Jan van der Hoeven na
35 jaar „uitbestuurd
Docos tafeltennis
werpt frustraties af
iSPORT LEIDEN
CcidócSouomit
VROEGER MOEST JE VOOR RUW SPEL NOG GEWOON HET VELD UIT'
V)
ZATERDAG 13 DECEMBER 1986 PAGINA 15
OORHOUT Jan van
er Hoeven geniet nu al
'eer enige weken van
jn rust. Nou ja, rust...
an der Hoeven is er na-
mrlijk de man niet naar
n rustig niets te doen.
in gegeven dat men in
oorhout aardig heeft on
erkend. Jan van der
oeven mag dan door het
ereiken van de 70-jarige
eftijd in de Koninklijke
ederlandse Voetbal
ond niet meer gemach-
gd zijn officiële functies
bekleden, in de Voor-
outse kerkgemeenschap
jjjkt men niet op een
■uisje meer of minder.
in van der Hoeven heeft in-
I iddels derhalve zitting geno-
en in de parochievergade-
J, waarin een kleine groep
needenkers" zich met het
el en wee van de katholieke
irk in het algemeen, en het
•rkelijk leven in Voorhout in
ftt bijzonder bezighoudt. „Ik
m daarvoor benaderd en het
ek mij wel interessant", laat
an der Hoeven weten, echter
et na te hebben medegedeeld
it hij eerst „om toestem -
ing" bij zijn vrouw had aan-
h^klopt. Zonder al teveel zor-
n over een eventueel nega-
b ïf oordeel, overigens. In dat
;ti val zou vrouw Van der Hoe-
tz n ongetwijfeld wel veel eer-
vi ir een overtuigend „nee"
caibben laten horen. In 1951
bijvoorbeeld, toen Jan van der
Hoeven (bij Foreholte) zijn
eerste bestuursfunctie in de
voetbalwereld aanvaardde.
Het bleek het begin van een
lange carrière die Jan van der
Hoeven maandag 10 november
in het Noordwijkerhoutse con
grescentrum Leeuwenhorst of
ficieel afgesloten zag, op het
moment dat afdelingsvoorzit
ter Jan Persoon hem eerst tot
erelid van de KNVB Afdeling
Leiden had benoemd en ver
volgens de KNVB speld in zil
ver op het revers van Van der
Hoeven had aangebracht.
„Ik vond het wel leuk dat ik
die avond ook de loting voor
de afdelingsbeker mocht ver
richten", blikt Van der Hoe
ven nog even terug naar die
avond. „Dat was trouwens ook
een prima smoes om zeker te
weten dat ik in ieder geval in
Noordwijkerhout zou verschij
nen". Nu behoefde het afde
lingsbestuur in principe toch
niet bang te zijn dat Van der
Hoeven het bij die Algemene
Leden Vergadering zou laten
afweten. „Vergaderingen in de
Bollenstreek miste ik bijna
nooit".
Het duurde zes jaar voordat
Van der Hoeven (DOCOS-
man van huis uit, maar via
werk en huwelijk rond de oor
logsjaren in Voorhout beland)
voor het toenmalige Forehol-
te-bestuur werd gestrikt. Van
der Hoeven, aanvoerder van
het tweede elftal, hing de
schoenen voorgoed aan de wil
gen („Vroeger stopte je nu
eenmaal eerder met voetballen
dan tegenwoordig) en werd
bestuurslid. „Officieel was ik
vanaf dat moment bestuurslid
van een voetbalclub", herin
nert Van der Hoeven zich.
„Maar in werkelijkheid bete
kende dat in 1951 eigenlijk
jeugdwerk. Een voetbalvereni
ging was er in eerste instantie
voor om de mensen van de
straat te houden, verenigings
werk in de ware zin van het
woord. Van prestatiegericht
voetbal was in die tijd in ieder
geval nog geen sprake".
Zes jaar later, in 1957, werd
Van der Hoeven secretaris van
Foreholte èn direct bestuurslid
van de NKS, afdeling voetbal.
Een vooruitstrevende organi
satie, die zich in die tijd al be
zighield met het organiseren
van jeugdkampen, voetbal
toernooien en opleidingen.
„De christelijken en de neu
tralen deden daar in die tijd
nog niets aan".
In 1963 volgde Jan van der
Hoeven de toen naar Engeland
vertrekkende Ad Dusée, als
vertegenwoordiger van de
NKS afdeling voetbal, automa
tisch op in het afdelingsbe
stuur. „Ik durf wel te zeggen
dat ik als bestuurslid in bijna
alle commissies van de Afde
ling Leiden zitting heb gehad",
weet hij. „Je kan het zo gek
niet noemen, of ik ben er, voor
kortere of langere tijd, mee
bezig geweest".
„Erelijst"
Een blik op de „erelijst" van
Van der Hoeven wijst uit dat
de Voorhouter daarmee geen
woord teveel zegt. Twee keer
had hij zitting in de jubileum
commissie, hij was voorzitter
van de technische commissie,
de commissie èn strafcommis-
sie zaalvoetbal, lid van be
stuurscommissie, terreincom
missie en straf- en tuchtcom-
missie. Tevens fungeerde Jan
van der Hoeven vanaf 1970 als
rapporteur en was hij in 1976
met Koos Ouwerkerk de eer
ste afgevaardigde van de
KNVB Afdeling Leiden voor
de Algemene Vergadering.
Om die laatste functie te kun
nen bekleden, diende Van der
Hoeven afscheid te nemen van
z'n bestuursfunctie binnen de
afdeling. In 1976 immers, werd
de structuurwijziging binnen
de KNVB een feit die tot doel
had bestuurlijke en wetgeven
de macht te scheiden. Van der
Hoeven over zijn vijfjarige
Zeister periode in het voetbal-
parlement: „Als afgevaardigde
heb ik me altijd als de spreek
buis van de afdeling opgesteld.
Koos en ik hadden daar ook
een afspraak over. Ze moesten
in Zeist met heel sterke argu
menten komen om ons stand
punt, dat van de Leidse vere
nigingen dus, te kunnen wijzi
gen. Ja, ik weet het, er zijn
ook afgevaardigden die er an
ders over denken. Die zeggen
hardop dat ze geen „loopjon
gen" van hun afdeling zijn en
gaan regelmatig hun eigen
weg. En formeel heb je ook
het recht om in Zeist een eigen
standpunt te verkondigen. Een
beetje krom is dat wel. Het is
de bedoeling van de huidige
opzet dat de clubs via hun af
gevaardigden hun stem laten
horen in Zeist. Eigen initiatief
doet daaraan afbreuk".
Log
Eigen initiatief of niet: het
Zeister KNVB lichaam blijft
log, weet ook Van der Hoeven.
„Er hoeft niet het minste of
geringste te gebeuren of je
hebt al een uitstel van mini
maal een half jaar. Of het
vroeger beter was? Nou, zeker
niet slechter. Soms denk ik
ook wel eens: als de top in
Zeist nu heeft bewezen capa
bel te zijn, geef ze dan wat
meer bevoegdheden. En ver
zin een constructie waarin wat
vaker achteraf verantwoor
ding kan worden afgelegd. Het
zou de snelheid van handelen
in ieder geval zeer ten goede
komen".
De betrokkenheid van de
clubs bij het grote KNVB-ge-
heel is er de laatste jaren vol
gens Van der Hoeven niet
voor- of achteruit op gegaan.
„Vroeger voerde alleen Won-
dergem van UVS het woord,
tegenwoordig is het iemand
anders die wat zegt. Maar we
zenlijke verschillen, dat zeker,
niet. Verreweg de meeste
clubs gaan nog altijd pas mee
praten als het om hun centen,
hun directe belangen gaat. En
dat is eigenlijk zo gek nog niet.
Laten we wel zijn: je hebt het
als verenigingsbestuurder toch
Jan van der Hoeven is nog wekelijks te vinden op de velden van „zijn" Foreholte. „Maar naar
zaalvoetbal ga ik nooit meer kijken".
al moeilijk en druk genoeg
met het doppen van de eigen
boontjes. Daar heb je je han
den wel aan vol".
Wordt de periode in en rond
om het Zeister bos door Van
der Hoeven interessant ge
noemd, als voorzitter van de
zaalvoetbalcommissie maakte
hij zelfs roerige tijden mee.
„De commissie had het niet
gemakkelijk toen", refereert
Van der Hoeven aan de perio
de '72-'75: „Noordwijk wenste
toen absoluut niet mee te gaan
met de plannen die binnen de
commissie leefden. Uiteinde
lijk hebben we toen een lijn
uitgestippeld en ons daaraan
gehouden. Dat betekende in
derdaad dat de Noordwijkse
clubs later in de laagste, de
derde klasse moesten begin
nen. En natuurlijk speelde in
die tijd ook heel sterk het punt
dat selectiespelers van hun
verenigingen of trainers niet
in de zaal mochten spelen. Dat
is inmiddels ook wel enigszins
veranderd, inderdaad... Nee,
afgezien van die problemen,
het was wel degelijk een leuke
tijd. Waarin het zaalvoetbal
ook nog leuk was om naar te
kijken. Een tijd waarin zaal
voetballen nog betekende dat
je meer doelpunten probeerde
te maken dan de tegenstander.
Nee, tegenwoordig vind ik er
nog maar weinig aan. Ik ga
ook nooit meer kijken".
Tuchtcommissie
De Algemene Ledenvergade
ring in Noordwijkerhout bete
kende voor Jan van der Hoe
ven ook het officiële einde van
een elfjarige periode in de
tuchtcommissie. Gedurende
die periode heeft de Voorhou
ter het voetbalspel fors zien
veranderen. „Er gebeurt te
genwoordig ontzettend veel
meer", zegt Van der Hoeven
met spijt in de stem. „Vroeger
werd een scheidsrechter nooit
geslagen, tegenwoordig ge
beurt dat bijna wekelijks. Men
vindt het al bijna normaal,
denk ik wel eens. Ja, het aan
tal strafzaken is verleden jaar
wat verminderd, maar dat zegt
niets over het aantal gepleegde
overtredingen. Door het bde-
kingensysteem worden schor
singen nu veel vaker zonder
strafzaak, zonder mondelinge
behandeling een feit. In 1975,
toen ik begon, was daarvan
nog geen sprake. Toen wej-d
elke strafzaak nog mondeling
behandeld. Dat is nu dus com
pleet onmogelijk geworden.
Om elke strafzaak ook nu nog
mondeling te kunnen behan
delen, denk ik dat de tucht
commissie zeven dagen in de
week, van tien uur 's ochtends
tot twaalf uur 's nachts zittihg
zou moeten hebben". En be
sluitend. „Misschien overdrijf
ik nu wel wat. Maar dat 'er
heel wat ten kwade is veran
derd, is duidelijk. Neem nbu
ruw spel. In 1975 werd je daar
voor gewoon nog uit het veld
gestuurd. Kom daar nu nog
maar eens om. Ik denk dat je
als scheidsrechter dan gewopn
wordt uitgelachen".
GERT-JAN ONVLÈE
EI DEN Twee jaar na
opening van het nieu-
e gebouw aan de Hoge
orsweg heeft de Leidse
■j feltennisvereniging Do-
alweer alle reden voor
tyn feest: het eerste da-
esteam maakte zaterdag
jorzichtig de toch nog
at griezelige stap naar
iaeredivisie. Eindelijk
c kt het ondergeschoven
ndje van grote broers
:ylla en Avanti nu wat
eer in de spotlights te
'Junen staan.
afgelopen maanden zijn de
te >cos-vrouwen alvast vooruit-
k lopen op de per september
ldende regel dat ook de da-
esteams in de hoogste divi-
:s uit vier spelers moeten be-
zjian. De Docos-equipe heeft
de nu gespeelde competitie
gebruikt gemaakt van een
erde dame: tijdens de vaak
ige autoritten richting te-
nstanders zorgde de Zange-
s Zonder Naam voor de no-
ge inspiratie. Niet bewust
1 n haar coachingskwaliteiten
eef de üit Leiden afkomstige
"ingeres haar ex-stadsgenoten
oi grote prestaties. „Zij zong
is de eredivisie in", aldus de
1 ig najuichende dames. Een
lieke gebeurtenis overigens,
'Oant tot op heden leek Docos
borbestemd tot eeuwige on-
rgeschiktheid. Sterker nog:
1 vereniging leek zich prettig
voelen bij deze slaafse situa-
Nu lijkt er echter een
uw elan te heersen binnen
bestuur van de club. Ook
Docos komt topsport nu in
:t woordenboek voor.
iet verwacht
oedfanatiek zijn ze niet. Da-
lijks trainen doen ze niet. En
ote ambities hebben ze ook
et. Toch bleken Tessa Bröc-
ir, Angelique van der Bosch
Marijn Olden de capacitei-
n te hebben uit te groeien
iven de niets zeggende lagere
gionen van de tafeltennis-
mpetitie. In april van dit
ar nog, promoveerde Docos,
en nog uitkomend met Ka-
n de Haas, uit de tweede di-
sie naar de op een na hoog-
divisie. „Wat is in zo'n ge-
logischer dan slechts te
reven naar handhaving",
irtelt de 24-jarige Tessa Bröc-
I", wanneer haar gevraagd
ordt naar haar verwachtin-
n vóf de start van de compe-
ie in de eerste divisie. Uit-
idelijk was het damesteam
lf nog het meest verrast,
en plotseling bleek dat de
langrijke tweede plaats voor
t grijpen lag. Vanaf dat mo-
ent gierden de zenuwen door
kelen van de dames. Zo
er en daar werd nog wel een
inodig puntje verloren, maar
29 november kon dan ein-
ilijk de vlag uit. Winst in het
'omotieduel tegen Megacles
teert, een week l^ter, zorgde
voor dat ook de 'wimpel uit
mottenballen kon worden
ihaald: de Docos-dames ho-
Het eerste damesteam van Docos: van links naar erchts Angelique van den Bosch, Tessa Bröcker, coach Ed
Fallaux en Marijn Olden.
ZANGERES ZONDER NAAM ZINGT LEIDSE DAMES EREDIVISIE IN
Bosch speelde vorig jaar nog
voor het Noordwijkse TOV),
of is een en ander het resultaat
vari een gewijzigd beleid van
de Leidse vereniging?
Lijn
Voorzitter Wim Jaeger ziet
een duidelijke lijn in de ge
beurtenissen: „De laatste jaren
is er op Docos een klimaat ont
staan waarin, naast recreatie
sport, ook mogelijkheden zijn
voor de topsport. Onder lei
ding van trainer Ed Fallaux
heeft dit streven de laatste tijd
meer vorm gekregen, en dit
nu heeft geresulteerd in de
promotie van ons eerste he
ren- en damesteam". Jaegers
wil echter benadrukken dat
een streven naar een gezonde
combinatie van topsport en re
de promotie een toevalstref-
r, ontstaan dankzij de be-
idwillige medewerking van
Nee vreemde eenden in de
ijt (Tessa Bröcker kwam drie
ar geleden van het Haagse
fibats, en Angelique van den
(ADVERTENTIE)
creatie voorop blijft staan.
Een combinatie die in levende
lijve is terug te vinden in de
topsportbenadering van de
drie dames. Marijn Olden:
„We trainen in principe vier
maal per week, zonder enige
verplichting. Een keer „geen
zin" kan altijd. We spelen ten
slotte voor ons plezier". Jae
gers vult aan: „Wij geloven in
vrijwilligheid. Dat voorkomt
voortijdig afhaken van spelers,
en zorgt voor een prima
sfeer".
Het is duidelijk dat deze for
mule in de breedte haar
vruchten al heeft afgeworpen
(de vereniging heeft maar
liefst zeven landelijke senio
renteams). Toch is het nog
maar de vraag of dit beleid
niet wat te lief is voor de top
pers in spé. Tenslotte ken
merkt de topsportopleiding
zich door de „survival of the
fittest". Voorzitter Jaeger hier
over: „Wij vinden het niet ge
zond mensen met dwang tot
topprestaties te brengen. Dat
werkt niet. Ook willen we
geen topsport bedrijven ten
.koste van alles. Een sponsor
bijvoorbeeld is van harte wel
kom, zolang het ons niet aan
handen en voeten bindt aan de
wensen van het bedrijf".
Twee van de drie dames be
schikken over een verdedigen
de spelstijl. Marijn Olden en
Tessa Bröcker proberen mid
dels het ouderwetse „hak-
werk" de tegenstander tot
wanhoop te drijven. Iets wat
hen vaak is gelukt, gezien de
75 score van de beide dames.
Toch weigeren Bröcker en Ol
den de oorzaak van dit hoge
percentage te zoeken in hun
spelstijl. „Sinds de verplichting
bestaat je batje te bekleden
met twee kleuren rubber is de
troefkaart uit handen van de
verdediger genomen", legt
Bröcker uit. Toch lijkt het on
miskenbaar dat de schaarsheid
van verdedigers in de hoogste
klasse de Docos-dames wel de
gelijk in de kaart zal spelen.
De gemiddelde eredivisiespe
ler speelt namelijk bepaald
ftiet graag tegen een verdedi
ger. Men is niet meer ingesteld
op dit nog vrij zeldzame spel
type, waardoor de „prik-en-
kap-speelster", naast een psy
chisch voordeel, ook een tech
nische voorsprong heeft.
Een snackbar-medewerkster,
een PTT-employee en een stu
dente Nederlands: ziedaar het
vlaggeschip van Docos. We
derom zien de dames handha
ving als eerste doelstelling.
Een houding die gezond lijkt,
en al twee maal eerder naar
succes leidde. Dat laatste, in de
zin van een kampioenschap,
kan redelijkerwijs komend sei
zoen niet worden verwacht.
Maar je weet maar nooit wat
er gebeurt wanneer de Zange
res wordt ingeruild voor de
„We are the champions"-zin-
gende Queen-mannen...
WOUTER LANGEVELD
(ADVERTENTIE)
Kerstdorp te Lisse tijdens de
koopavonden feeëriek ver
licht, adembenemend, meer
dan 10.000 lichtjes.
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
Poseren
't Nieuwe juichen blijft ons
achtervolgen. Het mag dan
geen wekelijks onderdeel vor
men van deze wel wekelijkse
rubriek, ze melden zich toch
regelmatig: de juichers nieu
we stijl. Zo belandde deze
week bijgaand plaatje van
Aad Neuteboom op ons bu
reau.
Blij en tevreden poseert de
„Neus" na op inderdaad ui
terst fraaie wijze de 1-0 van
UVS te hebben gerealiseerd.
Effecten
De Zijl LGB-coach Welling
bleef vorige week zaterdag
een lange voettocht bespaard.
Zijn ploeg verloor in Veenen-
daal ruim van VZC, Welling
kon derhalve gewoon per
auto terug naar Leiden. Op
die afloop moet de Leidse
coach ook welhaast hebben
gehoopt, na die ondoordachte
uitspraak dat hij bij winst van
zijn team van Veenendaal
naar huis zou lopen. We be
doelen maar: zo'n honderd ki
lometer wandelen, van Vee
nendaal naar Leiden, daar be
gint toch niemand aan?
Wim Eradus, coach van de
voetballende dames van Lug-
dunum, was zaterdag „ver
moeid maar tevreden". De
overwinning van zijn dames
op Ter Leede had hem een
wandeltocht van Sassenheim
naar de Leidse Kikkerpolder
bezorgd. Een barre tocht die
Eradus niet belette de volgen
de dag een goede partij te
keepen in het eerste team van
de groenwitten.
Inderdaad, twee voorbeelden
van het „Reker-effect". En de
laatste twee die u, geachte le
zer, lieve lezeres, in deze ru
briek zal tegenkomen.
In afwachting van andere ef
fecten, verblijven wij dan
ook, met de meeste hoogach
ting...
Koud
Rijnsburgse Boys-trainer Arie
Kurver zegde z'n supporters
in het geelzwarte bloemen -
dorp zaterdag, direct na af
loop van de met 4-1 gewon
nen topper met Noordwijk,
een aantal aantrekkelijke par
tijen toe.
Hoewel de eerste plaats naar
zijn eigen zeggen al vergeven
is („NSW mag nu zoveel
punten verspelen, die ploeg
wordt gewoon kampioen"),
wenst Kurver in de resteren
de dertien wedstrijden
zo min mogelijk van die pun
ten te verspelen. Dus zal zijn
ploeg, zeker tegen mede(sub-
jtoppers, net zo behoudend
opereren als zaterdag tegen
Noordwijk het geval was.
Nou: dat belooft.
Koud (2)
Kurver, na dat reeds geme
moreerde duel dat in de eer
ste zestig minuten slechts door
Noordwijk nog enige glans
had meegekregen: „Wat is er
het eerste uur nou gebeurt!,
niets tochIk heb het koud
gehad, heel koud. Daarna
werd het interessant, maar
dat kwam alleen door het sco
reverloop. Jammer voor hef
publiek, maar ive gaan dit va
ker doen. We hebben nu der
tien weken voor spektakel ge
zorgd. Nu is het de tijd om de
ploeg te gaan leren gecontro
leerd te voetballen. Pas dan
kan Rijnsburgse Boys in de
top van de eerste klasse gaan
meedraaien
Het is maar te hopen dat het
zonnetje de Rijnsburgers de
komende maanden niet al te
vaak in de steek zal laten.
Anders bestaat het gevaar dat
het de komende periode wel
heel erg koud wordt, daar op
sportpark Middelmors...
Raak
Het kan niet meer mis met
boksvereniging Leidenzo le
zen Wij van Hutspo(r)t in hel
ons toegezonden persbericht
waaruit blijkt dat BV Leiden
door cafetaria 't Hart van
Leyden in een nieuwe outfit
is gestoken. „Lex van 't Hart
meent dat het door zijn prima
broodjes en de. nieuwe outfit
voor het wedstrijdteam niet
meer mis kan gaan bij de
Zuidhollandse kampioen
schappen in 1987".
Nooit gedacht dat het bakken
van zoete broodjes zulke rake
klappen zou opleveren...
