Winkeliers ziek van
„politiek steekspel*"
Van den Broek wil toch maar geen koeievla in z'n gezicht
Politiek
Partij
Parlement
IINNENLAND
Ceidae Goma/nt
ZATERDAG 18 FEBRUARI 1989 PAGINA 5
lEN HAAG - Minister Hans
ui den Broek heeft lange tijd
boek gestaan als een zon-
igskind in de politiek. Hij be-
uefde nauwelijks of geen
ioeite te doen om op het Bin-
enhof carrière te maken. In
976 werd hij op voorspraak
an de voormalige KVP-frac-
eleider Norbert Schmelzer,
ie ook toen al fungeerde als
aJentenscout' voor het CDA.
itgenodigd zitting te nemen
de Tweede Kamer, omdat
ir in de KVP-fractie een
laats was opengevallen,
lechts vijf jaar later maakte
ij. op invitatie van premier
kies van Agt, de overstap
aar het kabinet. Hij werd be-
oemd tot staatssecretaris van
uitenlandse zaken.
1982 promoveerde Van den
roek, bij ziin toetreding tot
et eerste kabinet-Lubbers, op
uitenlandse Zaken tot minis-
r. Die klus klaarde de nogal
anservatief ingestelde Nij-
ieegse jurist zó bekwaam dat
ij met stip steeg op de hitliist
an populaire ministers. Zelfs
aheide PvdA-stemmers uitten
laardering voor Van den
Iroeks nuchtere, op resultaten
erichte beleid. Niet zo onbe-
rijpelijk dus dat de CDA-lei-
ing hem na enige iaren (offi-
ieus) aanwees als kroonprins
an koning Ruud. Dat feit
reeg nog meer betekenis,
wrdat Lubbers in die tijd een
agje had op het voorzitter-
hap van de Europese Com-
ussie. Het CDA had dus drin-
end behoefte aan een alterna-
ieve lijsttrekker.
Maar sinds enige tijd staan de
sterren heel wat minder gun
stig voor Hans van den Broek.
Vorig najaar moest hij het
zware paspoort-kruis op de
schouder nemen, nadat zijn
staatssecretaris René van der
Linden eronder was bezwe
ken. De tot dan toe door het
lot zo verwende minister kon
de harde opstelling van de
Tweede Kamer niet goed ver
werken. Hij meende wraak te
moeten nemen, door met af
treden (en een kabinetscrisis)
te dreigen in het geval de Ka
mer haar harde oordeel over
Van der Linden niet zou af
zwakken. Dit machtswoord,
dat hij bovendien liet uitspre
ken door premier Lubbers,
heeft Van den Broeks imago
behoorlijk beschadigd. Met
name de VVD maar ook delen
van het CDA waren des dui
vels over deze handelwijze.
In die dagen verzuchtte de mi
nister dat hij 'snakte' naar het
moment waarop hij zich weer
op 'echt' (d.w.z. buitenlands)
beleid zou kunnen concentre
ren. Maar helaas voor Van den
Broek bleek zijn eens zo vlek
keloze gevoel voor timing hem
ook op dat gebied te hebben
verlaten.
Voor het eerst werd dat zicht
baar in de kwestie rond het ni
veau van de Nederlandse dele
gatie naar de begrafenis van
keizer Hirohito. Terwijl men
in Den Haag koortsachtig
zocht naar een compromis,
waarbij Japan noch de slacht
offers van de Japanse wreed
heden in de jaren '42-'45 zich
geschoffeerd zouden voelen,
zei Van den Broek in New
York voor de NOS-camera dal
vanzelfsprekend hijzelf Neder
land in Tokyo zou vertegen
woordigen. Met die op kregeli
ge toon gedane uitspraak wek
te de minister andermaal flin
ke ergernis op het Binnenhof.
Het heeft dezer dagen een
haar gescheeld of Van den
Broek was opnieuw het mid
delpunt geworden van een po
litieke rel, ditmaal veroorzaakt
door zijn eind januari geuite
voornemen een officieel be
zoek te brengen aan Iran.
PvdA, D66. PPR, PSP en
VVD, samen een flinke meer
derheid in de Kamer, lieten
weten het hoogst ongepast te
vinden als Nederland op eni
gerlei wijze eer zou bewijzen
aan het bloedige regime van
ayatollah Khomeini. Zij wer
den mede tot dit standpunt ge
ïnspireerd door een opmerke
lijk hoofdartikel in het dag
blad Trouw.
„Wat wil Van den Broek ei
genlijk doen in dat land?",
vroeg de vooral in CDA-kring
gezaghebbende krant zich af.
„Wil hij een massa-executie
bijwonen in de Evin-gevange-
nis in Teheran? Of wil hij de
begraafplaats in Jadeh Khava-
nan bezoeken, de laatste rust
plaats van veel 'geëxecuteer
den, waar een ondraaglijke
stank hangt van lijken die on
der niet meer dan één decime
ter aarde liggen? Zou het kun
nen dat de minister hetzelfde
lot wil ondergaan als zijn Itali
aanse ambtgenoot Andreotti,
die in Teheran lof kreeg toe
gezwaaid van de Iraanse pre
mier Moessavi vanwege „Ita-
lië's diepe respect voor de
Iraanse revolutie"? Je zou nog
liever een koeievla in je ge
zicht krijgen", aldus de com
mentator van Trouw.
Walgelijke dingen
Het komt zelden voor dat een
Nederlands minister in eigen
land zo toegesproken wordt en
zeker niet in een geestverwant
medium. Dat doet de vraag rij
zen waarom Hans van den
Broek dat lot dan wel bescho
ren was. Natuurlijk heeft dat
te maken met de excessen in
Iran en de recente publicaties
daarover, die versterkt wer
den doordat ze samenvielen
met de viering van de tiende
verjaardag van de Iraanse re
volutie. Maar echte onthullin
gen kon men die artikelen
toch niet noemen. Een aan
dachtige (krante)lezer weet al
jaren welke walgelijke dingen
in Iran gebeurd zijn en nog
steeds gebeuren, al onder de
sjah maar ook sinds dat land
zich in de armen stortte van
de man die zich de reïncarna
tie waant van de profeet Mo
hammed.
Als verontschuldiging voor
Van den Broek kan worden
aangevoerd dat menige bui
tenlandse collega van hem in
die verschrikkingen geen en
kele belemmering zag voor
een reis naar Teheran. Na de
Italiaan Andreotti heeft onder
anderen ook de Franse minis
ter Roland Dumas, nota bene
een verklaard vijand van de
Islamitische Republiek, zijn
opwachting gemaakt bij z n
Iraanse ambtgenoot Ali Velay-
ati.
Waarom al die ministeriële
reislust richting Perzische
Golf? Omdat er weer geld te
verdienen is in Iran. De revo
lutie èn de oorlog met Irak
hebben het land zo verwoest
en ontwricht dat zelfs de aya
tollahs inzien dat zij het 'dui
velse' Westen nodig hebben
om verbetering in de situatie
te brengen. De Nederlandse
ambassadeur in Teheran,
mr.dr. J. Horak, vertelde deze
week voor de radio dat er ook
op ons bedrijfsleven weer heel
wat Iraanse petrodollars liggen
te wachten.
Criterium
Dat is een reden waar norma
liter zeker een partij als de
VVD gevoelig voor is. Het
verzet van de liberale fractie
moest dus nog andere oorza
ken hebben dan de moordda
digheid van Khomeini en zijn
trawanten. Zo komen we weer
bij de al eerder gemelde blind
heid van minister Van den
Broek voor bepaalde gevoelig
heden. Het nauwer aanhalen
van de betrekkingen met Iran,
nu dat land daar zelf om
vraagt, was voor hem zo iets
vanzelfsprekends dat het niet
eens bij hem opkwam dat an
deren daar bezwaren tegen
zouden kunnen hebben. En
toen dat toch het geval bleek
te zijn, reageerde hij in eerste
instantie hooghartig. Hij hield
zijn critici voor dat schendin
gen van mensenrechten nooit
het enige criterium kunnen
zijn om een land al dan niet te
bezoeken. Geen spoor van
enig mededogen met de tien
duizenden, ja misschien zelfs
wel honderdduizenden Ira-
niërs die de vestiging van de
Islamitsiche Republiek met
het verlies van hun leven heb
ben moeten betalen.
Toch is de argumentatie van
Van den Broek op zich niet
onjuist. Als men alle wrede
dictaturen in de ban zou wil
len doen, zou Nederland de
betrekkingen met veel meer
landen moeten verbreken.
Niet zo aanlokkelijk voor een
handeldrijvende natie.
Maar Van den Broek diende
tevens te beseffen dat de toon
de muziek maakt. Tot afgelo
pen woensdag bleef hij stijf en
strak volhouden dat er geen
enkele reden was om vraagte
kens bij zijn voorgenomen be
zoek aan Iran te plaatsen. In
een briefje aan de Kamer zeg
de hij nog wel toe dat hij 'ui
teraard' de kwestie van de
mensenrechten zou aansnij
den. Voor de VVD was dat
overigens juist een aanleiding
om de hand maar over het
hart te strijken en geen hals
zaak meer van het weliswaar
Rushdie
Pas toen Khomeini alle 'goede
islamieten' ter wereld had op
geroepen om de schrijver Sal
man Rushdie en de uitgevers
van diens boek The Satanic
Verses te vermoorden, was het
Van den Broek die van me
ning veranderde. „Onder deze
omstandigheden" meende hij
niet naar Teheran te kunnen
gaan, verklaarde hij woens-»
dagavond. Ten langen leste
lijkt ook Van den Broek te be
seffen dat men sommige din
gen nu eenmaal niet kén doen.
Tijdens de tachtigjarige oorlog
verkochten de Hollandse
kooplieden wel kanonnen aan
Spanje, maar ze gingen niet
gezellig in Madrid bij Filips II
op visite. Misschien had dat
wel iets te maken met het feit
dat ook de Spaanse tiran al
zijn geloofsgenoten (katholie
ken) ter wereld had opgeroe
pen een afvallige te doden, na
melijk prins Willem van
Oranje. Het is voor Salman
Rushdie te hopen dat de plot
selinge inkeer van Van den
Broek - en naar het schijnt
ook van andere Europese mi
nisters - tot gevolg heeft dat
Khomeini ziin plan om een ei
gentijdse Balthazar Gerards te
vinden moet laten varen.
RIK IN 'T HOUT
Onder het motto „Slechte wet! In verzet!" zullen maandag
iuizenden kassières, vakkenvullers, bedrijfsleiders, slagers,
hakkers en alle andere denkbare winkeliers uit het gehele
and zij aan zij door Den Haag lopen. Dat is althans de bedoe
ling van de werkgevers- en werknemersorganisaties in de
letailhandel die een demonstratie houden tegen de voorstel
en voor een verandering van de winkeltijden.
De demonstratie begint om 14.00 in het Circustheater in
Scheveningen. Daar houden kopstukken van de werkgever
sorganisaties in het midden- en kleinbedrijf KNOV en
NCOV en de Dienstenbonden FNV en CNV toespraken. Ook
zullen diverse Tweede-Kamerleden aan het woord mogen
komen. Daarna zal een telegram worden opgesteld voor pre
mier Lubbers. Vervolgens vertrekt de optocht via het Malie
veld naar het Binnenhof, waar de actievoerders rond 16.30
uur een verzoekschrift overhandigen aan de voorzitters van
de Tweede-Kamerfracties van CDA, VVD, PvdA en D66.
DEMONSTRATIE TEGEN PLAN VOOR AVONDOPENSTELLING
)EN HAAG Een uni-
um in de relatie tussen
le sociale partners. Zo
noemen vertegenwoordi
gers van werkgevers- en
werknemersorganisaties
de demonstratie die
maandag in Den Haag
wordt gehouden.
Het initiatief is genomen door
het Nederlands Christelijk On-
dernemersverbond (NCOV),
dat zich enorm ergert aan de
ogingen van staatssecretaris
venhuis (economische zaken)
naast de bestaande dagwinkels
zogenaamde 'middag-
avondwinkels' in te voeren.
Deze zaken mogen van Even
huis de gehele week van
twaalf uur 's middags tot ne
gen uur 's avonds zijn geo-
end. De VVD-bewindsman
eeft te kennen gegeven de
demonstratie te zullen bijwo
nen. Ook kamerleden van
CDA. VVD, PvdA en D66 zul
len dat doen.
Het NCOV meent dat de posi
tie van de winkeliers en hun
gezinnen ernstig wordt aange
tast als de Tweede Kamer het
wetsvoorstel van Evenhuis
aanneemt. Bovendien vreest
het NCOV dat de concurren
tiepositie van de „kleine win
kelier" een flinke deuk zal op-
>en. Deze organisatie, die al
jarenlang een lobby voert te
gen een verruiming van de
winkeltijden, heeft niet alleen
steun gevonden bij de zuster
organisatie KNOV. maar ook
bij de Dienstenbonden FNV en
V. De vakbonden vinden
dat 's avonds werken het soci
ale leven van het personeel
aantast, waardoor bijvoorbeeld
het deelnemen aan vereni
gingsactiviteiten en het volgen
van studies op het spel zoiiden
komen te staan.
Ellende
De „ellende" rond de Winkel
sluitingswet is een slepend
probleem, waarover de coali
tiepartners CDA en VVD het
maar niet eens kunnen wor
den. In het regeerakkoord
staat dat de regering niets zal
beslissen zonder de betrokken
organisaties uitvoerig te heb
ben geraadpleegd. Maar in li
berale kringen bestaat nu een
maal de onophoudelijke be
hoefte om de winkeltijden zo
ruim mogelijk te maken. Het
CDA daarentegen zit hier he
lemaal niet op te wachten en
wil hoorzittingen houden voor
de betrokken organisaties. Er
is al een ronde geweest, maar
die vond plaats vóór de pre
sentatie van het kabinetsvoor
stel. De PvdA en D66 erken
nen de groeiende behoefte bij
de consument aan meer win
kel-mogelijkheden. Maar zij
willen niet zo ver gaan als de
VVD. Een initiatief-wetsont
werp van Louise Groenman
(D66) voor het verleggen van
de sluitingstijd van zes naar
zeven uur sneuvelde vorig
jaar. Kortom, voor geen enkel
plan is een kamermeerderheid
te krijgen. Evenhuis heeft eind
vorig jaar de knoop doorge
hakt door met een eigen voor
stel te komen dat op steun kan
rekenen van de VVD en in
mindere mate van de PvdA.
Hiermee wekte hij echter de
woede van het CDA, dat on
middellijk reageerde door met
alweer een nieuw plan te ko
men: de invoering van een
tweede koopavond. Waar
schijnlijk zal het plan van
Evenhuis volgende maand in
de Kamer worden behandeld.
Het NCOV is allerminst geluk
kig met deze ontwikkelingen.
Net als het KNOV en de bon
den wil het NCOV het liefst
alles bij het oude laten. „Wij
willen dat er een einde komt
aan het jarenlange gesol met
winkeliers en hun personeel",
zegt Lia van der Werff die het
'actiesecretariaat' bij het
NCOV bemant. Ook voorzitter
Herman van der Geest van
het Vakcentrum Levensmid
delen, waarbij 2500 zelfstandi
ge supermarkten zijn aange
sloten, schroomt felheid niet:
„De wetsvoorstellen moeten in
de diepste la worden gestopt
die er maar te'vinden is. Laat
ons alsjeblieft met rust". Dit
zal volgens Van der Geest ook
de strekking zijn van de peti
tie, die de fractievoorzitters tij
dens de demonstratie krijgen
aangeboden. Joke Segaar van
de Dienstenbond FNV zegt:
„Aan de nieuwe tijden zijn
voor het personeel veel meer
nadelen dan voordelen ver
bonden. Hoewel wij natuurlijk
op tal van onderdelen met de
werkgevers van mening ver
schillen, trekken we nu één
lijn".
Repeterende breuk
Van der Geest heeft de laatste
weken alles gevolgd dat Even
huis over de winkelsluitings
wet heeft gezegd: „De staatsse
cretaris is net een repeterende
SUSKE EN WISKE DE KOMIEKE COCO
breuk. Hij komt steeds met de
zelfde argumenten en geeft
geen enkel blijk van enig emo
tioneel meedenken met de
winkeliers".
Werkgevers en personeel heb
ben de afgelopen dagen al dui
delijk hun ongenoegen ge
spuid. In diverse plaatsen zijn
regionale protestbijeenkoms
ten gehouden tegen de nieuwe
winkelsluitingswet. Daarbij
zijn de emoties soms hoog op
gelopen. Op het actiesecretari
aat van het NCOV zijn tal van
aanmeldingen binnengekomen
van deelnemers aan de lande
lijke demonstratie. De detail
handel is het kennelijk zat.
„Daarom moet in elk geval het
wetsvoorstel van Evenhuis zo
snel mogelijk van tafel. Daar
na kijken we wel wat we met
het CDA-plan moeten doen",
meent Lia van der Werff.
„Een gezamenlijk protest van
werkgevers en werknemers is
een unicum. Daaruit blijkt dat
in de detailhandel, waarin een
half miljoen mensen werken,
grote ongerustheid bestaat
over het invoeren van mid
dag-avondwinkels. Het gaat
niet alleen om deze wet. Wij
ziin bang voor een sneeuwbal
effect. Het is een stap op weg
naar verdere openstelling, net
zo lang tot alle winkels 24 uur
per dag open zijn. Dan ga je te
rug naar de jaren dertig toen
d' /inkelier overdreven ge-
d, tig voor de klant moest
zij... Die tijd hebben we ge
had".
Verandering
Volgens Van der Geest is 95%
van de winkeliers tegen een
verandering van de openings
tijden. „Wij zijn het met Even
huis eens dat de samenleving
is veranderd. Hij beweert dat
de mensen meer behoefte heb
ben aan 's avonds winkelen.
Maar wij hebben uiteraard ook
in de gaten dat de maatschap
pij er anders uitziet dan vroe
ger. Er gelden werkweken
van 38 of 36 uur. er zijn meer
tweeverdieners met een deel
tijdbaan, er zijn meer mensen
die om allerlei redenen geen
werk hebben en er komen
steeds meer ouderen. Kortom,
de samenleving heeft steeds
meer tijd om overdag bood
schappen te doen. Er is dus
geen enkele aanleiding voor
een wijziging van de winkeltij
den". Lia van der Werff wijst
erop dat onderzoek heeft uit
gewezen dat zestig procent van
de consumenten voor ruimere
winkel-mogelijkheden is. „Dit
is geen hoog percentage. Het is
dus niet zo aat dé consument
per definitie elke avond wil
winkelen".
Sombere tijden
Voor het personeel zullen
sombere tijden aanbreken,
meent FN V-medewerkster
Joke Segaar. „De tijden zijn nu
al vaak onaangenaam. Je hebt
koopavonden, zaterdagen,
feestdagen en extra zondagen.
In de nieuwe opzet zullen veel
meer mensen 's avonds moeten
werken. Dat kan funest zijn
voor het gezinsleven".
Toch vindt de politiek de tijd
voor verandering rijp. Het zou
nogal naïef kunnen worden
genoemd dat de detailhandel
elk voorstel bij voorbaat af
wijst. Van der Geest wil niets
van deze suggestie weten. „Ie
dereen vergeet dat de huidige
wet er niet is voor de consu
ment, maar voor de bescher
ming van de positie van de on
dernemer en zijn personeel.
Dat moet zo blijven. Het gaat
„De samenleving heeft steeds meer tijd om overdag boodschappen te doen. Er Is dus geen enkele
aanleiding voor een wijziging van de winkeltijden".
FOTO: SP
er dus om wat de detailhandel gericht werken en bij- en om-
zelf wil. Neem de concurren- scholing".
tiepositie. Evenhuis zegt dat Het financiële aspect speelt
winkeliers niet 's avonds open ook een belangrijke rol voor
hoeven te zijn; dat mogen ze de vakbonden. „Het kabinet
zelf bepalen. Dat is complete wil dat het personeel maxi-
onzin! Als je concurrent 's maal drie avonden per week
avonds wél open is, kun ie in de winkel staat. Dat zal een
moeilijk achterblijven en is de heel gepuzzel worden", geeft
keuzevrijheid dus beperkt. Joke Segaar aan. „Veel werk-
Verder zegt Evenhuis aat de gevers ziin niet in staat nieuw
avond-openstelling goed is personeel aan te trekken. De
voor de omzet. Opmerkelijk is meeste mensen hebben in de
dat de levensmiddelensector, detailhandel een 38- of 36-uri-
die jarenlang een neergang ge werkweek. Hoe is dat te
heeft gekend, op de goede weg combineren met drie avonden
terug is. Dat is absoluut niet te werken? Daar komt nog bij
danken aan winkeltijden, dat niet duidelijk is hoe de
maar aan een forse interne pauzes moeten worden gere-
aanpak: reorganisaties, klant- geld. Als je om twaalf uur be
gint, moet je dan na een uur al
gaan eten? En hoe zit het met
je avondmaaltijd? De werkne
mers die 's avonds in de win
kel staan moeten extra worden
beloond en een maaltijdver
goeding krijgen. Het is logisch
dat de ondernemer de hogere
kosten zal doorberekenen in
de prijs van zijn produkten.
Daar schiet de klant weinig
mee op".
Van der Geest, Van der Werff
en Segaar concluderen dan
ook dat er geen maatschappe
lijk draagvlak is voor de idee
ën van Evenhuis. „Aangezien
er dus geen reden is voor een
wetswijziging, ben ik tot de
slotsom gekomen dat het een
politiek steekspel is, dat voor
kamerleden bij uitstek ge
schikt is om op de voorgrond
te treden: het is een probleem
dat enerzijds overzichtelijk is
en anderzijds veel mensen
aanspreekt", zegt Van der
Geest. „Dat optreden van poli
tici, die voortdurend proberen
op de Bühne te komen, dét is
eigenlijk het vervelendst van
alles"
ROB SEBES
Donderdag 9 maart verschijnt bij deze krant
De gelijkvormigheid maakt plaats voor persoonlijke smaak.
In het interieur worden steeds meer accessoires gebruikt,
gemaakt van natuurlijke materialen.
De bijlage WONEN-voorjatr'89 geeft op kleurrijke wijze
een indruk van deze nieuwe tendenzen.
Adverteerders hebben in deze bijlage een uitstekende mo
gelijkheid om hun collecties onder de aandacht te brengen
van een geïnteresseerd publiek.
Informatie wordt graag verstrekt door Ronald te Boekhorst,
telefoon 071 - 122 244.
Politici die indruk willen
maken, bedienen zich in hun
speeches vaak van citaten.
Dat staat chic en belezen. U
kent dat wel. „Mijnheer de
voorzitter, George Washing
ton heeft eens gezegd...". En
dan volgt er een frappante
uitspraak die de eerste presi
dent van de Verenigde Sta
ten ooit zou hebben gedaan.
Misschien heeft de goede
man de betreffende woorden
nimmer over zijn lippen ge
had, want tal van wijsheden
of spitsvondigheden die ooit
uit mensenmonden voort
vloeiden, zijn in de loop der
jaren verdraaid en uit hun
verband gerukt of ten on
rechte aan beroemde perso
nen toegeschreven. Maar een
spreker die een al dan niet
correct citaat uit een ver ver
leden aanhaalt, zal zich daar
doorgaans geen buil aan val
len. Geen hond die de juist
heid ervan controleert.
Voor onze Tweede-Kamerle
den is het een koud kunstje
om in een toespraak goede
sier te maken met citaten. In
de bibliotheek van het ka
mergebouw bevindt zich een
groot dik citatenboek, waar
in je naar hartelust kunt zoe
ken naar gevleugelde
woorden die in je kraam te
pas komen. Een trefwoor
denregister maakt de zaak
nog eenvoudiger. Zijn er ooit
aardige dingen gezegd over
het begrip 'macht'? Natuur
lijk. Kijk bij de M en je vindt
een hele ris bespiegelingen
over macht, machtswellust,
machteloosheid, machtsver
houdingen, noem maar op.
Van Adenauer tot Zola, var
Socrates tot Sartre.
Ook in de boekhandels zijn
citatenboeken te koop. Ik
kreeg zelf onlangs een klein
exemplaar cadeau, uit België
nog wel. „Hoofdkussenboek
je voor politici" heet het en
er staan zo'n twee a driehon
derd uitlatingen over de poli
tiek in, afkomstig van veelal
reeds lang overleden staats
lieden, parlementsleden, vor
sten, schrijvers, dichters en
filosofen uit alle delen van
de wereld. De bedoeling van
het minieme Vlaamse boek
werkje (12 bij 16 cm.) ligt al
in de titel besloten: politici
dienen er elke avond voor
het slapen gaan in te lezen
en het vervolgens onder hun
hoofdkussen te leggen in de
hoop dat er tijdens de slaap
een zegenrijke kracht van
uitgaat.
Je mag een gegeven paard
niet in de bek kijken, maar
ik heb dat toch gedaan. Wat
een waardeloos, nutteloos
boekje is dit. Wie heeft nu
werkelijk behoefte aan zo
iets? Politici vast niet, zelfs
Belgische niet, want we kun
nen ervan uitgaan dat die
evenals hun Nederlandse
collega's over genoeg eigen
naslagwerken en citatenboe
ken beschikken. De gewone
burger evenmin, want die
heeft er geen bal aan. De ci
taten in het 'Hoofdkussen
boekje' bezitten namelijk
voor 80 procent een saai-
heidsgehalte, vergelijkbaar
met een doorsnee grafschrift
Bovendien zijn de afgedruk
te uitspraken veelal afkom
stig van mensen die niet of
nauwelijks tot de verbeel
ding spreken. Een willekeu
rig voorbeeld: „Niets is ver
gelijkbaar met de kwaliteiten
van de minister die aan
treedt, behalve de gebreken
van de minister die heen
gaat". Was getekend: Can
ning. Canning? Wie mag dat
dan wel zijn geweest? De
laatste pagina's van het
boekje bevatten weliswaar
een namenregister, maar
daar word je niet veel wijzer
van. Er staat dat George
Canning een Brits politicus
was die leefde van 1770-1827.
Interessant hoor. Hartelijk
dank voor deze voortreffelij
ke informatie.
Om niet in een poel van ne
gativisme te verzanden ver
meld ik tenslotte een paar ci
taten uit het boekje die mij
om uiteenlopende redenen
wèl hebben aangesproken.
Deze is van de derde Ameri
kaanse president, Thomas
Jefferson: „Zodra een man
een begerig oog werpt op een
politieke functie, begint zijn
gedrag verrottingsverschijse-
len te vertonen". De volgen
de komt van de in 1960 over
leden Franse schrijver Al-
bert Camus: „Elke revolutio
nair eindigt tenslotte ófwel
als verdrukker, ófwel als af
vallige". En dan nog deze
van Lenin: „De eerste de
beste kok kan een land rege
ren Zou de leider van onze
grootste oppositiepartij daar
nu blij mee moeten zijn of
niet?
TRUBBELS
