finale
Tussen
stof
zuiger
en
tennis
racket
Michel van
de Korput
wacht op
uitbetaling
Omkopen
ZATERDAG 18 OKTOBER 1986
DEN HAAG - Het is niet onaannemelijk dat Marcella Mesker in het ver
volg vaker de stofzuiger en de matteklopper hanteert dan het tennisracket.
De Haagse, op afstand de beste speelster van ons land sinds Betty Stöve
zich louter ging bekommeren om de begeleiding van Hana Mandlikova,
heeft inmiddels de eerste stappen gezet voor de laatste fase van een revali-
datieproces. Eind juni sloeg het noodlot voor de 27-jarige tennisspeelster
toe. In haar tweede partij op Wimbledon tegen de Amerikaanse Lori
McNeil kwam ze ongelukkig ten val en scheurde de kruisband van een
knie. Twee weken verblijf in een ziekenhuis werden gevolgd door vier we
ken gips en twee weken krukken. Inmiddels is Marcella Mesker weer rede
lijk ter been, maar ze verwacht niet eerder dan februari volgend jaar een
voorzichtige rentree te kunnen maken in het internationale metier. „En
dat is misschien al aan de optimistische kant", verklaart ze. „De doktoren
moeten me daar maar goed over adviseren".
Vier maanden voor die eventuele come
back is Marcella Mesker er nog bepaald
niet zeker van dat het daarna dan ook
weer normaal verder gaat met haar in
ternationale activiteiten. Vanaf de nood
lottige val op 26 juni heeft de Haagse de
nodige tijd gebruikt om haar leven eens
op een rijtje te zetten. Ze betrok vorige
maand een flat in Scheveningen, raakte
hier weer helemaal gesetteld, haalde
oude vriendschappen wat steviger aan
en zegt nu hardop dat dit leven haar op
perbest bevalt. „Ik vind zelfs boodschap
pen doen leuk", is haar typerende op
merking over de voor haar wat ongewo
ne situatie. Die ontstond na jarenlang
van hotelkamer naar hotelkamer en van
speelzaal naar speelzaal te zijn getrok
ken. „Ik leef nu voor het eerst helemaal
op mezelf met mijn eigen bedoeninkje
en het bevalt me voortreffelijk. Ik ben
nog steeds van plan om het straks weer
met tennissen te gaan proberen, maar als
het onverhoopt niet meer zou lukken
moet ik maar aan afbouwen gaan den
ken. Dan moet ik wat anders gaan doen.
Wat? Iets in de journalistiek lijkt me wel
wat. Nu al schrijf ik columns en geef ik
af en toe commentaar. Dat kan mis
schien dan wat worden uitgebouwd".
Marcella Mesker zegt van zichzelf dat ze
iemand is die zich gemakkelijk aanpast.
Die instelling hielp haar als enige tennis
ster de laatste tien jaar over de interna
tionale drempel. En werkt er ook in deze
maanden sterk aan mee, dat ze haar le
ven heeft geëvalueerd.
„Ik kom nu weer eens toe aan allerlei
dingen, waar ik jarenlang geen tijd voor
had. Dan was ik hooguit eens een paar
weekjes achter elkaar thuis. Nu heb ik
zelfs met vrienden een dag in de week
gepland voor culturele zaken. Zo ben ik
deze week naar het Vredespaleis en het
Universum geweest. Want hoewel die
beide in Den Haag staan heb ik ze nog
nooit van binnen gezien. Volgende week
gaan we naar Amsterdam. Dit soort acti
viteiten trekt me geweldig aan. Zoals ik
me ook op kokkerellen heb gestort. Daar
kan ik nog niets van, maar dat kan ik
dan mooi verbeteren".
In haar juist betrokken flat vlak achter
de boulevard in Scheveningen zit Mar
cella Mesker er ontspannen bij. De
Haagse heeft echter drukke weken achter
de rug. Want niet alleen rijdt ze vier
keer in de week naar Tilburg voor reva
liderende activiteiten, ze is de laatste
maanden betrokken geweest bij de op
richting van een belangenvereniging
voor topsporters, TIG. Afgelopen maan
dag werd die club voorgesteld aan de
pers en Marcella Mesker heeft als één
Marcella Mesker
is weer danig
gewend aan de
huiselijke
beslommeringen,
waarbij ook de
stofzuiger ter hand
moet worden
genomen.
FOTO:
MILAN
KONVALINKA
De
twijfels
van
Marcella
Mesker
over
rentree
na
blessure
der weinige beroepshalve op topniveau
acterende leden meteen maar het voor
zitterschap op zich genomen. „Dat was
eigenlijk een beetje toeval", vertelt ze.
„Hein Vergeer zou dat gaan doen, maar
voor hem als schaatser begint nu het sei
zoen en hij zou zich mogelijk voorlopig
niet meer voldoende kunnen inzetten
voor TIG. Vandaar dat ik werd ge
vraagd. En dat is normaal gesproken
voor een jaar".
Inmiddels zijn zeventig van de geschatte
1200 topsporters in ons land lid van
TIG, een wat merkwaardig gevonden
naam voor de club. Aanvankelijk stond
het voor „Topsport In 't Geding", maar
uiteindelijk werd het gewoon een kreet
die een onnoemelijk aantal aangeeft.
„We hopen op tig leden", roept Marcella
Mesker strijdvaardig als toelichting. De
nieuwe voorzitter werd in augustus be
trokken bij de plannen tot oprichting
van de belangenvereniging, die waren
gelanceerd door een aantal schaatsenrij
ders, Hein Vergeer en Ria en Leo Visser.
Reden: de in de ogen van topsporters en
oud-topsporters te geringe mogelijkhe
den op het gebied van begeleiding in de
meest ruime zin van het woord.
„Daartoe moeten worden gerekend",
licht Mesker toe. „de juridische, fiscale
en mentale begeleiding en een collectie
ve verzekering. Ook voor sporters, die
zijn gestopt en vaak in een donker gat
vallen en onderaan de maatschappelijke
ladder moeten beginnen. Uiteindelijk
moet er een professioneel kader ontstaan
met beroepsmensen voor de diverse ter
reinen, waarop TIG actief gaat zijn.
Daarvoor is geld nodig. Schaker Hans
Böhm en ik gaan dan ook binnenkort op
pad om het bedrijfsleven warm te krij
gen voor financiële steun". En wat is
dan de tegenprestatie? „We willen dan
als groep naar buiten treden ter onder
steuning van zakelijke activiteiten. Ook
optredens op televisie in sportgala's slui
ten we daarbij niet uit".
TIG eist voorlopig even de nodige tijd
van Marcella Mesker op. En daarover
beschikt de Haagse voorlopig nog in re
delijk ruime mate. Ook over geld?
„Sinds ik niet meer speel verdien ik na
tuurlijk niks. Ik teer dus wel in. Maar er
zijn nog wel wat inkomsten. Sponsor
contracten lopen door en ook een co
lumn en een presentatie leveren wat op.
Vijfhonderd gulden voor een presentatie
ergens is natuurlijk geen vetpot. Maar
ach, alle kleine beetjes helpen".
Hetgeen alle huidige en toekomstige le
den van TIG hartgrondig zullen bea
men.
FRANK WERKMAN
WAGENBERG - Bij de vierde
klasser VCW in het onder de rook
van het industriegebied Moerdijk
liggende Wagenberg staat tegen
woordig op zondag nogal eens een
bekende inwoner uit het dorp langs
de lijn. Plaatsgenoten herkennen
hem uiteraard direct, maar verder
is het tamelijk stil geworden rond
de man, die ooit op topniveau ac
teerde.
In Rotterdam. Turijn en Keulen ver
diende hij ooit zijn sporen als profvoet
baller, maar inmiddels is hij tot toekij
ken gedoemd. En dat gaat hem naar zijn
zeggen redelijk af. maar een iets diepere
blik in zijn zieleroerselen leert dat het
nog regelmatig roert op tijden dat vroe
ger de voetbalbullen bij elkaar gepakt
dienden te worden. „Het liefst", zegt Mi
chel van de Korput, „zou ik weer in het
veld staan. Natuurlijk. Maar dat is voor
bij. En daar verandert niemand meer
iets aan".
Op het oog beschouwt Michel van de
Korput (30) het moment dat een einde
maakte aan zijn carrière als betaald
voetballer nuchter. Maar de Brabander,
wiens taalgebruik eenvoudig, kort en
kernachtig is, is misschien ook wat min
der goed in staat de emotionele verwer
king goed onder woorden te brengen.
„Het is nu eenmaal zo", geeft hij het on
vermijdelijke met een zekere berusting
in zijn stem aan.
Het gebeurde op 19 april van dit jaar.
FC Köln, zijn toenmalige club onder de
inmiddels om andere redenen vertrok
ken trainer Georg Kessler, speelde tegen
Fortuna Düsseldorf. Van de Korput pre
senteerde één van zijn ook in de Bun-
desliga schaarse offensieve acties. „Op
het moment dat ik de bal had afge
speeld, met de buitenkant van de voet,
kreeg ik ineens een knal van achteren te
gen m'n enkel. Ik kon meteen geen stap
meer verzetten. In de kleedkamer zag
het er al ernstig uit. Dat zei de clubarts
al. Foto's in een ziekenhuis bewezen dat.
De achillespees was finaal doormidden
gescheurd. En op de meest ongelukkige
manier. Met allerlei rafels, waardoor het
vrijwel niet meer was te herstellen. Ook
een tweede pees, die er vlak langs loopt
was helemaal kapot. Die dokter zei nog:
normaal kan er een auto aan hangen,
aan zo'n pees. Kun je nagaan dat het wel
een stevige dreun was".
V erder vergeten
Hoewel de diagnose al zeer somber was
werd de 'definitieve conclusie wat later
getrokken: Michel van de Korput kon
betaald voetbal verder wel vergeten.
„Dat was natuurlijk toch een schok.
Hoewel ik het, denk ik, beter heb kun
nen verwerken dan iemand van een jaar
of twintig. Die ziet zijn hele carrière in
eens in rook opgaan. Ik had natuurlijk al
het nodige meegemaakt. Dat maakt het
iets gemakkelijker om het te accepteren.
Hoewel ik, als ik eerlijk ben, moet toege
ven dat ik het er soms nog wel een beet
je moeilijk mee heb".
Welk proces nog aanzienlijk werd ver
sterkt door bijkomende problemen. Fi-
Michel van de Korput nog in actie voor FC Köln met ploegmaat David Pizanti.
nancièle wel te verstaan. „Extra pech
was", licht Van de Korput toe, „dat
mijn contract bij Köln net was afgelo
pen. Dat had ik zelf opgezegd. Zoals ik
trouwens altijd heb gedaan. En net in
die dagen dat mij die blessure overkwam
zou er over een nieuwe contract worden
gesproken. Dat hoefde dus niet meer".
Dat „noodlottige" toeval betekent dat
Van de Korput inmiddels is gewikkeld
in een juridische procedure met het ver
zekeringsconcern Lloyds over afkeuring
en de bijbehorende uitkering. „Die zaak
loopt al een tijdje. Ik verwacht dat het
nog wel een jaartje gaat duren voor ik
het resultaat daarvan hoor. Of ik er van
uitga dat ik word uitbetaald? Ik hoop
het. Ik weet wel dat Jan van Deinsen bij
voorbeeld geen uitkering heeft gekre
gen".
Die financiële onzekerheid houdt Van
de Korput, begrijpelijk, behoorlijk bezig.
Vooral doordat een ander feit voor ver
dere onzekerheid zorgde. „In Duitsland
zijn de verzekeringszaken veel minder
goed geregeld dan hier. Hier word je tot
je 35e doorbetaald. Tachtig procent van
je laatst verdiende loon. In Duitsland
niet. Vandaar dat ik met Köln nog in de
slag ben geweest voor een zekere uitke
ring. Die is kort geleden rondgekomen.
Maar dat staat los van die Lloyds-zaak.
Bij Köln heeft Dieter Prestin, de rechts
achter van het team die al in verzeke
ringszaken zat en daarmee was doorge
gaan als voetballer, mijn belangen behar
tigd. Nu dat met Köln is afgehandeld
doet iemand anders de rest".
Michel van de Korput is door de brute
aanslag van Dieter Grabotin, die niet al
te lang vóór dit voorval net zelf een ope
ratie aan de achillespees had ondergaan,
niet tot de bedelstaf gebracht. Maar eni
ge zorg voor de toekomst is wel degelijk
op zijn plaats. Daarnaar gevraagd zegt
de vroegere libero: „Eerst die verzeke
ringszaak rond krijgen en dan een baan
tje zoeken. Wat? Ik wil wel iets in de
voetballerij gaan doen. Of iets bij een
firma in sportartikelen. Een rol als Wim
van Hanegem? Ik heb laatst met Han
van Dinther gesproken. De man van
RKC, die nu bij NAC zit» Die zei dat ik
maar een keer langs moest komen in
Breda. Dat ga ik zeker een keer doen.
Misschien levert dat wat op. Maar het er
daar echt op aanleggen ligt niet zo in
mijn aard. Ik kom nog wel eens bij een
wedstrijd. Ik was bij Feyenoord-FC Gro
ningen, bij RKC-Vitesse, bij Köln-Stutt-
gart. Dan zie je weer eens wat mensen.
Maar het blijft toch meestal beperkt tot
een babbeltje over de wedstrijd. Zonder
dat er over eventuele mogelijkheden op
een baan voor mij wordt gepraat".
Blancocheque
Waar Michel van de Korput pas na eni
ge voorzetten over praat is een ander
gedenkwaardig moment uit zijn carrière.
„Ik had bij Torino een blanco cheque
kunnen krijgen", herinnert hij zich met
een veelbetekenende grijns op het ge
zicht dat ondanks zijn non-activiteit
nauwelijks dikker is geworden. „Kenne
lijk wilden ze mij daar graag houden. En
ik had er ook graag willen blijven. Ik
had het daar erg naar mijn zin. Een fijne
ploeg, fijne jongens, goede resultaten".
„Maar het probleem was mijn vrouw.
Die kon er met twee kleine kinderen niet
meer tegen. Ze zat te veel alleen door al
die trainingskampen, waar je voortdu
rend in zat. Ik was daar ook niet zo'n
voorstander van. Ik bereidde me liever
in huiselijke kring voor. Maar het was
daar net als in Duitsland gewoonte.
Waarschijnlijk vooral om jongens die
graag stappen een beetje onder controle
te houden. Kijk, als je dat van jongs af
gewend bent weet je niet beter. Maar ik
heb geaccepteerd dat mijn vrouw terug
wilde. Het was niet anders".
„En nu", gaat Van de Korput verder,
„speelt Willem Kieft daar. Ik had best
wel met hem samen in één team willen
spelen. Waarbij het me er dan niet direct
om zou gaan een landgenoot er bij te
hebben. Dat maakte me niet zo veel uit.
Maar mijn vrouw had dan misschien
wat aanspraak gehad. Hoewel, aan heim
wee doe je niets. Ik sprak laatst Martien
Vreijsen. Die vertelde dat Ton Lokhoff
bij Nimes stierf van heimwee. Dat die
wel op zijn knieèn terugwilde. En Lok
hoff heeft daar toch Jan Poortvliet bij
zich. En Nygaard. En toch heeft hij het
niet naar zijn zin. Dat had mijn vrouw
dus ook. Ik had nooit ergens last van. Je
kunt mij overal neerzetten. Ik pas me
aan. Die verhalen die begin dit jaar de
ronde deden over mijn vrouw bij Köln
waren onzin. Normaal gesproken was ik
daar gewoon gebleven. Van heimwee
was daar helemaal geen sprake".
Van enig terugverlangen naar het betaal
de voetbal wel, zoals al bleek. En in wel
ke rol? „Ach", zegt Van de Korput, „er
wordt wel eens gesuggereerd dat ik ook
misschien zo'n rol van praatpaal zou
kunnen proberen te krijgen. Zoiets als
wat Van Hanegem nu bij Utrecht doet.
Maar volgens mij was dat meer een
stuntje van de sponsor. Want ik heb van
zo'n rol van Willem bij Feyenoord nooit
iets gemerkt. Ja, op de training deed-ie
wel iets. Maar ik denk dat alleen Joop
Hiele daar wat aan heeft gehad. Ik heb
hem echter nooit apart met iemand zien
praten. Zo'n rol wordt wel wat overdre
ven denk ik".
Nu Michel van de Korput noodgedwon
gen enige afstand heeft genomen van het
betaalde voetbal komt hij meer dan
vroeger tot een aantal aardige uitspraken
over zijn vroegere vakgebied. Onder
meer over Michels en Kessler. „Ik vind
dat Michels het verkeerd heeft gedaan
met Johnny Metgod. Als er vantevoren
overleg was geweest waren die proble
men niet ontstaan. Ik vind dat Johnny
terecht een basisplaats heeft gevraagd. Je
wordt toch na al die jaren niet voor niets
teruggevraagd? Dan laat je je niet als
piepeltje op de bank zetten. Dan kun je
beter thuis blijven. Metgod hoeft ook
niet meer zo nodig. Die heeft zijn naam
wel gevestigd. Eerst een paar jaar in
Spanje en nu al weer een tijd in Enge
land. Die hoeft niets meer te bewijzen.
Ondanks het feit dat hij in het Neder
lands elftal nooit echt goed heeft ge
speeld. Ik heb zelf 23 interlands ge
speeld. Daar waren maar één of twee
slechte bij. Maar toch was je er de ene
keer bij en de volgende keer weer niet.
Er was geen lijn, geen beleid. En na af
loop van dit seizoen gaan er misschien
weer een paar spelers naar het buiten
land. Moet je die er dan maar gewoon
naastzetten?".
Briefje michels
„Er is niets veranderd sinds ik in het
Nederlands elftal speelde. Ook toen
werd er een briefje naar je club gestuurd,
waarin stond dat je was uitgenodigd.
Dat kan in de meeste gevallen wel. Maar
er zijn soms uitzonderingen, zoals in het
geval-Metgod. Dan doe je er verstandig
aan als bondscoach even na te denken
en vooraf met zo'n speler te praten.
Kijk, dat Kieft er naast stond tegen
Hongarije kan ik wel begrijpen. Er wa
ren meer aanvallers beschikbaar. Boven
dien was Kieft er nog niet zo lang gele
den nog bij. Voor Metgod lag dat an
ders. Die werd na lange tijd terugge
haald. Dat schept verplichtingen. Maar
ik heb niet zo'n hoge pet op van Mi
chels. Die heeft alles wat hij dan nog
heeft bereikt aan Cruijff te danken ge
had".
Die gescheurde achillespees was Van de
Korputs eerste, ernstige blessure. „Ik
wist dat dit eens kon gebeuren. Dan is
het misschien iets gemakkelijker te ac
cepteren", herhaalt hij. Waarop hij het
vele centimeters lange litteken laat zien
van de wond, die kort geleden opnieuw
opensprong. En waarvoor hij nog steeds
drie keer in de week onder behandeling
is van de bekende Rotterdamse fysiothe
rapeut Dick van Toorn. „Ik werd in
mijn eerste jaar bij Torino gekozen in
het elftal beste spelers van het seizoen.
Als rechtsback. Dat gaf toch voldoe
ning".
En nu staat Michel van de Korput langs
de lijn bij VCW. „Het is niet anders",
rtuinlijke verdedig"
FRANK WERK
U hoort mij niet beweren dat het Hon
gaarse elftal afgelopen woensdag wéér
was omgekocht om van Oranje te verlie
zen. Vorig jaar zou dat zijn gebeurd vol
gens een zekere Antal Vegh. aie een boek
heeft geschreven waarin hij corruptie in
de Hongaarse voetbalwereld aan de kaak
heeft gesteld. Inmiddels weet heel Honga
rije nu van de door Vegh veronderstelde
omkoperij. Want het boek van Vegh on
der de veelbelovende titel ..Ongeneeslijk"
vliegt weg en de eerste oplage van
250.000 exemplaren raakte deze week al
uitverkocht. Een tweede van maar liefst
750.000 stuks staat op stapel. Het boek is
zo populair geworden in Hongarije, om
dat iedereen in het Donaulana wil weten
waarom het is misgegaan met het natio
nale voetbalteam tijdens het toernooi om
de wereldtitel in Mexico.
Waarbij de valse start zou zijn gemaakt
op het moment dat het Nederlands elftal
vorig jaar mei het NEP-stadion betrad
voor zijn allerlaatste WK-kans. De inter
nationals verkeerden in onwetendheid
over de achter de schermen eventueel be
kokstoofde overeenkomst. Er was dan
ook louter jubel toen Rob de Wit zijn
..onnavolgbare passeerbewegingen" be
sloot met de winnende treffer.
Maar bij onze Zuiderburen bestond op
dezelfde avond al de nodige achterdocht
over de manier waarop Nederland de be
slissende duels met België had afgedwon
gen. De treffer van Rob de Wit werd veel
vuldig op televisie in beeld gebracht en
het sarcastische commentaar sprak boek
delen. Waarna de latere uitschakeling
van Oranje over onze zuidelijke lands
grens als pure rechtvaardigheid werd be
schouwd en de Belgen een ongekend
W 'K-avontuur beleefden.
Maar terug naar het omkopen in Honga
rije. Corruptie schijnt in dat land een na
tionale sport te zijn. die het voetbal qua
populariteit inmiddels ver in de schaduw
heeft gesteld. Omkoperij is volgens Vegh
een normaal bestanddeel van de volks
aard en in dat licht bezien is het verhaal
van Vegh niet eens zo onbegrijpelijk. De
vraag blijft echter wie er een rol zou heb
ben gespeeld in de geslaagde poging Ne
derland toch nog een stuk op weg naar
Mexico te helpen. In het KNVB-kamp
werd de grote populariteit van Veghs
boek eerder deze week niet met gejuich
ontvangen. Er werden de nodige wenk
brauwen gefronst. En zeker bij chef d'e-
quipe Renze de Vries. Die is weliswaar .i
het Hongaars niet machtig, evenmin als
welke vreemde taal dan ook. maar ook t
een Groningse varkenshandelaar heeft 1
oren. En als er ergens maar voldoende j.
hard over wordt gepraat bereikt zo 'n ver-
haal ook De Vries wel.
De Vries ontstak in grote woede bij het j
horen van Veghs theorie. Natuurlijk doel R
de KNVB zoiets niet. was zo ongeveer
zijn reactie. Officieel niet natuurlijk.
Maar er bestaan in het internationale be-1
talingsverkeer de nodige kanalen om be
dragen van de ene portefeuille naar de
andere te sluizen. En met zoveel zaken
lieden in de hoogste regionen van het
voetbal is die procudure daar ook niet
onbekend.
Maar er is naturlijk nóg een mogelijk
heid. Weliswaar heet het dat ons vader
landse voetbal zich niet bepaald kan ver
heugen in- een erg grote populariteit,
maar er zijn nog altijd van aie figuren
die Oranje een warfn hart toedragen.
Eén van die in het half schemerduister
rondscharrelende magnaten zou. zo was
deze week in Boedapest een theorie, vorig
jaar best wel eens een zakenreisje naar
het oostblok gemaakt kunnen hebben. In
de wetenschap dat ook in de voetbalwe
reld alles voor geld te koop is. En gebruik
makend van de kennis dat Hongarije
niet behoort tot de best betalende voetbal
naties. Bovendien hebben zich daar in
het niet eens zo verre verleden al eens va
ker transacties voorgedaan die het dag
licht niet konden velen.
Antal Vegh is er in elk geval van over
tuigd dat het vorig jaar mei geen zuivere
koffie was in het NEP-stadion. Een beetje
nep léék het in elk geval wel. Is het dan
gek dat mij enige twijfels bekropen toen
ik afgelopen woensdag die Hongaren op
nieuw een ondermaatse prestatie zag le
veren tegen Nederland?
Kijk, De Vries zal ook ditmaal geen actie
hebben ondernomen. Alleen de taalbar
rière zou daan'oor al een te grote handi
cap zijn. Maar in de defensie van Hon
garije acteerde wel een zekere Roth. voor
wie Feyenoord belangstelling zou heb
ben. En als er vorig jaar al spelers zou
den zijn omgekocht, dan zou de defensie
van de opponent daar toch zeker toe heb
ben behoord zou je zeggen.
Maar nogmaals, u hoort mij dat met
zeggen. Ik heb alleen gezien dat die Hon
garen er afgelopen woensdag geen bal
aan hebben gedaan. En aangezien ik ie
mand ben die met alle mogelijkheden re
kening houd. acht ik het niet onmogelijk
dat het boek van Antal Vegh binnenkort
misschien moet worden voorzien van een
nieuw hoofdstuk. Want wie gelooft dal
wat in Italië. Bulgarije, de Sovjet-Unie
en België is gebeurd niet in ons land kan.
Ik denk hierbij dan aan het verhaal dat
ik eens van een vroegere topvoetbalier
hoorde. Onder de roos, dat wel. Die man
vertelde me dat hij een keer een wedstrijd
had gespeeld, waarin een verdediger en
de doelman wel wat erg simpel over een
paar ballen waren heengestapt en -gedo
ken. Hij had er zich verder nooit in ver
diept. zei-ie. Maar had zich tevens nim
mer aan de indruk kunnen onttrekken
dat er in dat bewuste duel bepaalde af
spraken waren gemaakt.
Maar. nogmaals, u hoort mij niet bewe
ren dat er ook afgelopen woensdag in het
NEP-stadion afspraken werden nageko
men.
BUYS
>£eidöc0ouacuita
