Boerhaave krijgt eindelijk lucht Eine Gaspistole, bitte CeidaeSou/ta/nt' ZATERDAG 20 MEI 1989 PAGINA 28 LEIDEN - Als het in 1991 open gaat, zal 'Boerhaave' in Leiden de betiteling van museum eindelijk alle eer aandoen. Dan kan het Rijksmuseum voor de Geschiede nis van de Natuurwetenschappen en van de Geneeskunde eindelijk zijn rijke collectie tonen in het complex waar het vrijwel vanaf het begin, in 1928, op heeft geaasd: het voormalige Caecilia-gasthuis met zijn belendende percelen. In dat gasthuis blies arts/bioloog Boerhaa ve in de 18e eeuw het geneeskun dig onderwijs aan het ziekbed nieuw leven in. Bovenal is het vrij wel geheel vernieuwde Boerhaave op dat moment echter een mooi, heel erg mooi museum. „En als al les klaar is, heeft het nog relatief weinig gekost ook", laat directeur dr. G.A.C. Veeneman weten. Tweeëntwintig miljoen voor de renovatie en ongeveer vier miljoen voor de inventaris". De renovatie is vorig jaar afgerond, aan de in richting wordt met man en macht gewerkt. Museum Boerhaave heeft het bijna zes tig jaar knap benauwd gehad. Het mu seum werd in 1928 opgericht en opende vier jaar later de deuren van het Boer- haavelaboratorium aan de Steenstraat. Dat onderkomen werd binnen de kortste tijd veel te klein voor het stedelijk mu seum dat bedolven werd onder het na tuurwetenschappelijk historisch materi aal. „Het museum heeft vanaf het begin gestreefd naar een groter pand. Maar het kon vervolgens tientallen jaren geen kant uit door achtereenvolgens de eco nomische crisis van de jaren dertig en de oorlog", aldus Veeneman. „Nog erger werd het in 1948. Boerhaave werd rijks museum, waardoor het personeel veel meer taken kreeg in een gebouw waar van een derde tijdens de oorlog was weg gebombardeerd". Lobby Nadat het ergste oorlogsleed geleden was. zaten de plannen om te komen tot grootse nationale musea een uitbreiding van Boerhaave in de weg. „Toen de fu sies die daarvoor noodzakelijk waren van de baan waren, heeft het nog vijftien jaar geduurd voordat het Caeciliagast- huis gekocht en gerenoveerd kon wor den", aldus Veeneman in zijn stijlvol in gerichte werkkamer. Er is al die jaren door de museumdirectie op drie niveaus gelobbyd om naar het gasthuis te kun nen verhuizen: bij de gemeente in het kader van de stadsvernieuwing, bij mo numentenzorg vanwege de historische waarde van de panden en bij het minis terie van WVC in verband met de groei van het museum en het ruimtegebrek. „Opvallend is dat de lobby bij de ge meente Leiden en de instortende ar beidsmarkt in de bouw van doorslagge vende betekenis zijn geweest. Boerhaave is een rijksmuseum en het rijk heeft bij de monumentenzorg en bij WVC veel in de melk te brokkelen, maar de gemeente heeft de panden eigenlijk al die jaren België heeft dezer dagen weer een stapje richting beschaving gezet door de vrije wapenverkoop aan banden te leggen. Per 1 mei is er een centraal wapenregister ingericht, een gegevensbank van alle vuurwapens die in België voorhanden zijn en hun eigenaars. Binnenkort wordt er een wetsontwerp ingediend waardoor •de wapen wetgeving nog verder wordt gereglementeerd. Van eenheid binnen Europa op dit gebied is voorlopig nog geen sprake. De Nederlandse wapenwet is streng, die van Duitsland ook. Maar daar mag nog steeds veel meer dan in Nederland. „Eine Gaspistole, bitte NIEUWESCHANS - De Belgische cijfers liegen er niet om. Geduren de de laatste drie jaar werd 329 keer moord- of doodslag gepleegd met een vuurwapen. Daarbij bleek de long-rifle een topper. Eén op de tien Belgen zou een dergelijk wa pen in huis hebben. Het aantal aanslagen is in die periode met ze ven procent toegenomen. En het aantal overtredingen van de toch al zo soepele wapenwet is met 25 pro cent gestegen. Om dat alles aan banden te leggen is per 1 mei een nieuwe reglementering van kracht. Wie een vuurwapen wil aan schaffen dat vrij mag worden verkocht, moet zijn identiteitskaart tonen. De wa penhandelaar zal dan de gegevens van de koper samen met het nummer van het wapen inschrijven in een speciaal re gister dat voor alle politiediensten toe gankelijk is. In een komend wetsontwerp worden de touwtjes nog steviger aange trokken. Opzet: de vrije verkoop van de long-rifle en van halfautomatische vuur wapens opheffen, het dragen van nepwa- pens en de verkoop van bepaalde muni tietypes verbieden, de boetes verhogen en de reclame voor vuurwapens beper ken. Kortom, het ziet er slecht uit voor de Nederlanders die graag naar Belgie gaan om zich daar een wapen aan te schaffen. Duitsland biedt ook niet veel mogelijkheden, want daar is de wapen wet behoorlijk streng. Toch mag er meer dan in Nederland. Gas- en alarmpistolen gaan er vrij over de toonbank. In de eta lage van een willekeurig warenhuis met een vis- en jachtafdeling liggen ze achte loos tussen de tuinspullen. Een verkoper in Leer, Ostfriesland: „Ja, ze worden veel verkocht. Voor zelfver dediging. Overwegend aan Duitsers, maar ook aan Nederlanders. Als ze maar boven de achttien zijn. Ja, ze weten zelf ook wel dat die wapens in Nederland verboden zijn. Waarschijnlijk brengen ze de wapens illegaal de grens over. Ik kan het niet beoordelen, maar dat schijnt makkelijk te zijn". Op douane-ambtenaar E.J. Tolman, dienstgeleider bij de post Nieuweschans, maken de Belgische maatregelen weinig indruk. „Het meeste komt toch van de zwarte markt. In Luik en Antwerpen kun je het spul daar zo krijgen". Met de invoer van zwaardere wapens heeft hij nauwelijks te maken. Hier gaat het om de Duitse gasalarmpistolen en -revol vers. Langs de gehele oostgrens worden er jaarlijks enkele duizenden in beslag genomen. In de meeste gevallen zijn ze in het bezit van Duitsers die niet besef fen dat ze die dingen in Nederland niet in hun bezit mogen hebben. Hetzelfde geldt voor spuitbussen met traangas en voor wapenstokken, werpmessen. dolk messen en stiletto's. De Nederlandse wapenwet spreekt van 'voor bedreiging en afdreiging geschikte voorwerpen'. Tolman: „Dat is de clou. Een zwart speelgoedpistooltje dat op een echt wapen lijkt, valt er ook onder. Net als voorwerpen die ingericht zijn voor het verspreiden van giftige, verstikkende of weerloos makende gassen. Hier heb ik een paar voorbeelden van spuitbussen. Alsjeblieft niet op de knop drukken, want dan kan ik een paar dagen niet werken. Er zit cs-gas in, hetzelfde dat po een thematische opstelling. Dat wordt Chronologisch", vertelt Kreeftmeijer. Mini Volgens zowel Kreeftmeijer als Veene man is dat een groot voordeel. „Nu kun nen mannen als Van Leeuwenhoek en Huygens naast elkaar geplaatst worden. Ze waren op heel verschillende gebieden actief, maar hebben wel allebei een groot stempel op de wetenschap van hun tijd gedrukt. Door de chronologische opzet ontstaat een goed beeld van de tijd, waardoor Boerhaave ook voor mensen zonder bèta-opleiding interessant is. We hopen dat we meer van dat soort pu bliek zullen gaan trekken". Dat publiek krijgt vanaf 1991 eens in de drie jaar een grootse internationale ten toonstelling voorgeschoteld. „Die is ge richt op heel Nederland. Elk jaar gaan we ook nog twee grote tentoonstellingen maken gericht op de bevolking van de Randstad. Verder is het de bedoeling om twaalf minitentoonstellingen per jaar in te richten. Met die kleine exposities wil len we inspelen op de actualiteit. Ten slotte maken we eens in de vijf jaar een grote doe-tentoonstelling waarin de be zoekers zelf allerlei ontdekkingen kun nen doen. Daarbij worden vragen opge roepen. waarmee dan de permanente tentoonstelling bezocht kan worden". „Er is een driedeling aangebracht", ver telt Kreeftmeijer. „De eerste periode loopt van 1550 tot 1780. Het was een tijd van wetenschappelijke renaissance. Men begon weer van alles te onderzoe ken. Er was sprake van een wetenschap pelijke revolutie". In die tijd werd ook de Leidse universiteit opgericht. De vol gende periode bestrijkt de eeuw tot 1875. „De tijd van de genootschappen en de popularisering van de weten schap". Het laatste deel loopt van 1875 tot ongeveer 1975. Die tijd werd geken merkt door specialisatie aan de universi teiten. Freaks Iedereen kan op zijn eigen manier 'Boer haave doen'. „Er lopen door het mu seum twee routes. De eerste is de zoge naamde binnenroute. Die loopt langs de hoge staande vitrines, waarin alle top stukken staan. Die route kan binnen een half uur afgelegd worden", aldus Kreeft meijer. „Freaks, die alles willen zien en lezen, kunnen de buitenronde doen. Daarbij komen ze langs de volledige ten toonstelling". Na elke zaal is het moge lijk het museum te verlaten of naar de tuin of bibliotheek te gaan. „Wil je dus alleen de vroegste periode zien, dan kun je zonder problemen daarvan alles op je gemak lezen en bekijken en vervolgens het museum verlaten". litie-instanties gebruiken voor het ver wijderen van mensenmassa's". Een gasalarmpistool kan zowel met een alarm- als een gaspatroon worden gela den. Met een voorzetloop er op is er een lichtsignaalkogel mee af te vuren. „De Duitsers gebruiken die hoofdzakelijk met oud en nieuw. Dat merk je tegen die tijd bij controles. Dan tref je ze veel va ker aan in auto's". „Die knalpatronen gebruikt men in feite alleen om herrie te maken. Maar met de gaspatronen wordt een soort poeder ver spreid. Vreselijk rotspul. Zij hebben mij er al een paar keer mee in mijn gezicht gespoten, zoals iedere douane-ambtenaar dat een keer moet meemaken. Je wordt er behoorlijk misselijk van, je bent er een hele dag door van de kaart". Een gasalarmpistool varieert in prijs van ruim vijftig tot driehonderd mark. Alle toebehoren en onderdelen kun je er los bij kopen. Is er iets kapot, dan kun je het laten maken. Tolman: „Verder be staat de mogelijkheid deze pistolen en revolvers om te bouwen tot echte wa pens. Uitboren en een insteekloop erin. Met een paar handgrepen heb je dan een voor ons gereserveerd. Als laatsten heb ben er kunstenaars in gezeten die de panden gekraakt hadden. Ze mochten van de gemeente blijven tot het rijk de panden aan zou kopen. Dan zou de ge meente hen aan vervangende atelier ruimte helpen". De in 1984 aanbestede renovatie en nieuwbouw hebben geresulteerd in een schitterende accommodatie. Oude, nog bruikbare delen van de panden zijn aan gevuld met vernieuwingen. Door bewust aangebrachte kleurverschillen zijn de oude en nieuwe delen nog herkenbaar. „Het ziet er allemaal heel erg mooi uit", erkent Veeneman. Vitrines „Toch heeft de hele renovatie relatief erg weinig gekost: tweeëntwintig miljoen gulden. Ten tijde van de aanbesteding van de bouw en renovatie was de bouw markt bijzonder slap. Er zijn toen erg scherpe contracten afgesloten. Datzelfde geldt voor de inrichting. Er is gewerkt met contractanten die grote partijen le verden. Dus alle meubelen zijn geleverd door een firma en de vierhonderd vitri nes zijn op maat gemaakt door een an dere firma. Daardoor blijven we voor de inrichting van het museum binnen de vier miljoen gulden", meldt Veeneman trots. „Normaal hadden we voor dat be drag alleen de vitrines gehad. Nu hebben we voor dat bedrag behalve de vitrines de inventaris, de filmpjes, het drukwerk cn de teksten bij de tentoonstelling". Van die inrichting is in de zalen en gan gen nog vrijwel niets te zien. De te expo seren voorwerpen staan nog opgeslagen. Een deel staat in de beroemde Boerhaa- vezalen, die deel uitmaken van het Cae- ciliagasthuis. Er wordt echter met man en macht gewerkt aan de inrichting van het museum. „Daarom is het museum ook gesloten tot we in het nieuwe ge bouw helemaal klaar zijn. Het was on mogelijk om een lopende tentoonstelling te bemannen en tevens de nieuwe in richting te realiseren", laat educatief me dewerker G.J. Kreeftmeijer weten. „Het is veel meer dan het neerzetten van een paar duizend voorwerpen. Er is al veel voorwerk gedaan. Maar we krijgen veel meer expositieruimte, wat betekent dat we vier- a vijfduizend tot nu toe opge slagen voorwerpen uit depot moeten ha len, om ze op te knappen en er een tekst bij te maken. Verder moeten er gidsen geschreven worden en gaan we zes film programma's maken". Zeeziek Het museum kent talrijke niveauver schillen tussen de diverse panden waar uit het is samengesteld. Ook is de vloer van diverse gangen en zalen ongelijk. Zo bleken de muren van de Boerhaavezalen bij de renovatie te golven en danig uit het lood te staan. „Vitrines konden dus veelal niet gewoon neergezet of opgehan gen worden", merkt Veeneman op. „De poten en armen moesten precies op leng te gemaakt worden. Dat heeft het nodige werk gekost, maar er is daardoor een rustig beeld ontstaan. Hadden we dat niet gedaan, dan was je zeeziek gewor den bij het lopen door de zalen". Die vitrines zijn iets heel aparts. Mooi vooral. Ze zien er ouderwets degelijk uit, maar hebben een duidelijk moderne vormgeving. Het zijn bakken met een rónde metalen bodem die staan op of hangen aan een eenvoudig buizenframe van metaal. Het museum wordt verder ingericht met hoge, staande vitrines en wat Veeneman omschrijft als 'lensvitri nes'. „Opvallende vitrines waarin top- Het anatomisch theater en de microsc) pen van Van Leeuwenhoek zijn het b| ginpunt van de permanente tentoonsta ling. De bezoeker heeft dan overigens 4 gehoorzaal al achter zich gelaten. In Ue zaal wordt een introductiefilm gedraai) „De film geeft de emotie van wetei- jl?* schappers weer. Het laat zien dat wete ''Jke schap iets menselijks is, waarbij gepld ^oe terd wordt, waar dingen mis gaan e k*0' waar toeval soms een grote rol speej Van elke periode hebben we ook geprl "tr beerd een beeld te schetsen van het dl de 1 gelijks leven. Hoe mensen eruit zaget hoe ze gekleed gingen, hoe ze woonde! k?n wat ze aten enzovoort". De eerste zalen zijn heel rustig uita voerd. „Donker, met wat boeken, globj k>e en prenten en zonder toeters en belle sPel De bezoeker moet zich even kunnen i "ve leven", aldus Kreeftmeijer. In die eers ken zalen lopen alle disciplines nog door ken kaar. het de Genootschappen Vervolgens wordt in een wat lichte zaal duidelijk hoe de theorieën v; Newton inzichtelijk gemaakt werden a: studenten. „Er werd in die tijd concre gewerkt. Vindingen kregen een toepa sing en die werd in model aan de stil dent getoond. De student was in die tij ook niet zozeer met wetenschap bez alswel met het leren van een vak. V een zaaltje met Delfts blauwe potten vazen komt de bezoeker bij het gedeel over de genootschappen. „Mensen had den in die tijd thuis kabinetten vol m de meest uiteenlopende verzamelinge zoals herbaria en geneeskundige prepan lL ten. We laten wat van die verzamelingei zien en de kastjes waarin ze opgeborge P werden. Ook gaan we in op de lezinge] die toen werden gehouden door weter H schappers. Dat gebeurde op uitnodigin van de genootschappen. Het was ecl een tijd van popularisering van de w tenschap". Met het betreden van de Boerhaavez* len, belandt de bezoeker straks in de m gentiende eeuw. „Dat was de tijd waan de instrumentmakerij bloeide, de tij van de polytechnische school en de w op het voortgezet onderwijs waaruit c hbs voortkwam. De Nederlandse wetei schap maakte haar tweede bloeitij door. Vanaf dan wordt de toenemenc specialisatie duidelijk via aparte zale voor geneeskunde, sterrenkunde, m croscopie en belangrijke wetenschappe E( als Van 't Hoff en Kamerlingh Onnes' m Het slot van de rondgang is een impres ee sie van wat de toekomst van het mu j seum kan zijn. Kreeftmeijer: „Dal is d laatste boodschap die we de mensen wil Pr len meegeven. De wetenschap staat nif) de stil waar wij nu stoppen. Er zal in Boef ja haave altijd vernieuwing blijven". 1 Ve ERIK HUISMAÜ v. 6 mm of een .2.2". Bij inbeslagname aan de grens gat meestal om Duitsers. „Af en toe tref j er ook Nederlanders tussen die heel goef weten dat die wapens hier verbode zijn". Doorgaans zijn het jeugdige reiz gers, van tussen de achttien en de derti jaar. „Ik denk dat het een stukje bravoi re is, meer niet". Over verboden messen wordt niet moei lijk gedaan. „Hier kun je al voor tie gulden op de markt stiletto's en rambc messen kopen. En kijk maar eens in ee dumpshop. Daarin is tussen Nederlan en Duitsland geen verschil". Toch wore ook een rambomes in beslag genome als het voor direct gebruik gereed is, zo als de Wapenwet zegt. In het handschoe nenkastje bijvoorbeeld. „Ligt het in d kofferbak in een koffer, dan maken er meestal geen punt van". Hoe het straks na 1992 gaat, weet gee mens. Dan vervalt de grenscontrole het personenverkeer. De Duitse wapen verkoper: „Of de verkoop wordt oo hier verboden, of wordt overal vrij. 1 1992 zal het nog wel niet opgelost zijn' BAREND STRAN( Boven: De gehele collectie van Boerhaave is origineel, op het anatomisch theater na. Het wordt exact nagebouwd en vormt het begin van de route door het museum. Links: Er zijn staande vitrines met topstukken die in een half uur bekeken kunnen worden. Freaks bekijken echter alles wat staat op het middenschip en ligt in de hangende vitrines. FOTO'S: H IM VANNOORT stukken van het museum tentoongesteld zullen worden die geen bezoeker gemist mag hebben", aldus Kreeftmeijer. „Bij voorbeeld een van de eerste microscoop- jes waarmee Anthonie van Leeuwen hoek 'kleine diertgens' bestudeerde". Topstukken Overide hoeveelheid topstukken heeft de museumdirectie bepaald niet te klagen. „Heel veel spullen staan al jaren opge slagen. Allemaal originele oude instru menten en apparaten, die deels nu wor den opgeknapt". Toch is niet alles origi neel. Momenteel wordt er keihard ge werkt aan een geheel nieuw Anatomisch Theater. „Het wordt een exacte recon structie van het Leidse origineel uit 1659". laat Kreeftmeijer weten. „Anato mische theaters werden in die tijd in Eu ropa gebouwd voor het onderwijs aan studenten medicijnen. Er was toen een opleving van de wetenschap: snijden in lijken voor wetenschappelijke doelen mocht weer". Elk theater bestond uit een snijtafel waaraan een professor sectie verrichtte. Om de tafel heen waren een aantal steil oplopende ringen gemaakt, vanwaar stu denten naar de sectie konden kijken. „Er mocht alleen in de winter in het anato misch theater gesneden worden. In de zomer - zouden de lessen te veel stank veroorzaken voor de omwonenden. In dat jaargetijde kon publiek naar het the ater komen kijken. Het heeft dus eigen lijk een dubbelfunctie gehad, bedoeld voor de wetenschap en eigenlijk het eer ste museum. Het theater is bij ons ook het startpunt van de tentoonstelling". De tentoonstelling is in de nieuwe be huizing heel anders opgebouwd dan voorheen. „In de Steenstraat hadden we

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 28