Acht Oscars
voor een bank
an
inderboeken
hrijven word
volwassen"
Ik kan
de polio
krijgen.
Als je net hebt leren lezen...
Frans Afman,
de financier van Hollywood
De bijbel
op video
LTENLAND
EcidócSouoant
ZATERDAG 18 APRIL 1987 PAGINA 19
D5 de Oscar-uitrei-
baarde Arnold Kop-
producent van Pla-
opzien. Hij bedankte
jjtt Lyonnais Neder-
en in het bijzonder
Frans Afman
de financiering van
lm. Afman wilde als
33 wèl geld steken in
project waarmee de
ijs jaren hadden lo-
euren. In zijn kantoor
p hoogste verdieping
bet bankgebouw aan
Qtterdamse Coolsingel
lij de film nog wel
terugdraaien: van zijn
jeugd via de ken-
:ing met Dino De
>ntiis tot het jaar
door hem gefinan-
films maar liefst
Oscars in de wacht
iËRDAM De ca-
Itoemt in op het ge-
van de 53-jarige
Afman, het beeld
(igt en even later
jVe de jonge Afman
fe straten van Zwol-
'jen. Filmliefhebbers
anen de overbeken-
phniek: flash-back,
in de tijd. Vaak le-
ten stem commen-
„Direct uit school
k altijd op de fiets
bioscoop De Kroon.
de oorlog hadden
half vijf nog een
Op zaterdaga-
ras de Buitensoos
b beurt. Ik zag ten
twee films per
In een plakboek
ik dan de recensies
1 heeft de liefde voor
I ich ontwikkeld".
laren vijftig gaat Afman
JT studeren in Amster-
ften stad met wel dertig
f*n!". Hij belandt daar-
feen bank die dan nog
[jurg heet. „Op één van
eizen liep ik in New
iij toeval tegen Dino de
Itiis op, op dat moment
lendste onafhankelijke
iducent ter wereld. Hij
leermeester geworden,
hebben we een struc
tuur uitgedacht om de risico's
bij de begroting van een film
vantevoren te kunnen dekken.
Mijn collega's waren er fel op
tegen. Je financiert toch geen
stuk celluloid dat waardeloos
is! Iedereen vroeg waarom ik
me niet op de onroerend goed
markt concentreerde. Die
houdt immers altijd zijn waar
de, zeiden ze. Als je dan ziet
hoeveel miljarden guldens
verloren zijn gegaan bij finan
ciering van onroerend goed.
Kijk maar eens naar de hypo
theekbanken".
Zijlijn
Jarenlang bekijkt Afman de
gang van zaken in de filmwe
reld vanaf de zijlijn. „Je moet
die heel aparte wereld eerst
goed leren kennen. Veel men
sen denken dat Hollywood iets
gigantisch is. Dat klopt niet.
Het is een hele kleine familie,
iedereen kent elkaar. Mij kost
te het jaren om de juiste men
sen er uit halen. Dan nog weet
je niet of de financiering tot
een goed einde wordt ge
bracht. Geen enkele transactie
is dezelfde".
De gevaren die een bank
loopt, legt Afman uit aan de
hand van de louter in zijn ge-
dachtenwereld opgezette film
Superman 7, met in de hoofd
rollen Jack Nicholson en Jane
Fonda. „Stel dat Superman 7
een begroting heeft van veer
tig miljoen dollar. Het risico
voor de bank is dat de film
niet wordt opgeleverd. Op dat
moment moeten we namelijk
het merendeel van het geld
krijgen. Kijk, als Nicholson
een been breekt of Fonda
wordt ziek, dan is dat te verze
keren. Maar als de regisseur
hartstikke gek wordt, de tijd
ver overschrijdt, dan loop je
als bank een groot gevaar. Wij
vinden het prettiger als ie
mand dat risico overneemt.
Zo'n constructie noemen de
Fransen een garantie de bon
fin, een garantie dat de film
wordt afgeleverd". De winst
voor de bank bestaat uit de
commissies en rentemarges.
Flops
Of een film een kassucces dan
wel een mislukking wordt, is
niet van invloed. Afman: „Als
Rambo 350 miljoen dollar op
brengt, krijgen wij geen cent
meer binnen. En bij een flop
lijden de distributeurs verlies,
want zij zien hun aankoopsom
niet terug. Toch is het voor de
naam van een bank niet pret
tig alleen maar flops te produ
ceren. Maar je moet wel in de
gaten houden dat zeven van
de tien films hun geld niet op
brengen".
Afman schiet niet zo maar
willekeurig geld voor aan elke
Croducent die zijn kantoor
innenstapt. Hij leest altijd
eerst het script en hanteert
vervolgens morele en finan-
Frans Afman:
„Hollywood is
een hele kleine
familie".
ciële normen. „Wij kijken
ruim tegen allerhande zaken
aan, maar we willen absoluut
niet met porno vereenzelvigd
worden. En als het bloed van
het scherm spat, haakt de
bank ook af. Bovendien verge
lijk ik het script altijd met het
budget. Een kostuumstuk met
veel figuranten, opnames in
Rome, Mexico en Bali, en ster
ren in de hoofdrol, kan niet
van de grond komen met een
begroting van twee miljoen
dollar".
Het scherpe oog van de direc
teur filmfinanciering Credit
Lyonnais ziet vele scripts, oor
deelt over „rijpe en groene"
films, en wordt soms vervan
gen door de stem van het hart.
Frans Afman: „Dat was het
geval bij Platoon, een uiterst
controversiële film die buiten
gewoon moeilijk bleek te fi
nancieren. Het heeft tien jaar
geduurd voordat regisseur Oli
ver Stone de film had onder
gebracht bij een produktie-
maatschappij die cliënt is van
onze bank. Ik vond het een in
teressant script en riep meteen
dat we het moesten doen. Pla
toon, daar gaan er geen der
tien van in een dozijn".
De film werd voor honderd
procent gefinancierd door de
bank: zeseneenhalf miljoen
dollar. Ook twee andere Os
car-winnaars, „A room with a
view' (drie miljoen dollar) en
„De Aanslag' (zes miljoen gul
den), kwamen volledig voor
rekening van Credit Lyonnais.
Waardoor de bank uiteindelijk
acht Oscras „kreeg".
Vorig jaar stak Credit Lyon
nais volgens Afman ruim vier
honderd miljoen dollar in
films. Het gemiddelde budget
voor een internationale film
schat hij op tien miljoen dollar.
De belangrijkste projecten die
momenteel gefinancierd wor
den zijn Superman 4 (dertig
miljoen dollar) en Rambo 3.
Dat lijken gegarandeerde hits,
zonder risico voor Afman en
consorten. Zijn reactie: „Was
dat maar waar. Niemand weet
wat een film gaat doen. Ie
mand die het tegenovergestel
de beweert, mag direct mijn
werk overnemen. Als je de top
twintig van films in de compu
ter gooit, alle smakelijke in
grediënten verzamelt, dan
hoeft de uitkomst daarvan nog
geen succes te worden. Je kunt
er geen peil op trekken".
JOOP OFFRINGA
LONDEN De studio van
Hanna-Barbera, die onder
meer met de tekenfilms van
Yogi Bear, the Flintstones en
andere figuren kinderen uren
lang in de ban kan houden,
richt nu zijn aandacht op de
bijbel. Tom en Jerry zullen
plaats moeten maken voor
God en Jericho in een serie vi
deofilms over de Heilige
Schrift. Rekening houdend
met de smaak van kinderen
hebben de filmmakers direct
gekozen voor de meest span
nende en avontuurlijke verha
len uit het Oude Testament.
Aan de serie liggen echter wel
puur religieuze motieven ten
grondslag.
Volgens een vertegenwoordi
ger van Hanna-Barbera pro
ducties heeft de bijbel Joseph
Barbera altijd al bezig gehou
den. Als schooljongetje ver
baasde hij de onderwijzers
door te vragen of hij de triom
fantelijke intocht van Jezus in
Jeruzalem op het schoolbord
mocht tekenen. Uiteindelijk
besloeg zijn kunstwerk drie
schoolborden, dat nog weken,
maanden daarna bleef staan.
Op Barbera's bureau ligt altijd
een opengeslagen bijbel. Zijn
favoriete passages zijn de ark
van Noach en vooral de hel
dendaden van de kinderen
van Israël. Dat is niet alleen af
te leiden uit de beduimelde
bladzijden, maar ook uit de
keuze van onderwerpen voor
de films. De Bijbelse helden
hebben Barbara altijd meer
gezegd dan de figuren die hij
zelf tot leven had gewekt of
gecreëerd, zoals Top Cat en
Huckleberry Hound.
Tot nu toe zijn er 26 video
films gepland, waarvan er zes
bestemd voor het buitenland.
Van de eerste film. Grote
Avonturen uit de bijbel, die
vorig jaar werd uitgebracht
zijn al meer dan 400.000 vide
o's verkocht in de Verenigde
Staten. Wanneer de video's in
Nederland zullen verschijnen,
is niet bekend.
Copyright The Guardian
XEN.
Dolf Verroen: „Er zit geen literair verschil tus
sen een goed boek voor kinderen en voor vol
wassenen."
i Verroen, schrijver van kinderboeken woont sinds een aantal
in in het Friese St. Nicolaasga. In juni verschijnt zijn nieuwe
kje Vieze Woorden bij Leopold (Den Haag). De in Delft gebo-
en in Den Haag getogen auteur heeft het naar zijn zin mid-
liin de bossen. „Bomen zijn net mensen," zegt hij in dit inter-
ftÓe voelt je er verantwoordelijk voor."
Sjaagse schrijver van kin
ken die zich in het
f dorpje St. Nicolaasga
moet wel een rijke fan-
lebben om zijn wonder-
avonturen te blijven
jen. Maar Dolf Verroen
;n moeite zijn dikwijls
verhalen voor kinde-
laf zes jaar te verzin-
in Leeuw met Lange
was zijn laatste schep-
uit de bossen die hem
ingen getoverd. En in
irschijnt 'Vieze Woor-
k geen onderwerp dat
h de schuttingen in St.
psga heeft geplukt,
en vroeg of hij gek was
den toen hij met zijn
I vertrok naar 'het Frie-
waarvan sommigen al-
risten dat de dichter J.C.
er ooit had gewoond,
ferroen was toe aan een
tsbeurt om de oud-
ieid op te heffen en te
:n aan het gevaar van
n taalgebruik. Hij be-
zelfs van de overgang
len Haag naar het land-
middenin de bossen
(emerkt te hebben. Maar
verklapt hij dat de bo-
iet mensen zijn. „Je voelt
Verantwoordelijk voor."
ÜUt
fVerroen wordt volgend
ïstig. Hij debuteerde in
Smet een novelle Van
Tgheid tot Amen (uitg.
Üd). Zijn volgende ro-
(o.a. Kans op Verzoe-
en ook gedichten waren
>pers van zijn carrière als
ver van kinderboeken,
eeft nu ongeveer vijftig
h op zijn naam staan,
ran er twee zijn be
id met een Zilveren Grif-
ajn boeken zijn vertaald
1 Engels en het Deens. In
dioden dat hii geen kin-
jeken schrijft buit hij zijn
MO-Frans uit en doet
llwerk.
Vroeger had hij vele andere
baantjes om aan de kost te ko
men, onder meer op de nacht
redactie van het Vrije Volk.
„Ik werkte ook in boekwin
kels. Ik las alles, romans, kin
derboeken, alles wat ver
scheen, maar ik verkocht
nooit wat. Ze gingen met een
stralend gezicht weg en zeiden
dank u wel. Naast me stond
een meisje dat las nooit wat en
die verkocht alles." En nu is
Verroen bezig met kinderthea
ter. De Amsterdamse theater
groep Finisj voert zijn kinder-
toneelstuk Tengels Thuis over
al in het land op.
Aan een muur in de kamer
hangt een prachtig portret van
de schrijfster Anna Blaman,
geschetst door Paul Citroen.
Op zijn schoorsteèn staat een
foto van de schrijfster met wie
Verroen vanaf 1955 tot aan
haar dood bevriend was. De
schrijver A. Maija had een ru
briek in de Wereldkroniek. Op
een dag vroeg hij Verroen die
rubriek over te nemen. Ver-
roen's eerste 'slachtoffer' voor
die rubriek was Anna Blaman.
Dat was liefde op het eerste
gezicht en leidde tot een inten
sieve vriendschap. Ik had he
lemaal niet het gevoel, dat ik
de onderliggende partij was.
Ik kon een hoop leren van
haar. Ze gaf me zelfvertrou
wen. Je kreeg een harde leer
school. Ze gaf mijn verhalen
met een stralend gezicht terug.
Met zo'n geweldig onderwerp,
zei ze dan met een ironisch on
dertoontje, kun je nooit fouten
maken. Het was natuurlijk al
lemaal niets wat ik maakte. Ik
vroeg ook niet om uitleg, ik
accepteerde het gewoon. Daar
door leer je wel je eigen be
trekkelijkheid inzien."
Autobiografisch
Anna vond ziin eerste novelle
technisch wel perfect, maar
het was te weinig eigen. Met
zijn tweede boek, Kans op ver
zoening, zeer emotioneel, zeer
autobiografisch over huwelijk
sperikelen, was Verroen zijn
tijd voorruit. De ene week
kreeg hij van Greshoff een
schitterende kritiek en een
maand later over zijn tweede
boek een vernietigende. „Het
was een vrij onstuimig boek.
Er zit een voortreffelijk stuk
in dat over mezelf als kind
'gaat. Een moeder die haar
kind voor het eerst in zijn le
ven dwingt iets te doen, het
kind doet het niet. Dat is een
voortreffelijk deel," zegt hij,
maar vragen om herdrukken
van die eerste twee scheppin-
fen beantwoordt hij afwijzend,
lat is geweest.
„Ik heb er nooit over gedacht
kinderboeken te schrijven. Ik
begon met gedichten. Anna
zei: Mooie gedichten met een
overdreven klemtoon. Ik
moest alles uit de leegte trek
ken. Als ik schreef voor vol
wassenen had ik het gevoel
dat ik erg kinderachtig was,
onvolwassen, dat ging maar zo
door. Ik perste het ene boek
na het andere eruit. Ik maakte
soms één zin per dag. Anna
zei: je moet het zelf maar uit
zoeken. Ze werkte zelf ook
heel erg moeilijk. Ik had het
gevoel aat ik het niet kon."
Op een nacht werd hij wakker
en toen wist hij het ineens:
Sjoe woont in Afrika, daar
schiint elke dag de zon, je
hoeft er nooit een jas aan of
een das om, want het is er al
tijd warm. Hij stond op en is
aan zijn schrijftafel gaan zit
ten. „Alles rolde op z n plaatsr
het thema, het verschil tussen
mensen bestaat in je karakter
en niet in je uiterlijk, want
Sjoe is een zwart meisje en
Piet is een wit jongetje".
Onderschat
Zijn eerste boeken ademen een
sfeer van conventie, zeggen
recensenten. Kinderen en vol
wassenen zitten in hun tradi
tionele rollen. Daarin komt ge
leidelijk aan verandering.
'Hardgesmede logica van kin
deren' is nu het handelsmerk
van de schrijver. „Wij gaan
slecht om met kinderen. We
luisteren slecht naar ze, we ne
men ze niet als gelijkwaardig.
We maken er ons met een
Jantje van Leiden van af. Ie
dereen onderschat kinderen.
Dat doe ik zelf ook. Je luistert
niet met voldoende aandacht
naar kinderen. Ik lees ook in
blibliotheken voor. Meestal la
ten ze de peuters op de grond
zitten, anderhalf uur. Soms
ook op kleine stoeltjes, waar ze
ieder ogenblik vanaf lazeren.
Ik dacht toen ik dat geschuifel
hoorde: ziejewel ik doe het
niet goed. Naderhand zei een
vriendin: zag je dat: de kinde
ren schoven helemaal naar je
toe. Als je wat uitstraalt krijg
je het ook terug, ze komen
naar je toe. Ze zijn zo betrok
ken bij wat je vertelt."
Taboes
taboe. De onderwerpen komen
in Verroen's kinderboek voor.
„Kinderen reageren heel lako-
niek op de dood. Scenes die
volwassenen gruwelijk vinden,
blijken voor kinderen heel ge
woon te zijn, zoals in het ver
haal over de vis die de jongen
vangt en opeet."
Met Vieze Woorden dat in juni
verschijnt pakt Verroen een
ander teer onderwerp aan. Hij
heeft de kinderen gevraagd
wat zij vieze woorden. „Shit
scoorde hoog, maar dat is een
modewoord. Ik heb het niet
gebruikt Verder: poep en
pies." Sanne maakt aan het
einde van het verhaal het 'vie
ze woordenboek', -en vader
schrijft eronder: ziejewel dat je
niet zonder fouten kan schrij
ven er staan minstens tien fou
ten in en moeder schrijft: ik
geloof dat papa niet goed tel
len kan.
Recensenten verwijten Ver
roen wel eens dat er geen
warmte en liefde in zijn boe
ken voorkomen. De schrijver
protesteert: „Nee het tegendeel
is waar. Ik merk het aan wat
ik van kinderen terugkrijg.
Mensen denken dat warmte en
liefde bestaan uit sentimentali
teit. Door mijn boeken heb ik
kans gezien mijn eigen warm
te naar buiten te krijgen. Ik
was vroeger bang voor mijn
gevoel. Vanuit gevoelens
schrijf ik. Ieder verhaaltje is
een vertaling van gevoel: vro
lijkheid, angst of woede. Ik
heb nog steeds hetzelfde ge
voel als vroeger. Op het mo
ment dat ik voor kinderen
schrijf weet ik opeens alles,
daar word ik volwassen van".
Ontmoetingen
Zijn verhalen moeten beant
woorden aan zijn belangrijkste
eis: het moeten ontmoetingen
zijn, kinderen moeten er iets
aan hebben en vooral ze moe
ten niet kinderachtig zijn. Er
is geen literair verschil tussen
een goed boek voor volwasse
nen en voor kinderen. Fanta
sie in kinderboeken moet niet
zomaar wat zijn als de krank
zinnige detective, maar een
symbool. Technische criteria
zijn er natuurlijk altijd, zoals
niet met clicheé aankomen. Ik
vind het zo merkwaardig dat
het kinderboek wordt onder
schat. Het is toch de basis van
de pyramide, kinderboeken,
kindertheater. Ik heb zelf niet
die goede kinderboeken gele
zen vroeger. Je komt dan toch
wel aan literatuur toe, maar
het duurt allemaal wat langer.
Nu weet je dat er maar één
ding is waar je alles mee moet
doen: de taal."
MARSCHA VAN NOESEL
Zelf een boek kiezen en zelf
een boek lezen: dat geeft de
zes-zeven jarige een geweldige
kick. Door het leren lezen gaat
er een wereld voor hem open.
Zelfs de jampot op tafel is nu
niet alleen maar een kleurig
etiket, maar een bron van in
formatie. Veel kinderen lezen
alles wat ze tegenkomen.
Vroeger was het nog weieens
een probleem om geschikte
leesboekjes te vinden voor be
ginnende lezertjes. Vaak wa
ren het vervelende, zeurderige
boekjes met lelijke illustraties.
Nu is dat gelukkig anders.
Want wie kent niet de Wolk
jes, de Botjes en de Stepboek-
jes? Leuke boekjes die precies
aansluiten bij de meest ge
bruikte leesmethode op de
scholen:„Veilig leren lezen",
van uitgeverij Zwijsen. Deze
series kinderboeken van Zwij
sen maakt het de kinderen
mogelijk om, vanaf de eerste
dagen leesonderwijs, zelfstan
dig een boek te lezen. En voor
ouders is het niet meer zo
moeilijk een geschikt boek te
vinden.
De nieuwste kinderboekense
rie van Zwijsen is de Kangoe
roeserie. Het is bestemd voor
kinderen vanaf zeven jaar, die
ongeveer een jaar leesonder
wijs hebben gehad. Verschil
lende bekende auteurs en illu
strators hebben aan deze serie
meegewerkt. Zoals Annemie
en Margriet Heymans, Burny
Bos en Anke de Vries. Dat wil
niet meteen zeggen dat daar
door alle boekjes van goede
kwaliteit zijn.
De serie bevat realistische en
fantasieverhalen. De fantasie
verhalen van Annemie Hey
mans en Frank Herzen zijn
humoristisch en geven een ori
ginele oplossing aan het eind.
Deze originlaliteit is bij de fan
tasieboekjes van Paul van
Loon en Wim Burkunk ver te
zoeken. Beide boekjes hebben
als thema: boeven. De boeven
Bos en Loodje (de namen al
leen al!) van Paul van Loon
zijn zo irritant, zo klungelig,
dat je er niet meer om lachen
kunt. Terwijl dat waarschijn
lijk wel de bedoeling is. Het is
dezelfde domme soort humor,
die de boeven van Bassie en
Adriaan tot een stelletje suk
kels maakt. Alsof kinderen
een hogere vorm van humor
niet zouden begrijpen. Het
boek van Burkunk is beter,
maar ook hier weer die stereo
tiepe boeven en een voorspel
baar verhaal.
Honger, oorlog en vriendschap
met een kip. Daar gaat het
over in Burny Bos zijn boekje
„Een trui voor kip Saar."
Knap is het om in eenvoudige
zinnen kinderen een andere
wereld te laten zien. Een we
reld die ze niet kennen of al
leen maar een beetje van de
televisie. Bijvoorbeeld wat het
is om honger te hebben, de
kast op te moeten stoken om
dat er geen hout is. Dat zijn
dingen die Bos in eenvoudige
woorden beschrijft zonder er
een sentimenteel of zielig ver
haal van te maken. De emoties
van moeder: „hoe moet ik toch
aan eten komen", worden so
ber en ingetogen verteld. Maar
door alles heen straalt de blijd
schap van Karen. Ze is blij,
omdat ze kip Saar heeft, haar
vriendje. En dat heeft een
kind nodig om verder te kun
nen gaan. Storend is dat Ka
ren, de hoofdpersoon, plotse
ling Loes genoemd wordt.
„Wie is dat V vraagt een kind
dan terecht.
Ook al kan je dan zelf lezen,
voorlezen blijft natuurlijk een
fijne gebeurtenis. En voor kin
deren die moeite hebben met
lezen kan voorlezen (en uiter
aard vertellen) een geweldige
stimulans zijn. Voorlezen uit
„Tommie en Lotje" van Jac
ques Vriens is niet alleen voor
de kinderen leuk, maar ook
voor de ouders. Want al gauw
herken je je eigen reakties op
kattekwaad van kinderen.
Voor sommigen kan het taal
gebruik van de moeder daarbij
misschien aanleiding geven tot
enige wrevel. Maar het zal de
kinderen vast en zeker niet
onbekend voorkomen! De
schrijver laat de kinderen in
hun eigenwaarde zonder dat
er op een vervelende manier
tegen de ouders aangeschopt
wordt. In twaalf korte verha
len schrijft Jacques Vriens
over de belevenissen van
broer en zus, Tommie en Lo
tje. Hij is vijf en zij is zeven
jaar. Het zijn realistische ver
halen, waarin duidelijk blijkt
dat Vriens kleine kinderen
goed waarneemt.
Het zijn leuke verhalen om
voor te lezen. De tekeningen
van Ruud Bruijn geven de
sfeer van de verhalen mooi
weer. Een vlotte lezer kan dit
voorleesboek ook zelf gaan le
zen: het lettertype en de lengte
van de zinnen zijn daar ge
schikt voor. Zelf lezen vanaf
veel kinderen kennen is op
nieuw gedrukt: De Lotje-boe
ken van Jaap ter Haar. Het is
een geheel herziene druk (oor
spronkelijk verschenen in
1966), wat inhoudt dat een
aantal woorden is aangepast
aan deze tijd. Inplaats van
„oeit" zegt Lotje nu telkens
„Jeempie". Waratje wordt wa
rempel en zo zijn er nog een
paar kleinigheidjes verandert
Het verhaal over Lotje, die
naast de dierentuin woont om
dat haar vader daar dierenarts
is, is inhoudelijk niet veran
derd. Lotje beleeft van alles
met de dieren, vader en oom
Nijltje, de oppasser. De lezers
komen heel wat aan de weet
over de dieren en hun gedrag.
In deze boeken een totaal an
dere sfeer dan die van Vriens,
maar ook zeker de moeite
waard. Ieder zijn eigen stijl.
ALBI KOOPS
Annemie Heymans - Blaad
jes aan een been, illustr. An
nemie Heymans; Paul van
Loon - Bijna-boeven, illustr.
Jurg Furrer; Burny Bos -
Een trui voor kip Saar, il
lustr. Margriet Heymans;
Anke de Vries - Wat een
mop. illustr. Lieve Baeten;
Wim Burkunk - Wat wil dat
beest, illustr, Anky Spoel
stra; Frank Herzen - Woerm
van het groene woud. illustr.
Bernadet Willemen; Stasia
Cramer - Ik neem het niet
meer, illustr Bernadet Wille
men. Marita de Sterck -
Komt de baby nu al?, illustr.
Francien van Westering, le
der boekje heeft twaalf
bladzijden en kost ƒ10,-. Uit
gave Zwijsen.
Jacques Vriens - Tommie en
Lotje, ill. Ruud Bruyn. uitg.
Van Goor. ƒ19,90. Jaap te-
Haar - Lotjeserie, illusti.
Henk Kneepkens, uitgave
Van Holkema en Warendorf.
Prijs ƒ9,90.
Wal wij elkaar in Nederland wel 'ns toewensen, is realiteit voor Saidon.
Hij woont in West-Afnka. Daar.aar kinderen nog echt de polio knjgen.
Of tyfus, kinkhoest en erger. Stichting Redt de kinderen (Nederland) en
Unicef gaan daar samen iets aan doen met een groot vaccinahcprojecL
Dat lukt ons alleen met uw hulp. Geef. en laat Saidon niet dc polio knjgen.
Help het inentingsproject van Stichting
Redt de Kinderen (Nederland) en Unicef.
Giro 60 40 20. tl1/)
