LANGS
OMWEGEN
TOP
MERKEN
tWÉei
„Herinrichting Dorpsstraat
Leimuiden absolute noodzaak''
ückdown
Villeroy&Boch
Piet Langhout biedt met zijn hokken en
vogels een gouden toekomst aan liefhebber
[DEN OMGEVING
SteidbaQowuvnt
DINSDAG 9 MEI 1989 PAGINA 11
Op mijn omwegen door
stad en land kom ik
graag mensen tegen. U
kunt mij telefonisch of
schriftelijk vertellen wie
u graag in deze rubriek
zou willen tegenkomen.
Ik ben bereikbaar via
071-122244.
bijna weer bij mij onderge
bracht".
In de vijyer, bij het spuitend
fonteintje terwijl een padje
ogelijk uit lijfsbehoud met
een boog het water inplonst
drijven levenloos enkele
nep-eenden om reigers af te
schrikken, immers reigers en
drijfeenden kunnen elkaar
niet luchten of zien. Verder
zien we de volières, een grote
duiventil op poten. Lang-
houts dierenhome wordt ge
vuld met geluiden van dui
ven, al dan niet tropische vo
gels die zich graag laten
koesteren door de lentezon.
Rondlopend ontmoeten we
konijnen en Australische
parkieten. Een tortel lachte
ons na en een pauw, pauw,
pauw, glanzend blauw, zette
z'n veren op en krijste naar
geestig: „Zie je wel, dat be
doelen we nou in ons para
dijsje!", als om het verkoop
praatje van Piet kracht bij te
zetten. Die pauw van Piet is
me d'r een. Als haan bezit hij
drie vrouwen, maar die hou
den hun bek. Piet: „Die haan
is tot op een kilometer af
stand te horen, zo'n herrie
maakt ie. De vrouwtjes gaan
in juli broeden; vorig jaar
had ik 23 jonge pauwen.
Daar heb ik behoorlijk be
huisde afnemers voor. Af en
toe vliegt er een haan vanaf
de overkant van de Rijn, die
op de lokroep van onze wijf
jes afkomt. Dan zit er weer
eentje bovenop het gaas, tot
woede van onze eigen haan
die dan niet te genieten is.
Die gasthanen worden al
gauw door de eigenaars weer
teruggehaald. Maar je zit
even met huisvredebreuk".
De kwartels
En dan heb ik het nog niet
over de Californische kuif-
kwartels, over de Japanse
nachtegalen die jaarlijks bij
duizenden via de geëigende
kanalen vanuit China ons
land binnenkomen (een Ja
panse nachtegaal schijnt ove
rigens per definitie Chinees
te zijn), en de parkieten, die,
volgens Leonard Huizinga,
eens als „parkeerkiet, paar
bij paar" een oerbosbrand
overleefden. Piet Langhout
kan daar niet meteen om la
chen, maar hij heeft dan ook
niet over de Oerbosbrand ge
lezen. Daar heeft hij nooit de
tijd voor gehad bij zijn dage
lijkse beslommeringen. Trou
wens: paar bij paar betekent
doorgaans een aardige inves
tering als je iets met een
vooraanstaande vogelsoort
wilt ondernemen.
Piet Langhout, onderwijl,
stroopt het hele land af voor
goedkoop materiaal. „Zo heb
ik pas nog 63.000 meter
schroten gekocht, 3 trailers
vol, voor mijn hokken en vo
lières, broedkooien, voerbak
ken en priélen". Piet heeft
genoeg te doen. Dat wil hij
ook laten zien op 17 juni a.s.,
de zaterdag vóór Vaderdag.
Met alle waardering voor alle
vaders des lands richt hij dan
een „Show van Dierenver
blijven" in. Dan staan alle
gangen, binnen en buiten
ook langs de provinciale weg
vol met Langhouts „speci
alties". Dan hokt alles teza
men en zingt in hout en vo
gelzang Langhouts lof, spoort
aan tot aanschaf. Een opmer
kelijk „hokkendorp" met het
oog op Vader. En de vogels
worden desgewenst bijgele
verd. Met secure voorlichting
en al.
Ik heb een tijdje, samen met
Piet Langhout, in diens grote
„privé"- volière gewacht op
tekenen van leven van de
kant van een stel drukdoen
de kwarteltjes. En jawel, daar
zagen we onder laag groen
wat licht gewoel: drie baby's
die als dikke hommels in het
zand hun eerste verkennin
gen uitvoerden. Eerst even
aansterken en daarna de ver
koop in. Dat is je lot, ook als
kwartel. Langhout en de zij
nen hebben aan de levende
have zeven dagen in de week
werk: voeren en verzorgen,
ook 's zondags. Piet heeft er
nu „een duzend of acht", gro
tere en kleine vogels. „Je
moet er liefhebberij in heb
ben, anders is het niet op te
brengen. Ik ga iedere dag
met plezier naar de zaak. Het
is steeds een hele belevenis".
Thuis, in Oegstgeest, heeft
Piet Langhout geen dieren.
Hij wil er weieens afstand
van kunnen nemen, maar
Langhouts faam trekt onder
wijl mensen van overal. Te
gen Vaderdag is er misschien
ook weer een home te vinden
voor vogels uit Senegal, die
zich hier op een wonderlijkse
wijze aan ons klimaat weten
aan te passen. Het blijft pas
sen en meten. Ook voor Piet
Langhout met z'n uit de
klauwen gelopen hobby.
1
e,
ïdie kickdown functio-
it prima, daar mankeert
niets aan". De in
leder geklede automo-
bracht het met enige
naar voren. Hij was
flijk erg blij dat de ver-
ngsbak van zijn auto
een dergelijk 'schop-
/stuig' was voorzien,
'•man, een winkelier,
fh bij kantonrechter
er terecht, omdat hij
g jaar met 94 kilometer
juur over de Lammen-
jnsweg geraced had.
u, eigenlijk vind ik het
vliegen", oordeelde de
Wilier.
$nocht de edelachtbare
liet bekijken, vond de
;elier. „Ik moest wel
ik werd vlak voor de
ole gesneden door een
..xtwagen".
Jwas allemaal bloedstol-
geweest. De man van
;ickdown-auto had sa-
met de vrachtwagen
een verkeerslicht ge-
'n. Getweeën waren ze
..'trokken na het groene
w waarop het na een me-
of vijftig heel heikel
oor de in het leer ge-
winkelier. „Opeens,
|en lichte bocht, zie ik
rachtwagen naar links
ien. Ik zit al met mijn
ervoorwiel op de stoep
uit de greep van de
ïhtwagenwielen te blij-
vertelde de man vol
jgave. „Toen had ik de
s: of ik ga de grasrand
vjof ik moest zien de
^htauto kwijt te raken
r te remmen of gas te
(^n". Het werd een forse
J op het gaspedaal.
pakte wat prijzig uit",
jkte Wilier droog op.
|t die radarcontrole".
(lerdaad", repliceerde de
jkelier, „Ik wist dat ze
rf stonden te controleren,
.,iad ze al zien staan. Het
Dk terecht dat er contro-
,s". Wilier kon niet an-
dan instemmend knik-
,Maar voor mij geldt
wel een uitzonderlijke
andigheid", hervatte de
gvlieger zijn verhaal. „Ik
te hard om brokken te
Tkomen. Ik moest in een
jjnent kiezen hoe van die
sfhtwagen af te komen,
hgaf vol gas, dus schoot ik
Teen enorme vaart door
3Jradar heen natuurlijk",
ijler en officier De Moor
zich ondanks het
êdvolle betoog nauwe-
onder de indruk. „Die
was u na onge-
(T vijftig meter voorbij.
I<> komt het dan dat u bij
J controle zo vreselijk
reed. Die controle was
vlak nadat u de
:htauto ontlopen was?",
kickdown van mijn
dat was de schuldige,
irmee accelereer je
indsnel", verklaarde de
heidsduivel met de no-
lè trots.
j'was Wilier wel onder de
%ik. „Die vent moet
istens een acht-cylinder
j'rari Testarosso rijden",
tje hem denken. Die in-
lk werd vervolgens ech-
gauw weggepoetst.
de controle was ook
t direct nadat ik die
■chtwagen gelost had",'
iklaarde de piloot nader,
e was zo'n 250 meter na
manoeuvre. Maar wat
je in zo'n situatie? Je
je en denkt verder al-
aan jezelf. Dan let je
meer op de snelheids-
er. Dat ik zo hard reed
dus echt aan die naar
s komende vrachtwa-
ler had duidelijk zijn
,Het is ook niet de
ite keer dat u tamelijk
door de bebouwde
n scheurt", sprak hij le-
i. „In Rotterdam ging u
lens ruim veertig kilo
ier te hard en in Den
kwam u aan tweemaal
maximumsnelheid. Die
idown werkt zo te zien
bleemloos". Grinnikend
ende de notoire scheur-
dat dat onderdeel van
auto hem niet vaak in
steek liet en dat hij het
xpeia' van het gas-
en vermakelijke
'by vond. „Maar in die
ïe gevallen heb ik ge-
'on toegegeven dat ik te
j'd reed en de boete be-
ild. Nu ligt de zaak echter
iers. Ik moest wel hard",
n zowel officier De Moor
rechter Wilier was de lo-
a volledig ontgaan. „Uw
ïgactie had helemaal
'ts met die vrachtauto te
ken", meende De Moor,
een boete van 480 gul-
voorstelde. Wilier legde
zonder pardon op en gaf
goede raad mee: „Het
rdt wellicht tijd dat u de
up eens gaat hante-
ERIK HUISMAN
Dorpsstraat mag niet afgeslo
ten worden voor auto's en ver-
keersbelemmerende maatrege
len zijn ook niet welkom. Één
richtingsverkeer moet er ko
men vanaf slagerij Van der
Meer tot aan de Goudenregen
straat. Halverwege wil men
een ontsluiting naar de achter
de Dorpsstraat gelegen par
keerplaatsen. De voorkeur
voor de bestrating gaat uit
naar klinkers en andere steen
soorten, die ervoor zorgen dat
weg- en loopverkeer duidelijk
werden afgebakend.
Overschrijding
De gemeente heeft volgens
Zwaai ongeveer een half mil
joen begroot voor de volledige
herinrichting. Het plan van de
winkeliers overschrijdt dit
echter met minimaal twee ton.
Voornaamste kostenpost blijkt
de parkeerplaats achter de
Dorpsstraat te zijn. Zwaai:
„Die ontsluiting moet er ko
men. De gemeente moet maar
een ander potje zien te vinden.
Ik vind het onzin dat de CDA
nu al verkondigt dat de gehele
operatie maar moet wachten
tot volgend jaar. Scheldpartij
en op dit ogenblik van mensen
die vastzitten met hun auto's
vanwege het tweerichtings
verkeer, horen in Leimuiden
niet thuis, en moeten zo snel
mogelijk verbannen worden".
Zwaai heeft het gevoel dat, be
halve oppositiepartij CDA, de
overige politieke partijen de
initiatieven van de winkeliers
vereniging een warm hart toe
dragen. Volgens de interieur
specialist heeft wethouder J.
van Dam (VVD) hem toege
zegd dat de voorbereidingspro
cedure voor komende juni af
gerond moet zijn. Na de va
kantie zou er dan een hoorzit
ting moeten komen voor de al
gehele bevolking, zodat de po
litiek zich al in september
over een definitief ontwerp
kan buigen.
De ontsluiting van de parkeer
plaatsen, door de winkeliers
vereniging van het grootste
belang geacht, zou de planning
nog in de war kunnen gooien.
Het college moet namelijk geld
zien te vinden voor een over
schrijding van twee ton op een
definitief geachte begroting.
Ook moet er overeenstemming
komen met de eigenaar van de
betreffende grond, de Her
vormde Kerk, voor een ver
koop aan de gemeente.
Volgens Zwaai zijn de proble
men niet onoverkömelijk. „De
huidige hindernissen zullen
wel door het college opge
ruimd worden. Het gemeente
bestuur is juist het laatste jaar
zeer positief met de lokale
middenstand bezig. Burge
meester en wethouders begin
nen steeds meer te beseffen
dat het creëren van een goed
ondernemersklimaat verder
gaat dan het plaatsen van een
bord met een uitnodigende
tekst langs de weg. Een voor
waarde voor een toename van
het Leimuidense winkelbe
stand is in ieder geval een
Dorpsstraat waar iedereen zich
thuisvoelt".
HEIN VAN DAM
BADKAMER SANITAIR
keukens kasten
Industrieweg 14, De Grote Polder,
Zoeterwoude-Riindijk, Tel. 071 - 89 92 06
INZ
WINKELIERSVERENIGING DIENT EISENPAKKET IN:
HOE EEN TIMMERMAN VAN ZIJN HOBBY EEN LUCRATIEVE DEUGD MAAKTE
Toen Piet Langhout
geparenteerd aan de
Langhouts „van de bus
sen" als jonge Hilver
summer op de ambacht
school timmerman leer
de worden, wist hij al be
hoorlijk met hout om te
gaan. Het was passen en
meten, en hij ontwikkel
de meteen het vermogen
om verantwoord met zijn
materiaal om te gaan en
geen spaander hout te
verspillen. Dit werd al
vast één poot van zijn la
tere carrière. Bovendien
was Piet toen al een vo
gelvriend die zich aan
zijn liefhebberij overle
verde.
Dat werd zijn tweede been
om op te staan. Vandaag is
Piet Langhout (53) aan de
Hazerswoudse Rijndijk, pal
tegenover Scheepjeskerk en
hotel-restaurant De Groe
nendijk, een zakelijk uit de
kluiten gewassen onderne
mer die met geestdrift een
imperium uit hout en klein-
dieren heeft opgebouwd en
particuliere afnemers en
grossiers trekt uit alle delen
des lands en zelfs daarbuiten.
„Langhout's dierenhome"
heet het, of „Langhout's die
renspeciaalzaken", Langhout
gespecialiseerd in dierenver
blijven.
Zijn assortiment, onderge
bracht in de voormalige Ber-
nardusschool, heeft inmid
dels de schrikbarende en ont
hutsende omvang van 1781
artikelen („alleen voor klein-
dieren") gekregen. Het is er
lopen door gangen van 50
meter lang en daarbij ont
moet je van alles. Dan sta je
buiten. Daar showt Piet
Langhout zijn aard en ware
bedoelingen in natura, gevat
in een parklandschap waarin
je wel een uurtje geboeid
kunt ronddolen. Hier een
kijkje op een welvaartsstaat
(met verzorging van het ei
tot het bittere einde van uw
huisvriend) waarin vogels,
goudkarpers, konijnen en
eventueel ook uw geit zich
prima thuisvoelen. Het le
venslustige rijk van Piet
Langhout.
Een typische „dierenspeciaal
zaak" in de vrije ruimte. „Als
ik in de stad zou moeten wer
ken had ik het wel kunnen
vergeten! De bereikbaarheid
is hier aan de Rijndijk opti
maal", zo heeft Langhout er
varen. Binnen is er nauwe
lijks plek om te lopen, want
in de doolhof staat alles vol
ingrediënten die de huis-,
tuin- en keukendierenlief-
Piet Langhout voelt zich als een vorst in zijn domein dat gegroeid is uit een uit de hand gelopen
hebber van node heeft. En
dat is heel wat. Daar horen
ook wespenvangers, speeltjes,
waterbestendige vlooienban
den, poezehalsbandjes, sna-
velscherpers, kettingen en
uitgekiende voeding bij. En
nep-eenden en uitgeholde
zwanen waarin je planten
kunt poten en hopen dat ze 't
blijven „doen". Maar de
hoofdzaak bestaat bij Piet uit
de onderkomens voor de al
dan niet gevleugelde vrind
jes. Kooien, jawel, maar soms
zijn het geen kooien meer;
eerder luxe bungalows die
drie of vier sterren waard
zijn. Ik zag een soort „vogel
hotel" met voor iedere sier-
duif een afzonderlijk „ver
trek" met eigen „deurtje".
Fris gelakt.
Hokken maken
Piet Langhout begon 33 jaar
geleden aan de Rijndijk te
werken aan zijn toekomst
verwachtingen en hij werd
daarin niet teleurgesteld. In
tussen zit zowat zijn hele fa
milie met broers, zussen, ne
ven en nichten in de vogel-
business. Piet ging ze even
tellen, maar ik kon het niet
bijhouden. Zijn vader (van de
bussen) zat ook in de hengel
sport als ik mij niet vergis.
Maar toen Piet een jaar of 20
was en inmiddels afgestu
deerd timmerman met bijbe
horend oog, ontdekte hij een
gat in de hobbymarkt. „Men
moest op de kleintjes letten
en als aankomend timmer
man kwam ik in aanraking
met mensen die me vroegen
om tekeningetjes voor een
kippenhok, een duiventil en
zo. Ik dacht meteen door en
ik ben die dingen zelf gaan
maken. De mensen hadden
geen tekeningen meer nodig:
ik ging zelf die onderkomens
maken en leveren: hokken
en nog eens hokken, in cou
rante maten en volgens spe
ciaal vervaardigde mallen
waardoor de produktie snel
ler kon verlopen. Het maken
van die mallen, daar ging de
meeste tijd in zitten. Maar
daarna ging het van een lei
en (groen) dakje".
Piet Langhout verspreidt zijn
innovaties, als men begrijpt
wat ik bedoel, met veel en
thousiasme. Hij ziet overal
mogelijkheden voor zijn die
renverblijven, starldaardhok-
ken om er thuis je tuin mee
op te vullen. Leuk ook voor
een kinderboerderij. „Een
lief hokkie hè?", zou hij zeg
gen, en dat geldt ook voor
zijn kleinste produkt, een
chalet, waarin de geringste
stukjes hout van 4, 5 cm. nog
zijn verwerkt. Niets gaat bij
hem verloren. Die Langhout-
chalets, trouwens, vindt men
terug in Duitsland en Zwit
serland; men komt vanuit de
barokke Europese streken
daarvoor bij Piet langs. Een
medewerker zet zich aan het
zagen, schroeven, lijmen en
lakken, en dan heeft een suc
cesvol schabloon weer een
opdracht vervuld. Vogels ko
men en gaan, maar een lief
hebber blijft altijd bestaan.
Dan is er, o wonder, Piet
Langhouts Tuin der Lusten;
Piets eigen plantentuin an
nex vogelhof. Hij is nog
steeds erg content met het
voormalige schoolplein dat
hij destijds met veel fantasie
en berekening heeft doen
ombouwen tot een soort mi
niatuur filiaal van Avifauna.
De nonnetjes zijn allang ver
dwenen, alsmede de school
jeugd, maar men ontwaart er
sindsdien een aantrekkelijk
oord met vijver, een brugge
tje, volières en aanplantin
gen. En alles koert en kwin
keleert er, zingt en fluit het
hoogste lied. Ik neem u, voor
uw gemak, even mee op een
korte verkenningstocht.
Karpers voederen
Er is, bijvoorbeeld, een vijver
hobby. F0T0 W|M van N00RT
gegraven en met de grond
werd terzijde een terras op
gehoogd waar het vooral za
terdags vol bezoekers, uit
Meppel, Steenwijk of Vlissin-
gen, kan zitten die in de zon
of onder een parasol koffie
zitten te drinken en hun
blikken werpen op Lang
houts lustoord. Over het al
gemeen zijn het geen doe-
het-zelvers, maar ook deze
overweldigende categorie
van bevlogen rustelozen kun
nen er hier volop ideeën op
doen. Achter de waterpartij
een wipmolen en in de vijver
enkele tientallen goud- en
graskarpers die ook in Lang
houts pakket zitten. Piet:
„Hoe groter en dieper je de
vijver graaft, des te groter de
karpers die een halve meter
lang kunnen worden". Ter
adstructie lokt hij ze en voe
dert ze bij, als een Romeins
keizer die. met volmacht be
kleed, ooit roofvissen tot
agressie ophitste. Maar Piets
karpers zijn de onschuld zel
ve en hij wijst me op de gun
stige omstandigheden: „Kijk,
daar zitten ze kuit te schieten
onder dat blad. Er zitten vis
sen onder van klanten. Die
hadden ze als kleine visjes in
hun aquarium gestopt, maar
toen ze bleven groeien heb
ben ze de karpers in paniek
R. Zwaai: „In Leimuiden heerst grote onvrede over de situatie in de Dorpsstraat".
FOTO: WIM VAN NOORT
LEIMUIDEN De Dorps
straat in Leimuiden is het visi
tekaartje van de gemeente.
Om de consument te behouden
is herinrichting een absolute
noodzaak. Dit is de vrijwel
unanieme mening van de
plaatselijke winkeliersvereni
ging. Op initiatief van de heer
R. Zwaai sinds vier weken
voorzitter hebben de leden
een eisenpakket samengesteld.
Zij vinden dat er in ieder ge
val éénrichtingsverkeer moet
komen in de enige winkel
straat in het dorp. Maar er zijn
nog andere, duurdere eisen.
Op het ogenblik vinden hier
over onderhandelingen plaats
met het college van burge
meester en wethouders.
Zwaai vindt het niet bijzonder
dat de Leimuidense midden
stand zelf het initiatief heeft
genomen. De 37-jarige onder
nemer en zijn collega's ergeren
zich al jaren aan de situatiev
van de Dorpsstraat. Plassen
blijven lang liggen na een re
genbui. De stoep is te smal
voor moeders met kinderwa
gens en winkeliers kunnen
hun waren niet uitstallen.
Toen Zwaai, eigenaar van een
interieurzaak, in een folder las
dat de gemeente voor dit jaar
geld begroot had om de Dorps
straat opnieuw in te richten,
wilde hij niet wachten totdat
de politiek met voorstellen
kwam. Hij vond het tijd dat de
lokale middenstand handelend
ging optreden. „We zijn on
middellijk fanatiek op de ma
terie ingedoken. We besloten
een enquête te houden onder
de Leimuidese winkeliers. De
respons hierop was enorm
hoog. Zo rond de 80 procent.
Daaruit bleek duidelijk een
grote onvrede over de plaatse
lijke situatie".
Een commissie van drie man,
Zwaai zelf, Rabobankdirecteur
Mutsaerts en P. Berends, ver
werkte de gegevens tot een
volledig eisenpakket: de
