„Ik moet het allemaal
nog waarmaken"
Bollenstreek-
ploeg twijfelt
aan deelname
Euromarathon
CeidócGouoatif
lijk onder controle. Ik durf niet zomaar
een zet te doen wanneer ik denk dat hij
er wel goed uitziet. Dat doe ik maar met
mate".
Eenzaam
Momenteel bereidt de jeugdige groot
meester zich thuis in alle rust voor op de
volgende krachtsinspanning, het Neder
lands kampioenschap, waarna ongetwij
feld weer een buitenlandse missie op het
programma zal staan. „Gemiddeld ben
ik elk jaar zo'n zes maanden van huis.
En dan is het ook niet erg nuttig om er
gens anders te wonen", zegt de nog bij
zijn ouders inwonende Piket. „Wat ik er
van vind om de rest van de tijd in hotels
door te brengen? Het is een leuk leven.
Soms is het eenzaam in die zin dat je op
jezelf bent aangewezen. In het begin
moest ik er dan ook aan wennen, maar
nu weet ik niet beter meer".
PETER VAN DER HULST
PIKET BLIJFT OOK ALS GROOTMEESTER BESCHEIDEN:
LEIDERDORP - Met de nuchter
heid die hem kenmerkt, kijkt Je
roen Piket terug op de voor hem zo
turbulent verlopen week. „De reac
ties waren heel positief, maar ik
kan niet met die grootmeestertitel
bezig blijven. Het gaat allemaal
verder. Over twee weken staan de
Nederlandse kampioenschappen op
het programma en worden er toch
weer prestaties van me verwacht",
relativeert Neerlands jongste
schaakgrootmeester het succes van
Lugano.
Twee jaar nadat Piket daar zijn eerste
grootmeesterresultaat pakte, behaalde de
twintig jarige Leiderdorper in hetzelfde
Zwitserse stadje zijn derde resultaat. Pi
ket werd daarmee de jongste grootmees
ter van Nederland en verwierf zich zo
doende een plaatsje in de eregalerij die
de namen vermeld van Timman, Prins,
Ree, Sosonko, Van der Wiel en de in
middels overleden Donner en Euwe. De
schaaktelg schijnt echter overal de keer
zijde van in te willen zien (als gevolg
waarvan grote uitspraken hem vreemd
zijn): „Er zit zoveel verschil tussen de
ene grootmeester en de andere dat ik
mezelf nog niet zo gauw in dit rijtje
schaar. Je kan je collega van Timman
noemen, maar daar heb je zo weinig aan
als je niet zo sterk als hem bent". Ook
het aspect dat hij de jongste grootmees
ter van ons land is, schijnt hem niet te
deren. „Ik vind dat allemaal niet zo be
langrijk. Het zegt niets over mijn sterkte.
Ik moet het allemaal nog waarmaken".
Respect
Uitspraken die echter niets afdoen aan
het binnen de schaakwereld bestaande
respect voor Pikets prestaties. Tijdens de
voor Nederland zo succesvol (gedeelde
tweede plaats) verlopen Olympiade in
het Griekse Thessaloniki, vestigde de
blonde Nederlander voorgoed zijn
naam. De Leiderdorper was zelf met
name tevreden over zijn laatste partij.
„Ik had toen zes punten uit acht mat
ches en diende voor mijn tweede groot
meesterresultaat tegen de Amerikaan
Christiaansen met zwart remise te halen.
Je moet dan voluit spelen en kan er niet
vanuit gaan dat de tegenstander niet
wil Iets dat Piket tot zijn verrassing in
Lugano wel overkwam. De Roemeen
Gheorghiu had immers zelf ook genoeg
aan een half puntje. „Maar normaal heb
je dat niet".
Het goede spel op de Olympiade („We
speelden toen op wereldniveau") deed
bij de jonge schaker in ieder geval het
besef groeien dat de grootmeestertitel
binnen zijn bereik lag. „Anderhalf jaar
na het open toernooi van Lugano had ik
immers mijn belangrijkste resultaat te
pakken", blikt Piket terug. De wereld
schaakbond schrijft nu eenmaal voor dat
niet alle GM-scores op een gelijksoortig
toernooi mogen worden behaald. „En
met een resultaat op een open en een ge
sloten toernooi maakte dat niets meer
uit", aldus Piket, die voor zichzelf had
uitgemaakt dat 1989 het jaar van de
waarheid diende te worden. „Maar het
was niet zo dat ik daar elk toernooi aan
dacht. Ik had er geen idee van wanneer
het zou gebeuren".
Studie
Het werd dus ten tweede male Lugano.
Sleutelpartij vormde de match tegen de
Duitser Hübner. „Na een paar redelijke
partijen tegen sterke meesters trof ik
Hübner. Verliezen van hem is menselijk,
maar ik kreeg een opening die ik kende.
Hij kwam met een variant die ik ook
speelde". Een voordeel dat de Leider
dorper goed wist uit te buiten. „Dan be
sef je ook dat alle studie, die je verricht
niet voor niets is geweest. Zo'n opening
is, evenals het eindspel, gewoon een
kwestie van thuiswerken. Al moet ook
dat weer niet overdreven worden. Het is
niet zo dat je de hele dag met schaken
bezig bent, dat varieert in zin en behoef
te. Zo weet ik van mezelf dat ik nog
meer moet studeren, maar het is geen
zwakte meer zoals vroeger. Ik merk nu
gewoon dat het nuttig is, al kan de disci
pline strenger zijn", aldus Piket van wie
nu een enorme last is afgevallen. „Het
behalen van de grootmeestertitel geeft
een opgelucht gevoel. Het is belangrijk
voor invitaties", weet de Leiderdorper.
Doelstellingen moeten immers worden
bijgesteld en dan kunnen die ivitaties
goed van pas komen. „Wil je een sterke
grootmeester worden dan moet je ELO
(puntensysteem dat de sterkte van een
speler aangeeft - red.) gemiddelde om
hoog. Doel is om richting 2600 te gaan",
luidt Pikets wens. Momenteel moet hij
echter nog met een gemiddelde van zo'n
2530 punten genoegen nemen. „Daarom
ben ik ook zo blij met die overwinning
op Hübner. Het betekent dat je die re
sultaten kan halen".
Aanzet
Een conclusie die Piket een aantal jaren
geleden wellicht nog vreemd in de oren
zou hebben geklonken. Al gaf de Leider
dorper toen de belangrijkste aanzet voor
zijn succes van nu. Piket: „De beslissing
om school te verlaten is wellicht de be
langrijkste geweest. In de vijfde klas van
het VWO moest ik tien weken laten
schieten, waardoor ik bleef zitten. De
tweede keer begon het me steeds meer
tegen te staan en kreeg ik steeds meer
behoefte om te gaan schaken". Zijn ou
ders zagen het al lange tijd aankomen en
weerhielden hun zoon niet van zijn be
slissing. „Zij zeggen hun mening over al
les, maar laten mij de beslissing nemen.
Zij helpen me op een goede manier. Al
leen als het nodig is en dat bevalt mij",
aldus Piket, die thuis altijd de rust vindt
om zich op de volgende toernooien voor
te bereiden. Wat dat betreft vindt de
jeugdige grootmeester ook veel begrip bij
vader Piket, die zelf een meestertitel op
zak heeft.
De steun die hij thuis van zijn familie
krijgt, ondervindt hij in het schaakwe
reldje onder andere van John van der
Wiel en Genna Sosonko. „Zij hebben op
een bepaalde manier toch invloed op
mijn spel gehad. John ken ik natuurlijk
beter en van hem heb ik veel geleerd,
maar wat ik bij Sosonko zo waardeer, is
het Russische begrip. In één oogopslag
kan hij zien waar de stelling om gaat.
Wat dat betreft, denk ik dat Sosonko één
Piket: „Je
kan je nu. col
lega van Tim
man noemen,
maar daar
heb zo weinig
aan als je niet
zo sterk als
hem bent".
FOTO: HENK
SNATERSE
van de meest onderschatte schakers is.
Ook al speelt hij niet zoveel, zijn begrip
en analyses van de schaaksport geven
aan hoe goed hij is. Hij heeft immers
ook tegen de 2600 punten gestaan". Het
respect van Piket beperkt zich echter
niet alleen tot Sosonko. Zo komen ook
Karpov en Kasparov voor op zijn lijstje
van goede schakers. „En Kortsnoj na
tuurlijk", die de Leiderdorper regelmatig
ziet spelen bij zijn club Volmac Rotter
dam. „Zijn vechtersmentaliteit spreekt
me vooral aan. Maar als je vraagt of ik
een echt voorbeeld heb, dat niet. Ik
word wel snel vergeleken met Jan Tim
man. Men verwacht van mij dat ik hem
achterna ga".
Zwartwit
Erg vreemd is die vergelijking met Tim
man overigens niet. Evenals de beste
schaker van ons land houdt de blonde
Leiderdorper ervan om aanvallend te
schaken. „Al klinkt dat erg clichématig,
want als je slecht staat moet je je stelling
toch ook verdedigen. Het is te zwart wit.
Zeg maar dat ik actief speel", aldus Pi
ket, die de beschrijving van zijn eigen
spel vervolgt met: „Daarnaast is het
moeilijk om te zeggen of wit of zwart
een voordeel voor mij is. Ik heb perio-'
den meegemaakt dat ik alleen maar met
wit won, maar ook omgekeerd. Ik ben er
zelf nog niet achter waar dat aan ligt.
Doel is dan ook om hier een constantere
lijn in te krijgen". Ander punten waar
van Piket weet dat die duidelijk nog ver
betering behoeven, zijn de al eerder ge
noemde opening en het eindspel. „Dat
geldt voor de meeste jonge spelers. Zij
hebben daar minder ervaring mee. Het
vergt studie. Het middenspel is op dit
moment dan ook mijn sterkste punt",
aldus Piket, die tijdens een partij weinig
op zijn intuïtie durft af te gaan. „Som
mige schakers gaan veel op hun gevoel
af, maar ik denk lang na. Soms zelfs te
lang. Al heb ik de tijdnoodfase nu rede
ZATERDAG 25 MAART 1989
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Peter van der Hulst
Eerbetoon
Een voorschot op het kampioensfeestje.
Zo legden de DIOK-aanhangers het op
treden van twee Bassets tijdens de wed
strijd DIOK tegen Eemland uit. Toen de
stand inmiddels naar een aanvaardbaar
peil was getild, gunde een DIOK-suppor-
ter zijn viervoeters de vrijheid. Met- ge
paste gretigheid maakten zij daarvan ge
bruik, waarbij de ovale bal tot inzet van
het spel werd gemaakt. Een minuutje
lang dartelden de diertjes, die een verge
lijking met een stofzuiger goed kunnen
doorstaan, rond de middenstip. Met de
'beren' van DIOK, tot vermaak van het
publiek, in een figurantenrol. Standvastig
als zij waren wensten de Bassets het vela,
ondanks aandringen van diezelfde
DIOKkers, niet te verlaten. Wat dat be
treft kunnen de diertjes een vergelijking
met die andere Bassets uit Sassenheim
doorstaan. Ondanks twee verliespartijen
tegen de Leidse rugbyers toonden ook zij
zich standvastig en behoudt The Bassets,
zij het op doelsaldo, haar plaats in de
ereklasse.
Wij, van Hutspofrjt houden het gebeuren
zondag daarom op een eerbetoon aan
juist die Sassenheimse vereniging.
Achteraf
„Triest en onzorgvuldig", zo luidt het in
eerste instantie nog milde oordeel van
Wim Dekker over de perikelen rond de
benoeming van zijn opvolger bij zondag
vierdeklasser Alpnen. „En dat voor een
club waarmee ik altijd goede ervaringen
mee heb gehad". De naar zondagvierdek
lasser Haastrecht vertrekkende oefen-
meester moest via de krant vernemen dat
zijn opvolger uiteindelijk Simon Duin
van zateraagderdeklasser Zevenhoven is
geworden. „Er zal vast wel een plausibele
verklaring voor zijn", zo hoopt Dekker.
Die persoonlijke uitleg is hem en de spe
lers inmiddels beloofd. Achteraf dan wel
te verstaan.
Bank
De kracht van de bank, bepaalt de kracht
van het team.
Geprojecteerd op de reservebank van de
vv Leiden tijdens de derde klasse-topper
met 's Gravenzande, lijkt die stelregel
dus niet altijd op te gaan.
De toekomst van de club lijkt ons van
Hutspofrjt daarentegen wel redelijk ver
zekerd...
Bus
Leidse voetbalvereniging UVS viert
het 75-jarig bestaan onder andere met
een groots opgezet feest in het Noord
wij kse hotel Huis ter Duin. Tijdens dat
gebeuren zal vanzelfsprekend enige
drank worden geconsumeerd, en dan kan
de afstand Noordwijk - Leiden wel eens
een probleempje opleveren, zeker als Je
nog een afzakkertje hebt gepakt in de bij
het hotel behorende nachtclub. Het be
stuur van UVS heeft daar het volgende
op gevonden, zo lezen wij in het persbe
richt dat de vereniging eerder deze week
deed uitgaan: 'Gratis busvervoer naar en
van het hotel via 16 verschillende opstap
plaatsen in Leiden, Leiderdorp en Oegst-
geest waarborgen een veilige thuiskomt'.
Klasse.
NOORDWIJKERHOUT - Het is nog
altijd de vraag of een tien man tellende
ploeg uit de Bollenstreek op 21 mei van
start gaat in de Euromarathon, een ron
de van Frankrijk voor hardlopers. De
streekploeg heeft immers een fors finan
cieel probleem. Deelname aan de mara
thon kost 1000 gulden de man.
Ploegleider Piet Winkelaar: „We zouden
er ook nog graag een verzorger bij heb
ben en een masseur. Totaal hebben we
dan zo'n 15.000 gulden nodig. Natuur
lijk zijn we best bereid een bepaald be
drag bij te passen, maar je hebt zelf toch
al je kosten. Het zoeken is dan ook nog
steeds naar sponsors, waarvoor we in
Frankrijk reclame kunnen maken. Als
we die niet vinden, zit het er niet in dat
we vertrekken".
De karavaan die op 21 mei van start
gaat, begeeft zich in veertien dagen tijd,
etappegewijs, vanaf Brussel door Neder
land, Belgiè, Duitsland en vooral Frank
rijk naar de Middellandse zee. Bij ons is
deze estafette nog tamelijk onbekend,
maar in Frankrijk is dat anders, weet
Piet Winkelaan „Hoe meer je naar het
zuiden gaat, hoe meer het daar begint te
leven. Plaatselijke scholen krijgen daar
vrij, atletiekverenigingen uit de omge
ving komen 's morgens met auto's en
bussen naar de start om mee te lopen.
Op de marktpleinen is altijd veel volk
en er staan kramen en altijd worden we
ontvangen door de burgemeester. Je
komt op plaatsen waar je anders nooit
iets van ziet".
Vorig jaar liep hij al mee met een aantal
streekgenoten. Dit jaar is het plan om
met tien lopers uit de omgeving aan de
marathon deel te nemen. Zes hebben
zich al definitief aangemeld: Peter van
Denzen en Ben Lemmers uit Lisse, An
ton Mens en Jan Laan uit Noordwijker-
hout en Ad Ulijn uit De Zilk, allen van
de NSL. Net als in die Franse (wieler
ronde, zijn er dagelijks truien te verdie
nen. Elke dag legt elke loper ongeveer 20
tot 30 km af, hij loopt met de deelne
mers van andere ploegen in een grote
groep bijeen. Een ploeg bestaat uit tien
man en ieder neemt ongeveer dezelfde
afstand voor zijn rekening. Aan het eind
is er een echte wedstrijd om de blauwe
„Europatrui" met de sterren van de Eu
ropese vlag.
Winkelaar „Er zijn iedere dag recht
streekse radio- en televisie-interviews. Er
zijn ook tolken zat. En iedereen moet
verplicht naar het gemeentehuis. Daar is
de burgemeester en nog wat andere
'dure' jongens. Van de toespraken ver
staan we weinig, maar dat is niet erg. In
de regel is er altijd wel een tafel te vin
den met de specialiteiten van de streek.
In Romeny liep zo'n feest vorig jaar
flink uit de hand, maar de andere dag
gaat om zeven uur wél weer de wekker
af'. Piet Winkelaar liep vorig jaar onder
anderen met Cor Nieraad en Peter van
Denzen uit Lisse en zijn ploeg won toen
de door de Franse radio beschikbaar ge
stelde witte trui, omdat zij de meeste ki
lometers hadden afgelegd. Want je mag
best meer lopen door naast je verplichte
afstand nog eens met anderen mee te
hollen. Piet Winkelaar: „In het begin is
iedereen daar nog fel op, maar na een
week wordt dat minder. We lagen wat
betreft het aantal kilometers iets voor op
een ploeg Catalanen. De laatste dag
moesten we een vreemde chauffeur vra
gen voor de volgbus, want we gingen
met zijn tienen van start. En pas als er
een Catalaan afviel, had er bij ons ook
een rust. 's Avonds zaten we natuurlijk
wel met diezelfde Catalanen in de
kroeg". De Nederlandse ploeg won toen
de witte trui met een totaal aantal van
3300 kilometer, terwijl de Euromarathon
zelf 1300 kilometer lang was.
Bank...
Mensen
'Als ze vriendelijk en aardig zijn, noe
men we ze sukkels.
Als ze keihard en zakelijk zijn, heten ze
dictators.
Als ze ernstig zijn, zijn het zuurpruimen.
Als ze hard werken, zijn het uitslovers.
Als ze weinig uitvoeren, zijn ze waarde
loos.
Als ze jong zijn, hebben ze geen ervaring
en weten niets.
Als ze oud zijn, weten ze het altijd beter.
Als ze met iedereen een praatje maken,
zijn het kletsmeiers.
Als ze niet praten, zijn ze verwaand en
lopen naast hun schoenen.
Als ze trachten met iedereen op te schie
ten, zijn het allemansvriendjes.
Als ze zich met een bepaalde groep be
moeien, doen ze aan vriendjespolitiek.
Als ze aan iedereen zijn inbreng gunnen,
zijn ze bang en laf.
Als ze van iedereen belangstelling eisen,
zijn het doordrijvers.
Als ze het niet doen, zijn ze ongeschikt
als bestuursleden.
Als ze hun ogen de kost geven, lopen ze
te spioneren.
Als ze wat door de vingers zien, zijn ze
stekeblind.
rr.i.
Eerbetoon...
Als ze ons in het werk trachten te betrek
ken, zijn ze te lui om het zelf te doen.
Als ze het wel doen, zijn het baantjesja
gers, bang voor concurrentie...'
Niet nieuw. Wij van Hutspofrjt weten
het. Maar in deze tijd van aanvallen op
het bobo-dom, nog immer redelijk actu
eel. Vandaar, dit keer een ooit uit het
FOTO: ANDRË VAN HAASTEREN
clubblad van de SF Voorschoten overge
nomen artikel waaruit blijkt dat be
stuursleden gewoon niet kunnen deugen.
Het lijken wel mensen, vindt u niet?
StAan
Een coach hoort er te staan. Het moet
niet zo zijn dat je als coach de indruk
wekt net je luie televisiestoel verlaten te
hebben. De krant, de krant latend en de
chips, de chips.
Een coach hoort er te staan.
Op schoenen.
Tip
Uit het clubblad van ASC, van Gidi Cig-
gaar, secretaris.
'Weinig schokkend nieuws te melden.
Hooguit de veldslag te Voorschoten bij
SVLV 5 - ASC 5. Zal een tucht zaak wor
den, met hopelijk een mondelinge behan
deling. Kunnen de ordinaire toestanden
tijdens de wedstrijd aan de kaak gesteld
worden.Boksen hoort in de ring thuis,
niet op het voetbalveld. Tip voor het be
stuur van SVLV: ga eens kijken bij uw
vijfde team, ze hebben leiding nodig,
maar niet alleen van de clubscheidsrecn-
ter'.
