Joe Cocker
weet van geen
ophouden
finali
Patty: zangeres tegen wil en danlè
CeidócGouocuit
ZATERDAG 10 JUNI 1989 PAGINA,
Joe Cocker hoort thuis in het rijtje leven
de rocklegendes, waarvan er, naarmate
de popmuziek ouder \\'ordt. steeds meer
rondlopen. Cockers doorbraak geschiedt
in een tijd dat een leven vol liefde en
bloemen tot de mogelijkheden behoort.
Eind '68 heeft hij een gigantische hit met
het Lennon-McCartney-nummer 'With a
little help from my friendsNiet alleen
zijn stem, ook zijn performance springt
in het oog. Met armen en bovenlichaam
maakt hij allerlei schokkende, ongecoör
dineerde bewegingen, die enerzijds doen
vermoeden dat hij een instrument aan
het bespelen is en anderzijds duiden op
een gevecht met onzichtbare windmolens.
Beroemde musici (Winwood, Page, Rus
sell) ontdekken al gauw de kracht van
zijn stem en verlenen medewerking aan
platen en optredens. Tussen '68 en '73
beleeft Cocker zijn gouden jaren. Hij
treedt op in Woodstock, maakt onder de
naam 'Mad Dogs and Englishmen' een
gigantische tournee door de VS en be
landt hoog in de hitparades met num
mers als 'Delta lady' 'She came in
through the bathroom window', 'Cry me
a river' en 'High time we went'.
Hierna treedt het verval in. Mad Dogs
and Englishmen' mag dan een zeer
winstgevend project zijn. Cocker houdt er
in tegenstelling tot maatje Leon Russell
bijna geen cent aan over. Hits blijven uit
en steeds vaker wordt Cocker in verband
gebracht met drankproblemen. De optre
dens gaan echter gewoon door en met
name in Duitsland wordt hij op handen
gedragen. Ups and downs kenmerken
zijn verdere carrière.
In '82 maakt hij een schitterende come
back-elpee, getiteld 'Sheffield Steel', refe
rerend aan zijn geboorteplaats. Twee
jaar geleden verrast Cocker opnieuw.
'Unchain my heartkrijgt een verdiende,
warme ontvangst. En nu ligt dan Coc
ker's nieuwste. One night of sin', in de
winkels, waarop weer veel nummers van
anderen (Leonard Cohen. Tim Hardin,
Gerry Coffin en Dave Bartholomew) op
staan. Zelfs het stokoude 'Fever' is van
een nieuw (niet al te goed zittend) jasje
voorzien. Zijn maatje van het eerste uur,
pianist Chris Stainton, speelt een belang
rijke rol en ook producer Charlie Mid
night, die de hand had in 'Unchain my
heartdoet zich weer gelden. Hardrock-
gitarist Bryan Adams is op één nummer
te horen. Dat wijst op stevige kost, en in
derdaad. afgezien van enkele ballads,
zijn verschillende nummers op 'One
night of sinmet een pittige saus overgo-
Twintig jaar rock and roll hebben hun sporen
achtergelaten. Gezet, kalend, soms trillend en met een
ongezond uiterlijk. Hij zit ineengedoken, half lam van de
drugs en drank en kijkt z'n nieuwe bezoeker aan. Als hij
begint te praten, komt er niet veel meer dan een schor
gemompel uit zijn mond. Maar het klinkt vriendelijk. Joe
Cocker is inmiddels 45 jaar. Hij geldt als een representant
van de Woodstock-generatie. Wereldberoemd werd hij
met het Beatles-nummer 'With a little help from my
friends'. Dat was in 1968. Ook nu nog Édinken z'n
stembanden alsof ze driemaal daags behandeld worden
met grof schuurpapier. Die door 'smoke and liquor'
gelooide stem heeft miljoenen in vervoering gebracht en
dat doet ze nog steeds. De rhythm-and-blueszanger is
weer 'on the road'. Dit weekeinde start z'n nieuwe
Europese tournee, die hem op 19 juni in Den Haag
(Statenhal) en op 28 juni in Arnhem (Rijnhal) brengt.
Bovendien verscheen deze week zijn nieuwe elpee/cd
'One night of sin'. Redenen genoeg om hem aan de tand
te voelen.
N
een
Jien
haa
bij d
oi
vrij
li
Joe Cocker: J
beste muzikai
die ik ken, zi n
boven de üfertfER
FOTO: GER j
DIJKSTRA J Z1JI
fcilba
eige
rtuig
Ik wi
It vai
icht
an
led i
ten
ffend
[een
onze
ch tr
Beren
jd h
jze u
I wai
ahs
ledii
naat,
I? Oi
op i
tie
fegir
;ran
:nis
g lw
fen ei
IHas
22-J
BUSSUM - Vorige week werd het
bekend gemaakt: Joe Cocker speelt
de hoofdrol in de musical Vincent
van Gogh, die gemaakt is ter gele
genheid van het honderdste sterf
jaar van de wereldberoemde schil
der. Verbazing alom. Niet in het
minst bij de toekomstige hoofdrol
speler zelf. „Daar wist ik niets van.
Ik hoorde het net van een collega
van je. Om gelijk aan alle specula
ties een eind te maken: ik doe het
niet! Ik concentreer me volledig op
de komende tournee en wat er
daarna gebeurtmisschien een
nieuw album, maar in elk geval
geen musical".
De Britse zanger vermoedt dat zijn ma
nager hiervan wel het nodige wist maar
dat die wijselijk z'n mond heeft gehou
den. ..Jongen, dat kan ik echt niet aan
m'n kop hebben. Ik sta voor een belang
rijke test in mijn leven. Ik heb met deze.
tournee zo'n gevoel van: het is d'r op of
d'r onder. Over een rol in een musical
zou ik niet eens kunnen dromen. Heb je
trouwens die film gezien waarin Kirk
Douglas de rol van Vincent van Gogh
speelt?". Hij wacht een antwoord niet af.
..Die vond ik prachtig. Maar je verwacht
toch niet dat ik m'n oor laat afsnijden,
haha
Cocker pakt een glas bier en zet het aan
zijn lippen. Van buiten dringt geroeze
moes in een kleedkamer door. De voor
bereidingen voor de televisieopnamen
van Veronica's Countdown in de oude
Concordia-studio in Bussum 2ijn in vol
le gang. Cocker moet zo op. Veel tijd is
er niet. televisie is immers heilig. „Je
hebt maar twintig minuten", zegt een
woordvoerster van de platenmaatschap
pij met een gezicht alsof ze begrijpt dat
je dan niet echt een leuk gesprek kunt
hebben.
Compromissen
In zijn loopbaan heeft Cocker een hoop
compromissen moeten sluiten. „Klopt.
Ik bespeel geen instrument. Ik kan wel
een melodietje in m'n hoofd hebben,
maar voor het maken van nummers ben
ik op anderen aangewezen. Dat kan goed
maar ook wel eens minder goed uitpak
ken. Als je een plaat maakt moet je tot
een vergelijk komen met zowel de pla
tenmaatschappij als de producer. Waar
om die producer, waarom dat nummer
op de plaat, en ga zo maar door. Produ
cers drukken een grote stempel op een
plaat, zowel qua geluid als de keuze van
de nummers. Op 'One night of sin' staat
het nummer 'Fever', ooit bekend gewor
den in de uitvoering van Peggy Lee.
Daar was en ben ik helemaal niet blij
mee. Mijn manager heeft me overge
haald het toch op de plaat te zetten, om
dat de muzikanten het zo lekker brach
ten. Niet dat ik me ervoor schaam, maar
ik ben er ook niet trots op. En dan kom
je tot een compromis. M'n manager zegt
wel eens: Joe als jij niet denkt, dan denk
ik wel".
„Er is nu een computertje op de markt,
waarmee ik mijn ideeén muzikaal vorm
kan geven. Wie weet, misschien vormt
dat de inspiratiebron voor het maken
van meer eigen werk. Overigens ben ik
uiterst tevreden over de samenwerking
met Chris (Stainton, de pianist, die reeds
in de gouden jaren, in Cockers band
speelde). Ik vind het fijn om samen met
hem nummers te schrijven".
Op de nieuwe plaat staat één nummer
waarvoor Cocker de tekst heeft geschre
ven. Waarover gaat 'Another mind's
gone'?
Cocker haalt diep adem. Dan: „De aan
leiding voor het schrijven van deze song
was de zelfmoordpoging van P.J. Wil
son, de drummer die nog meegewerkt
heeft aan 'With a little help from my
friends'. Ik hoorde dat hij in een coma
lag. Ik weet niet of hij nog leeft. Ik geef
toe, het is niet leuk voor hem dat zo'n
nummer aan hem wordt opgedragen,
voor niemand eigenlijk".
„In bredere zin kun je zeggen dat het
nummer een pleidooi, of liever gezegd
een waarschuwing voor jongeren is om
van drugs af te blijven, en nt'elk geval,
niet zoveel te gebruiken als wij hebben
gedaan. Tegelijkertijd vind ik het zo
moeilijk om er zelf van af te blijven. Ik
vraag me wel eens af hoeveel mensen
van de Woodstock-generatie het hebben
overleefd. Toen we het nummer klaar
hadden vroegen we ons af wat Jimi Hen-
drix en Janis Joplin gedaan zouden heb
ben als ze nu nog geleefd hadden. Ik zou
het werkelijk niet weten. Ik kan me er
geen voorstelling van maken. Als ik in
de problemen zit, grijp ik altijd terug
naar de blues en speciaal de muziek van
Ray Charles. Dat heeft me altijd op de
been gehouden".
Zonde
Het titelnummer 'One night of sin' is in
feite een kopie van 'One night', waarmee
Elvis Presley een grote hit had.
..Het nummer is als een grap geboren.
Na afloop van optredens zak ik vaak
met vrienden door aan de bar en dan wil
ik wel eens een stoffige evergreen zingen.
Zo bracht ik een keer het door Dave
Bartholomew en Pearl King geschreven
'One night of sin' ten gehore. Laat nu
m'n producer met hetzelfde nummer op
de proppen komen. Omdat zo'n tekst in
de jaren vijftig niet kon, zong Elvis de
gepolijste versie met, als ik me goed her
inner. de woorden 'One night with you'.
Wij kozen voor de zonde. Het is ook een
prachtige titel voor een tournee. 'Come
and spend the night in sin with Joe Coc
ker'.
Cocker heeft er nooit een geheim van ge
maakt dat hij alle rompslomp rond nieu
we platen en optredens maar vervelend
vindt. Anderzijds beseft hij dat tv-optre-
dens en interviews een 'noodzakelijk
kwaad' zijn.
„Het is zwaar. Al dat gereis, getrek en
die gesprekken, maar ja, als de platen
maatschappij je vraagt, ga je al gauw. Ik
had het er laatst met Robert Palmer nog
over. We waren beiden in Zuid-Italiè.
We besloten samen op tournee te gaan
on ook samen de publiciteit te doen.
Nogmaals, ik hou er niet van, maar an-
derszijds scoor ik wel een nummer-één-
hit in Italië door tv-optredens te doen.
Het is een manier van jezelf introduce
ren. En zo'n tv-show gaat naar meer lan
den".
„Wat mij altijd erg stoort is het gebrek
aan efficiency bij de mensen van de tv.
Of het nu in Frankrijk, Italië of Spanje
is, telkens is het weer hetzelfde liedje.
Als ik klaar ben om voor de microfoon
te komen, moet er nog een hoop gere
geld worden en is er soms niets klaar. Ze
verwachten van mij een topprestatie
maar zelf geven ze niet thuis als het erop
aankomt".
Handelsmerk
„Hel liefst zat ik nu in Santa Barbara, ik
zeg het eerlijk. Ik verdien goed, hoef niet
hard te werken, maar tournees, hoe
zwaar ook, zal ik blijven doen. Dat ben
ik aan m'n fans verplicht. Voor alles wil
ik voorkomen dat ik een alledaags figuur
word. Ik denk met veel plezier aan de
komende tournee. De jongens in de
band hebben ervoor gezorgd dat ik weer
uit mijn luie stoel ben gekomen. Boven-
ïeng
e b
nar
dien, mijn vrouw is ook aanwezig effjiet
maakt zo'n verblijf toch een stuk aqe c
namer". 0n
De zandloper is leeg, de manager It ell
binnen en wil een eind maken aanZoé
gesprek. Joe wil echter nog even (£nd
gaan en het gesprek komt op zijn Ijk
delsmerk, zijn stem, waarin alle stateei
kolengruis die zijn geboortestad )èSi
field te bieden heeft, verankerd ligt.zè
„Natuurlijk heb ik niet meer zo'n bfc p5
als twintig jaar geleden. AnderzijdS|nd<
ik wel geleerd mijn stem anders tri
bruiken, zodat ik in bepaalde regi^1
kan blijven zingen zonder dat ik
hoef te forceren. Belangrijk is - datDE
ik de afgelopen 20 jaar wel geleerd r
stem óp een constant peil te houdefct
bedoel, ik heb wel eens schitterender
certen gegeven, dat durf ik te ze^
waar de mensen zich niets meer vanfnr
inneren, terwijl ze maar al te goed vèp
wanneer ik een keer slecht bij stemt. I
en me stond te forceren. Dat wil ik w
komen".
Popzangers met een stem als CoL
maar denk ook eens aan Rod Stewar
Tom Waits, ze lijken niet meer geb.z
te worden. Heeft Cocker daar éenj
klaring voor? „Nee, ik heb me datp, c
ook wel eens afgevraagd. Die vide|pe
tuur zal best van invloed zijn. Jl
popmusici hoeven er niet echt mee'
uit. ze kunnen rustig thuis hun numl
schrijven. Eén ding weet ik wel: de
muzikanten die ik ken, zijn in elk
boven de dertig". 8
HENK WANIPte
aft
4z(
De situatie is paradoxaal: een groep
die tevreden is over het feit dat ze
eindelijk een hit heeft met een zan
geres voor wie al de rompslomp er
om heen absoluut niet hoeft. Te
vreden en genietende bandleden
(Shift) contra een zeer grillige,
nurkse 'leading lady' (Patty). Een
paar weken stond hun hit 'Won
derful' hoog in de Top Veertig.
Maar niet alles blijkt even wonder
schoon.
De afspraak met hun manager was dui
delijk en waterdicht. Voorafgaand aan
een van hun optredens zouden Patty
Shift enige toelichting kunnen geven op
hun muzikale aspiraties.
De artiesten blijken echter niet op de
hoogte van de afspraak; de manager is
niet ter plekke en Patty laat weten wei
nig tijd te hebben. De bandleden tonen
zich inschikkelijker.
De voorgeschiedenis van Patty Shift
verklaart het een en ander over de huidi
ge verhoudingen. In de Veronica-serie
'Spijkerhoek' speelt de actrice Marylou
van Steenis de rol van Patty Starren-
burg, een meisje dat als zangeres al snui
vend en zingend bekendheid verkrijgt.
Het liedje uit de serie, 'Wonderful',
wordt ook 'in het echt' een hit.
Het gevolg is dat er vraag ontstaat naar
optredens. Maar Patty laat er geen mis
verstand over bestaan dat ze veel liever
acteert dan zingt.
Shift-gitarist John Ewbank: „Ze is eigen
lijk zangeres tegen wil en dank. Door
Spijkerhoek is ze in die positie terecht
gekomen. Dat liedje 'Wonderful' werd
een hit en nu trekt heel Hilversum aan
haar. Maar ze doet gewoon waar ze zelf
zin in heeft". Dat betekent onder meer
dat er in principe geen foto's van de zan
geres gemaakt mogen worden.
Zooitje
Voor Shift ligt het allemaal iets anders.
Na jaren heeft de groep eindelijk succes.
Ronald Schilperoort, die zowel 'Wonder
ful' als de begintune van Spijkerhoek
componeerde: „We zijn al een paar jaar
aan de gang. Shift is dan ook zeker geen
bij elkaar geraapt zooitje. Voor de pers
zijn we niet meer dan het achtergrond
bandje van Patty. Alles draait om haar.
Maar wij kunnen heus wel muziek ma
ken. Ook live".
Shift bestaat behalve uit Schilp<(en
(synthesizer) en Ewbank (gitaar) uta,
mon Zwaan (drums) en de achtergK
zangeressen Liane Hoogeveen en Stpj
Wezer. Het gezelschap geniet varre
huidige succes. Ewbank: „Welke N-ejf
landse groep heeft er de laatste tij^ g
zo hoog in de Top Veertig gestaan, 5
Het disco-circuit wordt dan ook ml j
thousiasme afgewerkt. Enkele optr|}j(
per avond. Ewbank: „Ik denk dat vK,
een uur of zes 's morgens weer[
zijn". L
PP
Dat in de nieuwe serie afleveringeSie
Spijkerhoek (waarvan de opnames fcei
gustus beginnen) zangeres Patty o[
gegeven moment haar stem kwijt jp
lijkt echter geen onrealistische voolE
ling. Ji 1
JOOP OFFRCr!
