t terestro jka in het profwielerpeloton ~LNatuurlijk ben ik gek" voetballerlei maakBqrt £eidóe<3omcuit zaterdag 18 maart 1989 pagina 11 apt. ben een Rinat Dassajev in [Russisch selectie ondscoach Lobanovski van e Sovjetunie heeft voor de oe feninterland met Nederland 22 maart in het PSV-sta- dion) zijn selectie bekend ge naakt. Doelman Rinat Dassa- behoort tot de zeventien [spelers die een uitnodiging kregen. De anderen zijn Tsja- pov, Gorloekovitsj, Besonov, Tsjidiatoelin, Koetsnetsov, Demjanenko, Aleinikov, Rats, Eremtsjoek, Michailitsjenko, obrovolski, Borodioek, Pro- jtassov, Zavarov, Tatartsjoek en Zygmantovitsj. Finale Europa Cup II waarschijnlijk verplaatst De UEFA is van plan de finale van het toernooi om de Europa Cup II in Bern te laten spelen. Aanvankelijk was het duel toe gewezen aan een andere Zwit serse stad, Lausanne, maar bij nader inzien blijkt het stadion daar te klein. In Lausanne zul len slechts 25.000 toeschouwers het duel kunnen bijwonen, in Bern twee keer zoveel. Het hoofdkwartier van de UEFA is eveneens gevestigd in Bern. RAI koopt tv-rechten van Italiaans elftal De Italiaanse staatstelevisie heeft voor de komende vier jaar de uitzendrechten van wedstrijden van het nationale voetbalelftal verworven. De RAI betaalde daarvoor bijna 90 miljoen gulden. De voetbal bond van Italië kan het geld goed gebruiken. De clubs AS Roma, Lazio Roma, Sampdoria en FC Genua kunnen het vol gende seizoen nauwelijks thuiswedstrijden spelen, als ge volg van verbouwingen aan hun stadions in verband met het naderende toernooi om het wereldkampioenschap. Het viertal heeft recht op een scha deloosstelling, die is bepaald op de gemiddelde inkomsten van de thuiswedstrijden van de clubs over de laatste drie jaar. Dat is in totaal ongeveer 60 miljoen gulden. Straf voor geboorte Engeland staat op z'n kop door de straf die ex-international Trevor Francis, de huidige speler-manager van Queens Park Rangers, heeft opgelegd aan de 23-jarige Martin Allen. Martin is zaterdag vader ge worden en wenste de geboorte van nabij mee te maken. Hij weigerde derhalve om met de ploeg naar Newcastle te reizen om daar de strijd aan te binden met de plaatselijke United. Hoewel QPR zonder de talent volle aanvallende middenvel der met 2-1 zegevierde, viel de actie van de neef van Clive Al len in het verkeerde keelgat bij Francis. De manager legde Martin een boete op van 1500 pond, maar liefst 5000 gulden. Voor het Eu ropa Cup duel met Real Madrid arriveerde de Brazilaan Ro- mario in op vallend ge zelschap op het Spaanse vliegveld. De :tor? und idin- ien? LAAN Een paar jaar eden hadden sommige toners van ons land al (er een Rus in de keu- dan een kruisraket in achtertuintje. Tegen- ordig zijn de Sovjets graag geziene gasten het wielerpeloton. In proces van verregaan- mondialisering van het ifessionele fietsen, rdt de inbreng uit de (jetunie met instem- ig begroet. Na de nst van los escarabejos, kevers uit Colombia, nu dus ook Russen jen de wielen. Pere- >jka in het peloton. Idaag wordt na de start van I peloton vorige week in de lloop Het Volk de klassie- Milaan-San Remo gehou- immense peloton is [goed op weg. 57 ploegen op negenhonderd renners j jacht naar FICP-punten. 1de r hen ook vijftien Rus- j, die in de afgelopen winter [i status van staatsamateur Jben ingeruild voor die van i het kapitalistische wes- -juni van het vorige jaar zag ^4lum, toentertijd hoofd- Jnsor van de latere wereld- (npioen Maurizio Fondriest, —de verte een mogelijkheid ■i veel publiciteit lonken, n stelde de ploegleider Pie- Franchini voor om in 1989 groepje Russen de op te gaan. De kleine iichini was vanaf het begin ■rukt over het idee. De bui- tporige financiële en per- Jnlijke eisen van Fondriest 1de onzekerheid over con- ttverlenging versterkten interesse. „Ik ben nu een- i type dat steeds nieu- uitdagingen zoekt, graag terimenteert. Ik laat me ;t het onbekende in, ien toe mag er wat mij be- eens een frisse wind ^tprpil8,ng dan °°k amP*1" een ek overheen of Franchini 20.322_ 20.322HHBBBHHI en Alfalum waren het over de voorwaarden eens. Bovendien was in de fietsenfabrikant Col- nago een enthousiaste en ver mogende medestander gevon den. Eind juni begonnen de onderhandelingen met de Rus sische autoriteiten. „Dat ging zeer moeizaam", weet Fran chini zich nog te herinneren. „Het grootste deel verliep via de telex. Ieder voorstel, zelfs ieder detail nam veel tijd in beslag en vergde behoorlijk wat van de zenuwen". Uitein delijk werd over het hoe en waarom en vooral hoeveel overeenstemming bereikt. Op 4 november reisden de Italia nen naar Moskou om het ak koord met de Russische autori teiten schriftelijk te bevesti gen. De geldschieter tekende alleen maar een contract met de Rus sische staat, niet zoals gebrui kelijk met de renners afzon derlijk. Als werkgever treedt de regering in Moskou op, de coureurs hebben ook allen een Russische prof-licentie. Alfa lum maakt maandelijks lonen, premies en zakgeld over aan de autoriteiten die vervolgens weer een bedrag aan de ren ners overmaakt. Over de hoogte van de bedra gen praten de Russen niet graag. Als het over geld gaat, doen de mannen uit het Oost blok net zo terughoudend als renners uit kapitalistische lan den. Vast staat in elk geval dat Alfalum als basisbedrag ruim twee miljoen gulden naar Rus sische bankrekeningen over maakt. Daarnaast heeft de fir ma zich verplicht verschillen de extra's (premies voor zege en sprint en berg-klassemen- ten) aan de Sovjets af te dra gen. Bovendien is de sponsor verantwoordelijk voor het welzijn van de coureurs en hun begeleiders. In totaal wordt daarvoor nog eens een bedrag van ruim twee miljoen gulden gerekend. Niet slechter Vast staat ook dat de Russische staat niet slechter wordt van de daden van de vaderlandse pioniers in het peloton. Iedere renner krijgt - indachtig de so cialistische gelijkheid per maand 450 roebel en 450 dollar ben ze een lange afwezigheid van familie op de koop toe moeten nemen. Hotel in, hotel uit, zonder spoor van echt huiselijke omstandigheden. „Ik ben tot nu toe niet langer dan vier weken van huis ge weest", zegt vedette Sergej Soechoroetsjenkov ontspan nen. „Hoe het zal zijn om vier of vijf maanden onafgebroken op pad te zijn, kunnen we al leen maar afwachten. De tijd zal het leren". In de vertrouwelijke atmos feer van de massagetafel, kwa men bij een enkeling de eerste tekenen van heimwee al bo vendrijven, zo bleek. Gedach- familieleden Dimitri Konisjev wordt gelukgewenst door Greg Lemond (links) bij één van zijn j een wielerronde in 1986 in de Verenigde Staten in het loonzakje, zo'n 2200 gul den. En dat is naar Russische maatstaven een topsalaris. Een arbeider in de Sovjetunie ver dient naar verluidt gemiddeld een bedrag van 170 roebel, zo'n vijfhonderd gulden. Tien procent van de verworven premies wordt opgestreken door de Liechtensteinse firma Dona-Management, waarover alle buitenlandse zaken van het Russische sportministerie lopen. Van de overblijvende negentig procent krijgt het mi nisterie de helft. De overige 45 procent mogen de renners ver delen. „In totaal verdienen we nu net zo veel als in het le ger", lijkt Dimitri Konisjev, in 1988 winnaar van de Ronde van Italië voor de amateurs, enigszins verrast na het optel sommetje. Net zoals al zijn collega's be hoorde Konisjev vóór zijn overgang tot het Rode Leger en ook nu staan de vijftien in hun land nog immer als sol daat geregistreerd. En die af komst is wel eens merkbaar, zo blijkt ook uit het lachje van Franchini. „Toen de mannen voor de eerste keer voor een groepsfoto dienden te poseren, stelden ze zich automatisch in een rij op. Van klein naar groot, zoals ze gewend waren. Maar dat was natuurlijk geen gezicht". Een andere voor Franchini nieuwe gewoonte is de eigen schap dat de Russen elke dag een andere groepschef aanstel len. Die draagt die dag de ver antwoording voor zijn kame raden, moet het contact met de ploegleiding onderhouden en de groep naar buiten toe verte genwoordigen. De ploegleider maakt zich ech ter wel zorgen over het gebrek aan geld bij zijn Russische ren ners, die in Italië al de naam „Armada rossa" (rode brigade) opgespeld hebben gekregen. FOTO: ANP „Die jongens hebben geen lire zakgeld", beklaagt hij zich. „Wij mogen ze niets geven, moeten alles rechtstreeks naar de regering doorsluizen. Maar de jongens moeten toch wat bij zich hebben, met geld leren omgaan? Tussen de trainingen, wedstrijden en maaltijden door houden ze zich gezamen lijk op de hotelkamer op. Maar ze moeten toch zoals andere op zijn tijd jopje koffie of een krantje te kopen. Anders ben, ik bang dat ze de zomer niet overleven. Ze mo gen zich niet isoleren, moeten contacten kunnen leggen". Begin moeilijk Alle begin is moeilijk, ook voor de Sovjets. Zes van de vijftien renners zijn getrouwd en hebben kinderen. Met hun intrede in het profpeloton heb- het westen niet tot de moge lijkheden behoorde. Met dergelijke speciale, maar zeer menselijke aspecten werd in de programmering voor dit seizoen terdege rekening ge houden. Na een trainingskamp in januari in de machtige Do lomieten, werd al snel de mildheid van het strand van Rimini opgezocht. De eerste fietstrainingen werden daar afgelost door joggen, voetbal, krachtoefeningen en gymnas tiek. „Bij sommige renners kon je in dat laatste geval zon der overdrijving gerust spre ken van topturnen", lacht Franchini. In februari volgde in de Sici- liaanse Wielerweek de eerste verkenning in het profpeloton. De afgelopen weken beleefden de Russen hun officiële start in de zesdaagse etappekoers Settimana Cyclista, waarna de Tirreno-Adriatico op het pro gramma stond. Eerste vuurdoop Na slechts drie dagen van her stel volgt dan vandaag voor de equipe de eerste vuurdoop. 270 kilometer lang Milan-San Remo. Het uur van de waar heid slaat. Daarna trakteert de ploegleiding de pioniers op een extraatje. De mannen mogen vier dagen naar huis om even op adem te komen. Daarna moeten ze echter weer vol in de beugels want van 24 april tot en met 15 mei staat de Ronde van Spanje als voorlo pige hoofdmaaltijd op het menu. Een voorwaarde van de hoofdsponsor die de Spaanse markt op wil. Of daarna ook de Giro d'Italia zal worden ge reden zal eerst later worden bepaald. Die beslissing laat de ploegleiding afhangen van de eerste ervaringen en de vorm van de renners. En hoewel de organisatie van de Tour de France graag één van de vier wild cards naar Franchini c.s. wil sturen, denkt de formatie vooralsnog niet aan deelname aan de Grande Bouclé. Niet voor niets vormen ver kennen en ervaring op doen het voornaamste credo voor dit seizoen. Eisen voor over winningen worden in de equi pe nog niet gesteld. „Want", zo zegt Soechoroetsjenkov, „bij de profs zijn natuurlijk niet al leen de wedstrijden langer dan wij gewoon zijn. Ook ten aan zien van de koerstaktiek en wedstrijdinstelling zullen wij ons moeten aanpassen. We kunnen niet meer vanaf het begin vol in de beugels gaan hangen. We zullen noodge dwongen minder aanvallen, maar daarentegen wel met meer overleg, intelligentie en vereende krachten". Geen kopman Een kopman is niet aangesteld. Hetgeen niet wil zeggen dat hét groepje in de wedstrijden stuurloos rond zal rijden. Ko nisjev, Uslamin, Poelnikov en Soechoroetsjenkov zijn onbet wiste speerpunten en zeker niet te onderschatten. „Wij zullen de situatie per geval be kijken", licht Franchini toe. „Daarbij zullen de vorm van de renners en de individuele mogelijkheden als criteria gel den. Ze moeten echter uitkij ken dat ze door hun manier van rijden niet onbedoeld gaan provoceren en daardoor geïso leerd raken in het peloton. Dan zouden we in de val lo pen. Als stieren erop los vlie gen, kan misschien bij de ama teurs, maar dat is bij de profes sionals uit den boze. Bij de be roepsrenners moeten ze een heel seizoen meekunnen. Ze kunnen niet zoals bij de ama teurs, onbeperkt vervangen worden door een ander. Ik heb er immers maar vijftien". PETER WEKKING OOR MARTIN FEIJEN IS GEWONE TRIATHLON NIET GENOEG aatsing inuleren 2244. HAAG Triatleten den door buitenstaan- over het algemeen 'al een tikje meewarig indithjeken. Welke „gek", zo van conti meestal de gedachten- kunt uophg, haalt het in zijn zondffd om achtereenvol- 3,8 kilometer te emmen, dan 180 kilo ter op de fiets te gaan en om dan tenslotte eens een volledige rathon te lopen :hrijf dan ook maar ge- t dat ik gek ben", zegt rtin Feijen, wiens voor- ïr zelfs uitgaat naar lvouden van de stan- irdafstand. „Voordat ik aan begon vond ik het gekkenwerk. Maar nu het sinds kort zelf doe, ik het niet meer wil- idee van de triathlon is af- nstig van op Hawaï gele de Amerikaanse mariniers, een weddenschap afsloten r het al dan niet volbren- van de ongebruikelijke statie. In 1978 werd de eer- officiële wedstrijd-triathlon ewerkt. Inmiddels kent de van sport diverse varian- In heel Nederland worden vooral in de zomer, hele, kwart-triathlons ge- aniseerd. Veel minder be- het, dat voor sommige ?en hele triathlon niet jjdoende meer is. In de Vere de Staten werd in 1985 de 'bele triathlon geïntrodu- rd. Of dat nog niet vol- 'nde was, kwam er vorig in Frankrijk zelfs een dubbele triathlon, de Tri- Iron Man (TIM). Dat Iron i slaat op de benaming die de Amerikaanse mariniers ga ven aan de winnaar van hun triathlon. Feijen werd toen derde en is vast van plan om dit jaar die positie te verbete.- ren. Het is ook zijn laatste kans om dat te doen', want na de aflevering van de komende TIM zal hij het toch wat rusti ger aan gaan doen. „En dat doe ik dan hoofdzake lijk voor mijn gezin", zegt Feijen, zonder overigens spijt over die beslissing. „Je bent, zeker tijdens de voorbereiding op een wedstrijd als de TIM zo verschrikkelijk veel tijd kwijt aan trainen, dat je je gezin wel eens te kort doet. En als je dan signalen opvangt van: hé, ben je er al weer niet, dan is het beter wat gas terug te nemen". Op triathlongebied is Feijen overigens een behoorlijke laat bloeier. De toppers in Neder land, zoals Rob Barel, Axel Koenders en Gregor Stam zijn allen voor in de twintig. Feijen is „al" 33 jaar oud en pas vier jaar geleden legde hij zich toe op de triathlon. „Ik heb vroe ger altijd gevoetbald", vertelt de in Amsterdam geboren Feijen, „maar daar kreeg ik op een gegeven moment schoon genoeg van. Haat en nijd on derling, toenemende agressie, noem maar op. Ik ging toen wel eens kijken bij een paar broers van mij die aan het Ne derlands kampioenschap triathlon deelnamen en ik moet bekennen dat ik dat toen maar niets vond. Gekken werk, ja. Toch heb ik me laten overhalen om het ook eens te gaan proberen. En zie wat er van is gekomen". Mentaal Voor Feijen is het zoveel mo gelijk kilometers maken voor al een mentale uitdaging. Of dat nou op de fiets is, lopend pf in het water, het maakt hem niets uit. „Het is de druk die je jezelf oplegt", verklaart hij. „Ik kan ook 's avonds met een biertje voor de televisie gaan zitten. Of 's morgens lek ker op m'n bed blijven liggen. Dat doe ik trouwens graag, want ik ben een echt avond mens. Maar op die manier heeft het leven zo weinig zin. Jezelf wat opleggen, discipline aanleren, daar is toch niets mis mee? Natuurlijk zijn er wel eens momenten tijdens trai ningen of wedstrijden dat ik me rot voel. En dan toch door gaan. Dat is een overwinning op jezelf". Daar heeft Feijen natuurlijk gelijk in, maar de discipline die hij zich oplegt, zeker als het gaat om de voorbereiding op een grote wedstrijd, doet welhaast Spartaans aan. Een paar maanden voor een wed strijd kruipt Feijen drie, vier keer in de week 's morgens om half zes uit bed om, voor dat hij naar zijn werk gaat an derhalf uur te zwemmen of te fietsen. „Lopen doe ik 's mor gens vroeg het liefste niet", zegt Feijen, „met zwemmen en fietsen heb ik op die tijd veel minder problemen. Bovendien moet ik veel zwemmen, want dat is mijn zwakste onderdeel. Toen ik begon beheerste ik al leen de schoolslag. Dat gaat echter veel te langzaam. Het is vanzelfsprekend zaak om bij een triathlon niet al te veel tijd te verliezen bij het zwem men. Bij mij is ddat verschil met de andere onderdelen nog te groot. De wereldkampioen bij de TIM, de Amerikaan Ken Wiseman, zwemt bijvoorbeeld 13 minuten over een kilome ter. Ik doe daar vijf minuten langer over. Dat betekent dat ik bij de 13 kilometer zwem men ruim een uur verlies. Om dat tijdens het wielrennen in Ook al omdat de concurrentie constant in de gaten houdt of je er even tussenuit knijpt om een uurtje op de stretcher te gaan rusten. Wiseman lette daar erg sterk op. Zodra hij zag dat iemand van zijn naaste belagers aanstalten maakte om even een kop koffie te gaan drinken, ging hij er als een speer vandoor. Hij moet dan natuurlijk ook maar afwach ten waar zijn grenzen liggen, maar vorig jaar lagen die heel ver. Ongeveer 39 uur deed hij Monstertocht Met die 39 uur verbrak Wise man overigens het wereldre cord van de Fransman Domi nique Callard die een jaar eerder 55 uur over de mon stertocht had gedaan. „Maar Callard deed het helemaal al leen", schat Feijen de toch lang niet te verwaarlozen prestatie van de Fransman op waarde. „Zonder concurrentie ga je toch minder snel". Nadat de vroege zwemtraining Leiden. Feijen weX' daar r opzit gaat hij naar z dat tiu te hak ien valt echt niet bij een bedrijf dat zich toelegt op het automatiseren van bi bliotheken. „Dan neem ik meestal de fiets, pak ik alvast wat kilometertjes mee. Na mijn werk fiets ik dan naar huis. Meestal met een grote omweg. Van Leiden rijd ik via Noordwijk naar Zandvoort en dan door de duinen naar Sche- veningen terug, 's Avonds, na het eten ga ik zo'n anderhalf uur hardlopen. Twintig kilo meter ongeveer. Twee weken voor een wedstrijd stop ik met het heel intensieve trainen. Je moet uitkijken dat je je niet over de kop werkt. Na de wedstrijd doe ik ewen periode helemaal niets. Hoewel, niets is niet het juiste woord. Trai- Martin Feijen fietst meestal met een grote omweg naar huis. nen doe ik toch wel. Als ik een paar dagen stil sta, word ik on rustig. Moet ik gewoon weer een stuk gaan lopen". Op dit moment is er voor Feij en van relaxen nog geen spra ke. Hoewel de TIM pas op 28 april van start gaat, zit hij midden in de voorbereiding op het evenement. Maar niet al leen de TIM heeft zijn aan dacht. Als voorzitter van de Stichtin Dutch Ultra Triathlon Challenge (DUTCH) houdt Feijen zich tevens bezig met de organisatie van de eerste dubbele triathlon die op zater dag 3 en zondag 4 juni in Lely stad wordt gehouden. „De dubbele triathlon heeft de toe komst", verzekert Feijen. „Een driedubbele is toch wat veel, hoewel het te doen is. Er zijn zelfs al atleten die een vijfvou dige triathlon hebben gelopen. Maar dat vind ik geen echte wedstrijd meer. Je moet dan toch regelmatig een paar uur slapen. Dat onderbreekt je rit me. De dubbele is het mooiste. Vooral ook omdat er teams kunnen meedoen. Vier man die allen een stuk moeten zwemmen, fietsen en hardlo- FOTO: MILAN KONVALINKA pen. Kortom, de triathlon is nog volop in ontwikkeling". Zelf zal Feijen niet meedoen aan het eerste kampioenschap van Nederland op de dubbele triathlon. De organisatie van het evenement verhindert hem dat. „Wat ik wel zou wil len doen is de dubbele triathlon in de Verenigde Sta ten. Maar dat kost handenvol geld. Ik ben wel op zoek ge weest naar een sponsor, maar dat is nog niet gelukt. Dat zal wel overwerken worden om het geld bij elkaar te krijgen". DICK DIJKHUIZEN door Frank Werkman Anti-reclame In het land werd wat afgegniffeld om de uitschakeling van PSV. Vooral in Noord-Brabant. Een bliksem-enquête in plaatsen als Knegsel, Tongelre, Sterksel, Sengelsbroek, Duizel, Eersel en Netersel toonde daags na de nederlaag tegen Real Madrid aan dat het Brabantse land zijn gram had gehaald. Alle voetballiefhebbende inwoners van deze in de schaduw van de lichtstad liggende oorden bleven afgelopen woensdag verstoken van het merendeel van de eerste vijfenveertig minuten van het duel in de Spaanse hoofdstad. Een aantal van hen, aangevuld met menig keuterboertje in de provincie- waar-de-nach ten -zo-lang- duren, miste zelfs de uitzending via de BRT omdat de kabel ter plaatse niet lang genoeg was. Zó liet PSV de lokale en regionale achterban het ware gezicht zien. Zes ton vragen voor het eerste duel met Real Madrid in de wetenschap dat de return vrijwel zeker niet op de Nederlandse buis te zien zou zijn was de keuze die de aanhang niet in dank afnam. Ging manager Ploegsma er van uit dat de populariteit van zijn club elders in het land nog steeds zo gering was dat hij moeiteloos voor de portemonnee kon kiezen? Waarin de zeventien miljoen van Gullit nog zitten en de twaalf miljoen van Koeman binnenkort belanden. PSV, het miljoenenfiliaal van de multinational in huishoudelijke hulpmiddelen, etaleerde zich groot in zijn onmetelijke kleinheid. Nog niet zo lang geleden toonde de club provincialisme. Zodra het Eindhovense gezelschap boven de Moerdijk verscheen, deed men het reeds in de broek. Dat imago-schudde PSV inmiddels af. Er voor in de plaats kwam een bekrompenheid en een benepenheid die zelden eerder werden vertoond. Zou die Ploegsma overleg hebben gevoerd met de divisie-directeur televisietoestellen-fabricage (de spreekbuis) van Philips? Ik dacht het niet. Eerst trachten in zo veel mogelijk Nederlandse huiskamers een beeldbuiskast van het eigen merk neer te zetten. Daarop dan vele minuten laten uitzenden om het volk kond te doen dat de wedstrijd van de eigen club niet wordt uitgezonden is een wel erg merkwaardige reclamespot Maar dan wel een anti- variant, waarbij plooien en kreukels ontstonden die met geen duizend strijkijzers waren weg te werken. De genoemde bliksem-enquête toonde meer aan. In Oostelbeers en Nijnsel zetten twee alleen wonende broers en een dove oud-mijnwerker woensdagavond laat hun beeldbuis op de keien. Met een bijl en een strovuur werd het ding naar de vergetelheid geholpen. Een dag later schaften zij zich een apparaat van Japanse makelij aan. Met afstandsbediening. Uit de oude sok werd tevens een bedrag opgediept om alsnog aansluiting op de kabel te verkrijgen. De seizoenkaart van PSV werd in duizend snippers Ajax morgen? Wél op de buis? Ach, de buren verder op de hei hadden al een Taiwanees televisie-apparaat. Daar konden de Oostelbeersers en Nijselaars zonder principiële bezwaren gaan kijken. „Alleen om Ajax te zien winnen", monkelden de broers en de dove ex-mijnwerker. Tot voor kort timmerde PSV aardig aan de weg, maar met de keuze voor de Spaanse zes ton groef de club het eigen graf. Hoe een multinational zich manifesteerde als een grootgrutter. De Nederlandse vereniging van Huisvrouwen kende zijn wekelijks uit te reiken vergulde niet elektrischepollepel. De Nederlandse Vereniging van Televisievoetbal Kijkers (NVTK) i.o. stelde een koperen knuppel in. Het eerste exemplaar gaat naar Eindhoven. Slechts tegen betaling van zes ton kan de uitreiking van die prijs worden afgekocht. Hetzelfde bedrag dat de fabrikant van wekkerradio's, koffiezetapparaten en sapcentrifuges nodig heeft om in dertig reclamespotjes goed te maken wat Ploegsma heeft versjteerd. Het marketing-bureau van alle concurrenten van Philips had geen betere stunt kunnen bedenken. Ze zullen er aan denken in Knegsel, Tongelre. Sterksel, Sengelsbroek, Duizel, Eersel, Netersel, Oostelbeers en Nijnsel als ze weer wat vodig hebben.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 11