Stuivertje
wisselen mooi
gezelschapsspel
in Hilversum"
KOOS POSTEMA:
LEIDSE COURANT ZATERDAG 27 DECEMBER 1986
Willem Ruis
Op 3 augustus overleed Willem Ruis. Hij was 41 jaar
en verbleef op dat moment in Spanje, om tot rust te
komen na de maandenlange inspanningen voor de
Humanitas-acties die dooe de VARA-televisie werden
uitgezonden. Ons land verloor in hem een groot show
man, die alles op alles zette om zijn uitzendingen tot
een succes te maken. Bovendien was hij altijd erg be
gaan met de deelnemers aan zijn show, die volgens
hem de eigenlijke makers van zijn programma waren.
Hij schroomde dan ook niet hen persoonlijk door de
opgaven heen te helpen.
Nipkow
Adriaan van Dis kreeg dit jaar de Nipkowschijf uitge
reikt voor zijn gesprekken op de VPRO-tv met diverse
kleurrijke figuren. In die programma's ontstonden pit
tige ontmoetingen op niveau. Vandaar die prijs. Niet
minder opvallend werk leverde Ivo de Wijs, dat werd
gehonoreerd met de Reismicrofoon. Hij was wegens
de bezuinigingen bij de VARA ontslagen, maar werd
na het winnen van de prijs weer aangenomen.
HILVERSUM Omroepmede
werkers hadden erg lang de
naam honkvast te zijn. Ze be
paalden zelfs vaak het gezicht
van een omroep. Maar de laat
ste jaren zijn er velen van
werkgever veranderd. Om het
geld, zoals Willem Ruis en Ted
de Braak. Maar er blijken nog
tal van andere redenen te zijn
om „stuivertje te wisselen".
Neem Dieuwertje Blok. Zij leek
prettig te werken bij de KRO,
totdat zij liet weten dat zij zich
niet zo thuis voelde bij de con
fessionele KRO. Zij bleek bij
de VARA beter te kunnen aar
den. Verder zijn er de voor
beelden van Koos Postema
(Klasgenoten) en van Harry
Vermeegen en Henk Spaan
(Pisa/Verona). In hun geval
draaide het weliswaar ook om
geld, maar dan vooral geld dat
de VARA-met-tekorten niet
had om dergelijke program
ma's overeind te houden.
Jaap van Meekren zegt het
recht op de man af: hij werkt
voor „Nieuwslijn" van de VOO
(Veronica) even plezierig als tot
midden '84 bij de AVRO. Toen
verscheen daar echter Wibo
van de Linde ex-TROS
een man met wie Van Meekren
niet tot goed overleg kon ko
men. En dus ging hij weg. Van
Meekren vindt dat er in zijn ge
val geen sprake is van „stui
vertje wisselen". Hij zegt hier
over: „Na twintig jaar trouwe
dienst bij de AVRO kun je dat
niet zo noemen. Voor mij gaat
het er om of ik mijn werk in
een prettige sfeer kan doen.
Daarvan is vele jaren sprake
geweest bij de AVRO. Nu vind
ik bij de VOO opnieuw de sfeer
waarbij ik mij wel voel, de mo
gelijkheden ook om er wat van
te maken".
Evenals eindredacteur Ruud
Hendriks van „Nieuwslijn" tilt
hij overigens niet zo zwaar aan
het dreigement van Rob Out,
een maand geleden, dat er
ontslagen gaan vallen als er
niet meer goed nieuws in
VOO's nieuwsrubriek komt.
Dat dreigement heeft meer te
maken met de woordkeus van
Rob Out dan met werkelijke
voornemens in die richting, zo
menen zij.
KOOS POSTEMA
Koos Postema heeft op het zo
genaamde „stuivertje wisse
len" een eigen kijk: „Het is een
Oudhollands gezelligheidsspel
dat niet genoeg gespeeld kan
worden, zeker bij de omroepen
die vrijwel allemaal dezelfde
identiteit hebben". Koos ver
dween bij de VARA-zonder-
geld, maar vond als freelancer
onderdak bij Belbofilms, het
eigen produktiebedrijf van Ben
Eikerbout, die ook voor de
VARA had gewerkt. Het bevalt
Koos daar uitstekend omdat
hij er voortdurend in de weer
kan zijn met zijn werk. Hij
hecht er aan vakwerk te leve
ren en, zegt hij, „het zal me
verder een zorg wezen wie het
uitzendt, al is het zoals nu Ve
ronica met „Klasgenoten
Over het werken bij de omroe
pen zegt Koos: „De oude hap
in Hilversum praat niet meer
over radio en tv, maar over ra
dio en atv. Zo ben je lekker in
je werk verdiept en dan moet
je weer een verplichte vrije dag
opnemen. Daar word je eerder
moe van dan dat je ervan op
knapt. En dat bedoel ik dan
nog niet eens cynisch. Voor
het nieuwe jaar wachten weer
hopen werk. Dan staat je
hoofd niet naar voorgeschre
ven vrije dagen".
ROB VAN DER SPEK
Van „stuivertje wisselen" wil
Rob van der Spek al evenmin
horen. Voorheen was hij quiz
master bij de Evangelische
Omroep, waarmee hij echter
een paar maanden geleden in
conflict kwam. Kort nadien
dook hij op bij de TROS.
Hij zegt: „Onder stuivertje wis-
Europa-tv ter ziele
Een lang leven was de als Olympus-televisie begonnen Europa-tv niet
beschoren. Nog voor het einde van dit jaar, na nauwelijks twaalf
maanden in de weer te zijn geweest, viel het doek voor wat een echte
Europese televisiezender had moeten worden. De schulden waren te
hoog opgelopen en de reclame-inkomsten bleven te laag om door
gaan te rechtvaardigen. Vooral in Portugal treurde de kijker om het
verlies.
Koos Postema: „In Hilversum praten ze niet meer over radio en tv, maar over radio en atv. Zo ben
je lekker aan het werk en zo moet je een verplichte vrije dag nemen".
selen versta ik dat je omwille
van het geld overstapt naar
een andere omroep. Over mijn
persoonlijke levensomstandig
heden rezen er op zeker mo
ment moeilijkheden tussen mij
en de EO, maar ik blijf zeggen,
dat deze omroep mij om wat
zij uitdraagt niet onsympathiek
is. Alleen de manier waarop
men er met medewerkers om
springt, vind ik weinig evange- geheel geen kijk"
lisch. Ik mag dat zeggen, om
dat ik dat aan den lijve heb er-
VaTd'er Spek is van huis uit LEVENSSTIJL
taxateur/veilingmeester en kan „Het past niet bij mijn levens-
goed met publiek omgaan. In stijl haatdragend te zijn", zo
1981 bedacht hij de kwis vervolgt hij. „Daarom wil ik het
„Spelregel". Hij stapte ermee er liever niet meer over heb-
naar de EO, die zijn idee in ben. Bovendien begin ik intus-
ning iets te maken hebben met
wereldvreemdheid: „Ik had een
keer Pierre Kartner in mijn
programma, geen enkel pro
bleem. Toen hij echter optrad
onder zijn artiestennaaam
„Vader Abraham" moest hij
direct uit de uitzending ge
schrapt worden. Bij de EO
hebben ze een heel vreemde
kijk op amusement of in het
overleg met hem uitzendrijp
maakte. Dit leidde tot een
reeks goed-gewaardeerde uit
zendingen. Aanvankelijk was
hij als freelancer aan de om
roep verbonden, later kwam hij
in vaste dienst. De laatste ja
ren trok hij voor deze omroep
ook het land door voor pro
gramma's die „op lokatie"
werden opgenomen. „Ik mag
wel zeggen dat ik op die avon
den in de loop der jaren bijna
tweeduizend leden voor de EO
heb geworven. En dan toch
zo'n behandeling als de wegen
zich scheiden".
Ook achteraf nog blijft hij zich
verbazen over typische EO-
standpunten, die naar zijn me-
sen lekker mijn draai te vincL
bij de TROS, in enkele radf.
programma's ook voor m
deren en in de produkti®
taf van „De Blufshow". Ik B
ook in de praatshowrubri
„Linda". Het had voor mij ofl
rigens ook een van de andtj
omroepen mogen zijn. ErB
maar één omroep, waar ik I
helemaal niet bij thuis vq
Dat is de VPRO". I,
Van de rubriek van „Lind
heeft hij bijzondere verwar
tingen. Zijn rol daarin is onq
meer het aandragen van idf.
en. Hij vond de afsluiting 4-;
de eerste de beste afleverr
het wassen van een ai|
door naakte dames, bedoï
als een klapper niet zo L
lukkig gekozen, maar wel stf
hij achter het idee van J
pakkend afsluitend onderwei
Hierover blijft hij meedenll
en hoopt hij inbreng te kunt*
leveren.
Over Linda de Mol, rond w
de rubriek „Linda" is |i
bouwd, heeft hij niets dan F<
„Zij is een bijzonder pientei
ambitieuze meid, die openstje
voor de ideeën van anderji
maar die zelf ook vol ideeri
zit. Zij heeft alle aanleg om if
vak helemaal in haar vingersd,
krijgen. Als u haar een „twm
de Mies" zou willen noem|p
heb ik daar niet de minste In
denking tegen".
ANNE
Dat een overstap naar een
dere omroep niet altijd m
valt, is iets waarover KR
Anne van Egmond kan m
praten. Het is alweer een p
jaartjes geleden dat zij meer
het bij de AVRO gevonden
hebben. De sfeer onder de
lega's was echter niet wat
bij de KRO gewend was.
keerde vrij snel op het oij
nest terug.
Catherina Keyl die naar
AVRO ging vindt daar stap
werk waaraan zij bij de NC
niet toekwam. Het eigen
zicht? Zij geeft aan elk wc
stuk haar eigen persoonlijke
journalistieke visie mee.
Dat doen op hün eigen mar
ook Harry Vermeegen en H<
Spaan, die in koor reager
„Er wordt al zoveel in Hil\
sum gekletst over stuive
wisselen. Vraag ons niet i
niet om daar nog nieuwe i
spraken over te doen.
„Pisa" bij de VARA zitten e
nu met Verona" bij de VG
Daar zitten we voorlo|l
goed". i
TON OLIEMULUi
VARA-perikelen j
Dit jaar bracht de nieq,
VARA-voorzitter Maj]
van Dam een reorgani,
tierapport uit aan f
VARA-v.
Om kosten te
en het al bestaande]!
nanciële tekort efficj,
te kunnen aanpakk,
stelde hij voor het (j
stuur in te krimpen
hem meer bevoegdhet
te verlenen. De VAL
verenigingsraad was
alarmeerd en voqj
hooguit voor een
macht van één jaar.
dan alleen om orde
zaken te stellen. Men I
eerder te pijnlijke erl
ring
en met Van Dams
ganger Van den
NOS in cultuur
De NOS heeft zich de afgelopen maanden vooral toegelegd op het
maken van culturele tv-programma's, als een soort voorbode van
wat Nederland 3 straks heeft te bieden. Hoewel sommige kijkers vin
den dat de NOS best nog wat meer cultuur in haar uitzendingen mag
stoppen, bood de omroep aan vele kunstvormen onderdak. Zo vul
den de balletten van Jiri Kylian, de choreograaf van het Nederlands
Danstheater, een aantal woensdagavonden het scherm en kregen
opera's een kans. Ook konden jazzorkesten zich uitleven, zoals bij
voorbeeld het Dutch Jazz Orchestra.
Opmerkelijke VPRO-jeugd
Voor de jeugd stelde de VPRO het afgelopen jaar een uitgebalan
ceerd programma samen. Ze werden door volwassenen, maar ook
door kinderen gemaakt zoals „Achterwerk in de kast". De tandjes
van Theo en Thea werden wereldberoemd in Nederland, maar ook
het Amerikaanse meisje Soleil Moon Frye stal als Punky Brewster
vele harten. Het was echter niet alleen amusement dat de klok sloeg.
Hoewel jeugdprogrammamaker Burny Bos geen opvoedkundige om
roep voorstaat, liet hij in „Lange Jaap" de jeugd speels kennismaken
met kunst en cultuur.
Willy's laatste
Willy van Hemert, die ver in de zeventig is, liet weten met de KRO-
serie „De Appelgaard" zijn laatste grote werkstuk te hebben gele
verd. Hij maakte er ook geen geheim van in dit verhaal over een ver
knipte familie een stuk van zijn eigen leven te hebben neergelegd.
We zagen Ton Lensink als de oude levensgenieter Langevelt botsen
met zijn vrouw Charlotte (Sigrid Koetse). Deze voerde een schrikbe
wind over haar kinderen, onder wie dochter Margot (Adrienne Kley-
weg) en schoondochter Annelies (Josine van Dalsum). Na veel pro
blemen gloorde er nochtans hoop voor de kinderen.
Commerciële omroep
TROS-voorzitter mr. H. Minde
maakte in september een opvalt
de stap terug ten aanzien van zijl
jarenlang voorgestane idee q
commerciële omroep. Mini|
Brinkman had in zijn mediawl
voorstel mogelijkheden voor cj
merciële omroep opengelaten, j
deze werd gebonden aan bepaj
voorwaarden. Zo moesten er I
minste drie omroepen bereid zijn
stap te wagen. Waarop Minderop
haakte. Nog geen maand gelei
evenwel diende hij toch een q
vraag voor een commerciële omrl
in. Rob Out van Veronica deedi
ook. Echter niet namens die I
roep, maar op eigen titel. i
programma's. Hij is te
genwoordig dan ook re
gelmatig te horen in
„Langs de Lijn" en „De
Rode Draad".
Weg bij
Jeugdjournaal
In september 1982 stapte Le-
oni Jansen over van de VARA
naar het „Jeugdjournaal". Na
vier jaar jong Nederland te
hebben ingelicht over het wel
en wee van de wereld vond
ze het tijd worden weer eens
een nieuwe uitdaging aan te
nemen. Eind november werd
haar stoel ingenomen door
Birgit Ganzert, die al vele ja
ren jeugdprogramma's bij de
AVRO presenteert en dat ook
de komende jaren zal blijven
doen. Hoewel Leoni zich gaat
toeleggen op het zingen, on
der meer in jazzclubs, is de
kijker haar (gelukkig) nog niet
kwijt, want ze gaat een show
maken voor de AVRO.
Niet voor
veertigers
„Radio 3 is niet voor veer
tigers", was een bekende
kreet van VARA's disc-
jockey Felix Meurders. Bij
het bereiken van die leef
tijd trok hij dus aan zijn
stutten, overigens tot
groot ongenoegen van zijn
luisterpubliek. Achttien
jaar had hij met veel ken
nis van zaken, maar voor
al met een heel persoonlij
ke aanpak de luisteraar
beziggehouden. Zijn ver
trek bij Radio 3 gaf hem
de ruimte zich volledig toe
te leggen op het maken
van sport- en politieke
