finale
Het woord is
aan de Spaanse
modeontwerpers
ZATERDAG 15 APRIL 1989
g
i
£eidóc@ou4a*it
Vloeiende lijnentwee soorten wit
en stroken aan de mouwen. Een
ontwerp van Roser Marcé.
Joaquim Verdudiep, dieprose, met gedrapeerde sjaalkraag.
Jordi Cuesta: duizend-en-een parels. Hier een snoer tot
op de knie op een bruine overslagjurk. FOTO'S: PR
BARCELONA - Al wie ooit naar
Spanje met vakantie ging weet het:
in Barcelona kun je zulke elegante
boetiekjes vinden. Winkelen is er
zalig en niet alleen omdat het weer
er meestal ook zalig is. Wie heeft
er, op weg naar een of andere Cos
ta, niet eens gezellig over de Paseo
de Gracia gekuierd? Namen als
Adolfo Domingiun, Purificacion
Garcia, Roser Marcé, Ferrery Sen-
tis beginnen ook bij ons bekend
heid te genieten. Maar er is meer,
véél meer.
Spaanse mode heeft altijd bestaan. Zo
was de beroemde „Franse" couturier Ba-
lenciaga een Spanjaard die behalve een
couturehuis in Parijs, ook altijd een
Spaans modehuis heeft gehad, waar zijn
zus de scepter zwaaide. En Spanje heeft
nog altijd een (zij het beperkt) aantal ex
clusieve couturehuizen: Pertegaz, en
voor de jongere generatie Sybilla (dé ster
van de Spaanse mode), Pedro del Hier-
ro, Teresa Maéllas, Elena Bennartoch,
Jesus del Pozo (de Spaanse Gaultier).
Maar toch staart men zich ook in Spanje
vaak blind op Parijs en Milaan; ook
daar klaagt de jongere ontwerper over de
kloof tussen ontwerp en industrie. Want
iedereen begrijpt dat de toekomst bij de
kant-en-klare industriële produktie ligt.
„Je verkoopt geen imago", zegt Pedro
del Hierro, „je verkoopt kledingstuk
ken". Produktie, marketing en export
breiden zich sinds kort enorm uit, want
nu Spanje lid is van de Europese Ge
meenschap worden internationale con
tacten van vitaal belang. De textielin
dustrie is overigens al sinds tweehon
derd jaar de belangrijkste industrie van
Catalonie. Met het oog op de nabije toe
komst gingen wij daarom eens een kijkje
nemen in de Catalaanse hoofdstad Bar
celona, op de Gaudi Mujer, de Spaanse
versie van de prêt-a-porter-beurs.
Parels
De lucht is blauw als op een ansicht
kaart, de zon legt op de beroemde win
kelstraten een laagje goud. De eerste col
lectie die op de Gaudi Mujer wordt ge
toond, niet de beste, is die van Jordi
Cuesta. Een uur te laat omdat er een
bommelding was, we voelen ons thuis.
Loos alarm, gelukkig.
Jordi Cuesta of de duizend-en-een pa
rels. Begint met één stevig snoer, draait
die eenmaal rond de hals en wringt het
dan achter de armen langs, waarna het
richting maag weer opduikt. Of je begint
gewoon om de hals, verstopt het snoer
onder de blouse en laat het nonchalant
wapperen onder de taille. Of je draait
het driemaal rond de taille, tienmaal
rond de pols, eenmaal in volle lengte
over de rug, zodat je er op kunt gaan zit
ten ook. Voor de rest is deze collectie ge
wijd aan de Amerikaanse vrouw (export
heeft zo zijn verplichtingen). Dan ver
wacht je carrièrevrouwen met power-
schouders van hier tot ginder, een That-
cherstrikje en zo, maar de Jordiaanse
versie draagt golfbroeken, suède rokken
tot halverwege de kuit, wijde sjaalkra
gen. Blazers en rokken zijn met tranen
bedrukt.
Allure
Margarete Nuez staat echt op Europees
niveau. De presentatie, de mannequins,
de hele show ademt internationale allu
re. Nuez durft eenvoudig en sober te
zijn, wat een enorme dosis zelfverze
kerdheid vergt in dit wereldje, dat het
maar al te vaak van idiote foefjes moet
hebben. Het klopt allemaal perfect: de
verhoudingen, de kleuren, de contrasten.
Grote kragen van Engelse broderie met
zwarte oogjes, broekpakken van kasjmir
met Perzische-tapijtmotieven, witte pier
rotkragen met zwarte biezen op donker
grijze mantelpakken. Rozen van fluweel
of van leer als applicatie, ton sur ton.
Wilde schelpenjurken van gerimpelde
zijde, met in elkaar overlopende harmo
nieuze kleuren van absintgroen naar
mosgroen, van oud-roze naar lila. Voor
de Europese export heeft Nuez ook een
bravere lijn („Vivisma").
Peter Aedo brengt een heel commerciële
en draagbare lijn, waarover verder wei
nig te vertellen valt. Behalve de mooie
kleurcontrasten: vliegeniersblauw met
het bruin van chocolade-puur, grijs met
lavendelblauw, tabaksbeige met marine
blauw, eendeblauw in verschillende
schakeringen naast elkaar.
Roser Marcé verscheen enkele seizoenen
geleden op de internationale markt en is
ook bij ons geen onbekende meer. Haar
nieuwste collectie - voor volgende win
ter - staat in het teken van contrast tus
sen strenggeknipte jasjes (cardigans, col
berts, blazers) en luchtige mousseline
rokken. Die rokken zijn halflang, of wor
den vervangen door een rechte, vrij wij
de broek. Ook in Spanje geldt de regel:
wie twijfelt tussen korte en lange rokken
kieze een pantalon!
Veel wit en zwart: witte blazer op wijde
zwarte broek, witte bloesjes met bloem
bladkraag van kant of broderie, vierkan
te halsuitsnijdingen, witte handschoe
nen. Het geeft een de draagster een iet
wat precieus, onberispelijk imago. Smal
le, gekruiste lijfjes met sjaalkraag. De
schoenen zijn zeer plat gehakt. Een com
pleet wit pakje - witte blouse, hoed,
handschoenen enzovoort - wordt gedra
gen met zwarte kousen.
Andere smaak
Purificacion Garcia, eveneens geen on
bekende meer, brengt drie verschillende
collecties, waarvan „Teodora" speciaal
voor de export is bestemd. Wat is het
verschil? Hebben Spaanse vrouwen dan
een heel andere smaak? Het schijnt van
wel: „Europese vrouwen dragen veel
eenvoudiger, sportieve modellen, meer
Amerikaans eigenlijk". Het is waar dat
de mode die wij in Spaanse etalages za
gen, iets ingewikkelder is dan de onze:
de vormen zijn nogal klassiek, maar ze
worden overdadig versierd. Bovendien
kun je in een warm klimaat fellere,
scherpere kleuren verdragen.
Ook Garcia brengt vooral zeer mooie
kleuren- en stoffencombinaties, bedrukt
en effen.
Luisa Rabell neemt een colbertjasje als
uitgangspunt en speelt met alle mogelijk
heden vandien. Opvallend is wel de af
wezigheid van schoudervullingen: de jas
jes vallen soepel rond het lichaani, de
hoge taille wordt aangegeven door een
ceintuur of een stiksel. Daaronder bloes
jes met hoge puriteinse kragen. De rok
ken zijn heel lang en recht. De kleuren
zijn nogal treurig: bruin-groen-grijs.
Een van de spectaculairste jonge ontwer
pers uit Barcelona - oud-leerling van de
modeschool van Milaan maar geboren
en getogen in de Catalaanse hoofdstad -
is Joaquim Verdu. Hij ontwerpt brei
werkmodellen voor diverse Spaanse fir
ma's, maar brengt nu ook een eigen prêt-
a-porter-lijn, waarvan vooral de schitte
rende kleuren opvallen. Granaatrood,
wijnrood, koraalrood, robijnrood, terra
cotta en baksteen zijn favoriet.
Ook hier nergens een spoor van schou
dervullingen, maar soepele draperingen,
ronde kragen, sjaals, capes en capelines.
Onder korte, ronde jasjes (waarvan je
soms denkt: 't is maar een sjaal) staan
smalle toreador-pantalons het mooist.
Tocüt is de merknaam van Frederic Sal-
larés, die reeds in 1969 dit bedrijf sticht
te. Lady Bonser is een zusje van de he-
renconfectie Sir Bonser. Deze firma
brengt nu ook een jongere dameslijn:
„Miss Uno".
Spaanse peper
De Gaudi is een handelsbeurs, speciaal
op confectie gericht. De Gaudi Hombrc
(heren) en de Gaudi Mujer (dames)
staan sedert kort ook open voor buiten
landse exposanten. Vooralsnog lokt dat
vooral Italiaanse bedrijven. Zelfs naaste
buur Portugal schittert door afwezigheid.
Maar ook Parijs werd niet in één dag ge
bouwd. De Spaanse exposanten bieden
in elk geval originele en toch commer
cieel interessante spullen en de beurs is
voor Nederlandse boetiekhouders dan
ook zeker een bezoek waard. Want het is
een triest feit dat de rekken van onze
boetieks en winkels meestal gevuld zijn
met een ontstellend banaal assortiment:
overal hetzelfde. Een snuifje Spaanse pe
per zou daar zeker niet misstaan.
AGNES ADRIAENSSEN
