t
terestro jka in het profwielerpeloton
~LNatuurlijk ben ik gek"
voetballerlei
maakBqrt
£eidóe<3omcuit
zaterdag 18 maart 1989 pagina 11
apt.
ben
een
Rinat Dassajev in
[Russisch selectie
ondscoach Lobanovski van
e Sovjetunie heeft voor de oe
feninterland met Nederland
22 maart in het PSV-sta-
dion) zijn selectie bekend ge
naakt. Doelman Rinat Dassa-
behoort tot de zeventien
[spelers die een uitnodiging
kregen. De anderen zijn Tsja-
pov, Gorloekovitsj, Besonov,
Tsjidiatoelin, Koetsnetsov,
Demjanenko, Aleinikov, Rats,
Eremtsjoek, Michailitsjenko,
obrovolski, Borodioek, Pro-
jtassov, Zavarov, Tatartsjoek en
Zygmantovitsj.
Finale Europa Cup II
waarschijnlijk
verplaatst
De UEFA is van plan de finale
van het toernooi om de Europa
Cup II in Bern te laten spelen.
Aanvankelijk was het duel toe
gewezen aan een andere Zwit
serse stad, Lausanne, maar bij
nader inzien blijkt het stadion
daar te klein. In Lausanne zul
len slechts 25.000 toeschouwers
het duel kunnen bijwonen, in
Bern twee keer zoveel. Het
hoofdkwartier van de UEFA is
eveneens gevestigd in Bern.
RAI koopt tv-rechten
van Italiaans elftal
De Italiaanse staatstelevisie
heeft voor de komende vier
jaar de uitzendrechten van
wedstrijden van het nationale
voetbalelftal verworven. De
RAI betaalde daarvoor bijna 90
miljoen gulden. De voetbal
bond van Italië kan het geld
goed gebruiken. De clubs AS
Roma, Lazio Roma, Sampdoria
en FC Genua kunnen het vol
gende seizoen nauwelijks
thuiswedstrijden spelen, als ge
volg van verbouwingen aan
hun stadions in verband met
het naderende toernooi om het
wereldkampioenschap. Het
viertal heeft recht op een scha
deloosstelling, die is bepaald op
de gemiddelde inkomsten van
de thuiswedstrijden van de
clubs over de laatste drie jaar.
Dat is in totaal ongeveer 60
miljoen gulden.
Straf voor geboorte
Engeland staat op z'n kop door
de straf die ex-international
Trevor Francis, de huidige
speler-manager van Queens
Park Rangers, heeft opgelegd
aan de 23-jarige Martin Allen.
Martin is zaterdag vader ge
worden en wenste de geboorte
van nabij mee te maken. Hij
weigerde derhalve om met de
ploeg naar Newcastle te reizen
om daar de strijd aan te binden
met de plaatselijke United.
Hoewel QPR zonder de talent
volle aanvallende middenvel
der met 2-1 zegevierde, viel de
actie van de neef van Clive Al
len in het verkeerde keelgat
bij Francis. De manager legde
Martin een boete op van 1500
pond, maar liefst 5000 gulden.
Voor het Eu
ropa Cup
duel met
Real Madrid
arriveerde de
Brazilaan Ro-
mario in op
vallend ge
zelschap op
het Spaanse
vliegveld. De
:tor?
und
idin-
ien?
LAAN Een paar jaar
eden hadden sommige
toners van ons land al
(er een Rus in de keu-
dan een kruisraket in
achtertuintje. Tegen-
ordig zijn de Sovjets
graag geziene gasten
het wielerpeloton. In
proces van verregaan-
mondialisering van het
ifessionele fietsen,
rdt de inbreng uit de
(jetunie met instem-
ig begroet. Na de
nst van los escarabejos,
kevers uit Colombia,
nu dus ook Russen
jen de wielen. Pere-
>jka in het peloton.
Idaag wordt na de start van
I peloton vorige week in de
lloop Het Volk de klassie-
Milaan-San Remo gehou-
immense peloton is
[goed op weg. 57 ploegen op
negenhonderd renners
j jacht naar FICP-punten.
1de r hen ook vijftien Rus-
j, die in de afgelopen winter
[i status van staatsamateur
Jben ingeruild voor die van
i het kapitalistische wes-
-juni van het vorige jaar zag
^4lum, toentertijd hoofd-
Jnsor van de latere wereld-
(npioen Maurizio Fondriest,
—de verte een mogelijkheid
■i veel publiciteit lonken,
n stelde de ploegleider Pie-
Franchini voor om in 1989
groepje Russen de
op te gaan. De kleine
iichini was vanaf het begin
■rukt over het idee. De bui-
tporige financiële en per-
Jnlijke eisen van Fondriest
1de onzekerheid over con-
ttverlenging versterkten
interesse. „Ik ben nu een-
i type dat steeds nieu-
uitdagingen zoekt, graag
terimenteert. Ik laat me
;t het onbekende in,
ien toe mag er wat mij be-
eens een frisse wind
^tprpil8,ng dan °°k amP*1" een
ek overheen of Franchini
20.322_
20.322HHBBBHHI
en Alfalum waren het over de
voorwaarden eens. Bovendien
was in de fietsenfabrikant Col-
nago een enthousiaste en ver
mogende medestander gevon
den. Eind juni begonnen de
onderhandelingen met de Rus
sische autoriteiten. „Dat ging
zeer moeizaam", weet Fran
chini zich nog te herinneren.
„Het grootste deel verliep via
de telex. Ieder voorstel, zelfs
ieder detail nam veel tijd in
beslag en vergde behoorlijk
wat van de zenuwen". Uitein
delijk werd over het hoe en
waarom en vooral hoeveel
overeenstemming bereikt. Op
4 november reisden de Italia
nen naar Moskou om het ak
koord met de Russische autori
teiten schriftelijk te bevesti
gen.
De geldschieter tekende alleen
maar een contract met de Rus
sische staat, niet zoals gebrui
kelijk met de renners afzon
derlijk. Als werkgever treedt
de regering in Moskou op, de
coureurs hebben ook allen een
Russische prof-licentie. Alfa
lum maakt maandelijks lonen,
premies en zakgeld over aan
de autoriteiten die vervolgens
weer een bedrag aan de ren
ners overmaakt.
Over de hoogte van de bedra
gen praten de Russen niet
graag. Als het over geld gaat,
doen de mannen uit het Oost
blok net zo terughoudend als
renners uit kapitalistische lan
den. Vast staat in elk geval dat
Alfalum als basisbedrag ruim
twee miljoen gulden naar Rus
sische bankrekeningen over
maakt. Daarnaast heeft de fir
ma zich verplicht verschillen
de extra's (premies voor zege
en sprint en berg-klassemen-
ten) aan de Sovjets af te dra
gen. Bovendien is de sponsor
verantwoordelijk voor het
welzijn van de coureurs en
hun begeleiders. In totaal
wordt daarvoor nog eens een
bedrag van ruim twee miljoen
gulden gerekend.
Niet slechter
Vast staat ook dat de Russische
staat niet slechter wordt van
de daden van de vaderlandse
pioniers in het peloton. Iedere
renner krijgt - indachtig de so
cialistische gelijkheid per
maand 450 roebel en 450 dollar
ben ze een lange afwezigheid
van familie op de koop toe
moeten nemen. Hotel in, hotel
uit, zonder spoor van echt
huiselijke omstandigheden.
„Ik ben tot nu toe niet langer
dan vier weken van huis ge
weest", zegt vedette Sergej
Soechoroetsjenkov ontspan
nen. „Hoe het zal zijn om vier
of vijf maanden onafgebroken
op pad te zijn, kunnen we al
leen maar afwachten. De tijd
zal het leren".
In de vertrouwelijke atmos
feer van de massagetafel, kwa
men bij een enkeling de eerste
tekenen van heimwee al bo
vendrijven, zo bleek. Gedach-
familieleden
Dimitri Konisjev wordt gelukgewenst door Greg Lemond (links) bij één van zijn j
een wielerronde in 1986 in de Verenigde Staten
in het loonzakje, zo'n 2200 gul
den. En dat is naar Russische
maatstaven een topsalaris. Een
arbeider in de Sovjetunie ver
dient naar verluidt gemiddeld
een bedrag van 170 roebel,
zo'n vijfhonderd gulden. Tien
procent van de verworven
premies wordt opgestreken
door de Liechtensteinse firma
Dona-Management, waarover
alle buitenlandse zaken van
het Russische sportministerie
lopen. Van de overblijvende
negentig procent krijgt het mi
nisterie de helft. De overige 45
procent mogen de renners ver
delen. „In totaal verdienen we
nu net zo veel als in het le
ger", lijkt Dimitri Konisjev, in
1988 winnaar van de Ronde
van Italië voor de amateurs,
enigszins verrast na het optel
sommetje.
Net zoals al zijn collega's be
hoorde Konisjev vóór zijn
overgang tot het Rode Leger
en ook nu staan de vijftien in
hun land nog immer als sol
daat geregistreerd. En die af
komst is wel eens merkbaar,
zo blijkt ook uit het lachje van
Franchini. „Toen de mannen
voor de eerste keer voor een
groepsfoto dienden te poseren,
stelden ze zich automatisch in
een rij op. Van klein naar
groot, zoals ze gewend waren.
Maar dat was natuurlijk geen
gezicht".
Een andere voor Franchini
nieuwe gewoonte is de eigen
schap dat de Russen elke dag
een andere groepschef aanstel
len. Die draagt die dag de ver
antwoording voor zijn kame
raden, moet het contact met de
ploegleiding onderhouden en
de groep naar buiten toe verte
genwoordigen.
De ploegleider maakt zich ech
ter wel zorgen over het gebrek
aan geld bij zijn Russische ren
ners, die in Italië al de naam
„Armada rossa" (rode brigade)
opgespeld hebben gekregen.
FOTO: ANP
„Die jongens hebben geen lire
zakgeld", beklaagt hij zich.
„Wij mogen ze niets geven,
moeten alles rechtstreeks naar
de regering doorsluizen. Maar
de jongens moeten toch wat bij
zich hebben, met geld leren
omgaan? Tussen de trainingen,
wedstrijden en maaltijden
door houden ze zich gezamen
lijk op de hotelkamer op. Maar
ze moeten toch zoals andere
op zijn tijd
jopje
koffie of een krantje te kopen.
Anders ben, ik bang dat ze de
zomer niet overleven. Ze mo
gen zich niet isoleren, moeten
contacten kunnen leggen".
Begin moeilijk
Alle begin is moeilijk, ook
voor de Sovjets. Zes van de
vijftien renners zijn getrouwd
en hebben kinderen. Met hun
intrede in het profpeloton heb-
het westen niet tot de moge
lijkheden behoorde.
Met dergelijke speciale, maar
zeer menselijke aspecten werd
in de programmering voor dit
seizoen terdege rekening ge
houden. Na een trainingskamp
in januari in de machtige Do
lomieten, werd al snel de
mildheid van het strand van
Rimini opgezocht. De eerste
fietstrainingen werden daar
afgelost door joggen, voetbal,
krachtoefeningen en gymnas
tiek. „Bij sommige renners
kon je in dat laatste geval zon
der overdrijving gerust spre
ken van topturnen", lacht
Franchini.
In februari volgde in de Sici-
liaanse Wielerweek de eerste
verkenning in het profpeloton.
De afgelopen weken beleefden
de Russen hun officiële start
in de zesdaagse etappekoers
Settimana Cyclista, waarna de
Tirreno-Adriatico op het pro
gramma stond.
Eerste vuurdoop
Na slechts drie dagen van her
stel volgt dan vandaag voor de
equipe de eerste vuurdoop. 270
kilometer lang Milan-San
Remo. Het uur van de waar
heid slaat. Daarna trakteert de
ploegleiding de pioniers op een
extraatje. De mannen mogen
vier dagen naar huis om even
op adem te komen. Daarna
moeten ze echter weer vol in
de beugels want van 24 april
tot en met 15 mei staat de
Ronde van Spanje als voorlo
pige hoofdmaaltijd op het
menu. Een voorwaarde van de
hoofdsponsor die de Spaanse
markt op wil. Of daarna ook
de Giro d'Italia zal worden ge
reden zal eerst later worden
bepaald. Die beslissing laat de
ploegleiding afhangen van de
eerste ervaringen en de vorm
van de renners. En hoewel de
organisatie van de Tour de
France graag één van de vier
wild cards naar Franchini c.s.
wil sturen, denkt de formatie
vooralsnog niet aan deelname
aan de Grande Bouclé.
Niet voor niets vormen ver
kennen en ervaring op doen
het voornaamste credo voor
dit seizoen. Eisen voor over
winningen worden in de equi
pe nog niet gesteld. „Want", zo
zegt Soechoroetsjenkov, „bij de
profs zijn natuurlijk niet al
leen de wedstrijden langer dan
wij gewoon zijn. Ook ten aan
zien van de koerstaktiek en
wedstrijdinstelling zullen wij
ons moeten aanpassen. We
kunnen niet meer vanaf het
begin vol in de beugels gaan
hangen. We zullen noodge
dwongen minder aanvallen,
maar daarentegen wel met
meer overleg, intelligentie en
vereende krachten".
Geen kopman
Een kopman is niet aangesteld.
Hetgeen niet wil zeggen dat
hét groepje in de wedstrijden
stuurloos rond zal rijden. Ko
nisjev, Uslamin, Poelnikov en
Soechoroetsjenkov zijn onbet
wiste speerpunten en zeker
niet te onderschatten. „Wij
zullen de situatie per geval be
kijken", licht Franchini toe.
„Daarbij zullen de vorm van
de renners en de individuele
mogelijkheden als criteria gel
den. Ze moeten echter uitkij
ken dat ze door hun manier
van rijden niet onbedoeld gaan
provoceren en daardoor geïso
leerd raken in het peloton.
Dan zouden we in de val lo
pen. Als stieren erop los vlie
gen, kan misschien bij de ama
teurs, maar dat is bij de profes
sionals uit den boze. Bij de be
roepsrenners moeten ze een
heel seizoen meekunnen. Ze
kunnen niet zoals bij de ama
teurs, onbeperkt vervangen
worden door een ander. Ik
heb er immers maar vijftien".
PETER WEKKING
OOR MARTIN FEIJEN IS GEWONE TRIATHLON NIET GENOEG
aatsing
inuleren
2244.
HAAG Triatleten
den door buitenstaan-
over het algemeen
'al een tikje meewarig
indithjeken. Welke „gek", zo
van conti meestal de gedachten-
kunt uophg, haalt het in zijn
zondffd om achtereenvol-
3,8 kilometer te
emmen, dan 180 kilo
ter op de fiets te gaan
en om dan tenslotte
eens een volledige
rathon te lopen
:hrijf dan ook maar ge-
t dat ik gek ben", zegt
rtin Feijen, wiens voor-
ïr zelfs uitgaat naar
lvouden van de stan-
irdafstand. „Voordat ik
aan begon vond ik het
gekkenwerk. Maar nu
het sinds kort zelf doe,
ik het niet meer wil-
idee van de triathlon is af-
nstig van op Hawaï gele
de Amerikaanse mariniers,
een weddenschap afsloten
r het al dan niet volbren-
van de ongebruikelijke
statie. In 1978 werd de eer-
officiële wedstrijd-triathlon
ewerkt. Inmiddels kent de
van sport diverse varian-
In heel Nederland worden
vooral in de zomer, hele,
kwart-triathlons ge-
aniseerd. Veel minder be-
het, dat voor sommige
?en hele triathlon niet
jjdoende meer is. In de Vere
de Staten werd in 1985 de
'bele triathlon geïntrodu-
rd. Of dat nog niet vol-
'nde was, kwam er vorig
in Frankrijk zelfs een
dubbele triathlon, de Tri-
Iron Man (TIM). Dat Iron
i slaat op de benaming die
de Amerikaanse mariniers ga
ven aan de winnaar van hun
triathlon. Feijen werd toen
derde en is vast van plan om
dit jaar die positie te verbete.-
ren. Het is ook zijn laatste
kans om dat te doen', want na
de aflevering van de komende
TIM zal hij het toch wat rusti
ger aan gaan doen.
„En dat doe ik dan hoofdzake
lijk voor mijn gezin", zegt
Feijen, zonder overigens spijt
over die beslissing. „Je bent,
zeker tijdens de voorbereiding
op een wedstrijd als de TIM zo
verschrikkelijk veel tijd kwijt
aan trainen, dat je je gezin wel
eens te kort doet. En als je dan
signalen opvangt van: hé, ben
je er al weer niet, dan is het
beter wat gas terug te nemen".
Op triathlongebied is Feijen
overigens een behoorlijke laat
bloeier. De toppers in Neder
land, zoals Rob Barel, Axel
Koenders en Gregor Stam zijn
allen voor in de twintig. Feijen
is „al" 33 jaar oud en pas vier
jaar geleden legde hij zich toe
op de triathlon. „Ik heb vroe
ger altijd gevoetbald", vertelt
de in Amsterdam geboren
Feijen, „maar daar kreeg ik op
een gegeven moment schoon
genoeg van. Haat en nijd on
derling, toenemende agressie,
noem maar op. Ik ging toen
wel eens kijken bij een paar
broers van mij die aan het Ne
derlands kampioenschap
triathlon deelnamen en ik
moet bekennen dat ik dat toen
maar niets vond. Gekken
werk, ja. Toch heb ik me laten
overhalen om het ook eens te
gaan proberen. En zie wat er
van is gekomen".
Mentaal
Voor Feijen is het zoveel mo
gelijk kilometers maken voor
al een mentale uitdaging. Of
dat nou op de fiets is, lopend
pf in het water, het maakt
hem niets uit. „Het is de druk
die je jezelf oplegt", verklaart
hij. „Ik kan ook 's avonds met
een biertje voor de televisie
gaan zitten. Of 's morgens lek
ker op m'n bed blijven liggen.
Dat doe ik trouwens graag,
want ik ben een echt avond
mens. Maar op die manier
heeft het leven zo weinig zin.
Jezelf wat opleggen, discipline
aanleren, daar is toch niets mis
mee? Natuurlijk zijn er wel
eens momenten tijdens trai
ningen of wedstrijden dat ik
me rot voel. En dan toch door
gaan. Dat is een overwinning
op jezelf".
Daar heeft Feijen natuurlijk
gelijk in, maar de discipline
die hij zich oplegt, zeker als
het gaat om de voorbereiding
op een grote wedstrijd, doet
welhaast Spartaans aan. Een
paar maanden voor een wed
strijd kruipt Feijen drie, vier
keer in de week 's morgens
om half zes uit bed om, voor
dat hij naar zijn werk gaat an
derhalf uur te zwemmen of te
fietsen. „Lopen doe ik 's mor
gens vroeg het liefste niet",
zegt Feijen, „met zwemmen en
fietsen heb ik op die tijd veel
minder problemen. Bovendien
moet ik veel zwemmen, want
dat is mijn zwakste onderdeel.
Toen ik begon beheerste ik al
leen de schoolslag. Dat gaat
echter veel te langzaam. Het is
vanzelfsprekend zaak om bij
een triathlon niet al te veel
tijd te verliezen bij het zwem
men. Bij mij is ddat verschil
met de andere onderdelen nog
te groot. De wereldkampioen
bij de TIM, de Amerikaan Ken
Wiseman, zwemt bijvoorbeeld
13 minuten over een kilome
ter. Ik doe daar vijf minuten
langer over. Dat betekent dat
ik bij de 13 kilometer zwem
men ruim een uur verlies. Om
dat tijdens het wielrennen in
Ook al omdat de concurrentie
constant in de gaten houdt of
je er even tussenuit knijpt om
een uurtje op de stretcher te
gaan rusten. Wiseman lette
daar erg sterk op. Zodra hij
zag dat iemand van zijn naaste
belagers aanstalten maakte om
even een kop koffie te gaan
drinken, ging hij er als een
speer vandoor. Hij moet dan
natuurlijk ook maar afwach
ten waar zijn grenzen liggen,
maar vorig jaar lagen die heel
ver. Ongeveer 39 uur deed hij
Monstertocht
Met die 39 uur verbrak Wise
man overigens het wereldre
cord van de Fransman Domi
nique Callard die een jaar
eerder 55 uur over de mon
stertocht had gedaan. „Maar
Callard deed het helemaal al
leen", schat Feijen de toch
lang niet te verwaarlozen
prestatie van de Fransman op
waarde. „Zonder concurrentie
ga je toch minder snel".
Nadat de vroege zwemtraining
Leiden. Feijen weX' daar
r opzit gaat hij naar z
dat tiu
te hak
ien valt echt niet
bij een bedrijf dat zich toelegt
op het automatiseren van bi
bliotheken. „Dan neem ik
meestal de fiets, pak ik alvast
wat kilometertjes mee. Na
mijn werk fiets ik dan naar
huis. Meestal met een grote
omweg. Van Leiden rijd ik via
Noordwijk naar Zandvoort en
dan door de duinen naar Sche-
veningen terug, 's Avonds, na
het eten ga ik zo'n anderhalf
uur hardlopen. Twintig kilo
meter ongeveer. Twee weken
voor een wedstrijd stop ik met
het heel intensieve trainen. Je
moet uitkijken dat je je niet
over de kop werkt. Na de
wedstrijd doe ik ewen periode
helemaal niets. Hoewel, niets
is niet het juiste woord. Trai-
Martin Feijen fietst meestal met een grote omweg naar huis.
nen doe ik toch wel. Als ik een
paar dagen stil sta, word ik on
rustig. Moet ik gewoon weer
een stuk gaan lopen".
Op dit moment is er voor Feij
en van relaxen nog geen spra
ke. Hoewel de TIM pas op 28
april van start gaat, zit hij
midden in de voorbereiding op
het evenement. Maar niet al
leen de TIM heeft zijn aan
dacht. Als voorzitter van de
Stichtin Dutch Ultra Triathlon
Challenge (DUTCH) houdt
Feijen zich tevens bezig met
de organisatie van de eerste
dubbele triathlon die op zater
dag 3 en zondag 4 juni in Lely
stad wordt gehouden. „De
dubbele triathlon heeft de toe
komst", verzekert Feijen. „Een
driedubbele is toch wat veel,
hoewel het te doen is. Er zijn
zelfs al atleten die een vijfvou
dige triathlon hebben gelopen.
Maar dat vind ik geen echte
wedstrijd meer. Je moet dan
toch regelmatig een paar uur
slapen. Dat onderbreekt je rit
me. De dubbele is het mooiste.
Vooral ook omdat er teams
kunnen meedoen. Vier man
die allen een stuk moeten
zwemmen, fietsen en hardlo-
FOTO: MILAN KONVALINKA
pen. Kortom, de triathlon is
nog volop in ontwikkeling".
Zelf zal Feijen niet meedoen
aan het eerste kampioenschap
van Nederland op de dubbele
triathlon. De organisatie van
het evenement verhindert
hem dat. „Wat ik wel zou wil
len doen is de dubbele
triathlon in de Verenigde Sta
ten. Maar dat kost handenvol
geld. Ik ben wel op zoek ge
weest naar een sponsor, maar
dat is nog niet gelukt. Dat zal
wel overwerken worden om
het geld bij elkaar te krijgen".
DICK DIJKHUIZEN
door Frank Werkman
Anti-reclame
In het land werd wat
afgegniffeld om de
uitschakeling van PSV. Vooral
in Noord-Brabant. Een
bliksem-enquête in plaatsen
als Knegsel, Tongelre,
Sterksel, Sengelsbroek, Duizel,
Eersel en Netersel toonde
daags na de nederlaag tegen
Real Madrid aan dat het
Brabantse land zijn gram had
gehaald. Alle
voetballiefhebbende inwoners
van deze in de schaduw van
de lichtstad liggende oorden
bleven afgelopen woensdag
verstoken van het merendeel
van de eerste vijfenveertig
minuten van het duel in de
Spaanse hoofdstad. Een aantal
van hen, aangevuld met menig
keuterboertje in de provincie-
waar-de-nach ten -zo-lang-
duren, miste zelfs de
uitzending via de BRT omdat
de kabel ter plaatse niet lang
genoeg was.
Zó liet PSV de lokale en
regionale achterban het ware
gezicht zien. Zes ton vragen
voor het eerste duel met Real
Madrid in de wetenschap dat
de return vrijwel zeker niet op
de Nederlandse buis te zien
zou zijn was de keuze die de
aanhang niet in dank afnam.
Ging manager Ploegsma er
van uit dat de populariteit van
zijn club elders in het land nog
steeds zo gering was dat hij
moeiteloos voor de
portemonnee kon kiezen?
Waarin de zeventien miljoen
van Gullit nog zitten en de
twaalf miljoen van Koeman
binnenkort belanden.
PSV, het miljoenenfiliaal van
de multinational in
huishoudelijke hulpmiddelen,
etaleerde zich groot in zijn
onmetelijke kleinheid. Nog
niet zo lang geleden toonde de
club provincialisme. Zodra het
Eindhovense gezelschap boven
de Moerdijk verscheen, deed
men het reeds in de broek. Dat
imago-schudde PSV inmiddels
af. Er voor in de plaats kwam
een bekrompenheid en een
benepenheid die zelden eerder
werden vertoond.
Zou die Ploegsma overleg
hebben gevoerd met de
divisie-directeur
televisietoestellen-fabricage
(de spreekbuis) van Philips? Ik
dacht het niet. Eerst trachten
in zo veel mogelijk
Nederlandse huiskamers een
beeldbuiskast van het eigen
merk neer te zetten. Daarop
dan vele minuten laten
uitzenden om het volk kond te
doen dat de wedstrijd van de
eigen club niet wordt
uitgezonden is een wel erg
merkwaardige reclamespot
Maar dan wel een anti-
variant, waarbij plooien en
kreukels ontstonden die met
geen duizend strijkijzers
waren weg te werken.
De genoemde bliksem-enquête
toonde meer aan. In
Oostelbeers en Nijnsel zetten
twee alleen wonende broers en
een dove oud-mijnwerker
woensdagavond laat hun
beeldbuis op de keien. Met een
bijl en een strovuur werd het
ding naar de vergetelheid
geholpen. Een dag later
schaften zij zich een apparaat
van Japanse makelij aan. Met
afstandsbediening. Uit de oude
sok werd tevens een bedrag
opgediept om alsnog
aansluiting op de kabel te
verkrijgen.
De seizoenkaart van PSV
werd in duizend snippers
Ajax morgen? Wél op de buis?
Ach, de buren verder op de
hei hadden al een Taiwanees
televisie-apparaat. Daar
konden de Oostelbeersers en
Nijselaars zonder principiële
bezwaren gaan kijken. „Alleen
om Ajax te zien winnen",
monkelden de broers en de
dove ex-mijnwerker.
Tot voor kort timmerde PSV
aardig aan de weg, maar met
de keuze voor de Spaanse zes
ton groef de club het eigen
graf. Hoe een multinational
zich manifesteerde als een
grootgrutter. De Nederlandse
vereniging van Huisvrouwen
kende zijn wekelijks uit te
reiken vergulde niet
elektrischepollepel. De
Nederlandse Vereniging van
Televisievoetbal Kijkers
(NVTK) i.o. stelde een
koperen knuppel in. Het
eerste exemplaar gaat naar
Eindhoven. Slechts tegen
betaling van zes ton kan de
uitreiking van die prijs
worden afgekocht. Hetzelfde
bedrag dat de fabrikant van
wekkerradio's,
koffiezetapparaten en
sapcentrifuges nodig heeft om
in dertig reclamespotjes goed
te maken wat Ploegsma heeft
versjteerd.
Het marketing-bureau van alle
concurrenten van Philips had
geen betere stunt kunnen
bedenken. Ze zullen er aan
denken in Knegsel, Tongelre.
Sterksel, Sengelsbroek, Duizel,
Eersel, Netersel, Oostelbeers
en Nijnsel als ze weer wat
vodig hebben.