Zomervakantie S()
Bush holt elke dag hard
om gedachten te ordenen
Inauguratie „geluksvogel" Bush
uitbundig gevierd in Washington
ao
'al
„De wil is er, maar het geld ontbreekt"
DE AVONTUREN VAN KAPITEIN ROB Kapitein Rob in China
BUITENLAND Eeidóe Sou/tont zaterdag 21 januari .1939 pagin JITE
:ago/
inse lu
na de
lerdaga
vaartrr
rvleug
[ommf
aanse
iezing
blar
lingei
Bush enthousias
foto:
WASHINGTON Ron,
Reagan heeft gisteren de or
luksbrenger verslagen. Op
moment dat George B
werd beëdigd als preside
maakte ex-president Reag
een eind aan een serie fat;
ongelukken die het Witte Hi
hadden achtervolgd sed<
William Henry Harrison pre
dent werd in 1840. 1
iuz;
I vai
els
Vanaf die dag tot vandaag
elke Amerikaanse presid»
die werd gekozen in een j«eStijjr
dat eindigde op een nul gest<
ven tijdens het presidentsch;
Harrison, een machovetera
die tegen de Indianen had
vochten, was de eerste onjestijr
lukkige. Tijdens de inauguq in
tie, die had te lijden ondL i
iu,CI1 i
en t
t in de;
reeds
kogel
iwe r
ir ooi
iihet
koude en regenbuien, hie
Harrison zonder jas en ho:e
een 45 minuten durende reql g00
De rede van Harrison was
langste inauguratie-speech
de Amerikaanse geschieden
zijn presidentschap het korts
Harrison stierf een maand 1
ter als gevolg van een longoen
steking die hij tijdens z ht
inauguratie had opgelopen.
De ongeluksbrenger hield
vervolgens twintig jaar koe'rheer
Abraham Lincoln, gekozen
1860, werd vermoord. Hetze ei
de lot trof James Garfield, g' bij t
kozen in 1880 en Willia - Voi
McKinley, gekozen in 19C Ctie r
Weer met een interval v« ook
twintig jaar was het de beu die
aan Warren Harding (gekozi ter p
in 1920) die stierf als gevogewe;
van een ziekte. Franklin Roc'pleid
evelt, in 1940 voor de den
keer gekozen tot preside!'r ope
stierf ook in het Witte Hufüster
John F. Kennedy, in 1960
president gekozen, werd
moord in 1963.
Reagan, gekozen in 1980, lei
af en toe een loopje te nem
met de ongeluksbrenger. 1
overleefde een moordaansi
door John Hinckley jr.
maart 1981, toen hij een koj
in zijn borst kreeg. Hij we
darm- en huidkanker de ba
onderging een prostaat-opei
tie, overleefde en passant tw
bijna-ongelukken in de
Force One, het presidents
vliegtuig, om nog maar
zwijgen van het gebruikelij
aantal dreigtelefoontjes v
zonderlingen die de geheir
dienst handenvol werk gave
Pl
Deze krant brengt op 4 en 18 februari nogmaals speciale pagina's over
Het Nederlands Bureau voor Toerisme verwacht in het komende jaar een verdere stij
ging van binnen- en buitenlandse reizen. Op drie zaterdagen worden onze lezers getipt
over populaire en exclusieve reis- en verblijfsmogelijkheden. En wat voor reisbestem-
mingen hebt u hen te bieden?
Ronald te Boekhorst, bereikbaar onder nummer 071 - 122 244, informeert u graag nader
over de adverteermogelijkheden op deze speciale pagina's.
CcitWSouimit
(Vervolg van de voorpagina)
WASHINGTON Bush
besteedde in zijn toe
spraak opmerkelijk veel
aandacht aan de proble
men waarmee Amerika
worstelt, maar gaf nauwe
lijks aan hoe hij die zou
willen oplossen.
„Er zijn daklozen, verloren en
rondzwervend; er zijn kinde
ren die niets hebben, geen lief
de, geen normaal leven; er zijn
mensen die zich niet kunnen
bevrijden van verslavingen als
drugs, sociale hulp en de de
moralisering die in de sloppen
heerst. Er moet tegen de mis
daad worden gevochten, tegen
de ruwe misdaden in de stra
ten. Er zijn jonge vrouwen die
geholpen moeten worden om
dat ze kinderen krijgen waar
ze niet voor kunnen zorgen en
die ze niet kunnen liefhebben.
Zij hebben onze zorg, onze stu
ring en ons onderwijs nodig",
aldus president Bush in zijn
inaugurele rede.
„De oude oplossing was dat we
dachten dat deze problemen
met overheidsgeld kunnen
worden opgelost. Maar we
hebben geleerd dat dat niet
het geval is. Bovendien be
schikken we over weinig geld.
We hebben een begrotingste
kort dat naar beneden ge
bracht moet worden. We heb
ben meer wil dan geld, maar
de wil hebben we het hardste
nodig".
Bush besteedde verhoudings
gewijs weinig aandacht aan
buitenlandse problemen. Wel
zei hij: „We zullen met grote
kracht vasthouden aan onze
bondgenootschappen en
vriendschappen over de gehe
le wereld. We zullen de nieu
we banden met de Sovjetunie
vasthouden in overeenstem
ming met onze veiligheid en
onze opvattingen over vooruit
gang".
Betere tijden
Als de stad Houston een brief
aan president Bush zou sturen,
stond er vermoedelijk in
„George, geld s.v.p.".
Voor de stad in Texas waar
van de nieuwe president zegt
dat die zijn basis is, vormt zijn
beëdiging niet alleen een
nieuw hoofdstuk in de ge
schiedenis van de Verenigde
Staten, maar een teken dat be
tere economische tijden in het
verschiet liggen.
De inwoners van Houston ho
pen dat met Bush in het Witte
Huis meer federale fondsen
naar Texas zullen stromen. Na
verscheidene jaren van econo
mische neergang is elke hulp
welkom, aldus de bewoners
van de metropool in het zui
den.
„Ik denk dat hij ons een heel
eind gaat helpen. Omdat hij
hier vandaan komt, zal hij
voor ons zorgen", aldus de
loodgieter Tony Carnell die
door televisieverslaggevers
werd ondervraagd. „Men praat
al over de bouw van die kalei-
doscoop of hoe je dat complex
bij Dallas noemt", zegt hij ver
wijzend naar de acht miljard
gulden kostende geleider voor
snelle deeltjes die het ministe
rie voor energie wil bouwen in
Waxahachie (Texas).
John Williams, die in de olie
industrie gewerkt heeft, zegt
dat Bush, die ook uit de olie-
sector komt, de energie-indus
trie moet helpen. Deze be
drijfstak is wel iets in omvang
teruggelopen, maar blijft van
belang voor Texas en Houston
in het bijzonder. „Hij kent de
industrie. Dat kan ons alleen
maar helpen", zegt Williams.
Hij is optimistisch over het
presidentschap van Bush. „Hij
heeft een aantal steengoede
mensen om zich heen verza
meld en het lijkt er op dat hij
verantwoordelijkheid aan hen
zal delegeren".
De inwoners van Houston lij
ken het aantreden van Bush te
verwelkomen, maar hun
vreugde was gisteren niet erg
groot. In de stad verliep het le
ven normaal zonder dat er pa
rades of grote bijeenkomsten
georganiseerd waren om de in
huldiging luister bij te zetten.
Geen van de ondervraagden
had op de televisie de beëdi
ging van Bush gevolgd of naar
diens inaugurele rede geluis
terd. „Eerlijk gezegd heb ik er
niet veel over horen praten",
zegt Williams.
„Volgens Bush is
God Republikein
LONDEN De bel
Amerikaanse econoom
Kenneth Galbraith heeft
ren gezegd dat George Bus
belastingen moet verhoger
moet snijden in de uitg;
voor defensie. Op de vraa
Bush zijn advies zou opvo
antwoordde Galbraith:
net als Ronald Reagan
vangene van de theologi
idee dat God een getrouwe
publikein is en dat Hij
Zijn eigen mensen zal he
en dat het daarom niet
is om wat dan ook te
Galbraith verwacht dat
directe belastingen in de V
nigde Staten omhoog zu^
gaan.
Reagan Verslaat
ongeluksbrenge
(Van onze correspondent
Jo Wijnen)
WASHINGTON Geor
ge Bush, de nieuwe presi
dent van de Verenigde
Staten, is een geluksvogel.
Daar waren de honderd
duizenden feestgangers
die gisteren naar het hart
je van de Amerikaanse
hoofdstad Washington
waren gekomen om zijn
inauguratie bij te wonen,
het roerend over eens.
De nieuwe president had zich
geen betere start kunnen voor
stellen. Tijdens de inauguratie
plechtigheden bleef het onge
kend zacht winterweer. Die
mildheid was in zekere zin een
weerspiegeling van de stem
ming die er onder het Ameri
kaanse volk heerst. Op de be
langrijkste dag uit zijn leven
kon George Bush in de och
tendkranten het voor hem ge
ruststellende bericht lezen dat
de gemiddelde Amerikaan
zeer tevreden is over de gang
van zaken in zijn land en over
zijn eigen leven. Optimisme en
hoop voor de toekomst beheer
sen Amerika, zo meldden de
media. In de kranten zag Bush
nog eens bevestigd dat zijn po
pulariteit sinds zijn grootse
verkiezingsoverwinning op 8
november alleen nog maar is
gestegen.
Van die sfeer was ook iets
merkbaar op de trappen van
het Capitool waar George
Bush tegen het middaguur de
ambtseed aflegde tijdens een
vlekkeloos verlopende plech
tigheid die vanaf de gazons
van de Mali werd gadegesla
gen door 140.000 toeschouwers
en vele honderden ere-gasten.
Mildheid en zachtheid beheer
sten Bush' toespraak.
naar het twee kilometer ver
derop gelegen Capitool. te be
geven, dronken de Bushes en
de Quayles een kopje koffie in
de Blauwe Kamer van het
Witte Huis.
George en Barbara Bush heb
ben vannacht voor het eerst in
het Witte Huis geslapen, sa
men met hun negentien kin
deren en kleinkinderen. Bij
wijze van groet had Nancy
Reagan orchideeën achtergela
ten voor Barbara Bush.
Paniek
De organisatoren van de para
de hadden niets aan het toeval
overgelaten. Zelfs de snelheid
waarmee de honderden leden
van de muziekkorpsen zich
over met 300.000 toeschouwers
omzoomde Pennsylvania Ave
nue moesten bewegen, was
precies berekend: 112 passen
per minuut.
Niet berekend waren de vol
komen onverwachte stappen
die president Bush zelf zette.
Met het onverwachte besluit
zijn kogelvrije auto te verlaten
bracht Bush de vele agenten
van de veiligheidsdienst bijna
in paniek. Hij verliet, samen
met Barbara, tijdens de parade
verschillende keren zijn li
mousine en zette de tocht eni
ge tijd te voet voort, uitzinnig
toegejuicht door de menigte
die een dergelijk vertoon van
spontaniteit niet had ver
wacht. Vice-president Quayle
en zijn vrouw Marilyn deden
hetzelfde. Ronald Reagan ver
liet zijn limousine nooit. Maar
Jimmy en Rosalyn Carter lie
pen in 1977 eveneens helemaal
van het Capitool naar het Wit
te Huis. Aldus liep Bush in fei
te aan het hoofd van zijn eigen
parade waaraan voorts 12.000
mensen, 34 legeronderdelen,
muziekcorpsen uit iedere
Amerikaanse staat en 457
paarden deelnamen. De toege
stroomde feestgangers werden
achter dubbele hekken gehou
den en van de parades ge
scheiden door 4.000 politie
mensen en vele duizenden mi
litairen.
Vlaggetjes
Bij aankomst van het gezel
schap bij het Capitool
schreeuwden verslaggevers
hun laatste vragen naar Ro
nald Reagan, maar die lachte
alleen maar vriendelijk en
schudde beslist zijn hoofd.
Op de ere-tribune gevuld
met congresleden, vertrekken
de en komende leden van het
kabinet, hoge militairen, diplo
maten, en medewerkers en
persoonlijke vrienden van
Bush en Reagan heerste
vlak voor de eedsaflegging een
bijna gemoedelijke stemming.
Barbara Bush maakte grapjes
met een van haar zoons. Bush'
kleinkinderen zwaaiden met
vlaggetjes en congresleden be
wogen met handen en voeten
om zich warm te houden. Een
ontspannen om zich heen kij
kende Bush naderde de tribu
nes vanuit de catacomben van
het Capitool, werd voor de
laatste keer aangekondigd als
„de vice-president van de Ver
enigde Staten" en werd met
een donderend applaus en oor
verdovend gejuich begroet.
Pas toen de predikant Billy
Graham het openingsgebed
uitsprak, maakte een voelbare
ontroering zich van de massa's
voor het Capitool meester.
Grimmig
Bush' inaugurele rede was
overal in het centrum van
Washington hoorbaar. Zelfs de
mensen die Bush niet konden
zien klapten en juichten. Het
openbare leven kwam vrijwel
tot stilstand omdat iedereen
getuige wilde zijn van „deze
expressie van onze democra-
r.
I ht gei
plot
t van
I ici b
ing h
Jotha
a nog
spel
ÜÜW1
mm
p de
ikelijl
tie", zoals Bush het later zou
noemen.
Een uur na de inauguratie
galmde de stad van de muziek,
het tromgeroffel en de com
mando's van de militairen die
de grote parade over Pennsyl
vania Avenue gaande hielden.
Nog voordat de openbare fees
telijkheden goed en wel voor
bij waren, verschenen de li
mousines alweer in de straten
die de duizenden ere-gasten
naar de acht inaugurele bals
brachten. Washington kwam
weer enigszins tot zichzelf. De
daklozen die tot dan toe op
veilige afstand waren gehou
den, verschenen weer in de
straten om ongewild aan te to
nen dat een grimmig Amerika
op George Bush wacht. De
souvënirverkopers gingen aan
de slag en de vele duizenden
feestgangers die zich op weg
naar huis begaven, deden een
laatste aanval op de buttons,
de vlaggetjes, de T-shirts, de
herdenkingsboeken, de foto's,
de lepeltjes en de borstbeelden.
Er was geen plek in de Ameri
kaanse hoofdstad waar de
beeltenis
George Bi
De weinige stralen zon die
nu en dan nog door het almi
dikker wordende wolkendivalli
boven de hoofdstad braky
werden door de bezoekers
gasten gezien als het symb ;be'
van het „milJer en vriende0._
ker Amerika" dat Geoi^n
Bush met zoveel nadruk in
vooruitzicht heeft gesteld,
steeds sterker en kouder w4>,
dende wind die vlak
grote parade opstak, deed d;
niets aan af. «buit.
I de I
Ontspannen wacht Bush op wat er komen gaat. Hij heeft er alle
vertrouwen in dat het joggen hem fit zal houden. foto: ap
WASHINGTON Het Witte
Huis heeft in de persoon van
George Herbert Walker Bush
een buitengewoon sportieve
president als bewoner gekre
gen. Voorgangers van hem
hielden onder meer van vissen
(Cleveland, Hoover, Eisenho
wer en Carter) en hardlopen
(Carter). Maar zo veelzijdig als
Bush was niemand.
Van Abraham Lincoln wordt
gezegd dat hij een goede atleet,
zwemmer en ruiter was. Ted
dy Roosevelt legde zich meer
toe op de jacht. Harry Truman
bracht honkbalverslaggevers
in verwarring door het ene
jaar rechts en het andere jaar
links te gooien, hij was twee
handig.
Richard Nixon speelde graag
in zijn eentje bowling en
vals. Gerald Ford vermaakte
zich op de golfbaan, maar had
een rampzalige afslag. Jimmy
Carter speelde tennis, viste en
liep regelmatig een parkoers
van tien kilometer. Ronald
Reagan, de vroegere football-
radioverslaggever, liet de
paarden lopen, zat vast in het
zadel en hield de teugel strak.
Loopjes
Al dergelijk activiteiten staan
in de schaduw van de lange
lijst met sporten die Bush be
drijft of bedreven heeft: wor
stelen, voetbal, tennis, honk
bal, squash, golf, joggen, vissen
en jagen. Tijdens zijn verkie
zingscampagne hield Bush zijn
conditie op peil met trimloop-
jes. Na zijn overwinning op
Michael Dukakis ging Bush in
Florida op visvakantie.
George Bush komt uit een ge
zin met een rijke sportieve tra
ditie. Zijn vader, de vroegere
senator van Connecticut,
speelde in de honkbal- en golf-
ploeg van de gerenommeerde
universiteit van Yale. Over
Bush's moeder Dorothy wordt
verteld dat zij op de dag van
de geboorte van haar eerste
zoon Prescot nog een partijtje
softbal speelde. Tijdens de
wedstrijd sloeg zij de bal voor
een homerun weg, tikte na een
loop langs alle honken de
thuisplaat aan en zei tegen de
scheidsrechter dat het tijd voor
haar was naar het ziekenhuis
te gaan.
Dorothy Bush was het ook, die
haar kinderen uitdaagde voor
een tenniswedstrijd. Als voor
malig lid van de Amerikaanse
juniorenselectie stelde zij iede
re zoon vijf dollar in het voor
uitzicht bij een overwinning.
George speelde dat klaar toen
hij zestien was.
Worstelaar
In het begin van de jaren
veertig speelde hij voet- en
honkbal voor de Philips Aca
demy Andover en ontving een
onderscheiding als beste sport
man van de school. Op 18-jari-
ge leeftijd meldde Bush zich
bij de marine en werd lid van
de worstelploeg. Na de Twee
de Wereldoorlog werd hij als
student aan de universiteit
van Yale basisspeler in het
footballelftal. Daarna concen
treerde hij zich uitsluitend op
honkbal. Hoewel hij in de
twee seizoenen (1947 en 1948)
zeker niet excelleerde, kozen
zijn ploeggenoten „Poppi"
Bush in 1948 tot aanvoerder.
Bush was in die tijd al een di
plomaat, rad van de tong en
prima geschikt zijn ploeg op
bestuurlijk niveau te vertegen
woordigen.
Bush haalde met zijn honkbal-
ploeg twee keer de finale om
het Amerikaanse studenten
kampioenschap. Beide malen
verloor hij. Tegenwoordig
speelt hij soms nog een partij
tje honkbal in de buurt van
zijn residentie in Kennebunk-
port. Tennissen deed Bush ook
graag. Zijn voorkeur ging uit
naar het dubbelspel, omdat
zijn groundstrokes, naar eigen
zeggen, miserabel zijn. Björn
Borg en Ivan Lendl hebben
met hem gedubbeld, evenals
zijn vier zoons en de nummer
vijf op de wereldranglijst bij
de dames, Pam Shriver.
Zoals zijn vader Prescot speelt
Bush ook golf, alleen met min
der succes. Prescot Bush was
jarenlang met 66 slagen re
cordhouder op de plaatselijke
golfbaan in Kennebunkport.
Zoon George beste resultaat
was 76 slagen. Volgens prof
Ken Raymond, een thuisspeler
in Kennebunkport, zou Geor
ge Bush een betere golfer zijn,
wanneer hij zijn „putting" be
ter onder controle had.
Bush neemt elke dag de tijd
voor een duurloop. Hij begon
er mee in 1976, toen hij van
ambassadeur in China terug
keerde naar Washington om
de leiding van de CIA op zich
te nemen. „Ik hou van lopen",
zegt Bush. „Het geeft me de
tijd mijn gedachten te orde
nen". Bush loopt normaal da
gelijks vijf kilometer. Dat is de
helft van het traject dat Jim
my Carter deed. Maar er be
staat nog geen aanwijzing dat
er verband is tussen de dage
lijks gejogde afstand en de
duur van het verblijf in het
Witte Huis.
278) Wanneer de dag aanbreekt is de storm aangewakkerd tot
orkaankracht en Rob moet „De Vrijheid" op een kleine stormfok
voor de wind laten lenzen. De zee rondom het schip is één witte
schuimmassa en hoge golven beuken telkens het kleine scheep
je. Stevig omklemt Rob de helmstok, wanneer hij een grote roller
achter zich ziet aankomen. „De Vrijheid" wordt geheel bedolven
onder het water. Rob voelt een hevige ruk aan zijn arm en wan
neer het water is weggespoeld, blijkt dat het roer Is weggedra
gen, evenals het gestreken grootzeil met rondhout en al. Met
grote moeite slaagt Rob er in een noodroer te fabriceren en de
kotter voor de wind te houden, maar „De Vrijheid" bevindt zich
in een gedeelte van de oceaan, waar tal van kleine koraaleiland
jes zijn en het gevaar van een stranding is niet denkbeeldig. In
de middag ziet Rob, wanneer een huizenhoge golf zijn schip om
hoog heeft getild, land recht vooruit.
I
Terwijl achter het Capitool
een helikopter met de terug
naar Californië reizende Ro
nald en Nancy Reagan zich
boven de feestende stad ver
hief, zetten de Amerikanen
zich gistermiddag aan een van
de de meest uitgebreide inau
guratie-parades die de hoofd
stad ooit heeft gezien.
De uitgelatenheid in de Ame
rikaanse hoofdstad kon de bui
tengewoon strenge veiligheids
maatregelen overigens niet
verhullen. George en Barbara
Bush die de nacht hadden
doorgebracht in Blair House,
het pal tegenover het Witte
Huis gelegen verblijf van spe
ciale staatsgasten werden
vlak voor de plechtigheden in
een kogelvrije limousine naar
de overkant van de geheel
ontruimde straat gereden.
De splinternieuwe, kogelvrije
Lincoln Limousine heeft de
Amerikaanse belastingbetaler
600.000 dollar gekost. De gis
termorgen voor het Witte Huis
geparkeerde slee werd ter
plaatse van een nieuw num
merbord voorzien: USA 1.
Tegen half elf heette president
Reagan zijn opvolger welkom
op de trappen van het Witte
Huis. Daaruit was al een groot
deel van Reagans bezittingen
en meubilair verwijderd om
plaats te maken voor de inboe
del van Bush. Alvorens zich
Zichtbaar aangedaan neemt Nancy Reagan afscheid van Barbara
Bush, haar opvolgster in het Witte Huis. foto>ap
