Zwart geld
aan basis
conflict
Beurskens
en trainer
Joop Lankhaar blijft handelsmerk trouw
/uoetballerlei
Brevet
SPORT
EckbcSowant
ZATERDAG 4 FEBRUARI 1989 PAGINA 11
m
-
Karl-Heinz Förster keert vrij
wel zeker terug in de West-
duitse voetbalploeg.
FOTO: SP
Förster voelt voor
rentree Mannschaft
Het Nederlands elftal moet,
als het in april de belangrijke
kwalificatiewedstrijd voor de
wereldtitelstrijd tegen de
Bondsrepubliek Duitsland
speelt, rekening houden met
de aanwezigheid van Karl-
heinz Förster bij de tegen
stander. De voorstopper lijkt
te zwichten voor de aanhou
dende druk van teamchef
Franz Beckenbauer, die de
30-jarige verdediger graag wil
opstellen. Förster staat onder
contract bij Olympique Mar
seille. De vroegere speler van
VFB Stuttgart speelde 81 in
terlands voor de Bondsrepu
bliek. De laatste was de finale
om de wereldtitel in Mexico,
die de Duitsers met 3-2 verlo
ren van Argentinië. Daarna
bedankte hij.
Platini haalt ook
Battiston terug
De Franse bondscoach Michel
Platini heeft een tweede oud-
ploegmakker uit de grote tijd
van het Franse elftal in de
nationale selectie terugge
haald. Na Jean Tigana, die te
gen Joegoslavië zijn rentree
maakte, is nu Patrick Battis
ton (53 interlands) opgeroepen
voor de vriendschappelijke
wedstrijd tegen Ierland op 7
februari. Platini maakte tij
dens een persconferentie dui
delijk dat hij de routine van
de 31-jarige Battiston nodig
heeft voor de kwalificatie
wedstrijd voor de wereldtitel
tegen Schotland op 8 maart.
Geen Belgisch
voetbal op VTM
Er komt waarschijnlijk in elk
geval tot 1991, geen Belgisch
voetbal op de commerciële
Vlaamse televisiezender
VTM, die op 1 februari van
start is gegaan. De Belgische
voetbalbond heeft tot 1991
een exclusief contract met de
openbare omroepen BRT en
RTBF. Een woordvoerster
van de VTM bevestigde dat er
„problemen" zijn rond de uit
zending van voetbalwedstrij
den. De VTM wist van het
contract tussen de bond en de
BRT, maar ging er tot dusver
van uit dat de VTM in het ka
der van de vrije nieuwsgaring
wel korte samenvattingen zou
kunnen uitzenden.
Vermaarde oudjes
weer op het veld
De sterren van vroeger doen
op 5 maart de voetbalschoe
nen weer aan. Een gerenom
meerd internationaal gezel
schap van voormalige vedet
ten speelt op die dag in Augs
burg een duel tegen een team
uit de Sovjetunie. De op
brengst van de wedstrijd
komt ten goede aan de slacht
offers van de aardbeving in
Armenië. In juni volgt in
Moskou een herhaling. Trai
ner van het wereldteam is
Max Merkel, in een ver verle
den bondscoach van het Ne
derlands elftal. De Oostenrij
ker heeft als spelers tot zijn
beschikking: de Westduitsers
Hal Ier, Breitner, Becken
bauer, Maier, Magath en Net-
zer, de Braziliaan Carlos Al
berto, de Argentijn Kempes,
de Pool Lubanski, de Tsjecho-
slowaak Panen ka, de Oosten
rijkers Krankl en Ettmayer
en de Nederlander Arie Haan.
Merkel verwacht ook de Ita
liaan Rossi, de Franse bonds
coach Platini en de Engelsen
Moore, Banks en Charlton
aan zijn selectie te kunnen
toevoegen. Bij de Russen, die
worden begeleid door oud
doelman Lev Jaschin, komt
Blochin in het veld. De rest
van het team is nog onzeker.
schijnlijk zelfs vijf keer zoveel.
En daar hoef je dan haast niks
voor te doen. Maar ik vind het
fijn dat de bond me heeft inge
huurd. Ik was ook eigenlijk
wel de logische opvolger van
Bram Wassenaar. Het is een
uitdaging voor me en ik heb
voldoende ambitie".
Op zich is het misschien merk
waardig dat een man die nooit
op belangrijke uitslagenlijsten
te vinden is geweest, nu de at
leten uit de nationale (sub-)top
onder zijn hoede heeft. Carel
van Nisselroy begon in zijn ge
boorteplaats Tegelen pas op z'n
zestiende met atletiek en
kwam niet verder dan twee
maal brons op de zuidelijke
districtskampioenschappen.
Hij legt uit hoe hij toch tot een
kenner is geworden: „Mijn ou
dere broer deed ook aan atle
tiek. Ik ging vaak mee en het
begon met steeds meer te inte
resseren. Tegelen ligt een paar
kilometer van de Duitse grens
en we waren eigenlijk vooral
op Duitsland georiënteerd.
Daar kocht ik veel boeken
over atletiek en zo heb ik het
me eigen gemaakt".
Structuur
Ook nu verblijft Carel van
Nisselroy nog vaak bij de oos
terburen. Na zijn breuk met
Carla Beurskens werd de Lim
burger immers ingehuurd als
een soort trainer van de regio
Nordrhein. „Die functie zit in
vergelijking met Nederland in
tussen bondstrainer en dis
trictstrainer. Die regio telt
acht miljoen inwoners". Even
als veel andere sporten is ook
de atletiek in de bondsrepu
bliek aanzienlijk beter gestruc
tureerd dan in Nederland,
vindt Van Nisselroy. „Overge-
structureerd, zelfs", vindt hij.
Toch werkt hij voor de KNAU
aan een „raamwerk" waarin
de begeleiding van aanstaande
toppers moet worden geregeld.
Van Nisselroy, die behalve
met Beurskens onder anderen
werkt(e) met Arjen Visserman
en Robin van Helden, richt
zich vooral op de subtop.
„Mensen als Kulker, Druppers
en Van Hulst hoef ik natuur
lijk niet veel te vertellen. Ik
zie ze wel graag op de centrale
trainingen, maar daar ga ik ze
natuurlijk niet vertellen dat ze
bijvoorbeeld hun pas moeten
veranderen. In het geval van
Rob Druppers zou ik bijvoor
beeld wel met zijn trainer
Wellerdieck kunnen overleg
gen. Maar je moet zulke zaken
nooit via de sporter zien te re
gelen. Dat heb ik in het verle
den wel geleerd. Wim Ver
hoorn (de onlangs ontslagen
marathon-bondscoach, red.)
heeft destijds op Carla bijvoor
beeld meer invloed gehad dan
hij nu zou willen toegeven. Ik
zie mezelf als één van de voor
lopers in het privé-trainer-
schap en kan me als bonds
coach dus goed verplaatsen in
hun situatie".
ROB LANGEVELD
VENLO In het bevol-
kingsregister staat de 38-
jarige Carel van Nisselroy
te boek als vrijgezel.
Vooral in het verleden is
de Limburgse atletiek-
trainer, ten onrechte, ech
ter vaak gezien als de
echtgenote van atlete Car
la Beurskens. Vanaf 1973
was Van Nisselroy de eer
ste privé-trainer in de at
letiek, maar tien jaar later
kwam een abrupt eind
aan de relatie met de
loopster. Dit seizoen trad
Van Nisselroy in dienst
als parttime-trainer voor
^le midden-afstandlopers
bij de atletiekunie. Con
clusie: de breuk met Carla
Beurskens is Van Nissel
roy niet opgebroken.
Het jaar 1985 was voor Carel
van Nisselroy op sportief ge
bied een regelrechte ramp. Hij
raakte ernstig gebrouilleerd
met zijn pupil Carla Beurs
kens, waarbij er zelfs juristen
aan te pas moesten komen.
„Wat ik ervan heb geleerd is
dat je probleempjes altijd zo
snel mogelijk moet uitpraten",
vertelt Van Nisselroy nu.
De, evenals Carla Beurskens,
in Belfeld wonende atletiek-
trainer kwam in 1973 voor het
eerst in contact met, zoals hij
toen oordeelde, het „talent"
Beurskens. „Ze was toen een
jaar of 21", vertelt Van Nissel
roy. „Haar trainer zag het niet
zo in haar zitten en wilde ei
genlijk van haar af. Het zag er
eerlijk gezegd niet echt naar
uit dat het wat met haar zou
worden, maar ik zag er toch
wel wat in om met haar aan
het werk te gaan. Ze maakte
sindsdien heel veel trainings
kilometers en in 1978 boekte
ze op de EK in Praag eigenlijk
het eerste succes. Ze werd
twintigste op de 3000 meter,
die toen enorm sterk was be
zet. Bovendien verbeterde ze
in die periode haar tijd met
meer dan een minuut: van
10,20 naar 9,10. Het volgende
hoogtepunt was haar eerste
marathon bij de EK in 1981.
Ze werd daar onverwacht vijf-
n liep door sanitaire pro
blemen zelfs een medaille mis.
Die problemen heeft ze sinds
dien altijd gehad. Daar in
Athene werd, achteraf bezien,
eigenlijk al de basis gelegd
onze breuk".
Bom
De bom barstte overigens
„pas" in 1984, tijdens de Spe
len- in Los Angeles. „De pro
blemen waren vooral finan
cieel", blikt Van Nisselroy te
rug. „En daarbij kwam dat ik
de marathon niet als mijn
stekkie beschouwde. Ik werd
meer gefascineerd door de
midden-afstand. Daarin ko
men alle aspecten van het
Carel van Nisselroy
wilde ook een deel van
de (zwarte) inkomsten
van de rond-de-kerk-
loopjes van zijn
inmiddels vroegere
pupil Carla Beurskens.
FOTO: PERS UNIE
hardlopen bij elkaar. Als ik bij
de marathontraining dan weer
achter Carla aanfietste, dacht
ik vaak: Jeetje, wat doe ik hier
eigenlijk? Ik stak er een hele
boel vrije tijd in, want Carla
eiste dat ik alleen haar zou
trainen en niemand anders.
Wat dat betreft had ze wel een
vooruitziende blik, want de in
ternationale tendens is steeds
meer dat een atleet een privé-
trainer zoekt".
„Toen Carla, zwart, geld begon
te verdienen met wedstrijdjes,
vond ik dat ik ook recht had
op een deel. Maar haar man
vond van niet. Bij die zoge
naamde rond-de-kerk-loperij
bestaat trouwens een heel
zwart-geldcircuit. Vermoed ik.
Omdat je er als trainer vaak
meer voor moet laten staan
dan als atleet, meendè ik recht
te hebben op een deel van de
inkomsten. Dat is hard tegen
hard gegaan en ik heb een ad
vocaat erbij gehaald. Uiteinde
lijk is het in der minne ge
schikt en heb ik een aandeel
gehad in haar revenuen van
de Rotterdam Marathon. Een
derde deel, dus vijfduizend
gulden. Die heb ik netjes opge
geven aan de belastingdienst".
Van Nisselroy, leraar Neder
lands en geschiedenis in Ven-
lo, ziet Carla Beurskens nu al
leen nog maar zo nu en dan bij
het winkelen in Belfeld. „Het
ergste van de hele zaak vind
ik dat we nooit verder komen
dan: hallo", zegt Van Nissel
roy. Hij verweet de atletiek
unie (KNAU) toentertijd dat
niemand zich met het conflict
durfde te bemoeien. „En nu
ben ik in dienst van de bond",
spreekt hij nuchter. „Ach, de
jaren des verstands zijn geko
men. De KNAU kan ook niet
veel anders. In de Verenigde
Staten werken allemaal fullti-
me-atletiektrainers. Maar hier
in Nederland kan dat nou een
maal niet. Als je bij een beetje
goeie atletiekvereniging gaat
werken, verdien je al gauw
meer. En als looptrainer bij
een voetbalclub pak je waar-
MECHELEN Met een
radio-interview in „Langs
de Lijn" verbaasde Joop
Lankhaar afgelopen zon
dag bijna iedereen die
meende hem te kennen.
De vroeger nogal zwijgza
me verdediger van FC
Den Haag babbelde er
met de Belgische corres
pondent Jan Wauters in
eens lustig op los. De laat
ste maanden is Alphenaar
Lankhaar bij Racing Me-
chelen zijn blonde lokken
kwijtgeraakt. „En ik ben
een stuk vrijer gewor
den", weet hij zelf. Als
voetballer veranderde
Lankhaar niet veel. Ook
op de Belgische velden is
hij conform zijn handels
merk anoniem én be
trouwbaar.
Toen Joop Lankhaar afgelo
pen zomer op 21-jarige leeftijd
voor 250.000 gulden verhuisde
van FC Den Haag (groen-geel)
naar Racing Mechelen (groen
wit), wist hij waaraan hij be
gon. De ambitie van de club,
„in de eerste klasse blijven",
was en is immers gelijk aan
Joop Lankhaar kort na zijn
aantreden bij Racing Mechelen.
Inmiddels is hij een flink deel
van zijn blonde lokken kwijt en
op hem is zijn bijnaam Joop
„Langhaar" nu nauwelijks meer
van toepassing. „Ik pas me
makkelijk aan", zegt de
voormalige verdediger van FC
Den Haag en Oranje.
FOTO: PHOTO NEWS
het voornaamste probleem: „ir
de eerste klasse blijven". De
club, die sinds 1904 het motto
„waar één wil is, is één weg"
hanteert, had sinds 1958 niet
meer op het hoogste niveau
geacteerd. Hoewel Lankhaar,
die een contract tekende voor
twee jaar, in Mechelen werd
geïntroduceerd als „beste aan
winst", dacht hij dat men hem
in Nederland waarschijnlijk
snel uit het oog zou verliezen
kreeg hij gisteren de medede
ling dat hij door bondscoach
Thijs Libregts is geselecteerd
voor het bondsteam. Ondanks
het feit dat het bescheiden Ra
cing Club (ondanks het voor
voegsel „Koninklijk") in Me
chelen volledig in de schaduw
opereert van de door Aad de
Mos tot topclub uitgegroeide
aartsrivaal KV.
Vandaag speelt het tegen de
gradatie knokkende Racing
Mechelen, waarvoor inmiddels
ook oud-Feyenoorder Ben
Wijnstekers uitkomt, de plaat
selijk spraakmakende derby
tegen de „Belgische" koploper,
die de Nederlanders Aad de
Mos, John Bosman, Erwin
Koeman, Graeme Rutjes, Piet
den Boer en Wim Hofkens in
huis heeft. „Ik zie die Neder
landse jongens maar zelden",
vertelt de inmiddels 22-jarige
Lankhaar. „Alleen af en toe
op zaterdagavond als we gaan
snookeren. De Mos zit na de
wedstrijd altijd in „Martini
que". Althans, als hij gewon
nen heeft. En dan praten we
natuurlijk wel met elkaar.
Vooral over voetbal. Maar ik
ga niet bij de andere Neder
landers op huisbezoek. Ik ben
de enige die in Mechelen
woont. Bennie zit nog in Ne
derland en die jongens van
KV schijnen allemaal in mooie
huizen te wonen in het dorp
Keerberg, dat hier zo'n twintig
kilometer vandaan ligt".
Het forse verschil tussen de
beide Mechelse voetbalclubs
wordt onder meer tot uitdruk
king gebracht in de woon
ruimte van de spelers. „Toen
ik hier net kwam, zat ik eerst
een tijdje in een hotel", vertelt
Racing'er Lankhaar, wiens
vriendin Linda inmiddels ook
naar België is verhuisd. „Ze
wilden ons eerst in een flatje
stoppen van waaruit je uitzicht
hebt op het hele veld. Maar
dat was echt veel te klein, ook
al omdat er een pilaar midden
in de kamer staat". Lankhaar,
die ook een auto „van de
zaak" kreeg, protesteerde en
bewoont daardoor nu een wat
ruimer (en fraai) appartement
op de zeventiende en hoogste
etage in de Mechelse Electrici-
teitstraat. „Deze woning is ei
gendom van de club. Van
hieruit kun je, als er tenminste
geen mist is, de middencirkel
van ons veld zien".
De woonruimte die eerst aan
Lankhaar was toebedacht,
wordt nu bezet door de Nigeri-
aan Uchena Okafor. „Die is
natuurlijk niet zoveel ge
wend", meent Lankhaar.
„Maar eigenlijk is het wel zie
lig. Kijk, ik zit op anderhalf
uur rijden van mijn ouderlijk
huis en ga daarom vaak op
oriïe vrije dag even naar Ne
derland. Maar Okafor, die niet
eens altijd in het eerste speelt,
mag maar twee keer per jaar
naar huis. En 's winters is het
hier helemaal niks voor die
jongen. Hij is veel hogere tem
peraturen gewend. Als we met
mooi weer naar een uitwed
strijd gaan, zit hij al met een
muts op z'n hoofd en een
handschoenen aan".
In tegenstelling tot de Nigeri-
aan is Joop Lankhaar door
trainer Rik Pauwels nog geen
enkele keer gepasseerd. Tot
vandaag speelde de vroegere
voorstopper van FC Den Haag
alle twintig competitieduels
helemaal uit, hetzij als voor
stopper, hetzij als „linksback".
Wijnstekers
„Na acht wedstrijden werd
Wijnstekers gehaald. Eigenlijk
als middenvelder, maar na éen
duel werd hij al libero. Ik wis
sel nu steeds van de positie
van linksback en die van
voorstopper. Want het pro-
kant. In België wordt
wens met een heel ander sy
steem gespeeld. Als back moet
je ook de hele strook vóór je
bestrijken, omdat de midden
velders naar binnen trekken".
Hoewel Wijnstekers en Lank
haar samen goed zijn voor 38
interlands (in de verhouding
37-1) heeft RC Mechelen al
„heel wat" (32) tegentreffers
moeten incasseren. „Van An-
derlecht hebben we bijvoor
beeld eerst met 6-3 verloren
en afgelopen weekeinde met
4-0. In die eerste wedstrijd
maakte ik mijn enige doelpunt
tot nu toe. Aan de goede
kant", aldus Lankhaar, die
verder „slechts" twee gele
kaarten achter zijn naam heeft
staan.
Handelsmerk
„Echt, die scheidsrechters zijn
hier verschrikkelijk", vindt
Lankhaar, die met zijn team
drie punten boven de fatale
streep staat. „Als je maar éven
je mond opendoet, heb je al
geel. De meesten praten trou
wens alleen Frans, dus daar
begrijp ik niks van. Ik ben er
hier in België wel achtergeko
men dat de scheidsrechters in
Nederland eigenlijk toch best
wel goed zijn'Daarom valt de
„oogst" van twee kaarten voor
de Alphenaar toch eigenlijk
best mee. Bij FC Den Haag
vormde stevig ingrijpen al een
deel van zijn handelsmerk,
„want van techniek moet ik
het nou eenmaal niet hebben".
Bij Racing Mechelen is hij nog
wat meedogenlozer geworden
en dat is niet het enige waarin
hij is veranderd. „Ik ben veel
vrijer, zelfstandiger en praat
makkelijker. Drie jaar geleden
zei ik niet veel meer dan ja en
nee. Ik denk dat het ermee te
maken heeft dat ik nu op r
zelf woon. In Alphen woonde
ik bij miin ouders thuis en dan
wordt alles voor je geregeld".
Ook wat zijn uiterlijk betreft i
„Jopie" Lankhaar er volwas-
sener op geworden. Zijn ka
rakteristieke witte lokken zijn
zoals gezegd gesneuveld, al is
de nek nog steeds goed bedekt.
„Dat waren ze hier helemaal
niet gewend hè, lang haar.
Dan loop je het risico dat ze je
erop gaan aanvallen en dat wil
ik voorkomen. Want ik pas me
makkelijk aan. Bijvoorbeeld
ook aan het handschudden dat
iedereen hier iedere dag doet.
En ook aan.de taal. Alleen heb
ik nog veel moiete onze trai
ner Pauwels te verstaan. Die
praat namelijk Antwerps. Aad
de Mos kan nog steeds goed
Nederlands praten, al lijkt het
soms anders. Maar dat Vlaams
spreken doet hij volgens mij
expres. Hoewel, soms betrap ik
mezelf er ook op. Toen ik
laatst veters wilde hebben,
vroeg ik om nestels".
ROB LANGEVELD
dooi Frank Werkman
Hoewel de KNVB-clubkaart
vooral beoogt het betaalde
voetbal te dienen, was vorige
week bij de presentatie van
het attribuut geen enkele hoge
prof notabel aanwezig.
Harmsen hield het bed na zijn
lichte infarct, De Vries was er
door de FIOD vanaf gelicht,
Hogewoning er al naar toe om
zijn roes uit te slapen en Van
der Louw poogde het elders te
laten spreiden. Huybregts, die
in het Zeister bos dood hout
sprokkelde voor de open
haard, voelde ook al
nattigheid. Vandaar dat de
boreling aan de kraamsponde
slechts werd begroet door een
voorlichter en een
a ma teurbes tu urder.
De bedlegerigen gaven door
hun absentie exact aan hoe de
voetbalwereld moet aankijken
tegen het zoveelste
identificatiestuk, dat in de
etalage van onze vaderlandse
papierwinkel is beland.
Temidden van de
voortdurende trammelant
rond het nieuwe paspoort van
Van den Broek en het deze
week ten doop gehouden
persoonsbewijs-plan van
Korthals Alt es is de
onderhavige kaart hoe kan
het anders? een vod zonder
waarde. Een dood geboren
drieling zogezegd. Ik zal
uitleggen waarom.
Enige tijd geleden kwam de
belangengroep van alle
betaald-voetbalclubs FBO met
een plan om een pasje in te
voeren waardoor houders alle
mogelijke voordeeltjes zouden
kunnen behalen. De KNVB,
niet onbekend met adequaat
plagiaat-beleid, nam het
project schielijk over. De
Oranje-koorts zou immers in
klinkende munt dienen
vertaald en kon tevens mooi
fungeren om het forse EK-
tekort in te dammen. Maar er
was ook nog zoiets als een
opdracht van minister Van
Dijk, die de KNVB vorige
week nog had opgeroepem om
nu eindelijk eens haast te
maken met de aanpak van het
vandalisme.
Welnu, het werd een haastklus
zonder weerga van de
voetbalbond. Waar de Friesche
Elfsteden Vereeniging niet
over één nacht ijs gaat en alle
rayonhoofden bij de
besluitvorming worden
betrokken, bekokstoofde een
stel warhoofden een stukje
geplastificeerd karton dat de
toets der kritiek niet kan
doorstaan. Onder de noemer
KNVB Clubkaart presenteerde
men maar meteen een liefst
drietal varianten; een trio, dat
de kwalifikatie super niet
verdient. Eén document voor
Oranje, één voor een profclub
en één voor een
ama teurvereniging.
De supportersclubs hebben het
goed begrepen. Zij
annonceerden al bij de
aangifte van de trio-kaart na
de korte zwangerschap en de
bevalling-in-recordtijd dat ze
op alle fronten oppositie
zouden voeren. De KNVB-
kaart is niets meer of minder
dan een identificatiebewijs, zo
schatten ze juist in. De
voordeelpasfoto maakt het
ding wel uniek, maar daarom
niet minder afkeurenswaard.
Ik heb zelf niets tegen het
registreren van vandalen als
het een mogelijk middel is
tegen de onderhavige
criminele uitwassen.
Integendeel. Maar
betrokkenen kunnen er aan
alle kanten onderuit.
Afgelopen weekeinde bewees
dat weer eens in optima
forma. Aanhangers van
Feyenoord waren al een dag
vóór de botsing met PSV naar
Eindhoven gereisd, onder
meer om kaartjes te kopen
voor het duel. Het gevolg was
trammelant gedurende de
donkere uren in de lichtstad.
De KNVB clubkaart had, zo
die al al had bestaan, geen
soelaas geboden. Sterker, als
het persoonsplastic er al wel
was geweest was de ellende
waarschijnlijk nóg groter
geworden. Want dan zouden
ook de erkende raddraaiers,
die nu op zondag per trein en
onder politiebegeleiding naar
een concentratievak van het
stadion werden gevoerd, op
eigen houtje een kaartje
hebben gekocht En overal
door het stadion heen hebben
gezeten of wat nog slechter
is gestaan. Niets is zo
gevaarlijk als staande
supporters, dat zijn de lui die
normaal gesproken al lang
hadden moeten zitten.
Conclusie: het enige voordeel
van zo'n KNVB clubklaart is
dat de betrokken bestuurders
zich er het zoveelste brevet
van onvermogen mee hebben
verschaft Hoeveel hebben ze
er nog nodig om tot opkrassen
te worden gedwongen?
