Burgeroorlog Suriname
ordt internationaal"
V'
ouden
üeuw staat
entraal op
Antiekbeurs
n Delft
(ONNIE BRUNSWIJK NADERT PARAMARIBO
Universiteit Kaapstad
zet reputatie op spel
Nederlandse kaas
is te goedkoop
voor Frankrijk
JITENLAND/KUNST
£eicUc6omcuit
DONDERDAG 23 OKTOBER 1986 PAGINA 11
iYENNE - De bosnege-
istandelingen van Ron-
Brunswijk zijn de Su-
aamse hoofdstad Para-
ribo tot op 35 kilome-
genaderd. Brunswijk
rdt in zijn strijd ge-
und door tenminste
e Britse huurlingen. Hij
>pt op de komst van ze-
vijftig huurlingen,
blijkt uit een radio-repor
tage die de NOS gistermiddag
uitzond. NOS-medewerker Ar
nold Karstens heeft enige tijd
met Brunswijk opgetrokken.
In de reportage zei hij, dat van
de achthonderd opstandelin
gen er slechts tweehonderd
over wapens beschikken. Zij
vechten met jachtgeweren en
enkele buitgemaakte wapens
tegen de pantserwagens van
het 2.000 man sterke leger van
Bouterse. Een van de huurlin
gen zei: „Als we zware machi
negeweren hadden zaten we
iri twee dagen in Paramaribo".
De Britse huurlingen zijn af
komstig uit Liverpool, Chi
chester en Newport. Volgens
de NOS-medewerker zijn zij
'geronseld door de Amsterdam
koffieshophouder George Ba
ker, die echter elke betrok
kenheid bij het Surinaamse
conflict ontkent.
In de radio-uitzending wilde
Ronnie Brunswijk zelf niet
van „huurlingen" spreken.
„Ze komen als vrijwilliger, ik
betaal ze niet, ik heb ook geen
geld om ze te betalen". Wie de
huurlingen wel betaalt, is on
bekend.
Volgens Brunswijk willen de
Britten „voor een rechtvaardig
doel vechten". In een vraagge
sprek bleek echter dat de Brit
ten zich daar niet erg mee be
zighouden. „Ik ben geen politi
cus, ik ben soldaat. Ik doe het
niet alleen voor het geld, maar
ook voor deze manier van le
ven, voor de opwinding", zei
een van hen. Hij zei in West-
- Afrika gevechtservaring in de
jungle te hebben opgedaan.
Brunswijk herhaalde met na
druk dat hij geen plannen
heeft om na een eventuele
overwinning de macht in han
den te nemen. „Ik weet niets
van politiek af. Ik wil geen
president worden, ook geen
minister of bevelhebber. Het
volk moet uitmaken wat er
met Suriname gebeurt".
RAMARIBO Binnen
maand zal de burger-
log in Oost-Suriname
aleren en een interna-
iaal karakter krijgen,
opstandige bosnegers
der leiding van Ronnie
inswijk zullen meer
lp in het buitenland
ji zoeken. Onder de
inegers wordt ook ge-
oken over afscheiding
Suriname en het op-
hten van een eigen
at, samen met hun
mgenoten in het buur-
id Frans Guyana.
zegt een vooraanstaande
neger die deze week uit Su-
ime terugkeerde in Neder-
1. Granman Forster (83),
van de vier bosneger-op-
hoofden. had hem voor
edoverleg naar Suriname
jepen. De betrokken bos-
er, die in Nederland woont
werkt, wil niet met name
den genoemd.
overleg, waarvoor de
nman de in ons land wo-
de bosneger had uitgeno-
had tot doel te bespreken
waarom Nederland de bosne
gers niet te hulp komt. Enkele
weken geleden heeft de gran
man een brief aan koningin
Beatrix gestuurd, waarin hij
haar vroeg tussenbeide te ko
men. De granman is vele jaren
geleden door koningin Juliana
beëdigd en die band be
schouwt hij als onverbrekelijk.
„De granman had er op gere
kend toch tenminste een ant
woord te krijgen op zijn nood
kreet. Hij ziet de koningin nog
steeds als toonbeeld van macht
en hij begrijpt niet waarom zij
Bouterse niet tot de orde wil
roepen".
Ook bij de Brunswijk-groep
lijkt dit gevoel te leven. „Ne
derland zou de nek moeten
durven uitsteken, vuile han
den moeten durven maken en
kiezen voor het recht. Surina
me heeft nodig wat Amerika
in Grenada deed. Als Neder
land een paar mariniers stuurt
is het zo afgelopen. Maar o,
wat zijn ze bang om voor het
oog van de hele wereld voor
koloniaal te worden uitge
maakt".
Hulp
Kennelijk hebben sommige
landen al geweigerd de op
standige bosnegers van wa
pens te voorzien. „Het argu
ment is dan dat zij r.iet willen
dat er bloed vloeit, maar nu
moeten onze jongens soldaten
doden om aan wapens te ko
men. De buitenwereld kijkt
toe hoe wij elkaar in Suriname
vermoorden". Het is in dit
verband logisch, zegt hij, dat
elders naar hulp wordt ge
zocht. „Ze zeggen dan wel dat
je geen steun van buiten moet
halen, maar moeten we dan
met de handen over elkaar
gaan zitten en neergeschoten
worden? De strijd zal niet
meer ophouden. Als Bouterse
ons wil tegenhouden zal hij
ons allemaal moeten uitroeien,
ook onze stamgenoten aan de
Franse kant".
Ook in Frans Guyana worden
de bosnegers achtergesteld.
„Daarom zeggen ze daar nu:
„Als onze broeders in Surina
me verslagen worden, zijn wij
aan de beurt. Dat is de reden
dat ze meevechten". Er klin
ken, zegt hij, steeds vaker
stemmen van bosnegers die
een vrije, onafhankelijke bos-
negerstaat willen uitroepen.
Die staat zou moeten worden
gevormd door de bosneger-
stammen aan beide zijden van
de grensrivier Marowijne. „Ik
vind dat niet verstandig. Het is
net als Aruba, dat is toch ook
te klein om zelfstandig te zijn.
Er zijn niet meer dan 40.000
bosnegers, daarmee red je het
nooit". De voorstanders van
afscheiding baseren zich op
oude tractaten. Honderd jaar
voor de afschaffing van de sla
vernij beloofde Nederland al
aan de bosnegers dat zij een
gebied in vrijheid mochten be
wonen. „Die tractaten zijn
nooit ingetrokken. Er wordt
door onze jongens steeds vaker
over gepraat".
Libiërs
Hoe snel de strijd in het Maro-
wijne-gebied escaleert, is de
afgelopen week wel gebleken.
Bouterse heeft zwaar mate
rieel in de strijd geworpen. In
een Defender-vliegtuig dat
Brunswijk wist neer te halen,
vonden de bosnegers de lijken
van een Surinaamse korporaal
en van twee mannen van ken
nelijk Arabische afkomst. „Li
biërs", zeggen de bosnegers.
Dat zou overeenstemmen met
de aanhoudende geruchten in
Paramaribo over Libische (en
Hondurese) steun aan het be-
wind-Bouterse. De Verenigde
Desi Bouterse
Staten zeggen echter geen aan
wijzingen te hebben dat Libië
bij de strijd in Suriname be
trokken is.
Hoe grimmig de strijd aan het
worden is, blijkt uit een ge
beurtenis de afgelopen week
na een treffen tussen de
Brunswijk-opstandelingen en
het regeringsleger. „Onze jon
gens hadden vier of vijf solda
ten krijgsgevangen gemaakt,
maar ze hadden verzuimd er
een te ontwapenen. Op een ge
geven moment zag deze kans
een van onze jongens schuin
van achteren door het hoofd te
schieten. Toen hebben zij. die
andere krijgsgevangenen ook
doodgeschoten. De lust om hen
mee te nemen en te eten te ge
ven was verdwenen. Ik praat
moord en doodslag niet goed,
maar ik kan me die reactie in
denken".
ROB RUGGENBERG
HEVIGE RELLEN OVER ACADEMISCHE BOYCOT
KAAPSTAD De van
oudsher gerespecteerde
universiteit van Kaap
stad heeft de afgelopen
week een geduchtige
knauw gekregen. Het
conflict dat oplaaide over
de vraag of buitenlandse
gastsprekers wel of niet
welkom zijn, ontbrandde
in een serie rellen, die de
universiteit op haar
grondvesten deed schud
den.
De aanleiding van dit tumult
was het bezoek dat de Ierse
hoogleraar en journalist dr.
Connor Cruise O'Brien aan
Zuid-Afrika bracht. Hij zou
een aantal lezingen houden
voor de vakgroep politicolo
gie aan de universiteit van
Kaapstad. Voordat hij naar
Zuid-Afrika vertrok, veroor
deelde hij de academische
boycot van Zuid-Afrika door
westerse universiteiten,
waartoe onder meer het Afri
kaans Nationaal Congres
(ANC) heeft opgeroepen. Als
gevolg van deze boycot werd
onlangs in Nederland ge
tracht te verhinderen dat
professor Gouws van de
Zuidafrikaanse Rhodes uni
versiteit in Grahamstown
deel zou nemen aan een aca
demisch congres in Zutphen.
De universiteit van Kaap
stad, de UTC (University of
Capetown), werd in 1918 op
gericht. Het indrukwekken
de bouwwerk met de rode
daken staat als een baken op
de helling van de Tafelberg,
vlakbij het centrum van de
stad. Een groot aantal van de
knapste koppen van de aca
demische wereld is er werk
zaam en veel van Zuidafri-
ka's internationaal befaamde
wetenschappers hebben er
gestudeerd. De wereldbe
roemde pionier op het gebied
van de harttransplantaties,
dr. Chris Barnard, was ook
geruime tijd als professor
verbonden aan de universi
teit.
Het voornemen van O'Brien
om in Zuid-Afrika te spreken
stuitte zowel in Zuid-Afrika
als in het Westen op hevig
verzet. Sommige njensen die
naar Zuid-Afrika willen ko
men, blijken eerst onderwor
pen te worden aan een
„screening" door het ANC,
waarna ze „in orde" bevon
den kunnen worden. O'Brien
was niet van te voren „ge
screend" en kwam als zoda
nig ook niet in aanmerking
voor het stempel „OK".
Toch ziet O'Brien staat van
diensten er onberispelijk uit
Hij is hoofdredacteur van het
Britse dagblad „The Obser
ver" geweest. Hij is een ge
respecteerd wetenschapper,
voormalig lid van de Ierse
ministerraad en ex-president
van de Ierse anti-apartheid
beweging. Men zou verwach
ten dat O'Brien en zijn tie
ner-zoon Patrick, die kleur
ling is omdat hij half Gha-
nees is, welkom zouden zijn
in Zuid-Afrika. Maar dat
bleek niet het geval.
Nadat de eerste lezingen van
O'Brien door roerige studen
ten waren verstoord, werden
de overige lezingen afgelast.
En toen O'Brien het afgelo
pen weekeinde Zuid-Afrika
weerr verliet, liet hij in de
universitaire wereld hevig
verdeelde gemoederen ach
ter.
De demonstrerende studen
ten beroepen zich op het feit
dat een universiteit geen ivo
ren toren is en een wezenlijk
onderdeel uitmaakt van de
gemeenschap. De universiteit
kan, evenmin als de gemeen
schap, ontsnappen aan de fei
ten van het leven, waaronder
in dit geval ook de steeds
verder om zich heen grijpen
de internationale boycot van
Zuid-Afrika valt.
Anderen onder wie ook
veel blanke liberalen die fel
gekant zijn tegen de apart
heid, vinden dat de studen
ten de vrijheid van menings
uiting en de vrijheid van aca
demische informatie hebbeti
geschonden.
De universiteit van Kaapstad
zal nu moeten onderzoeken,
op welke wijze zij haar repu
tatie in stand kan houden.
Militante studenten zullen
proberen het voor welke bui
tenlandse bezoeker dan ook
onmogelijk te maken, om een
voet te zetten op het univer
siteitsterrein. Zo zou de uni
versiteit al haar contacten
met de westerse academische
wereld kunnen verliezen.
Bovendien, zo blijkt, deinzen
actievoerende linkse studen
ten niet terug voor intimida
tie en geweld. Er zijn bij ver
schillende Zuidafrikaanse
universiteiten brandbommen
gegooid in de werkkamers
van een aantal gematigd-li
berale stafleden, die de stu
dentenacties openlijk afkeur
den.
Het lijkt wel alsof de Zuida
frikaanse regering de enige is
die baat heeft bij de strijd
binnen de universiteiten. Zij
heeft zich altijd al kritisch
opgesteld tegenover de open
hartige en liberale koers die
de UTC voer en schept nu
een „onverbloemd kwaadaar
dig genoegen", zoals een aca
demicus het uitdrukte, in de
hachelijke situatie waarin de
universiteit verkeert.
MARGARETH JACOB-
50HN
DELFT Kunsthande
laar Th. Laurentius uit
Voorschoten heeft als
deelnemer aan de 38e
Delftse Antiekbeurs een
grapje uitgehaald. Daar
waar hij vrijwel al zijn
prenten „open" heeft
geprijsd, heeft hij bij zijn
12 Rembrandt-etsen al
leen de twee eerste cij
fers vermeld. „Er horen
nog drie nullen achtor",
aldus deze specialist in
oude Nederlandse gra
fieken, die achtereen
volgens de getallen 18,
45, 50, 75 en 80 onder
zijn Rembrandt-etsen
heeft geschreven. Het
topstuk voor wat betreft
de verkoopprijs is het
olieverfschilderij „Calis-
to and Jupiter" van Ni-
colaas Berchem (1620-
1683), dat voor de beurs
door antiquair Water
man werd gehaald van
een expositie in de Na
tional Gallery in New
York. Het doek van 129
bij 164 centimeter moet
1,2 miljoen gulden op
brengen. Heel wat an
ders dan de collectie bo
demvondsten (keramiek
en glas) van de verzame
laar H.J.E. van Beunin-
gen, die ruim 100 voor
werpen gratis en voor
niets op „Delft" ten toon
stelt.
De 38e Delftse Antiekbeurs
in het Prinsenhof, die door
prinses Christina en haar
man in gezelschap van com
missaris der koningin mr. S.
Patijn is geopend en duurt
tot en met 4 november, is
wederom een uitgelezen ge
legenheid om te zien wat
Nederlandse topantiquairs
en kunsthandelaren op dit
ogenblik te koop aanbieden.
Dat is zeer veel en tegen
hoge prijzen. De kunst- en
antiekhandel zit met het
economisch herstel in ons
land weer enigszins in de
zeker voor wat betreft
ian<
lift.
de prijsstelling. Toch zijn op
de Delftse Antiekbeurs, die
deze keer vier nieuwkomers
onder de 39 deelnemers telt,
dingen te koop voor bedra
gen beneden de 1000 gulden.
Dat is bijvoorbeeld het geval
bij de zoëven genoemde
Laurentius, waar etsen en
gravures van Jan van de
Velde (1593-1641) en Chris-
pijn de Passé (1565-1657)
voor resp. 600 en 750 gulden
te koop zijn.
Heel anders is de situatie bij
de Zeeuwse antiekhandelaar
Limburg (Brouwershaven)
die zich toelegt op de ver
werving van hoogst exclu
sieve stukken en derhalve
een fenomenaal gesneden
Engelse stickbarometer van
de in Rotterdam geboren
Greenling Gibbons (ca.
1660/70) „in de aanbieding"
heeft. Prijs: rond de 20 mille,
aldus Limburg, die zich ove
rigens uiterst huiverig toont
de verkoopprijzen te noe
men. Iets dat hij gemeen
heeft met de meeste andere
standhouders in Delft.
Scheuring
Zoals gezegd telt Delft deze
keer vier nieuwkomers: de
Hengelose ikonenspecialist
Jan Morsink (met een in
drukwekkend aantal oude
Russische kwaliteitsikonen),
Matthieu Hart, Inez Stodel
(sieraden) en H.C. van Vliet
(glas en keramiek), allen uit
Amsterdam. Zij nemen de
plaats in van vier oude ge
trouwen, die Delft dit jaar
de rug toe keerden omdat zij
het knusse, maar vooral
voor oudere bezoekers moei
lijk toegankelijke Prinsen
hof niet meer een goede
beurslokatie vinden. Van
daar dat deze vier topanti
quairs onder aanvoering van
de Eindhovenaar Jan Dir-
ven met nog twee collega's
in november in het Haagse
Babyloncomplex exposeren.
Het besluit van deze vier om
Delft dit jaar te laten voor
wat het is, is hard aangeko
men bij de andere deelne
mers, al staat hen de weg te
rug naar de moederschoot te
allen tijde open, zo liet Dave
Aronson gisteren weten.
Dirven en consorten echter
voelen veel meer voor een
gebeuren zoals elk voorjaar
Een drietal fraai gegraveerde glazen (collectie Weegenaar - Den Haag), te zien op de 38ste Antiekbeurs Delft.
in de Maastrichtse Eurohal,
waar topantiquairs uit heel
Europa acte de presence ge
ven tijdens een groots opge
zette manifestatie. „Maar ik
heb geen gotiek in mijn col
lectie en Chinees porselein
raak ik daar aan de straat
stenen niet kwijt", zegt me
vrouw Morpugo van de ge
lijknamige hoofdstedelijke
kunsthandel in Delft. Met
andere woorden: Delft heeft
- evenals Maastricht en ook
Breda - een volstrekt eigen
koperspubliek, dat overigens
de Amerikanen in toene
mende mate gaat missen, zij
het dat kapitaalkrachtige
Duitsers die leemte lijken te
zullen opvullen.
Toch is het kunst- en antie
kaanbod in Delft wat je zou
kunnen noemen „chauvinis
tisch". Delfts aardewerk is
er, evenals Nederlands zil
ver en Chinees porselein, in
onvoorstelbare hoeveelhe
den, evenals Nederlandse
meubelen. Wat dat betreft
blijft Delft trouw aan zijn
38-jarige traditie. Ook Azia-
tica is er rijk vertegenwoor
digd.
Onder de schilderijen, waar
van enkele stukken prijzen
moeten opbrengen van ver
boven het miljoen, valt
vooral de Amsterdamse
kunsthandel De Boer op.
Gerard ter Borch, Jan van
Goyen (2 x), Adriaen van
Ostade (2 x). Dirk Hals en
Judith Leyster hangen in
deze stand alsof ze gisteren
gemaakt zijn. Ook Jacob
Ruisdael is er te zien, even
als Aert van der Neer. Bij
kunsthandel Waterman
(Amsterdam) valt een schit
terend zeestuk van Ludolf
Backhuysen (1631-1708) op,
evenals een prachtig fami
lieportret van de gevierde
hofschilder Gerard van
Honthorst (1592-1656), dat
eerder dit jaar te zien was in
het Haarlemse Frans Hals
museum op de expositie
„Portretten van echt en
trouw". Ook de specialist in
zeeschilderijen, Rob Katten
burg, brengt dit jaar op Delft
een fraaie collectie, waarbij
de nadruk duidelijk op de
Gouden Eeuw ligt.
Inspiratiebron
Die Gouden Eeuw is en blijft
de grootse inspiratiebron
van Delft. Of het nu de lou
ter beeldende kunst dan wel
de toegepaste kunst c.q.
kunstnijverheid betreft,
steeds opnieuw is het de 17e
eeuw die de aandacht trekt.
En dan niet alleen voor wat
betreft de stukken van eigen
bodem, maar ook kunstvoor
werpen uit andere landen
zijn voor wat de tijd betreft
vaak afkomstig uit „onze"
Gouden Eeuw. Zoals bij
voorbeeld een uit ivoor ge
sneden vrouwenfiguur,
voorstellende de astronomie:
gemaakt in Fontainebleau
naar een model van de Itali
aanse meester Giovanni da
Bologna.
Ook een in 1680 in Parijs ge
weven wandtapijt dat de te
rugkeer van Tobias bij Izaak
en Rebecca voorstelt, valt
onder deze categorie. Het is
te zien bij Peters uit Tilburg,
die een complete 17e eeuwse
wandbetimmering in zijn
stand heeft (verkoopprijs
26.000 gulden), waar achter
o.a. een twaalftal polychro
me Delftse Pauweborden
staan opgesteld, in prijs va
riërend van 1.500 tot 5.000
gulden.
Dat Delfts antiek qua prijs
niet „voor de poes" is, be
wijst nieuwkomer Matthieu
Hart, die het bestaat voor
een klein formaat Baard
mankruik (17e eeuw) 5.000
gulden te vragen! Een groot
exemplaar, voorzien van o.a.
blauw geglazuurde lakstem-
pels, moet 25 mille kosten.
Dan iets heel aparts. Dat is
de stand van Frans Leidel-
meyer uit Amsterdam, die
verantwoordelijk is voor de
introduktie van art nouveau
en art deco in Delft. Afge
zien van een paar fenome
nale stukken Rozenburg-
porselein wordt Leidelmey-
ers stand beheerst door een
aantal meubels, ontworpen
door de Italiaan Carlo Bu-
gatti, vader van de beroem
de automobielfabrikant.
Heel curieus, deze rond 1900
ontstane en veel Japanse in
vloeden vertonende stoelen
en tafel.
Schatkamer
Evenals voorgaande jaren is
het Delftse Prinsenhof ook
nu weer een ware schatka
mer van de meest uiteenlo
pende kunstvoorwerpen van
een voorbeeldige kwaliteit
Alhoewel de beurs „chauvi
nistische tendensen" zeker
niet kan worden ontzegd, is
het verzamelgebied van de
39 standhouders aan de an
dere kant zo groot dat een
zeer breed scala van de
kunst wordt bestreken.
Want niet alleen zijn er
prachtige voorbeelden van
T'ang-keramiek (China), ook
het Meissen- en Weesp-por-
selein is er te vinden, terwijl
aan de andere kant schitte
rende klokken uit Engeland
en buitengewone tapijten uit
het 18e en 19e eeuwse Perzië
de aandacht van de bezoe
kers zullen opeisen. Zo blijft
Delft een uiterst boeiende
aangelegenheid, elk jaar op
nieuw. En al klagen de
standhouders telkenjare dat
het werkelijke topantiek
niet meer te krijgen is, hun
stands logenstraffen hun
woorden steeds weer. Ech
ter, exclusieve zaken dragen
exclusieve prijskaartjes.
Maar ook dat is een bekend
gegeven op Delft.
KLAAS GOINGA
(Van onze correspondent
Bob van Huet)
PARIJS De Fransen
eten steeds meer Neder
landse kaas. Naast de be
kende Goudse en de Mi-
molette (ook wel Rode
Commissiekaas genoemd)
doet vooral de Maasdam
mer het erg goed. Deze
Hollandse gatenkaas
boekte in de eerste helft
van 1986 een omzetstijging
van ruim 20 procent. Eind
1985 werd een belangrijke
barrière doorbroken: voor
het eerst werd meer dan
veertigduizend kilo Ne
derlandse kaas naar
Frankrijk geëxporteerd,
toch het kaasland bij uit
stek.
Optimisme dus in de stand
van het Nederlands Zuivel
Bureau (NZB) op de SIAL-
-voedingsbeurs in Villepente
bij Parijs. Deze tweejaarlijkse
manifestatie is één van de
grootste ter wereld. Meer
dan vierduizend bedrijven
uit zeventig landen zijn ver
tegenwoordigd met produk-
ten uiteenlopend van lollies
tot kaviaar.
Sinds 1970 is de Nederlandse
kaasexport naar Frankrijk
bijna verviervoudigd. De to
tale waarde lag met 42.000
ton vorig jaar op drie miljoen
gulden. „Per hoofd van de
bevolking eten de Fransen
nu ongeveer 750 gram Ne
derlandse kaas", zegt een
trotse Bert Snijder, directeur
van het Franse bureau van
het NZB. „Daarmee zitten
we op 5,1 procent van het
marktaandeel en zijn we het
belangrijkste kaasimporte-
rende land in Frankrijk".
Grootste troef van onze kaas
is volgens Snijders de goede
prijs/kwaliteitsverhouding.
Met andere woorden, de
„Goeda" zoals de Fransen
zeggen, is goedkoper dan an
dere vergelijkbare kazen.
Betere resultaten
„Te goedkoop", zegt ir. A.
Friilink, landbouwattaché op
de Nederlandse ambassade in
Parijs. Hij denkt dat nog be
tere resultaten haalbaar zijn
wanneer de Nederlandse
producenten zich met iets
meer raffinement op de
Franse markt zouden pre
senteren. „Nederland staat
hier niet sterk met kwaliteit-
sp rod uk ten. Dè Edammer
kaas is een buikartikel, een
armeluisprodukt. Door in
zijn algemeenheid wat meer
toegevoegde waarde in het
produkt te verwerken, moe
ten onze exporteurs meer
kwaliteit kunnen bieden. Dat
zou het imago van het Ne
derlandse produkt aanmer
kelijk verbeteren", zegt Frij
link tot schrik van het NZB.
Een voorbeeld kunnen we
volgens hem nemen aan de
Denen, die hun mosselen in
mooie potjes en op allerlei
sappen naar de op luxe ge
stelde Fransen sturen. Een
verschil met dat „plastic zak
je met gaten waar onze mos
selen in zitten".
Kwaliteit
In de stand van de
DMV-Campina b.v. wordt
het verhaal van ir. Frijling
min of meer bevestigd door
Walter Brongers. „Kwaliteit
weegt voor de Fransen
zwaarder dan de prijs. Maar
je moet de middelen en voor
al de tijd hebben die markt
optimaal te benaderen. Zeker
als je op de Duitse markt, die
toch wat dichterbij ligt, al
honderd procent van je pro-
dukten kwijt kunt". Voor
Brongers blijft het ondanks
de goede resultaten toch „in
breken op een heel traditio
nele markt". Al met al ligt er
in Frankrijk nog een belang
rijk terrein braak. In elk ge
val op kaasgebied. Een studie
van het Franse bureau voor
statistieken INSET over het
toekomste levensmiddelen-
huishoudbudget van de
Fransen heeft uitgewezen
dat zuivelprodukten belang
rijker worden dan vlees- en
graanprodukten.
Help de lepra bestrijden
Doe het nul
Wibautstraat 135.1097 DN
Amsterdam. Tel 020-938973
