Win Remmerswaal, de spitsroeden
en het magische oog van de coach
oetballerlei
ockeycoach Roelant Oltmans verdient eervolle vermelding
Geloof
10 jutRT
CeicL&Qowuvnt
ZATERDAG 10 JUNI 1989 PAGINA 11
Dertigj
ervaart weigert
gewerirdersband
wUi?a?iilton, doelman van
rJJot\flse nat>onale team,
J Sr zijn 109e interland,
woïc3 woensdaS in Kopen-
°®Jegen Denemarken,
ptaise aan zijn lijf. De
toeteran Derby County
lie vriendschappelijke
een F** het record-aantal
voor Engeland, dat
handen is van Bob-
(108).
een
Ameril
luchtrT
basis i
Califoif"
alle me
„Bryan Robson heeft Peter
voor die speciale gelegenheid
de aanvoedersband aangebo
den, maar hij wil als een ge
wone international worden be
handeld", aldus coach Bobby
Robson.
Iran krijgt uitstel
van kwalificatieduels
De internationale voetbal fe
deratie heeft ingestemd met
het verzoek van Iran om uit
stel voor twee kwalificatie
wedstrijden voor het toernooi
om het wereldkampioenschap
voetbal van 1990. Het Iraanse
elftal zou komende maand uit
(11 juni) en thuis (21 juni) te
gen de Chinese voetbalploeg
hebben moeten spelen. Een
woordvoerder van de FIFA
verklaarde maandag dat het
verzoek is ingewilligd omdat
Iran, na het overlijden van
geestelijk leider Khomeini,
een nationale rouwperiode
heeft afgekondigd. De FIFA
heeft ook de wedstrijd uit
groep 6 Aziatische zone tussen
Noord-Korea en Hong Kong
uitgesteld. De reden is de in
stabiele toestand in de Chinese
hoofdstad Peking.
Degradatie werd John Lyall
noodlottig. foto: sp
Lyall na 15 jaar
weg bij West Ham
Het bestuur van de Engelse
club West Ham zal het con
tract met trainer John Lyall
niet meer verlengen. De de
gradatie naar de tweede divi
sie is de 49-jarige oefenmeester
noodlottig geworden. Billy
Bonds (ex-West Ham), Trevor
Brooking (oud-international)
en Harry Redknapp (trainer
van Bournemouth) worden ge
noemd als mogelijke opvol
gers. Met het gedwongen ver
trek van Lyall eindigt een tijd
perk, dat in 1956 begon. In dat
jaar debuteerde Lyall op zes
tien-jarige leeftijd in de hoofd
macht van West Ham. Een
zware knieblessure maakte in
1962 een voortijdig einde aan
zijn actieve voetballoopbaan.
WK voetbal wellicht
niet in Turijn
De kans bestaat dat Turijn
wordt geschrapt als een van de
steden waar de eindronde om
het wereldkampioenschap
voetbal wordt gehouden Het
organisatiecomité heeft geeist
dat de werkzaamheden aan
het stadion wat sneller vorde
ren.
Luca di Montezemolo, de voor-
DAM Het is
jnachtige avond in
hebber
meegel1 -
werdei«am west. Plaats
jitgenddeling vormt het
deze Plijk bos gelegen
,ylootsvan Pirates, dat
3IJ te de fraaiste club-
ran het vaderland
bal heeft. De club
'het best geoutil-
ia verdere accom-
want het semi-
lische scorebord
zich achter de rug
rip de hoofdtribune
"V toeschouwers,
is de afrastering
l veld niet punt-
aardoor ballen zo
irdwijnen.
:»-gevingheeft Win
jwaal zijn rentree in
Inale honkbalwereld
's s'nds het begin
teams in de hoogste
die deze week werd
jkt door het verschei-
)INGPe Almeerse fusieclub
'ot vóór het begin van
|k stond de voormali-
jiational en acht jaar
in de Verenigde Sta-
geweest zijnde Rem-
JSpShl stevië ter discussie
rdam west. Maar na-
irecteur,fes het trio duels met
in winst had omgezet
lens afgelopen zondag
erend gesprek tussen
ikkenen had plaatsge-
m/ywas de lucht gezui-
lof)
IH/Vje) Remmerswaal is
ichapsvej de zeer weinige, zo
j enige Nederlandse
Jen bij rjer die het bij de profs
rVaik vf'h3 heeft gered. Op
rschijned leeftijd, in 1974, ver-
na een korte carrière
fnational naar Boston
Ie Red Sox te werken
loopbaan als pitcher.
_le Wassenaarder, die
uitór vertrek in de Haar-
Tfonkbalweek indruk
haakt met vooral zijn
redde het wel en
j kwam voornamelijk
(vervanger) in ac-
rd later geteisterd
essures. Aanvankelijk
ij geplaagd door een
maar gaan-
OOr Met zijn hele arm hem
Verdere ontplooi-
hij daardoor vergeten
1982 keerde hij terug
jropa. Om het met een
i zeggen: veel ervaring
1 de iaa r een illusie armer.
Ianeltalië
rswaal, die na zijn
(ire school-opleiding
ks verder had gestu-
Kond vervolgens voor
J mma: werken aan een
appelijke toekomst of
pis honkballer ergens
plag komen. Het werd
het laatste. Remmerswaal toog
naar Italië. Hij kreeg een
semi-profcontract bij Parma,
vertrok vervolgens naar Net-
tuno en kwam uiteindelijk te
recht bij San Marino. Zijn gro
tendeels weer opgelapte arm
kreeg het in het laatste staatje
weer stevig voor de kiezen, zo
danig zelfs dat hij in 1986 een
punt moest zetten achter zijn
actieve loopbaan. „In San Ma
rino moesten we om elf uur 's
avonds spelen", herinnert
Remmerswaal zich. „Dan was
het vaak al veel te koud. Dat
heeft er toe bijgedragen dat
mijn arm het niet langer hield.
Hij kwam daardoor helemaal
vast te zitten en ik kon verder
spelen wel vergeten".
Het betekende de climax van
wat Remmerswaal zelf een
hoop ellende noemt, die hij in
Italië meemaakte. Tegenslag,
die nog werd verergerd door
dat hij tijdens en na zijn actie
ve periode in de Laars van
Europa allerhande baantjes
had om in zijn onderhoud en
dat van zijn vrouw Clotilde en
inmiddels vierjarige „bambi-
na" te voorzien. „Ik heb an
derhalf jaar niets in het honk
bal gedaan", vertelt Remmers-
waal, terwijl zijn priemende
ogen zijn gesprekspartner op
nemen en beurtelings over
diens aantekenblok glijden.
„Ik was chauffeur, stond aan
de lopende band, dat soort din
gen. Bij één van mijn bazen
leerde ik wel Clotilde kennen.
Zij werkte bij zo'n onderne
ming als zeg maar Zegwaard
hier. Nu leven we fifty-fifty
daar, in Rome waar Clotilde
een appartement heeft, en
hier. Ik wilde na al die ellende
wel terug naar Nederland.
Maar zij had een baan en daar
door was het moeilijk..om met
het hele gezin naar Nederland
te gaan. Dat kan pas als ik hier
de zaken financieel een beetje
op een rijtje heb staan".
In computers
Inmiddels is Win Remmers
waal daar druk mee bezig. De
Wassenaarder is dus nu mana
ger van Pirates en als zodanig
„verantwoordelijk voor alles
wat er in het veld gebeurt". Of
die job ook financieel redelijk
wordt gehonoreerd, daar laat
Remmerswaal zich niet zo
over uit. „Wat in elk geval
meespeelt is de mogelijkheid
dat ik via de sponsor van Pira
tes een baan kan krijgen in de
computer-branche. Dat is het
terrein, waarop ik na mijn
middelbare school en sinds
mijn terugkeer uit Italië nogal
"•s*
bezig ben geweest".
Die rentree op de vaderlandse
velden is overigens een gevolg
van een toevallige samenloop
van omstandigheden. Rem
merswaal bezocht vorig jaar de
Honkbalweek in Haarlem en
ontmoette daar Cees Herkemij,
coach van Nicols en autoriteit
op het gebied van begeleiding.
Die seinde de globetrotter in
dat Pirates een coach zocht,
liefst een Nederlander nadat
met Amerikanen teleurstellen
de ervaringen waren opge
daan. Het contact was gauw
gelegd en beide partijen waren
gelukkig elkaar te hebben ge
vonden. Tot pakweg anderhal
ve week geleden, toen er een
golfje van kritiek ontstond op
de wat on-Nederlandse aanpak
van de aan het Amerikaanse
milieu gewende Remmers
waal. Die niet schroomde om
eigen ideeën in de praktijk te
brengen, hetgeen niet altijd
parallel liep met tot dat mo
ment beschermde reputaties.
De oud-prof zette onvervaard
bekende namen naast de
ploeg, incasseerde kritiek
maar zag die gaandeweg ver
anderen in waardering. Want
Pirates haalde wel punten. Zo
als afgelopen dinsdag. De Am
sterdammers kwamen tegen
HCAW maar liefst met 6-0
achter, maar zegevierden in
zeven innings met 11-7. Mede
dank zij imponerend slagwerk
van een door Remmerswaal
gepushte speler, die al vier
jaar „geen hout" meer had ge
raakt.
Bijna apathisch
Direct na afloop van het duel
zit Win Remmerswaal, die
zich tijdens de wedstrijd nau
welijks buiten de dug-out
heeft laten zien, bijna wat apa
thisch op de spelersbank. Hij
lijkt geen deel te hebben aan
de opgetogenheid over de zege
en het inderdaad spectaculaire
spelverloop. „Ik ben vermoei
der dan ik ooit als speler na
een wedstrijd was", verklaart
hij een klein uur later. „Je
moet je voortdurend voor hon
derd procent concentreren
Het is nu net of ik een klap
met een hamer op m'n kop
heb gekregen. Dit is net een
schaakpartij, je moet voortdu
rend denken over wat je zou
kunnen of moeten doen. Soms
hoef ik helemaal niks te doen,
maar dan heb ik wel tien of
vijftien keer 'nee' gezegd te
gen mezelf als ik iets over
woog. Dat is een kwestie van
wennen, ongetwijfeld. Maar
wel ontzettend vermoeiend".
Win Remmerswaal oogt inder
daad uitgeput. De stekende,
bijna magische ogen in zijn
magere gezicht, dat de indruk
bevestigt dat hij in zijn leven
de nodige louterende ervarin
gen heeft opgedaan, weerspie
gelen meer diepte dan van een
35-jarige (ex-) sportman zou
worden verwacht. Hij wekt
kortom de indruk in Amster
dam spitsroeden te (hebben
ge)lopen. Hetgeen hij zelf
beaamt door te verwijzen naar
..de intelligentie van de spe
lersgroep" waarmee hij heeft
te maken. Een niveau kenne
lijk, dat er toe bijdraagt dat hij
op zijn tenen moet lopen om
„Dit is een ideale club", zegt
Remmerswaal. „Hier kan veel
en dat is prettig werken voor
een coach. Heel anders dan de
sfeer waarin bijvoorbeeld een
Haagse ambtenaar aan de slag
moet. Net als in Italië leven
we hier van dag tot dag. Het is
dan mijn taak om de spelers
wel voortdurend scherp te
houden. Het moet 'heads up
play' zijn. steeds met de goede
instelling. Scherp zijn Jonge
ren leer ik nu de fundamen
tais, de basiszaken. De ouderen
hebben aan een paar aanwij
zingen genoeg. Wat er nu ge
beurt bij Pirates is niet alleen
mijn succes. Het is het gevolg
van een goed samenspel tussen
manager en spelers. Bij Pirates
is dus veel mogelijk Ik heb
het idee dat andere clubs te
kleinschalig bezig zijn. Hier
heb je het voordeel in een stad
te werken met mensen met
een stadse mentaliteit. Die
sluit beter aan bij mijn instel
ling. Ik zou het bij een club in
)TGEEST „Ach,
'nou een toptrainer?
«laar dan maar eens
leen definitie van.
■'plaa hè' Ik? Nee hoor'
1 alleen maar m'n
^0*- is alles". Roelant
zegt het in alle
^^idenheid. Toch ver-
Acjfe 35-jarige hockey-
luit Oegstgeest een
ie vermelding. De
f A van Bloemendaal
^■de dames van Am-
die mede dank
pi. fnans' leiding meer-
fndstitels én Europa
8.48 Verzamelden, zullen
getwijfeld beamen,
et bestuur van de
dijke Nederlandse
Bond sprak
deze week haar
uwen in zijn capaci-
uit. Oltmans wordt
gang van september
volger van dames-
Gijs van Heumen.
oelant Oltmans ook de
handen had, de in
der jaren behaalde re-
spraken duidelijke
adat hij als 26-jarige
n achillespees-blessure
t actieve hockeycarriè-
iet Amsterdamse Pino-
upt moest beëindigen,
hij eerst de Leidse
ockey Club, met twee
involgende promoties,
iet hoogste plan. Om
(ins met de heren van
anb ndaal in vijf jaar tijd
""Vermaal het Nederlands
ïnschap te grijpen. Te-
'ijd trainde hij ook nog
r de dames van Am
sterdam, met evenveel succes.
„Toegegeven, het liegt er niet
om. Nou, vooruit dan maar, ik
probeer een zo goed mogelijke'
trainer te Zijn. En ook een zo
goed mogelijk mens", lacht
Oltmans, in het dagelijks leven
werkzaam als leraar lichame
lijke opvoeding aan het Stede
lijk Gymnasium in Leiden, be
tekenisvol
Ter vervolg: „Ik heb zo mijn
eigen ideeen over hockey,
over sport in het algemeen. 01
het nu voetbal of handbal is,
dat is me om het even, al ben
ik wel een echte balsporter, ja,
ik kan overal redelijk mee
overweg. Ik heb kennelijk een
goed analytisch vermogen.
Een kwestie van snel inzicht
in iets kunnen hebben. Dat is
natuurlijk erg belangrijk.
Waarom dan per sé voor hoc
key gekozen? Tja, ik ben er op
m'n achtste mee begonnen,
vandaar dus. Maar het had net
zo goed iets heel anders kun
nen zijn. Je kunt wel zeggen
dat ik in zeer ruime zin in
sport ben geinteresseerd".
Zelfdiscipline
Veel waarde hecht Oltmans
aan het offensieve gedeelte
van de sportbeoefening. Met
meer vrijheid voor de indivi
duele actie graag. „Hockeyen
op de helft van je tegenstan
der, die op eigen helft vastzet
ten bijvoorbeeld, dat spreekt
mij aan. Druk uitoefenen, op
basis van zelfverantwoorde
lijkheid, een stukje zelfdisci
pline ook en vooral creativi
teit, dan gebeurt er ten minste
wat, geen saaie vertoningen
meer alsjeblieft. Ik schrik als
ik hoor en lees dat een dames-
hockey-wedstrijd soms weer
eens niet om aan te zien is ge
weest, slaapverwekkend, dat
soort kreten. Al kan dat na
tuurlijk ook bij de heren ge
beuren, maar goed, het gaat
om het idee, we moeten oplos
singen zien te vinden om het
geheel wat aantrekkelijker te
maken".
Roelant Oltmans, die met pen
ningmeester Frans Spits en te
ammanager Cora de Wilde
heeft afgesproken dat hij de
beschikking krijgt over een
nog nader te benoemen assis
tent, pretendeert geenszins al
het ei van Columbus te hebben
gevonden, maar koestert hier
omtrent wel plannen in een
zekere richting. Een tipje van
de sluier oplichten, dat vindt
hij nu echter nog iets te pre
matuur. In binnenkort te voe
ren gesprekken met Gijs van
Heumen. die nog tot en met de
Champions Tróphy in septem
ber in Frankfurt de verant
woording draagt, een aantal
internationals en „last but not
least" de clubcoaches zal Olt
mans nadere mededelingen
verstrekken.
Oranje-gezind
„Het totale Nederlandse hoc-
keywereldje is over het alge
meen aardig Oranje-gezind. Ik
verwacht alle medewerking te
zullen krijgen. Kwaliteit heb
ben we voldoende in huis. Al
leen, wat doet men ermee?
Sommige clubs trainen nog
maar drie uur in de week. Het
gat tussen de twee topclubs
Amsterdam en HGC en de rest
van de hoofdklasse is enorm
groot. Dus spelen de meeste
internationals maar twee wed
strijden per jaar op het hoogste
niveau. Veel te weinig natuur
lijk, dat leidt dan gauw, wan
neer het er echt op aankomt,
tot een verkrampt spelletje,
daar moeten we iets op zien te
vinden".
Tijdens het wereldkampioen
schap, in mei 1990 in Austra
lië, mag Roelant Oltmans als
bondscoach zijn eerste echte
proeve van bekwaamheid af
leggen. In november hoopt hij
in eigen land met een serie
testwedstrijden („Liefst tegen
Australië, maar ik ken hun
kalender natuurlijk niet") zijn
favoriete selectie te presente
ren. Mét eventueel de rentree
van routiniers als Willemien
Aardenburg. Carina Benninga,
Lisanne Lejeune, Martine Ohr
of Laurien Willemse die na
„slechts" het olympisch brons
in Seoul al of niet tijdelijk
voor de nationale eer bedank
ten. „In hoeverre persoonlijke
problemen met Gijs van Heu
men daarbij een rol hebben
gespeeld, weet ik niet, daar ga
ik met hen zo snel mogelijk
over pratenaldus Oltmans.
„Je ziet het nu weer aan Tom
van 't Hek. Zeg nooit nooit".
Maar ook met de huidige,
vooral jeugdige selectie ziet
Oltmans de toekomst optimis
tisch tegemoet. „We gaan in
tensief aan de slag. Misschien
moet je op de wat langere ter
mijn mikken. Wel goede pres
taties neerzetten, maar niet
blindstaren op winnen of ver
liezen, dat is niet zo belangrijk.
Het gaat om een groeiproces,
op den duur komt Nederland
heus wel weer aan de interna
tionale top, kwaliteit is er im
mers genoeg. En er is al zovele
malen bewezen dat het kan,
onder Gijs van Heumen is acht
jaar hartstikke goed gepres
teerd. Ik probeer dan ook zo
goed mogelijk voort te bordu
ren op zijn werk, ik wil de po
sitieve punten eruit pikken.
Met mijn eigen ideeën wil ik
dan de wat mindere kanten
bijslijpen. Moet lukken".
DICK KIERS
zitter van het organisatiecomi
té, verklaarde dat er een alter
natief schema gereed ligt, als
Turijn niet aan zijn wensen te
gemoet komt. Turijn, de thuis
plaats van Juventus en Torino,
bouwt een nieuw stadion met
een capaciteit van 70.000 plaat
sen. Volgens de plannen zou
den daar vijf wedstrijden voor
de eindronde worden gespeeld.
Maar de gemeenteraad heeft
een aantal beslissingen op de
lange baan geschoven. Het zou
voorzieningen voor de media
en de infrastructuur van de
stad betreffen. Volgens Monte
zemolo is Turijn de enige stad
waar het werk vertraging on
dervindt.
een dorp waarschijnlijk niet zo
makkelijk uithouden".
De in de Verenigde Staten en
Italië gevormde Win Rem
merswaal, die zegt zich altijd
al op basis van mentaliteit, ka
rakter, toewijding en inleving
met honkbal te hebben bezig
gehouden. voelt zich dus thuis
bij Pirates. Hij heeft als geen
ander het verschil in mentali
teit tussen de States en met
name Nederland kunnen be
oordelen. „Het is in Amerika
veel zakelijker", zegt de zich
regelmatig van Engelse ter
men bedienende oud-pitcher.
„Hier is ook niet alles koek en
ei, maar de sfeer in Amerika
en trouwens ook Italië is ook
niet alles. In de States is het
keihard, zakelijk en zonder ge
voelens, in Italië veel relaxter
dan bij ons. In Nederland voel
ik me thuis. Bij ons werk je
om te leven en in de States
leef je om te werken".
Beetje onvolwassen
Zelf vindt Remmerswaal zich
niet veranderd. „Ik ben nog
steeds een beetje onvolwassen,
voel me nog steeds jong, met
een onrustig hart. Dat is mis
schien een zwak punt, maar
het is niet anders. Ik heb ook
nog steeds die aandrang om
veel te trekken, te reizen".
In zijn eerste jaar als mana
ger/coach heeft Remmerswaal
voorlopig zijn handen meer
dan vol. Te veel om zich nu al
bezig te houden met zijn spor
tieve toekomst. Ooit coach van
het Nederlandse honkbalteam?
„Ik sluit niets uit", zegt de ex-
prof, die overigens een ver
deeld oordeel heeft over het
vaderlandse niveau. „In Ne
derland wordt nog steeds ge
speeld op (Amerikaans) Colle
ge-peil. Slechts in de topduels,
de wedstrijden waarin de pit
chers een hoofdrol spelen, is er
sprake van het niveau van A-
ball (twee klassen onder de
Amerikaanse proftop; red.)",
aldus Remmerswaal. Die zegt
zijn gebrek aan wellicht vol
doende kennis van het Neder
landse spelersmateriaal te
compenseren met zijn vermo
gen om binnen een halve mi
nuut een speler in te schatten.
Bij het coachen denkt de Was
senaarder voordeel te hebben
van het feit dat hij zelf werper
is geweest op het hoogste prof
niveau. „Ik ken de spanning
en de concentratie van mijn
eigen wedstrijden. Die erva
ring neemt in elk geval nie
mand me meer af".
Het is de routine, die aan de
basis ligt van een juist begon
nen loopbaan als de coach, die
mogelijk binnen afzienbare
tijd wel eens de leiding over
het oranjeteam zou kunnen
krijgen. Dan zal Win(neke)
Remmerswaal, wiens inter
landcarrière (te) kort duurde
en die later niet meer beschik
baar was vanwege zijn prof-
verleden terug zijn waar het
ooit begon: het Nederlandse
team.
FRANK WERKMAN
Roelant
Oltmans
moest op 26-
jarige leeftijd
wegens een
achillespees
blessure zijn
actieve
loopbaan
beëindigen
en ging
daarna
werken aan
een carriere
als coach. Nu
is hij
binnenkort
coach van het
nationale
damesteam.
door Frank Werkman
In dit tijdsgewricht, waarin
commercie en sport bijna
uitwisselbare begrippen zijn,
worden zoals op deze plek
eerder vastgesteld aan de
lopende band symposia
georganiseerd. Die
bijeenkomsten hebben zo hun
voordelen. Ze zijn goed voor
uitbaters van horeca- en
vergaderaccommoda ties,
kunnen lucratief zijn voor
organisatoren, strelen
portemonnee en ijdelheid van
inleiders en leveren soms zelfs
wel eens een aardig feitje op
dat de media haalt. Doorgaans
is het open-deuren werk en
obligate rim ram. Waaraan het
feit dat het contingent
deskundigen in ons land aan
hetzelfde euvel lijdt als de
Gooise Matras vooral debet is.
In televisieland speelt men
elkaar voortdurend het
balletje toe. Men gaat bij
elkaar in spelletjes-panels en
praatprogramma's zitten.
Daardoor ontstaat een
mediamieke inteelt, die zijn
weerga niet kent. Een niveau,
waar de zomerse Hilversumse
herhaal fabriek overigens nog
makkelijk onder kan. Kortom,
er kan geen discussiedag
ergens in dit land worden
georganiseerd of de Smeetsen
en Ter Weijdens draven weer
in rotten van vier op. Om voor
de zoveelste keer een
verhandeling af te steken over
het thema Sport Vul Maar
In. Ze doen dat graag. Zeker
op die bijeenkomsten waar de
deelnemers een entreesom
hebben moeten betalen. Daar
wacht de sprekers immers een
extra prettig honorarium.
Doorgaans voor het
voordragen van een tekst,
waarin hooguit een paar
komma's dienen veranderd.
Of dat laatste ook gebeurt met
de bedragen die de fiscus later
onder ogen komen, is wellicht
een thema voor een
symposium onder de titel
Sport Schnabbel. Misschien
ook iets voor de BVG?
Voor het zo ver komt, dient
echter eerst onverwijld een
studiebijeenkomst te worden
belegd onder de titel Sport
Geloof. Aanleiding is de
opmars van de tennissers, die
niet alleen effectief met hun
racket zwaaien maar minstens
zo vast zijn met de bijbel.
Jaren geleden al bleek vooral
bij Amerikaanse
racketvoerders dat religie een
even belangrijke leidraad was
in hun carrière als de
opdrachten van de
tennisleraar. Een vast geloof
valt slechts te prijzen, maar
menige gelovige zal met de
bovengenoemde vorm moeite
hebben. Alsof het Opperwezen
zich zou inlaten met de baan
die een tennisbal beschrijft.
Gene Mayer had zo 'n geloof.
Hij was in staat de ballen te
raken op een fluweel-zachte
manier, reikte sportief redelijk
ver, maar verdween mede
door een hardnekkige
rugblessure in de vergetelheid.
Mayer maakte er evenals zijn
broer Sandy geen geheim van
dat hij diep-gelovig was. Maar
de Mayers liepen er niet mee
te koop. Dat is anders bij een
deel van de nieuwe lichting.
André Agassi en Michael
Chang bijvoorbeeld schrijven
openlijk en bij herhaling een
groot deel van hun sportieve
successen toe aan het
opperwezen. Hoewel ze beiden
sterk de indruk wekken de
Heer regelmatig een handje te
helpen. Agassi door zijn
tegenstanders het bloed onder
de nagels vandaan te halen
door clowneske capriolen,
Chang met zijn koude-
oorlogkunsten. Agassi en
Chang hebben de nodige
overeenkomsten. Ze zijn
Amerikaan, jong en succesvol.
Dat laatste doen ze op
verschillende manieren.
Agassi maakt show, pakt bij de
eerste regendruppels een
paraplu uit het publiek, maakt
grappige gebaren. Chang kan
dat niet. Hij is een
bloedserieuze jongen, bij wie
er geen lachje afkan Geheel
onder controle heeft hij zich
niet. De emoties, die hij
tentoonspreidt krijgen
evenwel slechts gestalte in
tranen. Zoals eerder deze
week aan het eind en na
afloop van de partij tegen
Lendl, die bijkans gek moet
zijn geworden van de
toverballen van de Amerikaan
van Taiwanese ouders. Chang
vergruizelde het voetstuk van
Lendl met behulp van stoute
staaltjes, die in de tennis-
etiquette als niet bon ton te
boek staan: onderhands
serveren en vanaf de
opslaglijn retourneren.
Agassi en Chang, het duo Lef
Bluf. Geloof in de Heer en
in eigen kunnen is hun devies.
De managers en makelaars
geloven er ook in. Met het
bijbelvaste duo is geld te
verdienen. Misschien is een
single tussen Agassi en Chang
een mooie p.r.stunt voor de
EO. Ook straks iets voor Sport
Geloof.
