1
mttm
Vaticaans secretariaat voor de eenheid verdwijnt
Solidariteit in plaats van verwijdering
GEESTELIJK LEVEN/OPINIE
£eidóc6oma*it
kerk
wereld
beroepingen
Mgr. Simonis:„Publiciteit heeft me verrast"
lezers
£cidócSoirtat\
Geloof en jongeren hc
uueer
■S^SIJTHOFF PERS
MAANDAG 22 DECEMBER 1986 PAGINi
Icto-bestuur vindt afscheid voorbarig
DEN HAAG - Namens het landelijk bestuur van het Interker
kelijk comité tweezijdige ontwapening Icto heeft oud-voorzit
ter Nanne de Jong laten weten, het vertrek van een aantal le
den voorbarig te vinden. Volgens twaalf vooraanstaande leden
die het lidmaatschap hebben is de Icto-lijn omgebogen en be
staat er binnen de huidige organisatie geen ruimte meer de
oorspronkelijke doelstellingen en idealen te verwezenlijken.
Het Icto zal normaal verder gaan met uitvoering van de taken
die de oprichters voor ogen hebben gestaan en treedt voorzitter
mr. J.L. Janssen van Raay af wegens benoeming in het Euro
pees Parlement, zodra in zijn opvolging is voorzien. Dat zal ui
terlijk mei 1987 zijn beslag krijgen.
Ds. J. Monteban voorzitter Raad van Deputaten Samen op Weg
ZELHEM De hervormde emeritus-predikant J. Monteban te
Zelhem is gekozen tot voorzitter van de Raad van Deputaten
Samen op Weg. Hij volgt de gereformeerde predikant D.N.
Wouters op. Tot zijn emeritaat vorig jaar was Monteban predi
kant van de hervormd-gereformeerde federatie in Zelhem.
Monteban (64) was reeds twee jaar vice-voorzitter van de Raad
van Deputaten. Volgens afspraak zou na Wouters het voorzit
terschap in hervormde handen komen. Monteban behoorde tot
,,de Achttien", de 18 hervormde en gereformeerde predikanten
die zich in 1961 tot de kerken richtten met een oproep hun
gescheidenheid niet langer te dulden. Dit initiatief wordt ge
zien als het begin van wat later „Samen op Weg" is geworden.
De eindeloze
nalatenschap van het
verleden tot het heden
is de geheime bron
van het menselijk
genie.
Honoré de Balzac
(Van onze correspondent Gerard Kessels)
ROME Het Secretariaat voor de Eenheid
van de Christenen, dat geleid wordt door de
Nederlandse kardinaal Johannes Wille-
brands, zal volgend jaar zijn zelfstandigheid
verliezen. Het secretariaat gaat deel uitmaken
van kardinaal Ratzingers Congregatie voor
de Geloofsleer. Deze verandering vormt een
belangrijk onderdeel van de hervorming van
de Romeinse curie het bestuursapparaat
van de RK kerk die nog voor de zomer
zijn beslag zal krijgen.
Dat heeft kardinaal Sebastiano Baggio, de
voorzitter van de commissie van kardinalen
die de hervorming voorbereidt, gezegd. Ook
de twee andere secretariaten, die voor de
niet-christenen en de niet-gelovigen, verdwij
nen als zelfstandige eenheden binnen de Ro
meinse Curie. Beide gaan op in de Congrega
tie voor de Verkondiging van het Geloof. De
drie secretariaten zullen straks nog slechts
'Consigli', adviserende raden, zijn. Als raden
binnen hun congregatie zullen ze echter zelf-
Kardinaal Willebrands
standig zijn, zo heeft Baggio gezegd.
Op hervorming is meer dan acht jaar gestu
deerd. De commissie van Baggio is de derde
die zich met deze herstructurering bezig
houdt. In feite betreft het hier een eerste be
langrijke wijziging van de grote curie-hervor
ming die Paus Paulus VI in 1967 doorvoerde.
Bij die gelegenheid kregen de drie secretaria
ten, die enkele jaren eerder waren opgericht,
een zelfstandige positie in de hiërarchie van
de curie en werden hun taken en bevoegdhe
den precies omlijnd. Wanneer de secretaria
ten in 1986 worden opgeheven, heeft hun pe
riode van volstrekte zelfstandigheid slechts
20 jaar geduurd.
Naar verluidt zouden de drie secretariaten
zich intern fel verzet hebben tegen de ge
plande wijzigingen, maar zonder resultaat.
Baggio ontkent dat er wrijvingen zijn ge
weest. „Van weerstanden en druk is mij niets
bekend", aldus de kardinaal. Hij waarschuwt
ervoor het belang van de curiehervorming te
overschatten. De wijzigingen hebben „voor
het grootste deel een technisch karakter."
De opheffting van het secretariaat komt niet
als een volkomen verrassing. Vorig najaar
rond de bijzondere bisschoppensynode in
Rome die zich bezig hield met het Tweede
Vaticaanse Concilie waren er al sterke ge
ruchten dat het secretariaat voor de Eenheid
zijn zelfstandigheid zou verliezen.
Leken
De belangrijkste verandering is het veel gro
tere gewicht dat de leken in de curiestructuur
krijgen. Volgens Baggio is het „niet uitgeslo
ten" dat de 'Raad voor de Leken' de status
van congregatie krijgt. De formuleringen van
Baggio lijken erop te wijzen dat die congrega
tie er inderdaad gaat komen. Een eigen con
gregatie voor de leken, ingesteld in hetzelfde
jaar dat er in Rome een synode voor de leken
wordt gehouden, zou nog eens het belang il
lustreren dat Rome aan de positie van de leek
in de kerk toekent.
Braziliaanse
kardinaal Vilela
begraven
SAO PAULO In aanwe
zigheid van de Braziliaanse
president José Sarney is
zondagavond het stoffelijk
overschot van de primaat
van Brazilië, kardinaal Ave-
lar Brandao Vilela, ter aarde
besteld. De 74-jarige kardi
naal is in de nacht van vrij
dag op zaterdag aan kanker
overleden. De Braziliaanse
regering heeft drie dagen
rouw afgekondigd.
Kardinaal Vilela had de vo
rige week zijn behandeling
in het ziekenhuis te Sao
Paulo afgebroken om voor
de laatste keer de Kerstda
gen bij zijn gelovigen in zijn
aartsbisdom Salvador, in het
noordoosten van Brazilië,
door te brengen. Vrijdaga
vond raakte hij evenwel in
coma en overleed een uur
later, vlak voor midder
nacht.
De dood van de primaat
wordt als een groot verlies
beschouwd voor de gelovi
gen in Salvador, waar hij
zeer bemind was, voor de
Kerk in Brazilië, waarin hij
vaak een bemiddelende rol
speelde tussen progressieve
en conservatieve bisschop
pen en voor de Latijns-
Amerikaanse Kerk in het
algemeen. Hij was „de archi
tect" was van de Latijns-
Amerikaanse bisschoppen
conferentie in Medellin (Co
lumbia), in 1968. Hij leidde
die conferentie, die onder
invloed van de bevrijdings
theologie van fundamentele
betekenis was voor de ver
nieuwing van de Kerk in
Latijns-Amerika.
Nederlandse Hervormde Kerk
Beroepbaar: J.Timmer, IrensVaat 23,
2964 BL Groot Ammers.
Gereformeerde Kerken
Aangenomen naar Nieuwveen (pari-
time). P.Baane. kandidaat te Alphen
ad Rijn, tevens godsdienstleraar aan
het christelijk lyceum te Alphen a.d
Rijn. Aangenomen naar Best, Oir-
schot en De Beersen (hervormd-ge
reformeerd). drs.M.J.Kroon te
Woudsend c.a., Jutrijp en Hom-
merts. gedankt voor Drachten, A.S-
.Riemstra te Harderwijk. Beroep
baar: drs.ir. G.Venhuizen, laatstelijk
predikant te Barendrecht, Schaats
baan 3, 2992 CN Barendrecht.
HILVERSUM Kardinaal
Simonis heeft zich gisteroch
tend in een vraaggesprek
voor de AVRO-radio duide
lijk verrast getoond over de
reacties op zijn artikel over de
feministische theologie in het
internationaal katholiek tijd
schrift „Communio". „Ik had
niet verwacht dat het buiten
het theologische vak zo in de
publiciteit zou komen. Dus er
gens blijkt toch wel dat het op
een geweldige manier actueel
is".
Hij verklaarde zijn artikel
met opzet geplaatst te hebben
in een theologisch tijdschrift,
nadat talloze mensen hem
hadden gevraagd over dat on
derwerp eens iets te publice
ren. Een artikel achtte hij de
aangewezen manier om zijn
gedachten te uiten, „omdat ik
de tijd niet rijp acht daar nu
een bisschoppelijke brief aan
te wijden". De kardinaal be
treurt het dat de reacties steu
nen op een samenvatting, om
dat hij denkt in een artikel
van 20 pagina's zijn gedachten
op „behoorlijk evenwichtige
wijze" uit de doeken te heb
ben gedaan. Dr. Simonis zegt
te hebben geprobeerd te den
ken vanuit het geloof van de
Kerk, daar hij een pastorale
verantwoordelijkheid heeft.
Het is niet het laatste woord,
aldus de kardinaal.
Door deze publikatie heeft hij
theologen ertoe willen bren
gen daarop door te denken.
Maar daarnaast heeft hij, „ook
hele fundamentele bezwaren
tegenover de feministische
theologie zoals die zich aan
ons presenteert in het alge
meen en waarvan weinig
mensen kennis hebben".
Daarvan heeft hij de gevaren
willen laten zien.
Volgens de kardinaal is het
voorbeeld uit de biologie van
de eicel en de zaadcel die el
kaar ontmoeten alleen maar
gebracht „ter adstructie". „Nu
men met dit voorbeeld met
mij de vloer aanveegt en dat
nogal wat hilariteit hier en
daar opwekt, wat ik overigens
ook weer een merkwaardige
zaak vind, och, misschien had
ik dat beter weg kunnen la
ten". Hij ontkende dat hij met
het artikel een proefballon
heeft willen oplaten of door
kardinaal Joseph Ratzinger,
prefect van de congregatie
voor de Geloofsleer, te zijn
gevraagd hier iets over te pu
bliceren.
In het NOS-programma Capi-
tool verklaarde de feminis
tisch theologe Catharina Hal-
kes twee keer uitvoerig met
de kardinaal over de feminis
tische theologie gesproken te
hebben, „maar daarbij zijn wij
niet nader tot elkaar geko
men". Zij toonde zich veront
waardigd dat mgr. Simonis in
zijn artikel schrijft over dé fe
ministische theologie, terwijl
er in die theologie juist vele
stromingen zijn en men in
een wetenschappelijk tijd
schrift onderscheid moet ma
ken tussen gefundeerde uit
spraken, die door bepaalde
theologen zijn gedaan, en
wensen en klachten van de
vrouwenbeweging omtrent de
officiële kerk. Rector Van der
Meer van het seminarie Rol-
duc citeerde opvattingen van
niet nader genoemde feminis
tisch theologen, waarin spra
ke was van het herschrijven
van de bijbel in feministische
zin. Halkes zei dat het er om
gaat de eenzijdigheid van de
bestaande theologie te door
breken. De hervormde theo
loog L. Leertouwer noemde
de poging van de kardinaal
het primaat van het mannelij
ke in de theologie te funderen
op de biologie „wonderlijk"
en „lariekoek". Volgens hem
gaat het er nu om de christe
lijke traditie te verbreden,
juist op grond van de bood
schap van Jezus.
Kritiek op de kerk, met name
op de Rooms-Katholieke
Kerk, is sinds jaren een gretig
beoefend literair genre. Niet
alleen in Nederland maar ook
in andere landen. Als dan de
zoveelste publicatie van deze
strekking voor je ligt, ditmaal
van Duitse oorsprong en on
der redactie van de bekende
Zwitserse theoloog Hans
Küng en zijn collega Norbert
Greinacher, beide docerend in
Tubingen, kun je weinig
nieuws verwachten.
„Katholische Kirche-Wohin"
bevat niet minder dan dertig
bijdragen die hierin overeen
komen dat zij stuk voor stuk
scherpe kritiek uitoefenen op
het restauratieve kerkelijke
beleid van de Romeinse Curie
en paus Johannes Paulus II.
Dit beleid wordt gezien als
verraad aan het Tweede Vati
caanse Concilie. Ik heb al ge
zegd dat er niet veel nieuws
te verwachten viel. Die ver
wachting is inderdaad uitge
komen. Behalve enkele arti
kelen die op de specifieke
Duitse situatie betrekking
hebben, vindt men er de be
kende thema's, door een Ne
derlandse bisschop naar ik
meen al eens aangeduid als
„het treurige rijtje": het ver
bod van voorbehoedsmidde
len, de veroordeling van ho
moseksuele praktijken, de af
wijzing van een tweede hu
welijk na echtscheiding, het
vasthouden aan het verplichte
priestercelibaat, dè uitsluiting
van de vrouw van het kerke
lijk ambt, de inquisitiemetho-
den ten opzichte van progres
sieve theologen.
Het is dan ook bepaald geen
opwekkende literatuur, eer
der vermoeiend en ontmoedi
gend; soms maakt het je be
droefd en treurig, een andere
keer als het nog erger is
dan je al wist word je woe-
Prof dr. F. Haarsma, van
1968 tot 1984 hoogleraar in
de pastoraal theologie aan
de Katholieke Universiteit
van Nijmegen, besprak: Ka
tholische Kirche-Wohin
Wider den verrat am Konzil
onder redactie van Norbert
Greinacher en Hans Küng,
uitgave Piper, München.
dend, slechts zelden vind je er
inspiratie en hoop in.
Gebruik en misbruik
Bij nader toezien lopen er
twee krachlijnen door het
hele boek: de ene wordt ge
vormd door het gebruik en
het misbruik van macht waar
je liefde, bezorgdheid, ver
draagzaamheid en bereidheid
tot dialoog zou mogen ver
wachten. De andere lijn die
van de bewogenheid, de
moed, de trouw, de solidariteit
met de mensen en hun noden
van de auteurs.
Is de lectuur van zo'n boek
geen onverdeeld genoegen, de
bespreking ervan is het even
min. Ik zal niet de enige zijn
die de neiging heeft om de
ogen te sluiten of tenminste
niet te veel nadruk te leggen
op de feilen van de kerk die
mij ondanks alles lief is. Bo
vendien, wat schiet je er mee
op als je steeds weer alle aan
dacht vestigt op de zwarte
kanten van de kerk? Is het
niet veel constructiever de
blik te richten op de tekenen
van hoop, de lichtzijde die er
toch nog altijd is en die met
name in de media zo zelden
aan bod komt?
Theologen die deze houding
aannemen nogmaals ik be
speur bij mij zelf ook de nei
ging daartoe schieten ech
ter in hun taak en hun op
dracht te kort. Een van de au
teurs, de Nijmeegse dogmati
cus Haring, spreekt zich daar
onomwonden over uit en hij
heeft gelijk. In een studie
over de theologische ontwik
keling van kardinaal Ratzin
ger, op het gebied van de ker
kelijke leer de machtigste
man in Rome na de paus, stelt
hij op goede gronden vast, dat
diens theologisch programma
schade toebrengt aan de kerk,
wanneer het in kerkpolitiek
wordt omgezet.
De angst voor het conflict zit
ons katholieken in het bloed,
maar wij verbloemen het en
noemen die angst kerkelijke
gezindheid. Kritiek op de
kerk en haar leiders is er al
tijd geweest, te beginnen in de
Schriften van het eerste en
het tweede Testament en zij
altijd blijven. Het is een on
dankbare en onaangename
taak, maar een taak die nood
zakelijk vervuld moet wor
den. Kritiek en de daaruit
voortvloeiende conflicten vor
men een onmisbaar, intrin
siek moment in het leven en
de geschiedenis van een kerk
die leeft uit Gods kracht maar
gestalte krijgt in en door men
selijke onvolkomenheid en
menselijk falen. Daarom blij
ven boeken als het onderha
vige steeds weer nodig.
De vraag wordt dan wel hoe
je met die conflicten omgaat
als gelovige. Naast de neiging
om conflicten uit de weg te
gaan door te zwijgen of de
ogen te sluiten, is er de nei
ging om af te haken, verbit
terd en rancuneus of onver
schillig. In het eerste geval
vermijd je het conflict maar
er wordt ook niets opgelost; in
het tweede heeft het conflict
een negatieve uitwerking die
schadelijk is voor de kerk en
uiteindelijk ook persoonlijk
voor hen die het laten weten.
De vraag is dus hoe je met
conflicten omgaat, het er mee
uithoudt en met veel pijn en
moeite tot een oplossing ziet
komen te komen of, als dat op
overzienbare termijn niet
lukt, er mee leert te leven. De
meeste auteurs in dit boek
hebben daar voor zichzelf wel
een antwoord op gevonden.
Zij uiten hun kritiek onver
bloemd en scherp, zij aan
vaarden het conflict, vaak ten,
koste van groot persoonlijk
leed, maar zij haken niet af,
zij geven de de strijd niet op.
Het mooiste voorbeeld van
deze houding vind ik de brief
die de schrijfster en dichteres
Luise Rinser aan de paus
heeft geschreven naar aanlei
ding van de maatregelen die
in 1985 door Rome zijn geno
men zijn tegen Leonardo
Boff, maatregelen die geluk
kig weer zijn opgeheven
(waarschijnlijk mede op grond
van het wereldwijde protest
vanuit de geloofsgemeenschap
en van daarbuiten). In de
aanhef zegt ze: „U, Heer Paus,
zult deze regels zeker niet te
lezen krijgen. Uw leger van
ambtenaren en geestelijke
professionals schermt U af
van zulke woorden en berooft
U daarmee van het levende
contact met hen wier herder
U wilt zijn". Verderop schrijft
zij: „Waarom blijft deze roe
pende toch lid van deze kerk
ofschoon zij haar grenzen
heeft leren kennen en daar
bovenuit gestegen is? Waarom
blijven zoals zij vele anderen
die aarzelend op de drempel
staan tussen blijven en weg-
faan? Niet omdat er een paus
ohannes Paulus II is, maar
omdat er een franciscaan Leo
nardo Boff is. Omdat er een
bevrijdingstheologie is, deze
theologie van de hoop voor al
len...
Ik zou meer van dergelijke
getuigenissen kunnen aanha
len, die tezamen de tweede
krachtlijn vormen van dit
boek waar ik boven öp gewe
zen heb. De lezer kan zich
daar aan optrekken en zich er
door laten inspireren. Toch
denk ik, dat een boek als het
onderhavige pas echt vrucht
baar is voor het leven van de
kerk en voor de individuele
lezer wanneer aan dit aspect
uitdrukkelijk aandacht wordt
geschonken. Ik denk dat je
dan terecht komt bij de dee
moed als christelijke grond
houding. Deemoed houdt in
erkenning van je eigen gren
zen, je eigen beperkingen en
je eigen falen. Wie dat alles
eerlijk onder ogen durft te
zien bij zichzelf, kan het ook
aanvaarden bij anderen. Dan
ontstaat tussen de kriticus en
de gekritiseerde op een dieper
niveau solidariteit in plaats
van verwijdering. Deemoed
betekent niet zelfvernedering
of zelfverachting; deemoed
kan heel goed samen gaan
met fierheid: ik mag er zijn,
maar de ander mag er ook
zijn. Kritiek ontaardt dan niet
in fanatisme, maar kan een
bijdrage zijn tot de hervor
ming in hoofd en ledematen,
waartoe de Kerk van Christus
steeds weer geroepen wordt.
FRANS HAARSMA
Brieven graag kort en
duidelijk geschreven De
redactie behoudt zich
het recht voor ingezon
den stukken te bekorten
Medisch stuntwerk
In zijn wekelijkse rubriek
schetste medewerker Paalman
onlangs dat "de medische
ethiek in verwarring achter
blijft, terwijl medische avant-
gardisten gretig aftrek vinden
voor hun grensverleggend
stuntwerk. Toch is m.i. een
fractie van de slimheid waar
mee men zijn eigen belang be
hartigt soms voldoende om in
te zien wanneer men daarbij
nadeel toebrengt aan anderen
en op termijn ook aan zichzelf.
Beperken we ons tot de kwes
tie die Paalman een „grensge
val" noemt: de vrouw die een
hormonenkuur doet om een
kind te kunnen krijgen en dan
de dokter drie kinderen laat
aborteren als er een vijfling in
aantocht blijkt. Iedereen kon
onderhand wel weten dat zo'n
blijde gebeurtenis-in-veelvoud
na een hormoonbehandeling
allerminst zeldzaam is. Is zo'n
kuur wel aanvaardbaar zonder
dat je ook de gevolgen accep
teert? Maar nu hun „oplos
sing" voor de ongewenste
„verrassing". Alleen al rede
nerend vanuit hun eigenbe
lang kunnen ouders zoiets niet
maken. De gespaard gebleven
kinderen zullen te weten ko
men dat hun ouders de abor
teur Russische roulette hebben
laten spelen met hun persoon
tje. Voor hetzelfde geld had
's mans injectienaald henzelf
naar de andere wereld gehol
pen. Dat kunnen ze hun ou
ders wel eens kwalijk gaan ne
men. Iets dergelijks geldt trou
wens voor abortus in het alge
meen. De kinderen van de nu
levende volwassenen die voor
zo'n ingreep argumenten me
nen te kunnen aanvoeren, zul
len zich realiseren, dat ook zij
het haasje zouden zijn geweest
als ze het ongeluk hadden ge
had als het tweede of derde
kind te komen of anderszins te
veel waren geweest. Als hun
ouders hulpbehoevend of „an
derszins te veel" worden, kun
nen ze, als reactie, ongewenst
wel eens nóg gemakkelijker
over euthanasie gaan denken
als die ouders nu vaak al doen.
Men komt in ethische kwesties
m.i. al een heel eind als men
met het leven van anderen
even zorgvuldig omspringt als
met zijn eigen leven. Dat is
ook nog een goede dienst aan
het eigen belang.
M. van Dam,
DEN HAAG.
Gedetineerden
De PPR wil jeugdige gedeti
neerden met de kerst vrijlaten,
zodat deze de feestelijkheden
thuis kunnen vieren. Welja, zo
is er altijd wel iets te vieren.
En waarom alleen jeugdige ge
detineerden? Waarom in de
decembermaand niet alle ge
vangenissen opengooien, zodat
alle criminelen sinterklaas,
kerst en oud en nieuw thuis
kunnen vieren?
K. van der Horst,
DEN HAAG.
Dementie
Ik ben het volkomen oneens
met de stelling dat wanneer
ouders of grootouders dement
worden je al afscheid van ze
moet nemen als zouden ze al
zijn overleden. Ik heb zelf een
grootmoeder van 92 jaar oud
die volgens de doktoren zwaar
dement is. Toch kan ik elke
keer weer merken als ik bij
haar op bezoek ga, dat zij dat
waardeert, ook al vraagt ze in
een half uur tijd tien keer wie
ik ben en zal ze als ik wegga
onmiddellijk mijn bezoek zijn
vergeten.
K. van Aarle,
LEIDEN.
Rijden onder invloed
De secretaris van de Centrale
Politie Verkeerscommissie
heeft volkomen terecht opge
merkt dat eigenlijk een 24
uurs controle zou moeten wor
den ingesteld op rijden onder
invloed. Het zou dan wel eens
kunnen blijken dat de gevol
gen van een zogenaamde
werkmansborrel dieper ingrij
pen dan nu bekend is. Kijk
maar eens in de café's rond
vijf uur. Barstensvol mensen
die na een uurtje of twee alle
maal met een slok op achter
het stuur kruipen. Overigens
heb ik nog een tip voor de po
litie. Over enkele weken wor
den in allerlei bedrijven de
nieuwjaarsrecepties gehouden.
Controle bij die bedrijven zou
wel eens een grote vangst
kunnen opleveren.
R. Derksen.
Smit-Kroes (2)
Minister Neelie Smit-Kroes
maakt zich ontzettend druk
over de (late) invoering van de
fietsreflectoren. Maar de mi
nister kan zich beter over een
ander probleem buigen. Als STOMPWIJK.
liefhebster van de auto be
vindt Smit-Kroes zich regel
matig in zo'n ongetwijfeld
door chauffeur bestuurd vehi
kel. Dan kan ze op prettige
wijze op de achterbank zittend
wat stukken doornemen. Maar
als ze zich 's avonds van werk
naar huis spoedt ziet ze dan
niet dat zich in het het auto
verkeer inmiddels een levens
groot, gevaarlijk probleem
ontwikkelt: auto's aie twee
mistachterlichten voeren. Ie
dere weggebruiker heeft on
dertussen ontdekt dat vooral
in druk verkeer en bij vermin
derd zicht voorliggers met
twee fel schijnende achterlam
pen uiterst verwarrend wer
ken, omdat de wat minder at
tente weggebruiker de indruk
kan krijgen dat er voor hem
stevig wordt geremd. Dat kan
tot kettingbotsingen leiden.
Daar zou minister Smit-Kroes
iets aan moeten doen. Gewoon
keihard verbieden en overtre
ders op de bon.
J. de Vries,
in<
Wat iedereen allang wist, is door een onderzoek bevesj-j;
veel jongeren verlaten, als ze het ouderlijk huis uit gaan.ap
de kerk. Twee sociologen van de Vrije Universiteit ent"'
teerden ruim 600 studenten die allemaal gelovig zijn crjj
voed; minder dan de helft zegt nog kerkelijk betrokkej]jt
zijn. E-j
H
UlT het onderzoek is een aantal interessante gegevens h*
voren gekomen. Bijvoorbeeld dat de wijze waarop ouders
vorm geven aan hun geloof en de manier waarop ze hunre
loof overbrengen op hun kinderen, een factor van belaif
Uit de antwoorden van de studenten bleek dat hoe duio'
ker ouders aan hun kinderen laten zien welke rol geld
kerk in hun leven spelen, des te groter de kans is dal
kinderen later op geloof en kerk betrokken blijven. f—
s
In die vormgeving van het geloof door de ouders bl(
bidden en bijbellezen belangrijke factoren te zijn. Kind|
uit gezinnen waarin sprake is van een huiselijke gebedstij
tie en van een gegroeide vertrouwdheid met het (int
dueel) lezen van de bijbel, hebben de meeste „kans" in
latere leven actief bezig zijn op het terrein van gelooi
kerk. Hieruit kan de conclusie worden getrokken u
ook dat wisten we eigenlijk al lang dat het gezin ook i
de geloofsopvoeding van grote betekenis is.
Een van de onderzoekers, prof.dr. G. Dekker, consta]
een enorme kloof tussen het moderne leven en het trad
nele kader van geloof en kerk. Die kloof is zo groot dat
zenden jongeren de kerkdeuren definitief achter zich <j
slaan. De kerk, aldus prof. Dekker, staat voor de grottfl'
dracht die kloof te overbruggen. Het geloof moet zó
krijgen dat jonge, moderne mensen de zin er van inziet^
de geschiedenis van het christendom bekijkt, zie(.(
het geloof altijd trekken van tijd en omstandigheden
toont. Maar de boodschap van het heil valt niet samen1®
wat in een bepaalde tijd en onder bepaalde omstandighjz
belangrijk wordt geacht.
Natuurlijk heeft prof. Dekker gelijk als hij de kei0
oproept vooral kerk in deze samenleving te zijn. Het is cfc
om te denken dat gelovigen in West-Europa dezelfde Ijg
ring aan hun geloof kunnen geven als de armen van Lair
Amerika. De kerk is een gemeenschap in beweging 01
mensen en omstandigheden verschillen en in beweging
d
TEGELIJKERTIJD heeft de oproep van prof. Dekkei*
gevaar in zich dat over het hoofd wordt gezien dat de fc
schap van de kerk nooit ten volle „begrijpelijk" kan wo^
gemaakt. Het evangelie praat mensen niet naar de rre,
maar heeft een boodschap die boven tijd en omstandigh
uitstijgt.
Lichte tot matige
vorst
DE BILT (KNMI) Het weer
boven Noordwest-Europa
wordt het komende etmaal
nog bepaald door een stroming
uit noord tot noordoost. Hier
mee wordt koude lucht uit
Scandinavië via de Noordzee
naar het noorden van ons land
gevoerd. Boven het relatief
warme zeewater vormen zich
buien. Deze zullen vooral in
onze kustprovincies vallen.
Meer landinwaarts lossen deze
buien weer geleidelijk op.
Vooral daar waar wat sneeuw
ligt kan het vannacht sterk af
koelen en zijn minima van -5
tot -10 graden mogelijk. Daar
bij vormen zich plaatselijk
mistbanken. Dichter bij zee en
ook in de centra van de grote
re steden vriest het minder,
niet meer dan een graad of 3,
Overdag loopt het kwik op tot
tussen de 3 graden dicht bij
zee en -1 graad in het oosten
van het land. De wind waait
zwak tot matig, aan zee vrij
krachtig uit het noorden.
Weersvooruitzichten voor di
verse Europese landen, geldig
voor morgen en woensdag:
Zuid-Scandinavië en Dene
marken: weinig bewolking.
Overdag lichte tot matige
vorst, 's Nachts matige" tot
strenge vorst.
Britse eilanden: perioden met
zon en droog. Middagtempera-
tuur van 10 graden in West-
Ierland tot 2 graden in Enge
land. In de nacht en ochtend
in Engeland lichte vorst.
Benelux en Frankrijk: (met
uitzondering van het zuidoos
ten) af en toe zon en overwe
gend droog. In de nacht en
ochtend lichte tot matige vorst,
's middags temperatuur enkele
graden boven nul.
Duitsland: perioden met zon Tei-Avi
Alpengebied: perioden ij
zon en droog. Middagtenfil
tuur in de dalen rond
den, overigens lichte totf'
ge vorst.
Zuidoost-Frankrijk, Span
Portugal: droog en zo/
maar vrij koud. Middagte
ratuur van 5 graden ii)
Spaanse hoogland via 10,
den aan de Franse RivièD
15 graden langs de Sp"
zuidoostkust. fe
Italië en Joegoslavischeh
half- tot zwaar bewolkt eg
kele regenbuien. Middai
peratuur van 2 graden
Po-vlakte tot 13 graden
cilië.
WEERRAPPORT HEDENMORGEI
Weer Max Min
Amsterdam onbew. 6 -3
De Bilt onbew 6 -2
Eelde sn.bui 4 -5
Eindhoven h.bew. 5 -3
Den Helder sn.bui 6 -1
Rotterdam l.bew. 6 -2
Twente mist 3 -7
Vlissingen hagelbui 6 1
Zd Limburg s
Aberdee
Athene
Op de zaterdagen 10 januari, 7 en 21 februari
1987 verschijnt deze krant met een aantal ex
tra pagina's over de ZOMERVAKANTIE '87.
Informatie over de adverteermogelijkheden
op deze speciale pagina's wordt u graag ver
strekt door Ton Sevenhoven, bereikbaar on
der nummer 01820-12744, toestel 30.
