Gewijzigde koers
leidt tot
spectaculaire groei
Groen Wit
„Ome Co zal zich niet vervelen"
finale
Ccidóc Soiwcwit'
ZATERDAG 28 JANUARI 1989 PAGINA 27
nieuwe initiatieven doen leidse gymnastiekvereniging goed
LEIDEN - In tegenstelling tot de
meeste gymnastiekverenigingen
maakt de 'R.K. Dames en Heren
Gymnastiekvereniging Groen Wit'
op dit moment een spectaculaire
groei door. Na een dieptepunt in
januari 1987 is Groen Wit, al dan
niet bewust, een gewijzigde koers
gaan varen, wat leidde tot een toe
name van zo'n 35 procent. „Des
tijds telde onze vereniging 325 le
den. Inmiddels is dat cijfer ge
groeid tot om en nabij 450 leden",
zegt de trotse voorzitter Waltman,
die hiervoor als oorzaken het ver
jongde bestuur, de verbeterde p.r.
van de vereniging en het ontplooi
en van nieuwe initiatieven aan
geeft.
„In februari van 1987 heeft het bestuur
een aantal wijzigingen ondergaan, waar
bij de leeggekomen plaatsen werden op
gevuld door jong, vers, maar vooral on
dernemend bloed. Men vroeg mij, als
oude bok, voorzitter te worden van de
vereniging", aldus de nu van zijn vut ge
nietende Waltman.
Initiatieven
Het verjongde en een met een sterke on
dernemingsgeest gezegende bestuur
kwam al snel met nieuwe initiatieven.
Aerobics, jazzgymnastiek en conditie
training voor dames en heren voorzagen
de gymnastiekvereniging Groen Wit van
een nieuwe dimensie. Er werd ingespeeld
op de verschijnselen des tijds, al kon
hiermee enige 'branchevervaging' niet
voorkomen worden. Zo vormt het vol
leybal een vreemde eend in de bijt.
„Maar, dat is een proces geweest", ver
ontschuldigt de voorzitter zich enigszins.
„Aan het einde van de les recreatiegym
was er altijd nog tijd voor volleybal en
dat heeft in de loop der tijd de overhand
gekregen".
Daarentegen is Waltman er trots op dat
juist een van die nieuwe onderdelen, de
jazzgymnstiek, voor een aansprekend re
sultaat heeft gezorgd. „Door een fusie
van de koninklijke en katholieke gym-
nastiekverbonden werd hierin vorig jaar
voor het eerst nationale kampioenschap
pen gehouden. In de B-categorie eindig
de Groen Wit als derde". Dat alle succes
echter ook een keerzijde heeft, daar zijn
ze bij Groen Wit ook achter gekomen.
Zo wil het herenturnen ook bij deze
Leidse gymnastiekvereniging maar niet
van de grond komen. „In het verleden
hebben wij het zelfs meegemaakt dat er
maar twee leden waren. Hef je dan ech
ter zo'n afdeling op dan zie je die nooit
meer terug". Tijdens een vergadering
van alle voorzitters van het district Den
Haag probeerde de Waltman daarom
een lans voor deze afdeling te breken.
„Maar, er is nu eenmaal minder aan
dacht voor dan voor het damestumen",
zegt Waltman met spijt in zijn stem.
Volgens hem valt dit te wijten aan de
grote trekkracht die de teamspelen uitóe-
fenen. „Turnen is iets technisch, waar
voor je lichaamsaanleg nodig hebt. Het
duurt langer voordat je wat bereikt. Je
moet een soort overwinning op jezelf be
halen", aldus de voorzitter, die zelf al
vanaf zijn tiende in de gymzalen te vin
den is. Dochter Karin mengt zich daar
op even in het gesprek. Zij beaamt dat
er toch ook veel vooroordelen tegen het
herenturnen bestaan. „En dat is jammer.
Ik merk dat ook bij de jazzgymnastiek,
waaraan slechts een heer deelneemt",
zegt de instructrice.
Waltmans stokpaardje ten spijt, het zijn
met name deze nieuwe onderdelen die
de opmerkelijke toename van het leden
tal te weeg hebben gebracht. De groei in
de al bestaande onderdelen, zoals turnen
en gymnastiek, wordt door de voorzitter
zelf als 'zwakjes' omschreven. Kijkend
naar leeftijd constateert hij vervolgens
dat de aanwas bij de jazzgym zich voor
namelijk voordoet bij de zes tot twaalf
jarigen, terwijl het onderdeel conditie
training twintigers en dertigers aantrekt.
Het naar buiten toe presenteren van de
Groen Wit-voorzitter
Waltman: Hef je een
afdeling op, dan zie je die
nooit meer terug. foto:
henk snater se
vereninging speelde een belangrijke rol
bij de ledentoename. Wat dat betreft
heeft de voorzitter lovende woorden
voor mede-bestuurslid Rob Beurse, die
de public relations van Groen Wit be
hartigt. Wijzend naar het clubblad zegt
de voorzitter: „Kijk maar wat voor wij
zigingen dat ondergaan heeft. En het be
stuur grijpt nu ook bepaalde gelegenhe
den aan om naar buiten te treden, onder
meer met presentaties tijdens brade
rieën". Waltman is daarom zeer te spre
ken over het feit dat een van die acties,
richting de bond, tot gevolg heeft gehad
dat Groen Wit volgend jaar, in verband
met het zeventig jarig bestaan, het Ne
derlands kampioenschap jazzgymnastiek
mag organiseren.
Ondanks het feit dat de toekomst er
voor Groen Wit dus rooskleurig uitziet,
waakt Waltman voor een te groot opti
misme. Dat blijkt wanneer de financiële
positie van de gymnastiekvereniging
wordt aangesneden. Zorgelijk kijkend
kan de voorzitter de mening niet delen
dat het groeiende ledenaantal wellicht
tot een betere financiële positie leidde.
Nog steeds is het zo dat een dubbeltje
een aantal malen omgedraaid moet wor
den, alvorens het wordt uitgegeven.
Waltman: „Momenteel zitten we bij
voorbeeld te hikken tegen een hogere
bondscontributie. Ook de zaalhuur is
duurder geworden en dat terwijl de ge
meente in het verleden toezeggingen
heeft gedaan om het keurturnen in Lei
den mogelijk te maken. Waar is hier dan
die valkuil? Daarvoor moeten we naar
Beekbergen of andere plaatsen".
Geen tekort
Van een geldtekort is echter, ook hier
door bestuurlijke inspanningen, geen
sprake meer. „Wij zijn gaan deelnemen
aan de Grote Clubactie en hebben een
sponsorloop georganiseerd. Van de op
brengst konden we nieuwe dingen ko
pen, zoals een spanbrug, minitrampoli-
ne, springplank, valmat en dertig yoga-
matjes".
Daarmee zijn de initiatieven van Lei-
dens meest voortvarende vereniging nog
niet ten einde. „In de toekomst willen
wij ook gaan starten met acrogym - een
moderne vorm van acrobatiek - en zal
getracht worden een springploeg voor de
minitramp te formeren". Dit alles waar
schijnlijk onder het motto 'stilstand is
achteruitgang'. De waarheid hiervan
hoeft Groen Wit niet meer aan te tonen.
De cijfers spreken voor zich.
HENK PAARDEKOOPER NA 27 JAAR SPARTAAN-SECRETARIS AF
LISSE - Al die drukte rond zijn
vertrek maakt Henk Paardekooper
toch wel een beetje verlegen. „Als
ik dit geweten had, was ik mis
schien wel secretaris gebleven.
Nooit gedacht dat er zoveel kran
ten en krantjes in de regio zijn".
Aandacht die een secretaris per de
finitie niet zoekt. Ook volgens
Spartaan Paardekooper staat de
schijnwerper in de regel op de
voorzitter gericht en is de secretaris
de man die er achter de schermen
voor zorgt dat alles goed draait.
Vandaag echter is het juist secreta
ris H.M.M. Paardekooper die voor
het voetlicht staat. Na 27 jaar
houdt hij het immers voor gezien
als secretaris van de Lissese Atle
tiek Vereniging De Spartaan. Een
afscheid dat vanmiddag op sport
park Ter Specke ongetwijfeld voor
een zeer druk bezochte receptie zal
zorgdragen.
In 1943 was Henk Paardekooper, bij het
doorbladeren van een van de vele plak
boeken zichzelf steevast „ome Co" noe-
Henk Paardenkooper: „Natuurlijk zal ik
nog vaak op de atletiekbaan te vinden
zijn. Bij wedstrijden en zo". foto: henk
snaterse
mend, al actief als atleet. Bij het Haar
lemse Holland kwam hij als sprinter en
springer tot behoorlijke resultaten. „Het
beste was eigenlijk wel de 6.08 meter in
de verspringbak", vindt de nu bijna zes
tig-jarige, nog steeds jonge Lissenaar.
Afdeling LissE
„Ome Co" was al snel de secretaris van
de afdeling Lisse van de Haarlemse club.
In 1961 werd de afdeling een eigen club.
„Ik had heel stiekum de aanvraag al
weggestuurd voordat er iemand ook
maar aan had gedacht". Paardekooper
kreeg in het schoolhoofd Strik zijn eerste
en in 'ingenieur' Paardekooper de twee
de voorzitter. Een voorzitter die de se
cretaris overigens persoonlijk de hamer
in handen speelde. „Een week voordat
voorzitter Strik de wens te kennen gaf af
te willen treden, was ik net voor de eer
ste keer op het architectenbureau langs
geweest. Ik had een inschrijfformulier
van een jongen van Paardekooper bin
nengekregen, waarop een paar gegevens
ontbraken en ben toen even langs gegaan
om die zaak in orde te krijgen. Op zich
grappig trouwens, dat de man die nu ui
terst secuur alle ranglijsten met presta
ties bijhoudt, toen niet exact de geboor
tedatum van zijn zoon wist".
Een week later meldde „Henk" zich dus
opnieuw bij de „ingenieur", met het ver
zoek de hamer van de heer Strik over te
nemen. De oud-Bataven voorzitter stap
te energiek in het nieuwe duppie in Lis-
se en zorgde met zijn ervaring en mana
gerkwaliteiten voor een forse opbloei
van de Lissese atletiek. Hoewel de na
men van de beide leden van verdienste
van de KNAU (sinds de receptie van het
25 jarig bestaan) gelijk geschreven wor
den zijn de twee Paardekoopers geen fa
milie van elkaar. „Ingenieur heeft een
forse stamboom, maar geen enkele tak
waait er onze kant op", zo meldt de
scheidende secretaris.
Een secretaris die zich overigens, zo
meldf vrouw Toos, zeer plichtsgetrouw
aan zijn club bleek. „Hij heeft geen en
kele bestuursvergadering overgeslagen.
Zelfs als de jongens ziek op bed lagen of
als er verjaardagen waren, Henk moest
toch naar de vergadering". Toch heeft ze
nooit met de koffer op de stoep gestaan,
iets wat manlief zich terdege beseft. „Als
zij niet helemaal achter me had gestaan,
had ik het nooit gered. Eigenlijk staat zij"
vanmiddag in het zonnetje".
Werklust
De feestelijkheden van vanmiddag
vormden voor de administratief mede
werker van wat tot voor kort het HLS
was, geen reden tot enige vorm van pa
niek. „Ach, je kan er toch niets aan ver
anderen. Ik zie wel. Opvallend is wel dat
allerlei spulletjes die ik uitgeleend heb,
nog niet terug zijn". Zo mist Paardekoo
per een schrift waarin hij zijn 'werklijst'
iedere dag opnieuw noteerde. Een soort
dagboek. Als secretaris van wat ooit een
van de grootste clubs van Nederland
was, als inschrijfadres voor wedstrijden
en als secretaris van de Bollenstreek ma
rathon was dat schrift onontbeerlijk. „Ik
heb eens op een districts vergadering een
secretaris van een andere club horen
verkondigen hoeveel uur hij voor de
club was bezig geweest. Ik heb toen ge
zegd dat het zonde van de tijd is om die
uren te tellen, de man had beter die tijd
aan de club kunnen besteden".
Langzaam maar zeker heeft „Ome Co"
in de loop der jaren deeltaak voor deel
taak afgestoten. Het wedstrijdsecretari
aat ging naar Wil van der Krogt, de no
tulen van de bestuursvergaderingen naar
de tweede secretaris. Invallen als trainer
hoefde eveneens niet meer en als posta
dres is hij sinds kort opgevolgd door een
onpersoonlijke postbus. Dat neemt alle
maal niet weg dat het vertrek van Paar
dekooper als secretaris bij De Spartaan
zeker niet onopgemerkt zal blijven.
De tijd die nu vrij komt is ook al weer
meer dan volledig ingevuld. Paardekoo
per: „Nee, ik zal me niet vervelen. Ik
verzamel een heleboel dingen, ben bezig
met stamboom onderzoek, ben secretaris
(jawel...) van de familieclub waarmee we
een keer per jaar gezamelijk uitgaan, heb
sinds kort een mooie video en ik tennis
veel. En daarnaast blijf ik natuurlijk
naar die atletiekbaan gaan, niet zoveel
als vroeger, maar toch zeker bij wedstrij
den en zo. Nee, „Ome Co" verveelt zich
echt niet".
GERT VELTHUIZEN
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee en Peter van der Hulst.
Stuk.
Zaalkorfbal kent zo z'n vaste patronen.
En zeker in vrije worpen worden door de
gemiddelde ploeg nogal wat trainingsu
ren gestopt. Zo ook ae ploeg van DOC,
die zaterdag bii Pernix op bezoek kwam.
Soms echter, loopt een combinatie niet
exact zoals de combinerende ploeg dat
graag zou zien.
Zelden echter, liep een combinatie mooi
er stuk dan die van DOC, zaterdag...
Variant
Er zijn vele oorzaken voor degradatie
aan te wijzen, maar vorige week stuitten
wij van Hutspo(r)t op een nieuwe variant.
Zo moet het eerste herenteam van Grass
hoppers zich terugtrekken uit de competi
tie, omdat de Katwijkse basketbalvereni
ging niet genoeg scheidsrechters voor het
rayon aanlevert. Met drie teams - dames
2, heren 1 en heren 2 - weet Grasshop
pers zich op dit moment in het rayon ver
tegenwoordigd, maar de club kan niet
meer evenzovele 'wedstrijdleiders' op de
been brengen (en dat terwijl de jongens
junioren bij aanvang van de competitie
al om dezelfde reden lager waren inge
deeld).
Vlak voor Kerst kreeg de Katwijkse club
daarom van de bond te horen dat een
team zich diende terug te trekken. De
bond stelde daarbij voor de keus te laten
vallen óp dames 2, maar het bestuur van
Grasshoppers besliste anders.
Variant (2)
Heren 1 werd het kind van de rekening.
Hiervoor werd een tweetal redenen opge-
feven. Zo beroept het bestuur zich op een
orte beslissingstijd - twee dagen - en
Popelen... foto: andre van haasteren
het feit dat zowel dames 2 als heren 2
voor aanvang van de competitie zelf op
zoek is gegaan naar een scheidsrechter.
Dit in tegenstelling tot heren 1. Ook het
feit dat de dames vaak en met een voltal
lige bezetting trainen, speelde bij het ne
men van de beslissing mee. Gevolg is dat
Martin Hoekstra en de zijnen niet meer
in competitieverband mogen uitkomen
en het volgend seizoen worden teruggezet
naar de tweede klasse rayon. Tenminste,
als Grasshoppers dan wel voldoende
scheidsrechters levert. Hoekstra bestrijdt
echter de maatregel van het bestuur dat
geenszins van plan is om tegen het be
sluit van de bond in beroep te gaan (dat
kost 100 gulden en het bestuur geeft zich
zelf geen kans). Als reden voor het ver
weer noemt de speler dat vele teamgeno
ten van hem een functie als trainer en/of
coach bij de club vervullen.
Variant (3)
Eén middel rest de eerste teamspelers
nog. En dat is om te proberen om het het
bestuur erg moeilijk te maken tijdens een
ledenvergadering op 3 februari. Met de
machtiging van een groot aantal leden,
waarover een speler zegt te beschikken,
hebben zij dan een geducht wapen in
handen.
Ook al wordt nu nog gezegd dat men
niet de knuppel in het hoenderhok wil
gooien, begint het schermen met deze
machtigingen te 'riekennaar een variant
van de ARC crisis. Wij raden heren 1
dan ook aan om eens met hun voetbal
lende collega's van de Alphense zaterda
geersteklasser ARC in conclaaf te gaan.
Zij kunnen haarfijn uitleggen waartoe
een actie jegens het bestuur kan leiden.
Al begrijpen Wij van Hutspo(r)t natuur
lijk ook opperbest dal het voor de gemid
delde heren-basketballer een vrijwel niet
te verteren zaak is dal het eigen bestuur
het stuiterbal van dames hoger in
schaalt...
Pinken
„Maar een man mag niet huilen, ook al
heeft hij verdriet".
Onzin natuurlijk.
Als zelfs Castricumse rugbyers na een ne
derlaag een traantje laten, mogen gewo
ne mannen er toch af en toe ook wel eens
eentje wegpinken?
Zuiver
„Oost Arnhem was niet echt beter. We
zijn niet weggespeeld, we zijn alleen
maar weggeschoten", zo meldde TOP-
speler Anne van der Zaag nog betrekke
lijk vrolijk na de 29-12 nederlaag bij de
regerend landskampioen.
Nifl weggespeeld, maar weggeschoten-
Hebben Wij van Hulspo(r)t blijkbaar ten
onrechte altijd gedacht dat-het bij zaal
korfbal slechts om de zuiverheid van het
schot gaat...
Popelen
De jeugd en de toekomst.
We hebben deze rubriek al vaker in dat
kader misbruikt. En willen er ook nu
niet omheen. Kunnen dat ook niet, ge
zien de popelend aan de kant toeziende
jeugd.
Het gaat ook op dit front goed met de zo
succesvolle Indoor Hardrij Club Leiden.
Pinken... foto: andre van haasteren
foto: henk snaterse