„Na Jannes zie
ik nauwelijks
meer toekomst"
Veldrijder René Guyt:
een gevestigde
I SPORT LEIDEN
SaidsaQowuvnt
ZATERDAG 6 DECEMBER 1986 PAGINA 15
LEIDEN Voor zich uit
mijmerend na zijn zoveel
ste gewonnen partij, valt
Evert Bronstring van het
Leids Dam Genootschap
de toch wel opzienbaren
de uitspraak uit de mond
dat het eigenlijk gewoon
fout gaat met het dammen
in Nederland. Het goede
werk door mannen als
Rob Clerc, Hans Vermin
én Jannes Van der Wal
verricht, slaat blijkbaar
niet aan bij jeugd. En ze
ker niet bij het vrouwelij
ke gedeelte van de Neder
landse bevolking. Daar
door bljft dammen een
wereld van (meestal oude
re) mannen. Een situatie
die het toekomstperspec
tief er nu niet bepaald
vrolijk op maakt.
Zo ontspannen als hij in de re
gel achter achter het bord met
de honderd velden vertoeft, zo
ontspannen geeft Evert Bron
string ook antwoord op vragen
die hem na afloop van een (al
weer gewonnen) partij voor de
competitie worden gesteld. In
die net afgewerkte krachtme
ting tegen Boskoper Van
Meurs heeft hij het toch nog
even moeilijk gehad. Tenmin
ste, het verloop van de partij
wekte die indruk. Of Bron
string het duel werkelijk als
lastig heeft ervaren, blijft een
open vraag. „Och ja, de tegen
stander verwacht wat van me
en dan moet je op sommige
momenten toch laten zien dat
je meestertitel niet ten onrech
te is", is het voor een overwin
naar makkelijk te geven ant
woord.
Ongeslagen
Binnen de Dambond Midden
Holland, strekkende van Gou
da tot Katwijk en van Lisse tot
Zoetermeer, neemt het Leids
Dam Genootschap op dit mo
ment een opvallend goede po
sitie (ongeslagen eerste) in.
Nadat het LDG twee jaar gele
den te laat was met het aan
vragen van dispensatie voor
Peter en Evert Bronstring de
gradeerde de ploeg, mede door
het gebruikelijke portie pech.
Het jaar daarop was er van
vergeten geen sprake meer en
speelde Evert Bronstring zijn
partijen op het hoogste lande
lijke niveau (voor het Residen
tie Dam Genootschap uit Den
Haag) en, met LDG, in de eer
ste klasse van de regiobond.
„Een situatie die in andere
sporten ondenkbaar is, maar
bij het dammen kan dit", ver
klaart Bronstring. „Er is een
strikte scheiding tussen de
speeldagen voor de landelijke
en de regionale competitie. De
landelijk opererende clubs ko
men verplicht uit op zaterdag
en de regioclubs spelen op de
verenigingsavond van de
thuisspelende club. Op die ma
nier kunnen en konden ook
heel wat andere dammers uit
de Leidse regio meedoen aan
de landelijke competities".
Problemen heeft Bronstring
daar niet mee: „Het is wel
leuk voor het LDG dat we nu
bovenaan staan, maar dit jaar
promoveren zou helemaal niet
goed zijn voor de club. Ik zou
toch kiezen voor het veel ho
ger uitkomende Residentie en
EVERT BRONSTRING:
ook Heemskerk speelt in een
hoger team. Daarnaast kunnen
twee man helemaal niet spelen
op zaterdag vanwege hun
werk en moet je twee man
meer opstellen. Dat betekent
dat je met zeker vier a vijf in
vallers moet werken en die
zijn niet van landelijk niveau".
Enige vooruitzichten in de
richting van de jeugd ziet de
43 jarige wiskundeleraar even
wel in Leiden nog niet. „Als
bestuurslid van het LDG pro
beer ik natuurlijk mijn sport
ook op school te promoten,
maar op een of andere manier
spreekt dammen niet aan. De
jongelui gaan liever skiën, dan
dammen, ondanks de idioot
hoge kosten van dat winterge-
doe".
Toonaangevend
Ook prestatief gezien zou het
dammen veel meer belangstel
lenden moeten kunnen trek
ken dan nu het geval is. Met
de Sovjet Unie is Nederland
het toonaangevende land in de
dam wereld. Niet alleen in het
verleden (met Ton Sijbrands
en Hbrm Wiersma), maar ook
nu, met Clerc en Van der Wal.
Bronstring: „Wat het is, weet
ik ook niet precies, maar bij
mij op school was er geen
ruimte voor een gratis dam-
cursus en een damcompetitie,
terwijl de skivakantie die toch
een paar honderd gulden kost
te binnen een paar dagen vol
zat. Omdat dit niet iets is van
Leiden alleen, kan het binnen
een paar jaar gedaan zijn met
het Nederlandse dammen op
niveau. Na Jannes, die ik in
voorgaande toernooien nog
wel eens begeleidde (maar die
nu door demonstraties en der
gelijke geen tijd meer heeft
•voor zijn oude meester), zie ik
nauwelijks meer toekomst", is
het sombere beeld van Evert
Bronstring.
Jarenlang was hij een zekere
deelnemer aan de nationale
kampioenschappen (14 keer)
en ook de reis naar de Sovjet
Unie om daar zijn krachten te
meten heeft hij drie maal op
uitnodiging gemaakt. Waarom
een man met een dergelijke
staat van dienst dan toch
speelt in een regioclubje, is
echter heel simpel: „Ik was
een Leidenaar, ik ben dat nog
steeds. Ik heb, als ik thuis
even oversla, hier het dam
men geleerd. En ik ben hier
nog steeds niet weggespeeld".
Sterkste
De nu volgende ietwat sarcas
tisch bedoelde grijns is voor
broer Peter, ook een man met
het een figuur van een Ameri
can Football speler, die de
wedstrijd tegen Boskoop aan
bord 1 „mocht" zitten. Peter:
„Evert is de sterkste. De broe-
Evert Bron
string: „Pro
moveren zou
absoluut niet
goed zijn voor
het Leids Dam
Genopt-
schap".
derstrijd is wat dat betreft heel
eenzijdig en zeker niet leuk.
Iedereen verwacht hem dan
ook op bord 1, zodat bij veel
tegenstanders de spelers van
bord 1 en 2 of nog lager wisse
len. Daarom speelt Evert op 2
en de op één na sterkste op 1
en dat ben ik toevallig".
Doorgaand over de familie
band komt al snel aan het licht
dat het zeker in de Leidse re
gio zeer slecht gesteld is met
het dammen voor vrouwen.
„Onze moeder damt vrij aar
dig, maar alleen in huiselijke
kring en verder houdt het wel
zo'n beetje op", is de conclusie
van het tweetal. Waarbij Evert
als bestuurslid („Peter is alleen
bestuurslid bij feesten") nog
het meest met vragende dames
te maken krijgt. „De meeste
vrouwen willen weten of er al
andere dames zijn die dam
men. Als ik dan zeg dat dat
niet zo is, haken ze af. We
wachten nu op de vrouw die
gewoon wil dammen en zich
niets aantrekt van al die man
nen om haar heen. Het
spreekwoord van dat eerste
schaap is hier heel nadrukke
lijk van toepassing. Zonder die
eerste vrouwen, blijft het dam
men een zaak voor meestal
ook nog wat oudere mannen.
En dat is geen goede zaak voor
het dammen in het algemeen.
En zeker niet voor het Leidse
dammen in het bijzonder".
GERT VELTHUIZEN
Onder redactie van Gert-Jan Onvlee
Bijdragen Erik Huisman.
Mistig
..Het was een leuke wed
strijd. Lekker snel. sportief.
Nee. er is goed gevoetbald.
Ja. jammer dat het publiek
dat niet ook heeft kunnen
Aan het woord: scheidsrech
ter Gremmen direct na af
loop van het door hem geflo
ten duel tussen Quick Boys
en NSW. Een ontmoeting
die door Gremmen „voor
treffelijk" werd geleid. Ten
minste, als we de meeste spe
lers van beide teams mogen
geloven. Want. aan de kant
viel het gebeuren voor de
ruim duizend toeschouwers
dus niet zo best te volgen, op
die mistige zaterdagmiddag
op Nieuw Zuid.
Desondanks: scheidsrechter
Gremmen had wel gelijk dat
hij de negentig minutenon
danks die zo hinderlijke
mistflarden, gewoon liet vol
maken. Als je vanaf de mid
denstip beide doelen en beide
grensrechters kunt zien, zo
luidt ongeveer de regel, kan
en vooral, moet er worden
gevoetbald.
Mistig (3)...
Niet scheidsrechter Grem
men zat afgelopen zaterdag
dus fout. Nee. het is de be
treffende, door de KNVB ge
hanteerde „mistregel" die ab
soluut niet klopt. Want laten
we wel zijn: het gaat in het Mistig (3)
(top)amateurvoetbal natuur-
lijk niet alleen om het zicht
van die spelers, die scheids
rechter en die „grenzen".
Het publiek mag toch ook
wel wat zien?
Boys speler afgekeurde kop
goal van Kees Ruis moet heel
wat mensen volledig zijn ont
gaan...
Mistig (2)
Mist levert (bijna) vanzelf
sprekend ook aardige zaken
op. Kon die opmerking van
scheidsrechter Gremmen al
leuk worden genoemd, de
constatering van Quick Boys-
trainer Hans van der Zee
mocht er na afloop eveneens
beslist zijn. „Na rust hadden
wij het beste van het spel.
We kregen ook kansen. En
ik heb zojuist begrepen dat
we ook nog hebben ge
scoord...", liet Van der Zee
bloedserieus weten. En in
derdaad: die wegens duwen
van een een andere Quick
Over volledig ontgaan ge
sproken: RCL-doelman Bert
Siera kan zijn elftal zaterdag
alleen maar hebben hóren
winnen.
Meespelen in het elftal dat de
eerste, door maar liefst vier
treffers gerealiseerde, zege
van het seizoen boekt en dat
dan alleen maar kunnen hó-
Het zal je maar gebeuren.
Of zou Siera daar zelf niet zo
erg mee zitten?
Mare
Niet Stan, maar jongere
broer Mare van Belkum eiste
zaterdag de hoofdrol voor
zich op in de zoveelste „bela
den" streekderby tussen de
waterpoloteams van AZC en
De ZijlLGB.
Een dit seizoen extra beladen
de lezer, lieve lezeres: we
houden u natuurlijk op de
hoogte.
Te weinig
..Blauw Zwart krijgt te wei
nig", zo moest maandag wor
den bericht over het duel dat
de Wassenaarders afwerkten
tegen Papendrecht. Hard
werken, een prestatie van
formaat afleveren, maar des
ondanks met lege handen
achterblijven. Het roerde
Hutspo(r)t diep. Hopelijk
heeft Sinterklaas op pakjesa
vond de heren van Blauw
Zwart goed bedacht. Ach, ei
genlijk is er geen twijfel mo
gelijk: een goedheiligman in
Wassenaer...
Hogeschool
Wij van Hutspo(r)t hebben
zondag genoten. Genoten van
DOSR-trainer Wim van
Harskamp. Als keeper van
Ter Leede en Godyla was hij
altijd al enorm fanatiek.
Ging hij op elke bal. Maar
wat Van Harskamp tegen
woordig als oefenmeester
presteert, daar kan je slechts
in sille bewondering naar kij
ken. En van genieten. Dat is
absoluut hogeschoolwerk.
Daaraan is hij als doelverde-
diger van het nationaal zaal
voetbalteam zelfs nooit toege
komen...
Met zijn ploeg DOSR was hij
zondag te gast bij Foreholte.
Vanuit de dug out sloeg hij
de verrichtingen van zijn pu
pillen op het veld gade en gaf
wat aanwijzingen. Niets bij
zonders vooralsnog. Een vijf
tal minuten na het beginsig-
naal echter, vond Van Hars
kamp dat hij te weinig om
handen had. Het verzameld
publiek werd vanaf dat mo
ment dan ook getracteérd op
de lessen een en twee van de
cursus „Verrijkend Voetbal-
jargon
Maar: daar bleef het dus niet
bij. Tijdens zijn college vond
de DOSR-trainer bovendien
nog tijd om met een regen
van mokerslagen de in golf
plaat uitgevoerde Voorhoutse
dug-out binnen de reguliere
speeltijd van negentig minu
ten om te toveren in een glad
plaatstalen optrekje-
Een goed betaalde professio
nele kracht, in dienst van
een even goed lopende plaat
werkerij had het absoluut
niet beter gedaan.
Nee echt: we zeiden het al:
absoluut hogeschoolwerk...
Quick
„Quick Boys haakt voorlopig
af" (Leidse Courant, maan
dag 1 december).
„Jeugd Quick Boys blijft aan
de leiding" (uit diezelfde cou
rant).
Hoezo: „De oudjes doen het
nog best'?
Standje
Op de valreep toch nog even.
Nico Pikaar van Fides had
veel eerder de primeur. Maar
het blijft een aardig standje.
Daarom bij deze. in de reeks
„korfbal, nog altijd fotoge
niek", dit fragment uit het
treffen tussen De Algemene
en Crescendo.
René Guyt:
„Bij het Ne
derlands Kam
pioenschap
moet de top
vorm er zijn".
KATWIJK Hij is in
middels een gevestigde
waarde in de het peloton
der nationale (amateur-
)veldrijders. Vier jaar ach
tereen maakt hij al deel
uit van de diverse Neder
landse selecties, uitverkie
zingen die hij de afgelo
pen jaren ook meer dan
voldoende waarmaakte.
Ook in dit nog betrekke
lijk prille cross-seizoen
doet René Guyt weer van
zich spreken. In zijn eerste
volle jaar als amateur liet
de Katwijker zich zowel
in de B-veldritten, als in
de internationale A-cros-
ses sterk van voren zien.
Beter gezegd: na het trai
ningskamp met de natio
nale selectie boekte Guyt
niet alleen een drietal
overwinningen in B-koer
sen, maar toonde hij tij
dens de grote evenemen
ten eveneens aan zich al
heel redelijk met de profs
te kunnen meten.
En dat terwijl de topvorm,
volgens plan, toch nog niet is
bereikt. René Guyt, die dit
weekeinde in Rome zal deel
nemen aan een van de Super-
prestigewedstrijden, daarover:
„Het is de bedoeling dat ik be
gin januari/ tijdens het Neder
lands Kampioenschap, in top
vorm ben. Dat moet ook wel,
want het NK geldt nu eenmaal
als dè selectiewedstrijd waarin
je een plek voor de wereld
kampioenschappen kan ver
dienen. En ik ga straks graag
naar Tsjecho Slowakije. Wat
dat betreft moet je inderdaad
zelfs zo'n wedstrijd in Rome
als voorbereiding voor die NK
Leerzaam
Het feit dat Guyt een plek
heeft in de nationale amateur
selectie, brengt, zeker wat die
definitieve selectie betreft,
geen grote voordelen met zich
mee, meent Guyt. „Het is een
erkenning, dat wel. En de bui
tenlandse trips zijn leerzaam,
daar heb je wel wat aan. Maar
verder: je moet het als renner
toch echt helemaal zelf doen.
In combinatie met je trainer,
natuurlijk". Guyt wordt al
sinds zijn juniorentijd begeleid
door Wim Lutjes, een trainer
waarin hij nog altijd z'n ver
trouwen stelt.
Dat mag ook wel, want Guyt
investeert nogal wat tijd in
zijn hobby. De exacte trai
ningsschema's mogen dan door
hem niet prijs worden gege
ven, het feit alleen al dat hij
regelmatig tweemaal op een
dag traint, geeft aan dat het
Guyt ernst is bij zijn pogingen
de (absolute) top te bereiken.
Want plannen in de richting
van een profcarriëre zijn bij de
jeugdige Katwijker wel dege
lijk aanwezig. "Ik zou wel prof
willen worden, maar nu nog
niet. Ik moet eerst nog in
dienst, dat kost me dus veer
tien maanden. Pas als ik daar
uit kom, kan ik weer verder
plannen. Maar inderdaad, een
profcarriëre zie ik beslist wel
zitten. Ik hoop ook dat ik net
zoveel geluk heb als Martin
Hendriks. Die zit nu ook in
dienst, heeft veel vrij om te
trainen en wordt prof zodra
hij eruit komt. Dat lijkt mij
ook wel wat".
Het zou een aardig (professio
neel) vervolg zijn van een car
rière die bepaald niet veelbe
lovend startte. Toen Guyt zich
bij Swift meldde, viel het hem
allemaal immers tegen. Ook al
omdat zijn racefiets te groot
was, en omdat hij nogal wat
brutaliteit miste, werd hij er
iedere wedstrijd tegen het ein
de afgereden. De winter, vol
gend op zijn Swift-debuut,
trainde Guyt mee met z'n goe
de vriend Eddie Quiss, die nu
in Spanje voor een Spaanse
club rijdt. Training die al spoe
dig z'n vruchten afwierp, ook
al omdat Guyt talent bleek te
hebben voor het werk in „het
veld". Na vier maanden al be
reikte Guyt een uiterst verras
sende, maar daarom niet min
der knappe vierde plaats tij
dens het nationaal kampioen
schap veldrijden. Het daarop
volgende jaar, bij de junioren,
boekte hij zijn eerste overwin
ning en werd hij opnieuw
vierde bij de nationale titel
strijd, een prestatie die hem
een plaats opleverde in de
ploeg die aan de start stond
voor het WK. Dit tot nu toe
enige wereldkampioenschap
werd voor Guyt een grote te
leurstelling. „Tijdens de start
kwam ik ten val en beschadig
de mijn derailleur. Toen moest
ik de eerste halve ronde lo
pend afleggen en die achter
stand viel natuurlijk nooit
meer goed te maken. Jammer,
want er had beslist een ere
plaats ingezeten".
Overwinningen
Het daarop volgende jaar
boekte Guyt acht overwinnin
gen en dus was hij een der fa
vorieten voor een kampioen
strui. Per een januari evenwel,
moest René Guyt naar de
amateurs overstappen, omdat
op dat moment een nieuwe
leeftijdsindeling van kracht
werd. Wel werd de Katwijker,
ook tot zijn eigen verbazing,
direct al zevende op het NK
voor amateurs.
Een opvallende prestatie, dat
wel. Maar geen resultaat van
een eendagsvlieg, zoals Guyt
dit seizoen al diverse malen
bewees. Al blijft het natuurlijk
de vraag of de liefhebber van
modderige en heuvelachtige
rondjes inderdaad de echte top
zal halen. De komende maan
den zullen wat dat betreft eni
ge duidelijkheid moeten bren
gen. Daarop volgt het wegsei-
zoen, waarin Guyt zich dit
keer ook wil laten zien. „En
daarna zie ik het wel weer",
relativeert Guyt zelf elke wil
de gedachtenkronkel. „Voorlo
pig gaat het goed. Nu eerst
maar eens een goed Neder
lands kampioenschap rijden.
Want op het wereldkampioen
schap in Tjsecho Slowakije wil
ik eigenlijk niet ontbreken".
RICHARD IPPEL
treffen, nu Stan zich in Al-
phense dienst heeft begeven
en broers Alex en Mare niet.
Mare van Belkum dus: drie
treffers van zijn hand zorg
den er in het laatste kwart
voor dat „zijn" De Zijl niet
met 8-10 verloor, maar met
11-10 won van Stans' AZC.
Mare, dus.
Wandeling
Het gaat wat te ver te stellen
dat Jan Reker het grote
voorbeeld is van Zijl/LGB
coach Frits Welling. Maar,
dat Welling inspiratie put uit
de daden vande huidige
VVV-trainer, moge duidelijk
zijn.
Indien onze bronnen even
betrouwbaar blijken als vrij
wel altijd, heeft Welling zijn
selectie toegezegd van Vee-
nendaal naar Leiden te zul
len wandelen als De Zijl er
vandaag in slaagt van het
Veenendaalse VZC te win
nen. Een zege die de Leidse
formatie vrijwel zeker een
plaats in de play-offs zou be
zorgen...
U Begrijpt het al, gwaardeer-
