CWe gaan meedraaien in de top drie"
Gewoon een sport
i' r 1 op te worden
om
w leiderdorp-trainer peter paulides vol vertrouwen:
:hermster jos hofmans:
RT CcidACSotViant ZATERDAG IS APRIL 1987 PAGINA 17
(.eiderdorp-trainer Peter Paulides: „Met de aanpassingen
}p Dreef zijn we even uit de problemen, maar ik zie toch
dat er eindelijk een echte sporthal komt"
LEIDEN Het kampi
oenschap dat de basket
balvereniging Leiderdorp
een maand geleden be
haalde in de eerste klasse
van het rayon bracht,
naast de nodige blijd
schap, ook een heleboel
zorgen voor zowel club
als gemeente. Thuiszaal
Op Dreef, een hal kan
het bouwwerk beslist niet
genoemd worden, voldoet
namelijk niet aan de ei
sen die de topsportliga
van de Basketbalbond
stelt aan de accommoda
tie van clubs die eerste
divisie spelen. Trainer-
/coach Peter Paulides
van de Leiderdorpse bas
ketbalclub: „Zeker is dat
Op Dreef een aantal aan
passingen zal moeten on
dergaan. Maar het is nog
niet helemaal duidelijk
wat er precies moet ge
beuren, wat het allemaal
gaat kosten en wanneer
schouwers, laat staan normen
die sportbonden aanleggen",
vertelt Paulides, ondanks de
nood met een vrolijk gezicht,
derdorpse dienst raakt er
7iin frnprlp humpur nipt. VertrOUWen
het uitgevoerd wordt'
Hoe dan ook, de enthou
siaste Leidenaar in Lei
zijn goede humeur niet
door kwijt.
Het probleem met de Leider-
dorpse hallen, of liever ge
zegd het helemaal ontbreken
van een „echte" sporthal in
Leiderdorp, is geen probleem
van vandaag of gisteren. Er
lijkt zelfs enige beleid te zit
ten achter het ontbreken van
een Leiderdorpse sporthal.
„Het feit dat er in Leiderdorp
geen sporthal is vloeit voort
uit de keuze die een flink
aantal jaren geleden is ge
maakt door de gemeente. Er
is toen gekozen voor het zet
ten van sportzalen in elke
wijk in plaats van één of twee
echte sporthallen voor heel
Leiderdorp. De zalen waren
veel simpeler van opzet dan
een sporthal. Het ging erom
dat er in elke buurt op recrea
tief niveau allerlei sporten be
oefend zouden kunnen wor
den. De zalen zijn dus niet be
rekend op wedstrijden, toe-
Hij heeft dan ook het volste
vertrouwen dat het met de
aanpassingen die Op Dreef zal
moeten ondergaan wel in
orde komt. „Van de topsport
liga van de bond moeten we
plexiglasborden en een dertig
seconden-accommodatie heb
ben. Dat is natuurlijk geen
probleem, want dat zijn niet
de meest ingrijpende aanpas
singen". Meer zorgen maakt
de Leidse fysiotherapeut zich
over hoe het moet met de lig
ging van het veld. „De lijnen
van het veld liggen niet in het
midden van de zaal, maar aan
één kant vlak bij de muur. De
uitloopruimte is daardoor aan
die zijkant te smal. En daar
zal wat aan moeten worden
gedaan".
Wét er precies met de ligging
van het veld moet gaan ge
beuren is nog niet helemaal
duidelijk. „Tijdens het junio-
rentoernooi dat Leiderdorp
dit weekeinde in Op Dreef
houdt komen er mensen van
de topsportliga keuren", weet
Paulides. „Zij zullen dan ver
slag uitbrengen welke aanpas
singen er precies nodig zijn
zodat we volgend jaar in Op
Dreef eerste divisie kunnen
spelen". De voormalig speler
van Parker Leiden („Ik stopte
na het seizoen '81/'82") hoopt
dat de verbouwingen voor be
gin mei afgerond zullen zijn,
want dan begint de BV aan de
voorbereidingen voor het
nieuwe seizoen. „Ik begin al
vroeg met de voorbereiding,
want we zullen moeten aanto
nen dat we wel degelijk op dit
niveau thuishoren. Niet alleen
voor onze toekomstige tegen
standers, maar ook om de ge
meente te laten zien dat we
wel degelijk een sporthal
waard zijn".
Bar
Het zou volgens de Leidse oe-
fenmeester ook voor de club
goed zijn als er wat meer zaal-
ruimte beschikbaar zou ko
men. „Momenteel trainen we
met het eerste op vier ver
schillende locaties en dan ook
nog op wel erg barre tijden.
Veel beter zou het natuurlijk
zijn als we een vaste hal zou
den hebben, waarin door ons,
maar ook door de jeugd, ge
speeld en getraind kan wor
den. Met name voor het vere
nigingsleven, het binden van
de jeugd en daarmee de conti
nuïteit wat betreft prestaties,
zou dat erg goed zijn", vertelt
hij, in de wetenschap dat de
gemeenteraad onlangs besloot
dat er voorlopig in Leider
dorp geen echte sporthal
komt.
Bang voor degradatie of ge
brek aan continuïteit van BV
Leiderdorp is de vlotte babbe
laar Paulides op dit moment
echter geenszins. „We drijven
niet op een grote sponsor en
contractspelers. We zijn van
onderaf gekomen met spelers
uit Leiderdorp en er wordt
niks betaald. De spelers ko
men voor de sport en lopen
dan niet zo gauw weg. Ook
voor de komende jaren zit het
bij ons goed, want al onze
jeugdteams spelen in de hoog
ste klassen en de meeste eer
ste teams werden daarin kam
pioen". Nee, als het van de
verenigingsopbouw af zou
hangen zou die sporthal er
volgens Paulides gisteren al
hebben moeten staan.
De Leiderdorpers beginnen
nog voor de zomervakantie
aan de voorbereidingen voor
het volgende seizoen. „Ik
denk dat we, uitgaande van
de sterkte van de eerste divi
sie vorig jaar, mee kunnen
draaien in de top drie. Dat is
dan een reële prognose", ver
klaart de 31-jarige fysiothera
peut. Want over een mogelij
ke promotie wil hij helemaal
niks horen: „Te hoge ver
wachtingen van „kenners" en
sommige journalisten".
Slechter zal de Leiderdorpse
formatie overigens zeker niet
worden. De jonge coach ver
liest volgend jaar alleen Pim
Frets („Hij kan zijn studie aan
de sportacademie niet combi
neren met de vier trainingen
per week"), maar krijgt er
vier spelers van buitenaf en
een jeugdspeler als kansheb
bers voor het eerste bij. „Van
MSV komt Loet de Ruiter,
van Canadians komt Henk
Jan Piket, mijn jongere broer
Ton keert terug van Lokomo-
tief en Marcel Huybens mag
na alle ellende met zijn wer
vels weer voorzichtig aan bas
ketballen gaan denken".
ERIK HUISMAN
hCDEN Jos Hofmans
Jjft zich het laatste half
r bij de nationale da-
sschermtop gevoegd.
die de 22-
Leidse studente de
paar weken boek-
illustreren dat. Ze
am twee weken gele
ed bij een toernooi in
•/enaar, uitkomend bij
ft! heren, bij de laatste
Jtalf en werd de hoogst
,ilasseerde dame. Het
n;elopen weekeinde
rd ze met haar club
TSV zesde bij wedstrij-
"|i in Zeist. Getuige haar
iningsinspanning, 'de
'ende woorden van
iner Caspar Kardolus
Ie is in ruim anderhalf
r de nummer negen
n Nederland gewor-
fi".) én haar ontegen-
jgelijk enthousiasme
lor de schermsport,
an we de komende ja-
n zeker nog het een en
r^ler over deze beschei-
„vechtster" verne-
tf
ji gesprek met Jos, in de
jptine van het universiteits
sportcomplex aan de Einstein-
laan, verloopt in het begin
wat moeizaam, maar geleide
lijk komt de vierdejaars stu
dente Frans er prima in.
Nauwkeurig formuleert ze
haar antwoorden, die blijk ge
ven van een sportieve gedre
venheid en een enorme liefde
voor de schermsport. Ook
wordt uit haar woorden dui
delijk dat het schermen in de
bijna twee jaar dat ze de sport
bedrijft, een soort tweede le
ven voor haar is, naast haar
studie Frans aan de universi
teit.
Jos Hofmans is duidelijk trots
op de eerste plaats die ze twee
weken geleden in Zevenaar
haalde. „De schermvereniging
El Cid hield een groot toer
nooi, waaraan in totaal 60
schermers deelnamen. Daarbij
waren maar vier dames,
waardoor de organisatie in
Zevenaar ons vieren liet mee
doen bii de heren. Maar het
was wel een uitzondering. Ik
kwam in het herentoernoöi
een aantal ronden door en be
reikte de laatste twaalf. En
daarmee kwam ik voor een
dame heel erg ver", vertelt de
zachtjes sprekende schermster
bescheiden. Toch kan ze een
lachje niet onderdrukken,
zo'n beetje de goeroe van het folder over de sportactivitei-
Nederlandse schermen, maakt ten van de universiteit zag ik
duidelijk dat ook hij vindt dat dat je kon schermen. Ik had
Jos Hofmans een van de ster- dat nog nooit gedaan, maar
kere schermsters in Neder- het leek me wel een aardige
land is. Kardolus: „Het is heel sport. Ik ben toen een keer
erg knap van Jos dat ze na gaan kijken en vond het ei-
ruim anderhalf jaar serieus genlijk vanaf het begin heel
schermen al in de nationale erg leuk". Treffender nog
top mee kan komen. Ze is op drukt de Leidse schermster,
het onderdeel degen nu onge
veer de nummer negen van
later in het gesprek, in één
vol vuur uitgesproken zin, uit
Nederland". Hoe serieus het hoe ze sinds haar kennisma-
schermen voor Jos geworden king met de degen, het sabel
is blijkt wel uit de hoeveel- en de floret tegen haar sport
heid tijd die ze er per week in aankijkt: „Het is gewoon iets
steekt. De studente Frans: „Ik waarop je verliefd wordt!",
ben lid van twee clubs, LUSV
(Leidse Universitaire Scherm rp/.'p/J-
Vereniging E.H.) en Zaal Kar- ^C11C1UC
dolus in Zoetermeer. Momen-
Enige overeenkomsten met
teel train ik bij die twee clubs een geliefde heeft de scherm-
sport voor haar dan ook wel,
zowel binnen als buiten het
veld. „Schermen vind ik, om-
in totaal vier keer per week".
Het antwoord op de vraag hoe
lang zo'n training gemiddeld
duurt wekt enige verbijste- dat het een sport is met wa
ring. „Ongeveer drie uur", pens, heel aantrekkelijk, die
meldt Jos lachend en de reac- wapens geven er zo een tintje
tie op haar antwoord ziend aan. Ook is elke tegenstander
vervolgt ze geruststellend: anders, waardoor je je steeds
„Maar ik vind het leuk en het aan moet passen, maar toch
is prima te combineren met ook jezelf moet blijven. En
i i'ii u u i ï.i
de studie".
En het begon na de zomerva-
het is heel spannend, je zoekt
naar eikaars zwakke plek en
kantie van 1985 nog wel zo je moet je enorm concentre-
voorzichtig. „Ik had sinds de ren", laat Jos vol overtuiging
.JW middelbare school niets meer weten. „Ach, het is gewoon
want trots op dit resultaat is aan sport gedaan en ik voelde een heerlijke en veelzijdige
ze wel. me steeds erg moe. Ik ging op sport, waarvoor je zelf ook
Haar trainer Caspar Kardolus, zoek naar een sport en in een veelzijdig moet zijn. Daar-
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
Bijdragen:
Erik Huisman
gende snor en een lijntje niet
drogend wasgoed. Zo'n tafe
reel is leuk om op een foto te
zien, maar toch niet om zelf
deel aan te hebben?
We hopen maar op wat zegen
van ander allooi van boven.
We dachten zelf aan iets ko
peren ploertigs.
Promotie
Groot was het feest afgelopen
zondag bij Stompwijkse Boys.
De zondageersteklasser pro
moveerde immers voor het
eerst in de veertig jaar dat de
dorpsclub bestaat naar de
vierde klasse van de „grote"
bond. Logisch dus zo'n feest.
Het siert de Stompwijkse ge
meenschap zo onverdeeld blij
te zijn met het bereiken van
deze mijlpaal in het voetballe
ven van de club.
Toch wensen Wij van Hut-
spo(r)t in deze feestelijke da
gen behalve onze felicitaties
ook een kritische opmerking
te laten horen. Het trof ons
immers onaangenaam te moe
ten zien, dat het scorebord
van de kersverse promoven
dus zich in een erbarmelijke
staat bevindt: verveloos en
overwoekerd door opschie
tend struikgewas. Nee, de
staat van onderhoud van het
bord komt absoluut niet over
een met de werklust die de
club dit seizoen op allerlei
fronten ten toon spreidde.
Vandaar ons vriendelijke ver
zoek daar iets aan te doen.
Adel verplicht nog altijd en
met zo'n scorebord de grote
KNVB binnenstappen....
Dat kan dus echt niet....
Strikje
Wij van Hutspo(r)t kunnen
ons dit tafereel eigenlijk
slechts bij de edelef?) boks-
sportf?) herinneren. Als de
boksers de handschoenen een
maal hebben aangetrokken, is
het voor hen volstrekt onmo
gelijk geworden ook nog maar
enig precisiewerkje met de
handen te verrichten (het in
elkaar rammen van de directe
tegenstander wensen wij van
deze rubriek niet als zodanig
te zien). Indien er een vetertje
losraakt bij de gemiddelde
vuistvechter, zal er dan ook
een helper aan te pas moeten
komen om de strik weer te
strikken.
Eenzelfde ontwikkeling is nu
dus ook in de voetbalsport
zichtbaar aan het worden. De
doelverdediger die erbij wil
horen, kan immers al jaren
niet meer zonder handschoe
nen. En dan bedoelen we niet
zomaar handschoenen: nee,
we praten hier over echte
keepershandschoenen. Hand
schoenen voor droog weer,
handschoenen voor vochtig
weer, handschoenen voor nat
weer: het KNMI kan het zo
gek niet bedenken of er wor
den wel handschoenen bij be-
dach t. Keepershandsch oen en
die dan alle een eigenschap
gemeen hebben: eenmaal aan
kunnen/mogen ze niet meer
uit.
En dus is het niet alleen meer
de helper van de bokser die
strikt. Maar legt ook de ver
zorger van menig voetbalelf
tal op z'n tijd een „dubbele"
in een keepersschoenveter...
Jos Hofmans oefent tegen haar trainer Caspar Kardolus. „Ik begon met schermen om weer „iets" aan sport te doen"
naast is het zo helemaal an
ders dan mijn studie en dat
vind ik ook belangrijk". Zo
heeft elk van de drie wapens
voor haar iets speciaals. „De
gen is direct, met het hele li
chaam als raakvlak. Floret is
flitsender en bij degen voel je
als het ware de veldslag". En
over de veelzijdigheid die je
als schermer moet hebben
meldt de pupil van Kardolus:
„Je moet conditie hebben en
je goed kunnen concentreren,
techniek hebben, maar ook
souplesse, snelheid en
kracht".
Met plezier laat ze zich, aan
het eind van het gesprek,
door trainer Caspar Kardolus
meevoeren naar de scherm-
zaal. Daar wacht haar een
programma vol conditieon
derdelen, techniekoefeningen,
passentraining en oefenpartij
tjes. „Soms wel wat vermoei
end hoor. zeker als ik twee
keer op één dag train", liet ze
kort daarvoor weten. Maar ze
doet het met plezier en met
een doel, dat ze zachtjes, maar
duidelijk uitsprak: „Diep in
mijn hart hoop ik ooit de na
tionale titel op het onderdeel
degen of sabel te halen".
ERIK HUISMAN
Zegen (1)
„Alle zegen komt van boven",
dat weet iedereen. Dat die ze
geningen niet altijd even ple
zierig zijn, ondervonden dit
weekeinde weer alle buiten-
sporters. De wind stond weer
eens ouderwets strak over het
veld en was regelmatig bela
den met de natte zegeningen
van boven. Voor korfballers
is de ellende bij zulk zegenrijk
weer nauwelijks te overzien.
Immers, buiten spelen de kor-
fende dames en heren op een
veld dat drie grote vakken
kent en waar dus zestien van
de vierentwintig spelers bij
dergelijk weer vrolijk staan te
kleumen. Geen onverdeeld
genoegen derhalve, hoewel....
Als je op dat soort momenten
effectief gebruik maakt van
het gegeven dat het hier een
sport voor zowel het manlijke
als het vrouwlijke geslacht
betreft, dan kan de schade
best meevallen.
Of, beter gezegd: dan komt de
zegen in zo'n geval zeker van
boven...
Zegen (2)
Handballers treffen het overi
gens, net als bovengenoemde
korfballers, bij dergelijk geze
gend Hollands weer ook niet.
De heren van Sa turn us waren
daarvan voor ons van Hut-
spo(r)t, in hun wedstrijd tegen
Rijnstreek, een prima voor
beeld. In het veld was het
kommer, kwel en ellende. De
bal glipte uit de anders zo bal-
vaardige handen, het speel
tuig kreeg gaandeweg de par
tij het gewicht van een ver
zwaarde trainingsbal en ver
der dan een korfbal-eindstand
kwamen de Leidenaren niet.
Maar niet alleen op het veld is
het bij dergelijk weer geen
pretje. De weliswaar met plas
tic omspannen „dug-outs" wa
ren pracht portretten van een
verregende kampeervakantie
op Duinrell: kleumen, handen
blazen, ballorig tegen een bal
letje schoppen, een triest han-
