Jo Jansen is happy in de voetbal jungle Simek en de Gorbatsjov-parallel voetballerlei £etdóc Sou/tont ZATERDAG 11 FEBRUARI 1989 PAGINA 11 Italië wil stadions met video beveiligen In de strijd tegen het voetbal geweld gaat de Italiaanse rege ring duels verbieden in sta dions die plaats bieden aan meer dan 30.000 toeschouwers en niet beschikken over een gesloten videocircuit om de raddraaiers op te sporen. De bepaling gaat komend seizoen in. Van de twaalf voor de we reldtitelstrijd in 1990 aangewe zen voetbaltempels, beschik ken er negen over een intern be veilingscircuit. Gava kondigde eveneens de instelling van een commissie aan, die de diverse aspekten van het gewelddadige gedrag van de supporters gaat bestu deren. Sampdoria en Napoli naar bekerfinale de Italiaanse voetbalbeker gaat tussen Sampdoria en Na- poli. Sampdoria won voor de tweede keer van Atalanta Ber gamo. Nu werd het 3-1 door treffers van Mancini (2) en Vi- alli. Prand el li scoorde tegen. Napoli versloeg Pisa voor ei gen publiek ook zonder Mara- dona met 1-0 door een treffer van Romano. De uitwedstrijd was door de Napolitanen al met 2-0 gewonnen. EK vrouwen in West-Duitsland De eindronde van het Euro pees kampioenschap vrouwen- voetbal wordt van 28 juni tot 2 juli gehouden in de West- Duitsland. Behalve het gast land kwalificeerden Italië, Zweden en Noorwegen zich. Nederland was in het jubi leumjaar ook kandidaat voor dit derde UEFA-toernooi. Oranje werd echter door Noor wegen uitgeschakeld. Peter Reid naar Queens Park Rangers De 32-jarige middenvelder Pe ter Reid, die bij Everton geen basisplaats meer had, heeft een contract getekend bij Queens Park Rangers. Hij is na Spackman en Gray al de derde aanwinst van de Lor.- dense club binnen twee we ken. Bondscoach Kuwayt laan uit na verlies De Braziliaanse bondscoach van het team van Kuwayt, Mi guel Perreira, is ontslagen. De maatregel volgde twee dagen na de nederlaag van 0-1, die Kuwayt in de kwalificatie voor het toernooi om de we reldtitel leed tegen de Vere nigde Arabische Emiraten. Kuwayt is weliswaar nog lei der in de betreffende groep, maar de Verenigde Arabische Emiraten kan bij winst op het nogjjuntioze Pakistan eerste Boete voor Clough ger Brian Clough van Notting ham Forest een boete van 5.000 pond sterling (f 17.500) opgelegd. Bovendien mag hij dit seizoen niet meer in de dug out plaats nemen. Clough kreeg deze straffen, omdat hij na afloop van de league-beker wedstrijd tegen Queens Park Rangers op de vuist ging met uitgemeten op de Britse televi sie. De schorsing voor de dug out geldt voor alle stadions be halve voor Wembley. Mocht Nottingham Forest een finale van een bekertoernooi halen, dan kan hij toch vanaf de zij lijn zijn ploeg coachen. Clough verklaarde na het aanhoren van de straf niet in beroep te zullen gaan. RAINER VLISSINGEN WIL NAAR BETAALD VOETBAL VLISSINGEN Vraag bij de administratie van Voetbalclub Vlissingen: i.Waar kan ik de heer nsen vinden?". Ant ivoord: „Welke Jansen, we hebben er hier drie". [Toch bestaat er in het vader landse (top)voetbal maar één Jansen en dat is Jo Jansen. Zo klgemeen als zijn naammag klinken, zo uitzonderlijk is hij uiterlijk. Een grapje in de Wandelgangen (voetbalhu- luidt dat Jo Jansen de f is van Egbert van 't -er, de schaatstrainer uit iisse- De link tussen het twee- Lvormt hun inderdaad nogal kngebruikelijke voorkomen, nog de meeste overeen- vertoont met zo'n fi- je van klei dat wel eens i voortuintje kan worden Kignaleerd: de tuinkabouter. aar Van 't Oever de fcténtiële lachers de mond poerde met puike prestaties, i» gooit ook Jansen de sceptici ind in de ogen met zijn voet- blverrichtingen. Over zijn ptstraling straks meer. plinde vlek Jansen is sinds het begin n dit seizoen trainer van de hateurhoofdklasser Vlissin- al enige jaren een club die etendeert betaald voetbal de poorten te moeten ,ebben. Tot dusver konden de 'en op niet veel meer i dan de blinde vlek op J voetbalkaart. die Zeeland fdat opzicht nu eenmaal is. r daar is sinds kort veran dering in gekomen. Vlissingen zich sinds afgelopen lekeinde trotse kwartfinalist in het vaderlandse be- ïrtoernooi. Volgend week- jinde doet de formatie van tegen FC Den Haag len gooi naar een plaatsje bij k laatste vier, nadat eerder Graafschap, BW Den ch en Telstar aan de zege waren gebonden. Een tref- waar heel Vlissingen zo iet héél Zeeland reikhalzend uitziet. En Jo Jansen, die Vlissingen een aanbod een functie bij de jeugd [an Willem II liet schieten, ze- „Ik hoop dat het een hap pening wordt", zegt de trainer, die de golf van publiciteit rond het voortdurende cupsucces met graagte consumeert. Zoals ook zijn spelers bijna be dwelmd lijken door de beker- roes, zo-zeer zelfs dat het regu liere competitie-optreden er een beetje onder lijkt te lijden. „Het gaat in de hoofdklasse in derdaad wat minder", kan Jansen, die bij De Zeeuwen als „spelbepalende middenvelder'1, nog samenspeelde met streek genoot Piet de Visser, niet an ders dan toegeven. „Maar dat heeft niet zo zeer met verslap ping op dat front te maken als wel met onze strijdwijze en ex tra inzet van tegenstanders, die juist nu maar één ding wil len: Vlissingen verslaan. Daar om is nu voor ons elke compe titie-wedstrijd een finale, het geen we tactisch enigszins moeten verwerken. We zijn gewend om zeer offensief te spelen en vooral bij een voor sprong te blijven jaren op doelpunten. Dat geeft risico's, je krijgt als je zonder vaste laatste verdediger speelt op zo'n rpanier nog wel eens doel punten om je oren. Is ons een paar keer in de slotfase ge beurd, waardoor je punten verspeelt". Speciale privileges Jo Jansen gaat er zo te zien niet onder gebukt, hoewel hij er voor waakt de indruk te wekken het huidige bekera- vontuur belangrijker te vin den dan de competitie. „Ik ga daarom niet naar FC Den Haag kijken", vertelt hij. „An ders zou men toch kunnen denken dat ik de competitie onderwaardeer. We moeten met Vlissingen een paar in haalwedstrijden afwerken in deze weken. Daar moet mijn aandacht op zijn gericht. Bo vendien meen ik redelijk wat van FC Den Haag te weten". Jo Jansen (51) mag er dan wat excentriek uitzien, hij ontleent aan zijn opvallende uiterlijk geen speciale privileges. In niets is hij anders dan andere ambitieuze oefenmeesters, die in snel pak of lange jas met de regelmaat van de klok verkla ren gek of bezeten té zijn van het spelletje. De in Gelderland geboren, maar als vierjarige naar Vlissingen verhuisde trainer geeft zelfs toe zich enigszins in te houden. „Het beeld dat kennelijk van mij bestaat heeft me wel een beet je pijn gedaan", geeft hij in een blik in zijn innerlijk. „Maar je leert er mee te leven. Wat de buitenwacht misschien van mij vindt laat me nu toch eigenlijk koud. Ik weet dat ik bij collega's respect geniet, dat die waardering hebben voor mijn vakkennis. Overigens kwam ook Vlissingen bij mij terecht, omdat men kennelijk in mij degene zag die de club naar het betaalde voetbal zou kunnen brengen. Dat zegt toch ook wel iets. En over dat ima go van mij: je krijgt een etiket opgeplakt. Bijvoorbeeld die baard van mij. Maar die gaat er mooi niet af, die blijft lek ker zitten". Niet joviaal Bij Vlissingen, zo laat Jo Jan sen weten, lijkt een aantal mensen zich een beetje te heb ben vergist in de trainer, die de Zeeuwse voetbalgemeen schap een stevige impuls heeft gegeven. „Veel mensen dach ten met mij een joviale vent te hebben binnengehaald", zegt Jansen hiermee verwijzend naar de uitstraling die zijn ui terlijk kennelijk op menigeen heeft. „Maar dat ben ik niet meer dan nodig. Ik was hier zestien, zeventien jaar wegge weest. Ik ben ook veranderd. Ik ben hier nu gewoon hard aan het werk om wat op poten te zetten. En er moest nogal wat gebeuren". „Neem nu bijvoorbeeld eens hoe dit seizoen begon. Men was hier gewoon om in augus tus eens aan de nieuwe compe titie te beginnen. Daar heb ik dus wel verandering in ge bracht, zoals ik ook de trai ningstijden langzamerhand wat heb vervroegd. Eerst be gonnen we half zeven, kwart voor zeven, maar nu trainen we al wel om half zes. Dat heeft het voordeel dat je ook na de training samen nog eens over voetbal kunt praten. Is soms nodig. Het bezwaar is dat de meeste spelers overdag een gewone baan hebben. Maar als je verder wilt moet je er ook wat voor overhebben". Het mag Vlissingen dan zeker qua bekerresultaten behoorlijk voor de wind gaan, de sluime- Jo Jansen: „Je leert te leven met het etiket dat men je opplakt. Maar ik heb een brede rug. Ik weet dat collega's respect voor mijn vakmanschap hebben". FOTO: PERS UNIE rende betaald voetbal-aspira ties gaan de komende maan den een beslissende, fase in. Een speciale" studiecommissie, bestaande uit alle mogelijke geledingen in de Zeeuwse ha venstad, buigt zich over de mogelijkheden en brengt eind juni rapport uit. Dan zal alles op een rijtje staan omtrent de haalbaarheid van profvoetbal in de meest zuidwestelijke uit hoek van ons land. Waar ze uiteraard ook het voorbeeld hebben van clubs die eerder de stap hebben gedaan: RBC, RKC en Emmen; betaald-voet- balorganisaties waar het finan cieel bepaald niet allemaal koek en ei is. Eén ding is ze ker: als Vlissingen op zijn laatst na volgend seizoen de stap niet zet is Jo Jansen uit de havenstad verdwenen. „Ik ben geen trainer voor een hoofd klasser", zegt hij zonder een zweem van pretentie. „Ik heb zestien, zeventien jaar in het betaalde voetbal gezeten, vier, vijf jaar met NAC in de eredi visie gewerkt. Ik hoor in het betaalde voetbal thuis. Dat is in elk geval mijn ambitie". Bij Akranes Nadat Hans Dorjee het een tiental jaren geleden tussen tijds als trainer bij NAC voor gezien hield kreeg Jo Jansen de kans het Bradase vlagge- schip over te nemen. Hij liet er een club op IJsland, waar hij bij Akranes al een voor-over eenkomst had getekend, loyaal voor schieten. Na het uiteinde lijk naar de eerste divisie ge degradeerde NAC kreeg Jan sen Eindhoven en Helmond Sport onder zijn hoede. Om in Helmond ook voortijdig zijn biezen te pakken. „Ik kon daar m'n voetbal-ei niet kwijt", vertelt hij. „Toen ik halverwege het seizoen liet weten dat ik m'n contract daar niet wilde verlengen zijn we op dat moment al uit elkaar gegaa. Theo Laseroms kwam daan, althans heb geen club gehad; wel eens met het elftal van Veronica gespeeld. Maar ik ben voeling blijven houden met het voetbal. Ik heb bij voorbeeld stage gelopen bij Leo Beenhakker in Madrid. Daar kwam ik weer zo onder de indruk van de sfeer en am biance in het Spaanse voetbal dat ik eigenlijk nog maar in één land wil werken: Spanje. Ik ben dan ook meteen bij te rugkeer de taal gaan leren". Voorlopig zit Jo Jansen nog in Zeeland, waar de in Ulven- hout wonende maar over een pensionkamer in Vlissingen beschikkende voetbaltrainer („Op dinsdagavond ga ik naar huis, heb dan voor het eerst in mijn loopbaan op woensdag vrij en keer donderdag terug naar de club") zich volledig in zet voor de plaatselijke hoofd klasser. Waarbij Jansen bij het omkijken tot een tweetal con clusies komt, die hem ondanks zijn leeftijd nog typeren. „Ik heb me gewoon te weinig in bestuurskamers laten zien. Dat hoort er gewoon bij wil je een beetje in beeld blijven. Ook fi nancieel had ik er misschien in al die jaren meer uit kun nen halen. Maar één ding is zeker: ik hoor in het betaalde voetbal thuis. Het is misschien een jungle, maar ik voel me happy in die jungle". Met of zonder Vlissingen. „Als het ooit een keer moet gebeuren, dan is het nu", be sluit Jo Jansen. „Dat beker- succes is een aardige stimu lans, de sponsors melden zich massaal aan. Er zitten bjj onze thuiswedstrijden gemiddeld 2.000 mensen". En als er een brede grijns over zijn gezicht trekt moet je toch onwillekeu rig aan die tuinkabouter den ken. En aan Egbert van 't Oever. FRANK WERKMAN OTTERDAM Als ie- I I I f f n t s i t i I 1 S S m mm 1 i l f l lf l il l s www f -_.i nd een spotprent moet lünnen maken naar aan- iding van de ver beende zelfmoordpo- ing van Björn Borg, dan het Martin Simek loeten zijn. Hij verdient nmers al jarenlang de ost als tennistrainer, van leerlands nummer één g^ïichiel Schapers, én als artoonist. Bovendien is imek bekend om zijn wel 12/72 ^r scherp geslepen pot- 12.72: ©d. Maar na de Zweedse 15.27 ragiek durfde zelfs de 190g lederlandse Tsjech zijn ïkengerei niet in de gif- 22,89 ot te dopen. „Er zijn in 26.70 lëderland al genoeg men- 30.SA die de sport niet se- 34 3jieus nemen", vindt Si- ïek. Die zich de gesugge- 3816 eerde overdosis van Borg 41.97 ést kan voorstellen. 45,78 )p geheel eigen wijze il- 49 63. istreert de 40-jarige Mar- n Simek waarom hij de 53,43 óor Borg zelf inmiddels 5224 fgezwakte wanhoopsdaad an begrijpen. Er rust een enorme druk op ngens als Borg, Becker en gassi. Van jongsaf leven zij Martin Simek: „Net als Gorbatsjov zoek ik iets uit als ik het niet weet". FOTO: HANS KOSTER riendinnetje had, ging ik 1 hrikkelijk af bij het kussen, sen wat lat mocht, want ik was ge- isfrroon een jongetje van zeven en. Maar als Borg of Becker p zo'n leeftijd afgaat bij het ussen, dan gaat wel de Wim- i-kampioen af bij het i. Daardoor komen ze druk te staan. Ik vind het dan ook de voornaamste verantwoording van de trainer om niet te snel te willen oogsten". Voordat Martin Simek als ne gentienjarige de Russische in vasie in Tsjechoslowakije ont vluchtte, studeerde hij rechten in z'n geboortestad Praag. „Rechtspraak is leuk", zegt hij, maar in een niet te stuiten spraakwaterval geeft Simek er vporal blijk van geboeid te zijn door de psyche van de mens. „Ja", bekent hij niet geheel van harte. „Ik kijk ook wel eens een psychologieboek in. Maar dat is altijd achteraf. Om na te gaan of ik,niet te veel uit mijn nek heb zitten kletsen. En meestal valt dat dan wel mee". Kleuterleider Martin Simek. Openhartig, leuk en provocerend. Bijna ex centriek en ongeëvenaard zelfverzekerd. Toen de Russi sche tanks in 1968 Praag bin nen kwamen denderen, had Simek zijn besluit al genomen. Terwijl zijn hele familie ach terbleef, vluchtte de student naar het westen. „Ik was ne gentien jaar en zat in de stu dentenbeweging. Het besef dat onrecht zou gaan heersen was niet te verenigen met mijn re^itenstudie. De hele Praagse Lente was trouwens geen op stand, maar meer een kinder lijke opleving. Wij waren de kleuters en de Sovjetunie de kleuterleider. Zoals ook Ame rika lange tijd kleuterleider van Europa is geweest. Het feit dat ik toevallig 1.94 meter lang ben, wil toch niet zeggen dat ik tegenover jou de dienst kan uitmaken omdat je kleiner bent? Ik voelde me zó verne derd, zó gekweld. Ik heb de arrogantie gevoeld. Min of meer automatisch trok ik naar een klein volk. Naar Neder land". Simek, die woont in hotels, in Amsterdam en in het Italiaan se „gat" Carbognano, verge lijkt de huidige Russische pe restrojka graag met de Praagse Lente. „Ik ben overtuigd van de goede bedoelingen van Gorbatsjov", meldt hij desge vraagd. „Die man ziet het als een uitdaging om van de Sov jetunie een échte mogendheid te maken. Eigenlijk is het net als toen ik Michiel in handen kreeg. Ik was ervan overtuigd hem nationaal kampioen te kunnen maken. Gorbatsjov moet het samen doen met zijn bevolking. En ik doe het sa men met Michiel. Je moet als leider een lijn aangeven; een visie hebben. Kijk, als Gor batsjov iets niet weet, zorgt hij dat hij erachter komt. Dat is ook mijn sterke punt. Ik doe nóóit dingen waarvan ik geen verstand heb". Wie snel con clusies trekt, kan Martin Si mek dus als een Gorbatsjov bestempelen. „Het is belache lijk om me met hem te verge lijken", vindt de tennistrainer. „Er liggen hooguit wat paral lelletjes Metselaar M^tin Simek was ooit acteur filmmaker. Onlangs werd door het Humanistische Ver bond één van zijn producten uitgezonden. In de toekomst hij nog graag eens metse- omdat ik nog nooit ge metseld heb. En wel geacteerd. Je ontdekt volgens mij zóveel als je een keertje metselt. Je ziet dan ineens veel meer aan de huizen om je heen". Simek, die contractueel tot het einde van dit jaar aan Michiel Scha pers is gebonden, maakt zich absoluut geen zorgen over een eventuele tennisloze periode. De voormalig adviseur van onder anderen Marcella Mes- ker („Dat was een vingeroefe ning") is ervan overtuigd: „Ik heb veel meer in me. Ik streef niet naar geld. Mijn spaarbank De uiteenlopende kwaliteiten van de Tsjech, die in het bezit is van een Nederlands pas poort, sleuren hem heen en weer van de Groene Amster dammer naar het blauwe cen tre court in sportpaleis Ahoy'. Voor het linkse weekblad le vert hij, als Anoné, wekelijks zijn cartoon. „Over zaken die té serieus worden genomen. Dus niet over Borg". En in Ahoy' begeleidt hij deze week Michiel Schapers. Simek put zich uit in originele vergelij kingen en verzint voor Scha pers ditmaal: „Een tennisser is als een auto plus bestuurder. Toen Michiel pas bij me kwam (in 1980; red.) hebben we sa men aan de auto gewerkt. Nu coach ik hem vooral als be stuurder. En af en toe verhel pen we nog wat details aan de auto". Rotterdammer Schapers wordt gekenmerkt door wis selvallige resultaten, zoals hij oo^ deze week weer bewees. „We hebben een heel redelijk voertuig", vervolgt Simek zijn beeldspraak. En dan, duidelij ker: „Michiel is nuchter en be scheiden". Aanvallen Aan die laatste karaktereigen schap voldoet Simek, zo er kent hij volmondig, bij lange na niet altijd. „Ik ben heel on bescheiden tegen mensen die onecht zijn. Dat ben ik dus heel vaak. Die mensen „ruik" ik en die neem ik in de ma ling. De mensen die ik bewon der zal ik nooit persoonlijk aanvallen". Hetgeen veel zegt over zijn vroegere non-relatie met de Nederlandse tennis- bond. De voorzitter noemde hij destijds zonder schroom al eens „een oetlul" en ook de voormalige bondscoach was niet bepaald gecharmeerd van Simek's krasse taal. „De huidi ge bondscoach (Stanley Fran ker; red.) is een heel goeie ma nager", is Simek nu mild. „Een bondscoach móet in de eerste plaats manager zijn. Hij moet stimuleren en dat doet hij goed. Mij stimuleert hij niet, maar hij werkt me ook niet tegen. En dat is al heel „Mijn zwakke punt is dat ik in wezen alles wil", bêkent de blonde vrijgezel ineens. „Als ik echt rijk zou zijn, zou ik een blad willen maken. Type Pri vé, met aandacht voor de hu welijken van totaal onbelang rijke mensen, en voor totaal onbelangrijke tennisleraren, die mogen vertellen hoe goed ze zijn. Want zo zou blijken dat 't vaak niet kwaliteit is die bepaalt wie in de schijnwer pers staat, maar de machtige hand van de operateur die ae schijnwerper bedient". ft ROB LANGEVELD door Frank Werkman BJÖRNBORG Zestien jaar geleden smaakte ik het genoegen het eerste Neder landse interview met Björn Borg te hebben. Het vond plaats in Parijs tijdens het toernooi van Roland Garros, dat toen nog een gezellig, ongecompliceerd eve nement was. Vrijwel niemand had nog van Borg gehoord, de informatie over de toen zestien jarige Zweed die later wereld vermaardheid zou krijgen, was tot dat moment beperkt geble ven. Goed, hij had ergens in Au stralië een partijtje gewonnen van een niet onbekende Nieuw- zeelander. Maar zelfs insiders konden toen nog niet bevroeden dat die zege de basis zou blijken voor een ongekend succesvolle carrière. Ik herinner me nog goed hoe ik Borg die eerste keer ontmoette. Ik trof hem toen hij over het park slenterde, de slordige blon de haardos, die min of meer zijn handelsmerk zou worden, los wapperend om zijn magere bek- kie. Zijn spichtige lijf gehuld in een vaal gekleurd trainingsjack boven een korte broek, die hij ook niet voor het eerst aan had. Hij reageerde emotieloos op de kennismaking en nog minder enthousiast op het verzoek voor een gesprek. Hij had er niet veel zin in, maar kon niet zo gauw een passend excuus vinden om te weigeren. Het gevolg was dat we even later in de perskamer samen aan tafel zaten. Het werd het meest moeizame gesprek, dat ik ooit beroepshalve voerde. De response op mijn vragen bestond zelden uit meer dan eenlettergrepige woorden en het artikel dat ik aan de hand van die schaarse uitspra ken schreef was dan ook be paald niet het beste verhaal dat zeker naarmate de ster van Borg verder steeg aan het firmament, dat ik de Zweed als eerste Ne derlandse verslaggever voor een gesprek had gestrikt. Aan die ontmoeting met Björn Borg moest ik deze week terug denken toen ik de berichten vernam over zijn (vermeende) zelfmoordpoging. Het verbaasde me eigenlijk niet. Al in 1973 hing er rond de toen nog niet meer dan puberachtige Zweed een mysterieus waas van drama. Later werd Borg omschreven als een introverte, bijna emotieloze jongeman, die in elk geval ver baal maar waarschijnlijk ook geestelijk nauwelijks was opge wassen tegen de keiharde we- reld, waarin hij verzeild was ge raakt. Hij bouwde wel de repu tatie van Ice Borg op. Welk deel van zijn imago, waarvan ik nog verscheidene keren getuige was in uiteenlopende plaatsen als Londen, Parijs, Dallas, New York, slechts sporadisch werd doorbroken als Borg ergens neerzeeg na één van zijn vele triomfen. Ik heb Björn Borg na die eerste ontmoeting nooit meer gevraagd voor een persoonlijk interview. Dat half uurtje zweten op Ro land Garros was wat dat betreft een meer dan voldoende, overi gens wederzijdse marteling. Borg liet zijn racket voor zich spreken en dat leverde hem alom waardering en bewonde ring alsmede naar verluidt 300 miljoen gulden op. Zes jaar gele den stopte hij plotseling, op het hoogtepunt van zijn roem. Maar tevens op mogelijk een diepte punt in zijn mentale weerbaar heid. Zo af en toe nam hij liet racket nog ter hand voor een exhibitie-partijtje, waarin hij re gelmatig bewees zijn sport nog bepaald niet te zijn verleerd. Privé verging het Björn Borg bepaald niet naar den vleze. Het tijdens zijn actieve loopbaan ge sloten huwelijk met de Roe meense Mariana Simionescu liep op de klippen, hij leefde gerui me tiid samen met de Zweedse moeder van zijn kind. Jannike Borling en werd vorig jaar inge palmd door de Italiaanse pop- zangeres Loredana Berte. Met haar zou hij op 26 februari in de echt treden, maar de voltrek king stond al enigszins op losse schroeven vanwege een nog niet uitgesproken scheiding tussen Berte en een Italiaanse indus trieel. Ik kreeg dezer dagen een foto onder ogen van Borg, waarvan ik schrok. Ik zag het wat paffe rige gezicht van een vroegere vedette, dat zich voorheen slechts kenmerkte door diep in-, vallende, stekelig priemende oogjes. Achter die argwanende blik blijkt een wereld van tra giek te zijn schuilgegaan. De kommer en kwel van een jonge man, die zich vanaf pakweg zijn achtste jaar twintig jaar lang slechts met één ding bezig hield: tennis. Dat zoiets een toch wel erg wankele basis was. bleek eerder deze week in Milaan.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1989 | | pagina 11