Hans Pont moet soms
„Geen last van macho's"
voetballerlei
Pijn
CiktAeComant
ZATERDAG 6 MEI 1989 PAGINA 11
73
dooi Frank Werkman
Als de voortekenen niet be
driegen stapt Rinus Michels
binnenkort rond in de Kuip.
Dan zal het in al zijn voegen
krakende Rotterdamse voet-
balbolwerk opnieuw door een
Amsterdammer worden be
stierd. Voorgangers van Mi
chels waren Cruijff en Israel,
die met wisselend succes in
Zuid aan de slag gingen.
Cruijff loodste Feyenoord in
1984 naar de dubbel, Israel
viel tussen de wal en het
schip, liep een tijdje in de
overbrugging en toog vervol
gens ernstig gedeprimeerd
naar Griekenland. Waar van
daan hij inmiddels, voortijdig
op de keien gesmeten door de
een of andere rijke reder, on
derdak heeft gevonden bij zijn
vroegere liefde, FC Den
Bosch.
Keerde Israel terug naar de
plek waar hij succes (in Bra
bant is een kinderhand gauw
gevuld) had, Leo Beenhakker
is weer een heel andere groot
heid. Die gaat straks aan de
slag op een plek waar hij de
zwartste momenten van zijn
grillige loopbaan kende: Ajax.
Daar werd hij jaren geleden
ontslagen door voorzitter Ton
Harmsen, overigens inmiddels
erkend als één der meest on
betrouwbare sujetten in de
toch al bezoedelde profvoet
balwereld. Dat ontslag bij Ajax
geenzins een eind betekent
van een carrière werd ook
door Aad de Mos aangetoond.
Deze realiseerde zich al vrij
snel dat wie eenmaal bij Ajax
had gewerkt zich verder nau
welijks meer een buil kan val
len. Zie maar: De Mos via KV
Mechelen naar Anderlecht,
Cruijff naar Barcelona en
Beenhakker bij Real Madrid.
Rinus Michels is een dissonant,
maar toch wordt hij vurig ge
wenst bij Feyenoord. Zoals
PSV hem ook een paar jaar
geleden wilde hebben, maar
niet kreeg omdat de bond hem
aan zijn contract hield. Waar
mee Michels zich achteraf ge
lukkig mocht prijzen, want
juist dank zij zijn aanblijven in
Zeist was hij in staat op de
golfbeweging van het vader
landse voetbal mee te deinen
naar de EK-top van vorig jaar.
Welk hoogtepunt aan zijn
loopbaan zou hebben ontbro
ken als hij elders óf zonder ve
detten als Gullit, Van Basten
en Rijkaard aan de bak had
gemoeten.
Om zijn oude-dagvoorziening
een nóg iets aantrekkelijker
tintje te geven besloot Michels
van zijn in West-Duitsland op
gebouwde c.q. opgepoetse ima
go gebruik te maken. In het
provinciestadje Leverkusen
ging de generaal net als jaren
eerder in Keulen op zijn grote
bek. De mond, waaruit vorig
jaar vooral gaandeweg het EK
steeds vrolijker en humoristi-
scher opmerkingen vielen op
te tekenen, vertrok zich in de
Bundesliga al weer snel tot
een streep. En Michels had er
al een paar, die waarop hij re
gelmatig ging staan. En al die
strepen mogen een dan in
West-Duitsland veel gebruikt
sportmerk aanduiden, bijdra
gen tot iemands populariteit
vormen ze geenszins. Vandaar
dat de oppositie tegen Michels
zodanig groeide dat hij zelf
zijn biezen pakte - op een mo
ment dat er nog een paar Ne
derlandse clubs waren die een
technisch directeur zochten.
Eén van die twee, Ajax, is dus
inmiddels voorzien, met o iro
nie de oud-jeugdtrainer van
Feyenoord. Waarop Feye
noord' de jacht kon openen op
de man wiens reputatie slechts
is gegrondvest op drijfzand.
Want als eens te meer is bewe
zen dat Michels slechts succes
kan hebben als hij één super
speler (Cruijff bij Ajax en Bar
celona) of een trio stervoetbal
lers (EK vorig jaar) ter be
schikking heeft, is dat wel in
Leverkusen geweest.
Eén ding lijkt wel zeker: het
imago van de generaal is in ei
gen land dermate solide dat hij
zijn rit daar wel zal kunnen
uitzitten. Men kan zich trou
wens in Rotterdam ondanks
alle financiële injecties van
havenbaronnen c.s. niet ver
oorloven na Israel weer een
trainer zijn congé met behoud
van salaris te geven. Tenzij
Michels daar zeil op aanstuurt.
Eerst even een contract met
Feyenoord afsluiten voor pak
weg drie jaar en er dan na an
derhalf jaar - zo rond de vut-
gerechtigde leeftijd met de
noorderzon in zuidelijke rich
ting tussenuit trekken.
Michels heeft geen riant on
derkomen meer in de heuvels
van Barcelona als gevolg van
een stevige naheffing van de
Spaanse fiscus. Dat doet zeer
en pijn in de portemonnee is
de slechtste raadgever.
KARIN BRONGERS:
GRONINGEN Ze ziet
dit jaar nog als een trai
ningsjaar. Voluit gas leren
geven en ervaring opdoen
zijn voorlopig haar voor
naamste doelstellingen.
Als vrouw is Karin Brongers
uit Groningen een uitzonder
lijke verschijning in de motor
sport. Ze is zelfs de eerste
vrouw in Nederland, die in de
specialklasse bij de grasbaan-
racers uitkomt. „In Engeland
en Duitsland rijdt wel een
aantal dames in deze klasse",
weet ze. „En in Nederland ko
men er een paar in een andere
klasse uit". De leerling-politie
agente heeft wel al een jaar
ervaring opgedaan in de gras-
baansport, maar in een andere
discipline. „Vorig seizoen was
ik bakkenist, bij Tjesso Jorrits-
ma. Het was een heel mooi sei
zoen, maar ik kreeg last van
de rug. Ik heb in dat jaar ech
ter veel geleerd. Zoals het ge
wend raken aan snelheden,
aan wedstrijden en aan wat
motorrijden eigenlijk in
houdt". Karin Brongers kwam
door haar toenmalige collega
Tinus Spiegelaar (ook bakke
nist) in aanraking met de mo
torsport. Door haar rugklach
ten werd ze min of meer ge
dwongen om zelf op de motor
plaats te nemen. Ze koos voor
de specialklasse „omdat dat de
mooiste klasse is om te zien".
Bodemonderzoek
Om in deze klasse te kunnen
rijden, moest ze eerst een ver
plichte trainingscursus volgen.
„Dat was drie dagen. Ik heb
daar veel bodem-onderzoek
gedaan", grapt ze. Door de
vele valpartijen tijdens deze
cursus, ontwikkelde ze een ze
kere angst om veel gas te ge
ven. „Maar het gaat elke wed
strijd beter. Ik heb echter veel
pech gehad. Tussen de cursus
en mijn eerste wedstrijd, in
Balkbrug, had ik weinig gele
genheid om te trainen door
het slechte weer. In Balkbrug
reed ik de boel kapot, waar-
door ik opnieuw niet kon trai
nen. Ik heb namelijk maar één
motor. Ik heb nog wel op een
cross-motor gezeten, maar dat
is toch heel wat anders".
De 26-jarige Groningse heeft
voor de verzorging van de mo
tor een vast team van repara
teurs. Vooral oud-Nederlands
kampioen Henk Noordman is
voor haar van onschatbare
waarde. „Zonder hem zou ik
niet kunnen rijden. Hij is ook
een morele steun voor mij. Ik
heb het idee dat we het samen
doen. Ik ga me wel steeds
meer voor technische dingen
interesseren, zodat ik zelf ook
iets kan doen".
Macho-wereld
Ze vindt grasbaan de mooiste
discipline in de motorsport.
„Je kunt de hele wedstrijd
volgen, wat bij motorcross en
in de wegracesport niet kan.
Bovendien is het snel en spec
taculair. Je moet in vier ron
den het gas opentrekken".
Veel problemen heeft ze als
enige vrouw in de macho-we
reld van de motorsport overi
gens nog niet ondervonden.
„Ik ben goed opgevangen in
deze mannenwereld. Motor
sportmensen zijn vaak recht
voor de raap en dat mag ik
wel. Er zijn wel macho's bij,
maar de meesten zijn serieus
met hun sport bezig. Daar voel
ik me dan ook prima bij thuis.
Ik heb helemaal niet het ge
voel dat ik als enig meisje
meedoe. Wanneer je serieus
met de sport bezig bent, dan
nemen ze je ook serieus. Toch
heb ik wel eens het idee, dat je
je als vrouw extra moet waar
maken".
Tot slot zegt ze dat het zowel
voor- als nadelen heeft om als
vrouw in de motorsport actief
te zijn. „Een nadeel is, dat
wanneer je achteraan rijdt, er
al gauw gezegd wordt: zie je
wel.... Het voordeel is, dat je
extra aandacht krijgt. Bijvoor
beeld in de media. En daar
heeft de motorsport ook weer
baat bij".
Andere opzet
In 1990 moet met een andere
competitie-opzet in de Bundes
liga worden gerekend. Willi
Lemke, de manager van Wer-
der Bremen, zit er namelijk
dringend om te springen.
Lemke denkt dat door het in-
voèren van een play-offsys-
teem een halt kan worden toe
geroepen aan de daling van de
toeschouwersaantallen. Ge
middeld volgen nog maar
19.000 mannen en vrouwen de
ontmoetingen bij onze ooster
buren waardoor tal van clubs
in financiële problemen drei
gen te geraken.
Waldhof naar
Mannheim
Waldhof Mannheim wordt
met ingang van het komende
seizoen weer echt een club uit
de kazernestad Mannheim. Nu
speelt Waldhof nog de thuis
wedstrijden in Ludwigshafen.
De gemeenteraad van Mann
heim heeft namelijk zijn goed
keuring verleend aan renova
tie van het oude stadion van
Waldhof. Voor een miljoen
gulden worden de staanplaat
sen en het veld aan de huidige
eisen aangepast.
Van de Korput
Mede dank zij oud-Feyenoor-
der Michel van de Korput kon
Germinal Ekeren vorige week
feest vieren ter gelegenheid
van het behalen van het kam
pioenschap van de tweede
klasse en automatische promo
tie naar de hoogste afdeling.
Van de Korput zal echter die
rentree op het topniveau niet
meer als speler in loonlijst bij
Ekeren meemaken. Op 32-jari-
ge leeftijd zet hij definitief een
streep door zijn loopbaan als
voetbalprof, mede vanwege
verzekeringsproblemen.
Italiaanse clubs
Italiaanse voetbalclubs gaan
een lastig seizoen tegemoet. In
het Italiaanse parlement is een
stevige lobby op gang geko
men. De bobo's hebben grote
angst voor de progressieve be
lastingvoorstellen van de rege
ring, die in de zomermaanden
door het parlement zullen
worden behandeld. In het erg
ste geval dreigt er voor onge
veer tien clubs uit de Serie A
een onmiddellijk bankroet.
Platini wil aanblijven
Michel Platini wil aanblijven
als bondscoach van Frankrijk,
ook als het land zich niet
plaatst voor de wereldtitel
strijd in Italië. Dat is vrijwel
zeker, sinds Frankrijk zater
dag thuis niet verder kwam-
dan 0-0 tegen Joegoslavië. Pla
tini liet eerder weten op te
stappen als Frankrijk het
mondiale toernooi mist.
Speler van het jaar
De Liverpool-speler Steve Ni-
col is door de Britse voetbal
journalisten uitgeroepen tot
voetballer van het jaar. De
Schotse international volgt
ploeggenoot John Barnes op.
De spelers kozen vorige
maand Mark Hughes, speler
van Manchester United en het
nationale elftal van Wales, als
de beste.
Stuttgart wil diploma
Beschikt Arie Haan binnen
kort over het Nederlands trai
nersdiploma Coach Betaald
Voetbal? Als het aan de werk
gever van de oud-Groninger,
VfB Stuttgart, ligt, is dat bin
nen afzienbare tijd het geval.
Het bestuur van de Zuidduitse
topclub heeft bij monde van
voorzitter Gerhard Mayer
Vorfelder het verzoek tot het
ministerie van WVC gericht
Haan een diploma ter hand te
stellen.
Schafstall gaat weg
Trainer Rolf Schafstall heeft
de Westduitse Bundesliga-club
Uerdingen gevraagd om ont
binding van zijn contract aan
het eind van dit seizoen.
Schafstall vindt zijn verhou
ding met de club niet goed ge
noeg om te blijven. In oktober
had hij zijn verbintenis nog tot
1991 verlengd.
®1N HAAG De eerste
Bnnismaking met Hans
Ulan4nt dateert van een jaar
ie°sa| acht, negen geleden. De
ioon^tmoeting vindt plaats
kmg) het eigen territorium
r^jin de verslaggever, het
07o]bouw van Sijthoff Pers
Rijswijk.
iar is 's reporters krant
ide-organisator van een
met trnooi om de Haagse snel-
aaktitel. Het weerzien
ijgt gestalte op Ponts gebied,
negentien verdiepingen
;e kolos van het Ministerie
Binnenlandse Zaken in
It hartje van Den Haag. Daar
:elt de per 1 mei exact een
kr in functie zijnde direc-
Wir-generaal op de elfde eta-
in een kamer van beschei-
_Hh afmetingen en een idem
loodjterieur. Het is de dag, waar-
ir mi| enige uren later het kabinet
óara]lt en P°nts baas, minister
jtter^n Dijk, wordt meegesleurd
i de val van Lubbers II. Te-
jg naar de eerste confronta-
Hans Pont, nu 50 en sinds
in kleine twee weken de
euwe voorzitter van de Ko-
nklijke Nederlandse Schaak
^flBnd, is negen jaar geleden
A»t aangetreden bij de FNV,
vakverbond van Wim
ok. De toenmalige gedach-
nwisseling beperkt zich tot
ige plichtmatige oppervlak
beden over de activiteiten
met name vakverenigin-
maar de rol van Pont
iarin blijft tamelijk onbe-
[roken. Niet lang daarna
indigt Kok diens vertrek aan
na een interne machtsstrijd
de FNV wordt Pont naar
ren geschoven als opvolger.
Ijdens een ziekte van Kok is
/erigens niet Pont, maar
Wman Bode de plaatsver-
inger, hetgeen de benoeming
ji Pont nóg verrassender
itgeen .overigens niet zijn
itste suprise zal zijn. Een
1404V geleden wordt bekend dat
vakbondsman gaat plaats-
men aan de andere kant
de onderhandelingstafel,
y'gj.1 dienst treedt als hoogste
i404jnbtenaar op Binnenlandse
aken. Een transfer, die me-
jgeen met verbijstering ver-
(jlt, maar geheel past bij
bnt, die indachtig zijn naam
ennelijk makkelijk van de
tl ie kant naar de andere vaart.
aar daarbij een zekere, vaste
)ers niet kan worden ont-
I gd. Wat er waarschijnlijk in
JÊ et geringe mate toe heeft bij-
HI dragen dat hij nu een dertig-
M ïizend leden tellende sport-
ind leidt, waarin hij al eerder
ipaalde bestuurlijke rollen
?eft gespeeld.
[aagse bond
>als die van voorzitter van
i Haagse schaakbond (HSB),
in functie die hij vanaf begin
jaren tachtig vier jaar bekleedt
- tot het moment dat hij voor
zitter wordt van de FNV. In
vroeger jaren, medio jaren zes
tig, is hij secretaris van de
Utrechtse club Oud-Zuilen en
later lid van de Rijswijksë ver
eniging Pomar.
In de periode van zijn pas aan
vaarde voorzitterschap van de
HSB laat Pont zich voor het
eerst op een typerende wijze
kennen. Hij kan zich het voor
val zelf waarschijnlijk niet
eens herinneren, maar de ka
raktertrek die hij op dat mo
ment etaleert komt in het on
derhavige gesprek wel weer
aan de orde. Wat gebeurt er?
Aan het einde van de toer-
nooidag vraagt de fotograaf
van de organiserende krant
alle prijswinnaars zich even
voor de lens te verzamelen. Op
de afdruk blijkt later dat ook
de voorzitter van de HSB zich
op enigszins slinkse wijze tus
sen de meute heeft genesteld
om zich twee dagen later - zij
het betrekkelijk anoniem - in
de krantekolommen terug te
vinden.
Is Hans Pont net als zo veel
andere notabelen of bobo's in
de sport- en politieke wereld
publiciteitsbelust? Die vraag
stelt de verslaggever negen
jaar later aan één van de hoog
ste ambtenaren van het land,
de man die na dat onbeteke
nende voorvalletje talloze ma
len in de media opduikt, regel
matig op televisie is te zien en
op de radio is te besluisteren.
Diplomatiek
Pont, aanzienlijk grijzer maar
verder nauwelijks veranderd
in zijn evolutie van afdelings
tot bondsvoorzitter, begrijpt de
toespeling en zijn antwoord is
even diplomatiék als van hem
mag worden verwacht. „Ik
kan goed omgaan met de pu
bliciteit. En iets wat ik goed
kan, doe ik graag", is zijn na
enig nadenken geformuleerde
reactie. Hij ontkent vervolgens
dat de aanvaarding van het
voorzitterschap van de schaak
bond een poging is om via die
weg toch weer enigszins terug
te keren in „het" circuit. „Ik
zit tegenwoordig in meer cir
cuits dan ooit. Ik ontmoet door
mijn huidige functie meer
mensen en van uiteenlopender
pluimage d^n in vroegere ba
nen".
Waarmee Pont handig een
rechtstreeks antwoord ont
wijkt op de vraag of voor hem
publiciteit - net als voor politi
ci - van grote betekenis is.
„Het is in elk geval niet zo dat
ik stel dat de theorie „Het
geeft niet hoe er over je wordt
gepraat, als er maar 'over je
wordt gepraat" op mij van toe
passing is. Negatieve publici
teit kan heel vervelend door
werken. Vooral voor je gezin.
Daar hebben anderen soms
geen weet van".
Wat een slechte pers betreft
voor de bond, die Hans Pont
nu aanvoert, behoeft de oud-
FNV'er niet zo beducht te zijn.
De schaakbond heeft zelden of
nooit een rel of anderszins een
aanleiding tot opmerkelijke
publiciteit. Hetgeen nog het
meest wordt gesymboliseerd
door de man die Pont vooraf
ging als voorzitter van de
schaakbond, een zekere Henk
Wille. Dat is een volslagen
anonymus, die maar liefst der
tien jaar de hamer hanteert,
nimmer op de barricades be
hoeft en nu onderdak heeft
gevonden bij de turnbond.
Zo goed als de reputatie van
de schaakbond ook is, zo slecht
is het p.r.- beleid. Hetgeen het
meest recent wordt aange
toond door het feit dat de be
noeming van Pont tot voorzit
ter, twee weken geleden tij
dens een algemene ledenver
gadering, het publiek nimmer
bereikt. Reden voor de nieuwe
leider om niet alleen een p.r.-
man in zijn bestuur aan te stel
len, maar tevens, zelf een deel
van die promotionele taak tot
zich te trekken. Hans Pont dus
vaker in de publiciteit! „Ja,
maar dan om het schaken uit
te dragen, populairder te ma
ken", zegt deze. „En om be
paalde andere zaken structu
reel goed te regelen".
Eerste interview
De media zijn overigens sinds
Ponts aantreden nog bepaald
niet over hem heengeduikeld.
De nieuwe voorzitter geeft bij
deze zelfs zijn eerste interview
en heeft slechts één afspraak,
later dit jaar. „Dat is met
'Schakend Nederland', het
bondsblad. Alvorens ik me
daar in presenteer, wil ik me
eerst wat beter oriënteren.
Waarom nu wel? Ach, lezers
van zo'n schaakblad zijn toch
andere dan die van een krant.
Mijn laatste interview? Dat
was een telefonisch gesprek
met 'Schaaknieuws', een blad
uit Dordrecht, vorig jaar no
vember/december. Een leuk
verhaal". Waarna Pont nog
even verwijst naar een ander
verhaal in nota bene deze
krant, waarin hij onder meer
praat over een aparte cao voor
hogere ambtenaren, zichzelf
dus. Over publicitaire begelei
ding in dit opzicht heeft Pont
dus geen klagen.
Hans Pont is zelf ook - hoe
kan het anders - schaker.
Maar dan één van zeer gering
niveau. „Ik speel tweede klas
regionale bond", vertelt hij
zonder enig spoor van schaam
te. „Dat is helemaal niet hoog.
Maar dat doet aan het enthou
siasme helemaal niets af. Het
is een kwestie van talent. Mis
schien dat ik met wat meer
toewijding een klasse hoger
zou kunnen spelen, maar ach,
daar heb ik nooit echte aspira
ties voor gehad. Mijn grootste
succes? Ik heb een keer een si
multaan gespeeld tegen Don-
ner en remise gemaakt. In een
echte partij, niet één waarin
hij fouten maakte. Dat was
aardig, heel aardig. Schaken
tegen een computer vind ik
ook leuk. Vroeger kon je een
computer in een eindspel ver
slaan. Gaat niet meer. Die din
gen zijn zo veel beter gewor
den. Maar een prima tijdver
drijf. Zeker voor die mensen,
zoals ik, die door hun werk
zelden een vaste vrije avond
hebben. Ik ben dan ook lid
van de computerschaakvereni
ging. Zoals ik eigenlijk lid ben
van alle clubs, die er in de
schaakwereld bestaan: corres
pondentieschaak, probleem
club. Ik ben persoonlijk lid
van de KNSB, omdat ik nu
niet bij een bepaalde vereni
ging ben aangesloten".
Hersenbloeding
Wat vindt Hans Pont het aan
trekkelijke van schaken? „Het
geconcentreerd bezig zijn.
Donner zei na zijn hersenbloe
ding: de wereld is zo heel
klein geworden, maar dat zijn
schakers wel gewend. Ik vond
dat aardig getypeerd. Schaken
bestaat ook eigenlijk uit niet
meer dan een bord, een tegen
stander en een lamp daarbo
ven. De rest van de wereld is
tijdens een partij uit beeld.
Verder zijn belangrijk: strate
gie, concentratie en taktiek. Je
kunt een vergelijking maken
tussen wat zich op straat af
speelt en op een schaakbord.
Interessant".
Waarop Pont, de nuchter,
zorgvuldig pratende bestuur
der/ambtenaar zich even ver
liest in een lyrisch verhaal
over verschillende soorten
schaakborden en -stukken.
Vertelt dat hij uit India een
spel van „sandel wood" heeft
meegebracht, dat door zijn
vormgeving nogal uniek
schijnt te zijn. Spelen doet hij
er niet op, dat doet hij - vertelt
hij - het liefst op een normaal
houten bord met normale hou
ten stukken. „Het mooie van
schaken is dat een strategische
zet een volslagen andere wen
ding kan geven aan een partij.
Hoewel je het strategische
denken niet moet overdrijven.
Ik heb de relatie tussen scha
ken en iemands werk altijd
van de hand ge\vezen".
Hetgeen iets' te maken kan
hebben met het feit dat Pont
maatschappelijk de top heeft
bereikt waar hij als schaker
nog niet eens boven de mid
delmaat uitsteekt. „Ik zeg al
tijd maar dat een tomatenkwe-
ker uit het Westland ook geen
goede biljarter is omdat er bij
dat spel met een rode bal
wordt gespeeld", trekt hij een
frivole vergelijking.
Campomanes
Een bepaald doel heëft Hans
Brongers in actie met het nummer „1".
niEUWE VOORZITTER SCHAAKBOND SCHUWT PUBLICITEIT NIET
OT, 5
Nog even terug naar de bij
baan van Hans Pont. „Ik heb
altijd het standpunt gehuldigd
dat je naast je gewone, betaal
de werk, iets anders moet
doen. Vrijwilligers-werk is een
belangrijk deel van de samen
leving, zo heb ik ook mijn kin
deren opgevoed. Alleen heb ik
nu zo langerzamerhand zo
veel ervaring opgedaan dat ik
nu wel eisen stel aan het ni
veau van dat onbezoldigde
werk". En over p.r.: „Een or
ganisatie krijgt meer publici
teit naarmate degene die lei
ding geeft over een grotere be
kendheid beschikt. Zie Gee-
sink. Het kan een voordeel
zijn als de mensen weten wie
er van een bepaalde bond
voorzitter is. Ik ben tegen een
,low profile', in de luwte ope
reren. Maar de wind kan soms
zo hard waaien dat je wel even
je kraag moet opzetten".
Hans Pont zal vanaf nu de pu
bliciteit niet zoeken, maar
schuwen zal ie deze ook zeker
niet. „De damwereld heeft een
kleurrijke figuur als Jannes
van der Wal. Fischer was ook
zo iemand. Die hebben wij he
laas niet. Misschien komt dat
nog eens. Eén ding is zeker: de
sporters zijn belangrijker dan
de bobo's".
Na die uitspraak schoot toch
weer dat voorval met die foto
van die prijswinnaars in de ge
dachten.
FRANK WERKMAN
Hans Pont:
„Publiciteit
kan ik goed
aan en ik doe
graag wat ik
goed kan".
FOTO: JEROEN
DE JONG
Pont zich als voorzitter van de
schaakbond niet gesteld. In al
gemene zin wil hij de belangen
van alle betrokkenen zo goed
mogelijk dienen. Waarbij de
invloed van de Nederlandse
topschakers op het vereni-
gings-gebeuren in tact moet
blijven. „Het is net als bij de
FNV", zegt Pont. „Je kunt
veel samen doen, maar niet al
les. De belangen van een
broodschaker en een huisspe
ler liggen op een ander vlak
De oprichting van de grand
masters association is daar een
mooi voorbeeld van. Een vak
bond voor grootmeesters".
Hetgeen het gesprek brengt op
andere bestuurders als de om
streden Campomanes, de voor
zitter van de internationale
schaakbond, en Samaranch, de
president van het Internatio
naal Olympisch Comité. „Door
onze calvinistische inslag vin
den wij dat dit soort figuren
zich al gauw op een terrein be
geeft, waarvan wij menen dat
het verboden is. Maar in ande
re culturen is het heel normaal
voor een dienst een weder
dienst te bewijzen. Hier heet
het al gauw een poging tot om
koping. Ik ken de verhalen
over Campomanes, maar ik
wil me eerst wat nader in de
persoon verdiepen voor ik een
definitiever oordeel gqef. Ik ga
later dit jaar naar Puerto Rico
voor de algemene vergadering
van de FIDE. Daarna zal ik
meer weten. Het is wel zo dat
dit soort bestuurders vaak het
zelfde type mensen is. Figuren
die het hele jaar de wereld
kunnen afreizen. Zo ben ik
niet. En zo was Max Euwe ook
niet. Die was ook jarenlang
voorzitter van de wereld
schaakbond, maar toch een
heel andere persoonlijkheid
dan Campofnanes".
Met het noemen van de naam
van wijlen de enige Neder
landse wereldkampioen scha
ken heeft Hans Pont een aan
zet gegeven voor een medede
ling over een ambitieus plan
in de KNSB. „Het Max Euwe
Centrum", vertelt Pont, „moet
een westeuropese tegenhanger
worden van het Russische Bot-
winnik-instituut, een opleiding
van schaaktalent waar groot
meesters langs komen, profes
sionele begeleiding wordt ge
geven, waar onderdak kan
worden gevonden, een ont
moetingsplaats wordt ge
creëerd et cetera. We zijn nu
bezig met de fondsenwerving.
Ik denk dat over een jaar, an
derhalf jaar die zaak van de
grond moet zijn gekomen. Ik
heb er al contacten met Ed
van Thijn over gehad. Het kan
nuttig zijn om ,on speaking
terms' te zijn met veel mensen
op belangrijke posten. Scha
ken wordt een 'booming in
dustry' genoemd. Maar dan
moet je dat wel kunnen waar
maken".
