Leidse Courant | 1986 | 14 november 1986 | pagina 9

1 föilhelminafonds
preest te hoge
verwachtingen van
werking interferon

■c

Schock, goed voor miljoenen platen

Fagan 's wil
is podiumwet

Brieven van een dode
beweegt de gemoederen

- ;unst

N

Terugkeer
African Queen

A.D.O./D.V.S. ziet de
toekomst blij tegemoet

Ensemble Cologne weinig schokkend

£eidó&<2owuvnt

VRIJDAG 14 NOVEMBER 1986 PAGINA 9

'95,-!
luxe
>95,-.

Dr. H. Schellekens fioemt de
goedkeuring van interferon
hoe dan ook een doorbraak.
„Dit is de eerste stap op weg
naar de ontwikkeling van bio-
therapie".

MSTERDAM Bij bosjes
ngen ze aan de telefoon bij
t Koningin Wilhelmina
inds (KWF), de kankerpa-
nten die have en goed wil-
n verkopen om aan interfe-
te komen. We spreken van
vijf jaar geleden, toen de
erheid niets van dit medi-
wilde weten. Nu dan ein-
lijk één type, alfa-2, officieel
ior Volksgezondheid is goed-
keurd als geneesmiddel,
eest het KWF dezelfde toe-
inden. „De betrokkenen
ten voorkomen alsof het
iddel ook helpt tegen huid-
inker. blaaskanker en nier-
inker. maar in werkelijkheid
eft vrijwel niemand daar
at bij. Ik vind dat er daarom

sprake is van misleiding; er
.worden verwachtingen ge
wekt die niet waargemaakt
kunnen worden", zegt me
vrouw Monda Heshusius van
het KWF.

Als het om kanker gaat, werkt
interferon alfa-2 uitsluitend bij
een bijzondere vorm van
bloedkanker, de hairy cell leu
kemie. Deze ziekte, waarbij de
aangetaste cel een soort harig
omhulsel krijgt, komt voor bij
twee procent van de volwas
sen leukemie-patiënten. Daar
naast is interferon alleen geac
cepteerd als geneesmiddel
voor hoornvliesontsteking en

wratachtige aandoeningen aan
stembanden en geslachtsdelen.
Vele deskundigen, de produ
centen van het middel voorop,
beweren evenwel dat het ze
ker in de toekomst geschikt
zal blijken voor veel meer
soorten kanker en virsuziek-
ten, waaronder zelfs aids.

Het probleem bij interferon -
sinds de jaren zeventig kunst
matig geproduceerd dank zij
de recombinant-DNA-tech-
niek - is dat het een zoge
noemde soortgerichte stof is.
Voor mensen is het afgeleid
van menselijk eiwit en kan
daardoor alleen worden getest
bij mensen. Bij dierproeven
moet het gebaseerd zijn op

dierlijk eiwit. Als de resultaten
daar gunstig zijn, betekent dat
daarom niet automatisch dat
het bij mensen ook werkt. Het
aantal experimenten bij men
sen met interferon heeft bo
vendien nog altijd een zeer
wisselend resultaat. Het is niet
te voorspellen bij wie het wel
helpt en bij wie niet.
Overigens gaat het daarbij zel
den om werkelijke genezing;
door een behandeling met in
terferon wordt hooguit de
woekering van de cellen tot
staan gebracht. Wetenschappe
lijke bewijzen voor de gunstige
werking zijn er derhalve niet;
alleen bij de hairy cell leuke
mie heeft de praktijk onder
hand uitgewezen dat interfe

ron daar werkelijk genezend
werkt. Volkomen onduidelijk
is nog wel hoe lang de herstel
de patiënten interferon moe
ten gebruiken en of de kanker
al dan niet terugkeert.

Volgens dr. H. Schellekens
van TNO, niet commercieel bij
de ontwikkeling van het medi
cijn betrokken, betekent de
goedkeuring van interferon
hoe dan ook een doorbraak.
„Dit is de eerste stap op weg
naar de ontwikkeling van bio-
therapie. Ik ben er van over
tuigd dat deze de chemo-thera-
pie (medicamenten geprodu
ceerd door middel van een
chemisch proces) in de bestrij
ding van kanker volledig gaat
verdringen". Hij vindt ook dat
de Nederlandse overheid veel
te lang heeft gewacht met
goedkeuring: „Wij zijn zo'n
beetje het laatste beschaafde
land waar het mag worden
voorgeschreven".

Schellekens stelt met nadruk
dat nu niet elke arts, al dan
niet gedekt door de financiers
van medicijnen, maar interfe
ron moet gaan inspuiten. „De
praktijk in Amerika bewijst
wel dat interferon meer zal
worden voorgeschreven dan
we op dit ogenblik denken.
Want kun je een patiënt een
middel onthouden, ook al be
staat er maar een kans van 1
op 20.000 dat het werkt? Voor
dat dilemma zullen artsen nu
vaker komen te staan, maar ik
ben absoluut tegen ongelimi
teerd gebruik. Dat is veel te
gevaarlijk, dan krijg je wild
groei",

DICK HOFLAND

'ranse komiek
,e Luron
verleden

nze correspondent
i Huet)

ARIJS De in Frankrijk
populaire komiek en imi-
Thierry Le Luron is gis-
op 34-jarige leeftijd in
Parijs ziekenhuis aan
eelkanker overleden. Le Lu-
i werd vijftien jaar geleden
slag beroemd met een per-
Ede imitatie van de toenmali-
Franse premier, de gaullist
acques Chaban-Delmas. Het
abootsen van de stemmen
politici was zijn grote spe-
aliteit. Hij bouwde een reper-
van meer dan hon-
erd stemmen, van De Gaulle
Mitterrand. Vooral de imi-
es van de laatste hadden in
'rankrijk ongekend veel suc-
niet in de laatste plaats
Wtat ze doorspekt waren met
kareajme. Dat kwam Le Luron
énige jaren geleden op een
ensuur te staan van de toen

Vijftien jaar geleden begon
«arth Fagan (46) een aantal,
reliswaar atletische, maar
verder volkomen ongeschool-

le. studenten danstechnisch

geheel eigen
'ocabulaire. Met paternalisti-
che waakzaamheid heeft hij

ensemble
leatre - begeleid in dit apar-

rde staatstelevisie.

Luron was samen met de
/gelopen zomer bij een moto
ongeluk omgekomen komiek
!oluche de geliefdste provoca-
r van de Fransen. Een be-
dit jaar gesloten huwelijk
len beide komieken zorgde
r veel opschudding. Maar
meest bekend werd Le Lu-
om zijn creatie „Monsieur

De African Queen, het beroem
de schip van de gelijknamige
film uit 1951 met onvergetelijk
spel van Katharine Hepburn en
Humphrey Bogart, is terug. Op
deze foto stoomt het schip op
naar Londen. De boot, in Lon
den gebouwd in 1912, wordt
tentoongesteld op de expositie
The London Boat Show, die in
januari wordt gehouden. Aan
de helmstok staat de huidige
eigenaar, James Hendricks,
die de African Queen gebruikte
als attractie voor zijn hotel in
Florida.

SOVJET-FILM OVER DE VERNIETIGING VAN DE MENSHEID

MOSKOU Sinds de avond
waarop in het Sovjetrussische
tv-programma „Kinopanora-
ma" de film „Brieven van een
dode" werd voorgesteld heeft
deze eersteling van de uit Le
ningrad afkomstige regisseur
Konstantin Lopoesjanskij voor
een niet aflatende discussie ge
zorgd. Bij een enquête onder
bioscoopbezoekers kreeg de
film 3,7 punten op een schaal
van vijf. De helft van de on
dervraagden achtte de film
een aanbeveling waard, dertig
procent vond het tegendeel en
twintig procent had geen me
ning. De meerderheid van de
Sovjetrussische filmcritici, die
eveneens aan de enquête deel
namen, verleenden deze film
het predikaat „uitmuntend" of
„beslist de moeite waard."

„Brieven van een dode" werd
door de science fiction-auteur
Arkadij Stroegatskij een hoog
tepunt in de cinematografie
genoemd. De film, die sinds
midden vorige maand in een
tiental Moskouse bioscopen
draait, slaat bij de Sovjetrussi
sche biscoopbézoekers heel
wat los en menigeen voelt zich
geschokt.

Bij een voor-première deed
een criticus een poging om het
overwegend uit jongeren be
staande publiek op deze film-
-ervaring voor te bereiden.
„Brieven van een dode", zo zei
hij, „behoort tot de categorie
moeilijke films. Het is eigen
lijk een „film-waarschuwing":
de film gaat immers over het
leven van heel gewone men
sen na de Derde Wereldoorlog.
De inhoud van de film is ei
genlijk een filosofische levens
balans van de mensensoort die
weliswaar een nucleair infer
no heeft overleefd, maar toch
dood is omdat er geen echte
overlevingskansen bestaan. De
film is een waarschuwing voor
de vernietiging van de mens
heid.

Regisseur Lopoesjanskij ver
telde onlangs dat het idee voor
deze film drie jaar geleden bij
hem was opgekomen toen hij
met zijn zoontje van drie aan
het wandelen tvas en door een
onweer werd verrast. „Is dit
de oorlog, de kernoorlog?" had
zijn zoontje hem toen ge
vraagd.

De handeling van de film is
tegelijkertijd eenvoudig en in
gewikkeld. Samen met een
paar medewerkers van een
museum overleeft de wereld
beroemde hoogleraar in de
kunstgeschiedenis Larsen in
een stad ergens in Midden-Eu
ropa, een door een computer-
fout veroorzaakte nucleaire
wereldbrand. Larsen heeft tij
dens het inferno zijn zoon Eric
uit het oog verloren en het
grootste deel van de film
wordt in beslag genomen door
wat men zou kunnen noemen
een innerlijke monoloog van
Larsen die in zijn gedachten
brieven aan zijn zoon schrijft.
Larsen kan niet geloven dat
de wereld is vernietigd; hij
hoopt nog steeds dat de seis-
mografen zich hebben vergist,
dat er toch nog een toekomst
is. De anderen die met hem in
de met beschadigde kunst
voorwerpen volgepropte kel
der van het museum op de
dood wachten zijn er van
overtuigd dat Larsen waanzin
nig is geworden.

In een andere onderaardse
schuilplaats heeft een priester
de catastrofe overleefd. Hij be
kommert zich om kinderen die
geen kinderen meer zijn, men
sen met starre gezichten die
niet dood zijn maar die ook
niet meer leven. Er verschijnt
een medisch.team op het to
neel dat tot taak heeft de „ge
zonden" aan te wijzen voor
transport naar de centrale
bunker waar de mensen el
kaar staan te verdringen. Hier
moet de mensheid geconser
veerd worden, dertig jaar on
der de aarde, misschien vijftig
jaar, wellicht ook voor altijd,
want alles is ten einde.
De planeet aarde is onbewoon
baar geworden; men ziet op
stijgende kernraketten, bran
dende wolkenkrabbers, ver
woeste kerken, straten die met
brandende lijken bedekt zijn,
vegeterende menselijke we
zens en reddingsteams, gehuld
in anti-straal-pakken, die ver
twijfeld een laatste gruwelijk
gevecht met de vernietiging
aangaan. Larsen overleeft het
inferno zes dagen lang. Ten
slotte blijft hij alleen achter,
samen met de kinderen die
geen woord meer kunnen uit
brengen. De priester is gestor
ven; zij hebben nu niemand
meer. In een van de meest
aangrijpende scènes van de
film zit Larsen met de kinde

ren aan tafel een versiering te
knutselen voor een uit kale
stukjes hout in elkaar geflan
ste kerstboom. Er worden
kaarsen aangestoken en een
paar seconden lang schijnt er
een vredig licht in de kindero
gen.

Vleugje hoop

Larsens uren zijn echter ge
teld. Vlak voordat hij sterft
vragen de nu niet meer in
doodszwijgen gehulde kinde
ren hem om de waarheid te
zeggen omdat de mens in het
gezicht van de dood altijd de
waarheid spreekt. „Ga op weg
zolang jullie nog krachten
hebben", zegt Larsen, „want
wanneer de mens onderweg is
heeft hij nog hoop." En de
kinderen richten zich op,
klauteren uit de kelder een
wereld tegemoet die geen we
reld meer is; en ze lopen ver
der door een grauw woestijn
landschap.

Regisseur Lopoesjanskij ge
bruikt in deze film voortdu
rend christelijke symbolen: de
priester bidt bij een proviso
risch gegraven graf voor Lar
sens vrouw Anna; wanneer de
inwoners van de stad tijdens
een raketaanval in paniek ra
ken leest een jong meisje voor
uit de Bijbel; de ruïne van een
kathedraal steekt als een
waarschuwend gedenkteken
boven de immense berg puin
uit. Het einde van de film sug
gereert met het beeld van de
op weg gaande kinderen, dat
misschien ook met de dood
van de mensheid nog niet alles
is afgelopen. Of, zoals de par
tijkrant Pravda het in een re
censie van deze film formu
leerde: misschien behaalt de
ware menselijkheid in haar
strijd met de barbarij toch nog
de overwinning.

In de Sovjet-Unie is deze film
nu een van de belangrijkste
onderwerpen van discussie ge
worden, met name onder de
middelbare scholieren. De cri
ticus die de inleidende woor
den bij de voor-première sprak
zei dat deze film juist aan de
schooljeugd vertoond moest
worden: „Zolang er kunste
naars leven die het atomaire
inferno en de gevolgen daar
van op het witte doek kunnen
brengen en zolang er mensen
bestaan die deze apocalyps
proberen te voorkomen is de
wereld nog niet verloren".

Vervolg van de voorpagina

KEULEN De gisteren over
leden tenor Rudolf Schock
werd 4 september 1915 gebo
ren in Duisburg, waar zijn va
der havenarbeider was. Na de
Tweede Wereldoorlog vero
verde hij met zijn krachtige,
maar ook sensuele stem de

harten van de Duitsers en
werd hij een van de eerste
Westduitse platensterren. In
miljoenen aantallen gingen
zijn opnamen van opera-, ope
rette- en oratoriumaria's,
schlagers en kerstliederen,
over de toonbank.

Als acteur schitterde hij in een

film over zijn grote voorbeeld,
Richard Tauber en maakte
diens „Du bist die Welt ftlr
mich", nog eens zo beroemd.
In de jaren vijftig en zestig
maakte Schock ook naam in
het buitenland. Hij stond ge
middeld 120 avonden per jaar
op het podium. Zijn

voerde hem naar Londen,
Bayreuth (Wagner), Salzburg
(Mozart) en Wenen. Schanda
len en romances waren er in
zijn leven niet. Bij zijn vrouw
Gisela en dochters Dagmar en
Isolde vond hij telkens weer
de kracht om door te gaan en
steeds wist hij een hartinfarct

achter zich te laten.

Rudolf Schock werkte zoals
nauwelijks iemand van in de
zeventig werkt. Hij wandelde
veel en speelde golf en vond
naast de sport die hij zijn hele
leven bedreef, nog altijd tijd
voor operette- en liederavon
den.

ninklijke Schouwburg. Donderdag

kunstenaars maken. Hij zocht
de mensen achter die ontegen
zeglijk fraai ogende lichamen,
het Bucket zijn groep telt tien zwarte en
w in dit apar- twee blanke leden en zijn ab-
bewegingsidioom, dat overal stracties maken duidelijk dat»
't vandaan heeft: invloeden -rUn renprinirp 7pkpr nipt pt.®

vandaan heeft: invloeden
Graham. Primus, Ailey en
limon zijn zichtbaar.

Ipvallend is de overmaat van
nusculaire mogelijkheden,
vaarbij tussen mannen en
rouwen geen verschil wordt
emaakt. Er wordt met grote
nelheid, zelfs tweevoudig dia-
onaalsgewijs en synchroon
esprongen zonder daarvoor
en uitgangspositie te
Sterke wisselingen in
lynamiek en vorm tenderen
harde

nystiek, maar dit dansen -
cms plotseling even kinder-

ijk als kwetsbaar maar altijd

net stalen spieren - blijft altijd spieren. Heel emotioneel ook

zijn repertoire zeker niet et
nisch kan worden genoemd.
Het Bucket Theatre, dat de
chaos van de Newyorkse mo
derne dansscène heeft weten
te vermijden, heeft in het ka
der van „Dancing America"
de zwakke start van de eerste
groep „Balletap" grotendeels
goedgemaakt. Vooral begin en
slot van dit festijn van dansen
de wilde bloemen - van lelies
op het podium houdt Fagan
niet - zijn ijzerstérk. „Prelude"
heeft als motto „discipline is
vrijheid" en in „From before"
accentueren de bodystockings
het spannende spel

nteger en devoot,
viens wil en stijl in zijn chore
ografieën - andere duldt hij
- podiumwet zijn gewor-
wilde geen dansers maar

„Lente Duet",
een lange kus alleen voor
hoofd, neus en kin elkaar aan
raken.

FRANK DELBOY

Eerste Erens Prijs voor Kees Fens

MAASTRICHT Provinciale Staten van Limburg hebben gis
teren besloten een letterkundige prijs, genoemd naar de Lim
burgse tachtiger Frans Erens, in te stellen. Het wordt een drie-
aarlijkse prijs, groot 10.000 gulden. De eerste zal gaan naar Kees
'ens. literair criticus en hoogleraar in de moderne Nederlandse
Uetteren aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Hij krijgt
prijs voor zijn gehele oeuvre.

Toonder wint goud en zilver

II tin

.MSTERDAM Met de films „Amsterdam Plus" en „Don't
|wy the Ostrich" heeft Toonder Studio's te Amsterdam respec-
bevelijk de gouden en zilveren prijs van het 29ste Internationale
dm- and TV-festival van New York gewonnen. De film „Am-
irdam Plus" heeft Toonder Studio's vervaardigd in opdracht
van VVV-Amsterdam met als doel potentiële buitenlandse toe
fen iets van de sfeer van Amsterdam te laten proeven.

•.Don't play the Ostrich" werd gemaakt voor TNO en behandelt
jte problematiek rond bodemverontreiniging en de oplossingen
daarvoor, die TNO voor handen heeft.

T

King Kong naar Japan

Zestien meter hoog is deze King Kong, die bij stukjes en beetjes
in elkaar is gezet, om van Kennedy Airport in New York naar Ja
pan vervoerd te kunnen worden. Te voren was het gevaarte al
opgebouwd om in de film ..King Kong 2" een reusachtige rol te
spelen; de opnamen daarvoor waren in North Carolina. Het mon
sterachtige wezen gaat nu naar Japan, om de film lijfelijk enige
kracht bij te zetten. Daar is de première op 20 december.

Toneelvereniging A.D.O/D.V.S met-

i 16 november

Een fictieve blik in de toe
komst is het uitgangspunt van
het toneelstuk „Een slok aar
de" van Heinrich Böll. Na een
nieuwe zondvloed, waarbij het
grootste gedeelte van de aarde
is verdwenen, leven er nako
melingen van de overlevenden
op een kunstmatig eiland. Er
heerst een strakke hiërarchie
onder het nieuwe regime.
Twee groepen onderscheiden
zich: „De kenners" en de
„Krestenen". De „Kenners"
zijn autoritair en treiteren de
„Krestenen" die in kooien zijn
opgesloten. Regelmatig duiken
de eilandbewoners naar de
zeebodem en halen voorwer
pen naar boven waarvan het
gebruik onbekend is. Dan
komt er iets te voorschijn dat
een ommekeer brengt in het
leven op het eiland.
A.D.O./D.V.S. heeft zeker niet
voor het eenvoudigste toneel
stuk gekozen om in de beperk
te ruimte van „De Poort" te
brengen. Door gebruik te ma
ken van een fantasierijk décor,
een eiland en een grote kooi
met een rotspartij op de ach
tergrond, wordt de illusie ge
wekt dat de speelplek veel
roter is. In deze macabere

ambiance ontwikkelt zich het
toneelstuk in drie bedrijven.
Levende muziek, hobo en pia
no, gaven al iets ongrijpbaars
aan de voorstelling, zodat de
sfeer van een verlaten land
voelbaar werd. De spelers van
A.D.O./D.V.S. waren prachtig
gecostumeerd. Futuristische
grimage maakte het beeld heel
geloofwaardig. Carel Teerink,
als „Dras", een kresten, speel
de met veel emotie de rol van
een gekooide. In zijn beperkte
ruimte bespeelde hij gemakke
lijk het hele toneel. Marette
Wils, als „Berlet", speelde
vooral in het begin heel matig.
Enkele teksthaperingen wer
den wat slordig door haar op
gevangen maar naarmate het
spel vorderde herwon ook
haar presentatie aan kracht.
Chris Isendoorn als „Schei-
der", een kenner, heeft vooral
door zijn sterke uitstraling en
duidelijke articulatie, een bij
zonder karakter laten zien.
Stephan Lang heeft met zijn
regie voor een zo fantasierijk
mogelijk toneelbeeld gezorgd,
hoewel door de kleine speel
ruimte het spel toch wat sta
tisch over kwam. Mede door
de grote inzet van de spelers
van A.D.O./D.V.S. heeft „Een
slok aarde" in deze toneelzet-
.ting gezorgd voor een boeien
de avond in het theater.

ROB VAN DER MIJL

Muziek' spreekt weliswaar
voor zichzelf maar het zou
toch attent zijn geweest als het
publiek, dat gisteravond naar
de Kloosterkerk kwam voor
het Kamerensemble Cologne,
enige informatie over dit en
semble had gekregen. Men
bleef in het ongewisse over

Voorhout, Den Haag.

chte

iden

i de

h t repertoire, de concert
agenda, het hoe en waarom
van het concerteren in Den
Haag enz. Reactie op de vraag
om meer informatie beperkte

zich tot: wij komen uit Keulen,
zijn beroepsmusici en spelen
zonder dirigent.

De publieke belangstelling viel
eigenlijk niet tegen, de namen
van Vivaldi, Bach en Marcello
zullen daaraan niet vreemd
geweest zijn. Het programma
was samengesteld uit een aan
tal solo-concerten, het handje
vol musici dat het ensemble

vormde had nauwelijks een ei
gen inbreng. Er is artistieke
moed voor nodig om vanuit
Keulen in Den Haag een der
gelijk programma te komen
presenteren. Of was het over
moed? Men moet artistiek en
muzikaal toch wel overtuigd
zijn van eigen kunnen, meer
nog, men moet in staat zijn die
overtuiging over te brengen op
het publiek. Dat lukte slechts
fluitist Dennis Verroust in het
concert van de 18e eeuws
Fransman Pierre Buffardin,

fluitist aan de hofkapel te
Dresden. Met een demonstra
tie van technisch kunnen en
met élan vertolkt, de zeven
musici die het ensemble vorm
den kwamen er nauwelijks
aan te pas. Met welke bedoe
ling de musici uit Keulen
kwamen blijft onduidelijk, het
werd in ieder geval wel duide
lijk dat zij voor een weinig
schokkende avond zorgden
met ensemblespel waarop wel
zo één en ander viel af te din-
6en ADRIAAN HAGER

Voor een uitgebreide
agenda, ook voor de ko
mende dagen, raadplege
men „UIT", de gratis we
kelijkse bijlage van deze
krant.

01720-20800): Big Trouble in
Little China (al); 18.30, 21.00. za.
zo. wo. ook 14.00. EUROCINE
MA II: Top Gun (al); 18.45, 21.15.

463500): Aliens (12); 14.00.

BYLON 2: Top gun (al); 14.00,
18.45, 21.30. zo. 13.00, 15.45,
18.45, 21.30. BABYLON 3: Lud-
wig (16); 13.45. 20.00. CINEAC 1

Hills (al); 14.00. 18.45. 21.30

24.00. EUROCINEMA
Penny (18); za. 24.00. EUROCI
NEMA IV: Champagne in het por-
nobed (18); za. 24.00.

910. tel. 667066):

Revue van Tekenfilmsterren (al);

(al); 19.00, 21.15.

LE 1 (Carnegielaan, tel. 456756):
The mission (12); 14.00. 18.45,
21.30. zo. 13.15. 16.00, 18.45,
21.30. METROPOLE 2: Oiavolo
in corpo (16); 14.00, 18.45. 21.30.
13.15. 16.00, 18.45. 21.30.

4.30. LIDO en STUDIO (Steen- sia (al); 14.00, 18.45. zo. 13.15,
straat 39. tel. 124130): The Color 16.00. 18.45. Abel (al); 21.30.

Purple (al) 20.00; The Mission (12),

Heartburn (al). Top Gun (al), Down
and out in Beverly Hills (al), 14.30,

19.00, 21.15. TRIANON (Bree-
straat 31. tel. 123875): The Cotton
Club (al); ma. di. wo. 14.30 19.00,

i METROPOLE 5: Otello (al);
14.00, 18.45. 21.30. zo. 13.15,
16.00, 18.45, 21.30. ODEON 1
(Herengracht 13, tel. 462400):
Youngblood (al); 13.45, 18.45,

13.45, 18.45, 21.30. zo. 13.15,

REX (Haarlemmerstraat 52, tel.
071-125414); Taboe (16); 14.30,

KINDERVOORSTELLINGEN
LIDO: Sneeuwwitje en de zevi
dwergen (al); za. zo. wo. 14.30.

13.45, 18.45, 21.30.

18.45, 21.30. LE PARIS 1 (Ket-

LE PARIS 2: Dream lover (18);

t nee zeggen (18) za. 23.30.

KATWIJK CITY THEATER I
(Badstraat 30. tel. [phone]):
Hold Up (al); do. vr. za. zo. wo.
14.45, 19.00. 21.15. ma. di. 19.00,
21.15. CITY THEATER II: Jewel
of the Nile (al); tijden zie City I.

iddag. E.T. (al); za. wo. 14.45.
VOORSCHOTEN GREENWAY (tel.
01717-4354): Poltergeist II (12);

Benilde

14.00. Zaal 2: Het fort van Sou-
ram; 19.30. Lolita; 21.30. Zaal 3:
do. vr. zo. wo. 19.30, 21.45. za. ma.
19.30, 22.00. di. 20.00. 90 Jaar
filmgeschiedenis VI. Sweet mo-
L'empire des sens;

bouffe; ma. Coup de t
Les fsvoris de la lune; wo.

wo. 15.45.

KINDERVOORSTELLING
Samson and Sally (Ned. gespr.);

WASSENAAR ASTRA (tel.

Geen krant ontvangen*? Bel tussen 18.00 e
en 15.00 uur. telefoonnr.071-122248 en u
nabezorgd.