Jo Jansen is happy
in de voetbal jungle
Simek en de Gorbatsjov-parallel
voetballerlei
£etdóc Sou/tont
ZATERDAG 11 FEBRUARI 1989 PAGINA 11
Italië wil stadions
met video beveiligen
In de strijd tegen het voetbal
geweld gaat de Italiaanse rege
ring duels verbieden in sta
dions die plaats bieden aan
meer dan 30.000 toeschouwers
en niet beschikken over een
gesloten videocircuit om de
raddraaiers op te sporen. De
bepaling gaat komend seizoen
in. Van de twaalf voor de we
reldtitelstrijd in 1990 aangewe
zen voetbaltempels, beschik
ken er negen over een intern
be veilingscircuit.
Gava kondigde eveneens de
instelling van een commissie
aan, die de diverse aspekten
van het gewelddadige gedrag
van de supporters gaat bestu
deren.
Sampdoria en Napoli
naar bekerfinale
de Italiaanse voetbalbeker
gaat tussen Sampdoria en Na-
poli. Sampdoria won voor de
tweede keer van Atalanta Ber
gamo. Nu werd het 3-1 door
treffers van Mancini (2) en Vi-
alli. Prand el li scoorde tegen.
Napoli versloeg Pisa voor ei
gen publiek ook zonder Mara-
dona met 1-0 door een treffer
van Romano. De uitwedstrijd
was door de Napolitanen al
met 2-0 gewonnen.
EK vrouwen in
West-Duitsland
De eindronde van het Euro
pees kampioenschap vrouwen-
voetbal wordt van 28 juni tot 2
juli gehouden in de West-
Duitsland. Behalve het gast
land kwalificeerden Italië,
Zweden en Noorwegen zich.
Nederland was in het jubi
leumjaar ook kandidaat voor
dit derde UEFA-toernooi.
Oranje werd echter door Noor
wegen uitgeschakeld.
Peter Reid naar
Queens Park Rangers
De 32-jarige middenvelder Pe
ter Reid, die bij Everton geen
basisplaats meer had, heeft
een contract getekend bij
Queens Park Rangers. Hij is
na Spackman en Gray al de
derde aanwinst van de Lor.-
dense club binnen twee we
ken.
Bondscoach Kuwayt
laan uit na verlies
De Braziliaanse bondscoach
van het team van Kuwayt, Mi
guel Perreira, is ontslagen. De
maatregel volgde twee dagen
na de nederlaag van 0-1, die
Kuwayt in de kwalificatie
voor het toernooi om de we
reldtitel leed tegen de Vere
nigde Arabische Emiraten.
Kuwayt is weliswaar nog lei
der in de betreffende groep,
maar de Verenigde Arabische
Emiraten kan bij winst op het
nogjjuntioze Pakistan eerste
Boete voor Clough
ger Brian Clough van Notting
ham Forest een boete van
5.000 pond sterling (f 17.500)
opgelegd. Bovendien mag hij
dit seizoen niet meer in de dug
out plaats nemen. Clough
kreeg deze straffen, omdat hij
na afloop van de league-beker
wedstrijd tegen Queens Park
Rangers op de vuist ging met
uitgemeten op de Britse televi
sie. De schorsing voor de dug
out geldt voor alle stadions be
halve voor Wembley. Mocht
Nottingham Forest een finale
van een bekertoernooi halen,
dan kan hij toch vanaf de zij
lijn zijn ploeg coachen. Clough
verklaarde na het aanhoren
van de straf niet in beroep te
zullen gaan.
RAINER VLISSINGEN WIL NAAR BETAALD VOETBAL
VLISSINGEN Vraag
bij de administratie van
Voetbalclub Vlissingen:
i.Waar kan ik de heer
nsen vinden?". Ant
ivoord: „Welke Jansen,
we hebben er hier drie".
[Toch bestaat er in het vader
landse (top)voetbal maar één
Jansen en dat is Jo Jansen. Zo
klgemeen als zijn naammag
klinken, zo uitzonderlijk is hij
uiterlijk. Een grapje in de
Wandelgangen (voetbalhu-
luidt dat Jo Jansen de
f is van Egbert van 't
-er, de schaatstrainer uit
iisse- De link tussen het twee-
Lvormt hun inderdaad nogal
kngebruikelijke voorkomen,
nog de meeste overeen-
vertoont met zo'n fi-
je van klei dat wel eens
i voortuintje kan worden
Kignaleerd: de tuinkabouter.
aar Van 't Oever de
fcténtiële lachers de mond
poerde met puike prestaties,
i» gooit ook Jansen de sceptici
ind in de ogen met zijn voet-
blverrichtingen. Over zijn
ptstraling straks meer.
plinde vlek
Jansen is sinds het begin
n dit seizoen trainer van de
hateurhoofdklasser Vlissin-
al enige jaren een club die
etendeert betaald voetbal
de poorten te moeten
,ebben. Tot dusver konden de
'en op niet veel meer
i dan de blinde vlek op
J voetbalkaart. die Zeeland
fdat opzicht nu eenmaal is.
r daar is sinds kort veran
dering in gekomen. Vlissingen
zich sinds afgelopen
lekeinde trotse kwartfinalist
in het vaderlandse be-
ïrtoernooi. Volgend week-
jinde doet de formatie van
tegen FC Den Haag
len gooi naar een plaatsje bij
k laatste vier, nadat eerder
Graafschap, BW Den
ch en Telstar aan de zege
waren gebonden. Een tref-
waar heel Vlissingen zo
iet héél Zeeland reikhalzend
uitziet. En Jo Jansen, die
Vlissingen een aanbod
een functie bij de jeugd
[an Willem II liet schieten, ze-
„Ik hoop dat het een hap
pening wordt", zegt de trainer,
die de golf van publiciteit rond
het voortdurende cupsucces
met graagte consumeert. Zoals
ook zijn spelers bijna be
dwelmd lijken door de beker-
roes, zo-zeer zelfs dat het regu
liere competitie-optreden er
een beetje onder lijkt te lijden.
„Het gaat in de hoofdklasse in
derdaad wat minder", kan
Jansen, die bij De Zeeuwen als
„spelbepalende middenvelder'1,
nog samenspeelde met streek
genoot Piet de Visser, niet an
ders dan toegeven. „Maar dat
heeft niet zo zeer met verslap
ping op dat front te maken als
wel met onze strijdwijze en ex
tra inzet van tegenstanders,
die juist nu maar één ding wil
len: Vlissingen verslaan. Daar
om is nu voor ons elke compe
titie-wedstrijd een finale, het
geen we tactisch enigszins
moeten verwerken. We zijn
gewend om zeer offensief te
spelen en vooral bij een voor
sprong te blijven jaren op
doelpunten. Dat geeft risico's,
je krijgt als je zonder vaste
laatste verdediger speelt op
zo'n rpanier nog wel eens doel
punten om je oren. Is ons een
paar keer in de slotfase ge
beurd, waardoor je punten
verspeelt".
Speciale privileges
Jo Jansen gaat er zo te zien
niet onder gebukt, hoewel hij
er voor waakt de indruk te
wekken het huidige bekera-
vontuur belangrijker te vin
den dan de competitie. „Ik ga
daarom niet naar FC Den
Haag kijken", vertelt hij. „An
ders zou men toch kunnen
denken dat ik de competitie
onderwaardeer. We moeten
met Vlissingen een paar in
haalwedstrijden afwerken in
deze weken. Daar moet mijn
aandacht op zijn gericht. Bo
vendien meen ik redelijk wat
van FC Den Haag te weten".
Jo Jansen (51) mag er dan wat
excentriek uitzien, hij ontleent
aan zijn opvallende uiterlijk
geen speciale privileges. In
niets is hij anders dan andere
ambitieuze oefenmeesters, die
in snel pak of lange jas met de
regelmaat van de klok verkla
ren gek of bezeten té zijn van
het spelletje. De in Gelderland
geboren, maar als vierjarige
naar Vlissingen verhuisde
trainer geeft zelfs toe zich
enigszins in te houden. „Het
beeld dat kennelijk van mij
bestaat heeft me wel een beet
je pijn gedaan", geeft hij in
een blik in zijn innerlijk.
„Maar je leert er mee te leven.
Wat de buitenwacht misschien
van mij vindt laat me nu toch
eigenlijk koud. Ik weet dat ik
bij collega's respect geniet, dat
die waardering hebben voor
mijn vakkennis. Overigens
kwam ook Vlissingen bij mij
terecht, omdat men kennelijk
in mij degene zag die de club
naar het betaalde voetbal zou
kunnen brengen. Dat zegt toch
ook wel iets. En over dat ima
go van mij: je krijgt een etiket
opgeplakt. Bijvoorbeeld die
baard van mij. Maar die gaat
er mooi niet af, die blijft lek
ker zitten".
Niet joviaal
Bij Vlissingen, zo laat Jo Jan
sen weten, lijkt een aantal
mensen zich een beetje te heb
ben vergist in de trainer, die
de Zeeuwse voetbalgemeen
schap een stevige impuls heeft
gegeven. „Veel mensen dach
ten met mij een joviale vent te
hebben binnengehaald", zegt
Jansen hiermee verwijzend
naar de uitstraling die zijn ui
terlijk kennelijk op menigeen
heeft. „Maar dat ben ik niet
meer dan nodig. Ik was hier
zestien, zeventien jaar wegge
weest. Ik ben ook veranderd.
Ik ben hier nu gewoon hard
aan het werk om wat op poten
te zetten. En er moest nogal
wat gebeuren".
„Neem nu bijvoorbeeld eens
hoe dit seizoen begon. Men
was hier gewoon om in augus
tus eens aan de nieuwe compe
titie te beginnen. Daar heb ik
dus wel verandering in ge
bracht, zoals ik ook de trai
ningstijden langzamerhand
wat heb vervroegd. Eerst be
gonnen we half zeven, kwart
voor zeven, maar nu trainen
we al wel om half zes. Dat
heeft het voordeel dat je ook
na de training samen nog eens
over voetbal kunt praten. Is
soms nodig. Het bezwaar is dat
de meeste spelers overdag een
gewone baan hebben. Maar als
je verder wilt moet je er ook
wat voor overhebben".
Het mag Vlissingen dan zeker
qua bekerresultaten behoorlijk
voor de wind gaan, de sluime-
Jo Jansen: „Je leert te leven met het etiket dat men je opplakt. Maar ik heb een brede rug. Ik weet dat collega's respect voor mijn
vakmanschap hebben".
FOTO: PERS UNIE
rende betaald voetbal-aspira
ties gaan de komende maan
den een beslissende, fase in.
Een speciale" studiecommissie,
bestaande uit alle mogelijke
geledingen in de Zeeuwse ha
venstad, buigt zich over de
mogelijkheden en brengt eind
juni rapport uit. Dan zal alles
op een rijtje staan omtrent de
haalbaarheid van profvoetbal
in de meest zuidwestelijke uit
hoek van ons land. Waar ze
uiteraard ook het voorbeeld
hebben van clubs die eerder
de stap hebben gedaan: RBC,
RKC en Emmen; betaald-voet-
balorganisaties waar het finan
cieel bepaald niet allemaal
koek en ei is. Eén ding is ze
ker: als Vlissingen op zijn
laatst na volgend seizoen de
stap niet zet is Jo Jansen uit de
havenstad verdwenen. „Ik ben
geen trainer voor een hoofd
klasser", zegt hij zonder een
zweem van pretentie. „Ik heb
zestien, zeventien jaar in het
betaalde voetbal gezeten, vier,
vijf jaar met NAC in de eredi
visie gewerkt. Ik hoor in het
betaalde voetbal thuis. Dat is
in elk geval mijn ambitie".
Bij Akranes
Nadat Hans Dorjee het een
tiental jaren geleden tussen
tijds als trainer bij NAC voor
gezien hield kreeg Jo Jansen
de kans het Bradase vlagge-
schip over te nemen. Hij liet er
een club op IJsland, waar hij
bij Akranes al een voor-over
eenkomst had getekend, loyaal
voor schieten. Na het uiteinde
lijk naar de eerste divisie ge
degradeerde NAC kreeg Jan
sen Eindhoven en Helmond
Sport onder zijn hoede. Om in
Helmond ook voortijdig zijn
biezen te pakken. „Ik kon
daar m'n voetbal-ei niet
kwijt", vertelt hij. „Toen ik
halverwege het seizoen liet
weten dat ik m'n contract daar
niet wilde verlengen zijn we
op dat moment al uit elkaar
gegaa. Theo Laseroms kwam
daan, althans heb geen club
gehad; wel eens met het elftal
van Veronica gespeeld. Maar
ik ben voeling blijven houden
met het voetbal. Ik heb bij
voorbeeld stage gelopen bij
Leo Beenhakker in Madrid.
Daar kwam ik weer zo onder
de indruk van de sfeer en am
biance in het Spaanse voetbal
dat ik eigenlijk nog maar in
één land wil werken: Spanje.
Ik ben dan ook meteen bij te
rugkeer de taal gaan leren".
Voorlopig zit Jo Jansen nog in
Zeeland, waar de in Ulven-
hout wonende maar over een
pensionkamer in Vlissingen
beschikkende voetbaltrainer
(„Op dinsdagavond ga ik naar
huis, heb dan voor het eerst in
mijn loopbaan op woensdag
vrij en keer donderdag terug
naar de club") zich volledig in
zet voor de plaatselijke hoofd
klasser. Waarbij Jansen bij het
omkijken tot een tweetal con
clusies komt, die hem ondanks
zijn leeftijd nog typeren. „Ik
heb me gewoon te weinig in
bestuurskamers laten zien. Dat
hoort er gewoon bij wil je een
beetje in beeld blijven. Ook fi
nancieel had ik er misschien
in al die jaren meer uit kun
nen halen. Maar één ding is
zeker: ik hoor in het betaalde
voetbal thuis. Het is misschien
een jungle, maar ik voel me
happy in die jungle". Met of
zonder Vlissingen.
„Als het ooit een keer moet
gebeuren, dan is het nu", be
sluit Jo Jansen. „Dat beker-
succes is een aardige stimu
lans, de sponsors melden zich
massaal aan. Er zitten bjj onze
thuiswedstrijden gemiddeld
2.000 mensen". En als er een
brede grijns over zijn gezicht
trekt moet je toch onwillekeu
rig aan die tuinkabouter den
ken. En aan Egbert van 't
Oever.
FRANK WERKMAN
OTTERDAM Als ie- I I I f f n t s i t i I 1 S S m mm 1 i l f l lf l il l s www f -_.i
nd een spotprent moet
lünnen maken naar aan-
iding van de ver
beende zelfmoordpo-
ing van Björn Borg, dan
het Martin Simek
loeten zijn. Hij verdient
nmers al jarenlang de
ost als tennistrainer, van
leerlands nummer één
g^ïichiel Schapers, én als
artoonist. Bovendien is
imek bekend om zijn wel
12/72 ^r scherp geslepen pot-
12.72: ©d. Maar na de Zweedse
15.27 ragiek durfde zelfs de
190g lederlandse Tsjech zijn
ïkengerei niet in de gif-
22,89 ot te dopen. „Er zijn in
26.70 lëderland al genoeg men-
30.SA die de sport niet se-
34 3jieus nemen", vindt Si-
ïek. Die zich de gesugge-
3816 eerde overdosis van Borg
41.97 ést kan voorstellen.
45,78 )p geheel eigen wijze il-
49 63. istreert de 40-jarige Mar-
n Simek waarom hij de
53,43 óor Borg zelf inmiddels
5224 fgezwakte wanhoopsdaad
an begrijpen.
Er rust een enorme druk op
ngens als Borg, Becker en
gassi. Van jongsaf leven zij
Martin Simek: „Net als Gorbatsjov zoek ik iets uit als ik het niet weet".
FOTO: HANS KOSTER
riendinnetje had, ging ik 1
hrikkelijk af bij het kussen,
sen wat lat mocht, want ik was ge-
isfrroon een jongetje van zeven
en. Maar als Borg of Becker
p zo'n leeftijd afgaat bij het
ussen, dan gaat wel de Wim-
i-kampioen af bij het
i. Daardoor komen ze
druk te
staan. Ik vind het dan ook de
voornaamste verantwoording
van de trainer om niet te snel
te willen oogsten".
Voordat Martin Simek als ne
gentienjarige de Russische in
vasie in Tsjechoslowakije ont
vluchtte, studeerde hij rechten
in z'n geboortestad Praag.
„Rechtspraak is leuk", zegt hij,
maar in een niet te stuiten
spraakwaterval geeft Simek er
vporal blijk van geboeid te zijn
door de psyche van de mens.
„Ja", bekent hij niet geheel
van harte. „Ik kijk ook wel
eens een psychologieboek in.
Maar dat is altijd achteraf. Om
na te gaan of ik,niet te veel uit
mijn nek heb zitten kletsen.
En meestal valt dat dan wel
mee".
Kleuterleider
Martin Simek. Openhartig,
leuk en provocerend. Bijna ex
centriek en ongeëvenaard
zelfverzekerd. Toen de Russi
sche tanks in 1968 Praag bin
nen kwamen denderen, had
Simek zijn besluit al genomen.
Terwijl zijn hele familie ach
terbleef, vluchtte de student
naar het westen. „Ik was ne
gentien jaar en zat in de stu
dentenbeweging. Het besef dat
onrecht zou gaan heersen was
niet te verenigen met mijn
re^itenstudie. De hele Praagse
Lente was trouwens geen op
stand, maar meer een kinder
lijke opleving. Wij waren de
kleuters en de Sovjetunie de
kleuterleider. Zoals ook Ame
rika lange tijd kleuterleider
van Europa is geweest. Het
feit dat ik toevallig 1.94 meter
lang ben, wil toch niet zeggen
dat ik tegenover jou de dienst
kan uitmaken omdat je kleiner
bent? Ik voelde me zó verne
derd, zó gekweld. Ik heb de
arrogantie gevoeld. Min of
meer automatisch trok ik naar
een klein volk. Naar Neder
land".
Simek, die woont in hotels, in
Amsterdam en in het Italiaan
se „gat" Carbognano, verge
lijkt de huidige Russische pe
restrojka graag met de Praagse
Lente. „Ik ben overtuigd van
de goede bedoelingen van
Gorbatsjov", meldt hij desge
vraagd. „Die man ziet het als
een uitdaging om van de Sov
jetunie een échte mogendheid
te maken. Eigenlijk is het net
als toen ik Michiel in handen
kreeg. Ik was ervan overtuigd
hem nationaal kampioen te
kunnen maken. Gorbatsjov
moet het samen doen met zijn
bevolking. En ik doe het sa
men met Michiel. Je moet als
leider een lijn aangeven; een
visie hebben. Kijk, als Gor
batsjov iets niet weet, zorgt hij
dat hij erachter komt. Dat is
ook mijn sterke punt. Ik doe
nóóit dingen waarvan ik geen
verstand heb". Wie snel con
clusies trekt, kan Martin Si
mek dus als een Gorbatsjov
bestempelen. „Het is belache
lijk om me met hem te verge
lijken", vindt de tennistrainer.
„Er liggen hooguit wat paral
lelletjes
Metselaar
M^tin Simek was ooit acteur
filmmaker. Onlangs werd
door het Humanistische Ver
bond één van zijn producten
uitgezonden. In de toekomst
hij nog graag eens metse-
omdat ik nog nooit ge
metseld heb. En wel geacteerd.
Je ontdekt volgens mij zóveel
als je een keertje metselt. Je
ziet dan ineens veel meer aan
de huizen om je heen". Simek,
die contractueel tot het einde
van dit jaar aan Michiel Scha
pers is gebonden, maakt zich
absoluut geen zorgen over een
eventuele tennisloze periode.
De voormalig adviseur van
onder anderen Marcella Mes-
ker („Dat was een vingeroefe
ning") is ervan overtuigd: „Ik
heb veel meer in me. Ik streef
niet naar geld. Mijn spaarbank
De uiteenlopende kwaliteiten
van de Tsjech, die in het bezit
is van een Nederlands pas
poort, sleuren hem heen en
weer van de Groene Amster
dammer naar het blauwe cen
tre court in sportpaleis Ahoy'.
Voor het linkse weekblad le
vert hij, als Anoné, wekelijks
zijn cartoon. „Over zaken die
té serieus worden genomen.
Dus niet over Borg". En in
Ahoy' begeleidt hij deze week
Michiel Schapers. Simek put
zich uit in originele vergelij
kingen en verzint voor Scha
pers ditmaal: „Een tennisser is
als een auto plus bestuurder.
Toen Michiel pas bij me kwam
(in 1980; red.) hebben we sa
men aan de auto gewerkt. Nu
coach ik hem vooral als be
stuurder. En af en toe verhel
pen we nog wat details aan de
auto". Rotterdammer Schapers
wordt gekenmerkt door wis
selvallige resultaten, zoals hij
oo^ deze week weer bewees.
„We hebben een heel redelijk
voertuig", vervolgt Simek zijn
beeldspraak. En dan, duidelij
ker: „Michiel is nuchter en be
scheiden".
Aanvallen
Aan die laatste karaktereigen
schap voldoet Simek, zo er
kent hij volmondig, bij lange
na niet altijd. „Ik ben heel on
bescheiden tegen mensen die
onecht zijn. Dat ben ik dus
heel vaak. Die mensen „ruik"
ik en die neem ik in de ma
ling. De mensen die ik bewon
der zal ik nooit persoonlijk
aanvallen". Hetgeen veel zegt
over zijn vroegere non-relatie
met de Nederlandse tennis-
bond. De voorzitter noemde
hij destijds zonder schroom al
eens „een oetlul" en ook de
voormalige bondscoach was
niet bepaald gecharmeerd van
Simek's krasse taal. „De huidi
ge bondscoach (Stanley Fran
ker; red.) is een heel goeie ma
nager", is Simek nu mild.
„Een bondscoach móet in de
eerste plaats manager zijn. Hij
moet stimuleren en dat doet
hij goed. Mij stimuleert hij
niet, maar hij werkt me ook
niet tegen. En dat is al heel
„Mijn zwakke punt is dat ik in
wezen alles wil", bêkent de
blonde vrijgezel ineens. „Als
ik echt rijk zou zijn, zou ik een
blad willen maken. Type Pri
vé, met aandacht voor de hu
welijken van totaal onbelang
rijke mensen, en voor totaal
onbelangrijke tennisleraren,
die mogen vertellen hoe goed
ze zijn. Want zo zou blijken
dat 't vaak niet kwaliteit is die
bepaalt wie in de schijnwer
pers staat, maar de machtige
hand van de operateur die ae
schijnwerper bedient".
ft ROB LANGEVELD
door Frank Werkman
BJÖRNBORG
Zestien jaar geleden smaakte ik
het genoegen het eerste Neder
landse interview met Björn Borg
te hebben. Het vond plaats in
Parijs tijdens het toernooi van
Roland Garros, dat toen nog een
gezellig, ongecompliceerd eve
nement was. Vrijwel niemand
had nog van Borg gehoord, de
informatie over de toen zestien
jarige Zweed die later wereld
vermaardheid zou krijgen, was
tot dat moment beperkt geble
ven. Goed, hij had ergens in Au
stralië een partijtje gewonnen
van een niet onbekende Nieuw-
zeelander. Maar zelfs insiders
konden toen nog niet bevroeden
dat die zege de basis zou blijken
voor een ongekend succesvolle
carrière.
Ik herinner me nog goed hoe ik
Borg die eerste keer ontmoette.
Ik trof hem toen hij over het
park slenterde, de slordige blon
de haardos, die min of meer zijn
handelsmerk zou worden, los
wapperend om zijn magere bek-
kie. Zijn spichtige lijf gehuld in
een vaal gekleurd trainingsjack
boven een korte broek, die hij
ook niet voor het eerst aan had.
Hij reageerde emotieloos op de
kennismaking en nog minder
enthousiast op het verzoek voor
een gesprek. Hij had er niet veel
zin in, maar kon niet zo gauw
een passend excuus vinden om
te weigeren. Het gevolg was dat
we even later in de perskamer
samen aan tafel zaten.
Het werd het meest moeizame
gesprek, dat ik ooit beroepshalve
voerde. De response op mijn
vragen bestond zelden uit meer
dan eenlettergrepige woorden
en het artikel dat ik aan de
hand van die schaarse uitspra
ken schreef was dan ook be
paald niet het beste verhaal dat
zeker naarmate de ster van Borg
verder steeg aan het firmament,
dat ik de Zweed als eerste Ne
derlandse verslaggever voor een
gesprek had gestrikt.
Aan die ontmoeting met Björn
Borg moest ik deze week terug
denken toen ik de berichten
vernam over zijn (vermeende)
zelfmoordpoging. Het verbaasde
me eigenlijk niet. Al in 1973
hing er rond de toen nog niet
meer dan puberachtige Zweed
een mysterieus waas van drama.
Later werd Borg omschreven als
een introverte, bijna emotieloze
jongeman, die in elk geval ver
baal maar waarschijnlijk ook
geestelijk nauwelijks was opge
wassen tegen de keiharde we-
reld, waarin hij verzeild was ge
raakt. Hij bouwde wel de repu
tatie van Ice Borg op. Welk deel
van zijn imago, waarvan ik nog
verscheidene keren getuige was
in uiteenlopende plaatsen als
Londen, Parijs, Dallas, New
York, slechts sporadisch werd
doorbroken als Borg ergens
neerzeeg na één van zijn vele
triomfen.
Ik heb Björn Borg na die eerste
ontmoeting nooit meer gevraagd
voor een persoonlijk interview.
Dat half uurtje zweten op Ro
land Garros was wat dat betreft
een meer dan voldoende, overi
gens wederzijdse marteling.
Borg liet zijn racket voor zich
spreken en dat leverde hem
alom waardering en bewonde
ring alsmede naar verluidt 300
miljoen gulden op. Zes jaar gele
den stopte hij plotseling, op het
hoogtepunt van zijn roem. Maar
tevens op mogelijk een diepte
punt in zijn mentale weerbaar
heid. Zo af en toe nam hij liet
racket nog ter hand voor een
exhibitie-partijtje, waarin hij re
gelmatig bewees zijn sport nog
bepaald niet te zijn verleerd.
Privé verging het Björn Borg
bepaald niet naar den vleze. Het
tijdens zijn actieve loopbaan ge
sloten huwelijk met de Roe
meense Mariana Simionescu liep
op de klippen, hij leefde gerui
me tiid samen met de Zweedse
moeder van zijn kind. Jannike
Borling en werd vorig jaar inge
palmd door de Italiaanse pop-
zangeres Loredana Berte. Met
haar zou hij op 26 februari in de
echt treden, maar de voltrek
king stond al enigszins op losse
schroeven vanwege een nog niet
uitgesproken scheiding tussen
Berte en een Italiaanse indus
trieel.
Ik kreeg dezer dagen een foto
onder ogen van Borg, waarvan
ik schrok. Ik zag het wat paffe
rige gezicht van een vroegere
vedette, dat zich voorheen
slechts kenmerkte door diep in-,
vallende, stekelig priemende
oogjes. Achter die argwanende
blik blijkt een wereld van tra
giek te zijn schuilgegaan. De
kommer en kwel van een jonge
man, die zich vanaf pakweg zijn
achtste jaar twintig jaar lang
slechts met één ding bezig hield:
tennis. Dat zoiets een toch wel
erg wankele basis was. bleek
eerder deze week in Milaan.