganisaties. Naast de
ANDO bestaan nog de Christe
lijke Bond van Drankbestrij
ders en de Algemene Neder
landse Geheelonthouders
Bond. Beide organisatie zijn
kleiner dan de ANDO die vo
rig jaar 4200 leden telde. De
eerste drankbestrijders richt
ten in 1842 de Nederlandse
Vereniging voor de Afschaf
fing van Alcoholhoudende
Drank op, ook wel de Blauwe
NV genoemd. De vereniging
had zeer nauwe relaties met
de socialistische beweging. Met
veel instemming worden nog
altijd de woorden van Ferdi
nand Domela Nieuwenhuis
aangehaald, die een kleine
eeuw geleden zei: „Denkende
ajbeiders drinken niet, drin
kende arbeiders denken niet!"
Met Domela Nieuwenhuis
heeft Dijkstra niet alleen de
aversie tegen alcohol gemeen.
De ANDO-voorzitter is ook af
komstig uit de Zuidoosthoek
van Friesland en socialist.
Tien jaar'was hij wethouder in
Epe. Nu is Dijkstra burge-
méester van de Noordholland-
se gemeenten Niedorp en Bar-
singerhorn. Hij zegt er voor te
waken dat hij zijn afkeer wil
Geen alcohol meer schenken
op bijvoorbeeld recepties is
iets, dat door iedereen gedra
gen moet worden. Het moet
niet van bovenaf opgelegd
worden".
Die opstelling van Dijkstra
komt overeen met wat de
ANDO voorstaat: niet op een
drammerige manier de droog
legging van Nederland be
werkstelligen, maar met
kracht van argumenten men
sen overtuigen om minder al
cohol te drinken. „Vroeger
was het feest, wanneer er een
glaasje gedronken werd. Naar
die proporties zouden we weer
terug moeten". Om dat te be
reiken wordt in de campagnes
vooral gewezen op de gevol
gen voor de gezondheid, zowel
lichamelijk als geestelijk. De
affiches 'Papa, toe drink niet
meer', waarmee alcohol als
oorzaak van een verscheurd
gezinsleven werd afgeschil
derd, zijn definitief in de his
torische archieven opgebor
gen.
In 1992 bestaat de georgani
seerde drankbestrijding in Ne
derland 150 jaar. De ANDO
ziet er niet onmiddellijk een
reden in om de vlag uit te
gaan hangen. Want in hetzelf
de jaar gaan de grenzen in de
Europese Gemeenschap open:
personen, kaptitaal en goede
ren mogen dan zonder belem
meringen de grenzen over.
Drank ook. Om bedrijven ook
werkelijk in de gelegenheid te
stellen hun produkten in de
hel? EG af te zetten, moeten
de lidstaten de heffingen,
waaronder de accijnzen, ge
lijkschakelen. De Europese
Ype Dijkstra ,,Na 1992 neemt alcoholgebruik in Nederland toe door accijnsverlaging en overwaaien van andere drinkgewoonten"
Commissie heeft vorig jaar ta
rieven voor de alcoholaccijn
zen voorgesteld, die voor Ne
derland een verlaging beteke-
Vakantie
Iedereen die wel eens naar
Zuideuropa op vakantie is ge
weest, weet er van mee te pra
ten. De Nederlandse jenevers
op de schappen van de Spaan
se drankwinkels kosten een
gulden of zeven per liter. Een
limonadeglas ouzo doet in
Griekenland ongeveer een
gulden. Voor een fles wijn leg
je in Italië en in Frankrijk
zo'n twee gulden op de toon
bank. De goedkope drank is
voor sommigen alleen al vol
doende om lyrisch over het
vakantieland te worden.
Dijkstra ziet het schrikbeeld al
opdoemen. „Het zou toch van
de gekke zijn, dat je hier de
Zuideuropese situatie zou krij
gen, waarbij je op iedere
straathoek drank kan krijgen.
Een accijnsverlaging staat
haaks op een beleid om' alco
holgebruik te matigen. Dat
mag natuurlijk niet gebeuren".
Om de vrees voor de gevolgen
van '1992' te onderbouwen
heeft de ANDO een onder
zoekscommissie ingesteld, die
over een half jaar rapport
moet uitbrengen.
Maar of een accijnsverlaging
tegengehouden kan worden...
Dijkstra heeft er een hard
hoofd in. „Het voorstel van
Dees om de alcoholverkoop te
beperken tót slijters - wat een
verbod op verkoop door super
markten betekent - heeft het
niet gehaald. De economische
invalshoek is weer sterker ge
weest dan die van de volksge
zondheid De kamer heeft het
aan de alcoholproducenten
zelf overgelaten om paal en
perk te stellen aan de reclame
voor alcohol op de televisie en
de radio. Nou, hun voorstellen
zijn in één woord bespottelijk!"
Het is de ANDO ook nog altijd
een doorn in het oog, dat er op
frisdranken en vruchtensap
pen accijnzen geheven wor
den. „Het is onbegrijpelijk; die
accijnzen brengen 100 miljoen
per jaar op. Die inkomsten
kun je beter halen uit meer
heffingen op alcoholica. Maar
daar is in de politiek niet veel
steun voor te vinden". Toch
geven de cijfers de ANDO ge
lijk: in de landen met de hoog
ste accijnzen is het drankge
bruik het laagst.
Onderschat
En dat brengt Dijkstra tot de
stelling, dat de problemen van
alcoholgebruik volstrekt on
derschat worden, alle cijfers
ten spijt. „Er wordt hier ge
zegd dat het drankgebruik in
de Sovjetunie schrikbarend is.
De economie lijdt er zwaar on
der, zo willen de verhalen.
Daar wordt geschokt op gerea
geerd. Maar intussen wordt in
Nederland 2,5 keer zoveel ge
dronken als in de Sovjetunie".
„Steeds meer jongeren drin
ken steeds meer. Die verschui
ving is hoogst zorgelijk. Van
de 16-jarigen zegt 68 procent
regelmatig te drinken. Dat is
niet te geloven. We spreken
dan wel over een leeftijdscate
gorie die zich het minst kan
beheersen", aldus Dijkstra.
Volgens de ANDO-voorzitter,
werkt dat excessen in de hand.
Bij de presentatie van een bro
chure, waarin aan gemeente
besturen wordt uitgelegd wat
ze kunnen doen om het drank
gebruik te beperken, zei hij:
„Er is een zeker parallellisme
tussen drankgebruik en werk
loosheid. Duizenden jongeren
rond de 20 jaar, zonder werk,
zijn aan de drank. Denkt u
eens in wat dat betekent aan
agressief gedrag en baldadig
heid. Het is ook de broedplaats
van anti-democratische gevoe
lens en anti-menselijk gedrag.
Oud-hoofdofficier van justitie
en oud-rechter Abspoel zei het
eens zo: „Agressief gedrag
hoort bij de jeugd, maar als je
dat nog gaat versterken met
grote hoeveelheden alcohol,
dan bestel je als het ware de
moeilijkheden".
Overwaaien
Behalve voor een prijsverla
ging, is Dijkstra ook bang dat
de andere drinkgewoonten in
de Zuideuropese EG-landen
naar onze streken zullen over
waaien. Bij elke maaltijd een
fles wijn op tafel, een likeur
om de vertering op gang te
brengen, tijdens het werk
even elf even langs de bar om
de hoek om met een bitter de
gedachten weer te ordenen, en
tegen zes uur moet de stress
van de werkdag weer wegge
spoeld worden in diverse alco
holica. Al met al krijgen de
Zuideuropeanen op die manier
jaarlijks 11 tot 12 liter pure al
cohol in hun lichamen. „Het
effect van deze drinkgewoon
ten is misschien nog wel gro
ter dan de prijsverlaging. Het
is in ieder geval een bijzonder
belangrijke factor".
Wanneer de resultaten van de
onderzoekscommissie bekend
zijn wil de ANDO flink aan de
bel gaan trekken. Samen met
de drankbestrijdingsorganisa-
ties in de andere EG-landen,
die overigens op én na nog
kleiner zijn dan de ANDO (al
leen de Duitsers hebben een
grotere organisatie, omdat
daar nauw wordt samenge
werkt met mensen die een
'drankgeschiedenis' hebben).
„Het wordt tijd dat de zaak
Europees aangepakt wordt. In
het Europees Parlement komt
het wel aan de orde. Ook wor
den er wel harde standpunten
ingenomen, maar het komt
niet verder. Het nieuwe parle
ment krijgt nog heel wat voor
z'n kiezen".
FRANS BOSSCHER
Anfwerpen-Weesp.
DAGTOCHT KANOVAREN IN
DE BELGISCHE ARDENNEN
Vertrek: zaterdag 24 juni
Sportievelingen opgelet! Via een snelle
route per bus rijden we naar Houyet. Hier
liggen de 2-persoons kano's op u te wach
ten voor de 21 km lange tocht (4-5 uur)
over de Lesse naar Apseremme.
Uw kano beschikt over een hermetisch af
te sluiten emmer waarin uw spullen droog
opgeborgen kunnen worden. Vergeet
geen droge kleding mee te nemen! Aan
het eind van de tocht wacht voor de lief
hebbers een warme douche. Vervolgens
rijden we weer terug naar uw opstap
plaats.
Inclusief: «reis per touringcar «huur
kano.
Vertrek uit Gouda 07.00 uur en Den Haag
07.30 uur. Terugkomst 's avonds om on
geveer 19.00 uur.
Het geschiedde dezer dagen
dat Joris Voorhoeve, politiek
leider van de Volkspartij voor
Vrijheid en Democratie, in het
diepste geheim een afspraak
maakte met een reclamebu
reau. Zelfs partijvoorzitter
Leen Ginjaar wist er niets
van. Het bureau, gevestigd in
een onopvallend pand in een
rustige Haagse woonbuurt, was
hem aanbevolen door een oud
studiegenoot. Op de deur
prijkte een aluminium bordje
waarin ..RDL RECLAPROG
Partners" was gegraveerd.
„Waarom, hebben reclamebu
reaus toch altijd van die idiote
namen?", dacht Joris toen hij
aanbelde. Reeds na vijf secon
den werd de deur geopend
door een in hemelsblauw kos
tuum gestoken veertiger met
blond krulletjeshaar. een klein
baardje en een bril met rood
montuur. „Ha. mijnheer Voor
hoeve!". riep hij amicaal. Joris
een hand toestekend. „Mag ik
me even voorstellenRogier
de Leus. Komt u verder". Jo
ris glimlachte. „De Leus.
Grappige naam voor een re
clameman", zei hij. „Wel gei
nig hè?", antwoordde de an
der. „Zo ken ik ook een advo
caat die De Pleiter heet en een
slager met de naam Van Wor
sten. Wilt u koffie?"
Even later zaten de twee
heren in moderne maar gerief
lijke stoelen tegenover elkaar.
„Ik ben hier alleen maar voor
een oriënterend gesprek
hoor", zei Voorhoeve. „Het
probleem is namelijk dit. De
VVD staat zoals u weet zeer
laag in de peilingen. Nu heb
ben we weliswaar tot de ka
merverkiezingen nog drie
maanden te gaan. zodat er nog
heel wat ten goede kan keren,
maar ik ben er toch niet gerust
op. Eerlijk gezegd heb ik ook
weinig vertrouwen in het re
clamebureau dat wij als partij
in de arm hebben genomen en
waarvan ik de naam hier lie
ver niet noem. Mijn vraag is
nu: kunt u mij misschien en
kele persoonlijke adviezen ge
ven voor mijn optreden in de
verkiezingscampagneIk ben
bereid een en ander geheel uit
eigen zak te bekostigenDe
Leus knikte begrijpend. Hoe
veel had u er voor willen uit
trekken". vroeg hij voorzich
tig. Joris dacht na. „Een dui
zendje of tien?" opperde hij.
Zijn gesprekspartner verstrak-
te. „Ik ben bang dat ik daar
erg weinig voor kan doen.
Hooguit wat kledingadviezen
en misschien een paar leuke
kreten om in toespraakjes te
gebruiken„Dat vind ik al
heel wat", zei Voorhoeve. „Bo
vendien: meer kan bruintje
echt niet trekken". De Leus
trok een berustend gezicht.
Vooruit dan maar", zuchtte
hij. „Had u nog speciale wen
sen?" Voorhoeve aarzelde.
„Eh... m'n uiterlijk. Moet ik
daar volgens u iets aan doen?
De snor afscheren of zoiets0"
„O nee. begin daar asjeblieft
niet aan!.'" riep de reclameman
haastig. „Daar zou u het alleen
maar erger maken! Nee, u
moet gewoon blijven zoals u
bent. Datzelfde geldt voor uw
kleding. Wat dat betreft zijn
we gauw klaar. Spijkerbroe
ken en truien zouden u ge
woonweg misstaan. U kunt zo
iets hooguit één keer als stun-
tje proberen tijdens een rond
vaart door de Amsterdamse
grachten of over de IJssel of
zo. Tegen het decor van een
boot zou enige nonchalance in
uw kledij nog wel worden ge
accepteerd. Maar verder zou ik
zeggen: niet doen, want het
stoot eerder af dan dat het
aantrekt. Dan zegt men: hij
moet weer zo nodig popi
doen
„Juist", sprak Joris peinzend.
„En m'n spraak0„Tja". zei
De Leus. „Het mag wat mij be
treft wel wat minder bekakt,
maar ik betwijfel of u dat in
drie maanden redt. Persoon
lijk vind ik dat we het vooral
moeten gooien op lekkere
grappen en woordspelingen
tijdens spreekbeurten. U wilt
toch bijvoorbeeld meer belas
tingverlaging0 Dat moet u ver
simpelen: minder tax. Daar
mee kun je andere partijen
tenminste om de oren slaan,
bijvoorbeeld met de rijmwoor
den 'achterbaks' en 'laks'. Vat
u? En zo valt er ook nog wel
wat te verzinnen met Kok.
Sint, De Vries, noem maar op
Als u nu vrijdag terugkomt,
heb ik wel wat hints voor u op
papier gezet, binnen het be
schikbare budget uiteraard.
Maar wees niet bang. ik heet
niet voor niks De Leus". Flui
tend verliet Joris even later
het pand. Hij zag het weer he
lemaal zitten. „Toch maar
even een spijkerbroek kopen
dacht hij. „Je weet nooit
TRUBBELS
